Art. 1. - Zmiana ustawy - Kodeks wykroczeń, ustawy - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia, ustawy o ustroju kolegiów do spraw wykroczeń, ustawy - Kodeks pracy i niektórych innych ustaw.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1998.113.717

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 stycznia 2007 r.

Art.  1.

W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 114, z 1981 r. Nr 24, poz. 124, z 1982 r. Nr 16, poz. 125, z 1983 r. Nr 6, poz. 35, Nr 44, poz. 203, z 1984 r. Nr 54, poz. 275, z 1985 r. Nr 14, poz. 60 i Nr 23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135 i Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 72, poz. 422 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 75, poz. 332 i Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1995 r. Nr 6, poz. 29, Nr 60, poz. 310 i Nr 95, poz. 475 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 60, poz. 369, Nr 85, poz. 539, Nr 98, poz. 602, Nr 104, poz. 661, Nr 106, poz. 677, Nr 111, poz. 724, Nr 123, poz. 779, Nr 133, poz. 884 i Nr 141, poz. 942) wprowadza się następujące zmiany:

1) art. 1 otrzymuje brzmienie:

"Art. 1. § 1. Odpowiedzialności za wykroczenie podlega ten tylko, kto popełnia czyn społecznie szkodliwy, zabroniony przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia pod groźbą kary aresztu, ograniczenia wolności, grzywny do 5.000 złotych lub nagany.

§ 2. Nie popełnia wykroczenia sprawca czynu zabronionego, jeżeli nie można mu przypisać winy w czasie czynu.";

2) w art. 3 w § 1 wyrazy "Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej" zastępuje się wyrazami "Rzeczypospolitej Polskiej";

3) art. 5 otrzymuje brzmienie:

"Art. 5. Wykroczenie można popełnić zarówno umyślnie, jak i nieumyślnie, chyba że ustawa przewiduje odpowiedzialność tylko za wykroczenie umyślne.";

4) w art. 6 § 2 otrzymuje brzmienie:

"§ 2. Wykroczenie nieumyślne zachodzi, jeżeli sprawca nie mając zamiaru jego popełnienia, popełnia je jednak na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość popełnienia tego czynu przewidywał albo mógł przewidzieć.";

5) w art. 7 dotychczasową treść oznacza się jako § 1 i dodaje się § 2 w brzmieniu:

"§ 2. Nie popełnia wykroczenia umyślnego, kto pozostaje w błędzie co do okoliczności stanowiącej znamię czynu zabronionego.";

6) art. 8 otrzymuje brzmienie:

"Art. 8. Na zasadach określonych w niniejszej ustawie odpowiada ten, kto popełnia czyn zabroniony po ukończeniu lat 17.";

7) art. 9 otrzymuje brzmienie:

"Art. 9. § 1. Jeżeli czyn wyczerpuje znamiona wykroczeń określonych w dwóch lub więcej przepisach ustawy, stosuje się przepis przewidujący najsurowszą karę, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu środków karnych na podstawie innych naruszonych przepisów.

§ 2. Jeżeli jednocześnie orzeka się o ukaraniu za dwa lub więcej wykroczeń, wymierza się łącznie karę w granicach zagrożenia określonych w przepisie przewidującym najsurowszą karę, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu środków karnych na podstawie innych naruszonych przepisów.";

8) w art. 10:

a) § 1 otrzymuje brzmienie:

"§ 1. Jeżeli czyn będący wykroczeniem wyczerpuje zarazem znamiona przestępstwa, a wymierzono kary lub środki karne za wykroczenie oraz za przestępstwo, kara i środek karny wymierzone za wykroczenie nie podlegają wykonaniu; w razie ich uprzedniego wykonania zalicza się je na poczet kar i środków karnych wymierzonych za przestępstwo.",

b) w § 2 wyrazy "od 5 złotych do 150 złotych" zastępuje się wyrazami "od 20 złotych do 150 złotych",

c) § 3 skreśla się;

9) art. 11-13 otrzymują brzmienie:

"Art. 11. § 1. Odpowiada za usiłowanie, kto w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje.

§ 2. Odpowiedzialność za usiłowanie zachodzi, gdy ustawa tak stanowi.

§ 3. Karę za usiłowanie wymierza się w granicach zagrożenia przewidzianego dla danego wykroczenia.

§ 4. Nie podlega karze za usiłowanie, kto dobrowolnie odstąpił od czynu lub zapobiegł skutkowi stanowiącemu znamię czynu zabronionego.

