Część 7 - SPRZEDAŻ TOWARÓW. Właściwość urzędów celnych w sprawach sprzedaży towarów. - Przepisy wykonawcze do prawa celnego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1934.90.820

Akt utracił moc

Wersja od: 5 października 1956 r.

CZĘŚĆ  VII.

SPRZEDAŻ TOWARÓW.

Właściwość urzędów celnych w sprawach sprzedaży towarów.

§ 215. Sprzedaż i sprawy związane ze sprzedażą towarów z przetargu publicznego (art. 125) należą do właściwości tych urzędów celnych, które dokonały odprawy. Dyrekcje Ceł mogą upoważnić do sprzedaży towarów również i inne urzędy celne, mając na względzie korzystniejsze warunki sprzedaży, a w szczególności: stopień zaludnienia, zdolność nabywczą ludności, skupienia ośrodków handlowych i t. p.

Zasady przetargu.

§  216.

1) Przed przystąpieniem do sprzedaży urząd celny ustala wysokość wszystkich należności, jakie ciążą na przeznaczonym do sprzedaży towarze, a to: celnych i innych według art. 43 ust. 3, przewozowych, składowych, przeładunkowych, kosztów publicznego przetargu i t. p.

2) Należności celne i inne według art. 43 ust. 3 oblicza się według stawek obowiązujących w dniu sprzedaży. Wysokość należności przewozowych, składowych i przeładunkowych ustala się w porozumieniu z właściwem przedsiębiorstwem.

3) Cenę wywołania ustala się według wartości rynkowej towaru, w każdym razie cena ta nie może być niższa od sumy wszystkich ciążących na towarze należności i kosztów (art. 126).

4) Postanowienia ustępów 1 do 3 nie mają zastosowania przy sprzedaży z przetargu uszkodzonych przedmiotów awaryjnych (§ 174), których cenę wywoławczą ustala się według oszacowania wartości.

5) W przypadku niesprzedania towarów przy pierwszym przetargu wyznacza się drugi przetarg, przyczem jako cenę wywoławczą przyjmuje się kwotę wszystkich należności i kosztów ciążących na towarze (ust. 1).

6) Uzyskaną przy przetargu nadwyżkę, pozostałą po zaspokojeniu kosztów przetargu, należności celnych i innych wydaje się stronie uprawnionej do jej otrzymania (art. 126 ust. 5).

7) W razie sporów co do uprawnień strony lub jej zastępców prawnych do otrzymania nadwyżki (ust. 6) lub w przypadku zgłoszenia roszczeń przez osoby trzecie, nadwyżkę składa się do depozytu sądowego; w przypadkach innych wątpliwości lub niezgłoszenia się strony nadwyżkę pozostawia się w depozycie urzędu celnego.

8) Nabywca towaru z przetargu nie może domagać się unieważnienia nabycia, nie może również żądać zmniejszenia ceny nabycia z powodu wad towaru lub z powodu pokrzywdzenia.

Przetarg towarów podlegających ograniczeniom przywozowym.

§  217.

1) Towary podlegające ograniczeniom przywozowym sprzedaje się z przetargu na ogólnych zasadach pod warunkiem dostarczenia pozwolenia przywozowego a przy braku takiego nabywcy pod warunkiem wywiezienia towaru zagranicę. Przy sprzedaży pod warunkiem wywiezienia zpowrotem zagranicę do ceny wywoławczej nie wlicza się cła, opłat manipulacyjnych w tem i dodatkowych (akcydencji) oraz opłat według artykułu 43 ust. 3.

2) Towary stanowiące przedmioty monopolu państwowego podlegają sprzedaży tylko pod warunkiem wywiezienia ich zagranicę, przyczem postanowienie ustępu 1 o cenie wywoławczej ma analogiczne zastosowanie.

3) Nabywca towaru sprzedanego z przetargu pod warunkiem dostarczenia pozwolenia przywozowego względnie wywiezienia towaru zagranicę, obowiązany jest dopełnić powyższych warunków w okresie przez urząd celny wyznaczonym. W razie niedopełnienia powyższych warunków w wyznaczonym okresie nabywca traci prawo do kupionego towaru. Urząd celny zwraca wtedy nabywcy cenę kupna, potrącając z niej kwotę rękojmi (§ 219 ust. 3); jeżeli zaszło to przy pierwszym przetargu, należy towar wystawić na drugi przetarg, a gdy zaszło to przy drugim przetargu należy z towarem postąpić w myśl art. 128 ust. 2.

4) Pozostawione przez podróżnych drobne ilości towarów podlegających ograniczeniom przywozowym ze względów gospodarczych, mogą być sprzedane przez urząd celny bez warunku dostarczenia pozwolenia przywozu lub wywiezienia towarów zagranicę.

