Przepisy wykonawcze do prawa celnego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1934.90.820

Akt utracił moc

Wersja od: 5 października 1956 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SKARBU

z dnia 9 października 1934 r.

Przepisy wykonawcze do prawa celnego, wydane w porozumieniu z Ministrami: Spraw Wewnętrznych, Spraw Zagranicznych, Spraw Wojskowych, Rolnictwa i Reform Rolnych, Przemysłu i Handlu, Komunikacji, Opieki Społecznej, Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego oraz Poczt i Telegrafów w zakresie ich właściwości.

Na podstawie art. 3 ust. 11; 4; 6 ust. 4; 8 ust. 6; 15; 16 ust. 1; 19 ust. 4; 22 ust. I i II; 23 ust. 2a; 26; 27 ust. 4; 30; 34; 36 ust. 4; 44; 45; 47; 49 ust. 5; 54; 55; 57; 59 ust. 2; 60 ust. 3; 61 ust. 3; 63; 68; 71; 72; 73; 74; 87; 92 ust. 2; 94; 96 ust. 2; 99; 100 ust. 2; 103 ust. 2; 104 ust. 4; 110; 112 ust. 2; 117; 118 ust. 2; 121 ust. 4; 124; 129; 133; 134 i 135 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 października 1933 r. o prawie celnem (Dz. U. R. P. Nr. 84, poz. 610) zarządza się co następuje:

Objaśnienia wstępne.

§  1.

1) Artykuły powołane w rozporządzeniu niniejszem bez bliższego określenia oznaczają postanowienia rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 października 1933 r. o prawie celnem (Dz. U. R. P. Nr. 84, poz. 610).

2) Paragrafy powołane w rozporządzeniu niniejszem bez bliższego określenia oznaczają przepisy tego rozporządzenia.

CZĘŚĆ  I.

USTRÓJ CELNY.

Granice polskiego obszaru celnego.

§  2.

1) Granica polskiego obszaru celnego (granica celna) obejmuje terytorjum Państwa Polskiego wraz z terytorjum Wolnego Miasta Gdańska.

2) Zatoka Pucka zamknięta linją łączącą Cypel Helski z Cyplem Radłowskim stanowi wody wewnętrzne; linja ta jest granicą celną.

3) Sztuczne urządzenia wysunięte w kierunku morza jak np. mola, tamy, pomosty do przybijania i ładowania i t. p. uważa się za części lądu.

Wolne obszary celne.

§ 3. Szczegółowe przepisy dla wolnych obszarów celnych (art. 3 ust. 11) będą ogłoszone oddzielnie.

Graniczny pas celny.

§  4.

1) Szerokość granicznego pasa celnego, ustaloną w umowach z państwami sąsiedniemi dla ułatwień rzeczowych w małym ruchu granicznym przyjmuje się jako szerokość granicznego pasa celnego w rozumieniu art. 4. W razie braku takich umów, szerokość granicznego pasa celnego określa się na 4 klm. Szerokość ta może być dla poszczególnych odcinków granicy zmieniona w zależności od warunków miejscowych.

2) Graniczny pas celny oznacza się na tablicach miejscowości, leżących w granicznym pasie celnym napisem następującym: "Graniczny pas celny". Spis miejscowości położonych w granicznym pasie celnym ogłasza się w Monitorze Polskim. Na drogach wiodących w granicznym pasie celnym do granicznych urzędów celnych umieszcza się na skrzyżowaniu tych dróg z linją oddzielającą graniczny pas celny od pozostałego obszaru tablice z napisem: "Droga do urzędu celnego w ......".

Urzędy celne i zakres ich działania.

§  5.

1) Urzędy celne są ustanawiane przy granicy celnej (graniczne urzędy celne) i wewnątrz kraju (wewnętrzne urzędy celne).

2) Urzędy celne stosownie do swego zakresu działania dzielą się na urzędy pierwszej klasy oraz urzędy drugiej klasy.

3) Urzędy celne pierwszej klasy są upoważnione do odprawy celnej przywozowej wszystkich towarów bez względu na ich ilość lub wysokość przypadającego cła, z wyjątkiem tych przypadków, gdy postanowienia taryfy celnej lub inne przepisy ograniczają przywóz niektórych towarów tylko do poszczególnych urzędów celnych.

4) Zakres uprawnień urzędów celnych drugiej klasy do odprawy celnej przywozowej zawiera załącznik do niniejszego rozporządzenia (zał. I).

5) Wywóz zagranicę towarów wolnych oraz zwalnianych od cła może się odbywać przez wszystkie urzędy celne; wywóz towarów podlegających cłu wywozowemu, może się odbywać przez urzędy celne pierwszej klasy, z wyjątkiem przypadków określonych niżej w ust. 6.

6) Urzędy celne drugiej klasy mogą odprawiać do wywozu towary podlegające cłu wywozowemu na podstawie rozporządzenia Ministra Skarbu lub też w poszczególnych przypadkach za pozwoleniem właściwej Dyrekcji Ceł.

7) Wywóz zagranicę towarów, od których zwraca się podatki pośrednie, opłaty monopolowe lub inne państwowe, regulują osobne przepisy.

8) Odprawa celna towarów w urzędach celnych położonych przy kolejach, w portach i przystaniach morskich i rzecznych oraz na lotniskach odbywa się zasadniczo w godzinach urzędowania, ustalanych ogólnie dla władz i urzędów państwowych. Dyrekcje Ceł mogą zmieniać godziny urzędowania, jeżeli tego wymagają miejscowe warunki.

9) W każdym urzędzie celnym powinna być dla wiadomości publiczności wywieszona tablica z oznaczeniem godzin urzędowych.

10) Odprawa podróżnych w granicznych urzędach celnych kolejowych, morskich i rzecznych oraz na lotniskach powinna odbywać się niezwłocznie po przybyciu podróżnych.

11) Przy drogach kołowych przecinających granicę celną, w miejscach przeznaczonych wyłącznie dla ruchu mieszkańców granicznego pasa celnego i podróżnych, mogą być ustanawiane posterunki celne. Przewóz jakichkolwiek towarów przez posterunki celne jest wzbroniony.

12) Warunki udzielania pozwoleń na otwieranie podurzędów celnych dla odprawy pewnych towarów sprowadzanych z zagranicy wyłącznie dla potrzeb przedsiębiorstw przemysłowych, oraz dla odprawy wywozowej wytworzonych przez nie towarów (art. 8 ust. 2) określają osobne rozporządzenia Ministra Skarbu ogłoszone w Monitorze Polskim.

13) Spis urzędów celnych z oznaczeniem zakresu działania oraz wszelkie zmiany w tym spisie ogłasza się w Monitorze Polskim.

Uprawnienia władz celnych w zakresie rewizji przesyłek nadawanych do przewozu w granicznym pasie celnym.

§ 6. Władzom celnym służy prawo rewizji przesyłek przyjmowanych w granicznym pasie celnym do przewozu przez publiczne przedsiębiorstwa przewozowe (art. 11 ust. 1-e). Zakres i sposób rewizji takich przesyłek regulują instrukcje o postępowaniu celnem, wydawane dla poszczególnych rodzajów przewozu.

CZĘŚĆ  II.

CŁA - TOWARY.

Pobieranie ceł.

§  7.

1) 1 We wszystkich urzędach celnych położonych na polskim obszarze celnym cło pobiera się w biletach Banku Polskiego i polskich monetach zdawkowych.

2) Przy wpłacaniu cła urzędy celne mogą przyjmować również obce monety złote wymienione w tabeli (zał. II) według stosunku zawartości złota w tych monetach do zawartości złota w jednostce monetarnej Polski (art. 3 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 5 listopada 1927 r. w sprawie zmiany ustroju pieniężnego Dz. U. R. P. Nr. 97, poz. 855). Monety złote powinny mieć wagę normalną; monety stare, nadpiłowane, obcięte i t. p. nie mogą być przyjmowane.

3) Przy obliczaniu należności według wyniku rewizji celnej końcówkę ogólnej sumy cła mniejszą niż 5 gr zaokrągla się do 5 gr, a wyższą ponad 5 gr zaokrągla się do 10 gr. Tę samą zasadę stosuje się również do poszczególnych pozycyj innych opłat pobieranych według wyniku rewizji, jak np. celnych opłat manipulacyjnych, akcydencji, podatków pośrednich i t. p.

Celne opłaty manipulacyjne oraz dodatkowa opłata manipulacyjna (akcydencja).

§ 8. 2

1) Celne opłaty manipulacyjne (art. 15) pobiera się przy odprawie ostatecznej i warunkowej od wszelkich przesyłek towarowych przywożonych i wywożonych.

2) Wysokość celnych opłat manipulacyjnych oraz zwolnienia od tych opłat ustala załączona do niniejszych przepisów tabela celnych opłat manipulacyjnych (załącznik IIa).

3) Przy obliczaniu celnych opłat manipulacyjnych ustalonych od wagi lub tony rejestrowej przyjmuje się za podstawę tego obliczenia wagę mniejszą od 100 kg za 100 kg, a tonę rejestrową niepełną za pełną tonę. Zasady tej nie stosuje się przy przesyłkach do 50 kg. W tych przypadkach wagę zaokrągla się wzwyż do pełnego dziesiątka kg.

4) Jeżeli w jednym wspólnym opakowaniu znajdują się towary, podlegające opłatom manipulacyjnym według różnych stawek, celne opłaty manipulacyjne dla całości towaru, znajdującego się we wspólnym opakowaniu, oblicza się według przypadającej stawki najwyższej.

§ 9. 3 (uchylony).

§ 10. 4 (uchylony).

§ 11. 5 (uchylony).

Krajowość towarów.

§  12.

1) Płody oraz wyroby wyprodukowane w jednym kraju a poddane w innym kraju obróbce lub przeróbce, uważa się jako pochodzące z kraju, w którym dokonano obróbki lub przeróbki, jeżeli co najmniej 50% ogólnej wartości towaru po dokonaniu obróbki lub przeróbki przypada na koszta robocizny i materjałów pochodzących z kraju, w którym, dokonano obróbki lub przeróbki.

2) Reparacja przedmiotów dokonana w kraju trzecim nie stanowi o ich pochodzeniu.

3) 6 Kraj pochodzenia towarów ustala się w zasadzie na podstawie świadectw pochodzenia.

4) 7 Osobne zarządzenia Ministra Skarbu, ogłaszane w Monitorze Polskim, ustalają przypadki, w których kraj pochodzenia towarów powinien być udowodniony wobec władz celnych świadectwem pochodzenia oraz warunki, jakim świadectwa pochodzenia powinny odpowiadać.

Towary celne.

§ 13. Towary przywożone z zagranicy przestają być celnemi po dokonaniu odprawy celnej i dopuszczeniu ich do wolnego obrotu.

CZĘŚĆ  III.

ZWOLNIENIE OD CLA I ULGI CELNE.

Zwolnienie od należności celnych na podstawie art. 22.

§ 14. Osobna instrukcja wydana przez Ministra Skarbu w porozumieniu z Ministrem Spraw Zagranicznych określi sposób postępowania przy odprawie celnej przedmiotów przeznaczonych:

a) do użytku zwierzchników państw obcych i ich tłoczenia w czasie ich pobytu na polskim obszarze celnym,

b) do użytku służbowego przedstawicielstw dyplomatycznych państw obcych, misyj zagranicznych oraz urzędów konsularnych,

c) do użytku osobistego członków uwierzytelnionych przedstawicielstw dyplomatycznych państw obcych, misyj zagranicznych oraz osób korzystających z przywilejów dyplomatycznych na mocy umów międzynarodowych.

§ 15. Zwolnienie od należności celnych przedmiotów objętych punktami 3 - 12 ust. 1 art. 22 następuje przy zastosowaniu wymienionych niżej przepisów do poszczególnych punktów oznaczonego ustępu I art. 22:

Do p. 3.

a) Przedmioty objęte punktem 3 zwalnia się na podstawie wniosków przewodniczących delegacyj zagranicznych do rokowań zgłaszanych za pośrednictwem Ministerstwa Spraw Zagranicznych, tudzież władz polskich powołanych do dochodzeń i innych czynności urzędowych w stosunkach międzynarodowych, pozatem, władz sądowych i śledczych, jeżeli chodzi np. o dowody rzeczowe i t. p.; komisje (delegacje) przewidziane w umowach specjalnych nie wymagają pośrednictwa Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

Do p. 4.

b) Przedmioty objęte punktem 4 zwalnia się na podstawie umów, na mocy których państwa sąsiednie obowiązane są do utrzymywania dróg wodnych, torów łącznikowych i stacyj granicznych na polskim obszarze celnym.

Do p. 5.

c) Dokumenty i akta, zarówno publiczne, jak i prywatne, nawet gdyby były oprawione, zwalnia się na podstawie wyniku rewizji, stwierdzającego charakter tych przedmiotów.

Do p. 6.

d) Sprzęt objęty punktem 6 zwalnia się na podstawie zaświadczenia Ministra Spraw Wojskowych o przeznaczeniu sprzętu dla potrzeb armji.

Do p. 7.

e) Przedmioty objęte punktem 7 zwalnia się na podstawie zaświadczenia zarządu właściwego monopolu stwierdzającego, że przedmioty monopolu państwowego sprowadzone z zagranicy są przeznaczone dla państwowego przedsiębiorstwa monopolowego. Jeżeli sprowadzane z zagranicy przez Zarząd Monopolu Tytoniowego W. M. Gdańska wyroby tytoniowe i surowiec tytoniowy podlegają zwolnieniu od cła na zasadach ustalonych w umowie polsko-gdańskiej, przeznaczenie wyrobów tytoniowych i surowca tytoniowego dla Gdańskiego Monopolu Tytoniowego powinno być stwierdzone przez odpowiednie pismo Zarządu tegoż monopolu, zaświadczone przez Senat W. M. Gdańska.

Do p. 8.

f) Obrazy nawet w ramach, rzeźby i inne dzieła artystów polskich podlegające należnościom celnym zwalnia się na podstawie zaświadczenia Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, a jeżeli chodzi o obrazy, rzeźby i inne dzieła artystów gdańskich na podstawie zaświadczenia Senatu W. M. Gdańska.

Do p. 9.

g) Ordery, medale i odznaki zwalnia się na podstawie dowodów nadania.

Do p. 10.

h) Warunki zwalniania od należności celnych towarów objętych punktem 10 określą osobne przepisy.

Do p. 11.

i) Trumny ze zwłokami oraz urny z popiołami zwłok wraz z kwiatami i wieńcami zwalnia się od cła na podstawie pozwoleń na przewiezienie, udzielanych przez urzędy zagraniczne Rzeczypospolitej Polskiej. Wieńce i bukiety żałobne przywożone z zagranicy przez osoby przybywające na pogrzeb lub w celu odwiedzenia grobów, zwalniają od cła urzędy celne we własnym zakresie, jeżeli - w szczególności dotyczy to wieńców sztucznych - nie zachodzi podejrzenie przywiezienia ich w celach handlowych. Wieńce i kwiaty oraz przedmioty przeznaczone do utrzymania lub ozdoby grobów poległych żołnierzy państw obcych, zwalnia się na podstawie zaświadczenia zagranicznych władz wykonywających opiekę nad grobami wojennemi. Sprawę odprawy celnej w stosunkach granicznych z państwami sąsiedniemi trumien, wieńców, przedmiotów do utrzymania grobów i t. p. regulują umowy zawarte z temi państwami.

Do p. 12.

k) Za przesyłkę w rozumieniu punktu 12 uważa się całą ilość towarów, objętą jednym dokumentem odprawy celnej.

§ 16. 8 Zwolnienie od należności celnych przedmiotów objętych ustępem II art. 22 następuje przy zastosowaniu wymienionych niżej przepisów do poszczególnych punktów tego ustępu:

Do p. 1.

1) Za podróżnych w rozumieniu przepisów celnych uważa się osoby, przekraczające granicę celną za dokumentami upoważniającemu do podróży do obcych krajów; podróżnymi w rozumieniu przepisów celnych nie są osoby, przekraczające granicę za przepustkami granicznemi, kartami cyrkulacyjnemi i innemi tego rodzaju dokumentami, przewidzianemi w umowach o ruchu granicznym, jak również osoby, wymienione w p. 3 ust. II art. 22.

2) Do przedmiotów osobistego użytku potrzebnych w czasie podróży i podlegających zwolnieniu od należności celnych zalicza się przedewszystkiem: ubranie, bieliznę, obuwie, przybory toaletowe, poduszki, pledy, książki i inne przedmioty codziennego użytku. Pozatem mogą być zwolnione od należności celnych przewożone przez podróżnych do osobistego użytku: dwie talje kart do gry bez opakowania, aparaty fotograficzne z jednem pudełkiem klisz w ilości do 24 sztuk lub z jedną rolką błon fotograficznych, podróżne maszyny do pisania, wózki dla dzieci i do przewożenia chorych, jeżeli dzieci i chorzy, dla których przeznaczone są wózki, przejeżdżają jednocześnie z wózkami, ekwipunek turystyczny, sprzęt sportowy (łyżwy, narty, jednoosobowe lub dwuosobowe kajaki składane, sanki, rakiety i t. p.), drobne instrumenty muzyczne jak skrzypce, flety, trąbki, broń palną myśliwską i naboje do niej w ilości do 100 sztuk oraz krótką broń palną dla osobistego bezpieczeństwa z nabojami do niej w ilości 25 sztuk. Zwolnienie broni od należności celnych nie uchyla obowiązku posiadania przez podróżnego pozwolenia na przywóz broni (§ 24 ust. II p. 2). Aparaty radjowe i gramofony nie podlegają zwolnieniu od cła.

3) Przedmioty osobistego użytku podróżnych mogą być zwolnione od cła tylko w tym przypadku, jeżeli były przez podróżnego używane i posiadają ślady użycia oraz jeżeli nie ma podejrzeń, że podróż przedsięwzięto jedynie w celu wprowadzenia przedmiotów bez opłaty należności celnych. Drobne przedmioty nowe w niewielkich ilościach urzędy celne mogą zwalniać od należności celnych, jeżeli przedmioty te są przewożone przez podróżnych stale zamieszkałych za granicą.

4) Jeżeli ze względu na ilość lub jakość wprowadzonych rzeczy podróżnego zachodzi potrzeba stwierdzenia zatrudnienia i stosunków podróżnego, urzędy celne mają prawo żądać okazania dokumentów podróży (ust. 1). W przypadkach podejrzanych lub gdy rzeczy podróżnych ze względu na swą jakość lub ilość nie odpowiadają potrzebie i stanowi podróżnego, należy stosować odprawę warunkową i żądać zabezpieczenia należności celnych.

Do p. 2.

1) Drobne przedmioty stanowiące narzędzia, instrumenty i przyrządy techniczne oraz instrumenty muzyczne przewożone przez podróżnych (uczonych, artystów, rzemieślników i t. p.), niezamieszkałych stale w kraju, mogą być zwolnione od cła, jeżeli służą do wykonywania ich zawodu podczas czasowego pobytu w kraju. Przepisy ust. 3 i 4 do punktu 1 mają analogiczne zastosowanie.

2) Nie podlegają zwolnieniu od cła fortepiany, pianina, filharmonje; mogą być one odprawione warunkowo za pobraniem zabezpieczenia celnego. To samo dotyczy większych przyrządów i aparatów przewożonych przez podróżnych.

Do p. 3.

Przedmioty objęte punktem 3 zwalnia się, jeżeli odpowiadają potrzebom zawodu wykonywanego przez osobę przewożącą.

Do p. 4.

Używane przedmioty osobistego użytku, stanowiące własność podróżnych a nadsyłane im oddzielnie, mogą być na pisemny umotywowany wniosek podróżnych zwalniane od należności celnych na podstawie dokumentów upoważniających do podróży do obcych krajów, jeżeli zgłoszenie tych przedmiotów do odprawy celnej nastąpiło w ciągu 6 miesięcy, licząc od daty przyjazdu podróżnego do kraju, oznaczonej w dokumencie. Bez wykazania się dokumentem z adnotacją kontroli paszportowej o dacie przyjazdu podróżnego do kraju zwolnienie może być przyznane przez Dyrekcję Ceł po udowodnieniu przez podróżnego pobytu za granicą. W przypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie zwolnienie od należności celnych przedmiotów, zgłoszonych do odprawy celnej po upływie 6 miesięcy od daty przyjazdu podróżnego do kraju, może być przyznane przez Ministerstwo Skarbu.

Do p. 6.

1) Podróżni mogą przywozić do własnego użytku bez cła, podatków pośrednich i opłat monopolowych:

a) drobne ilości wyrobów tytoniowych a to: do 50 gramów tytoniu przyrządzonego do palenia, 10 gramów tabaki albo 50 sztuk papierosów lub 20 sztuk cygar,

b) napoje spirytusowe w ilości nieprzekraczającej ogółem 1 litra objętościowego przywożone w butelkach odkorkowanych. Ilość ta, przywożona w butelkach z pieczęcią nietkniętą, podlega cłu i innym opłatom, przyczem moc czystego spirytusu przyjmuje się na 96°, zawartość zaś absolutnego alkoholu w napojach na 45°,

c) wino lub miód sycony w ilości nieprzekraczającej ogółem 1 litra objętościowego w naczyniach odkorkowanych,

d) dwa pudełka zapałek na osobę; w każdem pudełku może być najwyżej po 75 zapałek.

2) Ulg wymienionych wyżej nie stosuje się jednak do mieszkańców granicznego pasa celnego, jeżeli umowy z państwami sąsiedniemi o ułatwieniach w małym ruchu granicznym nie stanowią inaczej.

Do p. 7.

Środki płatnicze i papiery wartościowe podlegają zwolnieniu, jeżeli inne przepisy nie stanowią w tym względzie inaczej.

Do p. 8.

Przedmioty, które ogólnie przyjętym zwyczajem są udzielane w charakterze nagród i upominków, jak np. puhary, figurki, wazony i t. p., zwalnia się na podstawie dyplomów nadania. Od żądania przedłożenia dyplomów można odstąpić, jeżeli na samych przedmiotach są wyryte względnie w inny sposób trwale oznaczone dane, które wskazują niewątpliwie na charakter tych przedmiotów jako upominków lub nagród.

Do p. 9.

1) Jako wolne od cła wzory i próbki towarów wymienione w pkt. 9 nienadające się do innego użytku, należy uważać umocowane na kartonach wzory wyrobów metalowych, papierowych i t. p. w pojedynczych sztukach, różniących się między sobą wielkością, kształtem, kolorem lub rysunkiem jako to: garnitury guzików, okuć, kopert, pocztówek i t. p.

2) Wzory wszelkiego rodzaju, nadające się i w pojedynczych sztukach do użytku, jak np. scyzoryki, nożyczki, kwiaty sztuczne, portmonetki, rękawiczki z jednej ręki i t, p. odprawiać można bez cła tylko wtedy, gdy za zgodą strony przedmioty te zostaną uczynione niezdatnemi do innego użytku jak tylko jako próbki lub wzory.

3) Wolne są od cła i opłat wewnętrznych próbki niżej wyszczególnionych towarów, jeżeli są sprowadzane przez osoby i zrzeszenia, handlowe trudniące się importem tych towarów, lub też przez ajentów i przedstawicieli firm zagranicznych, jeżeli te próbki pod względem ilości, rozmaitości, rodzaju i gatunku towaru i sposobu opakowania nie wzbudzają wątpliwości co do ich przeznaczenia:

a) wyroby spirytusowe, wina i oleje mineralne o łącznej wadze jednego naczynia z towarem nie wyżej 200 g, pochodzące z krajów, z któremi zostały zawarte odpowiednie umowy i które przestrzegają zasad wzajemności,

b) tak zwane towary kolonjalne:

I. wanilia, szafran - o wadze próbki nie wyżej 10 g z bezpośrednim opakowaniem;

II. kardamon, kwiat i gałka muszkatołowa, cynamon, pieprz, imbir, goździki, badian, majeranek - o wadze próbki nie wyżej 50 g z bezpośrednim opakowaniem;

III. owoce suszone o wadze próbki nie wyżej 350 g z bezpośrednim opakowaniem;

IV inne - jak herbata, kawa, ryż itp. o wadze próbki nie wyżej 250 g z bezpośrednim opakowaniem;

c) konserwy rybne o wadze nieprzekraczającej 250 g, łącznie z wagą bezpośredniego opakowania.

4) Osoby i zrzeszenia, otrzymujące z zagranicy próbki towarów wymienionych w ustępie 3), powinny na żądanie urzędu celnego przedstawić odpowiednie zaświadczenie stwierdzające, że zajmują się importem wspomnianych towarów.

5) Również wolne są od cła próbki giełdowe i arbitrażowe wydzielane z towarów przywożonych drogą morską.

6) Wszelkie wzory i próbki, według których mają być wykonane towary przeznaczone na eksport, nadchodzące pod adresem Państwowego Instytutu Eksportowego, izb przemysłowo - handlowych, izb rolniczych, izb rzemieślniczych i innych instytucji samorządu gospodarczego mogą być zwalniane od cła na podstawie zaświadczenia instytucji odbiorczej, stwierdzającego, że chodzi w danym przypadku o wzory i próby, według których mają być wykonane towary, przeznaczone na eksport; takie same wzory i próby, nadchodzące pod adresem zakładów przemysłowych, mogą być zwalniane od cła na podstawie analogicznego zaświadczenia, wystawionego przez Państwowy Instytut Eksportowy lub terytorialnie właściwą izbę przemysłowo - handlową.

7) Próbki olejów mineralnych, nadchodzące pod adresem rafinerji olejów mineralnych, mogą być zwalniane od cła w ilości, nieprzekraczającej 3 kg łącznie z wagą naczynia; jeżeli zachodzą wątpliwości co do charakteru przesyłki, zwolnienie od cła może być uzależnione od przedstawienia zaświadczenia terytorjalnie właściwej izby przemysłowo-handlowej, stwierdzającego, że w danym przypadku chodzi o próby, a nie towar przeznaczony na sprzedaż; próby te nie są wolne od podatku pośredniego, pobieranego od olejów mineralnych w myśl przepisów specjalnych.

Do p. 10.

Zwolnienie od cła materjałów pędnych 1 smarów, znajdujących się na wprowadzonych czasowo do obszaru celnego środkach lokomocji regulują przepisy celne dla ruchu poszczególnych środków lokomocji (samochodów, motocykli, samolotów i t. p.), względnie odpowiednie postanowienia umów międzynarodowych.

Do p. 11.

1) Przedmioty pokazowe i pomoce naukowe, służące do celów naukowych, jeżeli są sprowadzane przez wyższe zakłady naukowe oraz instytucje naukowe i zakłady naukowo-badawcze tak państwowe, jak i prywatne, zwalnia się na podstawie zaświadczeń tych zakładów i instytucyj, jeżeli zaś są sprowadzane przez szkoły średnie ogólnokształcące, zakłady kształcenia nauczycieli, średnie i niższe szkoły zawodowe, szkoły zawodowe dokształcające oraz szkoły powszechne i zakłady wychowania przedszkolnego - na podstawie zaświadczeń kuratorjów okręgów szkolnych, Liceum Krzemienieckiego i Urzędu Wojewódzkiego Śląskiego a dla analogicznych gdańskich szkół i zakładów - na podstawie zaświadczeń Wydziału Nauki, Sztuki i Oświecenia Publicznego Senatu Wolnego Miasta Gdańska.

2) Spis instytucyj naukowych i zakładów naukowo - badawczych korzystających ze zwolnienia od cła ustala i ogłasza w Monitorze Polskim Minister Skarbu.

3) Zaświadczenia na wolny od cła przywóz maszyn i narzędzi rzemieślniczych dla szkół zawodowych wydają tym szkołom wymienione w końcu ustępu pierwszego władze, tylko po uprzedniem uzyskaniu na to zgody Ministerstwa Przemysłu i Handlu. W zaświadczeniu powinny być oznaczone data i numer odnośnego pisma Ministerstwa Przemysłu i Handlu.

4) Ze zwolnienia korzystają szkoły państwowe, publiczne i prywatne.

5) Nie podlegają zwolnieniu przedmioty służące potrzebom gospodarczym i administracyjnym.

6) Druki wszelkiego rodzaju podlegające opłacie celnej, przeznaczone dla publicznych zbiorów naukowych, zwalnia się na podstawie wyniku rewizji i stwierdzenia ich przeznaczenia.

Do p. 12.

Przedmioty wymienione w punkcie 12 mogą być zwalniane od należności celnych tylko za każdorazowem pozwoleniem Ministra Skarbu.

Do p. 13.

Przedmioty objęte punktem 13 zwalnia się na podstawie zaświadczenia wydanego przez urzędy zagraniczne Rzeczypospolitej Polskiej.

Do p. 14.

1) Dla uzyskania zwolnienia od cła ruchomości używanych, osoby przesiedlające się powinny dołączyć do podania szczegółowy spis tych ruchomości, potwierdzony przez władzę administracyjną dotychczasowego miejsca zamieszkania i uwierzytelniony przez właściwy urząd zagraniczny Rzeczypospolitej Polskiej na dowód, że objęte spisem przedmioty stanowią ich własność i były przez nie używane zagranicą. Osoby przesiedlające się z państw, których prawodawstwa nie przewidują poświadczania spisów ruchomości przez władze administracyjne, mogą przedstawiać spisy swych ruchomości poświadczone w sposób w tych państwach ustalony. Do badania, czy sposób poświadczenia spisu ruchomości odpowiada prawodawstwu względnie zwyczajom danego państwa, powołany jest urząd zagraniczny Rzeczypospolitej Polskiej, uwierzytelniający poświadczenie.

2) Spisy potwierdzone przez właściwe władzy administracyjne tego kraju, z którym Polska zawarli umowę o obrocie prawnym, mogą być uwierzytelniane w sposób w umowie wskazany.

3) Osoby przesiedlające się ze Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej mogą przedstawiać zaświadczenia, spisane przez notarjuszów publicznych.

4) Narzędzia i instrumenty do wykonywania zawodu, maszyny, części składowe maszyn i urządzenia fabryczne zwolnić można od cła, jeżeli były używane przez przesiedlającego się, odpowiadają jego stosunkom i przeznaczone są do prowadzenia własnego przedsiębiorstwa w kraju.

4a) Motocykle z silnikami o pojemności cylindrów powyżej 100 cm³ i samochody, należące do osób przesiedlających się, mogą być zwalniane od należności celnych, jeżeli samochód lub motocykl był za granicą w użyciu danej osoby przesiedlającej się co najmniej w przeciągu roku, licząc wstecz od daty -przesiedlenia się tej osoby do polskiego obszaru celnego. Na wyjątki od tej zasady może zezwalać Ministerstwo Skarbu. Jako udowodnienie okresu używania za granicą przywiezionego samochodu względnie motocyklu osoba przesiedlająca się obowiązana jest złożyć zaświadczenie władzy administracyjnej dotychczasowego miejsca zamieszkania, stwierdzające datę zarejestrowania na jej nazwisko samochodu względnie motocyklu. Warunek co najmniej rocznego okresu używania nie ma zastosowania przy zwalnianiu od należności celnych, jako rzeczy przesiedlenia, samochodów i motocykli, należących do członków dyplomatycznych i konsularnych przedstawicielstw Rzeczypospolite] Polskiej za granicą.

5) Nie podlegają zwolnieniu od cła produkty spożywcze, przedmioty podlegające podatkom pośrednim lub opłatom monopolowym, nieprzerobione materjały, półfabrykaty i surowce oraz wszelkie przedmioty, które przy odprawie celnej będą uznane za nieodpowiadające potrzebie lub stosunkom przesiedlającego się.

6) Zwolnione od należności celnych mienie osoby przesiedlającej się nie może być przez nią odstąpione osobie trzeciej w ciągu dwóch lat ód daty wydania do wolnego obrotu, czy to za zapłatą, czy też bezpłatnie, bez uprzedniego uiszczenia należności celnych. Osoba przesiedlająca się powinna złożyć w urzędzie celnym odpowiednie zobowiązanie co do nieodstępowania osobom trzecim w ciągu dwóch lat zwolnionego od należności celnych mienia oraz poświadczenie zarządu gminy, że mieszka na polskim obszarze celnym. W przypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie Dyrekcje Ceł mogą zezwalać na wcześniejsze odstąpienie osobie trzeciej zwolnionych od należności celnych rzeczy przesiedlenia. Odstąpienie osobie trzeciej rzeczy przesiedlenia przed upływem dwuletniego okresu bez zezwolenia właściwej Dyrekcji Ceł powoduje, niezależnie od odpowiedzialności z prawa karnego skarbowego, obowiązek uiszczenia należności celnych, przypadających od odstąpionych przedmiotów; w przypadkach wyjątkowych Ministerstwo Skarbu może zwalniać od obowiązku uiszczenia należności celnych.

7) W przypadkach powrotu do kraju z zagranicy członków dyplomatycznych i konsularnych przedstawicielstw Państwa Polskiego i przywiezienia przez nich rzeczy przesiedlenia, zwolnienie tych rzeczy od należności celnych następuje na podstawie zaświadczenia Ministerstwa Spraw Zagranicznych lub kierownika tego urzędu zagranicznego, którego członek przesiedla się do obszaru celnego.

Członkowie dyplomatycznych i konsularnych przedstawicielstw Państwa Polskiego, przenoszeni służbowo z jednej miejscowości do drugiej zagranicą, mogą uzyskać zwolnienie od cła ruchomości używanych, będących ich własnością na dotychczasowem miejscu pobytu, a które zamiast przewozić ze sobą na nowe miejsce pobytu, wysyłają do kraju, jeżeli przedstawią zaświadczenie kierownika wymienionego przedstawicielstwa, że rzeczy te stanowią własność przeniesionego na inne miejsce służbowe zagranicą urzędnika i że były przez niego używane zagranicą, oraz potwierdzenie Ministerstwa Spraw Zagranicznych, że przewóz tych przedmiotów na nowe miejsce urzędowania jest zbędny z punktu widzenia wymogów służby lub byłby połączony z nadmiernemi wydatkami dla Skarbu Państwa. Do przedmiotów takich mają zastosowanie ograniczenia przewidziane w ust. 5 i 6.

8) Rzeczy osób przesiedlających się powinny być przywiezione przed upływem roku od daty przesiedlenia się tych osób do polskiego obszaru celnego, przy czym rzeczy te powinny być przywiezione zasadniczo jednorazowo. Jeżeli jednak mają być przywiezione partiami, strona powinna zgłosić w urzędzie celnym przy odprawie pierwszej partii zastrzeżenie co do przywozu pozostałych według spisu rzeczy i zgłosić je do odprawy w tym samym urzędzie celnym w ciągu sześciu miesięcy od daty ostatecznej odprawy pierwszej partii. Zwolnienie od należności celnych rzeczy przesiedlenia przywiezionych po upływie roku od daty przesiedlenia się danej osoby do polskiego obszaru celnego względnie po upływie sześciu miesięcy od daty ostatecznej odprawy pierwszej partii, może być przyznane przez Ministerstwo Skarbu, jeżeli przywóz tych rzeczy z ważnych powodów nie mógł nastąpić w przepisanym terminie.

Do p. 15.

1) Wyprawa ślubna osoby płci żeńskiej może być zwolniona od należności celnych, jeżeli wymieniona osoba mieszkała zagranicą bez przerwy co najmniej dwa lata i przesiedla się na stałe do polskiego obszaru celnego wskutek zawarcia związku małżeńskiego z osobą stale na tym obszarze zamieszkującą.

2) Do przedmiotów wyprawy ślubnej, które mogą być zwolnione od cła należą: odzież, bielizna, sprzęt sportowy, urządzenie mieszkaniowe, bielizna stołowa, pościel i bielizna pościelowa, naczynia kuchenne i inne przedmioty, które osoba płci żeńskiej wstępująca, w związek małżeński wnosi zwykle do gospodarstwa domowego.

3) Do wyprawy ślubnej nie mogą być zaliczone artykuły spożywcze i przedmioty podlegające podatkom pośrednim lub opłatom monopolowym. Pojazdy mechaniczne i inne oraz przedmioty niewchodzące w zakres użytku gospodarstwa domowego mogą być zwolnione od cła przez Ministerstwo Skarbu w przypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie. Rowery i motocykle z silnikami o pojemności cylindrów do 100 cm³ mogą być zwalniane od cła przez Dyrekcje Ceł we własnym zakresie.

4) Zwolnienia od należności celnych wyprawy ślubnej udziela się na skutek podania do którego powinny być dołączone: szczegółowy spis przedmiotów stanowiących wyprawę ślubną, zaświadczenie zagranicznej władzy administracyjnej miejsca zamieszkania małżonki, uwierzytelnione w sposób wskazany w § 16 do punktu 14 ust. 1, 2 i 3, że przedmioty stanowią jej wyprawę ślubną oraz o tem, jak długo małżonka zamieszkiwała przed ślubem zagranicą, zaświadczenie krajowego zarządu gminy, że małżonek stale zamieszkuje na polskim obszarze celnym, metrykę ślubną, oraz oświadczenie małżonki, że zwolnione od należności celnych przedmioty wyprawy ślubnej będzie używała we własnem gospodarstwie i że w ciągu dwóch lat od daty zwolnienia od należności celnych nie odstąpi osobom trzecim tych rzeczy, za opłatą lub bezpłatnie, bez uprzedniego uiszczenia należności celnych. W przypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie, Dyrekcje Ceł mogą zezwalać na wcześniejsze odstąpienie osobie trzeciej zwolnionych od cła przedmiotów wyprawy ślubnej. Odstąpienie osobie trzeciej zwolnionych od cła przedmiotów wyprawy ślubnej przed upływem dwuletniego okresu bez zezwolenia właściwej Dyrekcji Ceł powoduje, niezależnie od odpowiedzialności z prawa karnego skarbowego, obowiązek uiszczenia należności celnych przypadających od odstąpionych przedmiotów; w przypadkach wyjątkowych Ministerstwo Skarbu może zwalniać od obowiązku uiszczenia należności celnych.

5) Przedmioty stanowiące wyprawę ślubną mogą być zarówno używane jak i nowe. Jeżeli wyprawa ślubna nie może być dla jakich bądź powodów przywieziona jednorazowo w całości według spisu dołączonego do podania, należy zgłosić zastrzeżenie dodatkowego przywozu przy pierwszej odprawie celnej i dostarczyć pozostałe przedmioty do odprawy w tym samym urzędzie w przepisanym okresie.

6) Podarunki zaręczynowe i ślubne mogą być zwolnione od cła na zasadach ustalonych w ust. 1, 3, 4 i 5 po udowodnieniu ich przeznaczenia.

7) Jeżeli przy podaniu o zwolnienie wyprawy ślubnej oraz podarunków zaręczynowych i ślubnych lub przy odprawie tychże nie może być przedstawiona metryka ślubna, to można zezwolić na warunkową odprawę za zabezpieczeniem celnem z tem zastrzeżeniem, że metryka ślubna będzie przedstawiona najpóźniej w ciągu sześciu miesięcy od daty dokonanej odprawy warunkowej. Po upływie tego okresu zabezpieczenie celne nie podlega zwrotowi.

8) Zwolnienie od należności celnych nie może być udzielone, jeżeli przedmioty nie odpowiadają stanowi i stosunkom osoby wychodzącej zamąż, lub gdy ilość przedmiotów nie odpowiada zwyczajowi albo potrzebie.

Do p. 16.

Celem uzyskania zwolnienia od cła przedmiotów, pochodzących z puścizny po osobie zmarłej zagranicą, które na podstawie prawa spadkowego przypadły bezpośrednio spadkobiercom zamieszkałym na polskim obszarze celnym, należy do podania dałączyć urzędowy dowód spadkobrania według przepisów państwa, w którem spadek otwarto lub udowodnić w inny sposób uprawnienie do spadku.

Do p. 17.

Warunki zwalniania od cła używanych: odzieży, bielizny i obuwia, nadsyłanych z zagranicy w darze jako wsparcie dla osób niezamożnych, ustalają osobne zarządzenia Ministra Skarbu ogłaszane w Monitorze Polskim.

Do pp. 18, 19 i 20.

Przedmioty objęte punktami 18, 19 i 20 mogą być zwalniane od cła na podstawie każdorazowego pozwolenia Ministra Skarbu.

Do podania o zwolnienie od cła według punktu 18 należy dołączyć poświadczenie właściwej władzy administracyjnej, stwierdzające fakt zaszłej klęski żywiołowej.

Do p. 21.

Warunki zwalniania od cła przedmiotów objętych punktem 21 określi osobny regulamin.

Do p. 22.

Materjały i przedmioty objęte punktem 22 mogą być zwolnione na podstawie każdorazowego pozwolenia Ministra Skarbu.

Do pp. 23 i 24.

Przedmioty objęte punktami 23 i 24 zwalnia się na podstawie wyniku rewizji i stwierdzenia ich charakteru i przeznaczenia.

Do p. 25.

1) Właściciele oraz inne osoby uprawnione do użytkowania gospodarstw wymienionych w p. 25 ust. II art. 22, mogą uzyskać zwolnienie od cła plonów tych gospodarstw z wyjątkiem roślin tytoniowych, na następujących warunkach:

a) zwolnione od cła przywozowego mogą być płody tych części gospodarstwa, które znajdują się w granicznym pasie celnym państwa sąsiedniego, stanowią całość gospodarczą z gospodarstwem znajdującem się w granicznym pasie celnym polskiego obszaru celnego i są administrowane z siedziby na polskim obszarze celnym;

b) strona powinna uzyskać od władz administracyjnych państwa sąsiedniego potwierdzenie własności lub też innego tytułu użytkowania części gospodarstwa pozostającej w granicznym pasie celnym państwa sąsiedniego, rodzaju i rozmiaru tej części i przedstawić potwierdzenie to właściwej Dyrekcji Ceł z oznaczeniem rodzaju i w przybliżeniu ilości płodów, jakie zamierza przywieźć do siedziby swego gospodarstwa. Jednocześnie strona powinna wskazać drogi celne lub uboczne, któremi zamierza przywozić płody;

c) Dyrekcja Ceł ustala ilość i rodzaj płodów podlegających zwolnieniu od cła oraz miejsca przewozu tychże na okres roczny;

d) wnioski przewidziane pod b) strona powinna składać Dyrekcji Ceł corocznie w okresie do dnia 1 lutego;

e) jeżeli siedziba gospodarstwa znajduje się w granicznym pasie celnym sąsiedniego państwa, a część tego gospodarstwa znajduje się w granicznym pasie celnym polskiego obszaru celnego, Dyrekcja Ceł może zezwolić na wywóz do siedziby gospodarstwa płodów zebranych z części znajdującej się w granicznym pasie celnym polskiego obszaru celnego.

2) Postanowienia powyższe (a - e) mają zastosowanie tylko w tych przypadkach, gdy spraw tych nie regulują umowy graniczne z państwami sąsiedniemi.

§ 17. 9 Do zwalniania od należności celnych przedmiotów objętych punktami 1 - 12 ust. 1 art. 22 oraz punktami 1 - 11, 17, 21, 23 i 24 ust. II art. 22 upoważnia się urzędy celne, z wyjątkiem przypadków zastrzeżonych w § 16 do p. 4 kompetencji Dyrekcji Ceł i Ministerstwa Skarbu. Do Zwalniania od należności celnych przedmiotów objętych punktami 13-16 i 25 ust. II art. 22 upoważnia się Dyrekcje Ceł, z wyjątkiem przypadków zastrzeżonych kompetencji Ministerstwa Skarbu w § 16 do p. 14 ust. 4 a i 8 oraz do p. 15 ust. 3. Dyrekcje Ceł mogą upoważnić urzędy celne I klasy do zwalniania od należności celnych przedmiotów objętych punktami 14 i 16 ust. II art. 22, z wyjątkiem przypadków zastrzeżonych Ministerstwu Skarbu.

Ulgi celne.

§  18.

1) Do ulg celnych udzielanych na podstawie art. 23 ust. 1 lit. a mają zastosowanie następujące przepisy:

a) Warunki udzielania ulg celnych określa się w obwieszczeniach ogłaszanych w Monitorze Polskim lub też w indywidualnych pozwoleniach wydawanych na zastosowanie ulgi celnej.

b) Jeżeli ulga celna została uzależniona od warunku użycia towaru do ściśle określonego celu, władze celne mogą sprawdzać, czy warunek ten został należycie wykonany. W tym celu władze celne mogą badać księgi fabryczne i handlowe, sprawdzać pozostałość towaru i t. p. Wykonanie pracy fizycznej związanej z tą kontrolą jest obowiązkiem strony.

c) W razie niewykonania lub naruszenia warunków ulgi celnej może być pozwolenie na zastosowanie ulgi celnej cofnięte, niezależnie od wdrożenia postępowania karnego skarbowego.

d) Dla niektórych rodzajów towarów może być ustalony odrębny tok postępowania celem uzyskania ulg celnych.

2) Osobne rozporządzenie ustala warunki i tok postępowania przy stosowaniu zwrotu cła przewidzianego w art. 23 ust. 1 lit. b.

3) Celem uzyskania ulg przewidzianych w art. 23 ust. 1 lit. c należy wnieść umotywowane podanie do Ministerstwa Skarbu w dwóch egzemplarzach.

CZĘŚĆ  IV.

RUCH OSOBOWY I TOWAROWY PRZEZ GRANICĘ CELNĄ.

Miejsce przekraczania granicy celnej i przewozu przez nią towarów.

§  19.

1) Ruch osobowy i towarowy przez granicę celną może się odbywać tylko na drogach celnych określonych art. 25 ust. 3.

2) 10 Na ruch osobowy i towarowy przez granicę celną na drogach ubocznych, poza przypadkami przewidzianymi w międzypaństwowych umowach granicznych, wymagane jest zezwolenie Dyrekcji Ceł, niezależnie od zezwoleń wydawanych przez inne władze na podstawie odrębnych przepisów.

Czas przekraczania granicy celnej i przewozu przez nią towarów.

§  20.

1) Przewóz osób i towarów przez granicę celną dokonywany przez publiczne przedsiębiorstwa przewozowe odbywa się w godzinach wyznaczonych w rozkładzie jazdy. Koleje przeznaczone do publicznego użytku mogą przewozić podróżnych i towary zarówno w dzień jak i w nocy.

2) W granicznych urzędach celnych ustanowionych przy drogach kołowych ustala się dla ruchu osobowego i towarowego następujące godziny urzędowania: od 1 października do końca lutego godziny od 8 do 12 i od 13 do 18, w pozostałych zaś miesiącach od 7 do 12 i od 14 do 19. W przypadkach gdy tego wymagają warunki miejscowe, Dyrekcje Ceł mogą w porozumieniu z właściwą władzą administracji ogólnej ustalać odmienne godziny urzędowania.

3) Jeżeli zawarta z państwem sąsiedniem umowa o małym ruchu granicznym ustala dla tego ruchu szerszy zakres godzin urzędowania, odprawa podróżnych odbywa się przez cały czas otwarcia urzędu celnego.

4) W urzędach celnych przy drogach kołowych, przez które odbywa się znaczniejszy ruch turystyczny samochodami, mogą być dla tego ruchu wyznaczane dodatkowe godziny urzędowania.

5) Graniczne urzędy celne, ustanowione przy drogach kołowych, pozostają otwarte w godzinach ustalonych dla ruchu osobowego zarówno w dni zwykłe jak i świąteczne.

6) Osoby zgłaszające się w granicznych urzędach celnych przy drogach kołowych po godzinach urzędowych może urząd celny odprawiać w przypadkach istotnej potrzeby.

Rewizja osobista.

§  21.

1) Rewizja osobista osób może być przeprowadzona tylko na każdorazowe zarządzenie naczelnika urzędu celnego lub jego zastępcy.

2) Rewizja osobista, jeżeli zajdzie konieczność przeprowadzenia jej, powinna być dokonana bez czynienia zbytnich przykrości osobom rewidowanym i bez obrażania ich godności osobistej.

3) Kobietę może poddać rewizji osobistej tylko kobieta. Jeżeli zachodzi potrzeba obecności świadka przy rewizji kobiety, świadkiem tym może być tylko kobieta.

4) Przed dokonaniem rewizji należy wezwać podejrzaną osobę, aby dobrowolnie okazała ukryte towary.

Zgłaszanie się osób w urzędzie celnym.

Odprawa towarów w ruchu osobowym.

§  22.

1) Obowiązek zgłoszenia się do urzędu celnego istnieje dla osób zamierzających przekroczyć granicę celną również i wówczas, gdy nie mają ze sobą żadnych przedmiotów do odprawy.

2) W drodze od granicy celnej do urzędu celnego i w drodze od urzędu celnego do granicy celnej nie wolno zbaczać z drogi celnej i jeżeli pomiędzy urzędem celnym a granicą istnieje podurząd lub posterunek celny, należy bez wezwania zgłosić się do podurzędu lub posterunku celnego.

3) Umowy graniczne zawarte z państwami sąsiedniemi oraz osobne zarządzenia Ministra Skarbu ustalają przypadki, w których osoby przekraczające granicę celną na drogach ubocznych są wolne od obowiązku zgłaszania się w urzędzie celnym.

4) W ruchu osobowym mogą być odprawiane przewożone przez podróżnych przedmioty przeznaczone do ich osobistego użytku lub osobistego wykonywania zawodu. Inne przedmioty (towary) mogą być odprawiane w ruchu osobowym tylko w nieznacznych ilościach.

5) Odprawa celna towarów przewożonych w ruchu osobowym a przeznaczonych na handel odbywa się według ogólnych zasad (art. 36).

6) Jeżeli na to pozwalają warunki lokalne lub rodzaj przewozu, rewizja celna zarówno ręcznych jak i rejestrowanych bagażów może być dokonywana w pociągach, na statkach lub w innych pomieszczeniach przewozowych.

7) Rewizję bagażów rejestrowanych przeprowadza urząd celny na skutek ustnego zgłoszenia podróżnego za okazaniem kwitu bagażowego.

8) Podróżni obowiązani są przed rozpoczęciem rewizji celnej rozpakować i przygotować własnem staraniem ręczne i rejestrowane bagaże w ten sposób, aby rewizja celna zawartości mogła się odbyć bez zwłoki i bez trudności dla rewidujących urzędników celnych. Zapakowanie i zamknięcie bagażów po dokonanej rewizji celnej należy również do obowiązku podróżnych. Rozpakowanie i powrotne zapakowanie bagażów mogą podróżni poruczać drużynie roboczej, jeżeli przedsiębiorstwa przewozowe utrzymują w powyższym celu takie drużyny.