Art. 12. Odpowiada za podżeganie, kto chcąc, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, nakłania ją do tego.

Art. 13. Odpowiada za pomocnictwo, kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie, w szczególności dostarczając narzędzie, środek przewozu, udzielając rady lub informacji; odpowiada za pomocnictwo także ten, kto wbrew prawnemu, szczególnemu obowiązkowi niedopuszczenia do popełnienia czynu zabronionego swoim zaniechaniem ułatwia innej osobie jego popełnienie.";

10) w art. 14 § 2 otrzymuje brzmienie:

"§ 2. Każdy ze współdziałających w popełnieniu czynu zabronionego odpowiada w granicach swojej umyślności lub nieumyślności, niezależnie od odpowiedzialności pozostałych współdziałających.";

11) w art. 15:

a) skreśla się oznaczenie § 1, a wyrazy "społeczne lub jakiekolwiek dobro jednostki" zastępuje się wyrazami "chronione prawem",

b) § 2 skreśla się;

12) w art. 16 w § 1 wyrazy "społecznemu lub jakiemukolwiek dobru jednostki" zastępuje się wyrazami "chronionemu prawem";

13) art. 17 otrzymuje brzmienie:

"Art. 17. § 1. Nie popełnia wykroczenia, kto, z powodu choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego lub innego zakłócenia czynności psychicznych, nie mógł w czasie czynu rozpoznać jego znaczenia lub pokierować swoim postępowaniem.

§ 2. Jeżeli w czasie popełnienia wykroczenia zdolność rozpoznawania znaczenia czynu lub kierowania postępowaniem była w znacznym stopniu ograniczona, można odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego.

§ 3. Przepisów § 1 i 2 nie stosuje się, gdy sprawca wykroczenia wprawił się w stan nietrzeźwości lub odurzenia powodujący wyłączenie lub ograniczenie poczytalności, które przewidywał albo mógł przewidzieć.";

14) tytuł rozdziału II otrzymuje brzmienie:

"Rozdział II. Kary, środki karne i zasady ich wymiaru";

15) art. 18-22 otrzymują brzmienie:

"Art. 18. Karami są:

1) areszt,

2) ograniczenie wolności,

3) grzywna,

4) nagana.

Art. 19. Kara aresztu trwa najkrócej 5, najdłużej 30 dni; wymierza się ją w dniach.

Art. 20. § 1. Kara ograniczenia wolności trwa 1 miesiąc.

§ 2. W czasie odbywania kary ograniczenia wolności ukarany:

1) nie może bez zgody sądu zmieniać miejsca stałego pobytu,

2) jest obowiązany do wykonywania pracy wskazanej przez sąd,

3) ma obowiązek udzielania wyjaśnień dotyczących przebiegu odbywania kary.

Art. 21. § 1. Obowiązek określony w art. 20 § 2 pkt 2 polega na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w odpowiednim zakładzie pracy, placówce służby zdrowia, opieki społecznej, organizacji lub instytucji niosącej pomoc charytatywną lub na rzecz społeczności lokalnej w wymiarze od 20 do 40 godzin.

§ 2. W stosunku do osoby zatrudnionej organ orzekający, zamiast obowiązku określonego w § 1, może orzec potrącenie od 10 do 25% wynagrodzenia za pracę na rzecz Skarbu Państwa albo na cel społeczny wskazany przez organ orzekający; w okresie odbywania kary ukarany nie może rozwiązać bez zgody sądu stosunku pracy.

§ 3. Miejsce, czas, rodzaj lub sposób wykonywania obowiązku pracy, o którym mowa w § 1, określa sąd po wysłuchaniu ukaranego.

Art. 22. Wymierzając karę ograniczenia wolności, organ orzekający może zobowiązać ukaranego do:

1) naprawienia w całości albo w części szkody wyrządzonej wykroczeniem,

2) przeproszenia pokrzywdzonego.";

16) w art. 24:

a) w § 1 wyrazy "od 10" zastępuje się wyrazami "od 20",

b) dodaje się § 3 w brzmieniu:

"§ 3. Wymierzając grzywnę, bierze się pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste i rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe.";

17) art. 25 i 26 otrzymują brzmienie:

"Art. 25. § 1. Jeżeli egzekucja grzywny w kwocie przekraczającej 500 złotych okaże się bezskuteczna, można po wyrażeniu zgody przez ukaranego zamienić grzywnę na pracę społecznie użyteczną, określając jej rodzaj i czas trwania. Praca społecznie użyteczna trwa najkrócej tydzień, najdłużej 2 miesiące. Przepisy art. 20 § 2 i art. 21 § 1 stosuje się odpowiednio.