5) Opłaty składowe powstałe od dnia sprzedaży towaru obciążają nabywcę.

Bezskuteczność przetargu.

§  218.

1) Towary, które po bezskutecznym przetargu przeszły na własność Skarbu Państwa i co do których nie zarządzono zniszczenia mogą być przekazane bez pobrania należności celnych i innych (art. 43 ust. 3) instytucjom społecznym, filantropijnym lub też na cele państwowe. Przekazanie takich towarów zarządzają:

a) urzędy celne, jeżeli chodzi o towary szybko psujące się, niezależnie od kwoty obciążenia celnego,

b) Dyrekcje Ceł, jeżeli należności celne od jednej przesyłki nie przekraczają 750 zł, z wyjątkiem towarów podlegających opłatom monopolowym lub podatkom pośrednim,

c) Ministerstwo Skarbu we wszystkich innych przypadkach.

2) Przekazanie towarów instytucjom społecznym, filantropijnym lub na cele państwowe może być uskutecznione po uprzedniem uiszczeniu przez wymienione instytucje lub zarząd państwowy należności przewozowych lub składowych, przypadających publicznym przedsiębiorstwom przewozowym lub składowym.

3) W razie odmowy uiszczenia należności według ustępu 2, towar na zarządzenie Dyrekcji Ceł podlega zniszczeniu. Również Dyrekcja Ceł zarządza zniszczenie tych niesprzedanych towarów, które ze względu na swój charakter nie nadają się dla instytucyj społecznych lub filantropijnych, albo też na cele państwowe.

4) O zniszczeniu towarów jak również o przekazaniu ich na cele społeczne, dobroczynne lub państwowe urząd celny sporządza protokół za podpisem urzędnika celnego i przedstawiciela przedsiębiorstwa przewozowego lub składowego, a jeżeli chodzi o przekazanie towarów na cele społeczne, dobroczynne lub państwowe również przez osoby, które towar przyjęły. Podpis na protokóle osób, które towar przyjęły, może być zastąpiony oddzielnem pokwitowaniem obdarowanej instytucji.

5) Niesprzedane towary stanowiące przedmiot monopolu państwowego (§ 217 ust. 2) przekazuje się właściwemu Zarządowi Monopolu Państwowego, jeżeli zgodzi się na uiszczenie należności przewozowych i składowych w myśl ustępu 2. W przypadkach odmowy przez Zarząd Monopolu Państwowego przyjęcia na tych warunkach towaru, towar podlega zniszczeniu na ogólnych zasadach.

6) Drobne ilości towarów stanowiących przedmiot monopolu państwowego, których sprzedaż lub przesyłka do zarządu monopolu pociągałaby koszta niewspółmierne w porównaniu z wartością towaru, mogą być decyzją urzędu celnego zniszczone protokolarnie bez dokonywania przetargu.

Rękojmia przetargu.

§  219.

1) Przystępujący do przetargu obowiązany jest złożyć w gotówce rękojmię od 1 do 100 zł. Wysokość rękojmi w poszczególnych przypadkach ustala urząd celny zależnie od ilości i jakości przeznaczonych na przetarg towarów.

2) Rękojmia wymieniona w ust. 1 powinna być zwrócona uczestnikom przetargu po ukończeniu przetargu lub wcześniej na żądanie opuszczającego przetarg z wyjątkiem przewidzianym w ust. 4.

3) Osoba, którą uzyskała przybicie (nabywca), powinna niezwłocznie wpłacić gotówką 20% ceny kupna tytułem rękojmi. Reszta kwoty, za którą towar sprzedano, nabywca obowiązany jest wpłacić nie później niż dnia następnego.

4) W razie uchylenia się od wpłacenia rękojmi w wysokości 20% ceny kupna, rękojmia złożona przez nabywcę przed przetargiem (ust. 1) przepada na rzecz Skarbu Państwa; nabywca traci prawo do towaru, przyczem wznawia się sprzedaż towaru w czasie tego samego przetargu.

5) W przypadku, gdy nabywca nie uiścił pełnej ceny kupna w okresie ustalonym w ustępie 3, traci prawo do towaru, a wpłacona przez nabywcę rękojmia w wysokości 20% ceny kupna przepada na rzecz Skarbu Państwa. Przetarg towaru unieważnia się, poczerń towar ponownie podlega sprzedaży na ogólnych zasadach.

Tok postępowania przy sprzedaży towarów.

§  220.