9) Podróżny powinien okazać wszystkie przedmioty przewożone ze sobą, przyczem obowiązany jest zgłosić do oclenia przedmioty nie przeznaczone do jego osobistego użytku. Jeżeli chodzi o przedmioty przeznaczone do osobistego użytku, podróżny może zgłosić ustnie wniosek, aby urzędnik rewidujący określił, które z tych przedmiotów podlegają ocleniu.

10) Przedmioty, za które podróżny nie uiści przypadających należności celnych, lub które z jakiegokolwiek powodu nie mogą być odprawione, mogą być na wniosek ustny podróżnego przyjęte do tymczasowego przechowania w urzędzie celnym. Na dowód przyjęcia urząd celny wydaje podróżnemu pokwitowanie według wzoru Nr. 1.

11) Przedmioty wymienione wyżej w ust. 10) mogą być przechowywane w przeciągu 3 miesięcy od daty przyjęcia. Dla przedmiotów szybko psujących się, urząd celny może wyznaczyć krótszy okres przechowania. Jeżeli w okresie przechowania podróżny nie uiści należności celnych lub też nie wywiezie przedmiotów zpowrotem zagranicę, podlegają one sprzedaży lub zniszczeniu w myśl postanowień §§ 215 - 224 bez zawiadomienia o tem podróżnego. Na pisemny wniosek strony urząd celny może przedłużyć o dalsze 6 miesięcy okres przechowania zdeponowanych przedmiotów.

12) Jeżeli przy wyjeździe z kraju zagranicę podróżny posiada przedmioty, które przy powrotnym przywozie nie mogłyby być zwolnione od cła jako rzeczy podróżnych (§ 16), powinien przedmioty takie zgłosić w urzędzie celnym celem uzyskania zaświadczenia na powrotny przywóz bez cła (§ 85 ust. 2). W zaświadczeniu należy opisać przedmiot w sposób, dający możność ustalenia tożsamości przedmiotu przy powrotnym przywozie.

Ograniczenia obrotu towarowego z zagranicą.

§ 23. 11 Zabrania się przywozu do obszaru celnego:

a) 12 ze względów zdrowotnych:

I. dwuacetylomorfiny (heroiny) i jej soli oraz przetworów zawierających dwuacetylomorfinę albo jej sole,

II. surogatów szafranu,

III. obić papierowych (tapet), papierów drukowanych, materji i innych przedmiotów, zabarwionych farbą arszenikową,

IV. farby anilinowej, zawierającej arszenik (fuksyny i innych nazw), w kawałkach, proszku i cieście (nie w kryształach).

V. (skreślony).

b) ze względu na obronę kraju i bezpieczeństwo publiczne:

wszelkiego rodzaju broni typu wojskowego, amunicji do niej, granatów, bomb, urządzeń wybuchających, materjałów wybuchowych oraz innych wojskowych środków walki tudzież części i przyborów do nich; zakaz ten nie dotyczy przywozu materjałów wybuchowych dla celów przemysłowych oraz eksploatacji rolnej i leśnej (§ 24 ust. II p. 3);

c) 13 z innych względów publicznych:

I. (skreślony),

II. wszelkich druków i przedmiotów o charakterze bluźnierczym i obrażającym uczucia religijne, narodowe lub moralne,

III. (skreślony),

IV. biletów loteryj zagranicznych lub t. zw. obligacyj premjowych w emisjach osób prywatnych, towarzystw, miast i państw,

V. marek do gry oraz wszelkich przedmiotów, naśladujących monety metalowe krajowe lub zagraniczne,

VI. odbitek naśladujących pieniądze papierowe i papiery wartościowe, zarówno krajowe jak i zagraniczne, oraz przedmiotów ozdobionych takiemi naśladownictwami, z wyjątkiem wydawnictw literackich i naukowych,

VII. kart do gry w stanie luźnym, z wyjątkiem kart do gry dozwolonych do przywozu w ruchu podróżnych (§ 16 do p. 1),

VIII. wszelkich etykiet, kapsli, korków, próżnych naczyń i t. p. z firmami zagranicznych producentów, jeżeli zostały dostarczone bez odpowiedniego towaru.

Etykiety, kapsle, korki, naczynia i t. p. z firmami zagranicznych producentów, wprowadzone jednocześnie z właściwym towarem, mogą być przywożone w stosunku odpowiadającym ilości towaru.

Jeżeli zagraniczny towar był przywieziony wcześniej, urząd celny może przepuścić należące do tego towaru etykiety, kapsle, korki i t. p. po uprzedniem stwierdzeniu, że wprowadzony towar przybył bez nich.

W przypadkach przywozu etykiet, naczyń i t.p. z firmami zagranicznych producentów celem rejestracji w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej względnie w Urzędzie Patentowym W. M. Gdańska, należy przedstawić w urzędzie celnym odpowiednie zaświadczenie Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej względnie Urzędu Patentowego W. M. Gdańska. Etykiety, naczynia i t. p. adresowane bezpośrednio do wymienionych Urzędów Patentowych podlegają odprawie bez wzmiankowanych zaświadczeń.

§ 24. 14 Przywóz następujących towarów podlega niżej podanym ograniczeniom:

I. Ze względu na monopole państwowe.

Towary, będące przedmiotem monopolów państwowych, sprowadzać mogą z zagranicy tylko zarządy właściwych monopolów. Osoby prywatne muszą w tym celu uzyskać pozwolenie Ministerstwa Skarbu, które ustali zarazem warunki odprawy. Wyjątek stanowią wyroby tytoniowe, przeznaczone do użytku osobistego, nieprzekraczające 1 kg wagi.

II. Ze względu na bezpieczeństwo publiczne.

1) Broń i amunicję typu niewojskowego, w celach przemysłowych i handlowych można przywozi tylko na podstawie pozwolenia wojewódzkiej władzy administracji ogólnej.

2) Broń typu niewojskowego do użytku osobistego wolno sprowadzać lub przywozić ze sobą bądź na zasadzie pozwolenia powiatowej władzy administracji ogólnej, właściwej dla miejsca zamieszkania odbiorcy lub przywożącego, bądź też na zasadzie zaświadczenia wydanego przez właściwy urząd konsularny Rzeczypospolitej Polskiej zagranicą.

3) Materjały wybuchowe przeznaczone dla przemysłu oraz eksploatacji rolnej i leśnej mogą być sprowadzane tylko za pozwoleniem wojewódzkiej władzy administracji ogólnej.

III. Ze względu na zdrowie publiczne.

1) Środki lecznicze dozwolone do obrotu i wymienione w specjalnych wykazach ustalanych przez Ministra Skarbu, jak również trucizny mogą być sprowadzane z zagranicy na podstawie zaświadczeń wojewódzkiej władzy administracji ogólnej.

2) Niewymienione w wykazach środki lecznicze (preparaty galenowe, związki chemiczne używane w lecznictwie przywożone w stanie dozowanym oraz mieszaniny związków chemicznych używane w lecznictwie) wolno sprowadzać na podstawie każdorazowego pozwolenia Ministra Skarbu oraz wspomnianego wyżej zaświadczenia wojewódzkiej władzy administracji ogólnej.

3) Środki lecznicze, wymienione i nie wymienione w wykazach a przeznaczone do własnego użytku, wolno sprowadzać w drobnych ilościach na podstawie pozwolenia Ministerstwa Skarbu bez zaświadczeń wojewódzkiej władzy administracji ogólnej. Pozwolenia te będą udzielane po przedstawieniu przez stronę recepty lekarza, stwierdzającej konieczność użycia tego środka oraz niemożność zastąpienia go środkiem wyrobu krajowego. Środki lecznicze tego rodzaju w ilości nie przekraczającej 300 g mogą być odprawiane przez urzędy celne pierwszej klasy we własnym zakresie bez osobnego pozwolenia. Urzędy celne pierwszej klasy są upoważnione również do odprawy we własnym zakresie środków leczniczych wszelkiego rodzaju i specyfików farmaceutycznych, sprowadzanych w niewielkich ilościach przez zakłady naukowe oraz szpitale rządowe, komunalne i instytucje ubezpieczeń społecznych w celach badawczych. Do odprawy powinno być przedstawione urzędowi celnemu odpowiednie zaświadczenie rektora, dziekana, kierownika kliniki, szpitala itp.

4) Przywóz surowic i szczepionek, używanych w praktyce lekarskiej, może być dopuszczony za każdorazowym zezwoleniem Ministra Opieki Społecznej i na warunkach w zezwoleniu tym określonych. Surowice i szczepionki, sprowadzane w niewielkich ilościach przez kliniki uniwersyteckie w celach badawczych, moją być odprawiane przez urzędy celne pierwszej klasy bez zezwolenia Ministra Opieki Społecznej, jeżeli przy odprawie zostanie przedstawione urzędowi celnemu odpowiednie zaświadczenie rektora lub kierownika kliniki.

5) Opjum surowe, opjum lecznicze, opjum do palenia i jego odpadki (dross i t. p.), haszysz, morfina, kokaina, wszelkie ich sole i przetwory oraz te pochodne, które na podstawie badań naukowych są lub będą uznane w drodze rozporządzeń Ministra Opieki Społecznej za wywołujące szkodliwe skutki dla zdrowia, jak również etylomorfinę (dioninę), metylomorfinę (kodeinę), tebainę, peroninę i apomorfinię oraz przetwory zawierające te środki wolno sprowadzać z zagranicy na podstawie pozwolenia na przywóz Ministra Opieki Społecznej oraz pozwolenia Ministra Skarbu na dokonanie odprawy celnej, i zachowaniem warunków w tych pozwoleniach zastraszonych.

6) Fosfor biały (żółty) oraz produkty zapalne, zawierające fosfor biały (żółty), mogą być przywożone z zagranicy na podstawie każdorazowego pozwolenia Ministra Opieki Społecznej.

7) Biel ołowiana, siarczan ołowiu oraz inne produkty zawierające te związki ołowiu, mogą być przywożone z zagranicy na podstawie pozwolenia Ministra Skarbu wydanego w porozumieniu z Ministrem Opieki Społecznej i Ministrem Przemysłu i Handlu. Ograniczenie to nie dotyczy przywozu farb artystycznych w postaci gotowej do użytku.

IV. Ze względu na ochronę zwierząt.

1) Zwierzęta jednokopytowe i racicowe, oraz drób, gołębie i papugi, psy, koty, ryby, raki oraz Zwłoki zwierząt, części zwierząt, wytwory zwierzęce, jak również uprząż używana, przyrządy pszczelarskie używane, pasza objętościowa, ściółka, wszelkie przedmioty które mają ślady krwi lub ropy (materji) oraz są zanieczyszczone odchodami i wydzielinami zwierząt, jak również surowice i szczepionki dla celów weterynaryjnych oraz preparaty biologiczne do rozpoznawania zaraźliwych chorób zwierzęcych, mogą być przywożone i przewożone na podstawie pozwolenia Ministerstwa Rolnictwa i Reform Rolnych i na warunkach w tem pozwoleniu podanych, jeżeli zawarte przez Polskę międzynarodowe umowy weterynaryjne nie stanowią inaczej.

2) Pozwolenia mogą być indywidualne lub ogólne, stosownie do art. 11 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 sierpnia 1927 r. o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych (Dz. U. R. P. Nr. 77, poz. 673).

3) Urzędy celne mogą zwalniać od ograniczeń przewidzianych w punkcie 1 mięso przyrządzone i produkty mięsne przewożone w ruchu podróżnych i przeznaczone do własnego spożycia w ilościach odpowiadających potrzebom w czasie podróży.

V. (skreślony).

VI. Z innych względów publicznych.

1) Sztuczne środki słodzące oraz te związki chemiczne, które mogą być przetworzone zapomocą prostych zabiegów chemicznych na sacharynę lub na środki do niej zbliżone, mogą być przywożone tylko przez wytwórnie i hurtowe składy materjałów aptecznych, na podstawie osobnych pozwoleń, udzielanych w myśl obowiązujących przepisów.

2) Eter etylowy i jego mieszaniny ze spirytusem etylowym mogą być przywożone z zagranicy na zasadzie każdorazowego pozwolenia Ministra Skarbu, wydanego w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu a nadto jeżeli chodzi o przywóz dla celów leczniczych - również z Ministrem Opieki Społecznej.

3) Na przywóz gołębi wszelkiego gatunku, z wyjątkiem t. zw. rysi polskich, garłaczy i pawiaków, wymagane jest pozwolenie wojewódzkiej władzy administracji ogólnej niezależnie od pozwolenia przewidzianego w ust. IV p. 1.

§ 25. Wywóz następujących towarów podlega niżej podanym ograniczeniom:

1) Wszelkiego rodzaju broń typu wojskowego, amunicję do niej, granaty, bomby, urządzenia wybuchające i materjały wybuchowe oraz inne wojskowe środki walki, tudzież części i przybory do nich, można wywozić zagranicę za pozwoleniem Ministra Spraw Wojskowych.

2) Gołębie wszelkiego gatunku, z wyjątkiem t. zw. rysi polskich, garłaczy i pawiaków, mogą być wywożone zagranicę za pozwoleniem wojewódzkiej władzy administracji ogólnej.

3) Zabytki charakterystyczne dla pewnej epoki posiadające wartość artystyczną, kulturalną, historyczną, archeologiczną lub paleontologiczną, jak np.

a) ołtarze, ambony, chrzcielnice, stalle, pomniki, nagrobki z grobów kościelnych wraz ze znajdującemi się w nich dziełami pracy ręcznej, epitafja, tablice, wota, szaty i naczynia obrzędowe, dzwony i t. p.,

b) dzieła sztuk plastycznych: obrazy, rzeźby, ryciny,

c) dzieła sztuk zdobniczych i kunsztów cechowych, zbroje, oręże, rzędy, pojazdy, chorągwie, sztandary, arrasy, dywany, makaty, pasy, kilimy, hafty, koronki, ubiory, meble, sprzęty, naczynia, zegary, świeczniki, wyroby złotnicze, emalie, szkło, ceramiki, kraty, okucia, zamki, godła, znaki i t. p.,

d) monety, medale, pieczęcie, tłoki mennicze,

e) druki, archiwalja, rękopisy zwykłe i ozdobne, autografy, oprawy ksiąg,

f) ludowe sprzęty domowe i wyroby przemysłu ludowego,

g) wykopaliska i znaleziska przedhistoryczne i archeologiczne,

h) wykopaliska i znaleziska paleontologiczne,

i) kolekcje przedmiotów, przechowywanych w muzeach, bibliotekach, w skarbcach i składach świątyń, zgromadzeniach cechowych, urzędach samorządowych,

mogą być wywożone z granic Państwa Polskiego za zezwoleniem władzy konserwatorskiej pierwszej instancji (wojewódzkie władze administracji ogólnej).

4) Wywóz dzieł sztuki oraz zabytków starożytności z obszaru Wolnego Miasta Gdańska może być dokonywany za zezwoleniem Senatu W. M. Gdańska.

5)

a) 15 Opjum surowe, opjum lecznicze, opium do palenia i jego odpadki (dross i t. p.), haszysz, kokaina, morfina, wszelkie ich sole i przetwory, oraz te pochodne, które na podstawie badań naukowych będą uznane w drodze rozporządzenia Ministra Opieki Społecznej za wywołujące szkodliwe skutki dla zdrowia, jak również etylomorfinę (dioninę), metylomorfinę (kodeinę), tebainę, peroninę i apomorfinę oraz przetwory zawierające te środki, można wywozić zagranicę na podstawie pozwolenia wywozu Ministra Opieki Społecznej oraz pozwolenia Ministra Skarbu na dokonanie odprawy celnej, z zachowaniem warunków w tych pozwoleniach zastrzeżonych.

b) Wywóz zagranicę dwuacetylomorfiny (heroiny) i jej soli oraz przetworów zawierających dwuacetylomorfinę albo jej sole jest zakazany.

6) Wywóz dzikich ptaków śpiewających, jako to: słowików, sikor, czyżyków, szczygłów, ziemb, gilów, drozdów, kosów, pliszek, skowronków, wilg, makolągw, szpaków i t. p. tępicieli szkodliwych owadów, dozwolony jest na podstawie każdorazowego zezwolenia Ministra Skarbu, wydawanego w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych.

7) Wywóz żubrów może być dokonany za zezwoleniem Ministra Skarbu, wydawanem w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych.

§ 25a. 16 Oprócz towarów, podlegających ograniczeniom przewozowym według § 24 ust. IV i V, przewóz przez polski obszar celny następujących towarów podlega niżej podanym ograniczeniom:

1) Wszelkiego rodzaju broń typu wojskowego, amunicje do niej, granaty, bomby, urządzenia wybuchające i materiały wybuchowe oraz inne wojskowe środki walki, tudzież części i przybory do nich można przewozić przez polski obszar celny za pozwoleniem Ministerstwa Spraw Wojskowych.

2) Broń i amunicję typu niewojskowego oraz gołębie wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem tzw. rysi polskich, garłaczy i pawiaków, można przewozić przez polski obszar celny za pozwoleniem Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.

3) Substancje i przetwory odurzające (opium, kokaina, heroina itp.) można przewozić przez polski obszar celny za pozwoleniem Ministerstwa Opieki Społecznej.

§ 26. Wydawanie pozwoleń na przywóz, wywóz i przewóz towarów podlegających w myśl art. 30 art. 6 ograniczeniom przywozowym, wywozowym i przewozowym oraz warunki na których będą pozwolenia wydawane a w tem i opłaty manipulacyjne od pozwoleń, reguluje osobne rozporządzenie Ministra Przemysłu i Handlu.

§ 27. Na podstawie art. 30 ust. 7 stosuje się zwolnienie od ograniczeń przywozowych i wywozowych w następującym zakresie:

1) Urzędy celne mogą zwalniać:

a) nadwyżki wagi towarów do wysokości 5% ponad wagę oznaczoną w pozwoleniu, a przy pozwoleniach na ilość towarów o wadze 100 kg i mniej - do wysokości 10%;

b) przedmioty stanowiące uzupełnienie towarów podstawowych, na które opiewa pozwolenie, jeżeli waga tych przedmiotów nie przekracza 5% wagi towaru oznaczonej w pozwoleniu przywozu a przy przesyłkach o wadze 100 kg i mniej - nie przekracza 10% wagi oznaczonej w pozwoleniu przywozu;

c) 17 towary nadsyłane w przesyłkach pocztowych i lotniczych, nie stanowiące przedmiotów zbytku i przeznaczone do osobistego użytku a nie na handel lub do celów przemysłowych, o wadze towaru w jednej przesyłce do 500 gramów;

d) przedmioty przewożone w niewielkich ilościach przez podróżnych;

e) towary w drobnych ilościach stanowiące część składową lub uzupełnienie towarów, niepodlegających ograniczeniom przywozowym, jeżeli są przywożone jednocześnie z towarami podstawowemi;

f) towary w drobnych ilościach podlegające ocleniu a znajdujące się w przesyłkach z towarami zwalnianemi od cła na podstawie art. 22;

g) próby towarów pobierane po raz pierwszy w myśl postanowień §§ 43 i 120.

h) 18 towary w ilości nie przekraczającej 2 kg wagi wymiarowej, nadsyłane w przesyłkach pocztowych i lotniczych w darze dla własnego użytku obdarowanych, a nie na handel, jeżeli okoliczność ta może być stwierdzona lub wynika niewątpliwie z charakteru przesyłki i stosunków osobistych odbiorców.

2) Naczelnicy urzędów celnych mogą zwalniać we własnym zakresie od ograniczeń przywozowych towary w ilości nieprzekraczającej 20 kg wagi, w następujących przypadkach:

a) jeżeli towary są przeznaczone dla potrzeb wyższych zakładów naukowych;

b) jeżeli towary są niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania zakładów użyteczności publicznej, jak szpitali, gazowni, elektrowni, wodociągów i t. p.

Dostawienie towarów do urzędu celnego.

§  28.

1) Wszystkie towary przewożone przez granicę celną powinny być dostawione przez przewoźnika do najbliższego granicznego urzędu celnego.

2) Na przestrzeni między granicą celną a urzędem celnym nie wolno zbaczać z drogi celnej, zatrzymywać, składać, przeładowywać lub pozbywać się towarów. Zatrzymanie i przeładowanie przewożonego towaru może nastąpić tylko w przypadkach koniecznej potrzeby.

3) Jeżeli przed granicznym urzędem celnym znajduje się podurząd, przewoźnik obowiązany jest zatrzymać się bez wezwania przy podurzędzie i przedstawić tam przewożone towary oraz dotyczące tych towarów dokumenty.

4) Jeżeli przy przewozie towarów z podurzędu do granicznego urzędu celnego albo odwrotnie zachodziłaby możliwość ukrycia lub usunięcia części towaru, organa celne powinny nałożyć na przewożone w ten sposób towary zamknięcia celne lub zarządzić konwojowanie towaru. W przypadkach, gdy zachodzi potrzeba przesiania z podurzędu do granicznego urzędu celnego lub odwrotnie dokumentów celnych dotyczących przewożonego towaru, przewoźnik obowiązany jest przyjąć takie dokumenty i dostarczyć je według przeznaczenia.

5) Towary przekazywane z jednego urzędu celnego do drugiego powinny być dostarczone przez przewoźnika w ustalonym terminie do właściwego urzędu celnego odbiorczego. Przewoźnik obowiązany jest przyjąć od urzędu nadawczego i dostarczyć właściwemu urzędowi celnemu odbiorczemu dokumenty celne dotyczące przekazywanych towarów.

6) Faktyczne dostawienie towarów do urzędu celnego zgłasza przewoźnik przez wręczenie urzędowi celnemu dokumentów wstępnych jako to: wykazów zdawczych bagażowych i towarowych, manifestów okrętowych, manifestów dla przewozu statkami powietrznemi, listów przekazowych lub innych dokumentów przepisanych dla danego rodzaju przewozu.

7) Na wręczonych przez przewoźnika dokumentach wstępnych urząd celny notuje dzień przyjęcia tych dokumentów i zapisuje wymienione dokumenty do rejestru w dniu ich przyjęcia.

8) Rejestr, w którym urząd celny zapisuje dotyczące dostawionych towarów dokumenty wstępne (ust. 6), powinien być okazywany stronom na ich żądanie celem poinformowania stron co do daty przyjęcia dokumentów wstępnych i co do pozycji rejestru, pod którą dany dokument został zapisany.

9) W razie stwierdzenia przy przyjęciu na granicy braku sztuk oraz uszkodzeń opakowania sporządza się protokół przy udziale przewoźnika i urzędnika celnego. W przypadkach uszkodzenia opakowania, należy równocześnie przeprowadzić rewizję wewnętrzną i wynik jej podać w protokóle.

Tymczasowe przechowywanie towarów dostawionych do urzędów celnych. Magazyny celne.

§  29.

1) 19 Niektóre towary przesyłane w większych jednolitych (jednogatunkowych) ładunkach mogą być odprawione w pomieszczeniach przewozowych bez wyładowania do magazynów celnych. Wykaz tego rodzaju towarów podaje się w załączniku do niniejszych przepisów (zał. IV). Ministerstwo Skarbu może w poszczególnych przypadkach upoważniać urzędy celne do odprawiania w pomieszczeniach przewozowych bez wyładowania do magazynów celnych również towarów nie wymienionych w zał. IV.

2) W przypadkach wzbudzających wątpliwość co do jednolitości ładunku należy towar częściowo lub całkowicie wyładować.

3) 20 Towary, które nie podlegają odprawie w pomieszczeniach przewozowych (ust 1), powinny być zasadniczo wyładowane do magazynów celnych.

4) Za przechowywanie towarów w magazynach celnych prowadzonych przez zarząd celny ustala się opłatę w wysokości 0,10 zł od 100 kg brutto za jedną dobę.

5) Przy obliczaniu opłat za przechowywanie towarów wagę brutto towaru mniejszą niż 100 kg przyjmuje się za pełne 100 kg, a dobę niecałą za dobę całą.

6) Od opłaty za przechowanie wolne są towary przez pierwsze trzy dni przechowywania ich w magazynie celnym prowadzonym przez zarząd celny. Przedmioty pozostawione przez podróżnych (§ 22 ust. 10) przechowywane w podręcznym magazynie urzędu celnego wolne są od opłaty za przechowanie.

Obowiązek zgłaszania towarów dla celów statystyki celnej.

§ 30. Osobna instrukcja Ministra Skarbu dla urzędów celnych określa sposób wykonywania przepisów o statystyce celnej.

Ewidencja niektórych towarów sprowadzanych z zagranicy.

§  31.

1) Listę towarów podlegających ewidencji w myśl postanowień art. 34 ogłasza się w Monitorze Polskim.

2) Kto sprowadza z zagranicy celem zbytu hurtowo towary wymienione w ogłoszonej liście (ust. 1) obowiązany jest:

a) prowadzić osobną księgę dla tego rodzaju towarów, w której należy zapisywać po stronie przychodu ilość i rodzaj towarów, datę i numer kwitu celnego oraz nazwę urzędu celnego, w którym towar był odprawiony, a po stronie rozchodu - ilość i rodzaj każdorazowo sprzedanego towaru, oraz nazwisko i adres odbiorcy,

b) wystawić odbiorcy rachunek na każdą ilość sprzedanego towaru,

c) przechowywać kwity celne na towary podlegające ewidencji w ciągu pięciu lat od daty uiszczenia należności celnych,

3) Kto nabywa na obszarze celnym podlegające ewidencji zagraniczne towary celem dalszej ich odprzedaży, obowiązany jest wykazać się każdorazowo rachunkiem wystawionym przez dostawcę.

4) Kto sprowadza bezpośrednio z zagranicy towar wymieniony w ogłoszonej liście (ust. 1) dla detalicznej sprzedaży we własnem przedsiębiorstwie, obowiązany jest prowadzić księgi dla tych towarów i zapisywać w nich rodzaj i ilość sprowadzonego towaru, datę i numer kwitu celnego oraz nazwę urzędu celnego, w którym towar był odprawiony i udokumentować posiadane towary kwitami celnemi.

CZĘŚĆ  V

POSTĘPOWANIE CELNE.

Rozdział  I.

Deklaracja celna nadawcy.

§  32.

1) Do każdej przesyłki towarowej przeznaczonej do przywozu do polskiego obszaru celnego lub też przewozu przez polski obszar celny powinna być dołączona w jednym egzemplarzu deklaracja celna nadawcy, zawierająca dane określone w art. 35 ust. 1.

2) W razie braku oryginalnej deklaracji celnej nadawcy obowiązany jest przewoźnik sporządzić na granicy zastępczą deklarację celną nadawcy według dołączonego wzoru Nr. 5 lub na formularzu międzynarodowej deklaracji celnej na podstawie danych zawartych w dokumentach przewozowych. Jeżeli dokumenty przewozowe nie zawierają wszystkich wymaganych danych, należy uczynić o tem adnotację w odpowiednich rubrykach formularza.

3) Przy przewozie towarów drogą morską deklarację celną nadawcy zastępuje odpis konosamentu. W razie częściowego przekazywania towarów z urzędu celnego morskiego do innych urzędów celnych strona zgłaszająca wniosek o przekazanie towaru powinna jednocześnie dołączyć dla urzędu celnego odbiorczego wyciąg z konosamentu na przekazywaną ilość towaru. Wyciąg taki zastępuje deklarację celną nadawcy.

4) Przy przewozie drogą powietrzną mogą być przyjmowane jako deklaracje celne nadawcy odpisy listów przewozowych, jeżeli zawierają dane wymienione w ust. 1 art. 35.

5) Deklaracja celna nadawcy lub zastępujący ją dokument (ust. 2 - 4) powinna być dostarczona wraz z towarem do urzędu celnego.

6) Deklaracji celnej nadawcy nie wymaga się w ruchu podróżnych, w małym ruchu granicznym oraz w ruchu uprzywilejowanego tranzytu, dokonywanego na podstawie umów międzynarodowych.

Zgłoszenie towarów do odprawy celnej.

§  33.

1) Towary, dostawione do urzędu celnego, powinny być zgłoszone do odprawy celnej w następujących okresach:

a) w granicznych urzędach celnych pierwszej i drugiej klasy, z wyjątkiem morskich, lotniczych i drogowych II kl., nie później niż w ciągu 10 dni po dniu przyjęcia przez urząd celny dokumentów wstępnych (§ 28 ust. 7),

b) w wewnętrznych, lotniczych oraz morskich urzędach celnych nie później niż w ciągu trzydziestu dni po dniu przyjęcia przez urząd celny dokumentów wstępnych,

c) w urzędach celnych drogowych drugiej klasy towary powinny być zgłoszone w dniu dostawienia.

2) Jeżeli koniec okresu dla zgłoszenia towaru przypada na niedzielę lub święto ustawowe, to za ostatni dzień okresu przyjmuje się dzień powszedni następujący po dniu świątecznym.

3) W stosunku do towarów szybko psujących się okresy ustalone w ust. 1 niniejszego paragrafu mogą być przez urząd celny skrócone zależnie od stanu towaru. O skróconym okresie urząd celny zawiadamia stronę przez wywieszenie obwieszczenia w urzędzie celnym.

4) Zwierzęta oraz materjały wybuchowe powinny być zgłoszone do odprawy celnej niezwłocznie po przybyciu.

5) Jeżeli towary dostawione do drogowych urzędów celnych, przy których niema magazynów celnych, nie będą mogły być odprawione w dniu dostawy, powinny być w tym samym dniu wywiezione zpowrotem zagranicę.

6) Towary dostawione do urzędów celnych, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w ust. 5, a niezgłoszone do odprawy przez stronę w ustalonych okresach, podlegają zgłoszeniu z urzędu. Zgłoszenie złożone przez stronę po upływie okresu wyznaczonego dla zgłoszenia towarów, nie może być przez urząd celny przyjęte.

7) Zgłoszenie towaru z urzędu należy do obowiązku zarządu magazynu, na którego terenie znajduje się towar. O niezgłoszonych w ustalonym okresie towarach urząd celny zawiadamia zarząd magazynu, który powinien niezwłocznie zgłosić na piśmie tego rodzaju towary w sposób ogólny (§ 48 ust. 6) na podstawie danych zawartych w dokumentach przewozowych, a w braku ich - na podstawie danych zawartych w dokumentach wstępnych. Zgłoszenia takie należy oznaczyć u góry napisem: "Zgłoszono z urzędu".

8) 21 Zgłoszenie towaru z urzędu przez zarząd magazynu (ust. 7) nie pozbawia strony, uprawnionej w myśl art. 37 do złożenia zgłoszenia celnego, prawa do dalszego załatwiania formalności celnych związanych z odprawą.

Osoby uprawnione do złożenia zgłoszenia celnego.

§  34.

1) W przypadkach, w których przywóz towarów odbywa się bez dokumentów przewozowych, za uprawnionego do rozporządzenia towarem (stronę) a w związku z tem za uprawnionego do zgłoszenia towaru i załatwienia formalności celnych uważa się bezpośredniego posiadacza towaru.

2) Jeżeli przywóz towarów odbywa się na podstawie dokumentów przewozowych, za uprawnionego do rozporządzenia towarem a w związku z tem za uprawnionego do zgłoszenia towaru i załatwienia formalności celnych uważa się:

a) wymienionego w liście przewozowym adresata po wykupieniu przez niego tego listu jeżeli nie mają zastosowania ograniczenia przewidziane w art. 37 ust. 4,

b) okaziciela kwitu bagażowego,

c) przy transportach morskich, oraz rzecznych - posiadacza konosamentu celnego, t. j. konosamentu lub listu przewozowego - konosamentu ostemplowanego przez urząd celny przy nadejściu statku z zagranicy, lub też potwierdzonego przez urząd celny wyciągu z konosamentu.

3) Za uprawnionego do rozporządzenia towarem a w związku z tem do zgłoszenia towaru i załatwienia formalności celnych przy wywozie uważa się:

a) bezpośredniego posiadacza towaru, gdy zgłasza do wywozu towar przed oddaniem go do przewozu publicznemu przedsiębiorstwu przewozowemu, albo też gdy wywóz odbywa się bez dokumentów przewozowych,

b) okaziciela kwitu bagażowego, jeżeli przewóz przesyłki odbywa się za takim kwitem,

c) w innych przypadkach - przewoźnika towaru.

3a) 22 Za uprawnionego do rozporządzenia towarem przechowywanym w prywatnym składnie celnym a w związku z tym za uprawnionego do złożenia wniosku o dalszą odprawę (art. 71 ust. 5) uważa się przedsiębiorcę składowego.

4) Towary celne przechowywane w publicznych składach celnych mogą być zgłoszone do odprawy przez:

a) osobę wymienioną w potwierdzeniu zgłoszenia towaru na skład celny (art. 64 ust. 1),

b) osobę na którą potwierdzenie zgłoszenia towaru na skład celny zostało indosowane (art. 64 ust. 1),

c) agencję celną publicznego przedsiębiorstwa przewozowego lub agenta celnego przedstawiającego potwierdzenie zgłoszenia towaru na skład celny (art. 38 ust. 4).

5) Strona może do zgłoszenia celnego upoważnić:

a) agenta celnego lub agencję celną,

b) swego pracownika pozostającego u niej w stałym stosunku służbowym, jeżeli strona prowadzi przedsiębiorstwo, dla którego zgłoszony towar jest przeznaczony lub przezeń wywożony,

c) inną osobę, jeżeli towar nie jest przeznaczony na handel.

6) Towary przybyłe pod adresem agenta celnego lub agencji celnej publicznego przedsiębiorstwa przewozowego mogą być oddane przez adresata celem załatwienia formalności celnych innym agentom lub agencjom celnym.

7) Agent celny lub agencja celna publicznych przedsiębiorstw przewozowych mogą być upoważnieni przez stronę ustnie do załatwienia w jej zastępstwie formalności celnych. Przy zgłoszeniu towaru w zastępstwie strony agent celny obowiązany jest przedstawić urzędowi celnemu list przewozowy wykupiony, kwit bagażowy, konosament celny, albo wyciąg z konosamentu potwierdzony przez urząd celny, w zależności od rodzaju przewozu. Agencje celne publicznych przedsiębiorstw przewozowych, zgłaszając do odprawy celnej towary własnego przewozu, nie są obowiązane udawadniać, że list przewozowy został wykupiony.

8) Przy przewozie pocztą oraz przy przewozie drogą powietrzną zgłasza przewożone towary i załatwia formalności celne zarząd pocztowy i zarząd lotniczy we własnym zakresie z wyjątkiem tych przypadków, gdy strona zastrzeże sobie osobisty udział w załatwianiu formalności celnych.

9) Jeżeli strona prowadząca przedsiębiorstwo zarobkowe wywozi towary zagranicę lub otrzymuje towary z zagranicy przeznaczone dla przedsiębiorstwa i chce zlecić swemu pracownikowi zastępowanie jej przy załatwianiu formalności celnych (ust. 5-b), powinna złożyć pisemny wniosek w urzędzie celnym i uzyskać dla pracownika pozwolenie urzędu na załatwianie formalności celnych. Wydane pozwolenie urząd celny może cofnąć według własnego uznania. O cofnięciu pozwolenia urząd celny zawiadamia stronę pisemnie, przyczem nie jest obowiązany podawać jakichkolwiek motywów cofnięcia pozwolenia.

10) Upoważnienie do zgłoszenia towaru i załatwienia formalności celnych w zastępstwie strony, wydawane w myśl postanowień art. 37 ust. 3-c, powinno być uskutecznione na piśmie.

Agenci celni.

§  35.

1) Obowiązek uzyskania osobnej koncesji na zawodowe lub zarobkowe załatwianie formalności celnych w myśl art. 38 istnieje niezależnie od obowiązku zadośćuczynienia innym przepisom nie wchodzącym w zakres przepisów celnych.

2) 23 Koncesji udziela Minister Skarbu na okres 5 lat; okres ten może być przedłużany. Minister Skarbu może również udzielać koncesji na okresy próbne od 1 roku, do 3 lat. Koncesja nie może być odstąpiona innej osobie bez zezwolenia Ministra Skarbu.

3) Koncesji udziela się pełnoletnim nieposzlakowanym obywatelom polskim i gdańskim na podstawie składanych przez nich podań, które powinny zawierać:

a) imię i nazwisko petenta, jego zawód i stałe miejsce zamieszkania,

b) nazwę przedsiębiorstwa (firmę i jego siedzibę),

c) oznaczenie urzędu celnego, przy którym przedsiębiorstwo ma być prowadzone,

d) oznaczenie urzędów celnych, przy których przedsiębiorstwo zamierza otworzyć swe filje,

e) określenie rodzaju kaucji.

4) Do podania należy dołączyć:

a) zaświadczenie właściwej władzy, że petent jest obywatelem polskim lub gdańskim, pełnoletnim, własnowolnym i sądownie nie karanym,

b) dowody, że petent odbył co najmniej dwuletnią praktykę w przedsiębiorstwach handlowych, a w szczególności w przedsiębiorstwach ekspedycyjnych i posiada dostateczną znajomość towaroznawstwa, stosowania taryfy celnej i przepisów celnych.

5) Koncesji udziela się także spółkom handlowym. Spółki handlowe ubiegające się o koncesję powinny dołączyć do podania 2 egzemplarze statutu lub odpisu umowy oraz 2 egzemplarze wyciągu z rejestru handlowego. Spółki powinny posiadać pełnomocników odpowiadających wymaganiom zawartym w ust. 4 niniejszego paragrafu.

6) Po rozpatrzeniu złożonych podań o udzielenie koncesji Ministerstwo Skarbu zawiadamia petentów o decyzji na piśmie bez podania motywów.

7) Petent po otrzymaniu zawiadomienia o przychylnem załatwieniu jego podania powinien złożyć w ciągu 30 dni od dnia otrzymania zawiadomienia kaucję na zabezpieczenie roszczeń Skarbu, mogących wyniknąć w związku z czynnościami petenta w charakterze agenta celnego. Wysokość kaucji wynosi:

a) dla agenta celnego, wykonywającego swe czynności przy jednym tylko urzędzie celnym - 4.500 zł,

b) dla agenta celnego, który oprócz głównej siedziby utrzymuje filje przy innych urzędach celnych - 1.200 zł za każdą filję,

c) kaucja dla agenta celnego, zatrudnionego przy jednym tylko urzędzie celnym o nieznacznym ruchu towarowym, może być zniżona, nie niżej jednak 500 zł.

8) W razie zrzeczenia się koncesji przez agenta celnego lub cofnięcia koncesji zwrot kaucji następuje nie wcześniej, jak po uregulowaniu wszystkich roszczeń Skarbu powstałych w związku z wykonywaniem przez koncesjonariusza czynności agenta celnego.

9) Po złożeniu kaucji w okresie oznaczonym w ust. 7 niniejszego paragrafu petent otrzymuje od Ministerstwa Skarbu koncesję uprawniającą go do załatwiania formalności celnych w urzędach celnych wymienionych w koncesji.

10) Agent celny powinien rozpocząć swoje czynności nie później jak w ciągu 90 dni od daty wydania koncesji. W razie nierozpoczęcia czynności w tym okresie, koncesja staje się nieważna; może być jednak wznowiona decyzją Ministerstwa Skarbu.

11) 24 Agent celny obowiązany jest do prowadzenia księgi zgłoszonych do odprawy celnej przesyłek, zawierających następujące dane: numer kolejny, kraj pochodzenia towaru, nazwisko i miejsce zamieszkania nadawcy towaru, nazwisko i miejsce zamieszkania osoby uprawnionej do rozporządzania towarem w rozumieniu art. 37, nazwisko i miejsce zamieszkania odbiorcy towaru, znaki i numery przesyłki, ilość sztuk, nazwę towaru, wagę brutto towaru, rodzaj odprawy, numer i datę zgłoszenia celnego oraz numer i datę rachunku, wystawionego za załatwienie formalności celnych. Wszelkie wydatki, jakie przy odprawie celnej agent celny ponosi w zastępstwie mocodawcy z tytułu uiszczenia cła, opłat manipulacyjnych i innych pobieranych przez urząd celny należy ściśle podawać mocodawcy w rachunku i udowadniać wydatki dokumentami. Opłata pobierana przez agenta celnego za załatwienie formalności celnych w zastępstwie mocodawcy powinna być wykazana w rachunku w oddzielnej pozycji. Pobieranie dodatkowych opłat za załatwianie formalności celnych poza opłatą przewidzianą w art. 38 ust. 6 nie jest dozwolone. Odpisy wystawionych rachunków agent celny obowiązany jest przechowywać w ciągu 3 lat dla kontroli władz celnych.

12) Opłata pobierana przez agentów celnych za załatwienie formalności celnych nie może przekraczać norm ustalonych w taksie, zatwierdzonej przez Ministra Skarbu i ogłoszonej w Monitorze Polskim. Taksa powinna być wywieszona w biurze agenta celnego na miejscu widocznem.

13) Jeżeli agent celny zamierza poruczyć swoim pracownikom załatwianie w jego imieniu formalności celnych w urzędzie celnym, powinien złożyć podanie we właściwym urzędzie celnym z dołączeniem dowodów, że pracownik jest obywatelem polskim lub gdańskim, pełnoletnim i nieposzlakowanym i że odpowiada warunkom ustalonym w ust. 4 b) niniejszego paragrafu. Pozatem agent celny winien stwierdzić w podaniu, że pracownik pozostaje z agentem celnym w stałym stosunku służbowym.

14) W razie przychylnego załatwienia podania pracownik składa w urzędzie celnym uwierzytelniony akt pełnomocnictwa agenta celnego, poczem urząd celny wydaje pracownikowi pozwolenie na załatwianie formalności celnych. Pozwolenie takie wydaje się na okres trzech lat i może być przedłużane na skutek podania agenta celnego.

15) Udzielone pracownikowi agenta pozwolenie urząd celny może cofnąć według swego uznania, zawiadamiając o tem pisemnie pracownika i agenta celnego.

16) 25 Agent celny obowiązany jest zawiadamiać Ministerstwo Skarbu o wszelkich zmianach w rejestrze handlowym dotyczących jego przedsiębiorstwa. Zmiana osób wchodzących w skład spółek jawnej i komandytowej, zaś w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością zmiana osób w zarządzie spółki, powodują wygaśnięcie koncesji, jeżeli zmiany te zostały dokonane bez uprzedniego zezwolenia Ministerstwa Skarbu.

17) Spory wynikające przy stosowaniu w urzędach celnych postanowień niniejszego paragrafu rozstrzygają w pierwszej instancji urzędy celne, w drugiej zaś i ostatniej instancji - Ministerstwo Skarbu.

Sposób zgłoszenia celnego. Przedstawienie dokumentów.

§  36.

1) Zgłoszenie celne może nastąpić ustnie albo na piśmie.

2) 26 Dokumenty przewozowe oraz inne wymagane dla danej odprawy celnej, powinny być przedstawione przy zgłoszeniu do odprawy celnej. Urząd celny może zezwolić na późniejsze złożenie tych dokumentów, z wyjątkiem dokumentów przewozowych, nie później jednak jak przed wydaniem towaru do wolnego obrotu. Dokumenty wymagane do przeprowadzenia rewizji celnej powinny być przedstawione przed rozpoczęciem rewizji. Minister Skarbu może upoważnić urzędy celne do przyjmowania w wyjątkowych przypadkach i pod określonymi warunkami świadectw pochodzenia dla uzyskania zniżki konwencyjnej również po wydaniu towaru do wolnego obrotu.

3) Towary adresowane dla jednej i tej samej osoby, mogą być za zezwoleniem urzędu celnego zgłaszane do odprawy celnej na jednym formularzu zgłoszeniowym bez względu na ilość pozycyj rejestru.

4) Wymienione w jednym dokumencie przewozowym towary mogą być zgłoszone do odprawy przywozowej według kilku zgłoszeń i w różnych odstępach czasu, jednak w okresie ustalonym dla zgłoszenia. Złożenie kilku zgłoszeń na towary znajdujące się w jednej sztuce (colli) nie jest dozwolone. Na wyjątek może zezwolić urząd celny w przypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie.

Zgłoszenie ustne.

§ 37. Przy zgłoszeniu ustnem strona oświadcza, jakiego rodzaju odprawie celnej mają być poddane towary i udziela na żądanie urzędu celnego wyjaśnień o nadawcy, adresacie, pochodzeniu, przeznaczeniu, cenie towarów i innych szczegółach mających znaczenie dla odprawy celnej; poza tem strona powinna przedstawić dokumenty wymagane przy odprawie towarów.

Zgłoszenie na piśmie.

§  38.

1) Zgłoszenie na piśmie sporządza się w języku polskim na przepisanych formularzach, w trzech jednobrzmiących egzemplarzach zapomocą papieru barwiącego. W urzędach celnych na obszarze W. M. Gdańska formularze zgłoszeń mogą być wypełniane w języku polskim lub niemieckim.

2) Jeżeli dla zgłoszenia nie wystarcza jeden formularz, należy użyć więcej formularzy oznaczając ich ilość na pierwszym formularzu (na pierwszej stronie).

3) Pismo powinno być wykonane odręcznie ołówkiem chemicznym w sposób czytelny lub na maszynie. Napisane wyrazy i cyfry nie mogą być wycierane, wyskrobywane lub wywabiane. Poprawki powinny być uskutecznione przez przekreślenie pierwotnego tekstu i wpisanie nad nim nowego; pozatem powinny być stwierdzone wzmianką o dokonaniu poprawek, podpisaną przez osobę składającą zgłoszenie i poświadczoną przez urząd celny.

Sprostowanie zgłoszenia na piśmie.

§  39.

1) Po przyjęciu zgłoszenia na piśmie urząd może zezwolić na sprostowanie tegoż na podstawie umotywowanego pisemnego wniosku strony. Wniosek o sprostowanie zgłoszenia może być przyjęty tylko do czasu rozpoczęcia rewizji celnej.

2) Za rozpoczęcie rewizji celnej uważa się chwilę, w której urzędnik celny przystąpił do zewnętrznej rewizji przesyłki celem porównania jej z danemi zawartemi w zgłoszeniu (§ 41 ust. 4).

Nieprzyjęcie zgłoszenia.

§  40.

1) Zgłoszenia nie odpowiadające wymaganiom przepisów celnych, a w szczególności postanowieniom art. 36 ust. 2 i 4, i art. 37 oraz postanowieniom § 38, nie mogą być przez urząd celny przyjęte i powinny być zwrócone stronie za pokwitowaniem.

2) Na zgłoszeniu nieprzyjętem urząd celny oznacza pisemnie w krótkiej formie powód nieprzyjęcia.

3) Jeżeli urząd celny zwraca stronie zgłoszenie zapisane już do rejestru, należy zatrzymać trzeci egzemplarz zgłoszenia, na którem strona powinna pokwitować odbiór pierwszych dwóch egzemplarzy z dołączonemi dokumentami. Zatrzymany trzeci egzemplarz zgłoszenia urząd celny dołącza do właściwego rejestru.

4) Zwrot stronie nieprzyjętego zgłoszenia według postanowień niniejszego paragrafu nie wstrzymuje biegu okresu wyznaczonego do zgłoszenia towaru, przyczem zgłoszenie uważa się w danym przypadku za niedokonane.

Rewizja towarów.

§  41.

1) Po przyjęciu zgłoszenia urząd celny przystępuje do rewizji towaru, której celem jest stwierdzenie wszystkich danych potrzebnych do załatwienia żądanej odprawy, w szczególności zaś danych, które służą za podstawę wymiaru cła.

2) Rewizja towarów odbywa się w obecności strony. Jeżeli strona zrzekła się w zgłoszeniu prawa asystowania przy rewizji lub nie zrzekając się tych praw, nie zjawiła się w ciągu trzech dni od daty przydzielenia zgłoszenia do wspomnianej rewizji, to rewizja odbywa się bez jej udziału.

3) Rewizja jest zewnętrzna i wewnętrzna.

4) Rewizja zewnętrzna polega na zbadaniu stanu zamknięć urzędowych, na obliczeniu sztuk, na stwierdzeniu rodzaju, opakowań, ich znaków i numerów i na sprawdzeniu wagi brutto.

5) Rewizja wewnętrzna polega na stwierdzeniu ilości i rodzaju towarów. Celem sprawdzenia taryfowej jakości towarów urząd celny może pobierać próbki towarów.

6) Prawidłowość dokonanej rewizji może być sprawdzona przez ponowną rewizję. Sprawdzenia takiego mogą dokonywać: naczelnik urzędu celnego lub urzędnik upoważniony przez niego, urzędnicy wyznaczeni przez Dyrekcje Ceł lub Ministerstwo Skarbu.

7) Roboty fizyczne związane ze sprawdzaniem przez organa kontrolujące prawidłowości dokonanej rewizji wykonywa przedsiębiorstwo przewozowe lub składowe dla władzy celnej bezpłatnie.

Ustalenie wyniku rewizji celnej.

§  42.

1) Po ukończeniu rewizji celnej urzędnik rewidujący ustala pisemnie wynik rewizji, stwierdzając tekst podpisem i datą ustalenia wyniku rewizji.

2) Ustalenie pisemne wyniku rewizji powinno być dokonane w dniu przeprowadzenia rewizji. Do ustalenia pisemnego wyniku rewizji nie zalicza się samego wyliczenia należności celnych i innych.

3) Jeżeli z powodu jakichkolwiek trudności nie może być w dniu rozpoczęcia rewizji przeprowadzona rewizja wszystkich sztuk zgłoszonych na jednym dokumencie, ustala się pisemnie wynik rewizji tych sztuk, które zostały zrewidowane. Rozpoczęta rewizja danej sztuki powinna być ukończona w tym samym dniu. W tych przypadkach datą ustalenia wyniku rewizji (ust. 2) jest dzień ukończenia rewizji wszystkich sztuk.

4) W przypadkach, gdy ustalenie taryfowej jakości towaru wymaga dodatkowego badania, urzędnik rewidujący ustala w wyniku rewizji wagę lub ilość towaru, zaznaczając, że taryfowa jakość będzie ustalona po dodatkowem zbadaniu.

5) Ustalony tekst wyniku rewizji okazuje się stronie, która powinna oświadczyć, czy zgadza się z wynikiem rewizji i w pozytywnym przypadku zaznaczyć to pisemnie pod tekstem wyrazami: "zgadzam się", potwierdzonemi własnoręcznym podpisem i datą.

6) Jeżeli strona nie zgadza się z wynikiem rewizji, powinna to wyraźnie zaznaczyć pisemnie pod tekstem wyniku rewizji, podając motywy sprzeciwu aż do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez urząd celny, strona może składać dodatkowe wyjaśnienia w sprawie swego sprzeciwu.