§. 2. Jeżeli ukarany w warunkach określonych w § 1 nie wyrazi zgody na podjęcie pracy społecznie użytecznej albo mimo wyrażenia zgody jej nie wykonuje, można orzec zastępczą karę aresztu, przyjmując jeden dzień aresztu za równoważny grzywnie od 20 do 150 złotych; kara zastępcza nie może przekroczyć 30 dni aresztu.

§ 3. Grzywnę nie podlegającą zamianie na zastępczą karę aresztu w myśl § 2 można w szczególnie uzasadnionych wypadkach umorzyć.

Art. 26. Nie można wymierzyć kary aresztu lub zastępczej kary aresztu, jeżeli warunki osobiste sprawcy uniemożliwiają odbycie tej kary.";

18) art. 28-30 otrzymują brzmienie:

"Art. 28. § 1. Środkami karnymi są:

1) zakaz prowadzenia pojazdów,

2) przepadek przedmiotów,

3) nawiązka,

4) obowiązek naprawienia szkody,

5) podanie orzeczenia o ukaraniu do publicznej wiadomości w szczególny sposób,

6) inne środki karne określone przez ustawę.

§ 2. Środki karne można orzec, jeżeli są one przewidziane w przepisie szczególnym, a orzeka się je, jeżeli przepis szczególny tak stanowi.

§ 3. Przepadek przedmiotów można orzec, choćby zachodziła okoliczność wyłączająca ukaranie sprawcy.

§ 4. Obowiązek naprawienia szkody orzeka się w sposób określony w przepisie szczególnym.

Art. 29. § 1. Zakaz prowadzenia pojazdów wymierza się w miesiącach lub latach, na okres od 6 miesięcy do 3 lat.

§ 2. Orzekając zakaz prowadzenia pojazdów określa się rodzaj pojazdu, którego zakaz dotyczy.

§ 3. Zakaz, o którym mowa w § 1, obowiązuje od uprawomocnienia się orzeczenia. Orzekając zakaz nakłada się obowiązek zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdu, jeżeli dokument ten nie został zatrzymany. Do chwili wykonania tego obowiązku okres, na który orzeczono zakaz, nie biegnie.

§ 4. Na poczet zakazu prowadzenia pojazdów zalicza się okres zatrzymania prawa jazdy lub innego dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdu.

Art. 30. § 1. Przepadek przedmiotów obejmuje narzędzia lub inne przedmioty, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia wykroczenia, a jeżeli przepis szczególny tak stanowi - także przedmioty pochodzące bezpośrednio lub pośrednio z wykroczenia.

§ 2. Przepadek przedmiotów nie będących własnością sprawcy wykroczenia można orzec tylko wtedy, gdy przepis szczególny tak stanowi.

§ 3. Przepadek przedmiotów następuje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.

§ 4. Przedmioty objęte przepadkiem przechodzą na własność Skarbu Państwa, chyba że ustawa stanowi inaczej.

§ 5. Przepadku nie orzeka się, jeżeli byłoby to niewspółmierne do wagi popełnionego wykroczenia, chyba że chodzi o przedmiot pochodzący bezpośrednio z wykroczenia.";

19) w art. 33:

a) § 1 otrzymuje brzmienie:

"§ 1. Organ orzekający wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę za dane wykroczenie, oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu i biorąc pod uwagę cele kary w zakresie społecznego oddziaływania oraz cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do ukaranego.",

b) w § 2 wyrazy "rodzaj i stopień winy" zastępuje się wyrazami "stopień winy",

c) w § 4:

– skreśla się pkt 1 i 4,

– w pkt 2 po wyrazach "w celu osiągnięcia" dodaje się wyraz "bezprawnej",

– w pkt 7 po wyrazie "alkoholu" dodaje się wyrazy "lub innego środka odurzającego",

d) dodaje się § 5 w brzmieniu:

"§ 5. Przepisy § 1-4 stosuje się odpowiednio do środków karnych.";

20) art. 34 otrzymuje brzmienie:

"Art. 34. Okoliczności wpływające na wymiar kary i środka karnego uwzględnia się tylko co do osoby, której dotyczą.";

21) w art. 35 wyrazy "z winy umyślnej" zastępuje się wyrazem "umyślnie";