1) O mającym się odbyć przetargu urząd celny podaje do publicznej wiadomości przez jednorazowe ogłoszenie w dwóch miejscowych gazetach przynajmniej na 10 dni przed wyznaczonym terminem przetargu oraz przez obwieszczenie na tablicy urzędowej w urzędzie celnym. W braku gazet w danej miejscowości ogłoszenia dokonywa się w sposób przyjęty w danej miejscowości. Ogłoszenie w gazetach nie obowiązuje przy sprzedaży towarów o małej wartości; decyduje o tem urząd celny.

2) W publikacjach wymienia się:

a) miejsce i czas przetargu,

b) ogólnikową nazwę towarów przeznaczonych do sprzedaży,

c) miejsce i czas oglądania towarów przed sprzedażą,

d) termin powtórnego przetargu, gdyby pierwszy przetarg nie doszedł do skutku.

3) Towary szybko psujące się, żywe rośliny, środki wybuchowe i żywe zwierzęta mogą być sprzedane bez ogłaszania o przetargu w gazetach.

4) Niezależnie od ogłoszenia w gazetach i wywieszenia obwieszczenia w urzędzie celnym, urząd celny obowiązany jest zawiadomić o mającem się odbyć przetargu osobę, która zgłosiła towar do odprawy celnej, a w przypadkach zgłoszenia towaru z urzędu (§ 33 ust. 7) zarząd magazynu celnego lub zarząd składu celnego, w zależności od tego, gdzie przesyłka znajduje się.

§  221.

1) Przetarg przeprowadza publicznie urzędnik celny w obecności przedstawiciela zainteresowanego przedsiębiorstwa przewozowego lub składowego i przedstawiciela miejscowej władzy samorządowej. Nieprzybycie wymienionych przedstawicieli nie, wstrzymuje przetargu.

2) Przetargu nie można rozpoczynać później niż w dwie godziny po czasie oznaczonym w obwieszczeniu o sprzedaży, przyczem przetarg nie może trwać dłużej jak do godziny 16-ej. Sprzedaż niezakończona w ciągu jednego dnia odbywa się w powszednich dniach następnych aż do ukończenia.

3) Przetarg odbywa się ustnie.

4) Przed rozpoczęciem przetargu urzędnik celny okazuje przedmiot sprzedaży i podaje cenę wywoławczą. Jeżeli towar ma być sprzedany pod osobnemi warunkami (zakaz przywozu i t. p.) urzędnik celny oznajmia jednocześnie o tych warunkach uczestnikom przetargu.

5) Przybicia udziela się osobie, która zaofiarowała w czasie przetargu najwyższą kwotę, jeżeli po trzykrotnem wezwaniu do dalszego postępowania ceny nikt wyższej kwoty nie zaofiarował.

6) Na żądanie nabywcy urząd celny wydaje zaświadczenie o nabyciu towaru z przetargu; w zaświadczeniu powinno być wymienione: imię i nazwisko oraz adres nabywcy, data przetargu, numer tabeli licytacyjnej i dokładne opisanie towaru.

§ 222. Przetarg uważa się za niedoszły do skutku jeżeli:

a) nikt nie stawił się do przetargu lub

b) nikt nie zaofiarował przynajmniej ceny wywoławczej towaru.

§  223.

1) W przetargu nie mogą uczestniczyć:

a) osoby, dla których towar był przeznaczony,

b) funkcjonariusze celni, ich małżonkowie i dzieci razem z nimi zamieszkałe,

c) osoby obecne na licytacji w charakterze urzędowym.

2) W przypadkach ujawnienia w czasie przetargu, że towar został nabyty przez osoby wymienione w ustępie 1, przetarg unieważnia się, przyczem towar wystawia się ponownie na sprzedaż.

3) Urzędnik celny kierujący przetargiem ma prawo wyłączyć:

a) od dalszego uczestnictwa w danym przetargu osobę, która po przybiciu przetargu nie wpłaciła niezwłocznie gotówką przepisanej rękojmi,

b) osobę, która pomimo upomnienia urzędnika, zachowuje się w miejscu przetargu w sposób niewłaściwy.

§  224.

1) Towar podlega wycofaniu z przetargu zarówno pierwszego jak i drugiego, jeżeli strona uiści ciążące na towarze należności celne i inne według art. 43 ust. 3 oraz koszta przetargu, najpóźniej przed rozpoczęciem przetargu.

2) Urząd celny może zezwolić na pisemny wniosek strony, złożony najpóźniej w przeddzień przetargu danego towaru, na powrotny wywóz towaru zagranicę, lub na odroczenie sprzedaży w myśl § 210 ust. 213. Wycofanie towaru z przetargu nie zwalnia strony od obowiązku uiszczenia kosztów przetargu.