7) Strona obowiązana jest zgłosić się bez wezwania w dniu sporządzenia wyniku rewizji do wyrażenia zgody na wynik rewizji lub zażalenia (ust. 5 i 6). Jeżeli strona nie zgłosiła się lub odmówiła podpisu, urzędnik sporządzający wynik rewizji oznacza to na zgłoszeniu.

8) W przypadkach, gdy na podstawie ponownej rewizji, dokonanej w myśl § 41 ust. 6 nastąpi zmiana pierwotnego wyniku rewizji, urząd celny oznajmia o tem stronie, przyczem mają analogiczne zastosowanie postanowienia ustępów 5 i 6 niniejszego paragrafu.

Wstępne badanie towarów przez stronę.

§  43.

1) Przed zgłoszeniem towaru do odprawy celnej przywozowej strona uprawniona do rozporządzania towarem (§ 34), może przeprowadzić wstępne zbadanie towaru,

2) Wstępnemu badaniu mogą być poddane tylko przesyłki towarowe, podlegające zgłoszeniu na piśmie.

3) Strona zamierzająca przeprowadzić wstępne badanie towaru, powinna powyższy zamiar zgłosić na piśmie urzędowi celnemu, oznaczając pozycję rejestru urzędu celnego, miejsce złożenia towaru, znaki i numery, rodzaj opakowania, ilość sztuk oraz nazwę towaru. Przy zgłoszeniu strona powinna wykazać się posiadaniem listu przewozowego wykupionego, konosamentu celnego lub wyciągu z konosamentu potwierdzonego przez urząd celny albo potwierdzenia zgłoszenia towaru na skład celny. Jeżeli publiczne przedsiębiorstwo przewozowe składa zgłoszenie o wstępną rewizję towaru przez nie przewożonego, nie wymaga się przedstawienia listu przewozowego.

4) Wstępna rewizja odbywa się pod kontrolą celną i dozorem pracownika magazynu celnego albo składu celnego. Pracownik magazynu celnego lub składu celnego ma prawo żądania od strony okazania mii przed rozpoczęciem badania dokumentów uprawniających stronę do rozporządzania towarem.

5. O dokonaniu wstępnego badania urzędnik celny czyni adnotację na wniosku strony. Adnotację powinni podpisać urzędnik celny, pracownik magazynu celnego lub składu celnego oraz strona. Wniosek ten należy następnie dołączyć do zgłoszenia strony o odprawę towaru.

6) Na żądanie strony należy wydać jej przy wstępnej rewizji próbkę towaru celem zbadania jego jakości. Pobranie próbek strona powinna pokwitować na wniosku, oznaczając rodzaj i ilość wziętych próbek.

7) Próbki towaru mogą być wydane stronie zasadniczo raz jeden. Urząd celny może zezwolić w przypadkach wyjątkowych na powtórne wzięcie próbek.

8) Próbki odpowiadające postanowieniom § 16 do p. 9 ust. II art. 22, wzięte pierwszy raz, są wolne od należności celnych. Próbki nieodpowiadające tym postanowieniom oraz próbki brane powtórnie podlegają opłacie celnej na ogólnej zasadzie, przyczem należności celne powinny być uiszczone przy wydaniu próbek na podstawie zgłoszenia ustnego.

9) Terminy, w jakich wstępne badanie towarów będzie dopuszczone w poszczególnych urzędach celnych, ogłoszone będą w Monitorze Polskim.

Osobne opłaty za niektóre czynności wykonywane przez funkcjonarjuszów celnych.

§  44.

1) 27 Do czynności wykonywanych przez funkcjonarjuszów celnych, za które strona obowiązana jest uiszczać osobne opłaty należą:

I. czynności związane z nadzorem:

a) nad składami celnemi, służącemi do przechowywania zagranicznych nieoclonych towarów,

b) nad towarami sprowadzonemi z zagranicy w obrocie uszlachetniającym czynnym i biernym,

c) nad towarami sprowadzonemi z zagranicy z zastosowaniem ulg celnych,

d) nad towarami zwolnionymi od cła pod określonymi warunkami;

II. czynności dokonywane poza godzinami urzędowemi lub poza obrębem miejsca urzędowego a dotyczące strzeżenia, konwojowania lub odprawy celnej.

2) Obręb miejsca urzędowego obejmuje teren przeznaczony do sprawowania zwykłych czynności urzędu celnego; opłaty za wykonywanie czynności poza obrębem miejsca urzędowego pobiera się bez względu na bliższą lub dalszą odległość miejsca czynności od obrębu miejsca urzędowego.

3) Zwalnia się od osobnych opłat:

a) podróżnych odprawianych przy przejeździe przez granicę celną poza godzinami urzędowemi,

b) przedsiębiorstwa przemysłowe, znajdujące się pod nadzorem urzędnika kontroli skarbowej przydzielonego w tym celu przez władze skarbowe, jeżeli zarząd celny powierzy kontroli skarbowej w stosunku do danego przedsiębiorstwa czynności przewidziane w ustępie pierwszym niniejszego paragrafu,

c) w innych przypadkach za pozwoleniem Ministra Skarbu.

4) Zasady pobierania wymienionych w ustępie pierwszym opłat oraz wysokość ich, normują osobne rozporządzenia Ministra Skarbu.

Informacje w sprawie stosowania taryfy celnej.

§  45.

1) Jeżeli strona, która zamierza sprowadzić towar z zagranicy chce uzyskać informacje w sprawie stosowania taryfy celnej do danego towaru, powinna złożyć Ministerstwu Skarbu podanie na piśmie.

2) W podaniu należy szczegółowo określić: pochodzenie i przeznaczenie towaru jego skład, możliwie sposób fabrykacji oraz wogóle te wszystkie dane, które mogłyby mieć wpływ na taryfowe zakwalifikowanie towaru. Pozatem strona powinna dołączyć do podania trzy jednakowe próbki towaru. Jeżeli ma być przeprowadzona analiza, należy dołączyć o 1 próbkę więcej, a w przypadkach, gdy zajdzie potrzeba przesłania próbek urzędom celnym (ust. 9) należy dołączyć jeszcze po jednej próbce dla każdego urzędu celnego.

3) Gdy ze względu na charakter towaru nie można do podania dołączyć próbek, należy wtedy dołączyć odpowiednią ilość fotografij, rysunków, opisów towarów i t. p.

4) Próbki, fotografje, rysunki i t, p. powinny być przez petenta zaświadczone.

5) Petent powinien oświadczyć w podaniu, że zrzeka się próbek, fotografij, rysunków i t. p. przesłanych do Ministerstwa Skarbu celem uzyskania informacji taryfowej.

6) Na złożone podanie (ust. 1) petent otrzymuje odpowiedź z Ministerstwa Skarbu wraz z jedną próbką (fotografją, rysunkiem i t. p.).

7) Petent ponosi koszta, związane z przeprowadzeniem badania towaru oraz przesyłką próbek.

8) Informacja taryfowa udzielona petentowi przez Ministerstwo Skarbu według ustępu 6 jest ważna, z wyjątkiem przewidzianym w ust. 11, tylko w okresie trzech miesięcy od daty udzielenia i tylko w stosunku do towaru badanego według nadesłanych przy podaniu petenta próbek. Jeżeli petent zamierza wprowadzić do polskiego obszaru celnego towar celem oclenia na podstawie udzielonej informacji przez Ministerstwo Skarbu, powinien w podaniu swojem wskazać urzędy celne, do których mają nadejść towary.

9) Udzielona petentowi informacja obowiązuje w okresie jej ważności te urzędy celne, którym na prośbę petenta zostały przesłane odpisy informacji wraz z próbkami towaru. Jeżeli urząd celny nie będzie w możności przy rewizji stwierdzić niewątpliwie tożsamości próbek ze zgłoszonym do odprawy na podstawie wyjaśnienia towarem i wskutek tego będzie miał wątpliwości co do zastosowania taryfy celnej, powinien przesłać próbki do Ministerstwa Skarbu celem wydania orzeczenia na ogólnych zasadach.

10). W przypadkach, gdy po udzieleniu petentowi informacji w myśl postanowień niniejszego paragrafu, będą wydane wyjaśnienia do taryfy celnej na podstawie art. 13 ust. 4, różniące się od udzielonej informacji, petent może żądać w urzędzie celnym oznaczonym w ust. 9 oclenia mu towaru według posiadanej przez urząd informacji, jednak tylko w okresie ważności tej informacji. Z powyższej ulgi przy odprawie towarów nie mogą poza petentem korzytać inne osoby zgłaszające towary.

11) Udzielona petentowi informacja (ust. 6) traci swą moc automatycznie, jeżeli w okresie jej ważności nastąpi zmiana taryfy celnej dotycząca towaru objętego udzieloną informacją.

12) Nadsyłane w myśl niniejszego paragrafu z zagranicy pod adresem Ministerstwa Skarbu próbki towarów urzędy celne odprawiają ze zwolnieniem od należności celnych i innych oraz ograniczeń przywozowych.

Rozdział  II.

Przepisy dla poszczególnych rodzajów odpraw celnych,

1.

Odprawa ostateczna.

A. Przywóz.

Zniszczenie towaru lub umiana jego jakości oraz ilości.

§  46.

1) Towary nieoclone, które pozostając pod kontrolą celną, uległy w czasie przewozu lub przechowywania w magazynie lub składzie celnym zepsuciu i nie nadają się do użytku, a wskutek tego podlegają zwolnieniu od należności celnych, powinny być zniszczone pod kontrolą osobnej komisji, przy udziale, w miarę możności, osoby rozporządzającej towarem. Komisja składa się z naczelnika urzędu celnego lub jego zastępcy, jednego fuakcjonarjusza tegoż urzędu oraz zastępcy przedsiębiorstwa przewozowego lub składowego, w których posiadaniu znajduje się towar. Fakt zniszczenia towaru powinien być stwierdzony każdorazowo sporządzonym protokółem, podpisanym przez członków komisji i stronę, jeżeli jest obecna przy zniszczeniu. W protokóle należy oznaczyć między innemi powód zniszczenia, ilość zniszczonego towaru oraz gdzie i w jaki sposób dokonano zniszczenia. Bezpośrednio przed zniszczeniem komisja powinna sprawdzić towar z dokumentem przywozu lub zgłoszeniem celnem, jeżeli na dany towar zostało złożone i wynik sprawdzenia odnotować w protokóle.

2) W sposób wskazany powyżej w ustępie pierwszym ustala się jakość i ilość towarów, pozostających pod kontrolą celną, które w czasie przewozu lub przechowania w magazynie albo składzie celnym uległy zmianie z przyczyn atmosferycznych lub innych niezależnych od strony (art. 46 ust. 3).

Zgłoszenie ustne.

§  47.

1) Zgłoszenie ustne towarów ma zastosowanie przy ostatecznej odprawie przywozowej:

a) w ruchu podróżnych (§ 22 ust. 4),

b) towarów wprowadzonych przez mieszkańców granicznego pasa celnego na własny użytek, a nie na handel, jeżeli wysokość cła nie przekracza:

I. według stawek celnych I kolumny taryfy celnej zł 400.-,

II. według stawek celnych II kolumny taryfy celnej zł 300.-,

c) przesyłek odprawionych w ruchu pocztowym i lotniczym,

d) towarów ulegających szybkiemu zepsuciu,

e) żywych: zwierząt, ptactwa, owadów, płazów i ryb oraz przywożonych z połowu na łodziach rybackich ryb świeżych,

f) wagonów wypożyczonych przez zarządy kolejowe zagranicą oraz zapasowych części wagonowych, należących do wypożyczonych wagonów,

g) towarów przeznaczonych dla władz państwowych, samorządowych oraz zakładów i instytucyj naukowych,

h) w poszczególnych przypadkach, za każdorazowem pozwoleniem naczelnika urzędu celnego, towarów przeznaczonych nie na handel, lecz do osobistego użytku odbiorców, zgłaszających towar do odprawy osobiście,

i) 28 towarów objętych pozycjami taryfy celnej: 36 p. 2; 37 p, 1; 38; 39; 44 p. 2; 46 p. 2; 83; 84; 85; 91 pp. 1, 2, 3; 148; 149; 157 p. 1; 180 p. 2; 181; 182; 184 p. 2; 747; 837,

k) towarów, nadchodzących w jednogatunkowych przesyłkach całowagonowych a podpadających pod pozycje taryfy celnej: 136 p. 2; 150; 151 p. 1; 152 pp. 1, 2; 183; 473 pp. 1, 2, 3, 4; 476; 477; 862 p. 1-a), b) ; 865 p. 1; 866; 880; 889; 890; 893 p. 1.

2) Wynik rewizji celnej na skutek zgłoszenia ustnego sporządza urząd celny na formularzach według wzoru Nr. 6 w trzech jednobrzmiących egzemplarzach zapomocą papieru barwiącego, wpisując dane do właściwych rubryk.

2a) 29 Towary podlegające w myśl niniejszego paragrafu zgłoszeniu ustnemu mogą być przez stronę zgłoszone na piśmie.

3) 30 Przepisy, zawarte w paragrafie 48 ustęp 11, mają analogiczne zastosowanie.

Zgłoszenie na piśmie.

§  48.

1) W przypadkach niewymienionych w § 47 zgłoszenie towarów do ostatecznej odprawy przywozowej następuje na piśmie.

2) Zgłoszenie może być szczegółowe albo ogólne.

3) Szczegółowe zgłoszenie powinno zawierać następujące dane:

a) kraj pochodzenia i kraj, z którego towar wysłano bezpośrednio do polskiego obszaru celnego,

b) nazwisko i miejsce zamieszkania nadawcy i odbiorcy przesyłki,

c) wyszczególnienie dołączonych dokumentów oraz datę przeprowadzenia wstępnego badania,

d) oznaczenie, czy strona zgłasza towar szczegółowo, czy też ogólnie,

e) znaki i numery, ilość sztuk oraz rodzaj opakowania,

f) nazwę handlową lub potoczną towarów ze wskazaniem słowami pozycji taryfy celnej, podziału pozycji (punktów, liter, uwag i t. d.),

g) wagę brutto oraz wyrażoną słowami wymiarową ilość (wagę, sztuki, tonny rejestrowe i t. p.) towarów. Przy zgłaszaniu towarów, dla których przewidziana jest tara urzędowa, strona oznacza słowami wagę brutto. Jeżeli strona celem ustalenia wagi netto towarów nie zapomocą potrącenia opustu tarowego lecz przez faktyczne wyważenie dołącza do zgłoszenia fakturę, to dołączenie takiej faktury uważa się za zgłoszenie wagi wymiarowej,

h) 31 wartość towarów w przypadkach, gdy cło wymierza się również od wartości towaru,

i) dodatkowe wnioski o ulgę celną, zniżką konwencyjną, odroczenie należności celnych, zwrot cła, wyważenie wagi netto i t. p. ze wskazaniem tytułu prawnego,

k) oświadczenie strony, czy chce przy rewizji towarów być obecna lub czy zrzeka się prawa asystowania,

l) datę sporządzenia zgłoszenia i własnoręczny podpis osoby zgłaszającej.

4) Przy szczegółowem zgłoszeniu miarodajną jest nie nazwa towaru, lecz podana przez stronę pozycja taryfy celnej i podział pozycji (punkty, litery, uwagi i t. p.).

5) Ulgi dotyczące określania pozycji taryfy celnej przy szczegółowem zgłoszeniu niektórych towarów zawarte są w załączniku Nr. V.

6) 32 Ogólne zgłoszenie powinno zawierać następujące dane:

a) wymienione w ust. 3 a-e, i, k, l,

b) w przybliżeniu - wagę brutto towarów lub netto, gdy towar jest bez opakowania,

c) nazwę handlową lub potoczną towarów, przy czym, gdy w jednej przesyłce znajdują się różne towary, podana nazwa może nie obejmować wszystkich towarów.

7) Towary znajdujące się w jednej i tej samej sztuce powinny być zgłoszone jednolicie: albo szczegółowo, albo ogólnie.

8) Strona może przedstawiać dokumenty handlowe dotyczące zgłoszonych towarów.

9) Zgłoszenie na piśmie strona sporządza na urzędowym formularzu według wzoru Nr. 7, wpisując wymagane dane do właściwych rubryk.

10) Przeprowadzenie wstępnej rewizji nie powoduje dla strony obowiązku zgłoszenia towaru szczegółowo.

11) 33

a) jeżeli w związku z wykonaniem umów międzypaństwowych, bądź w związku z regulowaniem płatności z tytułu obrotu towarowego z państwem obcem, obrót ten, na skutek wprowadzonej w państwie obcem reglamentacji dewiz, podlega specjalnej kontroli w całości lub w części, wtenczas strona przy odprawie celnej (ostatecznej) towarów, przywiezionych z tego państwa, powinna przedstawić zaświadczenie, stwierdzające dopełnienie wymagań tej kontroli; nie wymaga się przedstawienia tych zaświadczeń przy towarach: 1) objętych umowami o ułatwieniach w małym ruchu granicznym, 2) przewożonych w ruchu podróżnych (w rozumieniu § 22 ust. 4 przepisów wykonawczych do prawa celnego), 3) stanowiących używane zwykle w handlu wewnętrzne jak i zewnętrzne opakowania, które są wolne od cła, 4) zwalnianych od cła na podstawie art. 22 ust. I pp. 1-6, 8-11; ust. II pp. 1-10, 13-20, 22-25 prawa celnego;

b) wykaz państw, z których przywóz podlega specjalnej kontroli, wykaz instytucyj, uprawnionych na polskim obszarze celnym do wystawiania zaświadczeń wymienionych w punkcie a), oraz wzory tych zaświadczeń będzie ogłaszał Minister Skarbu w Dzienniku Urzędowym "Monitor Polski

Postępowanie urzędu celnego.

§  49.

1) Po złożeniu przez stronę zgłoszenia towarów do odprawy ostatecznej urząd celny sprawdzą czy jest upoważniony do odprawy. W przypadku jeżeli urząd nie jest upoważniony do odprawy, strona powinna w przepisanym okresie (§ 33) wywieźć towar zagranicę. Jeżeli natomiast nieupoważniony do odprawy urząd ma upoważnienie do przekazywania towarów, strona może żądać przekazania towarów do właściwego urzędu celnego.

2) Urząd celny bada, czy złożone przez stronę zgłoszenie odpowiada przepisom prawa celnego i niniejszego rozporządzenia poczerń, zależnie od wyniku, przyjmuje zgłoszenie albo zwraca je stronie (§ 40 ust. 1). Urząd celny może zezwolić stronie na odręczne poprawienie drobnych niezgodności, bez zwracania jej zgłoszenia.

3) Po przyjęciu zgłoszenia urząd przeprowadza zewnętrzną i wewnętrzna rewizję towarów i na jej zasadzie wymierza przypadające należności celne lub zwalnia towary od cła.

4) 34 Po ustaleniu wyniku rewizji (§ 42) urząd celny dokonywa wymiaru należności celnych lub zwolnienia od cła i potwierdza datę uiszczenia, zakredytowania lub odroczenia należności celnych. Potwierdzenie takie powinno być dokonane w sposób ustalony przepisami rachunkowo-kasowymi dla władz i urzędów celnych. Jeżeli towary podlegają ograniczeniom przywozowym, należności celne i inne nie mogą być przez urząd celny przyjęte, dopóki strona nie wypełni warunków ustanowionych dla przywozu tych towarów. Również w przypadkach przewidzianych w § 47 ust. 3) oraz w § 48 ust. 11) urząd celny nie przyjmuje należności celnych i innych, zanim strona nie przedstawi wymaganych tymi przepisami dokumentów. W przypadkach wyjątkowych, gdy chodzi o odprawę celna towaru w nieznacznej ilości, stanowiącego części składowe technicznego wyposażenia niezbędne do utrzymania w ruchu zakładu użyteczności publicznej lub innego zakładu przemysłowego, naczelnicy urzędów celnych mogą zezwalać na umotywowany wniosek zakładu na przyjęcie należności celnych i innych, bez przedstawienia pozwolenia przywozu i na wydanie towaru do wolnego obrotu, jeżeli strona złoży w urzędzie celnym: a) zaświadczenie właściwej terytorialnie izby przemysłowo-handlowej, stwierdzające konieczność niezwłocznego wydania towaru, jako stanowiącego części składowe technicznego wyposażenia niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania danego zakładu, b) pisemne zobowiązanie, iż dostarczy wymagane pozwolenie przywozu w ciągu 60 dni od dnia podjęcia towaru do wolnego obrotu lub w razie nieprzedstawienia pozwolenia przywozu wpłaci do kasy urzędu celnego w tymże terminie kwotę odpowiadającą wartości towaru wydanego do wolnego obrotu bez pozwolenia przywozu.

5) Przy sporządzaniu wyniku rewizji towarów zgłoszonych na piśmie w sposób szczegółowy urząd celny stwierdza w tekście zgodność lub różnicę wyniku rewizji ze zgłoszeniem i oznacza nazwę taryfową towaru.

6) W przypadkach zgłoszenia przez stronę towarów w sposób ogólny urząd celny oznacza w wyniku rewizji wszystkie dane potrzebne do wymiaru należności celnych i innych, pobieranych równocześnie z cłem.

Wydanie stronie potwierdzenia odprawy.

§  50.

1) Tytułem potwierdzenia odprawy, przewidzianego w § 49 ust. 4, urząd celny wydaje stronie kwit celny.

2) Przy zgłoszeniu ustnem kwit celny stanowi drugi egzemplarz formularza według wzoru Nr. 6, przy zgłoszeniu na piśmie - drugi egzemplarz formularza według wzoru Nr. 7.

3) Jeżeli towary wolne od cła podlegają ograniczeniom przywozowym, strona powinna złożyć urzędowi celnemu pozwolenie na przywóz wydane przez właściwą władzę lub udowodnić wypełnienie warunków ustanowionych dla przywozu tych towarów. Przed złożeniem pozwolenia na przywóz lub przed wykazaniem, że wspomniane wyżej warunki są wypełnione, towar i potwierdzenie odprawy nie mogą być wydane stronie.

4) Przy odprawie przedmiotów wolnych od należności celnych w ruchu podróżnych oraz w ruchu granicznym nie sporządza się wyników rewizji na piśmie i nie wydaje się stronom potwierdzenia odprawy.

Wydanie towarów do wolnego obrotu.

§  51.

1) Towar może być wydany do wolnego obrotu tylko po uregulowaniu należności celnych i innych (art. 43 ust. 3).

2) Wydanie towaru do wolnego obrotu następuje na podstawie kwitu celnego (§ 50).

3) 35 Przy odprawie samochodów, motocykli z silnikami o pojemności cylindrów powyżej 100 cm³ i motocykli z wózkami bez względu na pojemność silników wydaje się na każdy poszczególny samochód względnie motocykl oddzielny dowód uiszczenia należności celnych, w którym oznacza się dane dotyczące oclonego samochodu, lub motocyklu, jako to: markę, numer motoru, numer podwozia i ilość cylindrów. Gdy jedno zgłoszenie celne obejmuje więcej niż jeden samochód lub motocykl, wydaje się na każdy samochód lub motocykl, jako dowód uiszczenia należności celnych, osobne pokwitowanie według wzoru Nr 8.

4) 36 Gdy w jednej sztuce znajdują się również towary podlegające ograniczeniom przywozowym lub towary, które z innych ważnych powodów nie mogą być podjęte przez stronę do wolnego obrotni, naczelnik urzędu celnego może zezwolić na wydzielenie takich towarów, jeżeli do uwzględnienia tego wniosku nie ma jakichkolwiek przeszkód.

Odpisy kwitów celnych.

§  52.

1) Odpis kwitu celnego może być wydany tylko osobie, która uiściła należności celne lub też osobie, dla której towar był przeznaczony.

2) Celem uzyskania odpisu kwitu celnego strona powinna złożyć właściwemu urzędowi celnemu prośbę z podaniem powodów żądania odpisu.

3) Odpis kwitu celnego nie służy jako dowód celny i na podstawie odpisu nie mogą być zwracane stronie jakiekolwiek opłaty celne i inne (art. 43 ust. 3).

4) Przy wydaniu odpisu należy na pierwszej stronie odpisu u góry oznaczyć wyraźnie: "Odpis. Jako dowód celny nie służy".

Znakowanie towarów.

§  53.

1) Od znakowania są wolne:

a) zwalniane od cła wzory i próbki towarów,

b) towary odprawiane bez cła dla osób i instytucyj, korzystających na podstawie przepisów celnych z prawa przywozu towarów bez cła,

c) przedmioty odprawiane w ruchu podróżnych oraz w małym ruchu granicznym dla mieszkańców pogranicza do ich osobistego użytku.

2) Znakowania towarów dokonywają urzędy celne przed wydaniem towaru do wolnego obrotu.

3) Znakowanie towarów odbywa się na koszt strony.

4) Listę towarów zagranicznych, podlegających znakowaniu, sposób znakowania oraz szczegółowe przepisy o postępowaniu celnem w związku ze znakowaniem towarów ustala w drodze rozporządzenia Minister Skarbu w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu.

B. Wywóz.

Odprawa wywozowa ostateczna.

§  54.

1) Odprawa towarów przeznaczonych do wywozu zagranicę odbywa się zasadniczo w granicznych urzędach celnych. Na żądanie strony odprawa wywozowa towarów może być dokonana w wewnętrznych urzędach celnych i podurzędach celnych (art. 8 ust. 2), jeżeli do granicznego urzędu celnego, przez który ma nastąpić wywóz zagranicę, jest dopuszczalne przekazanie towaru.

2) Towary odprawione do wywozu pozostają pod kontrolą celną aż do chwili istotnego wywozu zagranicę.

3) Odprawę towarów wywożonych za zwrotem podatków pośrednich, opłat monopolowych i innych opłat państwowych regulują osobne przepisy.

4) 37 W przypadkach, gdy po dokonaniu odprawy wywozowej towary uległy zniszczeniu przed wywozem ich za granicę i fakt ten na wniosek strony został protokolarnie przez urząd celny stwierdzony, pobrane należności celne podlegają zwrotowi. Również podlegają zwrotowi pobrane należności celne w przypadku, gdy strona po dokonaniu odprawy wywozowej zaniechała wywozu towaru za granicę i zgłosiła o tym w urzędzie celnym pisemny wniosek. Wniosek taki może być przez stronę napisany na złożonym zgłoszeniu.

Zgłoszenie ustne.

§  55.

1) 38 Zgłoszenie ustne towarów ma zastosowanie przy ostatecznej odprawie wywozowej:

a) żywych zwierząt,

b) towarów ulegających szybkiemu zepsuciu,

c) w ruchu podróżnych,

d) w małym ruchu granicznym,

e) przesyłek odprawianych w ruchu pocztowym i lotniczym oraz wszystkich towarów wolnych od cła wywozowego - z wyjątkami, dla których ustanowiono odrębny tok postępowania,

f) w innych przypadkach za zezwoleniem Ministerstwa Skarbu.

2) 39 Jeżeli przy zgłoszeniu ustnym towarów jest pobierana opłata celna, urząd celny sporządza wynik rewizji i wydaje kwit celny na formularzu według wzoru Nr 9.

3) Gdy stronie potrzebny jest dokument udowadniający wywóz zagranicę towaru wolnego od cła, powinna złożyć urzędowi celnemu jednocześnie z ustnem zgłoszeniem osobną deklarację według wzoru Nr. 10 w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach. Zamiast złożenia deklaracji wzór Nr. 10 urząd celny może zezwolić na zgłoszenie towaru na piśmie.

4) Urząd celny po sprawdzeniu zgodności towaru z danemi zawartemi w deklaracji, potwierdza wywóz towaru zagranicę na obydwóch egzemplarzach i wydaje stronie jeden egzemplarz deklaracji za pokwitowaniem odbioru.

5) Nadawca może dołączyć deklarację do dokumentów przewozowych; w tym przypadku składa urzędowi celnemu deklarację przy ustnem zgłoszeniu osoba uprawniona do zgłoszenia towaru. Osoba uprawniona do zgłoszenia towaru w zastępstwie nadawcy może złożyć urzędowi celnemu przy zgłoszeniu do potwierdzenia deklarację również i w tym przypadku, gdy nadawca nie dołączył deklaracji do dokumentów przewozowych, lub gdy dołączona deklaracja zaginęła w drodze.

6) 40 Potwierdzenie deklaracji stwierdzającej wywóz towaru może być uskutecznione przez urząd celny tylko w tym przypadku, gdy deklarację złożono w urzędzie celnym jednocześnie z ustnym zgłoszeniem towaru do odprawy wywozowej. Uskutecznianie potwierdzeń przez urzędy celne po dokonaniu wywozu towaru za granicę nie jest dozwolone.

7) Deklaracja według wzoru Nr. 10 nie ma zastosowania:

a) gdy towar jest zgłoszony do odprawy na piśmie,

b) gdy towar zgłoszony ustnie podlega cłu (ust. 2).

8) 41 Przepisy, zawarte w § 56 ustęp 8, mają analogiczne zastosowanie.

Zgłoszenie na piśmie.

§  56.

1) Towary podlegające cłu, nieobjęte § 55 ust. 1 powinny być zgłoszone do ostatecznej odprawy wywozowej na piśmie.

2) Zgłoszenie na piśmie może być szczegółowe albo ogólne.

3) Szczegółowe zgłoszenie powinno zawierać następujące dane:

a) nazwisko i miejsce zamieszkania nadawcy i adresata przesyłki,

b) kraj przeznaczenia towarów,

c) wyszczególnienie dołączonych dokumentów,

d) oznaczenie czy strona zgłasza towar szczegółowo, czy też ogólnie,

e) ilość sztuk, ich znaki i numery oraz rodzaj opakowania,

f) nazwę handlową lub potoczną, ze wskazaniem słowami pozycji taryfy celnej, podziału pozycji (punktów, liter, uwag i t. d.), według wywozowej taryfy celnej,

g) wagę brutto oraz wyrażoną słowami wymiarową ilość (wagę, sztuki, tonny rejestrowe i t. p.) towarów,

h) wartość towarów,

i) dodatkowe wnioski o ulgę celna, odroczenie należności celnych i t. p. ze wskazaniem tytułu prawnego,

k) oświadczenie strony, czy chce przy rewizji towaru być obecna lub czy zrzeka się prawa asystowania,

l) datę sporządzenia zgłoszenia i własnoręczny podpis osoby zgłaszającej.

4) Przy szczegółowem zgłoszeniu miarodajną jest nie nazwa towaru, lecz podana przez stronę pozycja taryfy celnej wywozowej, podział pozycji (punkty, litery, uwagi i t. p.).

5) Ogólne zgłoszenie powinno zawierać następujące dane:

a) wymienione w ustępie 3 lit. a - e, i - l,

b) wagę brutto towarów,

c) nazwę handlową lub potoczną towarów.

6) Towary znajdujące się w jednej i tej samej sztuce powinny być zgłoszone jednolicie: albo szczegółowo, albo ogólnie.

7) Zgłoszenie na piśmie strona sporządza na przepisanym urzędowym formularzu według wzoru Nr. 11, wpisując wymagane dane do właściwych rubryk.

8) 42

a) Jeżeli, w związku z wykonaniem umów międzypaństwowych, bądź w związku z regulowaniem płatności z tytułu obrotu towarowego z państwem obcem, obrót ten, na skutek wprowadzonej w państwie obcem reglamentacji dewiz, podlega w całości lub w części kontroli specjalnej, wtenczas strona powinna przedstawić przy odprawie wywozowej (ostatecznej) zaświadczenie, stwierdzające dopełnienie wymagań tej kontroli; nie wymaga się przedstawienia tych zaświadczeń przy towarach: 1) objętych umowami o ułatwieniach w małym ruchu granicznym, 2) przewożonych w ruchu podróżnych (w rozumieniu § 22 ust. 4 przepisów wykonawczych do prawa celnego), 3) stanowiących używane zwykle w handlu wewnętrzne jak i zewnętrzne opakowania, które są wolne od cła, 4) zwalnianych od cła na podstawie art. 22 ust. I pp. 1-6, 8-11; ust. II pp. 1-10, 13-20, 22-25 prawa celnego;

b) wykaz państw, do których wywóz podlegać będzie specjalnej kontroli, wykaz instytucyj, uprawnionych na polskim obszarze celnym do wystawiania zaświadczeń wymienionych w punkcie a), oraz wzory tych zaświadczeń będzie ogłaszał Minister Skarbu w Dzienniku Urzędowym "Monitor Polski

Postępowanie urzędu celnego.

§  57.

1) Po złożeniu przez stronę zgłoszenia towarów do odprawy ostatecznej urząd celny sprawdza, czy jest upoważniony do odprawy. Jeżeli urząd nie jest upoważniony do odprawy, wywóz towarów przez ten urząd nie może nastąpić.

2) Po przyjęciu zgłoszenia urząd przeprowadza zewnętrzną i wewnętrzną rewizję towarów i na jej zasadzie wymierza przypadające należności celne. Towary, które nie podlegają cłu lub ograniczeniom wywozowym oraz towary, których wywóz nie podlega zaświadczeniu, urząd może rewidować wyrywkowo.

3) Wynik rewizji towarów; zgłoszonych na piśmie oraz towarów zgłoszonych ustnie a podlegających cłu lub ograniczeniom wywozowym, wymiar należności celnych, datę rewizji celnej i uiszczenia, zakredytowania lub odroczenia należności celnych urząd potwierdza na piśmie i wydaje potwierdzenie stronie. Towar może być wypuszczony zagranicę po uregulowaniu należności celnych i innych.

4) 43 Jeżeli towary podlegają ograniczeniom wywozowym lub gdy wywóz do niektórych krajów podlega specjalnej kontroli, strona powinna złożyć urzędowi celnemu w pierwszym wypadku pozwolenie na wywóz wydane przez właściwą władzę, w drugim - zaświadczenie, stwierdzające dopełnienie warunków specjalnej kontroli.

Przed złożeniem wymienionych wyżej dokumentów towar nie może być wypuszczony zagranicę

5) W przypadkach, w których odprawa wywozowa ostateczna nastąpiła w wewnętrznym urzędzie celnym lub podurzędzie celnym (art. 8 ust. 2), odprawione towary przekazuje się do granicznego urzędu celnego, który kontroluje wywóz i zaświadcza występ towarów zagranicę. Urząd celny graniczny może przeprowadzić ponowną rewizję celem sprawdzenia towarów.

6) Jeżeli dla wywozu niektórych towarów ustalono szczególne warunki dotyczące czynności urzędu celnego (np. przy wywozie towarów standaryzowanych i t. p.), mają również zastosowanie wydane w tym względzie oddzielne przepisy.

§ 57a. 44 Potwierdzenia wywozu towarów za granicę mogą być wydawane w zasadzie tylko jeden raz. Jeżeli warunki eksportowe tego wymagają, Ministerstwo Skarbu może zezwolić na wydawanie dodatkowych potwierdzeń wywozu towarów za granicę.

2.

Odprawa warunkowa.

Pozwolenie na odprawę warunkową.

§ 58. Pozwoleń na dokonywanie warunkowej odprawy towarów udziela Minister Skarbu, przyczem jeżeli chodzi o obrót uszlachetniający czynny i bierny oraz obrót reparacyjny bierny udziela takich pozwoleń w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu (art. 49 ust. 4 i art. 55). Wyjątki od tej zasady stanowią przypadki udzielenia kompetencji w tym względzie Dyrekcjom Ceł i urzędom celnym. Minister Skarbu wydaje pozwolenia dla poszczególnych przypadków lub też w drodze rozporządzeń ogólnych dla pewnego rodzaju obrotu towarowego.

§  59.

1) W pozwoleniach wyszczególnia się rodzaj obrotu towarowego, do którego odprawa warunkowa ma być zastosowana, czas trwania oraz bliższe warunki pozwolenia. Pozatem ustala się w pozwoleniu sposób wykonywania kontroli celnej obrotu, jeżeli kontrola taka jest wymagana.

2) Pozwolenie jest ważne od daty wydania, jeżeli w pozwoleniu nie ustalono inaczej.

3) Z pozwolenia na odprawę warunkową może korzystać tylko osoba, firma lub zrzeszenie, wymienione w pozwoleniu.

4) Przeniesienie prawa do korzystania z udzielonego pozwolenia na kogoś innego może być uskutecznione tylko za zgodą władzy, która wydała pozwolenie.

5) Zmiana urzędu celnego, wyznaczonego w pozwoleniu do dokonania odprawy warunkowej, może nastąpić tylko za zgodą władzy, która wydała pozwolenie.

6) Pozwolenie na odprawę warunkową może być przedłużone, lub odnowione przez władzę, która pozwolenia udzieliła, z uwzględnieniem postanowień § 65 ust. 3 oraz § 84 ust. 2.

7) Jeżeli niniejsze przepisy nie stanowią inaczej, pozwolenie wydane na warunkową odprawę towaru, zwalnia stronę od obowiązku przedstawiania przy odprawie osobnych pozwoleń na przywóz lub wywóz, przewidzianych art. 30 ust. 6.

§  60.

1) Pozwolenia udzielane na odprawę warunkową tracą swą ważność:

a) 45 z chwilą upływu terminu ważności udzielonego pozwolenia,

b) z powodu dobrowolnego zrzeczenia, się strony korzystania z udzielonego pozwolenia,

c) na skutek cofnięcia z urzędu udzielonego pozwolenia.

2) Cofnięcie z urzędu pozwolenia może nastąpić w przypadkach:

a) gdy strona nie zastosuje się do warunków, określonych w pozwoleniu lub w przypadku ogłoszenia upadłości,

b) w razie ujawnienia nadużycia na szkodę Skarbu Państwa.

3) Cofnięcie pozwolenia z urzędu zarządza ta władza, która udzieliła pozwolenia. Pozwolenia wydane przez władze celne I i II instancji mogą być cofnięte z urzędu również zarządzeniem. Ministerstwa Skarbu.

4) W przypadkach ujawnienia nadużycia wdraża się, niezależnie od cofnięcia pozwolenia, postępowanie karne skarbowe.

5) W razie cofnięcia pozwolenia z urzędu w przypadku przewidzianym w ust. 2-a pozostawia się stronie możność zlikwidowania obrotu towarowego, poddanego odprawie warunkowej i w tym celu wyznacza się okres czasu nie dłuższy niż 3 miesiące. W szczególności pozostawia się stronie prawo powrotnego wywozu towaru przywiezionego z zastosowaniem odprawy warunkowej, względnie prawo powrotnego przywozu towaru wywiezionego zagranicę z zastosowaniem odprawy warunkowej.

Zgłoszenie ustne do odprawy warunkowej.

§  61.

1) Niżej wymienione towary mogą być zgłaszane ustnie do odprawy warunkowej zarówno przy przywozie jak i przy wywozie:

a) towary przewożone w ruchu podróżnych,

b) towary przewożone w małym ruchu granicznym,

c) przesyłki pocztowe i lotnicze,

d) próbki i wzory przewożone przez agentów podróżujących,

e) towary przeznaczone dla władz państwowych i zakładów naukowych,

f) opakowania krajowe,

g) środki przewozowe,

h) zwierzęta żywe,

i) towary szybko psujące się,

k) w poszczególnych przypadkach, za pozwoleniem naczelnika urzędu celnego, inne towary przeznaczone do osobistego użytku strony, zgłaszającej towar osobiście.

2) Przy ustnem zgłoszeniu wynik rewizji ustala się na fomularzu według wzoru Nr. 12. Odprawa wywozowa krajowych opakowań odbywa się według przepisów § 80.

3) 46 Przepisy zawarte w paragrafie 62 ustęp 6, mają analogiczne zastosowanie.

Zgłoszenie na piśmie do odprawy warunkowej.

§  62.

1) Zgłoszenie na piśmie towarów do odprawy warunkowej tak przy przywozie jak i przy wywozie następuje w przypadkach nieobjętych § 61.

2) Zgłoszenie na piśmie przy przywozie może być albo szczegółowe albo ogólne. Zgłoszenie szczegółowe powinno zawierać dane wymienione w § 48 ust. 3, ogólne zaś - dane wymienione w § 48 ust. 6. Zgłoszenie szczegółowe jak i ogólne powinno zawierać nadto:

a) cel odprawy warunkowej,

b) podstawę prawną odprawy warunkowej (datę i numer pozwolenia),

c) termin, do którego ma nastąpić powrotny wywóz towarów zagranicę.

3) Zgłoszenie na piśmie przy wywozie towarów podlegających cłu wywozowemu może być albo szczegółowe albo ogólne. Zgłoszenie szczegółowe powinno zawierać dane wymienione w § 56 ust. 3, ogólne zaś - dane wymienione w § 56 ust. 5. Zgłoszenie szczegółowe jak i ogólne powinno zawierać nadto:

a) cel odprawy warunkowej,

b) podstawę prawną odprawy warunkowej (datę i numer pozwolenia),

c) termin, do którego ma nastąpić powrotny przywóz do kraju.

4) Zgłoszenie na piśmie przy wywozie towarów niepodlegających cłom wywozowym powinno zawierać dane wymienione w § 56 ust. 3 - a, b, c, e, g, h, k, l, a pozatem nazwę handlową lub potoczną towaru, cel odprawy warunkowej, podstawę prawną odprawy warunkowej (datę i numer pozwolenia) oraz termin, do którego ma nastąpić powrotny przywóz do kraju.

5) Do zgłoszenia na piśmie towarów odprawianych warunkowo przy przywozie służy formularz według wzoru Nr. 7, a dla zgłoszeń przy wywozie - formularz według wzoru Nr. 11, Na pierwszych stronach u góry wymienionych formularzy należy oznaczyć rodzaj odprawy napisem: "Odprawa warunkowa".

6) 47

a) Jeżeli w związku z wykonaniem umów międzypaństwowych bądź w związku z regulowaniem płatności z tytułu obrotu towarowego z państwem obcem, obrót ten, na skutek wprowadzonej w państwie obcem reglamentacji dewiz, podlega specjalnej kontroli w całości lub w części, wówczas strona przy odprawie warunkowej, dotyczącej obrotu uszlachetniającego czynnego lub biernego, bądź obrotu reparacyjnego czynnego lub biernego - z tem państwem powinna przedstawić zaświadczenie, stwierdzające dopełnienie wymagań tej kontroli.

b) Wykaz państw, w stosunku do których odprawa warunkowa, dotycząca obrotu uszlachetniającego czynnego tub biernego, bądź obrotu reparacyjnego czynnego lub biernego podlegać będzie specjalnej kontroli, wykaz instytucyj, uprawnionych na polskim obszarze celnym do wystawania zaświadczeń, wymienionych w punkcie a), oraz wzory tych zaświadczeń będzie ogłaszał Minister Skarbu w Dzienniku Urzędowym "Monitor Polski

Postępowanie urzędu celnego.

§  63.

1) Badanie i sprawdzanie zgłoszeń celnych przy odprawie warunkowej odbywa się w sposób ustalony dla odprawy ostatecznej.

2) Towary zgłoszone do odprawy warunkowej urząd celny poddaje rewizji zewnętrznej oraz wewnętrznej i zabezpiecza możliwość stwierdzenia tożsamości towarów przy powrotnym wywozie lub przywozie,

3) Wynik rewizji, wymiar należności celnych, wysokość i rodzaj złożonych zabezpieczeń celnych, sposób zabezpieczenia tożsamości towarów przy powrotnym wywozie lub przywozie oraz termin powrotnego wywozu lub przywozu urząd potwierdza na piśmie i wydaje potwierdzenie stronie.

4) 48 Jeżeli przy odprawie warunkowej wymagane jest zaświadczenie o dopełnieniu warunków specjalnej kontroli ustanowionej w obrocie towarowym z państwem obcem (§ 61 ust. 3, § 62 ust. 6) odprawa warunkowa nie może być dokonana bez przedstawienia przez stronę takiego zaświadczenia.

Sposób zabezpieczenia tożsamości towaru.

§  64.

1) 49 Celem stwierdzenia tożsamości towarów w obrocie warunkowym powinny być one przez urzędy celne odpowiednio znakowane. Znakować towary można przez nałożenie plomb, pieczęci łąkowych, przez wyciśnięcie pieczęci kauczukowych, wytłaczanie stalowemi stemplami i t. p. Znaki te powinny być tak nałożone, aby nie niszczyły towaru, nie przeszkadzały w jego użyciu i nie szpeciły przedmiotów albo też same nie ulegały zniszczeniu. Gdy znakowania towaru nie można dokonać, zabezpieczenie rozpoznania tożsamości może być uskutecznione za zezwoleniem naczelnika urzędu celnego przez dokładne opisanie towaru, jeżeli takie opisanie zabezpieczy dostatecznie stwierdzenie tożsamości towaru.

2) Jeżeli na towarach znajdują się znaki urzędów celnych kraju wysyłającego, zabezpieczające w sposób dostateczny rozpoznanie tożsamości towaru, można zaniechać nakładania własnych znaków.

3) W dokumentach warunkowej odprawy należy wyszczególnić ilość, rodzaj i miejsce nałożonych znaków celnych.

Termin powrotnego wywozu i powrotnego przywozu.

§  65.

1) Termin powrotnego wywozu zagranicę lub powrotnego przywozu z zagranicy towarów odprawionych warunkowo powinien być ustalony w pozwoleniu i oznaczony w dokumencie odprawy. Gdy osobne pozwolenie władzy celnej nie jest wymagane, lub też gdy termin taki nie jest ustalony niniejszemi przepisami, urząd celny dokonywający odprawy warunkowej wyznacza dla powrotnego wywozu lub przywozu towaru okres czasu do sześciu miesięcy, zależnie od istotnej potrzeby.

2) Do towarów odprawionych warunkowo na zasadzie umów międzynarodowych stosuje się terminy określone w tych umowach. Gdy umowa nie przewiduje takiego terminu, przyjmuje się termin sześciomiesięczny.

3) 50 Wyznaczony termin może być przedłużony przez władzę, która udzieliła, pozwolenia. Termin wyznaczony przez urząd celny we własnym zakresie może tenże urząd przedłużyć jeden raz na okres nie dłuższy od okresu pierwotnie wyznaczanego. Dalszego przedłużenia terminu wyznaczonego przez urząd celny może udzielić na okres do dwunastu miesięcy Dyrekcja Ceł, a na dalszy okres - Ministerstwo Skarbu.

4) Towary odprawione warunkowo mogą być wywożone zpowrotem zagranicę lub przywożone zpowrotem z zagranicy do kraju jednorazowo w całości albo partjami, jednak z zachowaniem terminu, wyznaczonego w dokumencie odprawy warunkowej. Termin uważa się za dochowany, jeżeli przed jego upływem został towar zgłoszony do odprawy przy powrotnym przywozie lub przy powrotnym wywozie.

5) 51 Towary odprawione warunkowo w przywozie mogą być za zezwoleniem władz celnych złożone do składu celnego. W przypadkach obrotu uszlachetniającego czynnego dotyczy to zarówno towaru nieprzerobionego jak i w stanie uszlachetnionym. Złożenie do składu celnego jest równoznaczne z powrotnym wywozem towarów za granicę. Towary takie z chwilą złożenia ich do składu celnego nabierają charakteru towarów celnych. Na złożenie do składu celnego towaru odprawionego warunkowo udziela pozwolenia ta władza celna, która wydała zezwolenie na dokonanie warunkowej odprawy towaru. Jeżeli na dokonanie warunkowej odprawy nie jest wymagane osobne zezwolenie władzy celnej, to w tym przypadku na złożenie towaru do składu celnego udziela pozwolenia urząd celny, który dokonał we własnym zakresie warunkowej odprawy towaru. Wniosek o złożenie do składu celnego towaru od prawionego warunkowo powinien być złożony przez stronę przed upływem terminu wyznaczonego do powrotnego wywozu towaru za granicę.

6) Bieg terminów przewidzianych w niniejszym paragrafie liczy się od dnia następnego po dniu ustalenia wyniku rewizji.

Zabezpieczenie celne.

§  66.

1) Przy odprawie warunkowej towarów powinno być pobrane zabezpieczenie celne w wysokości wszystkich opłat, jakie przypadłyby przy ostatecznej odprawie.

2) Zabezpieczenie celne pobiera się w gotówce lub też krajowych papierach wartościowych, dopuszczonych do przyjmowania z tytułu kaucyj celnych na podstawie osobnych obwieszczeń Ministra Skarbu, ogłaszanych w "Monitorze Polskim".

3) 52 Na złożenie zabezpieczenia celnego w innej formie wymagane jest zezwolenie Ministra Skarbu.

4) Wszelkie zmiany złożonego w urzędzie celnym zabezpieczenia mogą być dokonane tylko na podstawie zezwolenia władzy, która pierwotnie wydała pozwolenie.

5) Zabezpieczenie celne urząd celny zwraca we własnym zakresie po uskutecznieniu przez stronę wywozu lub przywozu towaru z zachowaniem warunków odprawy.

6) Gdy warunkowo odprawiony towar jest wywożony lub przywożony nie w całości, lecz partjami, urząd celny na żądanie strony zwraca zabezpieczenie celne częściowo, odpowiednio do ilości wywiezionego lub przywiezionego towaru.

7) 53 Jeżeli towar odprawiony warunkowo nie został wywieziony lub przywieziony w ustalonym terminie, gotówkowe zabezpieczenie celne (całość lub część) należy zarachować ostatecznie jako wpływ celny niezwłocznie po upływie 30 dni od upływu terminu powrotnego wywozu lub powrotnego przywozu. Gdy zabezpieczenie celne zostało złożone w papierach wartościowych lub w innej formie (ust. 3) należy wezwać zobowiązanego do uiszczenia gotówką przypadających należności celnych i innych (art. 56), wyznaczając zobowiązanemu 30-dniowy termin zapłaty, W razie nieuiszczenia należności w powyższym terminie papiery wartościowe podlegają sprzedaży na zasadach ustalonych osobnymi przepisami. Przy zabezpieczeniach złożonych w formie bankowych listów gwarancyjnych urząd celny przystępuje do realizacji listu gwarancyjnego po upływie terminu powrotnego wywozu lub przywozu.

8) Jeżeli przy warunkowej odprawie towarów przywiezionych z zagranicy została pobrana akcydencja, należy zwrócić ją przy powrotnym wywozie towaru łącznie z innemi opłatami podlegającemi zwrotowi. W przypadku niewywiezienia towaru zpowrotem zagranicę akcydencja przypadająca od ilości niewywiezionego w terminie towaru podlega zarachowaniu jako wpływ celny narówni z innemi opłatami celnemi. To samo dotyczy towarów krajowych odprawionych warunkowo przy ich powrotnym przywozie.

