Oddział 4 - Przewóz granicznemi śródlądowemi drogami wodnemi. - Przepisy wykonawcze do prawa celnego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1934.90.820

Akt utracił moc

Wersja od: 5 października 1956 r.

4.

Przewóz granicznemi śródlądowemi drogami wodnemi.

§  152.

1) Statki przybywające z zagranicy podlegają kontroli celnej od chwili przekroczenia granicy celnej do chwili zwolnienia z pod kontroli przez właściwy urząd celny.

2) Podczas przejazdu statków na przestrzeni od granicy celnej do granicznego urzędu celnego towary i bagaże zarejestrowane powinny pozostawać pod stałym dozorem kierownictwa statku. Ponadto władze celne mogą wydawać osobne zarządzenia dla zabezpieczenia celnego towarów i bagażów.

3) Statki wychodzące zagranicę podlegają kontroli celnej od chwili zgłoszenia w urzędzie celnym aż do chwili istotnego występu za granicę celną.

4) 88 Dyrekcje Ceł mogą zarządzić, aby statki do pewnej pojemności lub nośności, znajdujące się na wodach granicznych, pozostawały w porze nocnej lub podczas ich nieużywania pod zamknięciem uniemożliwiającym ich uruchomienie lub pod specjalnym dozorem celnym.

5) Na wodach granicznych statki mogą przybijać do brzegu i odbijać od brzegu tylko w miejscach do tego wyznaczonych, w innych miejscach mogą przybijać tylko w przypadkach grożącego niebezpieczeństwa.

§  153.

1) Statki przeznaczone do przewozu towarów przez granicę celną powinny być urządzona w sposób, który zabezpiecza towary od kradzieży i uszkodzeń oraz umożliwia nałożenie zamknięć urzędowych; nie dotyczy to statków rybackich i barek z towarami masowemi.

2) Statki wymienione w ustępie 1 nie powinny posiadać żadnych tajnych i trudnych do odszukania skrytek i pomieszczeń.

§  154.

1) Zamierzone załadowanie towarów na wodach granicznych na statki i zamierzone wyładowanie ż nich towarów, powinno być uprzednio zgłoszone we właściwym urzędzie celnym.

2) Załadowanie i wyładowanie towarów następuje w miejscach w tym celu wyznaczonych.

3) Zgłoszenie ogólne statku i jego ładunku (manifest) i konosamenty przewidziane w art. 85 powinny zawierać dane wymienione w § 159 ust. 3 i 7 oraz w § 167 ust. 2.

§  155.

1) Ochrona przesyłek celnych przewożonych lub przechowywanych przez przedsiębiorstwo żeglugowe jest obowiązkiem tego przedsiębiorstwa.

2) Za należności celne ciążące na przesyłkach wymienionych w ustępie 1 przedsiębiorstwo żeglugowe ponosi odpowiedzialność wobec zarządu celnego, przyczem postanowienia § 104 ustępów 4 - 7 i 9 - 11 mają analogiczne zastosowanie.

§  156.

1) Przedsiębiorstwo żeglugowe:

a) oświetla własnym kosztem w sposób odpowiadający potrzebom skutecznej kontroli celnej place składowe i przystanie,

b) dostarcza bezpłatnie i utrzymuje w stanie odpowiednim pomieszczenia dla biur urzędów celnych w przystaniach i placach składowych, sale rewizyjne, magazyny, rampy, place składowe, pomosty obserwacyjne i t. p.,

c) oświetla, opala i utrzymuje w porządku kosztem własnym sale rewizyjne, magazyny i wszelkie pomieszczenia przeznaczone dla urzędów celnych,

d) dostarcza bezpłatnie środków pomocniczych i urządzeń do rewizji statków,

e) w przypadkach konwojowania statku ponosi opłaty związane z delegowaniem konwojentów celnych oraz zapewnia im na swój koszt przejazd do miejsca przeznaczenia wraz z wyżywieniem i noclegiem oraz powrót do miejsca służbowego,

f) zapewnia organom zarządu ceł bezpłatny przejazd w sprawach związanych z odprawą i kontrolą celną przewożonych osób i towarów.

2) Do świadczeń wymienionych w ustępie 1-a, b i c przedsiębiorstwo żeglugowe jest tylko wtedy obowiązane, jeżeli czynności urzędowe następują w interesie przedsiębiorstwa na osobnem miejscu nieoddanem przez władze celne do ogólnego użytku.

§  157.

1) Przy przewozie towarów celnych pod konwojem funkcjonarjuszów celnych mają analogiczne zastosowanie § 132 ust. 3.

2) Szczegółowe przepisy o postępowaniu żeglugowo-celnem w związku z przewozem przez granicę celną osób oraz z przewozem, towarów celnych, a w szczególności ze spławem materjałów drzewnych (tratwy i t. p.), zawiera instrukcja żeglugowo-celna.

⁸⁸ § 152 ust. 4 zmieniony przez § 1 pkt 53 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.