Część 4 - RUCH OSOBOWY I TOWAROWY PRZEZ GRANICĘ CELNĄ. Miejsce przekraczania granicy celnej i przewozu przez nią towarów. - Przepisy wykonawcze do prawa celnego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1934.90.820

Akt utracił moc

Wersja od: 5 października 1956 r.

CZĘŚĆ  IV.

RUCH OSOBOWY I TOWAROWY PRZEZ GRANICĘ CELNĄ.

Miejsce przekraczania granicy celnej i przewozu przez nią towarów.

§  19.

1) Ruch osobowy i towarowy przez granicę celną może się odbywać tylko na drogach celnych określonych art. 25 ust. 3.

2) 10 Na ruch osobowy i towarowy przez granicę celną na drogach ubocznych, poza przypadkami przewidzianymi w międzypaństwowych umowach granicznych, wymagane jest zezwolenie Dyrekcji Ceł, niezależnie od zezwoleń wydawanych przez inne władze na podstawie odrębnych przepisów.

Czas przekraczania granicy celnej i przewozu przez nią towarów.

§  20.

1) Przewóz osób i towarów przez granicę celną dokonywany przez publiczne przedsiębiorstwa przewozowe odbywa się w godzinach wyznaczonych w rozkładzie jazdy. Koleje przeznaczone do publicznego użytku mogą przewozić podróżnych i towary zarówno w dzień jak i w nocy.

2) W granicznych urzędach celnych ustanowionych przy drogach kołowych ustala się dla ruchu osobowego i towarowego następujące godziny urzędowania: od 1 października do końca lutego godziny od 8 do 12 i od 13 do 18, w pozostałych zaś miesiącach od 7 do 12 i od 14 do 19. W przypadkach gdy tego wymagają warunki miejscowe, Dyrekcje Ceł mogą w porozumieniu z właściwą władzą administracji ogólnej ustalać odmienne godziny urzędowania.

3) Jeżeli zawarta z państwem sąsiedniem umowa o małym ruchu granicznym ustala dla tego ruchu szerszy zakres godzin urzędowania, odprawa podróżnych odbywa się przez cały czas otwarcia urzędu celnego.

4) W urzędach celnych przy drogach kołowych, przez które odbywa się znaczniejszy ruch turystyczny samochodami, mogą być dla tego ruchu wyznaczane dodatkowe godziny urzędowania.

5) Graniczne urzędy celne, ustanowione przy drogach kołowych, pozostają otwarte w godzinach ustalonych dla ruchu osobowego zarówno w dni zwykłe jak i świąteczne.

6) Osoby zgłaszające się w granicznych urzędach celnych przy drogach kołowych po godzinach urzędowych może urząd celny odprawiać w przypadkach istotnej potrzeby.

Rewizja osobista.

§  21.

1) Rewizja osobista osób może być przeprowadzona tylko na każdorazowe zarządzenie naczelnika urzędu celnego lub jego zastępcy.

2) Rewizja osobista, jeżeli zajdzie konieczność przeprowadzenia jej, powinna być dokonana bez czynienia zbytnich przykrości osobom rewidowanym i bez obrażania ich godności osobistej.

3) Kobietę może poddać rewizji osobistej tylko kobieta. Jeżeli zachodzi potrzeba obecności świadka przy rewizji kobiety, świadkiem tym może być tylko kobieta.

4) Przed dokonaniem rewizji należy wezwać podejrzaną osobę, aby dobrowolnie okazała ukryte towary.

Zgłaszanie się osób w urzędzie celnym.

Odprawa towarów w ruchu osobowym.

§  22.

1) Obowiązek zgłoszenia się do urzędu celnego istnieje dla osób zamierzających przekroczyć granicę celną również i wówczas, gdy nie mają ze sobą żadnych przedmiotów do odprawy.

2) W drodze od granicy celnej do urzędu celnego i w drodze od urzędu celnego do granicy celnej nie wolno zbaczać z drogi celnej i jeżeli pomiędzy urzędem celnym a granicą istnieje podurząd lub posterunek celny, należy bez wezwania zgłosić się do podurzędu lub posterunku celnego.

3) Umowy graniczne zawarte z państwami sąsiedniemi oraz osobne zarządzenia Ministra Skarbu ustalają przypadki, w których osoby przekraczające granicę celną na drogach ubocznych są wolne od obowiązku zgłaszania się w urzędzie celnym.