22) art. 38 otrzymuje brzmienie:

"Art. 38. Ukaranemu co najmniej dwukrotnie za podobne wykroczenia umyślne, który w ciągu dwóch lat od ostatniego ukarania popełnia ponownie podobne wykroczenie umyślne, można wymierzyć karę aresztu, choćby było zagrożone karą łagodniejszą.";

23) w art. 39:

a) w § 1 wyrazy "lub odstąpić od wymierzenia kary" zastępuje się wyrazami "albo odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego",

b) § 3 skreśla się;

24) art. 40 skreśla się;

25) art. 41 otrzymuje brzmienie:

"Art. 41. W stosunku do sprawcy czynu można poprzestać na zastosowaniu pouczenia, zwróceniu uwagi, ostrzeżeniu lub na zastosowaniu innych środków oddziaływania wychowawczego.";

26) w art. 42 w § 1 skreśla się wyraz "zasadniczej";

27) w art. 44 w § 1 i 2 wyrazy "Organ orzekający" zastępuje się wyrazami "Sąd, który orzekł karę aresztu";

28) art. 45 otrzymuje brzmienie:

"Art. 45. § 1. Karalność wykroczenia ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok; jeżeli w tym okresie wszczęto postępowanie, karalność wykroczenia ustaje z upływem 2 lat od popełnienia czynu.

§ 2. W razie uchylenia prawomocnego rozstrzygnięcia, przedawnienie biegnie od daty uchylenia rozstrzygnięcia.

§ 3. Orzeczona kara lub środek karny nie podlega wykonaniu, jeżeli od daty uprawomocnienia się rozstrzygnięcia upłynęły 3 lata.";

29) w art. 46 dodaje się § 3 w brzmieniu:

"§ 3. Jeżeli orzeczono środek karny, uznanie ukarania za niebyłe nie może nastąpić przed jego wykonaniem, darowaniem albo przedawnieniem wykonania.";

30) w art. 47:

a) § 1-4 otrzymują brzmienie:

"§ 1. Czynem zabronionym jest zachowanie o znamionach określonych w ustawie karnej.

§ 2. Przestępstwami i wykroczeniami podobnymi są przestępstwa i wykroczenia należące do tego samego rodzaju; przestępstwa i wykroczenia z zastosowaniem przemocy lub groźby jej użycia albo przestępstwa i wykroczenia popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej uważa się za przestępstwa i wykroczenia podobne.

§ 3. Osobą najbliższą jest małżonek, wstępny, zstępny, rodzeństwo, powinowaty w tej samej linii lub stopniu, osoba pozostająca w stosunku przysposobienia oraz jej małżonek, a także osoba pozostająca we wspólnym pożyciu.

§ 4. Instytucją państwową, samorządową lub społeczną jest również przedsiębiorstwo, w którym Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego jest udziałowcem, spółdzielnia, związek zawodowy, inna organizacja społeczna lub jednostka wojskowa.",

b) dodaje się § 6-8 w brzmieniu:

"§ 6. Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu bierze się pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia.

§ 7. Rzeczą ruchomą lub przedmiotem jest także polski albo obcy pieniądz lub inny środek płatniczy oraz dokument uprawniający do otrzymania sumy pieniężnej albo zawierający obowiązek wypłaty kapitału, odsetek, udziału w zyskach albo stwierdzenie uczestnictwa w spółce.

§ 8. Dokumentem jest każdy przedmiot lub zapis na komputerowym nośniku informacji, z którym jest związane określone prawo albo który ze względu na zawartą w nim treść stanowi dowód prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne.";

31) art. 49 otrzymuje brzmienie:

"Art. 49. § 1. Kto w miejscu publicznym demonstracyjnie okazuje lekceważenie Narodowi Polskiemu, Rzeczypospolitej Polskiej lub jej konstytucyjnym organom,

podlega karze aresztu albo grzywny.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto narusza przepisy o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej.";

32) w art. 50 wyrazy "nie opuści" zastępuje się wyrazami "nie opuszcza";

33) w art. 51 w § 1 wyrazy "karze aresztu do 2 miesięcy, grzywny do 1.500 złotych albo karze nagany" zastępuje się wyrazami "karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny";

34) w art. 52 w § 1 wyrazy "karze aresztu do dwóch tygodni, karze ograniczenia wolności do dwóch miesięcy" zastępuje się wyrazami "karze aresztu do 14 dni, karze ograniczenia wolności";