9) Sposób zabezpieczenia celnego powinien być uwidoczniony w dokumencie odprawy.

Gwarancja powrotnego wywozu zagranicę lub przywozu z zagranicy towarów podlegających ograniczeniom przywozowym lub wywozowym.

§  67.

1) Towary podlegające ograniczeniom przywozowym, sprowadzone z zagranicy celem uszlachetnienia, powinny być wywiezione zpowrotem zagranicę w okresie ustalonym w pozwoleniu, w stanie przerobionym lub też, w razie niezużycia towarów na ten cel, wywiezione w tym samym okresie zagranicę w takim stanie, w jakim przybyły z zagranicy. Obowiązek powrotnego wywozu w ustalonym terminie dotyczy również i innych rodzajów odpraw warunkowych, jeżeli chodzi o towary podlegające ograniczeniom przywozowym.

2) Ostateczna odprawa przywozowa tego rodzaju towarów do wolnego obrotu może być dokonana po uzyskaniu przez stronę pozwolenia przywozu.

3) Celem zabezpieczenia powrotnego wywozu zagranicę towarów wymienionych w ustępie pierwszym należy przy odprawie warunkowej żądać od strony niezależnie od zabezpieczenia celnego, osobnej gwarancji zabezpieczającej wywóz towarów zagranicę. Tytułem takiej gwarancji pobiera się kwotę odpowiadającą wartości towarów, przyjmowaną w takiej formie, w jakiej przyjmuje się od danego towaru zabezpieczenie należności celnych.

4) Dyrekcje Ceł mogą zezwolić na przyjęcie od firm godnych zaufania zamiast kwoty gwarancyjnej, pisemnego zobowiązania, że towary zostaną wywiezione zagranicę w ciągu ustalonego okresu i że w razie niewywiezienia towarów w terminie, będzie wpłacona do kasy urzędu celnego na rzecz Skarbu Państwa wartość towarów w ściśle określonej każdorazowo sumie.

4a) 54 Jeżeli towary wymienione w ust. 1) nie zostały w oznaczonym okresie wywiezione z powrotem za granicę, urząd celny postępuje w sposób wskazany w § 66 ust. 7). Strona może być przez urząd celny zwolniona od obowiązku uiszczenia opłaty w wysokości wartości towarów, jeżeli przedstawi w ciągu 30 dni od wezwania do uiszczenia tej opłaty pozwolenie przywozu oraz inne dokumenty wymagane przy ostatecznej odprawie w myśl § 47 ust. 3) i § 48 ust, 11). W przypadkach gdy zabezpieczenie wartości towaru było złożone w gotówce, zabezpieczenie to podlega zwrotowi, jeżeli strona przedstawi pozwolenie przywozu oraz inne dokumenty wymagane przy ostatecznej odprawie w myśl § 47 ust. 3) i § 48 ust. 11) w ciągu 30 dni od daty upływu terminu powrotnego wywozu.

5) 55 Postanowienia ust. 1 - 4a mają analogiczne zastosowanie przy odprawie warunkowej towarów krajowych podlegających ograniczeniom wywozowym.

Miejsce odprawy przy powrotnym przywozie lub powrotnym wywozie.

§  68.

1) Odprawa przy powrotnym przywozie lub powrotnym wywozie towarów warunkowo odprawionych powinna być dokonana zasadniczo w tym samym urzędzie celnym, który dokonał pierwotnej odprawy.

2) Wyjątek stanowią:

a) przesyłki, na które wydano osobne pozwolenie co do powrotnego przywozu lub wywozu ich przez inne urzędy celne,

b) towary odprawione warunkowo na wystawy i targi, które to towary mogą być wywożone zpowrotem przez dowolny urząd celny I klasy,

c) towary odprawione w ruchu podróżnych, które to towary mogą być przywożone i wywożone przez wszystkie urzędy celne uprawnione do odprawy podróżnych,

d) wzory i próbki towarów oraz narzędzia i instrumenty montażowe, które mogą być przywożone przez dowolne urzędy celne, znajdujące się przy drogach kolejowych, wodnych lub na lotniskach oraz przez urzędy celne I klasy przy drogach kołowych,

e) opakowania, z wyjątkami ustalonemi w § 81.

Postępowanie przy powrotnym wywozie i powrotnym przywozie.

§  69.

1) 56 Towar odprawiony warunkowo w przywozie według zgłoszenia ustnego podlega przy powrotnym wywozie odprawie również na podstawie zgłoszenia ustnego według zasad ustalonych dla odprawy ostatecznej. Zamiast zgłoszenia ustnego strona może złożyć zgłoszenie na piśmie.

2) Przy powrotnym wywozie zagranicę towaru odprawionego warunkowo w przywozie na podstawie zgłoszenia na piśmie strona powinna złożyć, jeżeli w towarze zostały dokonane zmiany, zgłoszenie wywozowe na piśmie z oznaczeniem w niem numeru i daty pierwotnego zgłoszenia przywozowego. W przypadkach powrotnego wywozu towaru w całości i bez dokonania zmian tegoż, można złożyć zgłoszenie ustne.

3) 57 Przy zgłoszeniu wywozowem zarówno ustnem jak i pisemnem strona powinna złożyć dokument warunkowej odprawy przywozowej dotyczący wywożonego towaru z wyjątkiem przypadku przewidzianego w ust. 8. Przy wywozie towarów wyprodukowanych w obrocie uszlachetniającym czynnym z zagranicznych surowców i półfabrykatów Ministerstwo Skarbu może zwolnić stronę od obowiązku złożenia przy zgłoszeniu wywozowym dokumentu odprawy przywozowej, dotyczącego wywożonego towaru.

4) Jeżeli warunkowo odprawiony towar zagraniczny był poddany w kraju przerobieniu, strona obowiązana jest oznaczyć w zgłoszeniu wywozowem:

a) rodzaj i ilość (wagę, sztuki i t. p.) wywożonego towaru,

b) 58 rodzaj i ilość odprawionego warunkowo zagranicznego towaru użytego do przerobu; dane te zamiast w zgłoszeniu wywozowym mogą być oznaczone w specyfikacji, która w tym przypadku powinna być dołączona w sposób trwały do zgłoszenia celnego wywozowego.

5) Badanie i sprawdzanie zgłoszeń celnych odbywa się w sposób ustalony dla odprawy ostatecznej.

6) 59 Jeżeli powrotny wywóz towarów następuje partjami, dokument warunkowej odprawy przywozowej złożony przez stronę zwraca się każdorazowo stronie po dokonaniu na nim adnotacji o ilości wywiezionego towaru.

7) Towary zgłoszone do powrotnego wywozu podlegają rewizji celnej według zasad ustalonych dla odprawy ostatecznej. Przy rewizji należy stwierdzić tożsamość towaru.

8) Jeżeli udzielone pozwolenie na przywozową odprawę warunkową dopuszcza powrotny wywóz towaru przez więcej niż jeden urząd celny, ustala się dla tego rodzaju przypadków następujący sposób postępowania:

a) władza udzielająca pozwolenia wyznaczy jeden urząd celny, który będzie prowadził kontrolę towarów odprawionych warunkowo,

b) strona zgłaszająca towar do powrotnego wywozu w wymienionych w pozwoleniu wyjściowych urzędach celnych, nie dołącza do wywozowego zgłoszenia dokumentu warunkowej odprawy przywozowej (ust. 3), natomiast powinna oznaczyć w zgłoszeniu numer i datę tego dokumentu oraz numer i datę pozwolenia,

c) urząd celny wyjściowy, po dokonaniu odprawy wywozowej i stwierdzeniu występu towaru zagranicę, przesyła kwit celny do urzędu kontrolującego celem odpisania wywiezionego towaru z rachunku firmy. Urząd kontrolujący stwierdza na kwicie odpisanie towaru z rachunku, poczem zwraca kwit urzędowi celnemu wyjściowemu celem wręczenia stronie.

9) 60 Przy powrotnym wywozie za granicę towarów wytworzonych w obrocie uszlachetniającym czynnym z zagranicznych surowców i półfabrykatów Ministerstwo Skarbu może zwolnić stronę od obowiązku oznaczania w zgłoszeniu celnym wywozowym numeru i daty dokumentu warunkowej odprawy przywozowej (ust. 2) i ust, 8) p. b). Jednocześnie z udzieleniem takiego zwolnienia będzie ustalony sposób przeprowadzenia likwidacji warunkowych odpraw przywozowych zagranicznych surowców i półfabrykatów.

Odprawa warunkowa towarów krajowych.

§  70.

1) Przepisy dotyczące warunkowej odprawy towarów przywożonych z zagranicy mają analogiczne zastosowanie przy odprawie warunkowej towarów krajowych wywożonych zagranicę oraz przy ich powrotnym przywozie, jeżeli w pozwoleniu na odprawę warunkową nie ustalono inaczej.

2) Przy powrotnym przywozie towaru krajowego odprawionego w wywozie warunkowo i poddanego zagranicą wykończeniu lub naprawie, strona powinna w zgłoszeniu przywozowem oznaczyć:

a) rodzaj i ilość (wagę, sztuki i t. p.) przywiezionego towaru,

b) rodzaj i ilość zagranicznych towarów (dodatków) użytych do wykończenia lub naprawy, a jeżeli dodatków nie użyto, określić na czem polegało wykończenie lub naprawa.

Dodatkowe zastosowanie odprawy warunkowej,

§  71.

1) Jeżeli dla warunkowej odprawy towaru wymagane jest pozwolenie władzy celnej a strona takiego pozwolenia przy zgłoszeniu do odprawy nie przedstawiła, urząd celny może na wniosek strony zabezpieczyć tożsamość takiego towaru, czyniąc o tem adnotację w dokumencie odprawy z powołaniem się na postanowienie nniejszego paragrafu. Zabezpieczenie tożsamości towaru przy ostatecznej odprawie nie stanowi ani pozwolenia na warunkową odprawę, ani też nie uzasadnia prawa strony do otrzymania takiego pozwolenia.

2) Na dodatkowe zastosowanie odprawy warunkowej zezwala władza upoważniona do udzielania pozwoleń na odprawę warunkową. Podania strony o dodatkowe zastosowanie odprawy warunkowej według ust. 1 powinny być wniesione w ciągu 30 dni, licząc od daty ustalenia wyniku rewizji.

3) 61 W przypadkach zasługujących na uwzględnienie Ministerstwo Skarbu może zezwolić na dodatkowe zastosowanie odprawy warunkowej do towaru odprawionego ostatecznie i wydanego do wolnego obrotu bez zabezpieczenia tożsamości, a następnie przeznaczonego do przerobu w obrocie uszlachetniającym czynnym, o ile tożsamość tego towaru zostanie dodatkowo w sposób niewątpliwy stwierdzona i zabezpieczona. Podanie o dodatkowe zastosowanie w tych przypadkach odprawy warunkowej powinno być wniesione w ciągu 3 miesięcy od daty uiszczenia należności celnych. Zwrot należności celnych uiszczonych przez stronę przy ostatecznej odprawie następuje dopiero po przerobieniu towaru w obrocie uszlachetniającym czynnym i następnie wywiezieniu go za granicę lub złożeniu do składu celnego w wyznaczonym terminie.

Zasady likwidowania warunkowej odprawy przywozowej towarów poza powrotnym wywozem za granicę i złożeniem do składu celnego.

§ 72. 62

1) Warunkowa odprawa przywozowa opakowań może być zlikwidowana poza powrotnym ich wywozem za granicę lub złożeniem do składu celnego również przez zniszczenie tych opakowali pod dozorem celnym lub przerobienie pod tymże dozorem na towar wolny od cła. Zniszczenie opakowań lub przerobienie ich na towar wolny od cła następuje staraniem i na koszt strony.

2) Pozwoleń na zlikwidowanie warunkowej odprawy przywozowej opakowań w sposób przewidziany w ust. 1) udziela władza celna, która wydała pozwolenie na warunkową odprawę. Wniosek o udzielenie takiego pozwolenia powinien być złożony przez stronę przed upływem terminu wyznaczonego do powrotnego wywozu opakowań.

3) O dokonanym zniszczeniu lub przerobieniu opakowań powinien być sporządzony protokół urzędowy w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje strona, a drugi służy urzędowi celnemu za podstawę do zwrotu zabezpieczenia celnego.

4) W przypadkach wyjątkowych Ministerstwo Skarbu może zezwolić na zlikwidowanie w sposób przewidziany w ust. 1) warunkowej odprawy przywozowej i innych towarów. W tych przypadkach Ministerstwo Skarbu może zezwolić na zlikwidowanie warunkowej odprawy przywozowej towarów również przez zrzeczenie się ich na rzecz Skarbu Państwa.

Przywóz oraz wywóz towarów na wystawy, targi międzynarodowe, konkursy przemysłowo-handlowe i t. p.

§  73.

1) Na odprawę warunkową krajowych towarów wolnych od cła wywozowego i ograniczeń wywozowych, a przeznaczonych na wystawy, targi międzynarodowe, konkursy przemysłowo-handlowe i t. p. urządzane zagranicą, nie jest wymagane uzyskiwanie uprzednio osobnych pozwoleń. Do dokonania warunkowej odprawy wywozowej tego rodzaju towarów upoważnia się urzędy celne I klasy na podstawie zaświadczenia właściwej dla petenta izby przemysłowo-handlowej, stwierdzającego celowość i potrzebę wywozu eksponatów. Do zaświadczenia powinien być dołączony w trzech egzemplarzach szczegółowy wykaz towarów przeznaczonych do wywozu, z oznaczeniem w nim rodzaju towaru i wagi.

2) Odprawa warunkowa towarów podlegających cłu wywozowemu lub ograniczeniom wywozowym może być dokonana na podstawie pozwolenia Ministra Skarbu. Podania o warunkową odprawę powinny być składane w dwóch egzemplarzach we właściwej izbie przemysłowo - handlowej, która po zaopinjowaniu przesyła podania do Ministerstwa Skarbu.

3) Pozwolenia na dokonanie warunkowej odprawy przywozowej zagranicznych towarów przeznaczonych na wystawy, targi międzynarodowe, konkursy przemysłowo-handlowe i t. p. urządzane w kraju, udziela Minister Skarbu w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu.

4) Wymienione w ust. 2 i 3 podania powinny zawierać następujące dane:

a) nazwisko i adres petenta,

b) wyszczególnienie rodzaju i w przybliżeniu ilości towarów,

c) wskazanie celu przywozu lub wywozu towarów,

d) oznaczenie kraju pochodzenia towarów lub kraju przeznaczenia,

e) oznaczenie terminu, w ciągu którego ma nastąpić powrotny wywóz lub przywóz towarów,

f) wskazanie urzędu celnego, w którym ma być dokonana odprawa warunkowa,

g) wniosek co do rodzaju zabezpieczenia celnego.

Przywóz oraz wywóz towarów do przejściowego użytku, wypróbowania lub naśladowania.

§  74.

1) Na odprawę warunkową wolnych od cła wywozowego i ograniczeń wywozowych krajowych towarów, przeznaczonych do wywozu zagranicę celem wypróbowania, naśladowania lub do przejściowego użytku, nie jest wymagane uzyskiwanie uprzednio pozwolenia. Do dokonania warunkowej odprawy wywozowej tego rodzaju towarów upoważnia się urzędy celne I klasy na podstawie zaświadczenia właściwej izby przemysłowo - handlowej, stwierdzającego celowość i potrzebę wywozu zagranicę towarów. W zaświadczeniu takiem powinny być wymienione szczegółowo towary przeznaczone do wywozu. Odprawa warunkowa towarów podlegających cłu wywozowemu lub ograniczeniom wywozowym może być dokonana na podstawie pozwolenia Ministra Skarbu.

2) Na warunkową odprawę towarów przywożonych z zagranicy celem wypróbowania lub naśladowania na okres czasu do trzech miesięcy z wyjątkiem maszyn, aparatów i filmów, udziela pozwoleń właściwa Dyrekcja Ceł na podstawie opinji izby przemysłowo - handlowej. Pozatem upoważnia się Dyrekcje Ceł do wydawania na podstawie opinji izb przemysłowo-handlowych zezwoleń na warunkową odprawę klisz, matryc i form do odlewu części maszyn, przywożonych z zagranicy do przejściowego użytku oraz na podstawie zaświadczenia krajowych towarzystw wyścigowych, koni przesyłanych z zagranicy na wyścigi. Przepisy dotyczące przywozu z zagranicy zwierząt żywych powinny być w danym przypadku przestrzegane. Na odprawę warunkową do przejściowego użytku rekwizytów teatralnych, wędrownych urządzeń zabawowych i widowiskowych oraz wędrownych cyrków udzielają pozwoleń Dyrekcje Ceł na okres czasu do trzech miesięcy.

3) Podania o pozwolenie na warunkową odprawę w zakresie uprawnień Dyrekcyj Ceł powinny być wnoszone do Dyrekcyj Ceł za pośrednictwem izb przemysłowo-handlowych, z wyjątkiem podań o odprawę warunkową koni przeznaczonych na wyścigi, rekwizytów teatralnych, wędrownych urządzeń zabawowych i widowiskowych oraz wędrownych cyrków, które to podania należy wnosić bezpośrednio do Dyrekcji Ceł.

4) Podania do Ministerstwa Skarbu i Dyrekcji Ceł powinny być składane w dwóch egzemplarzach i zawierać następujące dane:

a) nazwisko i adres petenta,

b) wyszczególnienie rodzaju i ilości towarów,

c) umotywowanie potrzeby przywozu względnie wywozu towarów do przejściowego użytku, wypróbowania lub naśladowania,

d) oznaczenie kraju, z którego ma być przedmiot przywieziony, lub kraju, do którego ma być przedmiot wywieziony,

e) oznaczenie terminu, w ciągu którego ma nastąpić powrotny wywóz lub przywóz,

f) wskazanie urzędu celnego, w którym ma być dokonana odprawa warunkowa,

g) wniosek co do rodzaju zabezpieczenia celnego.

Odprawa warunkowa próbek i wzorów towarów.

§  75.

1) Właściciele zagranicznych firm przemysłowych i handlowych tych państw, z któremi Polska zawarła umowy handlowe przewidujące tego rodzaju zobowiązania, mogą osobiście lub przez swoich komiwojażerów przywozić do polskiego obszaru celnego próbki i wzory towarów za złożeniem zabezpieczenia celnego.

2) Wymienione osoby, zgłaszające do warunkowej odprawy wzory i próbki, obowiązane są legitymować się w urzędzie celnym kartą legitymacyjną stosownie do postanowień umowy handlowej. Na zasadzie tej legitymacji urząd celny odprawia warunkowo we własnym zakresie zgłoszone wzory i próbki, zabezpieczając rozpoznanie ich tożsamości.

3) Karta legitymacyjna uprawnia do korzystania z odprawy warunkowej wzorów i próbek, należących do firmy wymienionej w karcie.

4) W potwierdzeniu odprawy warunkowej urząd celny wymienia datę i numer karty legitymacyjnej, instytucję, która wydała kartę, oraz oznacza termin powrotnego wywozu.

§ 76. Właściciele zagranicznych firm przemysłowych i handlowych tych państw, z któremi Polska nie zawarła dotychczas traktatów handlowych, lecz które wprowadziły u siebie w życie konwencję międzynarodową o uproszczeniu formalności celnych z dnia 3 listopada 1923 r. (Dz. U. R. P. z 1931 r. Nr. 106, poz. 819) mogą zgłaszać do odprawy warunkowej osobiście lub też przez swoich komiwojażerów wzory i próbki towarów podlegających cłu lecz wolnych od ograniczeń przywozowych. Zgłoszone wzory i próbki urząd celny odprawia we własnym zakresie według zasad § 75, przyczem strona obowiązana jest przedstawić kartę legitymacyjną według wzoru ustalonego w konwencji międzynarodowej o uproszczeniu formalności celnych.

§ 77. Do próbek i wzorów, które są wolne od cła przywozowego na podstawie taryfy celnej lub innych przepisów celnych, nie stosuje się odprawy warunkowej. Próbki takie odprawia urząd celny ostatecznie we własnym zakresie na ogólnej zasadzie bez względu na kraj pochodzenia.

§  78.

1) Wzory i próbki towarów podlegających ograniczeniom przywozowym, które mogą być użyte jako towar i nie są wolne od cła, powinny być odprawiane warunkowo na podstawie pozwolenia na prawo przywozu. W razie braku pozwolenia na prawo przywozu, próbki mogą być odprawiane warunkowo za podwójnem zabezpieczeniem, to jest za zabezpieczeniem należności celnych i innych, przypadających od wzorów i próbek oraz za pobraniem sumy, odpowiadającej ich wartości. Wzory i próbki tego rodzaju towarów nadsyłane z krajów, z któremi Polska nie zawarła umów handlowych, nie mogą być odprawiane warunkowo.

2) Przy odprawie próbek podlegających cłu a należących do kategorji artykułów spożywczych, bez względu na to czy podlegają ograniczeniom przywozowym lub nie, należy pobierać pojedyncze zabezpieczenie w wysokości przypadającego cła, jeżeli próbki takie są sprowadzane z krajów traktatowych przez osoby i zrzeszenia handlowe, trudniące się importem wymienionych wyżej towarów lub też są przywożone przez komiwojażerów.

3) Zabezpieczenie cła, sumę odpowiadającą wartości próbek, opłaty manipulacyjne i ewentualnie pobraną przy odprawie akcydencję należy zwracać, jeżeli wzory i próbki zostaną w terminie wywiezione zpowrotem zagranicę w stanie niezmienionym. Zwrotu dokonywa we własnym zakresie ten urząd graniczny, przez który próbki i wzory będą wywiezione zpowrotem zagranicę.

4) Nadsyłane do krajowych wytwórni wzory i modele towarów podlegających ograniczeniom przywozowym mogą urzędy celne odprawiać warunkowo bez osobnych pozwoleń i dodatkowego zabezpieczenia w wysokości wartości towaru oraz bez względu na kraj, z którego wzór lub model nadszedł, jeżeli importer w każdym przypadku przedstawi zaświadczenie izby przemysłowo-handlowej, w której okręgu znajduje się przedsiębiorstwo, że chodzi tylko o model, a nie towar w obrocie handlowym. Za wzory i modele tego rodzaju należy uważać: modele mebli, przesyłane do fabryk mebli, wzory wyrobów metalowych, przeznaczonych do hut i fabryk wyrobów metalowych i t. p.

5) 63 Etykiety, rysunki, pieczątki itp., nadsyłane przez zagranicznych odbiorców towaru krajowego pod adresem firm produkujących na eksport i służące do oznaczenia towarów w celu łatwiejszego ich zbytu za granicą, mogą być odprawiane warunkowo, bez względu na to skąd pochodzą, za każdorazowym zaświadczeniem izby przemysłowo-handlowej, stwierdzającym konieczność przywozu. Zabezpieczenia wartości warunkowo odprawionych etykiet, rysunków, pieczątek itp. nie pobiera się.

§ 79. Próbki i wzory towarów krajowych, wywożone zagranicę z polskiego obszaru celnego, odprawiają urzędy celne warunkowo we własnym zakresie z wyznaczeniem okresu powrotnego przywozu do dwunastu miesięcy. Na dowód dokonanej odprawy urząd celny wydaje kwit warunkowej odprawy (wzór Nr. 12).

Odprawa warunkowa opakowań.

§  80.

1) Przy wywozie zagranicę krajowego opakowania z towarem, lub też samego opakowania celem przywozu towaru z zagranicy, urząd celny na wniosek strony wydaje zaświadczenie wywozu opakowania według dołączonego wzoru Nr. 13 z ważnością na przeciąg 6 miesięcy od daty wywozu. Na podstawie tego zaświadczenia następuje zwolnienie od cła opakowania krajowego przy powrotnym przywozie z zagranicy.

2) Jeżeli strona przywiozła zpowrotem tylko część wywiezionego zagranicę krajowego opakowania, a ma zamiar w ustalonym terminie przywieźć pozostałą część, powinna przedstawić urzędowi celnemu zaświadczenie wywozu z jednym odpisem tegoż. Urząd celny uwierzytelnia odpis, odnotowuje na oryginale i odpisie ilość i rodzaj zwolnionego opakowania, poczem oryginał dołącza do dokumentu odprawy, a odpis wręcza stronie celem wykorzystania przy nadejściu reszty opakowania.

3) Zagraniczne opakowania podlegające opłacie celnej, wprowadzane w stanie próżnym celem wywozu w nich krajowych towarów zagranicę, odprawiają urzędy celne I klasy we własnym zakresie za zabezpieczeniem celnem na wniosek strony umieszczony w przywozowem zgłoszeniu celnem. Wyjątek stanowią worki próżne i konserwowe puszki z blachy białej, których przywozowa odprawa warunkowa może być dokonana tylko za pozwoleniem Ministra Skarbu.

4) Przybywające z towarem zagraniczne opakowania, podlegające osobnej opłacie celnej, odprawia urząd celny za zabezpieczeniem celnem we własnym zakresie na wniosek strony, umieszczony w zgłoszeniu celnem, przyczem nie pobiera się dodatkowego zabezpieczenia celnego, jeżeli opakowanie podlega ograniczeniom przywozowym. Na warunkowo odprawione tego ruczaju opakowania wystawia urząd celny oddzielny kwil warunkowej odprawy (wzór Nr. 12), uskuteczniając jednocześnie adnotację o tem w zgłoszeniu celnem.

5) Przy wywozie towaru w zagranicznem opakowaniu, które pierwotnie odprawiono warunkowo, jak również przy wywozie takiegoż próżnego opakowania, strona powinna dołączyć do zgłoszenia wywozowego kwit pierwotnej warunkowej odprawy. Po stwierdzeniu tożsamości wywożonego opakowania i dokonaniu odprawy wywozowej urząd celny zarządza zwrot zabezpieczenia celnego we własnym zakresie.

6) Odprawione warunkowo opakowanie może być wywiezione częściami, jednak w terminie ustalonym dla powrotnego wywozu. Urząd celny zwraca zabezpieczenie celne za faktycznie wywiezioną każdorazowo ilość opakowań.

7) Jeżeli wywóz opakowania był uskuteczniony nie przez urząd, który dokonał przywozowej odprawy warunkowej, urząd celny wyjściowy uskutecznia na przedstawionym przez stronę kwicie warunkowej odprawy przywozowej adnotację o wywozie opakowania zagranicę, poczem przesyła ten kwit właściwemu urzędowi celnemu wejściowemu. Na zasadzie takiego potwierdzenia wywozu opakowania urząd celny wejściowy zwraca zabezpieczenie celne we własnym zakresie.

8) Używane próżne beczki żelazne po pyle cynkowym, przeznaczone dla krajowych przedsiębiorstw górniczo-hutniczych a wprowadzone celem napełnienia pyłem cynkowym i wywozu zagranicę w stanie napełnionym, podlegają odprawie w postępowaniu warunkowem bez zabezpieczenia celnego, po obliczeniu przypadających należności celnych. Przy odprawie tych beczek przedsiębiorstwa górniczo-hutnicze obowiązane są składać urzędowi celnemu oświadczenie, że beczki przeznaczone są do napełnienia pyłem cynkowym, a zarazem i pisemne zobowiązanie, że beczki tę zostaną wywiezione zpowrotem zagranicę w ciągu sześciu miesięcy od daty odprawy przywozowej i że w razie niewywiezienia zostaną uiszczone przypadające opłaty celne.

9) Na podanych wyżej (ust. 8) zasadach odprawia się używane zagraniczne próżne beczki drewniane po nafcie i płynnych produktach naftowych (oleje, smary, mieszanka), przeznaczone do krajowych rafineryj, a wprowadzone celem napełnienia i wywozu zagranicę w stanie napełnionym.

§  81.

1) Do wydawania stronom zaświadczeń wywozu krajowego opakowania (wzór Nr. 13) są upoważnione urzędy celne zarówno I i jak i II klasy,

2) W razie ustnego zgłoszenia towaru do wywozu wniosek o wydanie takiego zaświadczenia może być zgłoszony również ustnie.

3) Powrotny przywóz z zagranicy opakowań ze zwolnieniem od cła na podstawie zaświadczeń, wydanych przez urzędy celne I i II klasy, może być dokonany przez dowolny urząd celny I klasy. Przez urząd celny II klasy mogą być przywiezione zpowrotem z zagranicy i zwolnione od cła tylko te opakowania, które przez ten sam urząd celny były odprawione przy wywozie.

4) Zagraniczne opakowania, wprowadzone na podstawie odprawy warunkowej celem napełnienia krajowym towarem, mogą być wywożone zagranicę przez dowolny urząd celny I klasy.

5) Przez urzędy celne II klasy mogą być przywożone i wywożone zagraniczne opakowania na podstawie osobnych upoważnień Dyrekcji Ceł.

Odprawa warunkowa wozów meblowych.

§  82.

1) Zagraniczne wozy meblowe próżne, przywożone celem zabrania rzeczy, podlegają odprawie warunkowej na podstawie pisemnego zgłoszenia. Jeżeli takie wozy przybywają z rzeczami, odprawę rzeczy załatwiają urzędy celne na podstawie pisemnego zgłoszenia, przyczem na warunkowo odprawiony wóz meblowy wystawiają kwit warunkowej odprawy (wzór Nr. 12), czyniąc o tem odpowiednią wzmiankę w zgłoszeniu. Termin powrotu wozu meblowego zagranicę ustala się na sześć miesięcy.

2) Na krajowe wozy meblowe, wywożone z rzeczami lub w stanie próżnym celem przywozu z zagranicy rzeczy, należy przy odprawie wywozowej wydać na wniosek strony zaświadczenie wywozu opakowania (wzór Nr. 13). Termin powrotnego przywozu z zagranicy krajowego wozu meblowego ustala się na jeden rok od daty wywozu zagranicę.

3) Wozy meblowe mogą być odprawiane i zwalniane od cła we własnym zakresie przez wszystkie urzędy celne I klasy. Dyrekcje Ceł mogą upoważniać do odprawy i zwalniania od cła wozów meblowych również urzędy celne II klasy.

4) Powyższe postanowienia obejmują również niezbędny materjał do opakowania mebli, w stanie używanym, np. skrzynie, maty i t. p.

Odprawa warunkowa kolejowych przyborów ładunkowych.

§ 83. Przepisy dotyczące odprawy warunkowej skrzyń zbiorczych, opon, łańcuchów i innych kolejowych przyborów ładunkowych, stanowiących własność kolei lub własność prywatną, są zawarte w instrukcji kolejowo-celnej.

Odprawa warunkowa narzędzi i instrumentów do montażu maszyn i aparatów.

§  84.

1) Urzędy celne I i II klasy są upoważnione do dokonywania odprawy warunkowej narzędzi i instrumentów montażowych wysyłanych przez krajowe firmy zagranicę. Urzędy te upoważnione są również do warunkowej odprawy narzędzi i instrumentów montażowych wysyłanych przez zagraniczne firmy do polskiego obszaru celnego celem montowania maszyn i aparatów, sprowadzonych od tych firm.

2) Termin powrotnego wywozu odprawionych warunkowo narzędzi i instrumentów montażowych ustala się na okres sześciu miesięcy, licząc od dnia dokonania odprawy warunkowej. Okres ten może być przez urzędy celne przedłużony, nawet kilkakrotnie, jednak nie może przekraczać ogółem jednego roku, licząc od dnia dokonanej odprawy. W razie prośby strony o dalsze przedłużenie terminu wywozu Dyrekcja Ceł może przedłużyć termin na dalszy okres do sześciu miesięcy.

3) Termin powrotnego przywozu narzędzi i instrumentów montażowych, wysyłanych zagranicę przez krajowe firmy ustala się na jeden rok od daty wywozu. Urzędy celne mogą przedłużyć ten termin na dalszy jeden rok.

Odprawa warunkowa przedmiotów przewożonych przez podróżnych.

§  85.

1) W przypadkach, gdy podróżni przybywają z zagranicy do polskiego obszaru celnego na czasowy pobyt i przywożą ze sobą przedmioty osobistego użytku podlegające cłu przywozowemu, urzędy celne, na wniosek podróżnych, odprawiają tego rodzaju przedmioty warunkowo we własnym zakresie. Zwrotu pobranego zabezpieczenia celnego dokonywa ten urząd celny, który stwierdza powrotny wywóz przesyłki zagranicę. Zabezpieczenia celnego w wysokości wartości towaru nie pobiera się w przypadku zastosowania przepisu § 27 ust. 1-d.

2) Również we własnym zakresie odprawiają urzędy celne warunkowo ze zwolnieniem następnie od cła, wywożone przez podróżnych czasowo zagranicę przedmioty, które przy powrotnym przywozie podlegałyby opłatom celnym. Termin powrotnego przywozu ustala się dla tego rodzaju przedmiotów do jednego roku od daty wywozu. Zaświadczenia odprawy warunkowej wydaje urząd celny na formularzu, według wzoru Nr. 12.

Odprawa warunkowa w małym ruchu granicznym.

§ 86. Rodzaj i zakres odprawy warunkowej dokonywanej w małym ruchu granicznym ustalają umowy międzypaństwowe. W razie braku takich umów mają zastosowanie postanowienia § 203.

Odprawa warunkowa dzieł sztuki artystów polskich i gdańskich.

§  87.

1) Wszystkie urzędy kolejowe i morskie oraz inne I klasy są upoważnione do dokonywania we własnym zakresie warunkowej odprawy wywozowej i zwalniania od cła przy powrotnym przywozie wysyłanych czasowo zagranicę dzieł sztuki artystów polskich i gdańskich.

2) Postanowienia zawarte w § 25 ust. 3 i 4 niniejszych przepisów powinny być przytem przestrzegane.

Odprawa warunkowa mechanicznych środków przewozowych.

§ 88. Odprawa warunkowa mechanicznych środków przewozowych (samochodów, motocykli i t. p.) odbywa się na warunkach ustalanych osobnemi rozporządzeniami.

Obrót uszlachetniający czynny.

§  89.

1) O dopuszczeniu poszczególnych towarów do obrotu uszlachetniającego czynnego oraz o udziale poszczególnych przedsiębiorstw w obrocie uszlachetniającym czynnym decyduje Minister Skarbu w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu. Minister Skarbu może w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu upoważniać władze celne II i I instancji do udzielania dla pewnych rodzajów towarów pozwoleń na obrót uszlachetniający czynny.

2) Przedsiębiorstwa korzystające z obrotu uszlachetniającego czynnego powinny prowadzić księgi obrotu i okazywać je na każde żądanie organów kontrolujących.

§  90.

1) Pozwolenia na obrót uszlachetniający czynny udziela się na podstawie umotywowanych podań składanych do Ministerstwa Skarbu w dwóch egzemplarzach za pośrednictwem izb przemysłowo-handlowych, w których okręgu znajduje się przedsiębiorstwo. Izby przemysłowo-handlowe po zbadaniu danych przytoczonych w podaniach a nadto jeżeli chodzi o artykuły i surowce rolnicze, po porozumieniu się z właściwą terytorjalnie izbą rolniczą, przesyłają podania wraz ze swoją szczegółową opinją do Ministerstwa Skarbu przez Ministerstwo Przemysłu i Handlu. Jeżeli opinją izby rolniczej jest niezgodna z opinją izby przemysłowo-handlowej, wówczas powinny być przesłane do Ministerstwa Skarbu obie opinje.

2) Podania o pozwolenie na obrót uszlachetniający czynny powinny zawierać następujące dane:

a) wymienienie siedziby i nazwy przedsiębiorstwa,

b) dokładne określenie rodzaju i ilości sprowadzanych towarów,

c) określenie rodzaju towarów, które mają być wywiezione w stanie uszlachetnionym,

d) opisanie przebiegu postępowania technicznego z wymienieniem ilości odpadków i t. p. oraz dołączeniem w trzech egzemplarzach próbek, rysunków lub fotografij towarów przeznaczonych do uszlachetnienia albo szczegółowego opisu tych towarów,

e) wskazanie pochodzenia towarów przywożonych do uszlachetnienia oraz wymienienie w miarę możności rynku zbytu na wyroby uszlachetnione,

f) wskazanie czy obrót uszlachetniający czynny będzie wykonany na rachunek własny, czy też na rachunek firmy zagranicznej,

g) wskazanie okresu, w którym przywieziony towar zostanie uszlachetniony i wywieziony zpowrotem zagranicę,

h) wskazanie urzędów celnych, w których ma być dokonana odprawa warunkowa,

i) wskazanie formy, w jakiej przedsiębiorstwo zamierza złożyć zabezpieczenie celne.

3) 64 Ważność pozwoleń udzielanych na przywóz towarów w obrocie uszlachetniającym czynnym nie może przekraczać w zasadzie jednego roku. Odnowienie takiego pozwolenia na następny okres wymaga złożenia ponownego podania. Na obrót uszlachetniający czynny niektórymi towarami mogą być udzielane firmom godnym zaufania pozwolenia bezterminowe. W pozwoleniach bezterminowych określa się w przybliżeniu ilości poszczególnych towarów, jakie mogą być corocznie sprowadzane z zagranicy. Pozwolenie bezterminowe może być w każdym czasie cofnięte bez podania powodów za trzymiesięcznym wypowiedzeniem. Bez wypowiedzenia pozwolenie takie może być cofnięte tylko w przypadkach przewidzianych w § 60 ust. 2. Pozwolenie bezterminowe traci swą ważności jeżeli firma w ciągu jednego roku od daty jego wydania nie sprowadziła z zagranicy na zasadzie tego pozwolenia żadnej partii towaru.

§  91.

1) 65 Przy udzielaniu pozwoleń na obrót uszlachetniający czynny, względnie przy upoważnianiu władz celnych II lub I instancji do udzielania pozwoleń na obrót uszlachetniający czynny niektóremi towarami (art. 55 ust. 2), Ministerstwo Skarbu ustala ilościowy stosunek wytworzonych towarów do sprowadzonych materjałów w celu uszlachetnienia i określa jednocześnie ilość odpadków lub dodatków, dopuszczalny ubytek lub przyrost materjałów, oraz czy i jakiego rodzaju odpadki podlegają cłu. Powyższe określenie technicznego przerobu materjałów może być ustalone po przeprowadzeniu próbnej fabrykacji pod dozorem celnym.

2) Otrzymywane przy fabrykacji odpadki podlegające cłu, mogą być zwolnione od opłaty celnej pod warunkiem wywozu ich zagranicę pod dozorem celnym lub też zniszczenia albo przekształcenia na towar wolny od cła.

§  92.

1) Towary pozostające w obrocie uszlachetniającym czynnym mogą być na zasadzie pozwolenia Ministra Skarbu przekazane, w celu dalszego uszlachetnienia oraz wywozu wykończonego wytworu, innym przedsiębiorstwom upoważnionym do korzystania z obrotu uszlachetniającego. Warunki dotyczące takiego przekazania towarów będą każdorazowo ustalone w pozwoleniu.

2) Przedsiębiorstwom godnym zaufania może Minister Skarbu zezwolić na oddanie towaru w celu uskutecznienia pewnego procesu uszlachetniającego osobom trzecim, niekorzystającym samodzielnie z prawa obrotu uszlachetniającego (jak chałupnikom i t. p.), W tym przypadku odpowiedzialnem wobec Skarbu pozostaje nadal przedsiębiorstwo upoważnione do obrotu uszlachetniającego.

§  93.

1) Proces uszlachetnienia może być poddany dozorowi celnemu stałemu lub dorywczemu. Dla niektórych przypadków procesu uszlachetnienia mogą być ustalone specjalne warunki dozoru celnego (np. wykonywanie uszlachetnienia w oddzielnych pomieszczeniach i t. p.). Dozór taki może być powierzony również organom kontroli skarbowej.

2) Jeżeli znakowanie towaru określone w § 64 nie jest wykonalne, można przedmiot dokładnie opisać, pozostawić wzory, próbki lub rysunki, zanotować marki fabryczne, numery i t. p.

3) W wyjątkowych przypadkach towary zagraniczne odprawione warunkowo w obrocie uszlachetniającym czynnym mogą być zastąpione takiemi samemi towarami krajowemi z jednoczesnem zwolnieniem zagranicznych towarów od należności celnych. Przedsiębiorstwa korzystające z obrotu uszlachetniającego na powyższej zasadzie, powinny prowadzić księgę obrotu towarami zagranicznemi odprawiane-mi warunkowo i towarami krajowemi wywożonemi zagranicę.

Obrót uszlachetniający bierny.

§  94.

1) Pozwolenie na obrót uszlachetniający bierny w zakresie przewidzianym w art. 52 może być udzielone tylko przedsiębiorstwom mającym siedzibę w kraju.

2) Pozwoleń na obrót uszlachetniający bierny udziela się na podstawie umotywowanych podań, składanych w dwóch egzemplarzach za pośrednictwem izb przemysłowo - handlowych, w których okręgu znajduje się przedsiębiorstwo. Izby przemysłowo-handlowe po zbadaniu przytoczonych w podaniu danych przesyłają podania wraz ze swoją opinją do Ministerstwa Skarbu przez Ministerstwo Przemysłu i Handlu.

3) Podania powinny zawierać następujące dane:

a) wymienienie nazwy i siedziby przedsiębiorstwa lub nazwiska i adresu osób, ubiegających się o pozwolenie,

b) określenie rodzaju towarów wywożonych w celu uszlachetnienia z wyszczególnieniem ich ilości i według wagi, sztuk i t. p. i dołączeniem w trzech egzemplarzach próbek, rysunków lub fotografij towarów przeznaczonych do uszlachetnienia i uszlachetnionych, albo szczegółowego opisu tych towarów,

c) dokładne opisanie na czem polegać będzie uszlachetnienie towaru, z wyszczególnieniem wagi krajowych towarów przypadającej na jednostkę wagi towaru uszlachetnionego,

d) wskazanie rodzaju i ilości materjałów zagranicznych, które mają być użyte do towaru przy uszlachetnieniu,

e) wskazanie kraju, siedziby i nazwy przedsiębiorstwa uszlachetniającego,

f) wskazanie okresu, w ciągu którego wywiezione do uszlachetnienia towary mają być zpowrotem przywiezione,

g) wskazanie urzędu celnego, w którym ma być dokonana odprawa warunkowa.

§ 95. Minister Skarbu ustala, czy i według jakich zasad będą wymierzone należności celne przy powrotnym przywozie towarów w biernym obrocie uszlachetniającym.

Obrót reparacyjny czynny.

§  96.

1) Na przywóz do kraju przedmiotów w celu naprawy nie wymaga się osobnych pozwoleń. Do dokonywania odprawy warunkowej przedmiotów przywiezionych do naprawy upoważnione są urzędy celne I klasy.

2) Odprawy warunkowej dokonywa się na ogólnych zasadach,

Obrót reparacyjny bierny.

§  97.

1) Wywóz przedmiotów w celu naprawy wymaga uzyskania uprzednio pozwolenia. Na wywóz zagranicę celem naprawy maszyn i aparatów udziela pozwolenia Minister Skarbu w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu, w innych przypadkach udziela pozwoleń Dyrekcja Ceł w porozumieniu z właściwemi izbami przemysłowo-handlowemi.

2) Pozwolenia na obrót reparacyjny bierny mogą być udzielone, jeżeli naprawa nie może być w kraju wcale lub w dostatecznym zakresie wykonana, po-zatem w tych przypadkach, gdy przedmioty były uprzednio sprowadzone z zagranicy i zachodzi konieczność dokonania naprawy w zakładzie wytwórcy.

3) Pozłacanie, posrebrzanie, malowanie, lakierowanie i temu podobne odświeżanie powierzchni przedmiotów wyłącza się z czynności stanowiących obrót reparacyjny bierny.

4) Przy powrotnym przywozie towarów, wywiezionych zagranicę w celu naprawy, powinna być stwierdzona tożsamość towarów.

§  98.

1) Podania o pozwolenie na obrót reparacyjny bierny powinny być składane w dwóch egzemplarzach, przyczem podania dotyczące maszyn i aparatów - do Ministerstwa Skarbu przez Ministerstwo Przemysłu i Handlu, dotyczące zaś innych przedmiotów - do Dyrekcji Ceł za pośrednictwem izb przemysłowo-handlowych.

2) Podania powinny zawierać następujące dane:

a) wymienienie nazwy i siedziby przedsiębiorstwa lub nazwiska i adresu osoby, ubiegającej się o pozwolenie na obrót reparacyjny bierny,

b) wyszczególnienie rodzaju i ilości towarów (według wagi, sztuk i t. p.), wywożonych w celu naprawy, z załączeniem rysunków, fotografij i t. p. w dwóch egzemplarzach, względnie szczegółowego opisu tych towarów,

c) opis uszkodzenia, jakiemu uległ towar,

d) wskazanie kraju, siedziby i nazwy przedsiębiorstwa, które ma wykonać naprawę,

e) wskazanie okresu, w ciągu którego przedmioty przeznaczone do naprawy mają być przywiezione zpowrotem do kraju,

f) wskazanie urzędu celnego, w którym ma być dokonana odprawa warunkowa.

§  99.

1) Wszelkie materjały dodane do przedmiotu, przy naprawie zagranicą podlegają opłacie celnej według tej pozycji taryfy celnej przywozowej, jakiej podlegałby sam przedmiot naprawiony. Minister Skarbu może dla poszczególnych przypadków obrotu reparacyjnego biernego ustalić inną zasadę wymierzania należności celnych.

2) Celem sprawdzenia ilości i rodzaju użytych do naprawy dodatków strona powinna przedstawić urzędowi celnemu dokładną specyfikację, sporządzoną przez firmę, która dokonała naprawy.

3.

Odprawa przekazowa.

Przekazywanie za listem przekazowym.

§  100.

1) Przekazywanie za listem przekazowym towarów przewożonych przez publiczne przedsiębiorstwa przewozowe może się odbywać:

a) pomiędzy urzędami celnemi ustanowionemi przy kolejach żelaznych, mającemi nieprzerwalne połączenie kolejowe,

b) pomiędzy urzędami celnemi ustanowionemi na lotniskach,

c) we wzajemnym obrocie pomiędzy urzędami celnemi ustanowionemi przy kolejach żelaznych a urzędami ustanowionemi na lotniskach oraz pomiędzy urzędami celnemi ustanowionemi na lotniskach a urzędami celnemi ustanowionemi w siedzibie urzędów pocztowo - celnych.

Minister Skarbu może zezwolić na przekazywanie za listem przekazowym towarów przewożonych przez publiczne przedsiębiorstwo przewozowe także na drogach wodnych, na warunkach przez niego ustalanych.

2). Przekazywanie odbywa się w następujących przypadkach:

a) z wejściowego urzędu celnego do wyjściowego urzędu celnego przy przewozie (tranzycie) przez polski obszar celny zagranicznych towarów nieoclonych;

b) 66 z granicznego urzędu celnego do wewnętrznego lub innego granicznego urzędu celnego, na wniosek strony, zagranicznych towarów nieoclonych a w szczególności, gdy urząd celny nie jest upoważniony do odprawy danego towaru;

c) jeżeli odprawa towarów w granicznym urzędzie celnym nastręcza trudności;

d) z wewnętrznego urzędu celnego do granicznego wyjściowego, gdy towar krajowy odprawiono do wywozu w wewnętrznym urzędzie celnym (§ 54 ust. 1) lub gdy towar zagraniczny wywozi się zpowrotem zagranicę.

3) Powtórne przekazanie nieoclonego zagranicznego towaru dopuszczalne jest za każdorazowem pozwoleniem urzędu celnego.

§  101.

1) Publiczne przedsiębiorstwa przewozowe obowiązane są na towary, które mają być przekazane, sporządzić i złożyć urzędowi celnemu listy przekazowe.

2) Wzór listu przekazowego i dane, jakie list przekazowy powinien zawierać, ustalają instrukcje dla poszczególnych rodzajów przewozu przez granicę celną (np. instrukcja kolejowo-celna).

§  102.

1) Nadawczy urząd celny bada złożony przez przedsiębiorstwo przewozowe list przekazowy pod względem formalnym i sprawdza jego zgodność z dokumentami przewozowemi.

2) Urząd celny może towary przeznaczone do przekazania sprawdzać i poddawać rewizji celnej.

3) Na towary przekazane lub na środek przewozowy nakłada się zasadniczo urzędowe zamknięcia.

4) Niezależnie od nałożenia zamknięć urzędowych na środki przewozowe, urząd celny może w przypadkach istotnej potrzeby zarządzać konwój przekazywanych towarów na koszt przedsiębiorstwa przewozowego.

5) Zgodność listu przekazowego z dokumentami przewozowemi potwierdza urząd celny w liście przekazowym podpisem i pieczęcią urzędową.

6) Potwierdzony list przekazowy urząd celny wręcza przedsiębiorstwu przewozowemu, które obowiązane jest do dostawienia listu przekazowego wraz z przekazanemi towarami do odbiorczego urzędu celnego.

§  103.

1) Dostawione wraz z listem przekazowym towary odbiorczy urząd celny poddaje rewizji zewnętrznej, poczerń potwierdza ich odbiór.

2) Dalsze postępowanie urzędu celnego odbiorczego zależne jest od ponownego zgłoszenia celnego strony w myśl art. 36.

3) Towary przekazane do przewozu przez polski obszar celny (tranzyt) oraz towary przekazane do wywozu, graniczny urząd odbiorczy może poddawać rewizji celnej. Wywóz zagranicę towarów wymienionych w tym ustępie odbywa się bez ponownego zgłoszenia celnego strony.

4) W przypadkach stwierdzenia naruszenia zamknięć celnych, uszkodzenia opakowania przesyłki, niezgodności towaru z dokumentami, braku sztuk lub ujawnienia różnicy w wadze przekazanej przesyłki, urząd celny sporządza protokół przy udziale przewoźnika; protokół podpisuje urzędnik celny i przewoźnik. Protokółu nie sporządza się przy ujawnieniu różnicy wagi w przypadkach przewidzianych w końcowem zdaniu § 104 ust. 1.

5) Uszkodzone sztuki podlegają zgłoszeniu i rewizji z urzędu niezwłocznie po ujawnieniu uszkodzenia; w tym przypadku od zrewidowanych sztuk nie pobiera się dodatkowej opłaty manipulacyjnej (akcydencji).

§  104.