4) W ruchu osobowym mogą być odprawiane przewożone przez podróżnych przedmioty przeznaczone do ich osobistego użytku lub osobistego wykonywania zawodu. Inne przedmioty (towary) mogą być odprawiane w ruchu osobowym tylko w nieznacznych ilościach.

5) Odprawa celna towarów przewożonych w ruchu osobowym a przeznaczonych na handel odbywa się według ogólnych zasad (art. 36).

6) Jeżeli na to pozwalają warunki lokalne lub rodzaj przewozu, rewizja celna zarówno ręcznych jak i rejestrowanych bagażów może być dokonywana w pociągach, na statkach lub w innych pomieszczeniach przewozowych.

7) Rewizję bagażów rejestrowanych przeprowadza urząd celny na skutek ustnego zgłoszenia podróżnego za okazaniem kwitu bagażowego.

8) Podróżni obowiązani są przed rozpoczęciem rewizji celnej rozpakować i przygotować własnem staraniem ręczne i rejestrowane bagaże w ten sposób, aby rewizja celna zawartości mogła się odbyć bez zwłoki i bez trudności dla rewidujących urzędników celnych. Zapakowanie i zamknięcie bagażów po dokonanej rewizji celnej należy również do obowiązku podróżnych. Rozpakowanie i powrotne zapakowanie bagażów mogą podróżni poruczać drużynie roboczej, jeżeli przedsiębiorstwa przewozowe utrzymują w powyższym celu takie drużyny.

9) Podróżny powinien okazać wszystkie przedmioty przewożone ze sobą, przyczem obowiązany jest zgłosić do oclenia przedmioty nie przeznaczone do jego osobistego użytku. Jeżeli chodzi o przedmioty przeznaczone do osobistego użytku, podróżny może zgłosić ustnie wniosek, aby urzędnik rewidujący określił, które z tych przedmiotów podlegają ocleniu.

10) Przedmioty, za które podróżny nie uiści przypadających należności celnych, lub które z jakiegokolwiek powodu nie mogą być odprawione, mogą być na wniosek ustny podróżnego przyjęte do tymczasowego przechowania w urzędzie celnym. Na dowód przyjęcia urząd celny wydaje podróżnemu pokwitowanie według wzoru Nr. 1.

11) Przedmioty wymienione wyżej w ust. 10) mogą być przechowywane w przeciągu 3 miesięcy od daty przyjęcia. Dla przedmiotów szybko psujących się, urząd celny może wyznaczyć krótszy okres przechowania. Jeżeli w okresie przechowania podróżny nie uiści należności celnych lub też nie wywiezie przedmiotów zpowrotem zagranicę, podlegają one sprzedaży lub zniszczeniu w myśl postanowień §§ 215 - 224 bez zawiadomienia o tem podróżnego. Na pisemny wniosek strony urząd celny może przedłużyć o dalsze 6 miesięcy okres przechowania zdeponowanych przedmiotów.

12) Jeżeli przy wyjeździe z kraju zagranicę podróżny posiada przedmioty, które przy powrotnym przywozie nie mogłyby być zwolnione od cła jako rzeczy podróżnych (§ 16), powinien przedmioty takie zgłosić w urzędzie celnym celem uzyskania zaświadczenia na powrotny przywóz bez cła (§ 85 ust. 2). W zaświadczeniu należy opisać przedmiot w sposób, dający możność ustalenia tożsamości przedmiotu przy powrotnym przywozie.

Ograniczenia obrotu towarowego z zagranicą.

§ 23. 11 Zabrania się przywozu do obszaru celnego:

a) 12 ze względów zdrowotnych:

I. dwuacetylomorfiny (heroiny) i jej soli oraz przetworów zawierających dwuacetylomorfinę albo jej sole,

II. surogatów szafranu,

III. obić papierowych (tapet), papierów drukowanych, materji i innych przedmiotów, zabarwionych farbą arszenikową,

IV. farby anilinowej, zawierającej arszenik (fuksyny i innych nazw), w kawałkach, proszku i cieście (nie w kryształach).

V. (skreślony).

b) ze względu na obronę kraju i bezpieczeństwo publiczne:

wszelkiego rodzaju broni typu wojskowego, amunicji do niej, granatów, bomb, urządzeń wybuchających, materjałów wybuchowych oraz innych wojskowych środków walki tudzież części i przyborów do nich; zakaz ten nie dotyczy przywozu materjałów wybuchowych dla celów przemysłowych oraz eksploatacji rolnej i leśnej (§ 24 ust. II p. 3);

c) 13 z innych względów publicznych:

I. (skreślony),

II. wszelkich druków i przedmiotów o charakterze bluźnierczym i obrażającym uczucia religijne, narodowe lub moralne,

III. (skreślony),

IV. biletów loteryj zagranicznych lub t. zw. obligacyj premjowych w emisjach osób prywatnych, towarzystw, miast i państw,

V. marek do gry oraz wszelkich przedmiotów, naśladujących monety metalowe krajowe lub zagraniczne,

VI. odbitek naśladujących pieniądze papierowe i papiery wartościowe, zarówno krajowe jak i zagraniczne, oraz przedmiotów ozdobionych takiemi naśladownictwami, z wyjątkiem wydawnictw literackich i naukowych,

VII. kart do gry w stanie luźnym, z wyjątkiem kart do gry dozwolonych do przywozu w ruchu podróżnych (§ 16 do p. 1),

VIII. wszelkich etykiet, kapsli, korków, próżnych naczyń i t. p. z firmami zagranicznych producentów, jeżeli zostały dostarczone bez odpowiedniego towaru.

Etykiety, kapsle, korki, naczynia i t. p. z firmami zagranicznych producentów, wprowadzone jednocześnie z właściwym towarem, mogą być przywożone w stosunku odpowiadającym ilości towaru.

Jeżeli zagraniczny towar był przywieziony wcześniej, urząd celny może przepuścić należące do tego towaru etykiety, kapsle, korki i t. p. po uprzedniem stwierdzeniu, że wprowadzony towar przybył bez nich.

W przypadkach przywozu etykiet, naczyń i t.p. z firmami zagranicznych producentów celem rejestracji w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej względnie w Urzędzie Patentowym W. M. Gdańska, należy przedstawić w urzędzie celnym odpowiednie zaświadczenie Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej względnie Urzędu Patentowego W. M. Gdańska. Etykiety, naczynia i t. p. adresowane bezpośrednio do wymienionych Urzędów Patentowych podlegają odprawie bez wzmiankowanych zaświadczeń.

§ 24. 14 Przywóz następujących towarów podlega niżej podanym ograniczeniom:

I. Ze względu na monopole państwowe.

Towary, będące przedmiotem monopolów państwowych, sprowadzać mogą z zagranicy tylko zarządy właściwych monopolów. Osoby prywatne muszą w tym celu uzyskać pozwolenie Ministerstwa Skarbu, które ustali zarazem warunki odprawy. Wyjątek stanowią wyroby tytoniowe, przeznaczone do użytku osobistego, nieprzekraczające 1 kg wagi.

II. Ze względu na bezpieczeństwo publiczne.

1) Broń i amunicję typu niewojskowego, w celach przemysłowych i handlowych można przywozi tylko na podstawie pozwolenia wojewódzkiej władzy administracji ogólnej.

2) Broń typu niewojskowego do użytku osobistego wolno sprowadzać lub przywozić ze sobą bądź na zasadzie pozwolenia powiatowej władzy administracji ogólnej, właściwej dla miejsca zamieszkania odbiorcy lub przywożącego, bądź też na zasadzie zaświadczenia wydanego przez właściwy urząd konsularny Rzeczypospolitej Polskiej zagranicą.

3) Materjały wybuchowe przeznaczone dla przemysłu oraz eksploatacji rolnej i leśnej mogą być sprowadzane tylko za pozwoleniem wojewódzkiej władzy administracji ogólnej.

III. Ze względu na zdrowie publiczne.

1) Środki lecznicze dozwolone do obrotu i wymienione w specjalnych wykazach ustalanych przez Ministra Skarbu, jak również trucizny mogą być sprowadzane z zagranicy na podstawie zaświadczeń wojewódzkiej władzy administracji ogólnej.