35) w art. 56:

a) w § 3 wyrazy "pieniędzy i rzeczy" zastępuje się wyrazem "przedmiotów",

b) w § 4 wyrazy "pieniędzy i rzeczy" zastępuje się wyrazem "przedmiotów",

c) w § 5 wyrazy "Pieniądze i rzeczy" zastępuje się wyrazem "Przedmioty";

36) w art. 57 w § 4 wyrazy "Pieniądze i rzeczy" zastępuje się wyrazem "Przedmioty";

37) w art. 59:

a) dotychczasową treść oznacza się jako § 1,

b) dodaje się § 2 w brzmieniu:

"§ 2. W razie popełnienia wykroczenia określonego w § 1, można orzec podanie orzeczenia do publicznej wiadomości w szczególny sposób.";

38) art. 60 skreśla się;

39) w art. 63a:

a) w § 1 wyraz "aresztu" skreśla się,

b) w § 2 wyraz "rzeczy" zastępuje się wyrazem "przedmiotów";

40) w tytule rozdziału IX po wyrazie "państwowym" dodaje się przecinek i wyraz "samorządowym";

41) art. 65 otrzymuje brzmienie:

"Art. 65. § 1. Kto umyślnie wprowadza w błąd organ państwowy lub instytucję upoważnioną z mocy ustawy do legitymowania:

1) co do tożsamości własnej lub innej osoby,

2) co do swego obywatelstwa, zawodu, miejsca zatrudnienia lub zamieszkania,

podlega karze grzywny.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto wbrew obowiązkowi nie udziela właściwemu organowi państwowemu lub instytucji, upoważnionej z mocy ustawy do legitymowania, wiadomości lub dokumentów co do okoliczności wymienionych w § 1.";

42) w art. 66 w § 1 skreśla się wyrazy "do 2 miesięcy";

43) w art. 67:

a) w § 1 po wyrazach "instytucję państwową" dodaje się przecinek i wyraz "samorządową",

b) § 2 otrzymuje brzmienie:

"§ 2. Kto umyślnie uszkadza lub usuwa ogłoszenie, afisz lub plakat wystawiony publicznie przez instytucję artystyczną, rozrywkową lub sportową albo w inny sposób umyślnie uniemożliwia zaznajomienie się z takim ogłoszeniem, afiszem lub plakatem,

podlega karze grzywny do 1.000 złotych albo karze nagany.";

44) w art. 68 w § 1 po wyrazach "instytucji państwowej" dodaje się przecinek i wyraz "samorządowej";

45) w art. 70:

a) w § 2 wyrazy "wskazującym na użycie" zastępuje się wyrazami "po użyciu",

b) dodaje się § 3 w brzmieniu:

"§ 3. W razie popełnienia wykroczenia określonego w § 1 lub 2, można orzec podanie orzeczenia do publicznej wiadomości w szczególny sposób.";

46) w art. 74 w § 2 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "a także orzec podanie orzeczenia o ukaraniu do publicznej wiadomości w szczególny sposób.";

47) w art. 80 w § 2 po wyrazie "państwowej" dodaje się wyrazy "lub samorządowej";

48) w art. 83 w § 2 wyraz "rzeczy" zastępuje się wyrazem "przedmiotów";

49) w art. 86 w § 3 skreśla się wyrazy "mechaniczny lub inny pojazd" oraz wyrazy "mechanicznych lub innych pojazdów";

50) w art. 87:

a) w § 2 po wyrazach "na drodze publicznej" dodaje się wyrazy "lub w strefie zamieszkania", a wyrazy "aresztu do 2 miesięcy" zastępuje się wyrazami "aresztu do 14 dni",

b) w § 3 skreśla się wyrazy "mechanicznych lub innych pojazdów";

51) w art. 88 po wyrazach "na drodze publicznej" dodaje się wyrazy "lub w strefie zamieszkania";

52) w art. 90 po wyrazach "na drodze publicznej" dodaje się wyrazy "lub w strefie zamieszkania";

53) w art. 92 w § 3 skreśla się wyrazy "mechanicznych lub innych pojazdów";

54) w art. 93 w § 2 skreśla się wyrazy "mechanicznych lub innych pojazdów";

55) w art. 96 w § 1:

a) w pkt 1 po wyrazach "na drodze publicznej" dodaje się wyrazy "lub w strefie zamieszkania",

b) w pkt 3 po wyrazach "na drodze publicznej" dodaje się wyrazy "lub w strefie zamieszkania", a wyrazy "wskazującym na użycie" zastępuje się wyrazami "po użyciu";