1) Z chwilą otrzymania listu przekazowego przedsiębiorstwo przewozowe przyjmuje na siebie obowiązek dostawienia do odbiorczego urzędu celnego towarów w stanie nienaruszonym i w okresie przepisanym. W przypadku niedostawienia towarów do urzędu odbiorczego w przepisanym okresie (ust. 2 i 3) lub też niedostawienia towaru w całości, przedsiębiorstwo przewozowe ponosi odpowiedzialność wobec zarządu celnego za należności celne i inne (art. 59 ust. 2) ciążące na niedostawionych towarach. Za brak wagi nieprzekraczający 5% ogólnej wagi przekazanej przesyłki, spowodowany wpływami atmosferycznemi lub też roztrzęsieniem towaru w drodze, przedsiębiorstwo nie ponosi odpowiedzialności.

2) Okres dostawy do odbiorczych urzędów celnych przekazanych przesyłek wyznacza się jak następuje:

a) dla przesyłek kolejowych wysyłanych za kwitami bagażowemi oraz za listami ekspresowemi - 14 dni od daty przekazania,

b) dla przesyłek kolejowych wysyłanych za innemi dokumentami przewozowemi - 40 dni od daty przekazania,

c) dla przesyłek lotniczych - 5 dni od daty przekazania.

3) Instrukcje dla poszczególnych rodzajów przewozów określają dodatkowy okres czasu celem odszukania przekazanej przesyłki w razie niedostarczenia jej w okresie ustalonym w ustępie 2.

4) Przedsiębiorstwo przewozowe obowiązane jest uiścić za niedostawione towary cło według właściwej stawki taryfy celnej, inne zaś należności, jak celne opłaty manipulacyjne, opłaty monopolowe, podatki pośrednie i t. p. według zasad ustalonych w przepisach dotyczących tych opłat i podatków.

5) Jeżeli nie można w sposób wiarygodny ściśle ustalić taryfowej jakości i ilości niedostarczonego towaru, należności celne oblicza się według najwyższej stawki w kolumnie II tej pozycji taryfy celnej, do której niedostarczony towar mógłby być zaliczony. Od towarów, które podlegają opłacie celnej według wagi netto, należy pobierać należności według tej wagi; w razie trudności ustalenia wagi netto, należy obliczać należności według wagi brutto. Gdy dana sztuka przesyłki zawierała towary, należące do różnych pozycyj taryfy celnej, należności celne oblicza się od takiej sztuki według pozycji z wyższą stawką.

6) Gdy niedostarczona przesyłka zawierała towary podlegające opłacie celnej od sztuki (np. parasole), a ilość sztuk nie może być stwierdzona w sposób wiarygodny dokumentami, ustala się następujący sposób postępowania:

Od wagi brutto towaru w skrzyniach potrąca się na tarę 20%, a przy lżejszych opakowaniach - 15%; otrzymaną w ten sposób wagę netto należy podzielić przez przeciętną wagę jednej sztuki tego rodzaju towaru, a otrzymany iloraz przyjmuje się jako ilość sztuk towaru. Przeciętną wagę sztuki towaru ustala urząd celny we własnym zakresie.

7) Od niedostarczonych rzeczy podróżnych przewożonych za kwitami bagażowemi lub za listami przewozowemi, należy obliczać należności celne według pozycji taryfy celnej 711 p. 3 lit. a. II.

8) Wezwanie do uiszczenia należności za niedostarczony towar przekazany przesyła się temu przedsiębiorstwu przewozowemu, które przyjęło przesyłkę do przewozu.

9) 67 Jeżeli obliczenie należności było dokonane według zasad przewidzianych w ust. 5) i 6), a przedsiębiorstwo przewozowe przedstawi Dyrekcji Ceł w ciągu 4 miesięcy od daty otrzymania wezwania (ust. 8) oryginalną fakturę towarową lub jej odpis poświadczony przez wystawcę, na której podstawie byłoby możliwe dokładne określenie przypadających od przesyłki należności celnych i innych, Dyrekcja Ceł może zmienić pierwotne obliczenie i ustalić należności według właściwych pozycji taryfy celnej i wagi. Faktura towarowa lub jej odpis poświadczony przez wystawcę powinna być przedstawiona Dyrekcji Ceł za pośrednictwem urzędu celnego, który wystosował wezwanie płatnicze. W przypadku gdy do niedostarczonego towaru mogłyby być przy ostatecznej jego odprawie przywozowej zastosowane stawki konwencyjne, obliczenie należności celnych według takich stawek może być dokonane po przedstawieniu przez przedsiębiorstwo przewozowe, niezależnie od faktury, prawidłowo wystawionego świadectwa pochodzenia.

10) Od decyzji Dyrekcji Ceł służy przedsiębiorstwu przewozowemu odwołanie do Ministerstwa Skarbu w ciągu 30 dni od daty otrzymania decyzji. Odwołanie należy wnieść za pośrednictwem Dyrekcji Ceł, która wydała decyzję.

11) 68 Wymierzone należności celne i inne powinny być uiszczone przez przedsiębiorstwo przewozowe w ciągu 4 miesięcy od daty otrzymania wezwania urzędu celnego o uiszczenie tych należności (ust. 8), a w przypadkach skorzystania przez przedsiębiorstwo przewozowe z uprawnień wynikających z ust. 9) i 10) niniejszego paragrafu - w ciągu 30 dni od dnia uprawomocnienia się decyzji Dyrekcji Ceł względnie w ciągu 30 dni od dnia otrzymania decyzji Ministerstwa Skarbu.

Przekazywanie za listem konwojowym.

§  105.

1) Przekazywanie towarów przy przywozie i przewozie według art. 60 ust. 1 następuje za listem konwojowym na wniosek i odpowiedzialność strony.

2) List konwojowy sporządza strona w sposób ustalony dla pisemnego zgłoszenia celnego przy ostatecznej odprawie przywozowej. Przepisy § 48 ust. 2 - 10 mają w danym przypadku analogiczne zastosowanie.

3) W ruchu podróżnych zgłoszenie towarów do przewozu za listem konwojowym może nastąpić ustnie. W razie zgłoszenia ustnego list konwojowy sporządza urząd celny na formularzu według wzoru Nr. 12.

4) Formularze użyte do zgłoszeń w myśl ustępów 2 i 3 należy oznaczyć u góry napisem "List konwojowy".

§  106.

1) Od towarów przekazywanych za listem konwojowym wymierza się należności celne i inne według zasad ustalonych dla odprawy ostatecznej. Wymierzone należności powinny być zabezpieczone. Zabezpieczenie celne może być pobierane do wysokości najwyższej stawki właściwej grupy towarów, jeżeli zachodzi trudność w ustalaniu właściwej stawki taryfowej dla przekazywanego towaru.

2) Od towarów przekazywanych za listem konwojowym, które podlegają ograniczeniom przywozowym, pobiera się ponadto zabezpieczenie w wysokości wartości towarów z wyjątkiem, gdy chodzi o przedmioty, do których ma zastosowanie przepis § 27 ust. 1-d.

3) Co do formy zabezpieczenia mają zastosowanie przepisy § 66 ust. 2 i 3. Dyrekcje Ceł mogą zezwolić na przyjęcie od firm godnych zaufania, zamiast zabezpieczenia celnego pisemnego zobowiązania, że w razie niedostarczenia przekazanego towaru do urzędu celnego odbiorczego uiszczą niezwłocznie należności celne i inne oraz od towarów podlegających ograniczeniom przewozowym ponadto kwotę odpowiadającą wartości towarów.

§  107.

1) Badanie i sprawdzanie listu konwojowego odbywa się w sposób ustalony dla odprawy ostatecznej.

2) Towary, które mają być przekazane, urząd celny poddaje rewizji zewnętrznej i wewnętrznej.

3) Na towary przekazane lub na środek przewozowy nakłada się urzędowe zaniknięcia. Od zasady nakładania zamknięć urzędowych urzędy celne mogą stosować wyjątki; wówczas tożsamość towarów należy zabezpieczyć zapomocą znakowania lub opisania.

4) Wynik rewizji, wymiar należności celnych, wysokość i rodzaj złożonych zabezpieczeń celnych, ilość i rodzaj zamknięć urzędowych urząd celny potwierdza na liście konwojowym, odznaczając w nim równocześnie okres, w jakim towary powinny być dostawione do urzędu odbiorczego.

5) Potwierdzony list konwojowy zaopatrzony w podpis i pieczęć urząd celny wręcza strome, która obowiązana jest do dostawienia listu konwojowego wraz z przekazanemi towarami do odbiorczego urzędu celnego.

§  108.

1) Dostawione wraz z listem konwojowym towary odbiorczy urząd celny poddaje rewizji zewnętrznej a w przypadkach podejrzenia także rewizji wewnętrznej, poczem potwierdza ich odbiór.

2) Dalsze postępowanie urzędu zależne jest od ponownego zgłoszenia celnego strony w myśl art. 36.

3) Towary przekazane do przewozu przez polski obszar celny (tranzyt), graniczny urząd odbiorczy może poddać także rewizji wewnętrznej. Wywóz zagranicę następuje bez ponownego zgłoszenia celnego strony.

4) Jeżeli warunki odprawy przekazowej zostały zachowane i tożsamość towaru stwierdzona, urząd odbiorczy zarządza zwrot pobranego zabezpieczenia.

§ 109. Z chwilą otrzymania listu konwojowego strona przyjmuje na siebie obowiązek dostawienia do odbiorczego urzędu celnego towarów w stanie nienaruszonym i w okresie przepisanym. W przypadku niedostawienia towarów do urzędu odbiorczego w przepisanym okresie lub też niedostawienia towaru w całości strona jest obowiązana do uiszczenia:

a) należności celnych i innych ciążących na niedostawionych towarach,

b) dodatkowej opłaty w wysokości wartości towarów, jeżeli towary podlegały ograniczeniom przywozowym, a strona nie przedstawiła pozwolenia na przywóz wymaganego przy ostatecznej odprawie.

Przekazywanie za listem przejściowym.

§  110.

1) Jeżeli przewóz krajowych towarów z polskiego obszaru celnego do polskiego obszaru celnego przez obcy obszar nie jest uregulowany umowami państwowemi, kolejowemi, granicznemi i t. p. to na przewóz tych towarów za listem przejściowym udziela pozwoleń Minister Skarbu, na warunkach przez siebie ustalanych. Wyjątek stanowi przewóz w ruchu podróżnych lub w ruchu granicznym, na który udzielają pozwoleń urzędy celne na ustny wniosek stron. W ruchu podróżnych i granicznym list przejściowy sporządza urząd celny na formularzu według wzoru Nr. 12, w innych przypadkach na formularzu według wzoru Nr. 11; formularze te zaopatruje się u góry w napis "List przejściowy".

2) Towary przekazywane za listem przejściowym podlegają odprawie według zasad ustalonych dla odprawy warunkowej. Wymierzone należności powinny być zabezpieczone.

3) Przewóz towarów podlegających ograniczeniom wywozowym może być dokonywany tylko za osobnem pozwoleniem właściwej władzy. W tym przypadku niezależnie od pozwolenia pobiera się zabezpieczenie celne w wysokości wartości towaru.

4) Przewóz za listem przejściowym drogą morską z portu krajowego do portu krajowego reguluje osobna instrukcja.

§  111.

1) Badanie i sprawdzanie listu przejściowego odbywa się w sposób ustalony dla warunkowej odprawy wywozowej.

2) Towary, które mają być przekazane, urząd celny poddaje rewizji zewnętrznej i wewnętrznej.

3) Na towary przekazane lub na środek przewozowy nakłada się urzędowe zamknięcia. Od zasady nakładania zamknięć urzędowych urzędy celne mogą stosować wyjątki. Urząd celny może zabezpieczyć możliwość stwierdzenia tożsamości towaru przy powrotnym przywozie zapomocą znakowania lub opisania.

4) Wynik rewizji, wymiar należności celnych, wysokość i rodzaj złożonych zabezpieczeń celnych oraz ilość i rodzaj zamknięć urzędowych urząd potwierdza na liście przejściowym, oznaczając w nim równocześnie okres, w jakim towar powinien być dostawiony do wyznaczonego urzędu celnego odbiorczego.

5) Potwierdzony list przejściowy zaopatrzony w podpis i pieczęć urząd celny wręcza stronie, która obowiązana jest do dostawienia listu przejściowego wraz z przekazanemi towarami do odbiorczego urzędu celnego.

6) Przy towarach wolnych od cła wywozowego i ograniczeń wywozowych Dyrekcje Ceł mogą zezwalać na ułatwienia w odprawie przekazowej za listem przejściowym.

§  112.

1) Dostawione wraz z listem przejściowym towary odbiorczy urząd celny poddaje rewizji zewnętrznej, a w wypadkach podejrzenia także rewizji wewnętrznej, poczem potwierdza ich odbiór. Przy rewizji towarów urząd celny stwierdza tożsamość powrotnie przywiezionych towarów.

2) Jeżeli warunki odprawy przekazowej zostały zachowane i tożsamość towarów stwierdzona, urząd celny bez ponownego zgłoszenia strony odprawia towary ostatecznie do przywozu i zarządza zwrot pobranego zabezpieczenia.

§ 113. Z chwilą otrzymania listu przejściowego strona przyjmuje na siebie obowiązek dostawienia do odbiorczego urzędu celnego towarów w stanie nienaruszonym i w okresie wyznaczonym przez urząd celny. W przypadku niedostawienia towarów do urzędu odbiorczego w oznaczonym okresie, lub też niedostawienia towaru w całości, strona jest obowiązana do uiszczenia:

a) należności celnych wywozowych ciążących na niedostawionych towarach,

b) dodatkowej opłaty w wysokości wartości towarów, jeżeli towary podlegały ograniczeniom wywozowym.

4.

Składy celne.

Publiczne składy celne.

§  114.

1) Związki samorządowe, zrzeszenia oraz przedsiębiorstwa prywatne, mające zamiar założenia publicznego składu celnego, powinny wnieść podanie o udzielenie koncesji do Ministerstwa Skarbu za pośrednictwem właściwej dla składu izby przemysłowo-handlowej, która ze swoją opinją przesyła podanie Ministerstwu Skarbu.

2) W podaniu należy:

a) oznaczyć nazwę przedsiębiorstwa (firmy), pod którą skład celny ma być prowadzony, z dołączeniom wyciągu z rejestru handlowego, jeżeli przedsiębiorstwo jest rejestrowane, a pozatem, jeżeli przedsiębiorstwo stanowi spółkę, dołączyć odpis statutu lub urnowy;

b) wskazać rodzaj składu celnego i dla jakich towarów będzie przeznaczony;

c) wskazać miejscowość, w której skład celny ma być otworzony i dołączyć plan sytuacyjny magazynów i placów ze szczegółowem opisaniem budynków;

d) określić warunki prawne i techniczne, w których odbywać się będzie przewóz towarów do składu celnego z głównej linji przewozowej (stacji kolejowej, portu i t. p.);

e) pozatem należy do podania dołączyć projekt regulaminu dla składu celnego.

3) W razie uwzględnienia prośby o wydanie koncesji przedsiębiorca powinien złożyć tytułem gwarancji wykonania warunków koncesji zabezpieczenie, w wysokości ustalanej przez Ministerstwo Skarbu Indywidualnie dla każdego publicznego składu celnego, w zależności od pojemności składu i rodzaju towarów, dla których jest skład przeznaczony.

4) Przedsiębiorstwo, które uzyskało koncesję na publiczny skład celny obowiązane fest przedstawić Ministerstwu Skarbu do zatwierdzenia, przed uruchomieniem składu, taryfę opłat składowych za przechowywanie towarów i związane z tem czynności składowe. Na wszelkie późniejsze zmiany w taryfie powinno przedsiębiorstwo uzyskiwać zatwierdzenie Ministerstwa Skarbu.

5) Koncesję wydaje Minister Skarbu po porozumieniu się z Ministrem Przemysłu i Handlu na okres 10 lat. Na wniosek przedsiębiorcy, złożony na jeden rok przed upływem okresu ważności koncesji, może być ona przedłużana na dalsze okresy dziesięcioletnie.

6) 69 Przedsiębiorstwo, które uzyskało koncesję, obowiązane jest uruchomić skład celny w ciągu jednego roku od daty wydania koncesji. W razie nieuruchomienia składu w tym okresie koncesja traci swą ważność. Przedsiębiorstwo obowiązane jest zawiadamiać Ministerstwo Skarbu o wszelkich zmianach w rejestrze handlowym dotyczących jego przedsiębiorstwa. Zmiana osób wchodzących w skład spółek jawnej i komandytowej, zaś w spółce Z ograniczoną odpowiedzialnością zmiana osób w zarządzie spółki, powodują wygaśnięcie koncesji, jeżeli zmiany te zostały dokonane bez uprzedniego zezwolenia Ministerstwa Skarbu.

7) Jeżeli prośba o udzielenie koncesji nie została uwzględniona, zawiadamia się o tem petenta pisemnie, przyczem w zawiadomieniu mogą nie być podane motywy nieuwzględnienia prośby.

8) 70 W przypadku wygaśnięcia lub cofnięcia koncesji lub nieprzedłużenia jej ważności albo też likwidacji składu przez, przedsiębiorstwo, obowiązane jest ono przewieźć towary pod doborem celnym do innego publicznego składu celnego lub też spowodować ich oclenie albo wywiezienie z powrotem za granicę. Do wykonania tego obowiązku wyznacza się przedsiębiorstwu odpowiedni termin, W razie niewykonania likwidacji składu w wyznaczonym terminie przewóz towarów do innego składu zarządza Dyrekcja Ceł na koszt przedsiębiorstwa.

§  115.

1) Od przechowania w publicznych składach celnych wyłącza się towary zagrażające bezpieczeństwu oraz towary działające szkodliwie na inne towary.

2) Koncesja może zawierać warunek wyłączający od przechowania również towary innego rodzaju.

§  116.

1) Przyjęcie towaru na przechowanie w publicznym składzie celnym następuje na podstawie zgłoszenia towaru przez stronę na piśmie. Zgłoszenie powinno być złożone urzędowi celnemu w okresie ustalonym w § 33 ust. 1-a, b.

2) Zgłoszenie sporządza strona w trzech jednobrzmiących egzemplarzach zapomocą papieru barwiącego na urzędowym formularzu według wzoru Nr. 14.

3) Zgłoszenie powinno zawierać następujące dane:

a) nazwę składu w którym ma być złożony towar,

b) kraj pochodzenia ł kraj, z którego towar wysłano bezpośrednio do polskiego obszaru celnego (stacja, port),

c) ilość sztuk, ich znaki i numery oraz rodzaj opakowania,

d) nazwę potoczną lub handlową towarów,

e) wagę brutto,

f) nazwisko i miejsce zamieszkania nadawcy i adresata przesyłki,

g) datę sporządzenia zgłoszenia i własnoręczny podpis osoby zgłaszającej.

4) Towary zgłoszone na skład podlegają rewizji zewnętrznej, przyczem powinna być sprawdzona waga brutto przesyłki. Niezależnie od tego urząd celny obowiązany jest przeprowadzić wewnętrzną rewizję pewnej części przesyłki celem sprawdzenia, czy zawartość przesyłki zgadza się z treścią zgłoszenia na skład.

5) Zgłoszenie towaru na skład według ustępów 2 i 3 niniejszego paragrafu nie powoduje pobierania akcydencji.

6) Urząd celny może zezwolić na pisemny wniosek strony na złożenie do publicznego składu celnego również i tych towarów, które były zgłoszone przez stronę do odprawy celnej przywozowej lub zgłoszone z urzędu. Przyjęcie towarów na skład odbywa się w tych przypadkach według zasad ustalonych w ust. 2 i 3 niniejszego paragrafu, przyczem na formularzu wzór Nr. 14 należy oznaczyć datę i numer pierwotnego zgłoszenia przywozowego. Wniosek powinien być złożony przed upływem terminu przewidzianego w art. 116. Wnioski złożone po tym terminie rozstrzyga Dyrekcja Ceł. Z chwilą przyjęcia zgłoszeń na skład według ustępu 2 i 3 niniejszego paragrafu pierwotne zgłoszenie uważa się za załatwione. Dokumenty dołączone przez stronę do tego zgłoszenia urząd celny zwraca stronie na jej pisemny wniosek, celem wykorzystania w dalszem postępowaniu w granicach ich ważności.

7) 71 Publiczny skład celny potwierdza na wszystkich egzemplarzach zgłoszenia przyjęcie towaru na skład, po czym potwierdzenie zgłoszenia na skład urząd celny wydaje stronie za pokwitowaniem. W przypadkach gdy wydane stronie potwierdzenie zgłoszenia na skład opiewa na większą partię towaru, strona może za zgodą urzędu celnego wymienić takie potwierdzenie w urzędzie celnym na odpowiednią ilość wyciągów z niego, które powinny być przedstawione przez stronę urzędowi celnemu w trzech jednobrzmiących egzemplarzach. Ogólna ilość towarów wyszczególnionych we wszystkich wyciągach powinna być zgodna z ilością towarów objętych potwierdzeniem zgłoszenia na skład. Potwierdzenie zgłoszenia na skład względnie wyciągi z niego mogą być indosowane (art. 64 ust. 1) ; indos ten dotyczy wyłącznie uprawnienia do występowania w charakterze strony w myśl prawa celnego.

8) Złożenie z urzędu towarów na przechowanie w publicznym składzie celnym (art. 64 ust. 2-a, b), następuje na podstawie pierwotnego zgłoszenia do odprawy celnej; przedsiębiorstwo składowe poświadcza na wszystkich egzemplarzach pierwotnego zgłoszenia przyjęcie towaru na przechowanie.

§  117.

1) Przedsiębiorca składowy obowiązany jest prowadzić dla kontroli celnej księgi składowe według wzorów ustalonych dla ksiąg składowych, prowadzonych przez urzędy celne.

1a) 72 Przedsiębiorca składowy obowiązany jest jednocześnie z uruchomieniem składu celnego dostarczyć do dyspozycji urzędu celnego mieszkań dla funkcjonariuszów celnych, wyznaczonych do sprawowania kontroli celnej w składzie. Mieszkanie dla urzędnika celnego powinno składać się co najmniej z dwóch pokojów z kuchnią, a dla dozorcy celnego - z jednego pokoju z kuchnią. Zamiast dostarczenia mieszkań przedsiębiorca składowy może wpłacać miesięcznie odpowiedni ekwiwalent w gotówce, ustalany dla poszczególnych przypadków przez Ministerstwo Skarbu. Ustalony ekwiwalent pieniężny przedsiębiorca składowy obowiązany jest wpłacać do kasy urzędu celnego z góry najpóźniej do dnia 8 każdego miesiąca.

2) Ubytek towarów złożonych w składzie celnym, spowodowany wpływami naturalnemi, jak zeschnięcie, wyparowanie i t. p. podlega zwolnieniu od cła przez urząd celny po dokonaniu adnotacji w księdze składowej i dokumentach zgłoszenia.

3) Towary, które z przyczyn naturalnych zepsuły się i stały się niezdatnemi do użytku, mogą być na pisemny wniosek strony zniszczone pod urzędową kontrolą i zwolnione od cła przez urząd celny na podstawie protokółu o zniszczeniu.

4) Towary, które z powodu nieprzewidzianego wypadku potłukły się, czy też wyciekły albo uległy innemu zniszczeniu do tego stopnia, że nie nadają się do użytku, mogą być zwolnione od cła przez urząd celny na podstawie protokółu o zniszczeniu.

5) Przy obliczaniu należności celnych i innych z tytułu ubytku, spowodowanego kradzieżą lub niedbalstwem (art. 65 ust. 2) mają analogiczne zastosowanie postanowienia § 104 ust. 4 - 7 i 9 - 11.

§  118.

1) Wstęp do pomieszczeń składowych publicznego składu celnego, jeżeli chodzi o osoby prywatne, jest zasadniczo dozwolony tylko tym osobom, które złożyły towary i ich pracownikom. Na wstęp innych prywatnych osób dozór celny może zezwolić w porozumieniu z zarządem składu.

2) Każda osoba, która chce wejść do pomieszczeń publicznego składu celnego lub wyjść z tych pomieszczeń, powinna uprzednio zgłosić się do dozoru celnego.

3) Wszystkie czynności strony, zmierzające do utrzymania towaru w dobrym stanie, jak np. przeglądanie towaru, odkurzanie, czyszczenie, przebieranie, przesuszanie i t. p. mogą się odbywać po uprzedniem zezwoleniu urzędu celnego i po ustanowieniu nad temi czynnościami dozoru celnego.

4) Oddzielone z oczyszczonego lub przebieranego towaru części nieczyste lub zepsute podlegają ocleniu, mogą być jednak na wniosek strony złożony urzędowi celnemu na piśmie wywiezione zagranicę lub też zniszczone pod dozorem celnym. O wszelkich zmianach powstałych z tego powodu w wadze towarów pozostających w składzie należy czynić adnotację w księdze składowej. Zamiana opakowania jest dozwolona również w tym przypadku, gdy opakowanie, w którem znajduje się towar, zostało uszkodzone i zachodzi potrzeba ochrony w ten sposób towaru.

5) Urząd celny na pisemny wniosek strony zezwala na dzielenie, przepakowywanie i sortowanie (gatunkowanie) towarów złożonych w publicznych składach celnych. Należności celne i inne od towarów poddanych tym czynnościom pobiera się według stanu towarów przed podjęciem czynności.

6) Towary, które mają być dzielone, przepakowane i sortowane (gatunkowane) powinny być uprzednio zrewidowane, przyczem stan ustalony przy rewizji urząd celny notuje na pisemnym wniosku strony.

7) O dokonaniu przepakowania, dzielenia lub sortowania (gatunkowania) towaru urząd celny uskutecznia adnotację na wniosku strony i w księdze składowej.

8) Pozostałe po przepakowaniu, dzieleniu lub sortowaniu (gatunkowaniu) towarów pierwotne opakowania mogą być wydane do wolnego obrotu po dokonaniu ostatecznej odprawy przywozowej na ogólnych zasadach, wywiezione zagranicę, zniszczone lub za zezwoleniem urzędu celnego przerobione na towar wolny od cła.

§  119.

1) Jeżeli konserwacja towarów zagranicznych złożonych w publicznym składzie celnym wymaga uzupełnienia lub dopełnienia innemi towarami, mogą być w tym celu wprowadzone do składu celnego towary z wolnego obrotu, które przez to nabierają charakteru towarów zagranicznych.

2) Towary przechowywane w składzie tranzytowym z przeznaczeniem do wywozu zagranicę mogą być uzupełniane i dopełniane towarami pochodzącemi z wolnego obrotu również i w innych przypadkach, poza przewidzianym w ust. 1.

3) Do składów celnych mogą być również wprowadzone opakowania z wolnego obrotu celem przepakowania towarów lub uzupełnienia zagranicznego opakowania.

4) Pozwoleń na uzupełnienie lub dopełnienie towarów według ust. 1 - 3 udziela urząd celny na pisemny wniosek strony. O każdem uzupełnieniu lub dopełnieniu towaru powinny być uczynione adnotacje w księgach składowych i dokumentach zgłoszenia.

5) Jeżeli chodzi o pozwolenie na uzupełnienie lub dopełnienie towarów w składach nietranzytowych w innym celu, niż przewidziano w ust. 1, jak również o pozwolenie na przeróbkę lub obróbkę towarów przechowywanych w składzie celnym należy wnieść umotywowane podanie do Ministerstwa Skarbu za pośrednictwem właściwej terytorjalnie dla składu celnego izby przemysłowo - handlowej, która przesyła podanie ze swą opinją do Ministerstwa Skarbu.

§  120.

1) Gdy osoba uprawniona do rozporządzania towarem złożonym w składzie zamierza. wziąć próbki towaru, powinna w tym celu złożyć pisemny wniosek do urzędu celnego, oznaczając w nim pozycję księgi składowej oraz z jakiej sztuki i w jakiej ilości mają być wzięte próbki. Rozpakowywanie towaru, wyjęcie próbek i zapakowanie zpowrotem towaru jest dozwolone tylko w obecności dozoru celnego.

2) Próbki odpowiadające postanowieniom § 16 do p. 9 ust. II art. 22 wzięte pierwszy raz, są wolne od należności celnych. Próbki nieodpowiadające tym postanowieniom lub próbki brane ponownie, podlegają opłacie celnej na ogólnej zasadzie.

3) Każde wzięcie próbki powinno być odnotowane na potwierdzeniu przyjęcia towaru na skład i w księdze składowej z oznaczeniem taryfowej jakości i ilości próbek.

4) Należności celne za pobrane próbki pobiera się przy odprawie towaru, a jeżeli towar jest odprawiany częściami, przy odprawie pierwszej części. Gdy jednak pobieranie próbek odbywa się w większej ilości, należności celne powinny być pobrane przed wydaniem próbek, przyczem odprawy próbek dokonywa się na podstawie zgłoszenia ustnego.

§ 121. 73 Ustalony w art. 68 ust. 1 trzyletni okres przechowywania towarów w publicznym składzie celnym może być na pisemny wniosek stron przedłużony przez urząd celny na jeden rok; na następny okres roczny może przedłużyć przechowanie towarów Dyrekcja Ceł; Ministerstwo Skarbu może zezwalać na przedłużenie przechowania towarów na dalszy okres.

§  122.

1) Towary przechowywane w publicznym składzie celnym zgłasza się do ostatecznej lub warunkowej odprawy albo do powrotnego wywozu zagranicę przez złożenie nowego zgłoszenia na ogólnych zasadach. Towary z publicznych składów celnych mogą być przekazywane do odprawy celnej w innych urzędach celnych.

2) W przypadkach zasługujących na uwzględnienie Dyrekcje Ceł mogą zezwolić na przekazanie towarów z jednego składu celnego do drugiego. Przekazanie towaru z jednego składu celnego do drugiego nie zmienia okresu czasu wyznaczonego do jego przechowania, ani też innych warunków ustalonych dla przechowywania towarów.

3) 74 Przy odprawie towarów, poddanych w składzie celnym przemianom wymienionym w art. 66 ust. 2, na wymierzenie cła według stanu, w jakim towary te znajdują się w czasie rewizji przeprowadzonej celem dokonania odprawy (art. 69 ust. 5), wymagane jest zezwolenie Ministerstwa Skarbu.

Prywatne składy celne.

§  123.

1) Podania do Ministerstwa Skarbu o udzielenie koncesji na prywatny skład celny należy wnosić za pośrednictwem właściwej terytorjalnie dla składu izby przemysłowo-handlowej, która ze swoją opinją przesyła podanie do Ministerstwa Skarbu.

2) Podanie powinno zawierać dane określone w § 114 ust. 2.

2a) 75 W razie uwzględnienia prośby o wydanie koncesji przedsiębiorca powinien złożyć tytułem gwarancji wykonania warunków koncesji zabezpieczenie, w wysokości ustalanej przez Ministerstwo Skarbu indywidualnie dla każdego prywatnego składu celnego, w zależności od pojemności składu i rodzaju towarów, dla których skład jest przeznaczony.

3) 76 Koncesję wydaje się na okres 3 lat. Na wniosek składnika złożony na 3 miesiące przed upływem okresu ważności koncesji może być ona przedłużana przez Ministerstwo Skarbu na dalsze okresy trzyletnie. Przedsiębiorstwo, które uzyskało koncesję, obowiązane jest uruchomić skład celny w ciągu 3 miesięcy od daty wydania koncesji. W razie nieuruchomienia składu w tym okresie koncesja traci swą ważność. Przedsiębiorstwo obowiązane jest zawiadamiać Ministerstwo Skarbu o wszelkich zmianach w rejestrze handlowym dotyczących jego przedsiębiorstwa. Zmiana osób wchodzących w skład spółek jawnej i komandytowej, zaś w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością zmiana osób w zarządzie spółki, powodują wygaśnięcie koncesji, jeżeli zmiany te zostały dokonane bez uprzedniego zezwolenia Ministerstwa Skarbu. Przepisy § 114 ust. 7) i 8) mają analogiczne zastosowanie.

4) Towary przeznaczone do przechowywania w prywatnym składzie celnym powinny być zgłoszone w sposób ustalony dla odprawy ostatecznej i poddane rewizji zasadniczo w urzędzie celnym. Urząd celny może zezwalać na przeprowadzenie rewizji poszczególnych towarów w pomieszczeniu składu celnego.

5) 77 Ustalony w art. 71 ust. 4 dwuletni okres przechowywania towarów w prywatnym składzie celnym może być na pisemny wniosek strony przedłużony przez urząd celny na jeden rok; na następny okres roczny może przedłużyć przechowanie towarów Dyrekcja Ceł; Ministerstwo Skarbu może zezwalać na przedłużenie przechowania towarów na dalszy okres.

6) Wniosek o dalszą odprawę towarów przechowywanych w prywatnym składzie celnym powinien zawierać numer i datę pierwotnego zgłoszenia, znaki, numery i rodzaj opakowania, rodzaj i ilość towaru, który ma być poddany dalszej odprawie oraz oświadczenie przedsiębiorcy o jaką odprawę zgłasza wniosek (wydanie towaru do wolnego obrotu, wywóz powrotny zagranicę, zastosowanie warunkowej odprawy). Datę złożenia wniosku oznacza urząd celny na wniosku.

Rewizja składów celnych.

§  124.

1) Urząd celny przy zamykaniu ksiąg składowych przeprowadza szczegółową rewizję składu celnego.

2) Niezależnie od perjodycznych rewizyj według ust. 1 urząd celny lub inne władze celne mogą zarządzić w każdej chwili doraźną rewizję składu całego lub poszczególnych jego działów.

3) Przedsiębiorca składowy czy też zarządca składu obowiązany jest być obecnym przy rewizji oraz udzielać przeprowadzającym rewizję urzędnikom celnym wszelkich wyjaśnień dotyczących składu i przechowywanych w nim towarów.

4) Przedsiębiorca składowy obowiązany jest dostarczyć bezpłatnie potrzebnych do przeprowadzenia rewizji składu narządzi, przyborów i odpowiednich sił roboczych.

5) Powrotny przywóz oraz wywóz towarów poza obrotem warunkowym. Powrotny przywóz poza obrotem warunkowym.

§ 125. 78

1) Zwolnienie od cła towarów zwróconych z zagranicy może nastąpić na wniosek eksportera pod warunkiem udowodnienia w sposób niewątpliwy, że towary te zostały wywiezione z kraju, że za granicą nie weszły do wolnego obrotu i że przed wywiezieniem za granicę znajdowały się w kraju w wolnym obrocie.

2) Jako dowód, że zwrócone towary nie weszły za granicą do wolnego obrotu, może służyć poświadczenie zagranicznego urzędu celnego lub publicznego przedsiębiorstwa przewozowego.

3) Towary, które weszły za granicą do wolnego obrotu, mogą być przy powrotnym przywozie do kraju zwolnione od cła na wniosek eksportera w zasadzie tylko wówczas, gdy powrotny przywóz nastąpił przed upływem jednego roku od dnia wywozu. Towary, które weszły za granicą do wolnego obrotu i zostały przywiezione z powrotem do kraju po upływie jednego roku od dnia wywozu, mogą być zwolnione od cła tylko w przypadkach wyjątkowych, gdy za zwolnieniem przemawiają poważne względy słuszności.

4) Przepisy ust. 1) i 2) niniejszego paragrafu mają zastosowanie również do towarów wywiezionych za granicę omyłkowo.

5) Towary, które były wywiezione za granicę ze zwolnieniem od opłat monopolowych i podatków pośrednich, mogą być zwolnione od cła przy powrotnym przywozie z zachowaniem jednak przepisów o opłatach monopolowych i podatkach pośrednich.

§ 126. 79

1) O zwolnieniu od cła przywożonych z powrotem z zagranicy towarów krajowych, przy których wywozie strona korzystała z pomocy finansowej stosowanej przez Państwo, decyduje Ministerstwo Skarbu. Również Ministerstwo Skarbu decyduje o zwolnieniu od cła w przypadkach, gdy powrotny przywóz towarów, które weszły za granicą do wolnego obrotu, następuje po upływie jednego roku od dnia wywozu (§ 125 ust. 3), chociażby towary te nie korzystały przy wywozie z pomocy finansowej.

2) Przywożone z powrotem z zagranicy towary, które nie weszły za granicą do wolnego obrotu, z wyjątkiem towarów, przy których wywozie strona korzystała z pomocy finansowej, mogą zwalniać od cła urzędy celne, jeżeli towar został zwrócony w ciągu jednego roku od dnia wywozu. Również urzędy celne zwalniają od cła we własnym zakresie krajowe towary w ruchu podróżnych i w małym ruchu granicznym, chociażby były w wolnym obrocie za granicą, jeżeli nie ma wątpliwości, że towary te są pochodzenia krajowego. Ministerstwo Skarbu może ponadto upoważnić urzędy celne I klasy do zwalniania od cła we własnym zakresie drobnych zwrotnych przesyłek, które bądź korzystały przy wywozie z pomocy finansowej, bądź też weszły za granicą do wolnego obrotu.

3) W innych przypadkach poza wymienionymi w ust. 1) i 2) mogą zwalniać od cła zwrotne towary Dyrekcje Ceł.

4) Pozwolenie na zwolnienie od cła towarów zwrotnych, od których przy wywozie uiszczono cło wywozowe, jest jednocześnie pozwoleniem na zwrot cła wywozowego.

§  127.

1) 80 Zgłoszenie towarów przy powrotnym przywozie z zagranicy następuje na piśmie na formularzu według wzoru Nr 7, z wyjątkiem powrotnego przywozu towarów krajowych w ruchu podróżnych i małym ruchu granicznym, w których to przypadkach ma zastosowanie zgłoszenie ustne.

2) Przy zgłoszeniu na piśmie wystarcza zgłoszenie ogólne (§ 48 ust. 6).

3) Jeżeli przy wywozie krajowego towaru zagranicę strona korzystała z pomocy finansowej stosowanej przez Państwo, powinna to zaznaczyć we wniosku b zwolnienie od cła i w zgłoszeniu towaru przy powrotnym przywozie do kraju.

4) 81 Gdy przy wywozie towaru za granicę strona uzyskała osobne zaświadczenie wywozu krajowego opakowania (§ 80 ust. 1), to w razie powrotnego przywozu do kraju wywiezionego towaru obowiązana jest zwrócić takie zaświadczenie jednocześnie ze zgłoszeniem zwrotnego towaru do odprawy przywozowej.

§  128.

1) Badanie i sprawdzanie zgłoszenia celnego odbywa się w sposób ustalony dla odprawy ostatecznej przywozowej.

2) 82 Towary zwrócone z zagranicy urząd celny poddaje rewizji zewnętrznej i wewnętrznej celem stwierdzenia ich tożsamości z towarami wywiezionymi z wolnego obrotu w kraju.

Powrotny wywóz zagranicę poza obrotem warunkowym,

§  129.

1) Zagraniczne towary, pozostające pod kontrolą urzędu celnego, mogą być wywożone zpowrotem zagranicę na wniosek strony, złożony urzędowi celnemu na piśmie. We wniosku strona powinna podać datę i pozycję rejestru przywozu, znaki i numery, ilość sztuk, rodzaj opakowania, nazwę towaru oraz wagę brutto.

2) Jeżeli towar był zgłoszony do ostatecznej odprawy celnej, należy oznaczyć we wniosku datę i numer zgłoszenia celnego, a jeżeli należności celne zostały uiszczone, dołączyć kwit celny. W przypadku gdy towar został zgłoszony na skład celny, strona powinna dołączyć do wniosku potwierdzenie zgłoszenia towarów na skład celny, oznaczając we wniosku datę złożenia i pozycję księgi składowej.

3) Wnioski o zwrot zagranicę przedmiotów pozostawionych w urzędzie celnym w ruchu podróżnych zgłaszają strony ustnie za zwrotem pokwitowania wydanego przez urząd celny (§ 22 ust. 10).

4) 83 Pozwolenia na wywóz towarów pozostających pod kontrolą urzędu celnego udziela urząd celny we własnym zakresie. Jeżeli należności celne zostały uiszczone, podlegają one zwrotowi po wywiezieniu towaru.

5) Towary przewożone przez publiczne przedsiębiorstwa przewozowe mogą być po ocleniu wywiezione zpowrotem zagranicę za zwrotem cła, jeżeli towar nie został wydany odbiorcy przez przedsiębiorstwo, a nadawca nadesłał zlecenie zwrotu towaru zagranicę. Pozwoleń na wywóz zagranicę za zwrotem cła tego rodzaju towarów udziela Dyrekcja Ceł, jeżeli wniosek o zwrot będzie złożony nie później sześciu miesięcy od dnia ostatecznej odprawy. Powrotny wywóz za zwrotem cła nieprzyjętych przez adresatów przesyłek pocztowych, reguluje instrukcja pocztowe - celna.

6) Jeżeli towary weszły do wolnego obrotu, powrotny ich wywóz za zwrotem cła może nastąpić w następujących przypadkach:

a) gdy nabywca otrzymał towar uszkodzony lub niezdatny częściowo albo w całości do użytku,

b) gdy otrzymał towar inny, niż zamówił u zagranicznego dostawcy,

c) w innych wyjątkowych przypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie.

7) 84 Pozwoleń na powrotny wywóz według ust. 6) pp. a) i b) udzielają Dyrekcje Ceł, a według ust. 6) p. c) - Ministerstwo Skarbu, przy czym w przypadkach oznaczonych pod pp. a) i c) wniosek o powrotny wywóz powinien być złożony w ciągu 3 miesięcy, licząc od dnia uiszczenia należności celnych, a w przypadku oznaczonym pod p. b) - w ciągu miesiąca, licząc od dnia uiszczenia należności celnych.

7a) 85 Gdy sprowadzony towar miał wady ukryte, które mogły wyjść na jaw dopiero po dłuższym jego używaniu, pozwolenie na powrotny wywóz może być udzielone również na skutek wniosku złożonego po upływie 3-miesięcznego terminu, ustalonego w ust. 7). W tych przypadkach o udzieleniu pozwolenia na powrotny wywóz decyduje Ministerstwo Skarbu.

8) Niezbędnym warunkiem dokonania zwrotu uiszczonych należności celnych jest stwierdzenie przez urząd celny tożsamości wywożonego towaru z towarem przywiezionym.

Rozdział  III.

Osobne przepisy dla poszczególnych rodzajów przewozu towarów przez granicę celną.

1.

Przewóz drogami kołowemi.

§  130.

1) Ograniczenia co do czasu oraz zakresu odprawy celnej w ruchu osobowym i towarowym przez granicę celną drogami kołowemi, przy których istnieją urzędy celne II klasy, zawierają §§ 5 i 20.

2) Na zawodowy lub zarobkowy przewóz samochodami osób i towarów przez granicę celną drogami kołowemi jest wymagana zgoda Ministra Skarbu (art. 75), niezależnie od pozwoleń lub koncesyj wymaganych na podstawie innych przepisów.

§  131.

1) Na towary przewożone przez granicę celną drogami kołowemi przewoźnik powinien przedstawić urzędowi celnemu pisemne oznajmienie o przywozie towarów według wzoru Nr. 15, niezależnie od deklaracji celnej nadawcy (§ 32).

2) Oznajmienie wymienione w ust. 1 nie jest wymagane dla towarów:

a) przewożonych przez podróżnych dla własnego użytku;

b) przewożonych przez mieszkańców granicznego pasa celnego dla własnego użytku lub drobnego handlu;

c) przewożonych przez właścicieli gospodarstw, przeciętych granicą celną, w myśl przepisów o ułatwieniach w małym ruchu granicznym.

§  132.

1) Przekazywanie towarów drogami kołowemi odbywać się może za listami konwojowemi (§§ 105 - 109) tylko przez upoważnione do tego urzędy celne, których uprawnienia pod tym względem ogłasza się w Monitorze Polskim (§ 5 ust. 13). W poszczególnych przypadkach Dyrekcja Ceł może zezwolić na przekazanie towarów za listem konwojowym przez urząd celny nieposiadający ogólnego uprawnienia do tego rodzaju przekazywania.

2) Przekazywanie drogami kołowemi za listami przekazowemi dopuszczalne jest za pozwoleniem Ministerstwa Skarbu tylko w przypadkach zaprowadzenia regularnej komunikacji na drogach, przy których znajdują się urzędy celne. W poszczególnych wyjątkowych przypadkach zezwolenia na przekazanie drogą kołową za listem przekazowym udziela Dyrekcja Ceł.

3) Dyrekcje Ceł mogą zezwalać na przewóz towarów celnych z jednego urzędu celnego do innego urzędu celnego pod konwojem funkcjonarjuszów celnych. Przewóz taki odbywa się na wniosek i odpowiedzialność strony i zasadniczo pod zamknięciem celnem. W razie potrzeby może być przeprowadzona rewizja wewnętrzna takiego towaru. Przy przewozie pod konwojem celnym, nie pobiera się zabezpieczeń celnych.

§ 133. Szczegółowe przepisy o postępowaniu celnem w związku z przewozem przez granicę celną drogami kołowemi osób i towarów zawiera instrukcja celna dla przewozu podróżnych i towarów drogami kołowemi.

2.

Przewóz kolejami żelaznemu.

§  134.

1) Ruch pociągów przez granicę celną odbywa się na zasadzie ogłoszonych rozkładów jazdy.

2) O ruchu pociągów, parowozów i drezyn nieobjętych rozkładem jazdy powinny być urzędy celne zawczasu powiadomione przez organa kolejowe.

3) Przy wyznaczaniu postoju pociągów na stacjach granicznych należy uwzględniać czas potrzebny do załatwiania formalności celnych.

§  135.

1) Pociągi, parowozy i drezyny przybywające z zagranicy podlegają kontroli celnej od chwili przekroczenia granicy celnej aż do chwili zwolnienia z pod kontroli celnej przez właściwy urząd celny. Na stacjach granicznych pociągi, parowozy i drezyny powinny zatrzymywać się w miejscach wyznaczonych przez zawiadowcę stacji w porozumieniu z urzędem celnym.

2) Pociągi, parowozy i drezyny wychodzące zagranicę podlegają kontroli celnej od chwili zgłoszenia w urzędzie celnym, aż do chwili istotnego występu za granicę celną.

3) Przejazd pociągów, oddzielnych parowozów i drezyn przychodzących z zagranicy i odchodzących zagranicę powinien odbywać się na przestrzeni między granicą celną a stacją graniczną bez zatrzymywania się i zmiany składu pociągu i ładunku.

4) Pociągi przed wyjściem ze stacyj granicznych w głąb kraju podlegają kontroli celnej.

§ 136. Z chwilą przybycia z zagranicy pociągu oraz przed odejściem pociągu zagranicę zarząd kolejowy dostarcza urzędowi celnemu:

a) przy pociągu towarowym spis wagonów i wykaz przesyłek towarowych;

b) przy pociągu osobowym wykaz bagażów zarejestrowanych i przesyłek towarowych.

§  137.

1) Wagony kolejowe przeznaczone do przewozu towarów celnych powinny być urządzone w sposób, który zabezpiecza towary od kradzieży i uszkodzeń oraz umożliwia nałożenie zamknięć urzędowych.

2) Parowozy, wagony i tendry przeznaczone do przejazdu przez granicę celną nie powinny posiadać żadnych tajnych i trudnych do odszukania skrytek i pomieszczeń.

3) Podczas jazdy pociągów na przestrzeni od granicy celnej do granicznego urzędu celnego wolno przewozić towary tylko w wagonach towarowych i bagażowych. W wagonach osobowych wolno przewozić tylko bagaże ręczne.

§  138.

1) Ochrona towarów celnych znajdujących się na terenie kolejowym jest obowiązkiem zarządu kolejowego.

2). Za należności celne i inne (art. 43 ust. 3) ciążące na towarach wymienionych w ust. 1 zarząd kolejowy ponosi odpowiedzialność wobec zarządu celnego, przyczem postanowienia § 104 ustępów 4 - 7 i 9 -11 mają analogiczne zastosowanie.

§ 139. Zarząd kolejowy:

1) oświetla własnym kosztem, w sposób odpowiadający potrzebom skutecznej kontroli celnej, stacje i tory kolejowe,

2) dostarcza bezpłatnie i utrzymuje w stanie odpowiednim pomieszczenia potrzebne dla biur urzędów celnych na terenie kolejowym, sale rewizyjne, magazyny, rampy, place składowe, pomosty obserwacyjne i t. p.,

3) oświetla, opala i utrzymuje w porządku własnym kosztem sale rewizyjne, magazyny i wszelkie pomieszczenia na dworcach kolejowych, przeznaczone dla urzędów celnych,

4) dostarcza bezpłatnie środków pomocniczych i urządzeń potrzebnych do rewizji pociągów,

5) przechowuje bezpłatnie towary zajęte w postępowaniu karnem skarbowem,

6) zapewnia bezpłatny przejazd w sprawach związanych z kontrolą celną osób, bagażów i towarów, przewożonych kolejami:

a) personelowi celnemu (wykonawczemu i sprawującemu nadzór), zatrudnionemu w kolejowym ruchu granicznym na przestrzeni między stacją graniczną sąsiedniego państwa a polską stacją graniczną,

b) konwojentom celnym, zatrudnionym w kolejowym ruchu tranzytowym na linjach objętych tym tranzytem, oraz urzędnikom wykonywającym nadzór nad konwojentami,

c) funkcjonarjuszom celnym, delegowanym w przypadkach uszkodzenia w drodze wagonu ż przesyłkami celnemi albo zamknięcia celnego na wagonie lub też w przypadkach ujawnienia przesyłki celnej niedostarczonej do właściwego urzędu celnego,

7) dostarcza funkcjonariuszom granicznych urzędów celnych w miarę możności odpowiednich mieszkań na warunkach ustalanych dla pracowników kolejowych.

§ 140. Szczegółowe przepisy o postępowaniu kolejowo-celnem w związku z przewozem przez granicę celną osób, bagażów i towarów zawiera instrukcja kolejowo-celna.

3.

Przewóz pocztą.

§  141.

1) Zagraniczne paczki pocztowe, przeznaczone dla odbiorców polskiego obszaru celnego, powinny być dostawione przez zarząd pocztowy do odprawy celnej do urzędów celnych w siedzibie tych urzędów pocztowo-celnych, w których okręgu znajdują się pocztowe urzędy przeznaczenia paczek.

2) Otwieranie worków oraz wiązanek z zagraniczną pocztą listową, nadchodzących z zagranicy pod adresem pocztowych urzędów wymiany, odbywa się przy udziale urzędów celnych, znajdujących się w siedzibie urzędów wymiany. Organa celne orzekają, które przesyłki listowe zawierają przedmioty podlegające należnościom celnym oraz ograniczeniom w obrocie towarowym z zagranicą. Listy zwykłe i polecone oraz wartościowe z przedmiotami podlegającemi należnościom celnym powinny być zwrócone przez urzędy wymiany zagranicę do miejsca nadania, jeżeli niema uzasadnionego podejrzenia, że zostały wprowadzone do kraju celem obejścia przepisów celnych, listy zaś, które zawierają przedmioty podlegające ograniczeniom przywozowym oraz inne przesyłki listowe (próbki towarów, druki, papiery handlowe) z przedmiotami, podlegającemi należnościom celnym lub ograniczeniom przywozowym, powinny być dostawione do urzędów pocztowo-celnych, właściwych dla pocztowych urzędów przeznaczenia, przesyłek. Gdy worki oraz wiązanki z zagraniczną pocztą listową adresowane są bezpośrednio z zagranicy na ambulanse, otwieranie ich oraz segregację przesyłek listowych dokonywają organa pocztowe we własnym zakresie, przyczem przesyłki, co do których zachodzi podejrzenie, że zawierają, przedmioty, podlegające należnościom celnym oraz ograniczeniom przywozowym, przekazują do odprawy celnej do właściwych urzędów pocztowo-celnych.

3) Odprawa celna przesyłek pocztowych odbywa się na ogólnych zasadach i to z reguły przy udziale organu pocztowego, w nieobecności adresatów. Adresat, który chce zastrzec sobie osobisty udział w załatwianiu formalności celnych, powinien złożyć o tem w urzędzie pocztowo-celnym wniosek na piśmie w dwóch egzemplarzach. Jeżeli adresat, który zastrzegł sobie osobisty udział przy odprawie, nie zgłosi się do odprawy w ciągu 3 dni od daty wysłania zawiadomienia o nadejściu przesyłki do urzędu pocztowo-celnego, odprawa odbywa się bez udziału adresata.

4) Podczas odprawy celnej przesyłki pocztowe pozostają pod stałym nadzorem organów pocztowych; po dokonaniu odprawy celnej urzędy pocztowo-celne przekazują przesyłki pocztowe do miejsc przeznaczenia celem doręczenia za pobraniem należności celnych oraz pocztowych.

§  142.

1) Urzędy celne wymierzają od przesyłek pocztowych należności celne według przepisów i stawek celnych, obowiązujących w dniu dostawienia przez organa pocztowe przesyłek do odprawy celnej, który to dzień uważa się za dzień zgłoszenia celnego.

2) 86 Wymierzone od przesyłek należności celne i inne (art. 43 ust. 3) zarząd pocztowy uiszcza zarządowi celnemu. Adresaci wpłacają wymierzone należności celne i inne zarządowi pocztowemu przy odbiorze przesyłek. Przypadki, w których adresaci wpłacają wymierzone należności celne i inne bezpośrednio do kasy urzędu celnego, określa instrukcja pocztowo - celna.

3) Wymierzone i zarejestrowane należności celne podlegają odpisaniu przez urzędy celne w przypadkach: zwrotu przesyłek zagranicę do miejsca nadania, zniszczenia przesyłek z powodu całkowitego zepsucia się zawartości, dosyłania przesyłek do trzeciego kraju oraz sprzedaży przez publiczny przetarg przesyłek, których adresaci nie podjęli a nadawcy zrzekli się.

§  143.

1) Zagraniczne przesyłki, zwracane zagranicę do miejsca nadania, urzędy pocztowo-celne dostawiają urzędom celnym w celu sprawdzenia ich tożsamości i odpisania wymierzonych należności celnych.

2) Niepodjęte przez adresatów przesyłki zagraniczne, których nadawcy zrzekli się, a które zostały obciążone należnościami celnemi, powinny być przekazane przez urzędy pocztowo-celne urzędom celnym, celem sprzedaży przesyłek w drodze publicznego przetargu na ogólnych zasadach, ustalonych w art. 126 - 129.

§  144.

1) Przesyłki pocztowe przeznaczone do wywozu zagranicę, zawierające przedmioty które podlegają cłu wywozowemu lub ograniczeniom wywozowym albo korzystają z ulg wywozowych jak np. ze zwrotów ceł, powinny być odprawione do wywozu w urzędach celnych w siedzibie urzędów pocztowo-celnych.

1a) 87 Należności celne, wymierzone od przesyłek wywożonych za granicę, nadawca wpłaca zarządowi pocztowemu przy nadawaniu przesyłek do wywozu. Należności te zarząd pocztowy wpłaca zarządowi celnemu. Przypadki, w których nadawcy wpłacają wymierzone należności celne bezpośrednio do kasy urzędu celnego, określa instrukcja pocztowo-celna.

2) Zarówno przesyłki wymienione w ust. 1 jak wszelkie wywożone zagranicę paczki pocztowe powinny być dostawione do kontroli przez wyjściowy pocztowy urząd wymiany urzędowi celnemu znajdującemu się w jego siedzibie. Paczki uznane przez urząd celny za podlegające cłu lub ograniczeniom wywozowym, a nie odprawione w myśl ust. 1, pocztowy urząd wymiany kieruje zagranicę dopiero po uiszczeniu przez nadawcę przypadających należności celnych, względnie po złożeniu przez nadawcę pozwolenia na wywóz.

§ 145. Zagraniczne paczki pocztowe, przewożone przez polski obszar celny, podlegają dorywczej kontroli celnej, przeprowadzanej przez urzędy celne i nadzorcze organa celne.

§  146.

1) Urzędom celnym i nadzorczym organom celnym przysługuje prawo wglądu do pocztowych dokumentów przewozowych, sporządzanych zarówno przez zagraniczne jak i krajowe urzędy pocztowe a dotyczących przesyłek pocztowych przywożonych, wywożonych oraz przewożonych tranzytem przez polski obszar celny.

2) Urzędnicy celni i nadzorcze organa celne, upoważnione do wykonywania kontroli celnej, mają prawo wstępu do czynnych wagonów (przedziałów) pocztowych, przewożących przesyłki, wymienione w ust. 1, celem przeprowadzenia kontroli celnej.

§ 147. Środki przewozowe, przeznaczone do przewozu przesyłek pocztowych przez granicę celną nie powinny posiadać żadnych tajnych lub trudnych do odszukania skrytek i pomieszczeń i powinny być Urządzone w sposób, który zabezpiecza, przewożone przesyłki od kradzieży i uszkodzeń.

§  148.

1) Przechowywanie i ochrona pocztowych przesyłek celnych jest obowiązkiem zarządu pocztowego.

2) Organa pocztowe, biorące udział w przewozie i przechowywaniu pocztowych przesyłek celnych, mają szczególny obowiązek dbać o to, aby przesyłki te były dostawione do odprawy celnej. Wyjątek stanowią tylko przesyłki listowe, adresowane na ambulanse a nie wzbudzające podejrzeń, że zawierają przedmioty podlegające należnościom celnym lub ograniczeniom przywozowym (§ 141 ust. 2), jak również wszelkie przesyłki, przechodzące tranzytem przez polski obszar celny (§ 145).

3) Za należności celne i inne (art. 43 ust. 3), ciążące na pocztowych przesyłkach celnych, zarząd pocztowy ponosi odpowiedzialność wobec zarządu celnego, przyczem postanowienia § 104 ust. 4 -7 19 - 11 mają analogiczne zastosowanie.

§ 149. Zarząd pocztowy obowiązany jest do wykonywania robót fizycznych przy odprawie celnej towarów w ruchu pocztowym i w tym celu:

a) utrzymuje personel roboczy,

b) wyposaża miejsca odprawy w wagi i potrzebne do wykonywania robót fizycznych narzędzia i przybory.

§ 150. Zarząd pocztowy dostarcza bezpłatnie i utrzymuje w stanie odpowiednim sale rewizyjne i magazyny i w razie potrzeby pomieszczenia dla biur urzędów celnych w siedzibie urzędów pocztowo-celnych.

§ 151. Szczegółowe przepisy o postępowaniu pocztowo-celnem w związku z przewozem pocztowych przesyłek celnych zawiera instrukcja pocztowo-celna (art. 82).

4.

Przewóz granicznemi śródlądowemi drogami wodnemi.

§  152.

1) Statki przybywające z zagranicy podlegają kontroli celnej od chwili przekroczenia granicy celnej do chwili zwolnienia z pod kontroli przez właściwy urząd celny.

2) Podczas przejazdu statków na przestrzeni od granicy celnej do granicznego urzędu celnego towary i bagaże zarejestrowane powinny pozostawać pod stałym dozorem kierownictwa statku. Ponadto władze celne mogą wydawać osobne zarządzenia dla zabezpieczenia celnego towarów i bagażów.

3) Statki wychodzące zagranicę podlegają kontroli celnej od chwili zgłoszenia w urzędzie celnym aż do chwili istotnego występu za granicę celną.

4) 88 Dyrekcje Ceł mogą zarządzić, aby statki do pewnej pojemności lub nośności, znajdujące się na wodach granicznych, pozostawały w porze nocnej lub podczas ich nieużywania pod zamknięciem uniemożliwiającym ich uruchomienie lub pod specjalnym dozorem celnym.

5) Na wodach granicznych statki mogą przybijać do brzegu i odbijać od brzegu tylko w miejscach do tego wyznaczonych, w innych miejscach mogą przybijać tylko w przypadkach grożącego niebezpieczeństwa.

§  153.

1) Statki przeznaczone do przewozu towarów przez granicę celną powinny być urządzona w sposób, który zabezpiecza towary od kradzieży i uszkodzeń oraz umożliwia nałożenie zamknięć urzędowych; nie dotyczy to statków rybackich i barek z towarami masowemi.

2) Statki wymienione w ustępie 1 nie powinny posiadać żadnych tajnych i trudnych do odszukania skrytek i pomieszczeń.

§  154.

1) Zamierzone załadowanie towarów na wodach granicznych na statki i zamierzone wyładowanie ż nich towarów, powinno być uprzednio zgłoszone we właściwym urzędzie celnym.

2) Załadowanie i wyładowanie towarów następuje w miejscach w tym celu wyznaczonych.

3) Zgłoszenie ogólne statku i jego ładunku (manifest) i konosamenty przewidziane w art. 85 powinny zawierać dane wymienione w § 159 ust. 3 i 7 oraz w § 167 ust. 2.

§  155.

1) Ochrona przesyłek celnych przewożonych lub przechowywanych przez przedsiębiorstwo żeglugowe jest obowiązkiem tego przedsiębiorstwa.

2) Za należności celne ciążące na przesyłkach wymienionych w ustępie 1 przedsiębiorstwo żeglugowe ponosi odpowiedzialność wobec zarządu celnego, przyczem postanowienia § 104 ustępów 4 - 7 i 9 - 11 mają analogiczne zastosowanie.

§  156.

1) Przedsiębiorstwo żeglugowe:

a) oświetla własnym kosztem w sposób odpowiadający potrzebom skutecznej kontroli celnej place składowe i przystanie,

b) dostarcza bezpłatnie i utrzymuje w stanie odpowiednim pomieszczenia dla biur urzędów celnych w przystaniach i placach składowych, sale rewizyjne, magazyny, rampy, place składowe, pomosty obserwacyjne i t. p.,

c) oświetla, opala i utrzymuje w porządku kosztem własnym sale rewizyjne, magazyny i wszelkie pomieszczenia przeznaczone dla urzędów celnych,

d) dostarcza bezpłatnie środków pomocniczych i urządzeń do rewizji statków,

e) w przypadkach konwojowania statku ponosi opłaty związane z delegowaniem konwojentów celnych oraz zapewnia im na swój koszt przejazd do miejsca przeznaczenia wraz z wyżywieniem i noclegiem oraz powrót do miejsca służbowego,

f) zapewnia organom zarządu ceł bezpłatny przejazd w sprawach związanych z odprawą i kontrolą celną przewożonych osób i towarów.

2) Do świadczeń wymienionych w ustępie 1-a, b i c przedsiębiorstwo żeglugowe jest tylko wtedy obowiązane, jeżeli czynności urzędowe następują w interesie przedsiębiorstwa na osobnem miejscu nieoddanem przez władze celne do ogólnego użytku.

§  157.

1) Przy przewozie towarów celnych pod konwojem funkcjonarjuszów celnych mają analogiczne zastosowanie § 132 ust. 3.

2) Szczegółowe przepisy o postępowaniu żeglugowo-celnem w związku z przewozem przez granicę celną osób oraz z przewozem, towarów celnych, a w szczególności ze spławem materjałów drzewnych (tratwy i t. p.), zawiera instrukcja żeglugowo-celna.

5.

Przewóz drogą morską.

Kontrola celna w porcie. Wjazd statków do portu.

§  158.

1) Właściwe organa zarządu portowego obowiązane są zawiadamiać zawczasu urząd celny o czasie nadejścia poszczególnych statków, ich rodzaju i nazwie, oraz projektcwanem miejscu przybicia do przystani.

2) Wjazd statków do portu jest dozwolony tylko szlakami ustalonemi przez władze portowe w porozumieniu z urzędem celnym. Wjazd do portu może się odbywać o każdej porze dnia i nocy, przybicie jednak do przystani przed wschodem i po zachodzie słońca, może być dozwolone po uprzedniem porozumieniu właściwych organów zarządu portowego z urzędem celnym.

3) Miejsca przybicia statków, oraz wyładowania i załadowania towarów ustala urząd celny w porozumieniu z właściwemi organami zarządu portowego. Zamierzona zmiana wyznaczonego miejsca postoju statku w porcie powinna być urzędowi celnemu zgłoszona przez organa portowe.

4) Od chwili wjazdu statku do portu do chwili wyjazdu z portu statek pozostaje pod dozorem celnym.

5) Urzędowi celnemu przysługuje prawo ustanowienia na statku dozorującego organu celnego niezwłocznie po przybiciu statku do portu.

Zgłoszenie statku przy przyjeździe i przyjęcie tegoż przez urząd celny.

§  159.

1) Przyjęcie statku przez urząd celny odbywa się od wschodu do zachodu słońca; na wniosek kapitana statku może być statek przyjęty przez urząd celny również w innej porze.

2) Kapitan statku obowiązany jest niezwłocznie po przybyciu urzędnika celnego na statek w celu przyjęcia statku, wręczyć mu dokumenty przewidziane w art. 92 ust. 1, przyczem zgłoszenie ogólne, obejmujące towary przeznaczone do wyładowania, powinno być przedstawione w ilości egzemplarzy niezbędnej do dokonania wyładowania, wykaz włazów i skrytek, spis prowizji i zasobów okrętowych oraz spis przedmiotów podlegających cłu przywiezionych przez kapitana i załogę statku - w dwóch egzemplarzach, a pozostałe dokumenty - w jednym egzemplarzu. Konosamenty mogą być przesłane urzędowi celnemu przed przybyciem statku do portu.

3) Zgłoszenie ogólne (art. 92 ust. 1-b) powinno zawierać:

a) rodzaj, nazwę, przynależność państwową, znak rozpoznawczy, pojemność i port macierzysty statku,

b) imię i nazwisko kapitana,

c) port, z którego statek przybywa,

d) nazwisko i miejsce zamieszkania odbiorców towarów, jeżeli dokumenty przewozowe nie opiewają na zlecenie,

e) ilość sztuk, ich znaki i numery oraz rodzaj opakowania,

f) wagę brutto, rodzaj towarów i kraj w którym były załadowane na statek,

g) wyszczególnienie dołączonych dokumentów,

h) potwierdzenie kapitana, że zgłoszenie jest prawdziwe,

i) datę wystawienia zgłoszenia i własnoręczny podpis kapitana.

4) Jeżeli statek uratował na morzu jakiekolwiek przedmioty, to wykaz ich powinien być umieszczony w osobnej pozycji ogólnego zgłoszenia.

5) Gdy dla jakichkolwiek powodów kapitan statku nie może przedstawić urzędnikowi celnemu dokumentów w chwili przybycia urzędnika na statek (ust. 2), zezwala się kapitanowi statku przedstawić te dokumenty później, jednak w ciągu 24 godzin od chwili wjazdu statku do portu. W tym przypadku przyjęcie statku odracza się do chwili dostarczenia dokumentów; odprawa podróżnych i ich bagażów powinna być dokonana bez zwłoki, mimo odroczenia przyjęcia statku.

6) Konosamenty mogą być imienne lub na zlecenie. Jeżeli w konosamencie nie wskazano odbiorcy, traktuje się taki konosament jako wystawiony np zlecenie.

7) Konosament powinien zawierać:

a) nazwę statku i nazwisko nadawcy towaru,

b) nazwisko odbiorcy lub oznaczenie "na zlecenie",

c) port załadowania oraz w miarę możności port wyładowania i port przeładowania,

d) rodzaj towaru według nazw handlowych,

e) ilość towaru według wagi, miary, ilości sztuk i t. p.,

f) przy towarach przewożonych w opakowaniu, ilość sztuk, rodzaj opakowania, numery i znaki,

g) podpis kapitana statku lub agenta przedsiębiorstwa przewozowego oraz datę wystawienia.

8) Przedstawienie dokumentów wymienionych w ustępie 2 niniejszego paragrafu z wyjątkiem, zgłoszenia ogólnego nie jest wymagane dla statków o pojemności do 50 tonn netto, przychodzących bez towarów lub z towarami objętemi następującemi pozycjami taryfy celnej: 1 - 16, 36 p. 2, 37, 44 p. 2, 116 pp. 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 i uwagi, 125, 126, 148, 150 - 153, 162, 164, 165, 173 p. 1, 176, 177 p. 1, 180 - 182, 286 p. 2, 287, 747, 748, 749, 757, 759 - 762, 763 p. 1, 764, 789, 790 pp. i, 2, 3, 4, 848 p. 1, 862, 863, 865 - 863, 870, 875, 876, 880, 888 - 890, 892 - 894, 927 p. 1 i 3. Na wniosek kapitana zgłoszenie ogólne może sporządzić urząd celny na podstawie danych oznajmionych ustnie przez tegoż kapitana. Zgłoszenie spisane przez urząd celny podpisuje kapitan.

§ 160. Poprawki wprowadzone do dokumentów, które podlegają przedstawieniu urzędowi celnemu, powinny być stwierdzone podpisem kapitana statku. Zgłoszenie poprawek po wręczeniu dokumentów urzędowi celnemu nie może być uwzględnione.

§  161.

1) Po przyjęciu statku przeprowadza się wstępną rewizję celną statku. Przy rewizji tej obowiązany jest asystować kapitan lub jego zastępca i wskazać urzędnikom celnym wszystkie pomieszczenia, przejścia, włazy i skrytki, uprzedzić o miejscach, w których są złożone towary łatwopalne i wybuchowe oraz okazywać urzędnikom wszelką pomoc potrzebną przy rewizji.

2) Po dokonaniu rewizji wstępnej nakłada się zamknięcia celne na wszystkie włazy prowadzące do miejsc, w których są przechowywane towary, jak również na osobne pomieszczenia z towarami lub też ustanawia się dozór celny. Apteka okrętowa, zasoby okrętowe oraz inwentarz statku nie podlegają zamknięciu celnemu.

§  162.

1) Prowizję potrzebną dla podróżnych i załogi w czasie pobytu statku w porcie zwalnia się od należności celnych. Jeżeli nie można ustanowić dozoru celnego zabezpieczającego przed przenoszeniem prowizji ze statku na ląd, urząd celny wydziela prowizję stopniowo, w ilościach nieprzekraczających trzydniowego zapotrzebowania, pozostawiając resztę prowizji pod zamknięciem celnem. Na wniosek kapitana statku prowizja może być oclona celem zwolnienia tejże od dozoru celnego,

2) Ze składów tranzytowych dla zaopatrywania statków mogą otrzymywać prowizję:

a) statki zagraniczne przez cały czas od chwili przybycia statku do portu lub na redę do chwili odjazdu,

b) krajowe statki tylko dla spożycia w czasie zagranicznej podróży.

3) Statki kursujące w żegludze przybrzeżnej nie korzystają z prawa otrzymywania prowizji ze składu tranzytowego.

Przyjęcie statków na redzie.

§  163.

1) W przypadkach zasługujących na uwzględnienie urząd celny może przyjmować statki na redzie i zezwalać na wyładowanie towarów ze statków zapomocą lichtug.

2) W razie potrzeby urząd celny może zezwolić na dokonanie odprawy podróżnych i ich bagażów na statkach, znajdujących się na redzie, bez względu na to, czy towary ze statku będą wyładowane na redzie czy też u brzegu przystani.

Ograniczenia komunikacji pomiędzy statkiem a lądem oraz innemi statkami w porcie.

§  164.

1) Bez osobnego zezwolenia urzędu celnego wzbroniona jest aż do czasu ukończenia ostatecznej rewizji celnej, a przy statkach załadowanych - rewizji wstępnej, komunikacja towarowa i osobowa pomiędzy statkiem a lądem oraz innemi statkami w porcie.

2) Prawo wstępu na statek mają w tym czasie tylko władze uprawnione. Wstęp innych osób na statek jest dopuszczalny tylko za osobnem zezwoleniem urzędu celnego.

Wylądowanie towarów ze statku.

§  165.

1) Po dokonaniu rewizji wstępnej statku urząd celny zezwala na wyładowanie towarów. Wyładowanie odbywa się pod dozorem celnym w kolejności przybicia statków. Pierwszeństwo jednak wyładunku mają statki uszkodzone, statki z materjałami wybuchowemi i łatwopalnemi, statki z towarami szybko psującemi się, statki pasażerskie oraz statki linij regularnych.

2) Towary masowe mogą być wyładowywane o każdej porze dnia i nocy. Towary drobnicowe mogą być wyładowywane zasadniczo w dni powszednie w czasie od wschodu do zachodu słońca. W razie potrzeby urząd celny może zezwolić na wyładowanie drobnicowych towarów w dni świąteczne oraz w porze nocnej.

3) Przed przystąpieniem do wyładowania towarów przedsiębiorstwo okrętowe lub uprawniony makler powinni zgłosić urzędowi celnemu miejsce zamierzonego złożenia towaru. Towary mogą być składane w magazynach i na placach pozostających pod kontrolą celną, a za zezwoleniem urzędu celnego również na nabrzeżu, jeżeli rodzaj towaru na to pozwala. Urząd celny może zezwalać na przeładowywanie bezpośrednio ze statków do wagonów lub do innych środków transportowych towarów masowych o niskiem cle, łatwych do otaryfowania, jeżeli odprawa celna może być dokonana w każdym poszczególnym przypadku z należytą dokładnością. Również urząd celny może zezwalać na przeładowywanie ze statków bezpośrednio do wagonów towarów jednogatunkowych przeznaczonych do przewozu w ładunkach wagonowych tranzytem przez polski obszar celny lub też do przekazania do oclenia w innym urzędzie celnym.

4) 89 Przy składach w portach mogą być utworzone osobne oddziały wyładunkowe (magazyny celne) celem przechowywania towarów aż do czasu zgłoszenia ich przez stronę do odprawy (art. 36). W razie trudności technicznych przy ustalaniu wagi towarów przyjmowanych do oddziału wyładunkowego, mogą być one przyjęte bez wyważenia. Przepisy art. 65 ust. 2) i § 117 ust. 2) -5) mają zastosowanie.

5) Jeżeli strona w ciągu okresu ustalonego w § 33 ust. 1-b nie zgłosi do odprawy towarów złożonych w oddziale wyładunkowym, zarząd magazynu obowiązany jest zgłosić je na skład w ciągu siedmiu dni po upływie tego okresu. Po upływie obydwóch wymienionych wyżej okresów odprawa niezgłoszonych towarów następuje z urzędu w myśl postanowień § 33 ust. 7.

6) Towary podlegające szybkiemu zepsuciu mogą być na wniosek, strony odprawione na statku pod warunkiem zachowania ogólnych przepisów dotyczących odprawy celnej.

7) Przy ujawnieniu uszkodzeń opakowania wyładowanych towarów oraz w razie ujawnienia sztuk z niewiadomą zawartością lub też niewykazanych w dokumentach urząd celny przeprowadza rewizję wewnętrzną takich sztuk i o wyniku rewizji sporządza protokół. Protokół sporządza się również w przypadkach ujawnienia braku sztuk wymienionych w ogólnem zgłoszeniu (§ 159 ust. 3).

Załadowanie towarów przy wyjeździe.

§  166.

1) Towary masowe mogą być ładowane na statek o każdej porze dnia i nocy.

2) Ładowanie towarów drobnicowych odbywa się zasadniczo tylko w dni powszednie w czasie od wschodu do zachodu słońca. Urząd celny w razie koniecznej potrzeby może zezwolić na ładowanie towarów drobnicowych również w nocy oraz w dni świąteczne.

Zgłoszenie statku przy wyjeździe.

§  167.

1) Po ukończeniu załadowania kapitan statku składa urzędowi celnemu po jednym egzemplarzu dokumentów przewidzianych w art. 96 ust. 1.

2) Zgłoszenie ogólne powinno zawierać:

a) rodzaj, nazwę, przynależność państwową, znak rozpoznawczy, pojemność i port macierzysty statku,

b) imię i nazwisko kapitana,

c) port, do którego statek odpływa,

d) nazwisko i miejsce zamieszkania osób uprawnionych do rozporządzania wywożonym towarem,

e) ilość sztuk, ich znaki i numery oraz rodzaj opakowania,

f) wagę brutto, rodzaj i kraj przeznaczenia, towarów,

g) wyszczególnienie dołączonych dokumentów,

h) potwierdzenie kapitana, że zgłoszenie jest prawdziwe,

i) datę wystawienia i własnoręczny podpis kapitana,

3) Po zbadaniu dokumentów urząd celny przeprowadza ostateczną rewizję statku i udziela pisemnego zezwolenia na' wyjazd statku (art. 96 ust. 3).

4) Gdy po udzieleniu pisemnego zezwolenia na wyjazd statek zaraz nie odjeżdża, to statek taki poddaje się specjalnemu dozorowi celnemu.

5) Od chwili wydania zezwolenia wymienionego w ust. 3 komunikacja towarowa i osobowa pomiędzy statkiem i lądem oraz innemi statkami znajdującemi się w porcie lub w morskim pasie celnym jest bez zezwolenia urzędu celnego wzbroniona.

Pracownicy pośredników okrętowych.

§  168.

1) Pośrednik okrętowy (makler), który chce poruczyć swoim pracownikom wykonywanie czynności objętych art. 98 ust. 1, powinien złożyć zgłoszenie na piśmie we właściwym urzędzie celnym z dołączeniem dowodów:

a) że pracownik jest pełnoletnim i nieposzlakowanym obywatelem polskim lub gdańskim i nie znajduje się pod śledztwem sądowem,

b) że jest u pośrednika w stałym stosunku służbowym.

2) Urząd celny, jeżeli uzna przedstawione dowody za dostateczne, wydaje pracownikowi po złożeniu przez niego aktu pełnomocnictwa pracodawcy, pozwolenie na wykonywanie czynności w zastępstwie pośrednika okrętowego.

3) W razie popełnienia przez pracownika pośrednika nadużycia, urząd celny może cofnąć wydane mu pozwolenie (ust. 2).

Ułatwienia celne w ruchu morskim.

§  169.

1) Do statków przybywających do portu nie w celu wyładowania lub zabrania towarów, lecz z powodu grożącego im niebezpieczeństwa, lub potrzeby naprawy statku albo też w celu uzupełnienia prowizji, zasobów i t. p. nie stosuje się przepisów o przyjęciu statku (§ 159); przez cały czas koniecznego pobytu w porcie, statek taki pozostaje pod kontrolą celną.

2) W przypadkach przybycia statku do portu z przyczyn oznaczonych w ust. 1 kapitan statku obowiązany jest zawiadomić o tem urząd celny na piśmie i przedstawić dokumenty stwierdzające port przeznaczenia.

3) Kapitan, który chce wyładować towary w celu dokonania naprawy statku, powinien oddać ładunek według spisu pod dozór urzędu celnego aż do czasu ponownego załadowania.

§  170.

1) Przyrządy, przeznaczone do podnoszenia ciężarów lub dla ochrony towarów od uszkodzenia, mogą być przenoszone ze statku na statek pod warunkiem zawiadomienia o tem urzędu celnego przez kapitana statku.

2) W przypadkach uzasadnionej potrzeby urząd celny może zezwolić na przeniesienie ze statku na brzeg celem naprawy przedmiotów należących do sprzętu lub inwentarza statku.

§ 171. Poza statkami wymienionemi w § 159 ust. 8 obowiązek przedstawienia urzędowi celnemu dokumentów przewidzianych w art. 92 nie dotyczy:

a) jachtów, statków sportowych i spacerowych,

b) kutrów i łodzi rybackich,

c) statków żeglugi przybrzeżnej, utrzymującej komunikację między portami polskiego obszaru celnego,

d) statków w ruchu tranzytowym.

§  172.

1) Do statków kursujących pod banderą jachtklubów, mających siedzibę na polskim obszarze celnym, mogą być stosowane ułatwienia celne pod warunkiem złożenia przez zarządy jachtklubów w urzędzie celnym:

a) spisu wszystkich statków sportowych, należących do poszczególnych jachtklubów,

b) opisu każdego statku z wymienieniem nazwy klubu, nazwy statku, jego pojemności, nazwiska kapitana z dołączeniem rysunku flagi klubowej,

c) spisu inwentarza, należącego do statku,

d) oświadczenia zarządu jachtklubu, że obowiązujące przepisy celne nie będą naruszone, że na statkach klubowych nie będą nigdy przewożone przedmioty i artykuły spożywcze w ilościach przekraczających zapotrzebowanie statku oraz, że przyjmuje na siebie odpowiedzialność za naruszenie przepisów celnych.

2) Statki, co do których zostały wypełnione warunki oznaczone w ustępie 1 pozostają przy wejściu, wyjściu z portu oraz w czasie postoju w porcie, tylko pod ogólnym nadzorem urzędu celnego.

3) Przybywające z zagranicy lub wyjeżdżające zagranicę statki, należące do klubów tak krajowych jak i zagranicznych podlegają rewizji celnej na ogólnych zasadach. Kapitan statku składa na piśmie deklarację o przyjeździe lub odjeździe, w której wymienia: nazwę klubu, do którego statek należy, nazwę statku, jego pojemność, port z którego przybył lub port do którego udaje się, wyszczególnienie składu Załogi oraz oświadczenie czy i jakie towary, podlegające ocleniu, znajdują się na statku. Deklaracja powinna być stwierdzona własnoręcznym podpisem kapitana statku.

4) Łodzie sportowe i spacerowe pozostają pod ogólną kontrolą celną bez względu na to, czy § ą zarejestrowane w jachtklubach czy też nie.

5) Krajowe kutry i łodzie rybackie, zawijające do portu wolne są od rewizji celnej z wyjątkiem przypadków, gdy zachodzi podejrzenie, że na statkach tych oprócz ryb znajdują się towary podlegające ocleniu. Od rewizji celnej nie są wolne kutry powracające z dalekomorskich połowów.

6) Przy przewozie towarów celnych oraz krajowych pod konwojem funkcjonarjuszów celnych z jednego portu krajowego do drugiego portu krajowego mają analogiczne zastosowanie przepisy § 132 ust. 3.

Stosowanie przepisów celnych do okrętów wojennych.

§  173.

1) Gdy okręt polskiej marynarki wojennej przybędzie z zagranicznego portu i niema rządnych towarów do wyładowania na ląd, dowódca okrętu po przybyciu okrętu do portu na polskim obszarze celnym, przesyła właściwemu urzędowi celnemu pisemne o tem oświadczenie.

2) Z chwilą otrzymania przez urząd celny wymienionego w ust. 1 oświadczenia ustaje wszelkie postępowanie celne względem przybyłego okrętu.

3) Jeżeli okręt przywiódł towary, które mają być wyładowane na ląd, dowódca okrętu przesyła urzędowi celnemu wykaz towarów przeznaczonych do wyładowania. Wykaz taki powinien być potwierdzony podpisem dowódcy. Wyładowanie odbywa się na podstawie wykazu pod kontrolą celną.

4) Odprawa celna towarów na okręcie wojennym może być dokonana jedynie na pisemny wniosek dowódcy okrętu skierowany do urzędu celnego.

5) Obce okręty wojenne wolne są od wszelkich formalności celnych, z wyjątkiem przypadków wyładowywania towarów na ląd.

6) Towary przeniesione z okrętu wojennego na ląd bez wiedzy urzędu celnego traktuje się jako przemycone.

7) Towary załadowane na polski okręt wojenny udający się do portu zagranicznego, jak również załadowane na obcy okręt wojenny, powinny być zgłoszone do odprawy celnej wywozowej na ogólnych zasadach.

Przedmioty pochodzące z awarji.

§  174.

1) Towary wyrzucone przez morze na brzeg urząd celny przyjmuje pod dozór celny na podstawie protokolarnego opisu sporządzonego wspólnie z właściwym urzędem dla spraw rozbitków. Również pod dozór celny przyjmuje urząd celny towary wyłowione na morzu i zgłoszone przez kapitana statku, który zawinął do portu (§ 159 ust. 4).

2) Jeżeli niema wątpliwości, że uratowane towary są pochodzenia krajowego, urząd celny zwalnia je z pod dozoru celnego, przyczem krajowe towary podlegające opłatom monopolowym i podatkom pośrednim urząd celny zwalnia z zachowaniem przepisów o opłatach monopolowych i podatkach pośrednich.

3) Towary pochodzące z awarji a nie podpadające pod postanowienia ustępu 2, urząd celny utrzymuje pod dozorem celnym na ogólnych zasadach.

4) Jeżeli z dokumentów wynika, że towary uratowane z awarji są przeznaczone do państw obcych, urząd celny zezwala na wniosek uprawnionej strony na wywóz takich towarów zagranicę bez pobierania należności celnych.

5) Uratowane z awarji towary szybko psujące się podlegają sprzedaży z przetargu, jeżeli w ciągu 24 godzin od chwili przyjęcia ich pod dozór celny nie zostały przez stronę zgłoszone do odprawy celnej.

6) Przy sprzedaży z przetargu uratowanych z awarji towarów uszkodzonych, potrąca się na rzecz Skarbu tytułem cła przywozowego dziesiątą część z kwoty uzyskanej z przetargu; należności manipulacyjnych w tym przypadku nie pobiera się.

Ochrona towarów celnych i odpowiedzialność za nie.

§  175.

1) Obowiązek ochrony przesyłek celnych przyjętych do przewozu przez przedsiębiorstwa żeglugowe ciąży na tych przedsiębiorstwach.

2) Obowiązek ochrony przesyłek celnych złożonych w magazynie celnym ciąży na przedsiębiorstwie eksploatującem magazyn. Magazyn taki pozostaje pod wspólnem zamknięciem urzędu celnego i przedsiębiorstwa.

3) Za należności celne ciążące na towarach wymienionych w ustępie 1 i 2 przedsiębiorstwo ponosi odpowiedzialność wobec władz celnych, przyczem postanowienia § 104 ust. 4 - 7 i 9 - 11 mają analogiczne zastosowanie.

Świadczenia przedsiębiorstw żeglugowych na rzecz zarządu celnego.

§ 176. Przedsiębiorstwo żeglugowe:

a) oświetla statki w sposób odpowiadający potrzebom skutecznej kontroli celnej,

b) dostarcza bezpłatnie środków pomocniczych i urządzeń do rewizji statków,

c) w przypadkach konwojowania statku ponosi opłaty związane z delegowaniem konwojentów celnych i zapewnia im na swój koszt przejazd do miejsca przeznaczenia i powrót do miejsca służbowego,

d) dostarcza bezpłatnie i utrzymuje w stanie odpowiednim pomieszczenia dla biur urzędów celnych w porcie, sale rewizyjne, magazyny, rampy, place składowe, pomosty obserwacyjne i t. p., służące wyłącznie dla jego potrzeb,

e) oświetla, opala i utrzymuje w porządku własnym kosztem pomieszczenia i urządzenia wymienione pod d).

Świadczenia zarządu portowego na rzecz zarządu celnego,

§  177.

1) Zarząd portowy:

a) oświetla własnym kosztem w sposób odpowiadający potrzebom skutecznej kontroli celnej cały obszar portowy,

b) dostarcza bezpłatnie i utrzymuje w stanie odpowiednim pomieszczenie dla biur urzędów celnych w porcie, sale rewizyjne, magazyny, rampy, place składowe, pomosty obserwacyjne i t. p.,

c) oświetla, opala i utrzymuje w porządku kosztem własnym pomieszczenia i urządzenia wymienione pod b).

2) Zarząd portowy nie jest obowiązany do świadczeń wymienionych w ust. 1 b-c, jeżeli pomieszczenia, urządzenia i t. p. mają służyć wyłącznie dla potrzeb poszczególnych przedsiębiorstw żeglugowych (§ 176).

Instrukcja morsko-celna.

§ 178. Szczegółowe przepisy o postępowaniu morsko-celnem w związku z przewozem osób i towarów zawiera instrukcja morsko-celna.

6.

Przewóz drogami powietrznemu.

Lotniska celne.

§  179.

1) Miejsca przelotu dla statków powietrznych przez granicę celną ustala osobne rozporządzenie.

2) W przypadkach przekroczenia granicy przez statek powietrzny w miejscu nieprzeznaczonem do tego, organa ochrony granicy oraz władze celne mają prawo postąpić stosownie do postanowień § 182.

3) Wykaz lotnisk paszportowo-celnych (art. 103 ust. 3), przeznaczonych do ładowania i odlotu statków powietrznych podaje się do wiadomości przez ogłoszenie w Monitorze Polskim.

4) W przypadkach istotnej potrzeby może być dozwolone lądowanie prywatnych statków powietrznych, przybywających z zagranicy i odlot takich statków zagranicę na innych lotniskach niż wyznaczonych w tym celu lotniskach paszportowo-celnych. Pozwoleń takich na uzasadnioną prośbę zainteresowanej strony udziela wojewódzka władza administracji ogólnej, w której obrębie znajduje się lotnisko, w porozumieniu z właściwą Dyrekcją Ceł.

5) Statki powietrzne, przylatujące z zagranicy oraz odlatujące zagranicę, jak również statki powietrzne przelatujące tranzytem przez polski obszar celny, podlegają odprawie celnej na ogólnej zasadzie, jeżeli zawarte w tym względzie umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej.

Lądowanie przymusowe.

§  180.

1) W przypadkach przymusowego lądowania, dowódca statku obowiązany jest zawiadomić o tem organa państwowe lub zarząd gminy, wymienione w art. 104 ust. 1. Do czasu przybycia przedstawiciela jednego z wymienionych organów państwowych lub miejscowego zarządu gminy, dowódca statku obowiązany jest przypilnować, aby żadna z przybyłych statkiem osób nie oddaliła się od statku, ani też nic ze statku nie było zabrane, z wyjątkiem pożywienia i rzeczy osobistego użytku potrzebnych w tym czasie dla podróżnych i załogi.

2) Jeżeli z powodu nieprzezwyciężonych trudności dowódca statku nie mógł zawiadomić o przymusowem lądowaniu wymienionych wyżej organów rządowych lub zarządu gminy, a stan statku i inne okoliczności pozwoliły mu na niezwłoczny dalszy lot, to po przybyciu na najbliższe lotnisko paszportowo-celne dowódca statku obowiązany jest zameldować organom celnym i policyjnym o przyczynach przymusowego lądowania oraz wyjaśnić okoliczności, które uniemożliwiły mu zawiadomienie organów urzędowych względnie zarządu gminy o przymusowem lądowaniu.

3) Przybyłe na miejsce przymusowego lądowania statku powietrznego organa celne, skarbowe lub policyjne są uprawnione do zrewidowania statku i dokumentów przewozowych oraz sprawdzenia spisu podróżnych, załogi i ładunku statku; również są uprawnione do wzięcia statku powietrznego pod dozór a ładunku na tymczasowe przechowanie i do wydania zarządzeń, - jakie uznają w danym przypadku za potrzebne.

4) Jeżeli przyczyny uniemożliwiające dalszy lot statku powietrznego ustaną, a ze strony organów urzędowych nie będzie przeszkód do zezwolenia na odlot statku, powinny one odnotować w dzienniku podróży miejsce i datę przymusowego lądowania i oznaczyć w nim jednocześnie lotnisko paszportowo-celne, na którem statek powietrzny obowiązany jest wylądować celem wyjaśnienia przez organa celne i policyjne lotniska paszportowo-celnego powodów przymusowego lądowania. Gdy statek powietrzny jest obowiązany do lądowania w czasie tranzytowego przelotu na jednem z lotnisk paszportowo-celnych, należy wyznaczyć mu do lądowania to samo lotnisko, jeżeli zaś zwolniony jest od takiego obowiązku, - wyznaczyć mu najbliższe lotnisko paszportowo-celne, znajdujące się na lin j i przelotu statku.

5) Jeżeli stan statku lub inne przyczyny nie pozwalają na dalszy lot, należy stosować się do następujących postanowień:

a) gdy do uszkodzonego statku przybędzie przedstawiciel jednego z organów wymienionych w ust. 3, powinien zrewidować i zwolnić rzeczy, stanowiące osobisty bagaż podróżnych z zachowaniem przepisów o odprawie bagażów i przesyłek, przewożonych przez osoby korzystające z prawa eksterytorjalności i przywilejów dyplomatycznych, sprawdzić dokumenty podróży osób przybyłych statkiem i odnotować w tych dokumentach miejsce i datę przymusowego lądowania. Wymienionym osobom należy ułatwić kontynuowanie dalszej podróży;

b) co się tyczy przesyłek znajdujących się na statku, powinny być one wzięte pod dozór i dostawione do jednego z urzędów celnych, celem dokonania odprawy celnej przywozowej tych przesyłek, bądź przekazania ich do właściwego urzędu celnego lub też wysłania pod dozorem celnym zagranicę.

6) Jeżeli statek powietrzny był odprawiony do odlotu zagranicę, a następnie zmuszony względami bezpieczeństwa do lądowania przed przekroczeniem granicy celnej, dowódca statku obowiązany jest niezwłocznie zawiadomić o tem najbliższy urząd celny, a w razie trudności zawiadomienia urzędu celnego - najbliższe organa: skarbowe lub ochrony granicy celnej, albo policyjne, względnie miejscowy zarząd gminy, który w tym przypadku obowiązany jest zawiadomić o przymusowem lądowaniu statku najbliższy z wymienionych wyżej organów państwowych. Do czasu przybycia przedstawiciela jednego z wymienionych organów państwowych lub miejscowego zarządu gminy, dowódca statku obowiązany jest przypilnować, aby żadna z osób znajdujących się na statku nie oddaliła się od statku, ani też nic ze statku nie było zabrane, z wyjątkiem pożywienia i rzeczy osobistego użytku potrzebnych w tym czasie dla podróżnych i załogi.

7) Gdy przeszkody uniemożliwiające dalszy lot statku powietrznego ustaną a przybyłe organa urzędowe nie mają podejrzeń co do zmiany osób, bagażów i przesyłek odprawionych przez urząd celny wyjściowy, mogą zezwolić na dalszy lot statku po odnotowaniu w dzienniku podróży miejsca i daty przymusowego lądowania. W razie uzasadnionych podejrzeń co do zmiany osób lub ładunku należy zarządzić powrót statku powietrznego do lotniska paszportowo-celnego, na którem statek był odprawiony, a jeżeli to lotnisko jest zbyt oddalone od miejsca lądowania, - do najbliższego lotniska paszportowo-celnego. Zarządzenie co do powrotu statku do sprawdzenia na lotnisko paszportowo-celne należy odnotować w dzienniku podróży.

8) Gdy stan statku lub inne przyczyny nie pozwalają na dalszy lot, należy odnotować w dzienniku podróży miejsce i datę przymusowego lądowania, oraz takie same daty w dokumentach podróży osób przybyłych statkiem, poczerń zwolnić te osoby wraz z ich bagażem, a przesyłki zabezpieczyć, celem odesłania do ponownej odprawy wywozowej w jednym z urzędów celnych.

9) Znajdujące się na statku powietrznym przesyłki pocztowe powinny być w przypadkach przewidzianych w ustępach 5 i 8 dostarczone do najbliższego urzędu pocztowego, ten zaś obowiązany jest wymienione przesyłki skierować niezwłocznie zwykłą drogą do właściwego urzędu wymiany (pocztowo-celnego).

10) Jeżeli z powodu nieprzezwyciężonych trudności dowódca statku powietrznego nie mógł zawiadomić o przymusowem lądowaniu organów rządowych lub zarządu gminy wymienionych w ust. 6, a stan statku i inne okoliczności pozwoliły na niezwłoczny odlot z miejsca przymusowego lądowania, dowódca statku obowiązany jest powrócić na najbliższe lotnisko paszportowo-celne na polskim obszarze celnym, celem wyjaśnienia okoliczności przymusowego ładowania i uzyskania zezwolenia na odlot zagranicę. Władze celne i policyjne mogą poddać taki statek ponownej odprawie.

11) Przyjmowanie na statek powietrzny lądujący przymusowo innych osób i przesyłek poza temi, które były na statku w czasie lądowania, jest wzbronione, z wyjątkiem przypadków, gdy zachodzi potrzeba zmiany członków załogi. Zmiana taka powinna być przez organa urzędowe odnotowana w dzienniku, podróży statku powietrznego.

12) Przeciwko dowódcom statków powietrznych przylatujących z granicy, lub odlatujących zagranicę, którzy lądując przymusowo nie zastosują się do postanowień zawartych w ustępach 1, 2, 6, 10 i 11 niniejszego paragrafu, wdraża się postępowanie karne skarbowe.

13) Koszta wszelkie, związane z delegowaniem urzędników do przymusowo lądujących statków powietrznych, należących do przedsiębiorstw lotniczych, jak również koszta związane z transportem przesyłek z takich statków do urzędów, ponoszą przedsiębiorstwa lotnicze. Przy przymusowem lądowaniu innego rodzaju statków powietrznych koszta związane z delegowaniem urzędników do miejsca przymusowego lądowania należy pobierać tylko w tym przypadku, jeżeli lądujący przymusowo statek powietrzny jest zarejestrowany w państwie, które w analogicznych przypadkach pobiera opłaty od polskich statków powietrznych.

14) Jeżeli z przyczyn atmosferycznych lub innych statek powietrzny odprawiony do odlotu jest zmuszony zawrócić z drogi na lotnisko paszportowo-celne, dowódca statku obowiązany jest niezwłocznie po wylądowaniu zameldować o tem urzędowi celnemu i organom policji. Statek taki może być poddany ponownemu sprawdzeniu.

Wyrzucanie przesyłek podczas lotu.

Odpowiedzialność za wyrzucone przesyłki.

§ 181. W przypadkach, gdy zaszła konieczność wyrzucenia na polskim obszarze celnym ładunku celem ratowania podróżnych i załogi (art. 105 ust. 2-b), dowódca statku obowiązany jest zameldować o tem urzędowi celnemu niezwłocznie po przybyciu na wejściowe lotnisko paszportowo-celne. Dowódca statku obowiązany jest postarać się o odnalezienie wyrzuconych przesyłek w ciągu siedmiu dni od daty ich wyrzucenia i dostarczenie tych przesyłek własnemi środkami i na własny koszt urzędowi celnemu celem odprawy lub też przedstawić władzom celnym dowód zniszczenia przesyłek.

Nakaz lądowania.

§  182.

1) Przy wydawaniu nakazów lądowania organa ochrony granicy i celne powinny posługiwać się sygnałami przewidzianemi w przepisach o sygnalizacji lotniczej i o lotniczych znakach naziemnych. W razie niezastosowania się przelatującego statku powietrznego do wydanego przez organa ochrony granicy lub celne nakazu lądowania, organa te postępują w myśl przepisów o zmuszeniu statków powietrznych do lądowania.

2) Dalsza podróż statku zmuszonego do lądowania może być podjęta za pozwoleniem zawiadowcy portu lotniczego wydanem za zgodą organów celnych i policyjnych lotniska paszportowo-celnego.

Przylot i odlot statków powietrznych.

Przedstawienie dokumentów.

§  183.

1) Zawiadowca portu lotniczego w siedzibie lotniska paszportowo-celnego obowiązany jest zawiadamiać urząd celny o każdym zamierzonym przylocie i odlocie statków powietrznych, które nie utrzymują regularnej komunikacji z zagranicą według ustalonego rozkładu lotów. Również zawiadowca portu lotniczego obowiązany jest zawiadamiać urząd celny o odwołaniu lotów statków powietrznych utrzymujących regularną komunikację z zagranicą oraz o opóźnieniach odlotu i przylotu statków.

2) Aż do czasu załatwienia czynności paszportowo-celnych zawiadowca portu lotniczego nie ma prawa wypuszczenia statku powietrznego z lotniska, ani też poświadczenia dziennika podróży statku.

§  184.

1) Dowódca statku powietrznego przewożącego podróżnych, bagaże i przesyłki towarowe obowiązany jest niezwłocznie po wylądowaniu na pierwszem lotnisku paszportowo-celnem przedstawić urzędowi celnemu następujące dokumenty:

a) wykaz podróżnych zawierający: znaki przynależności państwowej i rejestracji statku powietrznego, imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i przynależność państwową dowódcy statku powietrznego i innych członków załogi; nazwiska podróżnych, miejsce odlotu oraz miejsce stanowiące cel podróży;

b) manifest, czyli deklarację ogólną ładunku (bagażów rejestrowanych i przesyłek towarowych), który powinien zawierać: znaki przynależności państwowej i rejestracji statku powietrznego, nazwisko, miejsce zamieszkania, przynależność państwową i numer upoważnienia (licencji) dowódcy statku, nazwy lotnisk odlotu i przeznaczenia, oznaczenie ilości dołączonych deklaracyj celnych nadawcy lub odpisów listów przewozowych, znaki i numery przesyłek, ilość ich i rodzaj opakowania, rodzaj towaru oraz wagę przesyłek, według wzoru ustalonego dla komunikacji międzynarodowej. Manifest powinien być potwierdzony, własnoręcznym podpisem dowódcy statku niezależnie od poświadczenia przez urząd celny (§ 191 ust. 1). Wszelkie dopiski i przekreślenia w manifeście powinny być poświadczone przez właściwy urząd celny, W manifeście nie należy wpisywać wyrazów między wierszami, lub kilku nazw towarów w jednym wierszu. Do manifestu można dołączać potrzebną ilość arkuszy dodatkowych;

c) deklarację celną nadawcy lub odpis listu przewozowego na każdą przesyłkę towarową (§ 32);

d) dziennik podróży (carnet de route) z poświadczeniem przez zagraniczny urząd celny odlotu statku;

e) spis prowizji i zasobów statku,

Pozatem dowódca powinien wskazać urzędowi celnemu wszystkie pomieszczenia i skrytki przybyłego statku powietrznego.