56) w art. 96a w § 2 wyrazy "dwóch tygodni" zastępuje się wyrazami "14 dni";

57) art. 97 otrzymuje brzmienie:

"Art. 97. Kto wykracza przeciwko innym przepisom o bezpieczeństwie lub o porządku ruchu na drogach publicznych,

podlega karze grzywny do 3.000 złotych albo karze nagany.";

58) w art. 99 w § 1 w pkt 2 po wyrazach "drogę publiczną" dodaje się wyrazy "lub drogę w strefie zamieszkania";

59) w art. 105 w § 2 wyrazy "dozór odpowiedzialny" zastępuje się wyrazami "nadzór odpowiedzialny";

60) art. 119 otrzymuje brzmienie:

"Art. 119. § 1. Kto kradnie lub przywłaszcza sobie cudzą rzecz ruchomą, jeżeli jej wartość nie przekracza 250 złotych,

podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.

§ 2. Usiłowanie, podżeganie i pomocnictwo są karalne.

§ 3. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 dopuścił się go na szkodę osoby najbliższej, ściganie następuje na żądanie pokrzywdzonego.

§ 4. W razie popełnienia wykroczenia określonego w § 1, można orzec obowiązek zapłaty równowartości ukradzionego lub przywłaszczonego mienia, jeżeli szkoda nie została naprawiona.";

61) w art. 123 § 2 otrzymuje brzmienie:

"§ 2. Ściganie następuje na żądanie pokrzywdzonego.";

62) art. 124 otrzymuje brzmienie:

"Art. 124. § 1. Kto cudzą rzecz umyślnie niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku, jeżeli szkoda nie przekracza 250 złotych,

podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.

§ 2. Usiłowanie, podżeganie i pomocnictwo są karalne.

§ 3. Ściganie następuje na żądanie pokrzywdzonego.

§ 4. W razie popełnienia wykroczenia można orzec obowiązek zapłaty równowartości wyrządzonej szkody lub obowiązek przywrócenia do stanu poprzedniego.";

63) w art. 125 wyrazy "Milicji Obywatelskiej" zastępuje się wyrazem "Policji";

64) w art. 126 w § 2 wyraz "tylko" skreśla się;

65) art. 127 otrzymuje brzmienie:

"Art. 127. § 1. Kto samowolnie używa cudzej rzeczy ruchomej,

podlega karze grzywny albo nagany.

§ 2. Ściganie następuje na żądanie pokrzywdzonego.";

66) w art. 130:

a) w § 2 skreśla się wyrazy "w sposób szczególnie zuchwały lub",

b) skreśla się § 4;

67) skreśla się art. 132;

68) w art. 137 w § 2 skreśla się wyraz "uspołecznionego";

69) w art. 140 skreśla się wyrazy "do miesiąca";

70) w art. 148 § 2 otrzymuje brzmienie:

"§ 2. Jeżeli czyn godzi w mienie osoby najbliższej, ściganie następuje na żądanie pokrzywdzonego.";

71) w art. 150 § 2 otrzymuje brzmienie:

"§ 2. Ściganie następuje na żądanie pokrzywdzonego.";

72) w art. 151 § 4 otrzymuje brzmienie:

"§ 4. Ściganie następuje na żądanie pokrzywdzonego.";

73) w art. 153 § 2 otrzymuje brzmienie:

"§ 2. Jeżeli czyn godzi w mienie osoby najbliższej, ściganie następuje na żądanie pokrzywdzonego.";

74) w art. 154 § 3 otrzymuje brzmienie:

"§ 3. Jeżeli czyn godzi w mienie osoby najbliższej, ściganie następuje na żądanie pokrzywdzonego.";

75) w art. 156 § 2 otrzymuje brzmienie:

"§ 2. Jeżeli czyn godzi w mienie osoby najbliższej, ściganie następuje na żądanie pokrzywdzonego.";

76) w art. 157 § 2 otrzymuje brzmienie:

"§ 2. Ściganie następuje na żądanie pokrzywdzonego.";

77) art. 164 otrzymuje brzmienie:

"Art. 164. Kto wybiera jaja lub pisklęta, niszczy lęgowiska lub gniazda ptasie albo niszczy legowiska, nory lub mrowiska znajdujące się w lesie albo na nie należącym do niego gruncie rolnym,

podlega karze grzywny albo karze nagany."