2) Jeżeli statek nie przewozi towarów i bagażów rejestrowanych, nie jest wymagane przedstawienie manifestu; w tym przypadku przy przylocie statków z zagranicy, dowódca statku powinien posiadać w dzienniku podróży adnotację zagranicznego urzędu celnego wyjściowego o braku manifestu z powodu odlotu statku bez towarów i bagażów rejestrowanych.

§  185.

1) Po wylądowaniu na lotnisku obowiązkiem dowódcy statku powietrznego jest przypilnowanie, aby nic ze statku przed przybyciem organów celnych nie było usunięte, ani też żadna z przybyłych statkiem osób nie opuściła miejsca lądowania.

2) Obowiązek dozoru nad wykonaniem powyższego postanowienia należy do właściwych organów państwowych, pełniących służbę na lotnisku.

§  186.

1) Po sprawdzeniu dokumentów przedstawionych przez dowódcę statku (§ 184) urzędnik celny odprawia przedewszystkiem podróżnych i ich bagaże, przeprowadza rewizję statku, a następnie sprawdza przywiezione statkiem przesyłki.

2) Na wniosek podróżnych można bagaże ich przekazać celem odprawy celnej na innem lotnisku paszportowo-celnem.

3) Zgodność przesyłek z manifestem urzędnik celny poświadcza na manifeście.

4) Gdyby przy sprawdzaniu dokumentów wymienionych w § 184 były ujawnione niezgodności, urzędnik celny spisuje z dowódcą statku protokół w dwóch egzemplarzach, z których jeden egzemplarz otrzymuje dowódca statku.

§  187.

1) Wyładowane ze statku powietrznego przesyłki urząd celny przyjmuje pod dozór celny, przyczem w zależności od miejscowych warunków i przysługujących mu uprawnień, odprawia te przesyłki na lotnisku lub też przekazuje je do magazynu celnego.

2) Przesyłki adresowane do innych lotnisk celnych mogą być przekazane do tych lotnisk celem ostatecznej odprawy.

3) Przybyłe z zagranicy statkiem powietrznym przesyłki pocztowe podlegają postępowaniu według przepisów pocztowo-celnych.

§ 188. Od dowódców prywatnych statków powietrznych, nie trudniących się przewozem podróżnych i przesyłek, nie wymaga się dokumentów wymienionych w § 184, z wyjątkiem dziennika podróży, który każdy statek prywatny powinien posiadać. Dowódca statku powinien mieć w dzienniku podróży poświadczenie o odlocie, dokonane przez urząd celny zagranicznego lotniska odlotu.

§  189.

1) Odprawa wywozowa powinna być dokonana zasadniczo na tem lotnisku paszportowo-celnem, z którego następuje odlot statku zagranicę bez zatrzymywania się na polskim obszarze celnym. Przesyłki celne przeznaczone do zwrotu zagranicę z lotnisk celnych nie będących lotniskami wyjściowemi oraz przesyłki krajowe odprawione do wywozu zagranicę na lotniskach, powinny być przekazane do właściwych lotnisk wyjściowych,

2) Przesyłki, które mają być wywiezione zagranicę statkiem powietrznym, powinny być dostarczone do urzędu celnego w takim czasie, aby odprawa celna mogła być dokonana bez opóźnienia odlotu statku.

3) Dowódca statku powietrznego przeznaczonego do odlotu zagranicę powinien przedstawić urzędowi celnemu dokumenty wymienione w § 184, t. j. wykaz podróżnych i załogi statku, manifest potwierdzony przez dowódcę statku oraz deklaracje celne nadawców przesyłek towarowych, a pozatem wskazać pomieszczenia i skrytki statku powietrznego. Jeżeli statek nie przewozi żadnych towarów, nie jest wymagane przedstawienie manifestu. W tym przypadku przy odlocie statku zagranicę urząd celny uczyni o tem adnotację w dzienniku podróży.

4) Po dokonaniu odprawy wywozowej urzędnik celny zwraca dowódcy deklaracje celne nadawcy i na dowód dokonanej odprawy poświadcza dziennik podróży statku. Bez wymienionego poświadczenia odlot statku zagranicę jest wzbroniony.

5) Odprawa wywozowa przesyłek pocztowych odbywa się w sposób przewidziany przepisami pocztowo-celnemi.

§ 190. Podróżni, przybywający z zagranicy lub udający się zagranicę statkami powietrznemi korzystają z tych samych ulg, które przysługują im w myśl przepisów celnych przy przekraczaniu granicy innemi środkami lokomocji (koleją i t. p.).

Poświadczanie dokumentów przez urzędy celne.

§  191.

1) Manifesty składane urzędowi celnemu przez dowódcę statku powietrznego po przylocie z zagranicy powinny być poświadczone przez zagraniczny urząd celny miejsca odlotu. O uzyskanie takiego poświadczenia powinien postarać się dowódca statku przy odlocie do polskiego obszaru celnego.

2) Na wniosek zainteresowanych stron urząd celny lotniska paszportowo-celnego obowiązany jest potwierdzać przy odlocie statków powietrznych manifesty, które mają być przedstawiane zagranicznym urzędom celnym, oraz potwierdzać przyjęcie pod dozór celny przesyłek, jeżeli takie potwierdzenie jest wymagane od strony przez urząd celny kraju wysyłającego.

3) W dzienniku podróży (carnet de route) w rubryce przeznaczonej dla poświadczeń urzędów celnych należy odnotować datę odprawy statku powietrznego przy przylocie i odlocie.

4) W przypadkach, gdy statek powietrzny bierze udział w zawodach międzynarodowych, a czas użyty na odprawę celną może wywrzeć wpływ na wyniki tych zawodów, urząd celny na wniosek dowódcy statku wyda mu zaświadczenie, stwierdzające czas zatrzymania statku dla dokonania odprawy celnej.

5) Przedsiębiorstwo lotnicze obowiązane jest postarać się, aby zagraniczny urząd celny odbiorczy potwierdził przyjęcie przesyłek lotniczych zwracanych z polskiego obszaru celnego zpowrotem zagranicę, oraz innych, co do których będzie potwierdzenie wymagane, w okresie 14 dni od daty wysłania przesyłki zagranicę, jeżeli zagraniczny urząd celny odbiorczy znajduje się w Europie, lub w okresie 30 dni, jeżeli odbiorczy urząd celny znajduje się poza obszarem Europy.

6) Jeżeli przedsiębiorstwo lotnicze nie przedstawi w ustalonym terminie potwierdzenia odbioru przesyłki przez zagraniczny urząd celny, co do której jest wymagane takie potwierdzenie, należy od przedsiębiorstwa lotniczego ściągnąć należności celne i inne przypadające od zwrotnej przesyłki nieoclonej. W przypadkach nieprzedstawienia przez przedsiębiorstwo lotnicze wymaganego potwierdzenia odbioru przez zagraniczny urząd celny przesyłki, którą zezwolono wywieźć zagranicę za zwrotem cła, należności celnych nie zwraca się.

Zabezpieczenie celne.

§  192.

1) Zagraniczne statki powietrzne, należące do osób przybywających na czasowy pobyt do polskiego obszaru celnego, podlegają odprawie warunkowej za zabezpieczeniem celnem. Pozostawanie w kraju warunkowo odprawionych statków powietrznych nie może trwać dłużej niż jeden rok.

2) Należności celne przypadające od statku powietrznego ustala się według wagi własnej statku, określonej w dzienniku podróży.

3) Wolne są od zabezpieczenia celnego:

a) zagraniczne statki powietrzne, utrzymujące regularną komunikację lotniczą na polskim obszarze celnym na zasadzie umowy międzynarodowej lub na zasadzie osobnej koncesji, jeżeli dla tych przypadków zwolnienie od zabezpieczenia celnego zostało przewidziane;

b) zagraniczne statki wojskowe (§ 198);

c) statki zagraniczne, które mają zezwolony tranzytowy przelot przez polski obszar celny z obowiązkiem lądowania na jednem z lotnisk paszportowo-celnych i pozostające w tym czasie pod dozorem celnym;

d) zagraniczne statki celne i policyjne, przybywające do obszaru celnego za osobnem pozwoleniem;

e) zagraniczne statki odprawiane na podstawie międzynarodowych książeczek z granicznemi przepustkami lotniczemi (carnet de passages en douanes), tryptyków lotniczych oraz jednorazowych zaświadczeń wydawanych na zawody lotnicze (§ 199);

f) zagraniczne statki, na które ambasady i poselstwa Rzeczypospolitej Polskiej wydały tryptyki lotnicze (§ 200).

4) Pobrane od statków powietrznych zabezpieczenie celne urzędy celne zwracają po przedstawieniu przez stronę zaświadczenia zagranicznego urzędu celnego o znajdywaniu się statku poza polskim obszarem celnym.

5) Dla statków krajowych, udających się zagranicę, dziennik podróży poświadczony przy odlocie przez urząd celny stanowi dokument, na którego podstawie zwalnia się od cła wspomniane statki przy powrotnym przylocie do polskiego obszaru celnego, jeżeli nieprzerwany pobyt zagranicą statku nie przekracza jednego roku.

Materjały pędne, smary i części zamienne dla statków powietrznych.

§  193.

1) Materjały pędne i smary znajdujące się przy przylocie do polskiego obszaru celnego w normalnych zbiornikach statku powietrznego wolne są od należności celnych i innych. Materjały te nie mogą być wyładowane ze statku i puszczone do wolnego obrotu bez uiszczenia należnych opłat celnych i innych.

2) Silniki i części zamienne wprowadzone z zagranicy w celu naprawy uszkodzonego zagranicznego statku, powietrznego, znajdującego się na polskim obszarze celnym, urząd celny odprawia warunkowo za zabezpieczeniem celnem i zwalnia ostatecznie od cła po stwierdzeniu, że sprowadzone z zagranicy silniki i części zamienne zostały wbudowane do statku, a uszkodzone silniki i części zostały wywiezione pod dozorem celnym zagranicę lub też pod takimż dozorem zniszczone.

3) Wymienione w ust. 1 i 2 zwolnienie od cła stosuje się do obcych statków powietrznych na zasadach wzajemności.

4) Jeżeli w czasie pobytu krajowych statków powietrznych zagranicą zajdzie potrzeba naprawy statku i w tym celu nabycia tam i wbudowania do tych statków silników lub części zamiennych, dowódca statku obowiązany jest po przylocie do kraju zgłosić urzędowi celnemu na lotnisku wejściowem wymienione wyżej silniki i części zamienne i poddać je przywozowej odprawie celnej.

5) W razie wysłania z polskiego obszaru celnego zagranicę silników i części zamiennych z wolnego obrotu dla znajdującego się tam krajowego statku powietrznego, należy silniki takie i części zamienne odprawić na wniosek strony warunkowo, celem zwolnienia od cła przy powrotnym przywozie wymienionych wyżej silników i części zamiennych wysłanych zagranicę oraz tych, które zostały zdjęte ze statku zagranicą.

Ochrona lotniczych przesyłek celnych i odpowiedzialność za nie.

§  194.

1) Obowiązek ochrony lotniczych przesyłek celnych przyjętych do przewozu przez przedsiębiorstwa lotnicze oraz odpowiedzialność za całość ich wobec Skarbu Państwa ciąży na tych przedsiębiorstwach.

2) Obowiązek ochrony lotniczych przesyłek celnych, złożonych w magazynie celnym i odpowiedzialność za całość ich wobec Skarbu Państwa ciąży na przedsiębiorstwie eksploatującem magazyn. Magazyn taki pozostaje pod wspólnemi zaniknięciem urzędu celnego i przedsiębiorstwa.

3) W razie niedostarczenia przez przedsiębiorstwo lotnicze przy przylocie z zagranicy przesyłek celnych, wymienionych w manifeście i deklaracjach celnych, jak również przesyłek celnych przekazanych do innych lotnisk celnych lub przesyłek celnych przyjętych do przewozu w innych przypadkach, przedsiębiorstwo obowiązane jest uiścić od takich przesyłek należności celne i inne.

4) Obowiązek uiszczenia należności celnych i innych (art. 43 ust. 3) powstaje:

a) w przypadkach wyrzucenia towaru z konieczności - z chwilą, gdy przesyłki te nie zostaną dostarczone w okresie czasu wyznaczonym w § 181 a Dyrekcja Ceł nie umorzy należności od nich,

b) w innych przypadkach - gdy brakujące przesyłki nie zostaną dostarczone do urzędu celnego w dodatkowym okresie 14 dni po upływie okresu wyznaczonego w § 104 ust. 2-c lub, gdy chodzi o towary przechowywane w magazynach celnych - z chwilą stwierdzenia braku towaru.

5) Należności celne i inna wymierza się i ściąga według zasad, wyszczególnionych w § 104 ust. 4- 7 i 9- 11.

6) Wezwania do uiszczenia należności celnych doręcza się:

a) osobom wymienionym w art. 105 ust. 3 względnie ust. 4 w przypadkach wyrzucenia towarowy z konieczności,

b) w innych przypadkach-przedsiębiorstwom wymienionym w ust. 1 lub 2 niniejszego paragrafu.

7) Jeżeli towary nieoclone wyrzucone z konieczności (art. 105 ust. 2-b) uległy zniszczeniu lub gdy towary nieoclone przewożone statkami powietrznemi zostały zniszczone wskutek nieszczęśliwego wypadku - Dyrekcja Ceł może umorzyć należności celne i inne (art. 43 ust. 3) ciążące na tych przesyłkach - na wniosek dowódcy lub właściciela statku albo też przedsiębiorstwa przewozowego, poparty dokumentami, stwierdzającemi niezbicie zniszczenie przesyłek.

Świadczenia zarządów lotnisk użytku publicznego i przedsiębiorstw regularnej komunikacji powietrznej na rzecz zarządu celnego.

§  195.

1) Zarząd lotniska użytku publicznego:

a) oświetla własnym kosztem w sposób odpowiadający potrzebom skutecznej kontroli celnej porty lotnicze i place składowe,

b) dostarcza bezpłatnie i konserwuje pomieszczenia dla urzędów celnych w portach lotniczych jako to: biura, sale rewizyjne, magazyny, rampy, place składowe i t. p.,

c) oświetla i opala własnym kosztem biura, sale rewizyjne, magazyny i wszelkie pomieszczenia przeznaczone dla urzędów celnych.

2) Przedsiębiorstwo regularnej komunikacji powietrznej korzystające z lotniska użytku publicznego:

a) dostarcza bezpłatnie środków pomocniczych i urządzeń potrzebnych do rewizji statków powietrznych,

b) zapewnia funkcjonariuszom celnym bezpłatny przejazd statkami powietrznemi w sprawach służbowych, związanych z odprawą i kontrolą celną osób i towarów przewożonych drogą powietrzną,

c) utrzymuje w porządku: biura, sale rewizyjne, magazyny i wszelkie pomieszczenia, przeznaczone dla urzędów celnych.

Świadczenia na rzecz zarządu celnego przedsiębiorstw utrzymujących własne lotniska.

§ 196. Przedsiębiorstwo lotnicze, utrzymujące własne lotniska dla komunikacji z zagranicą:

a) oświetla własnym kosztem w sposób odpowiadający potrzebom skutecznej kontroli celnej porty lotnicze i place składowe,

b) dostarcza bezpłatnie i utrzymuje w stanie odpowiednim pomieszczenia dla urzędów celnych w portach lotniczych jako to: biura, sale rewizyjne, magazyny, rampy, place składowe i t. p.,

c) oświetla, opala i utrzymuje w porządku własnym kosztem biura, sale rewizyjne, magazyny i wszelkie pomieszczenia przeznaczone dla urzędów celnych,

d) dostarcza bezpłatnie środków pomocniczych i urządzeń potrzebnych do rewizji statków powietrznych,

e) zapewnia funkcjonariuszom celnym bezpłatny przejazd statkami powietrznemi w sprawach związanych z odprawą i kontrolą celną osób i towarów przewożonych drogą powietrzną.

Roboty fizyczne przy odprawie celnej.

§ 197. Przedsiębiorstwa lotnicze utrzymujące regularną komunikację powietrzną, jak również przedsiębiorstwa lotnicze utrzymujące lotniska dla własnych potrzeb, obowiązane są do wykonywania robót fizycznych przy odprawie celnej towarów w ruchu lotniczym i w tym celu utrzymują personel roboczy oraz wyposażają miejsce odprawy w wagi i potrzebne do wykonywania robót fizycznych urządzenia i przybory.

Wojskowe statki powietrzne

§  198.

1) Od statków powietrznych wojskowych zagranicznych i polskich nie wymaga się dla odprawy celnej żadnych dokumentów.

2) Przybywające do Polski zagraniczne statki powietrzne wojskowe mogą, poza lotniskami wymienionemi w § 179 ust. 3, lądować również w portach lotniczych wojskowych i odlatywać z tych portów.

3) Gdy zagraniczne wojskowe statki powietrzne mają lądować w wojskowym porcie lotniczym, komendant wojskowego portu lotniczego obowiązany jest zawczasu zawiadomić właściwy urząd celny o dniu i przypuszczalnej porze przylotu statków wojskowych, który to urząd wydeleguje urzędnika celnego dla dokonania odprawy celnej.

4) Przybyłe statkiem powietrznym wojskowym osoby, nie korzystające z prawa eksterytorjalności i przywilejów dyplomatycznych, podlegają odprawie celnej na ogólnej zasadzie.

5) Jeżeli statki wojskowe powracają z wojskowego portu lotniczego zagranicę bez zmiany ładunku, komendant portu wydaje im pozwolenie odlotu bez dozoru celnego. W tym przypadku komendant portu powinien zawiadomić o dacie odlotu statków właściwy urząd celny z zaznaczeniem, że statki powietrzne odleciały bez zmiany ładunku.

6) Polskie statki wojskowe mogą odlatywać zagranicę z wojskowego portu lotniczego bez dozoru celnego, jeżeli nie zabierają ze sobą przedmiotów podlegających cłu wywozowemu, lub też przedmiotów zabronionych do wywozu. Komendant wojskowego portu lotniczego powinien zawiadomić o odlocie statków właściwy urząd celny.

7) Powracające z zagranicy polskie statki wojskowe mogą lądować w wojskowym porcie lotniczym. O dniu i przypuszczalnej porze zapowiedzianego powrotu z zagranicy polskich statków wojskowych komendant wojskowego portu lotniczego powinien zawiadomić właściwy urząd celny, który wydeleguje urzędnika celnego dla dokonania odprawy celnej.

Odprawa celna statków powietrznych na podstawie międzynarodowych książeczek z lotniczemi przepustkami granicznemi (carnet de passages en douanes) tryptyków i jednorazowych przepustek na zawody lotnicze.

§  199.

1) Międzynarodowe książeczki z lotniczemi przepustkami granicznemi (carnet de passages en douanes), wystawione przez zagraniczne kluby lotnicze, należące do Międzynarodowego Związku Aeronautycznego (Fédération Aéronautique Internationale) w Paryżu, będą przez urzędy celne na polskim obszarze celnym honorowane, jeżeli krajowy klub lotniczy, należący do powyższego Międzynarodowego Związku Aeronautycznego i upoważniony w drodze osobnego rozporządzenia przez Ministra Skarbu, złoży gwarancje za należności celne i inne, jakie przypadłyby od statków powietrznych wprowadzonych na podstawie wyżej wymienionych książeczek z lotniczemi przepustkami granicznemi.

2) Upoważniony krajowy klub lotniczy obowiązują w tym przypadku następujące warunki:

a) krajowy klub lotniczy przyjmuje całkowitą odpowiedzialność za wszelkie należności celne i inne, jakie przypadłyby Skarbowi Państwa od statków powietrznych, wprowadzonych do polskiego obszaru celnego na podstawie książeczek z przepustkami lotniczemi, wydanemi przez ten klub oraz inne kluby lotnicze należące do Międzynarodowego Związku Aeronautycznego w Paryżu. W związku z powyższem krajowy klub lotniczy składa Ministerstwu Skarbu odpowiednią gwarancję wspomnianą w ust. 1 niniejszego paragrafu;

b) należności celne i inne, przypadające od statków powietrznych wprowadzonych na podstawie książeczek z przepustkami lotniczemi i niewywiezionych zpowrotem zagranicę w ustalonym terminie, krajowy klub lotniczy obowiązany jest uiścić w ciągu 30 dni od daty wezwania urzędu celnego.

3) Statki powietrzne wprowadzone do polskiego obszaru celnego na podstawie książeczek z przepustkami lotniczemi nie mogą być na tym obszarze pozbywane, oddawane na skład, wystawy lub używane do wykonywania przewozów zarobkowych.

4) Z przepustek lotniczych zwalniających statki powietrzne od zabezpieczenia celnego nie mogą korzystać na polskim obszarze celnym osoby stale zamieszkałe na tym obszarze, z wyjątkiem obywateli państw obcych, korzystających z przywilejów dyplomatycznych.

5) Książeczki z przepustkami lotniczemi, wydawane przez kluby lotnicze nienależące do Międzynarodowego Związku Aeronautycznego w Paryżu (Fédération Aéronautique Internationale), nie będą przez urzędy celne na polskim obszarze celnym honorowane.

6) Minister Skarbu może upoważnić krajowy klub lotniczy do wydawania tryptyków lotniczych oraz jednorazowych zaświadczeń (przepustek) lotniczych na przylot na zawody lotnicze pod warunkiem złożenia odpowiedniej gwarancji za należności celne i inne, jakie przypadłyby od statków powietrznych wprowadzonych na podstawie tryptyków i zaświadczeń (przepustek). Postanowienia ustępów 2-b, 3, 4 mają analogiczne zastosowanie.

7) Części zapasowe przeznaczone dla statków powietrznych biorących udział w zawodach lotniczych, przesyłane oddzielnie od statków, mogą być odprawiane warunkowo bez osobnego zabezpieczenia celnego na podstawie wymienionych wyżej jednorazowych zaświadczeń (przepustek) - (ust. 6).

Przepustki lotnicze dla obywateli państw obcych, zajmujących stanowiska dyplomatyczne poza granicami polskiego obszaru celnego oraz dla urzędników polskich placówek dyplomatycznych i konsularnych.

§  200.

1) Celem odprawy statków powietrznych, należących do obywateli państw obcych, zajmujących stanowiska dyplomatyczne poza granicami polskiego obszaru celnego, wydaje się osobne przepustki lotnicze.

2) Za osoby zajmujące stanowiska dyplomatyczne w rozumieniu postanowień ustępu 1 niniejszego paragrafu uważać należy osoby wpisane na urzędową listę korpusu dyplomatycznego w stolicach państw utrzymujących stosunki dyplomatyczne z Rzecząpospolitą Polską, urzędników Ministerstw Spraw Zagranicznych tych państw, będących na stanowiskach kierowniczych oraz takichże członków Sekretarjatu Generalnego Ligi Narodów i innych instytucyj Ligi Narodów.

3) Przepustki lotnicze wydają ambasady i poselstwa Rzeczypospolitej Polskiej na pisemny wniosek osik wymienionych w ust. 2, Wniosek ten powinien zawierać: oznaczenie rodzaju i typu statku powietrznego, jego znaków przynależności państwowej i rejestracji, opis statku, wagę próżnego statku oraz zobowiązanie wyprowadzenia statku zpowrotem zagranicę w ustalonym terminie.

4) Przepustka lotnicza jest ważna na przeciąg 30 dni od daty wystawienia i daje prawo kilkakrotnego przylotu statkiem powietrznym do polskiego obszaru celnego bez zabezpieczenia celnego z warunkiem dokonania przylotów i odlotów w terminie ważności przepustki.

5) Urzędnikom polskich placówek dyplomatycznych i konsularnych zagranicą mogą być wydawane omawiane wyżej przepustki lotnicze na skutek decyzji ambasadora lub posła Rzeczypospolitej Polskiej.

Zakres działania podurzędów celnych na lotniskach.

§ 201. Jeżeli na lotniskach celnych ustanowiono podurzędy celne, podurzędy te działają w zakresie ustalonym dla urzędów celnych.

Instrukcja lotniczo-celna.

§ 202. Szczegółowe przepisy o postępowaniu lotniczo-celnem w związku z przewozem przez granicę celną osób, bagażów i towarów zawiera instrukcja lotniczo-celna.

Rozdział  IV.

Osobne przepisy dla pasa granicznego.

Mały ruch graniczny.

§  203.

1) Jeżeli z państwami sąsiedniemi są zawarte umowy o ułatwieniach w małym ruchu granicznym, to ułatwienia w tym ruchu powinny być stosowane według umów.

2) Tam, gdzie niema tego rodzaju umów z państwami sąsiedniemi, stosuje się następujące ułatwienia:

a) niezależnie od ulg, przewidzianych w § 16 do p. 25, właściciele i użytkownicy gospodarstw rolnych, leśnych i rybnych przeciętych lub oddzielonych granicą celną, znajdujących się w pasie o szerokości 4 km od granicy, mogą:

I. przepędzać bez cła przez granicę celną zwierzęta domowe na pastwiska lub do prac na roli, z zachowaniem jednak obowiązujących przepisów weterynaryjnych,

II. przewozić do kraju bez cła mleko uzyskane z tych zwierząt oraz przychówek urodzony po drugiej stronie granicy,

III. przewozić bez cła maszyny i narzędzia potrzebne do wykonywania prac w gospodarstwie rolnem, leśnem i rybnem;

b) osobom stale zamieszkałym w pasie granicznym zezwala się:

I. przewozić bez cła i bez ograniczeń przywozowych lub wywozowych żywność w stanie gotowym do spożycia w ilości nieprzekraczającej jednodniowej normy; artykuły monopolowe wyłącza się,

II. w przypadkach nagłej potrzeby - przewozić bez cła i bez osobnych pozwoleń przywozowych lekarstwa i materjały opatrunkowe na podstawie recept lekarzy i lekarzy weterynarji, upoważnionych do wykonywania swego zawodu. Recepta taka powinna być oznaczona przez lekarza jako "bardzo pilna",

III. przewozić bez cła na zasadach odprawy warunkowej do naprawy przedmioty, przeznaczone do potrzeb własnego gospodarstwa;

c) pojazdy konne mogą urzędy celne przepuszczać pod warunkiem powrotnego wywozu - bez zabezpieczenia celnego, jeżeli osoby korzystające z tych środków lokomocji znane są urzędowi celnemu jako osoby godne zaufania;

d) zwierzęta domowe, maszyny i narzędzia oraz przedmioty w obrocie reparacyjnym (ust. 2-a I i III oraz ust. 2-b III) są wolne od cła pod warunkiem powrotnego ich przywozu lub wywozu. Urzędy celne mogą żądać złożenia zabezpieczenia cła na ogólnych zasadach, jeżeli zachodzi podejrzenie, że warunek ten nie zostanie przez stronę dochowany.

3) Przy wykonywaniu postanowień ustępu 2 niniejszego paragrafu - Dyrekcje Ceł ustalają sposób kontroli.

4) Towary podlegające ograniczeniom przywozowym lub wywozowym w myśl art. 30 ust. 6 przewożone przez mieszkańców pasa granicznego, w drobnych ilościach dla osobistego użytku lub dla potrzeb własnego gospodarstwa - mogą być przepuszczane bez wymaganych pozwoleń. Przypadające należności celne powinny być w każdym przypadku uiszczone.

Doraźna pomoc lekarska i duchowna.

Wyprawy ratownicze.

§  204.

1) Duchowni i ich pomocnicy, lekarze, lekarze weterynarji i położne, śpieszący z doraźną pomocą w pasie granicznym, mogą przekraczać granicę o każdej porze i najbliższą drogą. Przybory i instrumenty potrzebne do wykonania zawodu są wolne od cła, pod warunkiem powrotnego ich wywozu.

2) Środki lecznicze niezakazane do przywozu, materjały opatrunkowe i środki dezynfekcyjne, które przenoszą ze sobą lekarze, lekarze weterynarji i położne, celem bezpośredniego użycia przy niesieniu pomocy, są wolne od cła. Przedmioty te niezużyte powinny być wywiezione zpowrotem zagranicę.

3) Drużyny ratownicze straży pożarnej i kopalnianej, pociągi ratownicze, jako też inne organizacje ratownicze, mogą dla niesienia pomocy w przypadkach pożaru i innych klęsk elementarnych przekraczać granicę w każdem miejscu i w każdym czasie. Przybory, pojazdy i zaprzęgi są wolne od cła i formalności celnych, pod warunkiem ich powrotnego wywozu. Pociągi ratownicze powinny być w miarę możności zgłoszone naprzód urzędowi celnemu.

Rybołówstwo na wodach granicznych.

§  205.

1) Rybołówstwem na wodach granicznych mogą zajmować się osoby, posiadające karty rybackie, wydane przez właściwe władze administracyjne.

2) Połów ryb odbywać się może zasadniczo od wschodu do zachodu słońca. Połów w czasie od zachodu do wschodu słońca może odbywać się za osobnem pozwoleniem organu ochrony granicy i tylko w przypadkach rzeczywistej potrzeby.

3) Zamiar połowu powinien być zgłoszony na 12 godzin naprzód właściwemu organowi ochrony granicy z podaniem miejsca i czasu trwania połowu, ilości łodzi, ich znaków oraz przyborów rybackich.

4) Łodzie powinny być oznaczone znakami widocznemi.

5) Miejsca postoju łodzi oraz miejsca przybijania do brzegów wyznaczają organa ochrony granicy na wniosek rybaków, przyczem organa te powinny uwzględniać istotne potrzeby rybaków.

6) W czasie od zachodu do wschodu słońca, gdy połów nie odbywa się, organa ochrony granicy mogą zarządzić, aby łodzie pozostawały pod zamknięciem właściciela.

7) Łodziami rybackiemi nie wolno przewozić przez granicę celną żadnych towarów, z wyjątkiem połowu oraz przyborów rybackich.

8) Ryby złowione na wodach granicznych poza granicą celną, jak również powracające krajowe łodzie i przybory, użyte do połowu są wolne od cła i obowiązku zgłaszania w urzędzie celnym.

9) Żywność zabierana przez rybaków na czas połowu jest wolna od cła i ograniczeń wywozowych, jak również jeżeli nie została całkowicie spożyta w czasie połowu - wolna jest od cła i ograniczeń przywozowych.

Ograniczenia w granicznym pasie celnym.

§  206.

1) Władze, wydające licencje na handel okrężny w granicznym pasie celnym, porozumiewają się w sprawie wydawania licencyj z właściwą terytorjalnie Dyrekcją Ceł (art. 115 ust. 2).

2). Dyrekcje Ceł uprawnione są do wyłączania z handlu okrężnego na swych odcinkach niektórych towarów. O wyłączeniu Dyrekcje Ceł powiadamiają władze wydające licencje.

CZĘŚĆ  VI.

UISZCZENIE NALEŻNOŚCI CELNYCH.

Termin uiszczenia należności celnych.

§  207.

1) Bieg 14-dniowego terminu przewidzianego w art. 116 dla uiszczenia należności celnych i innych (art. 43 ust. 3), w przypadku, gdy strona wyrazi zgodę na wynik pierwotnej względnie ponownej rewizji celnej (§ 42 ust. 5 i 8) rozpoczyna się dnia następnego po dniu ustalenia wyniku rewizji przez urzędnika rewidującego lub urzędnika przeprowadzającego ponowną rewizję.

2) Gdy strona z wynikiem pierwotnej względnie ponownej rewizji nie zgodziła się z powodu zastosowania taryfy celnej, lecz wyraża zgodę na orzeczenie urzędu celnego, oparte na badaniu stałej komisji taryfowej (§ 227), bieg terminu wymienionego w ust. 1 rozpoczyna się dnia następnego, po dniu okazania stronie orzeczenia urzędu celnego.

3) Jeżeli strona nie zgadza się z orzeczeniem urzędu celnego i wnosi zażalenie na zastosowanie taryfy celnej do Ministerstwa Skarbu, bieg terminu do uiszczenia wymierzonych przez urząd celny należności celnych i innych rozpoczyna się dnia następnego po dniu zawiadomienia strony o decyzji ostatecznej w administracyjnym toku instancyj.

§  208.

1) 90 Towary zagraniczne zrewidowane, mogą być na wniosek strony przekazane w okresie 14 dni po dniu ustalenia wyniku rewizji do innego urzędu celnego, celem uiszczenia należności celnych i innych. Na przekazanie towarów po upływie tego okresu mogą zezwalać w przypadkach zasługujących na uwzględnienie Dyrekcje Ceł.

2) Po przekazaniu do innego urzędu celnego, należności powinny być uiszczone w nieprzekraczalnym 14-dniowym okresie, licząc od dnia następnego po dniu przyjęcia przekazanego towaru przez odbiorczy urząd celny. Dalsze przekazanie do innego urzędu celnego nie jest dozwolone.

3) Urząd celny, do którego przekazano towar, może na wniosek strony przyjąć dotyczące przekazanego towaru pozwolenie przywozu, świadectwo pochodzenia towaru i t. p. dokumenty, których przedstawienie nie obowiązuje przy zgłoszeniu towaru do odprawy celnej i zastosować w ramach przepisów ulgi wynikające z tych dokumentów.

4) 91 Jeżeli urząd celny ujawni, że przekazaną przesyłkę odprawiono nieprawidłowo, powinien sporządzić nowy wynik rewizji i pobrać należności celne według nowego wyniku rewizji. Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na ponowny wynik rewizji, przyczem bieg terminu do wniesienia zażalenia rozpoczyna się następnego dnia po dniu oznajmienia stronie ponownego wyniku rewizji (§ 42 ust. 5 i 8).

§  209.

1) 92 W przypadkach, gdy odprawione warunkowo towary nie zostały w ustalonym terminie przywiezione z zagranicy lub wywiezione za granicę, pobiera się odsetki (karę) za zwłokę (art. 117), począwszy od dnia dokonania warunkowej odprawy, w wysokości 0,75% miesięcznie od wymierzonych należności celnych.

2) 93 Obowiązek płacenia odsetek za zwłokę ciąży na osobie, która zobowiązana jest do uiszczenia należności celnych i innych za warunkowo odprawione towary.

3) Przy obliczaniu odsetek za zwłokę miesiąc zaczęty liczy się za cały.

4) Odsetki za zwłokę pobiera się na rzecz Skarbu Państwa.

5) Odsetek za zwłokę nie pobiera się w tych przypadkach, gdy zabezpieczenie celne zostało złożone w gotówce.

Skutki prawne nieuiszczenia należności celnych w ustawowym terminie.

§  210.

1) Towary, od których należności celne nie zostały uiszczone w przepisanym okresie, podlegają sprzedaży w drodze przetargu.

2) 94 Na wniosek strony, złożony najpóźniej w przeddzień przetargu, Urząd Celny może odroczyć sprzedaż towarów na okres do 6 miesięcy od daty, w której należności celne powinny być uiszczone. Na odroczenie sprzedaży na dalsze 6 miesięcy mogą zezwalać Dyrekcje Ceł. W przypadkach wyjątkowych Ministerstwo Skarbu może zezwolić na odroczenie sprzedaży na dalszy okres czasu. Towary, których sprzedaż odroczono, mogą być przechowywane przez czas odroczenia w magazynach lub składach celnych.

3) Przeniesienie do publicznego składu celnego towarów, których sprzedaż odroczono, nie uważa się za złożenie towarów na skład w rozumieniu art. 36 ust. 1-d.

Odpowiedzialność za niedobory celne.

§  211.

1) 95 Od niedoborów celnych nie uiszczonych przez stronę w ciągu 30 dni po dniu doręczenia jej wezwania płatniczego pobiera się po upływie tego okresu odsetki (karę) za zwłokę (art. 121 ust. 4) w wysokości 0,75% miesięcznie od niedobranej sumy należności celnych.

1a) 96 W razie zmiany wezwania płatniczego, wyrażającej się w obniżeniu lub podwyższeniu wykazanej w wezwaniu kwoty niedoboru, odsetki za zwłokę pobiera się:

a) przy obniżeniu kwoty niedoboru - od obniżonej kwoty za czas, licząc od upływu 30-dniowego terminu po dniu doręczenia stronie pierwotnego wezwania płatniczego,

b) przy podwyższeniu kwoty niedoboru - od podwyższonej kwoty niedoboru za czas, licząc od upływu 30 dni po dniu doręczenia stronie sprostowania wezwania płatniczego, do tego zaś czasu - od kwoty niedoboru wykazanego w pierwotnym wezwaniu.

2) Przy obliczaniu odsetek za zwłokę miesiąc zaczęty liczy się za cały.

3) W przypadkach przewidzianych w art. 121 ust. 6 władza celna może dochodzić całości lub części sumy niedobranej od wszystkich zobowiązanych łącznie, lub od każdego zosobna.

4) Aż do zupełnego zaspokojenia roszczenia Skarbu Państwa zobowiązanie nie wygasa.

5) Zaspokojenie roszczenia Skarbu Państwa przez jednego ze spółzobowiązanych zwalnia wszystkich pozostałych od zobowiązania.

Zwrot należności nadmiernie pobranych.

§  212.

1) W przypadkach stwierdzenia przez władze celne w okresie ustalonym art. 123 ust. 1 nadmiernego pobrania należności celnych od strony, kwotę nadmiernie pobraną zwraca się bez odsetek z urzędu, jeżeli strona nie zgłosiła uprzednio roszczenia.

2) Nadmiernie pobrane kwoty, z powodu omyłek rachunkowych lub też z powodu omyłek, polegających na zastosowaniu stawek celnych w danym czasie nieobowiązujących (art. 121 ust. 2-a, d) zwraca Dyrekcja Ceł we własnym zakresie bez ograniczenia co do wysokości kwoty, w innych przypadkach (art. 121 ust. 2-b, c) zwraca Dyrekcja Ceł kwoty do wysokości 1000 zł, a zwroty powyżej tej kwoty zarządza Ministerstwo Skarbu.

Przedawnienie.

§  213.

1) Bieg okresu rocznego dla przedawnienia roszczeń z tytułu niedoborów celnych, przewidzianego w art. 123 ust. 1, rozpoczyna się w dniu następnym po dniu uiszczenia należności celnych uwidocznionym przez urząd celny na dokumencie odprawy (§ 49 ust. 4).

2) W przypadkach odroczenia lub kredytowania należności celnych w myśl art. 119 i 120 bieg okresu rocznego dla roszczeń z tytułu niedoborów celnych rozpoczyna się w dniu następnym po uiszczeniu odroczonych lub kredytowanych należności.

3) Do wszelkich doręczeń mają odpowiednie zastosowanie postanowienia ordynacji podatkowej dotyczące doręczania pism władz skarbowych, jeżeli niniejsze rozporządzenie nie stanowi inaczej.

Umarzanie nieściągalnych należności i niedoborów celnych.

§ 214. 97

1) Umorzenie należności i niedoborów celnych (art. 124 ust. 1), które nie mogą być ściągnięte od stron zobowiązanych, następuje w tych przypadkach, gdy z przeprowadzonego dochodzenia będzie dowodnie wynikać, że wszystkie środki przedsięwzięte celem ściągnięcia należności i niedoborów zostały wyczerpane i nie dały pozytywnego wyniku.

2) O umorzeniu należności i niedoborów celnych w wysokości ponad 1 zł do 500 zł decydują Dyrekcje Ceł.

3) Sprawy umorzenia należności i niedoborów celnych, których wysokość przekracza 500 zł, powinny być przedstawione do decyzji Ministerstwa Skarbu wraz z wynikiem przeprowadzonego dochodzenia i wnioskiem Dyrekcji Ceł.

CZĘŚĆ  VII.

SPRZEDAŻ TOWARÓW.

Właściwość urzędów celnych w sprawach sprzedaży towarów.

§ 215. Sprzedaż i sprawy związane ze sprzedażą towarów z przetargu publicznego (art. 125) należą do właściwości tych urzędów celnych, które dokonały odprawy. Dyrekcje Ceł mogą upoważnić do sprzedaży towarów również i inne urzędy celne, mając na względzie korzystniejsze warunki sprzedaży, a w szczególności: stopień zaludnienia, zdolność nabywczą ludności, skupienia ośrodków handlowych i t. p.

Zasady przetargu.

§  216.

1) Przed przystąpieniem do sprzedaży urząd celny ustala wysokość wszystkich należności, jakie ciążą na przeznaczonym do sprzedaży towarze, a to: celnych i innych według art. 43 ust. 3, przewozowych, składowych, przeładunkowych, kosztów publicznego przetargu i t. p.

2) Należności celne i inne według art. 43 ust. 3 oblicza się według stawek obowiązujących w dniu sprzedaży. Wysokość należności przewozowych, składowych i przeładunkowych ustala się w porozumieniu z właściwem przedsiębiorstwem.

3) Cenę wywołania ustala się według wartości rynkowej towaru, w każdym razie cena ta nie może być niższa od sumy wszystkich ciążących na towarze należności i kosztów (art. 126).

4) Postanowienia ustępów 1 do 3 nie mają zastosowania przy sprzedaży z przetargu uszkodzonych przedmiotów awaryjnych (§ 174), których cenę wywoławczą ustala się według oszacowania wartości.

5) W przypadku niesprzedania towarów przy pierwszym przetargu wyznacza się drugi przetarg, przyczem jako cenę wywoławczą przyjmuje się kwotę wszystkich należności i kosztów ciążących na towarze (ust. 1).

6) Uzyskaną przy przetargu nadwyżkę, pozostałą po zaspokojeniu kosztów przetargu, należności celnych i innych wydaje się stronie uprawnionej do jej otrzymania (art. 126 ust. 5).

7) W razie sporów co do uprawnień strony lub jej zastępców prawnych do otrzymania nadwyżki (ust. 6) lub w przypadku zgłoszenia roszczeń przez osoby trzecie, nadwyżkę składa się do depozytu sądowego; w przypadkach innych wątpliwości lub niezgłoszenia się strony nadwyżkę pozostawia się w depozycie urzędu celnego.

8) Nabywca towaru z przetargu nie może domagać się unieważnienia nabycia, nie może również żądać zmniejszenia ceny nabycia z powodu wad towaru lub z powodu pokrzywdzenia.

Przetarg towarów podlegających ograniczeniom przywozowym.

§  217.

1) Towary podlegające ograniczeniom przywozowym sprzedaje się z przetargu na ogólnych zasadach pod warunkiem dostarczenia pozwolenia przywozowego a przy braku takiego nabywcy pod warunkiem wywiezienia towaru zagranicę. Przy sprzedaży pod warunkiem wywiezienia zpowrotem zagranicę do ceny wywoławczej nie wlicza się cła, opłat manipulacyjnych w tem i dodatkowych (akcydencji) oraz opłat według artykułu 43 ust. 3.

2) Towary stanowiące przedmioty monopolu państwowego podlegają sprzedaży tylko pod warunkiem wywiezienia ich zagranicę, przyczem postanowienie ustępu 1 o cenie wywoławczej ma analogiczne zastosowanie.

3) Nabywca towaru sprzedanego z przetargu pod warunkiem dostarczenia pozwolenia przywozowego względnie wywiezienia towaru zagranicę, obowiązany jest dopełnić powyższych warunków w okresie przez urząd celny wyznaczonym. W razie niedopełnienia powyższych warunków w wyznaczonym okresie nabywca traci prawo do kupionego towaru. Urząd celny zwraca wtedy nabywcy cenę kupna, potrącając z niej kwotę rękojmi (§ 219 ust. 3); jeżeli zaszło to przy pierwszym przetargu, należy towar wystawić na drugi przetarg, a gdy zaszło to przy drugim przetargu należy z towarem postąpić w myśl art. 128 ust. 2.

4) Pozostawione przez podróżnych drobne ilości towarów podlegających ograniczeniom przywozowym ze względów gospodarczych, mogą być sprzedane przez urząd celny bez warunku dostarczenia pozwolenia przywozu lub wywiezienia towarów zagranicę.

5) Opłaty składowe powstałe od dnia sprzedaży towaru obciążają nabywcę.

Bezskuteczność przetargu.

§  218.

1) Towary, które po bezskutecznym przetargu przeszły na własność Skarbu Państwa i co do których nie zarządzono zniszczenia mogą być przekazane bez pobrania należności celnych i innych (art. 43 ust. 3) instytucjom społecznym, filantropijnym lub też na cele państwowe. Przekazanie takich towarów zarządzają:

a) urzędy celne, jeżeli chodzi o towary szybko psujące się, niezależnie od kwoty obciążenia celnego,

b) Dyrekcje Ceł, jeżeli należności celne od jednej przesyłki nie przekraczają 750 zł, z wyjątkiem towarów podlegających opłatom monopolowym lub podatkom pośrednim,

c) Ministerstwo Skarbu we wszystkich innych przypadkach.

2) Przekazanie towarów instytucjom społecznym, filantropijnym lub na cele państwowe może być uskutecznione po uprzedniem uiszczeniu przez wymienione instytucje lub zarząd państwowy należności przewozowych lub składowych, przypadających publicznym przedsiębiorstwom przewozowym lub składowym.

3) W razie odmowy uiszczenia należności według ustępu 2, towar na zarządzenie Dyrekcji Ceł podlega zniszczeniu. Również Dyrekcja Ceł zarządza zniszczenie tych niesprzedanych towarów, które ze względu na swój charakter nie nadają się dla instytucyj społecznych lub filantropijnych, albo też na cele państwowe.

4) O zniszczeniu towarów jak również o przekazaniu ich na cele społeczne, dobroczynne lub państwowe urząd celny sporządza protokół za podpisem urzędnika celnego i przedstawiciela przedsiębiorstwa przewozowego lub składowego, a jeżeli chodzi o przekazanie towarów na cele społeczne, dobroczynne lub państwowe również przez osoby, które towar przyjęły. Podpis na protokóle osób, które towar przyjęły, może być zastąpiony oddzielnem pokwitowaniem obdarowanej instytucji.

5) Niesprzedane towary stanowiące przedmiot monopolu państwowego (§ 217 ust. 2) przekazuje się właściwemu Zarządowi Monopolu Państwowego, jeżeli zgodzi się na uiszczenie należności przewozowych i składowych w myśl ustępu 2. W przypadkach odmowy przez Zarząd Monopolu Państwowego przyjęcia na tych warunkach towaru, towar podlega zniszczeniu na ogólnych zasadach.

6) Drobne ilości towarów stanowiących przedmiot monopolu państwowego, których sprzedaż lub przesyłka do zarządu monopolu pociągałaby koszta niewspółmierne w porównaniu z wartością towaru, mogą być decyzją urzędu celnego zniszczone protokolarnie bez dokonywania przetargu.

Rękojmia przetargu.

§  219.

1) Przystępujący do przetargu obowiązany jest złożyć w gotówce rękojmię od 1 do 100 zł. Wysokość rękojmi w poszczególnych przypadkach ustala urząd celny zależnie od ilości i jakości przeznaczonych na przetarg towarów.

2) Rękojmia wymieniona w ust. 1 powinna być zwrócona uczestnikom przetargu po ukończeniu przetargu lub wcześniej na żądanie opuszczającego przetarg z wyjątkiem przewidzianym w ust. 4.

3) Osoba, którą uzyskała przybicie (nabywca), powinna niezwłocznie wpłacić gotówką 20% ceny kupna tytułem rękojmi. Reszta kwoty, za którą towar sprzedano, nabywca obowiązany jest wpłacić nie później niż dnia następnego.

4) W razie uchylenia się od wpłacenia rękojmi w wysokości 20% ceny kupna, rękojmia złożona przez nabywcę przed przetargiem (ust. 1) przepada na rzecz Skarbu Państwa; nabywca traci prawo do towaru, przyczem wznawia się sprzedaż towaru w czasie tego samego przetargu.

5) W przypadku, gdy nabywca nie uiścił pełnej ceny kupna w okresie ustalonym w ustępie 3, traci prawo do towaru, a wpłacona przez nabywcę rękojmia w wysokości 20% ceny kupna przepada na rzecz Skarbu Państwa. Przetarg towaru unieważnia się, poczerń towar ponownie podlega sprzedaży na ogólnych zasadach.

Tok postępowania przy sprzedaży towarów.

§  220.

1) O mającym się odbyć przetargu urząd celny podaje do publicznej wiadomości przez jednorazowe ogłoszenie w dwóch miejscowych gazetach przynajmniej na 10 dni przed wyznaczonym terminem przetargu oraz przez obwieszczenie na tablicy urzędowej w urzędzie celnym. W braku gazet w danej miejscowości ogłoszenia dokonywa się w sposób przyjęty w danej miejscowości. Ogłoszenie w gazetach nie obowiązuje przy sprzedaży towarów o małej wartości; decyduje o tem urząd celny.

2) W publikacjach wymienia się:

a) miejsce i czas przetargu,

b) ogólnikową nazwę towarów przeznaczonych do sprzedaży,

c) miejsce i czas oglądania towarów przed sprzedażą,

d) termin powtórnego przetargu, gdyby pierwszy przetarg nie doszedł do skutku.

3) Towary szybko psujące się, żywe rośliny, środki wybuchowe i żywe zwierzęta mogą być sprzedane bez ogłaszania o przetargu w gazetach.

4) Niezależnie od ogłoszenia w gazetach i wywieszenia obwieszczenia w urzędzie celnym, urząd celny obowiązany jest zawiadomić o mającem się odbyć przetargu osobę, która zgłosiła towar do odprawy celnej, a w przypadkach zgłoszenia towaru z urzędu (§ 33 ust. 7) zarząd magazynu celnego lub zarząd składu celnego, w zależności od tego, gdzie przesyłka znajduje się.

§  221.

1) Przetarg przeprowadza publicznie urzędnik celny w obecności przedstawiciela zainteresowanego przedsiębiorstwa przewozowego lub składowego i przedstawiciela miejscowej władzy samorządowej. Nieprzybycie wymienionych przedstawicieli nie, wstrzymuje przetargu.

2) Przetargu nie można rozpoczynać później niż w dwie godziny po czasie oznaczonym w obwieszczeniu o sprzedaży, przyczem przetarg nie może trwać dłużej jak do godziny 16-ej. Sprzedaż niezakończona w ciągu jednego dnia odbywa się w powszednich dniach następnych aż do ukończenia.

3) Przetarg odbywa się ustnie.

4) Przed rozpoczęciem przetargu urzędnik celny okazuje przedmiot sprzedaży i podaje cenę wywoławczą. Jeżeli towar ma być sprzedany pod osobnemi warunkami (zakaz przywozu i t. p.) urzędnik celny oznajmia jednocześnie o tych warunkach uczestnikom przetargu.

5) Przybicia udziela się osobie, która zaofiarowała w czasie przetargu najwyższą kwotę, jeżeli po trzykrotnem wezwaniu do dalszego postępowania ceny nikt wyższej kwoty nie zaofiarował.

6) Na żądanie nabywcy urząd celny wydaje zaświadczenie o nabyciu towaru z przetargu; w zaświadczeniu powinno być wymienione: imię i nazwisko oraz adres nabywcy, data przetargu, numer tabeli licytacyjnej i dokładne opisanie towaru.

§ 222. Przetarg uważa się za niedoszły do skutku jeżeli:

a) nikt nie stawił się do przetargu lub

b) nikt nie zaofiarował przynajmniej ceny wywoławczej towaru.

§  223.

1) W przetargu nie mogą uczestniczyć:

a) osoby, dla których towar był przeznaczony,

b) funkcjonariusze celni, ich małżonkowie i dzieci razem z nimi zamieszkałe,

c) osoby obecne na licytacji w charakterze urzędowym.

2) W przypadkach ujawnienia w czasie przetargu, że towar został nabyty przez osoby wymienione w ustępie 1, przetarg unieważnia się, przyczem towar wystawia się ponownie na sprzedaż.

3) Urzędnik celny kierujący przetargiem ma prawo wyłączyć:

a) od dalszego uczestnictwa w danym przetargu osobę, która po przybiciu przetargu nie wpłaciła niezwłocznie gotówką przepisanej rękojmi,

b) osobę, która pomimo upomnienia urzędnika, zachowuje się w miejscu przetargu w sposób niewłaściwy.

§  224.

1) Towar podlega wycofaniu z przetargu zarówno pierwszego jak i drugiego, jeżeli strona uiści ciążące na towarze należności celne i inne według art. 43 ust. 3 oraz koszta przetargu, najpóźniej przed rozpoczęciem przetargu.

2) Urząd celny może zezwolić na pisemny wniosek strony, złożony najpóźniej w przeddzień przetargu danego towaru, na powrotny wywóz towaru zagranicę, lub na odroczenie sprzedaży w myśl § 210 ust. 213. Wycofanie towaru z przetargu nie zwalnia strony od obowiązku uiszczenia kosztów przetargu.

CZĘŚĆ  VIII.

ZAŻALENIA.

§  225.

1) Od postanowień i zarządzeń wydanych w pierwszej instancji w sprawie stosowania taryfy celnej i przepisów celnych, służy stronie prawo odwołania tylko do jednej właściwej wyższej instancji (§ 231).

2) Bieg 30-dniowego terminu, przewidzianego w art. 130 ust. 3 dla wnoszenia zażaleń rozpoczyna się:

a) przy zażaleniach wnoszonych w związku z odprawą celną - od dnia następnego po dniu oznajmienia stronie wyniku rewizji, a jeżeli strona nie zgłosiła się w przepisanym terminie celem oznajmienia jej wyniku rewizji lub odmówiła podpisu - od dnia następnego od daty stwierdzenia przez urząd celny na zgłoszeniu o niezjawieniu się strony lub odmowie przez nią podpisu (§ 42 ust. 7),

b) przy przesyłkach pocztowych odprawianych bez udziału strony (§ 141 ust. 3) - od dnia następnego po dniu doręczenia stronie przesyłki wraz z kwitem celnym przez pocztę; przy wniesieniu zażalenia strona powinna dołączyć zaświadczenie urzędu pocztowego o dniu doręczenia jej przesyłki, jeżeli zajdzie potrzeba udowodnienia wobec władzy celnej dochowania przez stronę 30-dniowego terminu na wniesienie zażalenia,

c) w innych przypadkach gdy postanowienie lub zarządzenie było wydane na piśmie - od dnia następnego po dniu doręczenia postanowienia lub zarządzenia (§ 213 ust. 3), jeżeli zaś było oznajmiane ustnie, od dnia następnego po dniu oznajmienia, z wyjątkiem przewidzianym w ust. 6.

3) Jeżeli koniec terminu przypada na niedzielę lub święto ustawowe, to za ostatni dzień terminu uważa się najbliższy następny dzień powszedni.

4) Przy przesyłaniu zażaleń pocztą przyjmuje się, że zażalenie wniesione zostało we właściwym czasie, jeżeli stempel pocztowy lub pokwitowanie urzędu pocztowego wskazujej że nadane zostało przed upływem terminu.

5) Jeżeli strona zamierza zaskarżyć postanowienie lub zarządzenie wydane przez władzę celną ustnie, może żądać spisania protokółu. Żądanie spisania protokółu powinna strona zgłosić najpóźniej trzeciego dnia, po dniu oznajmienia jej postanowienia lub zarządzenia. W protokóle należy szczegółowo ustalić, jakie zarządzenie lub postanowienie było wydane, kiedy zostało stronie oznajmione i jakie zarzuty strona podnosi przeciwko temu zarządzeniu lub postanowieniu. Protokół taki powinien być podpisany przez stronę i urzędnika sporządzającego protokół. W razie odmowy podpisania protokółu przez stronę, należy stwierdzić to w protokóle z podaniem przyczyny odmowy. Zaniechanie sporządzenia protokółu nie pozbawia strony prawa wniesienia zażalenia w przepisanym okresie.

6) W przypadkach sporządzenia protokółu bieg terminu do wniesienia zażalenia rozpoczyna się od dnia następnego po dniu sporządzenia protokółu.

7) Zażalenia powinny być wniesione na piśmie lub w drodze ustnego zgłoszenia do protokółu za pośrednictwem tej władzy, która wydała decyzję.

8) Władza, która wydała decyzję, może we własnym zakresie działania uwzględnić zażalenie strony, gdy istnieją słuszne do tego podstawy z zastrzeżeniem zachowania postanowień art. 130 ust. 4. O uwzględnieniu zażalenia władza decydująca zawiadamia stronę.

9) Jeżeli władza celna, która wydała zarządzenie, lub postanowienie, nie uwzględni wniesionego przez stronę zażalenia, przesyła zażalenie władzy celnej właściwej do rozstrzygnięcia danego zażalenia.

Zażalenie na stosowanie taryfy celnej.

§  226.

1) Sprawy związane ze stosowaniem taryfy celnej rozpatruje w urzędach celnych I kl. komisja taryfowa.

2) W skład komisji taryfowej wchodzą następujący członkowie: naczelnik urzędu celnego lub jego zastępca, jako przewodniczący, oraz dwóch najbardziej doświadczonych w towaroznawstwie urzędników celnych tegoż urzędu.

3) Członków komisji oraz ich zastępców, z wyjątkiem naczelnika urzędu i jego zastępcy, wyznacza Dyrekcja Ceł na wniosek urzędu celnego.

4) Komisja odbywa posiedzenia swoje w miarę potrzeby codzień w godzinach urzędowych, oprócz dni świątecznych i rozstrzyga większością głosów. Orzeczenie wciąga się do osobnego rejestru za podpisem wszystkich członków, biorących udział w danem posiedzeniu komisji.

§ 227. W przypadkach, gdy strona nie wyrazi zgody na wynik rewizji (§ 42 ust. 6), ustala się następujący tok postępowania:

I. w urzędach celnych pierwszej klasy:

a) Urzędnik rewidujący przedstawia urzędowi celnemu najpóźniej następnego dnia po zgłoszeniu zażalenia próbki towaru. Próbki powinny być wydzielone przez rewidującego urzędnika w obecności strony w dwóch jednakowych egzemplarzach, przyczem do próbek przymocowuje się kartki (wzór Nr. 16), na których tożsamość towaru potwierdza swoim podpisem urzędnik rewidujący i strona. Jeżeli wydzielenie próbek nie jest możliwe, towar podlega zbadaniu na miejscu.

b) Zgłoszenie celne, na którem strona wyraziła zażalenie oraz próbki towaru, przekazuje się komisji taryfowej do rozstrzygnięcia (§ 226).

c) Komisja przeprowadza badanie towaru na najbliższem posiedzeniu, nie później jednak niż w ciągu 3 dni po dniu zgłoszenia zażalenia. Treść orzeczenia komisji notuje się na zgłoszeniu celnem. W razie rozbieżności głosów decyduje przewodniczący komisji, którego decyzję, jako orzeczenie komisji, notuje się na zgłoszeniu celnem, w rejestrze zaś (§ 226 ust. 4) każdy z członków komisji wpisuje swą opinję z podaniem uzasadnienia.

d) Zgłoszenie celne wraz z oznaczonem na niem orzeczeniem komisji okazuje się stronie, która na zgłoszeniu celnem wyraża pisemnie swą zgodę lub zgłasza dalsze zażalenie.

e) W przypadkach zgłoszenia przez stronę dalszego zażalenia na orzeczenie komisji, urząd celny sporządza protokół według wzoru Nr. 17, który wraz z próbkami towaru przedstawia Ministerstwu Skarbu.

f) Przesłanie do Ministerstwa Skarbu protokółu wraz z próbkami powinno być uskutecznione nie później niż w ciągu 7 dni od dnia oznajmienia stronie orzeczenia komisji.

g) Strona ma prawo podjąć towar, nie oczekując decyzji Ministerstwa Skarbu, po uiszczeniu należności celnych według orzeczenia komisji i zadośćuczynieniu wszystkim obowiązującym przy odprawie celnej przepisom.

h) Po otrzymaniu przez urząd celny orzeczenia Ministerstwa Skarbu na zażalenie strony, urząd celny zależnie od orzeczenia, albo zwraca stronie należności nadmiernie pobrane, albo też ściąga od niej należności niedobrane.

II. W urzędach celnych drugiej klasy:

a) na żądanie strony ponowne zbadanie towaru przeprowadza sam naczelnik urzędu,

b) gdy z wynikiem ponownej rewizji strona mc zgodzi się, urząd celny niezwłocznie sporządza protokół według wzoru Nr. 17 i przedstawia go wraz z próbkami towaru Ministerstwu Skarbu.

§  228.

1) Urząd celny przesyła protokół do Ministerstwa Skarbu ze sprawozdaniem, w którem szczegółowo uzasadnia swoje orzeczenie.

2) Do sprawozdania dołącza urząd złożone przez stronę dokumenty oraz jedną próbkę towaru, drugą zaś próbkę pozostawia w urzędzie.

3) Do próbek przymocowuje się kartki (wzór Nr. 16) i przypieczętowuje lakiem w ten sposób, aby ich nie można było odjąć bez uszkodzenia pieczęci. Końce sznurka, którym przywiązane są próbki do kartek, pieczętuje się na odwrotnej stronie kartek pieczęcią strony i urzędu, pozostawiając końce sznurka dla pieczęci Ministerstwa Skarbu przy zwrocie próbek.

4) Przy wydzielaniu próbek należy mieć na uwadze, co następuje:

a) próbki należy przedstawiać w takiej ilości i w takim stanie, aby mogły dostatecznie charakteryzować towar i jego przeznaczenie;

b) próbki tkanin, wstążek, haftów, koronek i t. p. powinny mieć nie mniej niż 150 cm² powierzchni lub 20 cm długości;

c) 98 ciała sypkie i płynne powinny być wysyłane w naczyniach blaszanych lub szklanych, o wadze nie mniej jak 150 - 200 g; spirytus i napoje, zawierające alkohol, w ilości nie mniej niż 400 cm³, inne płyny zawierające alkohol w ilości nie mniej niż 50 cm³; naczynia powinny być zamknięte i zapieczętowane lakiem; do naczyń przymocowuje się kartki w sposób wskazany w ust. 3);

d) próbki surowców metali wydzielać należy w kawałkach o długości przynajmniej 10 cm; druty i pręty o długości 40 cm;

e) wysyłanie całych bel, skrzyń, koszów, beczek i t. p. z jednakowym towarem można uskuteczniać tylko w przypadkach rzeczywistej potrzeby, uznanej przez urząd lub stronę;

f) zamiast towarów ciężkich lub niedogodnych do przesłania można przedstawiać rysunki lub fotografje, opatrzone odpowiedniem zaświadczeniem rewidującego urzędnika i strony, stwierdzającem zgodność z towarem reklamowanym; na zaświadczeniu powinny być umieszczone pieczęcie urzędu i strony oraz podpisy urzędnika i strony,

5) 99 Nadesłane egzemplarze próbek niezużytych przy badaniu, jeżeli zwrot ich zastrzeże sobie strona w protokóle, Ministerstwo Skarbu zwraca urzędowi celnemu wraz z rozstrzygnięciem sprawy, celem doręczenia stronie za pokwitowaniem. Strona nie może rościć pretensji do Skarbu Państwa z powodu zużycia próbek do celów badania towarów.

§  229.

1) Zażalenia na stosowanie taryfy celnej, wniesione w przepisanym okresie, lecz po wydaniu towaru do wolnego obrotu, mogą być rozpatrywane pod warunkiem udowodnienia tożsamości towaru reklamowanego z towarem wydanym do wolnego obrotu.

2) Przeprowadzenie wobec władzy celnej dowodu tożsamości towaru, która powinna być urzędownie stwierdzona, należy do obowiązku strony.

3) Do udowodnienia tożsamości towaru mogą służyć próbki, rysunki i t. p. wydzielone i stwierdzone w sposób przepisany § 228 przed wydaniem towaru do wolnego obrotu.

4) Towary zalegające pod dozorem publicznych przedsiębiorstw przewozowych z powodu nieodebrania ich przez adresatów traktuje się, jako niewydane do wolnego obrotu. Towar taki dla ustalenia tożsamości powinien być dostawiony do urzędu celnego, który dokonał odprawy, przyczem publiczne przedsiębiorstwo powinno pisemnie zaświadczyć, że dany towar przez cały czas t. j. od chwili zwolnienia z pod dozoru celnego aż do czasu ponownego dostawienia do urzędu celnego pozostawał pod jego dozorem i nie był wydany adresatowi.

§  230.

1) Orzeczenia wydawane stronom w osobnem piśmie powinny zawierać powołanie się na podstawę prawną oraz pouczenie co do środków odwoławczych.

2) Jeśli orzeczenie w całości lub części jest odmowne, powinno zawierać prawne i faktyczne uzasadnienie. W orzeczeniach w sprawach pozostawionych swobodnemu uznaniu władzy celnej można wskazać tylko podstawę prawną.

3) W pouczeniu o środkach prawnych należy wskazać, do której władzy i w jakim terminie służy stronie prawo zażalenia lub skargi.

4) Orzeczenia wydane w drugiej instancji przez Dyrekcję Ceł lub Ministerstwo Skarbu są ostateczne w administracyjnym toku instancyj, co nie pozbawia strony uprawnienia do wniesienia skargi do Najwyższego Trybunału Administracyjnego w terminie dwumiesięcznym od dnia doręczenia orzeczenia.

Rozstrzyganie zażaleń.

§  231.

1) Zażalenia na postanowienia lub zarządzenia urzędów celnych w sprawach stosowania taryfy celnej rozstrzyga w drugiej i ostatniej instancji Ministerstwo Skarbu.

2) Zażalenia w sprawach stosowania przepisów celnych przez urzędy celne rozstrzyga w drugiej i ostatniej instancji właściwa terytorjalnie Dyrekcja Ceł, z wyjątkiem spraw zwolnienia od cła przedmiotów, objętych art. 22 ust. 1 punkty 1, 2, 3, 4, 6, 7 i 10 oraz art. 22 ust. II punkty 21 i 22, w których to sprawach w drugiej instancji rozstrzyga Ministerstwo Skarbu.

3) Rozstrzyganie zażaleń związanych z wykonywaniem pozwoleń Ministerstwa Skarbu należy doi kompetencji Ministerstwa Skarbu.

4) We wszystkim innych przypadkach zażalenia na postanowienia i zarządzenia rozstrzyga w drugiej instancji władza bezpośrednio wyższa.

5) W przypadkach, gdy zażalenie odnoszące się do danego towaru dotyczy jednocześnie stosowania taryfy celnej jak i przepisów celnych, - wówczas właściwem do rozstrzygnięcia takiego zażalenia jest Ministerstwo Skarbu.

6) Koszta postępowania, związane z zażaleniem ponosi strona, jeżeli zażalenie nie zostanie uwzględnione. Do kosztów zalicza się koszta opakowania, przesłania, analiz próbek i t. p. Koszta opakowania i przesyłki próbek, z wyjątkiem pocztowych przesyłek listowych, uiszcza strona urzędowi celnemu zgóry.

Uchylenie lub zmiana postanowień i zarządzeń w drodze nadzoru.

§ 232. Ministerstwo Skarbu, jako naczelna władza celna może z urzędu lub na skutek prośby uchylić lub zmienić w drodze nadzoru postanowienia lub zarządzenia wydane przez urzędy celne lub Dyrekcje Ceł do chwili ich uprawomocnienia się, jeżeli uznane zostaną za niesłuszne, wadliwe lub niezgodne z prawem. O decyzjach takich strony powinny być powiadomione.

Przywrócenie uchybionego okresu lub terminu.

§  233.

1) Wnioski o przywrócenie uchybionego terminu lub okresu powinny być wniesione w okresie przewidzianym w art. 132 ust. 2 do tej władzy celnej, która wydała decyzję w pierwszej instancji. Wnioski takie powinny być złożone na piśmie i należycie umotywowane.

2). Władza powołana do rozstrzygnięcia tych wniosków (art. 132 ust. 3) orzeka ostatecznie. Od tej decyzji nie przysługuje stronie żaden środek prawny.

CZĘŚĆ  IX.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

§  234.

1) Firmy ekspedycyjne, które pełnią obecnie czynności agentów celnych, mogą wykonywać te czynności na dotychczasowych podstawach w okresie 6 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

2) Te firmy, które zamierzają nadal wykonywać czynności agentów celnych, powinny wnieść najpóźniej na 2 miesiące przed upływem powyższego okresu podania do Ministerstwa Skarbu o wydanie koncesji przewidzianej w art. 38.

§  235.

1) Koncesjonowane przedsiębiorstwa, utrzymujące obecnie składy celne, mogą je prowadzić do czasu upływu ważności koncesyj, przy stosowaniu postanowień prawa celnego oraz przepisów wydanych na podstawie tego prawa.

2) Te przedsiębiorstwa, które zamierzają nadal prowadzić składy celne, powinny wnieść najpóźniej na 1 miesiąc przed upływem dotychczasowych koncesyj podania o udzielenie nowych koncesyj w mysi art. 63.

§ 236. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem 30 października 1934 r.

ZAŁĄCZNIKI

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIK  I ¹⁰⁰

Zakres uprawnień urzędów celnych II klasy do odprawy celnej przywozowej.

grafika

ZAŁĄCZNIK  II

TABELA

obcych monet złotych, które mogą być przyjmowane przez urzędy celne przy uiszczaniu cła.

grafika

ZAŁĄCZNIK  IIa ¹⁰¹

TABELA CELNYCH OPŁAT MANIPULACYJNYCH

A. Odprawa ostateczna przywozowa.

a) Stawki ogólne

Dział, grupa i pozycja taryfy celnej przywozowej			Ogólna nazwa towaru	Jednostka wymiaru	Celna opłata manip. zł
DZIAŁ I.			Wytwory pochodzenia roślinnego
Grupa	1	poz. 1- 16	Zboża, strączkowe	100 kg brutto	20
"	2	" 17- 26	Nasiona	"	100
"	3	" 27- 35	Mąki, kasze, słód, groch obłuszczony, ryż, krochmale	"	200
"	4	" 36- 52	Okopowe, warzywa, chmiel, grzyby	"	100
"	5	" 53- 75	Owoce, jagody jadalne	"	500
"	6	" 76- 82	Artykuły kolonialne, ich surogaty, korzenie	"	5.000
"	7		Rośliny żyjące, wytwory ogrodnictwa, rośliny lekarskie, pasze, ściółka:
		" 83- 88	Rośliny żyjące: zrazy i wszelkie gałązki, nie ukorzenione; cebulki, kłącze, korzonki, bulwy - wszystko roślin ozdobnych w stanie niewypędzonym; dekoracyjne liście, trawy, gałązki, kwiaty - wszystko cięte	"	5.000
		" 89	Rośliny i ich części używane w lecznictwie	"	200
		" 90- 91	Materiały roślinne przemysłowe surowe; pasza zielona; ściółka leśna	"	20
"	8	" 92-102	Drewno, farbiarskie, garbarskie; żywice, oprócz osobno wymienionych	"	100
"	9	" 103-104	Wiklina, materiały roślinne do plecenia, do wyściełania	"	50
DZIAŁ II.			Zwierzęta żywe i wytwory pochodzenia zwierzęcego.
Grupa	10		Żywe: zwierzęta, ptaki, płazy, owady:
		poz. 105-107	Konie, muły, osły, bydło rogate	1 sztuka	500
		" 108-111 114	Inne zwierzęta	"	200
		" 112, 114	Ptactwo	"	20
		" 113, 114	Pszczoły, płazy, owady	100 kg brutto	500
"	11	" 115, 116 i 118-120	Ryby (skorupiaki, mięczaki)	"	1.000
		117	Śledzie, sardele, szproty - solone	"	100
"	12	" 121-127 129-130	Mięso i wytwory hodowli	"	100
		" 128	Sery	"	2.000
"	13	" 131-147	Surowce i odpadki pochodzenia zwierzęcego osobno nie wymienione	"	50
DZIAŁ III.			Wytwory pochodzenia mineralnego.
Grupa	14	poz. 148-176	Ziemie, kamienie, sól, woda	100 kg brutto	20
"	15		Rudy, żużle, popioły	"
"	z poz. 177		Rudy	"	1
"		" 177-179	Szlamy, żużle, zendra, masy do czyszczenia gazu, popioły	"	10
"	16	" 180-195	Paliwa mineralne i produkty ich destylacji	"	20
"	17	" 196-202	Oleje mineralne, bitumy, asfalty	"	20
DZIAŁ IV.			Woski, tłuszcze, oleje pochodzenia roślinnego i zwierzęcego oprócz osobno wymienionych.
Grupa	18	poz. 203-204	Woski	"	200
"	19	" 205-214	Tłuszcze i oleje pochodzenia roślinnego, oprócz osobno wymienionych	"	200
"	20	" 215-225	Tłuszcze, oleje, przetwory tłuszczowe	"	200
DZIAŁ V.			Przetwory spożywcze, tytoń.
Grupa	21	poz. 226-229	Przetwory mączne i odżywcze	"	1.000
"	22	" 230-240	Przetwory warzywne, owocowe i jagodowe	"	1.000
"	23	" 241-258	Przetwory mięsne, rybne itp.	"	2.000
"	24	" 259-261	Cukier	"	500
"	25	" 262-268	Wyroby cukiernicze	"	5.000
"	26	" 269-284	Napoje, spirytus, wina, ocet, drożdże	"	5.000
"	27	" 285-292	Odpadki przetworów spożywczych, pasze treściwe	"	50
"	28	" 293-294	Tytoń i wyroby tytoniowe	"	2.000
DZIAŁ VI.			Przetwory chemiczne i farmaceutyczne; farby.
Grupa	29	poz. 295-357	Pierwiastki, zasady, kwasy i ich sole. Związki organiczne oprócz osobno wymienionych	"	500
"	30	" 358-392	Środki farmaceutyczne, opatrunkowe, lekarstwa	"	1.000
"	31	" 393-404	Barwniki syntetyczne i produkty pośrednie, służące do ich wyrobu	"	500
"	32	" 405-423	Wyciągi, przetwory farbiarskie, farby mineralne, atramenty, lakiery	"	1.000
		" 424-428	Garbniki	"	300
"	33	" 429-440	Olejki eteryczne, esencje, sztuczne przetwory aromatyczne; perfumeria, kosmetyka	"	10.000
"	34	" 441-449	Materiały wybuchowe, zapałki, inne środki zapalne	"	500
"	35	" 450-464	Świece, mydła, inne przetwory z wosku, tłuszczów; laki	"	1.000
"	36	" 465-472	Kleje, żelatyna, kity	"	500
"	37	" 473-485	Nawozy	"	10
"	38	" 486-491	Chemiczne przetwory osobno nie wymienione	"	500
DZIAŁ VII.			Skóry, futra, wyroby skórzane.
Grupa	39	poz. 492-494	Skóry surowe, piklowane	100 kg brutto	100
		" 495-514	Skóry wyprawione, skóry sztuczne, mączka	"	500
		" 515	Odpadki skórzane	"	100
"	40	" 528	Skóry futrzane baranie, kozie	"	5.000
		" 516-527 529-533	Skóry futrzane inne	"	10.000
"	41	" 534-559	Wyroby ze skóry; wyroby kaletnicze, obuwie	"	5.000
DZIAŁ VIII.			Surowce włókiennicze i wyroby z nich.
Grupa	42		Jedwab naturalny, jedwab sztuczny i włókna sztuczne
"		poz. 560-562	Jedwab naturalny surowy, przędza z jedwabiu naturalnego	"	1.000
"		" 563-570	Tkaniny, wstążki, dywany z jedwabiu naturalnego	"	5.000
"		" 571-575	Jedwab sztuczny; przędza, słomka i włosie - z jedwabiu sztucznego i półjedwabne	"	1.000
"		" 576-588	Tkaniny, wstążki, dywany - z jedwabiu sztucznego i półjedwabne	"	5.000
"	43		Wełna, sierść, włosie
		" 589-592	Wełna, sierść, puch zwierzęcy, włosie - surowe, odpadki, wełna czesana, niedoprzęd	"	100
		" 593-597	Przędza wełniana, z włosia zwierzęcego, osnowy wełniane, sukna włościańskie	"	300
		" 598-604	Tkaniny wełniane i półwełniane	"	5.000
		" 605	Dywany wełniane i półwełniane	"	10.000
"	44		Bawełna
		" 606-610	Bawełna, szarpie, wata, niedoprzęd	"	100
		" 611-612	Przędza, nici	"	500
		" 613-622	Tkaniny, wstążki	"	1.000
"	45		Len, konopie, juta, rami i inne materiały włókniste roślinne
		" 623-626	Włókna - surowce	"	100
		" 627-631	Przędza	"	200
		" 632-636	Tkaniny, chodniki, dywany, wycieraczki	"	1.000
"	46	" 637-644	Tiule, firanki, koronki, hafty	"	20.000
"	47		Wojłoki i pilśń; wyroby powroźnicze; nici i przędza metalowe; tkaniny impregnowane, nasycone, z nitkami gumowymi; linoleum, cerata; artykuły techniczne oraz inne wyroby włókiennicze osobno nie wymienione
		" 652-656	Nici metalowe nawinięte na materiały włókniste, tkaniny i materie dziane, z nićmi metalowymi, szychem	"	10.000
		" 645-651 657-679	Inne wyroby włókiennicze osobno nie wymienione	"	2.000
"	48	" 680-693, 697-706	Materiały i wyroby dziane; wyroby szmuklerskie, plecione	"	5.000
		" 694-696	Pończochy, skarpetki z jedwabiu naturalnego, sztucznego, półjedwabne	"	10.000
"	49	" 707-718	Bielizna, odzież, konfekcje	"	5.000
"	50	" 719	Szmaty	"	10
DZIAŁ IX.			Kauczuk, jego surogaty; wyroby z tych materiałów.
Grupa	51	poz. 720-724	Kauczuk i jego surogaty	100 kg brutto	500
"	52	" 725-746	Wyroby z kauczuku i jego surogatów	"	1.000
DZIAŁ X.			Drewno, korek, wyroby z nich; wyroby koszykarskie.
Grupa	53		Drewno, wyroby z drewna
		poz. 747-757	Drewno, podkłady, łaty bukowe, wełna drzewna, wióry bukowe, trociny, mąka drzewna, kostki brukowe, obręcze, klepki, gonty	"	50
		" 758-773	Wyroby z drewna, forniry, płyty klejone	"	500
		" 774-778	Listwy, gzymsy, ramy, meble i inne wyroby drewniane	"	1.000
	54		Korek, wyroby z korka i torfu
		" 779-780	Kora, odpadki	"	20
		" 781-788	Wyroby z korka i torfu	"	500
"	55	" 789-791	Wyroby koszykarskie i plecione z materiałów roślinnych	"	500
DZIAŁ XI.			Papier i wyroby z niego.
Grupa	56		Surowce papiernicze
		poz. 792	Skrawki papierowe, makulatura	"	1
		" 793-794	Miazga drzewna, papierowa, ze słomy, celuloza	"	20
"	57		Tektura, papier, karton
		" 795-805	Celuloza z włóknami azbestu, wata z celulozy, tektura	"	50
		" 806-835	Wyroby z tektury, fibra i wyroby z fibry, papier (oprócz starych gazet), wyroby z papieru	"	500
	z poz. 810		Stare gazety	"	20
"	58		Książki i wytwory graficzne
		" 836-840 845	Książki, broszury, dzienniki i czasopisma, kalendarze, nuty, wykonane ręcznie obrazy, rysunki, mapy itd., druki oraz rysunki przemysłowe i handlowe	"	wolne
		" 841-844 846, 847	Fotografie, reprodukcje, mapy i plany, pocztówki, karty do gry, znaczki pocztowe dla celów filatelistycznych	"	5.000
DZIAŁ XII.			Wyroby kamieniarskie, ceramiczne, szklane.
Grupa	59		Wyroby z kamieni i innych materiałów
		poz. 848-859	Wyroby kamieniarskie, zwykłe	"	20
		" 860-861	Inne wyroby z kamieni	"	500
"	60		Wyroby ceramiczne
		" 862-883	Cegły, dachówki, sączki, płytki, wyroby garncarskie	"	20
		" 884-887	Wyroby z mas glinianych, fajansowe, porcelanowe	"	500
"	61	" 888-895	Wyroby z cementu, betonu, żelbetonu, stal-betonu, azbestowo-cementowe oraz cementowe z domieszkami innych materiałów pospolitych	"	20
Grupa	62		Szkło i wyroby szklane	100 kg brutto
"		poz. 896-898	Masa i łom szklane, emalia, cegiełki, płyty, pustaki, dachówki	"	20
		" 899-924	Wyroby szklane, lustra	"	1.000
DZIAŁ XIII.			Metale nieszlachetne i wyroby z nich.
Grupa	63		Surówka, żelazo, stal i wyroby z nich, oprócz osobno wymienionych
		poz. 927	Stare żeliwo, żelastwo, łom
		" 925- 926 928- 965	Surówka, żelazo, stal, blacha i wyroby z nich	"	10
"	64	" 966- 976	Cyna, cynk, ołów, ich stopy, wyroby z nich oprócz osobno wymienionych	"	100
"	65		Miedź, nikiel, aluminium, inne osobno nie wymienione metale, ich stopy oraz wyroby z nich, oprócz osobno wymienionych
		" 977- 988	Surowce i wyroby proste (zwykłe)	"	100
		" 989- 999	Inne wyroby	"	500
"	66	" 1000-1036	Narzędzia, wyroby nożownicze, meble i inne wyroby metalowe oprócz osobno wymienionych	"	500
DZIAŁ XIV.			Maszyny i aparaty, sprzęt elektrotechniczny.
Grupa	67	poz. 1037-1087	Kotły, maszyny, aparaty, oprócz osobno wymienionych, ich części:
			o wadze sztuki do 100 kg netto	"	100
			o wadze sztuki powyżej 100 do 1000 kg netto	"	50
			o wadze sztuki powyżej 1000 kg netto	"	10
"	68	" 1088-1098	Maszyny, aparaty rolnicze, oprócz osobno wymienionych, ich części	"	20
"	69	" 1099-1121	Elektryczne: maszyny, aparaty, przyrządy, ich części:
			o wadze sztuki do 100 kg netto	"	200
			o wadze sztuki powyżej 100 do 1000 kg netto	"	100
			o wadze sztuki powyżej 1000 kg netto	"	20
"	70	" 1122-1132	Sprzęt elektrotechniczny	"	1.000
DZIAŁ XV.			Środki transportowe.
Grupa	71		Lokomotywy, wozy, pojazdy mechaniczne, ich części, oprócz osobno wymienionych
		poz. 1133-1135	Lokomotywy, tendry, wagony, wagonetki, drezyny, części	"	10
		" 1136-1144, 1147	Samochody, ciągówki, podwozia, nadwozia, przyczepy samochodowe, cyklonety, motocykle, przyczepy do motocykli, kołowce	"	500
		" 1145, 1146, 1148-1153	Wozy, wózki itd. oraz części	"	500
"	72		Statki wodne, powietrzne, ich części
		" 1154 pp. 1-6	Statki morskie, rzeczne, pogłębiarki	1 tona rejestr brutto	10
Grupa	72	poz. 1154 p. 7	Łodzie z własnym napędem mechanicznym	1 sztuka	1.000
		" 1154 p. 8	Łodzie bez własnego napędu mechanicznego	"	500
		" 1155-1158, 1154 p. 9	Wiosła; samoloty, balony, spadochrony, części samolotów	100 kg brutto	1.000
DZIAŁ XVI.			Wagi; narzędzia, instrumenty i aparaty precyzyjne, naukowe, optyczne; maszyny do pisania; zegary, instrumenty muzyczne.
Grupa	73	poz. 1159-1170	Wagi; narzędzia, instrumenty i aparaty precyzyjne, naukowe, optyczne i inne	"	500
	74		Zegary i ich części
		" 1171
		" 1173 " 1174	Mechanizmy zegarowe, zegary, części mechanizmów zegarowych i zegarkowych	"	1.000
		" 1172	Zegarki kieszonkowe, bransoletkowe	1 sztuka	500
"	75	" 1175-1184	Instrumenty muzyczne, ich części	100 kg brutto	5.000
DZIAŁ XVII.			Broń i amunicja.
Grupa	76	poz. 1185-1187	Broń	"	10.000
"	77	" 1188	Amunicja	"	2.000
DZIAŁ XVIII.			Kapelusze, parasole, laski, artykuły mody.
Grupa	78	poz. 1189-1192	Kapelusze, czapki	"	10.000
"	79	" 1193-1198	Parasole, laski	"	10.000
"	80	" 1199-1209	Wachlarze, pióra ozdobne i wyroby z nich, rośliny sztuczne, inne artykuły mody	"	50.000
DZIAŁ XIX.			Wyroby różne nieobjęte innymi działami.
Grupa	81	poz. 1210	Wyroby ze sztucznych mas plastycznych (oprócz przeznaczonych do celów technicznych)	"	5.000
"	81	" 1211	Wyroby ze sztucznych mas plastycznych do celów technicznych	"	1.000
"	82	" 1212-1227	Guziki, spinki, zatrzaski	"	5.000
"	83	" 1228-1239	Wyroby sitarskie i szczotkarskie, pendzle	"	2.000
"	84	" 1240-1248	Zabawki, gry, ozdoby choinkowe, przyrządy sportowe	"	5.000
"	85	" 1249-1253	Przybory piśmienne, kancelaryjne, rysunkowe, malarskie	"	5.000
"	86	" 1254-1259	Biżuteria nieprawdziwa	"	10.000
"	87	" 1260-1262	Kamienie szlachetne i półszlachetne, perły prawdziwe	"	50.000
"	88	" 1263-1269	Metale szlachetne, wyroby z nich	"	50.000
"	89	" 1270-1274	Wyroby różne, nie objęte innymi grupami	"	20.000
DZIAŁ XX.
Grupa	90	poz. 1275	Dzieła sztuki, broń muzealna oraz wszelkie przedmioty muzealne - za pozwoleniem Ministra Skarbu	"	wolne
		Uwaga:	Opłata manipulacyjna nie może wynosić mniej niż 100 zł od jednej odprawy z wyjątkiem ptactwa (poz. 112, 114) i towarów wymienionych w tabeli jako wolne od opłat.
			b) Stawka od towarów jednolitych (jednogatunkowych), bez opakowania (luzem) nadchodzących koleją w przesyłkach całowagonowych oraz takich towarów, nadchodzących drogą inną niż kolejowa w ilości powyżej 1000 kg (1 tona) z wyjątkiem rud - poz. 177, skrawków papierowych i makulatury - poz. 792 oraz starego żelaza, żelastwa i łomu - poz. 927.	100 kg brutto	5
		Uwaga:	Opłata manipulacyjna nie może wynosić mniej niż 100 zł od jednej odprawy.
			c) Stawki od przesyłek i paczek z darami wagi do 20 kg
			1. do 2 kg wagi brutto	jedna przesyłka lub paczka	200
			2. powyżej 2 do 5 kg wagi brutto	"	500
			3. powyżej 5 do 20 kg wagi brutto	"	1.000
			d) Stawki w ruchu podróżnych.
			Towary przywożone w niewielkich ilościach przez podróżnych dla własnego użytku, nie na handel, a zwolnione od zakazu przywozu na podstawie § 27 ust. 1 pkt d. przep. wyk. do prawa celnego, oraz towary przywożone w niewielkich ilościach przez mieszkańców pasa granicznego dla osobistego użytku lub dla potrzeb własnego gospodarstwa, a zwalniane od zakazu przywozu na podstawie § 203 ust. 4 przep. wyk. do prawa celnego:
			1. do 2 kg wagi wymiarowej	1 odprawa	200
			2. powyżej 2 do 5 kg wagi wymiarowej	"	500
			3. powyżej 5 kg wagi wymiarowej	"	1.000
			B. Odprawa ostateczna wywozowa.
			1. Węgiel, koks, cement	100 kg brutto	1
			2. Opakowane i nie opakowane: cukier i sól	" "	2
			3. Towary jednolite (jednogatunkowe) oprócz wymienionych w p. 1 i 2 bez opakowania (luzem) wysyłane koleją w przesyłkach całowagonowych oraz takież towary wysyłane drogą inną niż kolejowa w ilości powyżej 1000 kg (1 tona).		3
			4. Zwierzęta żywe	1 sztuka	50
			5. Ptaki żywe	"	5
			6. Przesyłki pocztowe i lotnicze	"	100
			7. Rzeczy przesiedlenia, wyprawy ślubne, spadki	100 kg brutto	10.000
			8. Wszelkie inne towary	" "	20
		Uwaga:	Opłata manipulacyjna od towarów objętych pkt 1, 2, 3, 7 i 8 nie może wynosić mniej niż 100 zł od jednej odprawy.
			C. Odprawa warunkowa przywozowa i wywozowa.
			1. Statki morskie i rzeczne	1 tona rejestr. brutto	1
			2. Łodzie	1 sztuka	100
			3. Przesyłki pocztowe	"	20
			4. Wszelkie inne towary	100 kg brutto	10
			D. Zwolnienie od celnych opłat manipulacyjnych.
			Wolne są od celnych opłat manipulacyjnych:
			1. Wszelkie towary przewożone tranzytem przez polski obszar celny.
			2. Towary odprawiane na podstawie art. 22 i 72 prawa celnego.
			3. W wywozie: druki i nuty objęte poz. 836-840 i 845 taryfy celnej przywozowej.
			4. Rzeczy podróżnych w wywozie.
			5. Artykuły krajowe dostarczane na statki w celu ich zaprowiantowania.
			6. Towary omyłkowo przywiezione z zagranicy lub wywiezione za granicę z winy przedsiębiorstw przewozowych.
			7. Piasek i glina przeznaczona dla kopalń węgla - w przywozie i wywozie.
			8. Inne towary za pozwoleniem Ministra Skarbu.

ZAŁĄCZNIK  III

Choroby roślin

grafika

ZAŁĄCZNIK  IV

Wykaz

towarów przesyłanych w większych jednolitych (jednogatunkowych) ładunkach, które mogą być odprawiane bez wyładowania do magazynów celnych.

grafika

ZAŁĄCZNIK  V ¹⁰²

WYKAZ DANYCH

które mogą być pominięte przy szczegółowem zgłoszeniu towarów do odprawy celnej przywozowej.

grafika

¹ § 7 ust. 1 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 9 sierpnia 1935 r. o pobieraniu ceł przez urzędy celne w biletach Banku Polskiego i polskich monetach zdawkowych oraz uchyleniu rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 18 lipca 1935 r. (Dz.U.35.59.385) z dniem 9 sierpnia 1935 r.

² § 8 zmieniony przez § 1 pkt I rozporządzenia z dnia 7 grudnia 1948 r. (Dz.U.48.60.472) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1949 r.

³ § 9 uchylony przez § 1 pkt II rozporządzenia z dnia 7 grudnia 1948 r. (Dz.U.48.60.472) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1949 r.

⁴ § 10 uchylony przez § 1 pkt III rozporządzenia z dnia 22 października 1947 r. (Dz.U.47.67.421) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 listopada 1947 r.

⁵ § 11 uchylony przez § 1 pkt III rozporządzenia z dnia 22 października 1947 r. (Dz.U.47.67.421) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 listopada 1947 r.

⁶ § 12 ust. 3 dodany przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁷ § 12 ust. 4 dodany przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁸ § 16:

- zmieniony przez § 1 pkt 2 i 3 rozporządzenia z dnia 9 kwietnia 1936 r. (Dz.U.36.34.266) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 maja 1936 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 4-9 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁹ § 17 zmieniony przez § 1 pkt 10 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

¹⁰ § 19 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 11 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

¹¹ Z dniem 5 października 1956 r. § 23 traci moc w zakresie unormowanym rozporządzeniem Ministrów Zdrowia oraz Handlu Zagranicznego z dnia 13 września 1956 r. w sprawie środków odurzających (Dz.U.56.42.196), zgodnie z § 48 pkt 6 rozporządzenia zmieniającego.

¹² § 23 lit. a) zmieniona przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 10 stycznia 1955 r. (Dz.U.55.7.46) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 marca 1955 r.

¹³ § 23 lit. c) zmieniona przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 10 stycznia 1955 r. (Dz.U.55.7.46) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 marca 1955 r.

¹⁴ § 24:

- zmieniony przez § 1 pkt 12 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 10 stycznia 1955 r. (Dz.U.55.7.46) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 marca 1955 r.

Z dniem 5 października 1956 r. § 24 traci moc w zakresie unormowanym rozporządzeniem Ministrów Zdrowia oraz Handlu Zagranicznego z dnia 13 września 1956 r. w sprawie środków odurzających (Dz.U.56.42.196), zgodnie z § 48 pkt 6 rozporządzenia zmieniającego.

¹⁵ Z dniem 5 października 1956 r. § 25 pkt 5 lit. a) traci moc w zakresie unormowanym rozporządzeniem Ministrów Zdrowia oraz Handlu Zagranicznego z dnia 13 września 1956 r. w sprawie środków odurzających (Dz.U.56.42.196), zgodnie z § 48 pkt 6 rozporządzenia zmieniającego.

¹⁶ § 25a dodany przez § 1 pkt 13 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

¹⁷ § 27 pkt 1 lit. c) zmieniona przez § 1 pkt 14 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

¹⁸ § 27 pkt 1 lit. h):

- dodana przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 9 kwietnia 1936 r. (Dz.U.36.34.266) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 maja 1936 r.

- zmieniona przez § 1 pkt 14 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

¹⁹ § 29 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 15 lit. a) rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

²⁰ § 29 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 15 lit. b) rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

²¹ § 33 ust. 8 dodany przez § 1 pkt 16 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

²² § 34 ust. 3a) dodany przez § 1 pkt 17 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

²³ § 35 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 18 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

²⁴ § 35 ust. 11 zmieniony przez § 1 pkt 18 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

²⁵ § 35 ust. 16 zmieniony przez § 1 pkt 18 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

²⁶ § 36 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 19 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

²⁷ § 44 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 20 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

²⁸ § 47 ust. 1 lit. i) zmieniona przez § 1 pkt 21 lit. a) rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

²⁹ § 47 ust. 2a dodany przez § 1 pkt 21 lit. b) rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

³⁰ § 47 ust. 3 dodany przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 7 października 1935 r. o uzupełnieniu przepisów wykonawczych do prawa celnego (Dz.U.35.77.481) z dniem 23 października 1935 r.

³¹ § 48 ust. 3 lit. h) zmieniona przez § 1 pkt 22 lit. a) rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

³² § 48 ust. 6 zmieniony przez § 1 pkt 22 lit. b) rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

³³ § 48 ust. 11 dodany przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 7 października 1935 r. o uzupełnieniu przepisów wykonawczych do prawa celnego (Dz.U.35.77.481) z dniem 23 października 1935 r.

³⁴ § 49 ust. 4:

- zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 7 października 1935 r. o uzupełnieniu przepisów wykonawczych do prawa celnego (Dz.U.35.77.481) z dniem 23 października 1935 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 23 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

³⁵ § 51 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 24 lit. a) rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

³⁶ § 51 ust. 4 zmieniony przez § 1 pkt 24 lit. b) rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

³⁷ § 54 ust. 4) zmieniony przez § 1 pkt 25 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

³⁸ § 55 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 26 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

³⁹ § 55 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 26 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁴⁰ § 55 ust. 6 zmieniony przez § 1 pkt 26 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁴¹ § 55 ust. 8 dodany przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 7 października 1935 r. o uzupełnieniu przepisów wykonawczych do prawa celnego (Dz.U.35.77.481) z dniem 23 października 1935 r.

⁴² § 56 ust. 8 dodany przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 7 października 1935 r. o uzupełnieniu przepisów wykonawczych do prawa celnego (Dz.U.35.77.481) z dniem 23 października 1935 r.

⁴³ § 57 ust. 4 zmieniony przez § 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 7 października 1935 r. o uzupełnieniu przepisów wykonawczych do prawa celnego (Dz.U.35.77.481) z dniem 23 października 1935 r.

⁴⁴ § 57a dodany przez § 1 pkt 27 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁴⁵ § 60 ust. 1 lit. a) zmieniona przez § 1 pkt 28 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁴⁶ § 61 ust. 3 dodany przez § 1 pkt 8 rozporządzenia z dnia 7 października 1935 r. o uzupełnieniu przepisów wykonawczych do prawa celnego (Dz.U.35.77.481) z dniem 23 października 1935 r.

⁴⁷ § 62 ust. 6 dodany przez § 1 pkt 7 rozporządzenia z dnia 7 października 1935 r. o uzupełnieniu przepisów wykonawczych do prawa celnego (Dz.U.35.77.481) z dniem 23 października 1935 r.

⁴⁸ § 63 ust. 4 dodany przez § 1 pkt 9 rozporządzenia z dnia 7 października 1935 r. o uzupełnieniu przepisów wykonawczych do prawa celnego (Dz.U.35.77.481) z dniem 23 października 1935 r.

⁴⁹ § 64 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 29 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁵⁰ § 65 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 30 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁵¹ § 65 ust. 5 zmieniony przez § 1 pkt 30 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁵² § 66 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 31 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁵³ § 66 ust. 7 zmieniony przez § 1 pkt 31 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁵⁴ § 67 ust. 4a dodany przez § 1 pkt 32 lit. a) rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁵⁵ § 67 ust. 5 zmieniony przez § 1 pkt 32 lit. b) rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁵⁶ § 69 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 33 lit. a) rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁵⁷ § 69 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 33 lit. b) rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁵⁸ § 69 ust. 4 lit. b) zmieniony przez § 1 pkt 33 lit. c) rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁵⁹ § 69 ust. 6 zmieniony przez § 1 pkt 33 lit. d) rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁶⁰ § 69 ust. 9 dodany przez § 1 pkt 33 lit. e) rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁶¹ § 71 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 34 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁶² § 72 zmieniony przez § 1 pkt 35 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁶³ § 78 ust. 5 zmieniony przez § 1 pkt 36 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁶⁴ § 90 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 37 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁶⁵ § 91 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 9 kwietnia 1936 r. (Dz.U.36.34.266) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 maja 1936 r.

⁶⁶ § 100 ust. 2 lit. b) zmieniona przez § 1 pkt 38 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁶⁷ § 104 ust. 9 zmieniony przez § 1 pkt 39 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁶⁸ § 104 ust. 11 zmieniony przez § 1 pkt 39 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁶⁹ § 114 ust. 6 zmieniony przez § 1 pkt 40 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁷⁰ § 114 ust. 8 zmieniony przez § 1 pkt 40 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁷¹ § 116 ust. 7 zmieniony przez § 1 pkt 41 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁷² § 117 ust. 1a dodany przez § 1 pkt 42 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁷³ § 121 zmieniony przez § 1 pkt 43 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁷⁴ § 122 ust. 3 dodany przez § 1 pkt 44 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁷⁵ § 123 ust. 2a dodany przez § 1 pkt 45 lit. a) rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁷⁶ § 123 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 45 lit. b) rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁷⁷ § 123 ust. 5 zmieniony przez § 1 pkt 45 lit. c) rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁷⁸ § 125 zmieniony przez § 1 pkt 46 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁷⁹ § 126 zmieniony przez § 1 pkt 47 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁸⁰ § 127 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 48 lit. a) rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁸¹ § 127 ust. 4 dodany przez § 1 pkt 48 lit. b) rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁸² § 128 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 49 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁸³ § 129 ust. 4 zmieniony przez § 1 pkt 50 lit. a) rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁸⁴ § 129 ust. 7 zmieniony przez § 1 pkt 50 lit. a) rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁸⁵ § 129 ust. 7a dodany przez § 1 pkt 50 lit. b) rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁸⁶ § 142 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 51 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁸⁷ § 144 ust. 1a dodany przez § 1 pkt 52 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁸⁸ § 152 ust. 4 zmieniony przez § 1 pkt 53 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁸⁹ § 165 ust. 4 zmieniony przez § 1 pkt 54 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁹⁰ § 208 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 55 lit. a) rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁹¹ § 208 ust. 4 zmieniony przez § 1 pkt 55 lit. b) rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁹² § 209 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 56 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁹³ § 209 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 56 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁹⁴ § 210 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 57 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁹⁵ § 211 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 58 lit. a) rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁹⁶ § 211 ust. 1a dodany przez § 1 pkt 58 lit. b) rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁹⁷ § 214 zmieniony przez § 1 pkt 59 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁹⁸ § 228 ust. 4 lit. c) zmieniona przez § 1 pkt 60 lit. a) rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁹⁹ § 228 ust. 5 zmieniony przez § 1 pkt 60 lit. b) rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

¹⁰⁰ Załącznik I zmieniony przez § 1 pkt 61 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

¹⁰¹ Załącznik IIa:

-dodany przez § 1 pkt I rozporządzenia z dnia 7 grudnia 1948 r. (Dz.U.48.60.472) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1949 r.

- zmieniony przez rozporządzenie z dnia 7 grudnia 1948 r. (Dz.U.48.60.472) zmieniające nin. rozporządzenie z dniem 14 października 1949 r.

¹⁰² Załącznik V zmieniony przez § 1 pkt 62 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.