2) Niewymienione w wykazach środki lecznicze (preparaty galenowe, związki chemiczne używane w lecznictwie przywożone w stanie dozowanym oraz mieszaniny związków chemicznych używane w lecznictwie) wolno sprowadzać na podstawie każdorazowego pozwolenia Ministra Skarbu oraz wspomnianego wyżej zaświadczenia wojewódzkiej władzy administracji ogólnej.

3) Środki lecznicze, wymienione i nie wymienione w wykazach a przeznaczone do własnego użytku, wolno sprowadzać w drobnych ilościach na podstawie pozwolenia Ministerstwa Skarbu bez zaświadczeń wojewódzkiej władzy administracji ogólnej. Pozwolenia te będą udzielane po przedstawieniu przez stronę recepty lekarza, stwierdzającej konieczność użycia tego środka oraz niemożność zastąpienia go środkiem wyrobu krajowego. Środki lecznicze tego rodzaju w ilości nie przekraczającej 300 g mogą być odprawiane przez urzędy celne pierwszej klasy we własnym zakresie bez osobnego pozwolenia. Urzędy celne pierwszej klasy są upoważnione również do odprawy we własnym zakresie środków leczniczych wszelkiego rodzaju i specyfików farmaceutycznych, sprowadzanych w niewielkich ilościach przez zakłady naukowe oraz szpitale rządowe, komunalne i instytucje ubezpieczeń społecznych w celach badawczych. Do odprawy powinno być przedstawione urzędowi celnemu odpowiednie zaświadczenie rektora, dziekana, kierownika kliniki, szpitala itp.

4) Przywóz surowic i szczepionek, używanych w praktyce lekarskiej, może być dopuszczony za każdorazowym zezwoleniem Ministra Opieki Społecznej i na warunkach w zezwoleniu tym określonych. Surowice i szczepionki, sprowadzane w niewielkich ilościach przez kliniki uniwersyteckie w celach badawczych, moją być odprawiane przez urzędy celne pierwszej klasy bez zezwolenia Ministra Opieki Społecznej, jeżeli przy odprawie zostanie przedstawione urzędowi celnemu odpowiednie zaświadczenie rektora lub kierownika kliniki.

5) Opjum surowe, opjum lecznicze, opjum do palenia i jego odpadki (dross i t. p.), haszysz, morfina, kokaina, wszelkie ich sole i przetwory oraz te pochodne, które na podstawie badań naukowych są lub będą uznane w drodze rozporządzeń Ministra Opieki Społecznej za wywołujące szkodliwe skutki dla zdrowia, jak również etylomorfinę (dioninę), metylomorfinę (kodeinę), tebainę, peroninę i apomorfinię oraz przetwory zawierające te środki wolno sprowadzać z zagranicy na podstawie pozwolenia na przywóz Ministra Opieki Społecznej oraz pozwolenia Ministra Skarbu na dokonanie odprawy celnej, i zachowaniem warunków w tych pozwoleniach zastraszonych.

6) Fosfor biały (żółty) oraz produkty zapalne, zawierające fosfor biały (żółty), mogą być przywożone z zagranicy na podstawie każdorazowego pozwolenia Ministra Opieki Społecznej.

7) Biel ołowiana, siarczan ołowiu oraz inne produkty zawierające te związki ołowiu, mogą być przywożone z zagranicy na podstawie pozwolenia Ministra Skarbu wydanego w porozumieniu z Ministrem Opieki Społecznej i Ministrem Przemysłu i Handlu. Ograniczenie to nie dotyczy przywozu farb artystycznych w postaci gotowej do użytku.

IV. Ze względu na ochronę zwierząt.

1) Zwierzęta jednokopytowe i racicowe, oraz drób, gołębie i papugi, psy, koty, ryby, raki oraz Zwłoki zwierząt, części zwierząt, wytwory zwierzęce, jak również uprząż używana, przyrządy pszczelarskie używane, pasza objętościowa, ściółka, wszelkie przedmioty które mają ślady krwi lub ropy (materji) oraz są zanieczyszczone odchodami i wydzielinami zwierząt, jak również surowice i szczepionki dla celów weterynaryjnych oraz preparaty biologiczne do rozpoznawania zaraźliwych chorób zwierzęcych, mogą być przywożone i przewożone na podstawie pozwolenia Ministerstwa Rolnictwa i Reform Rolnych i na warunkach w tem pozwoleniu podanych, jeżeli zawarte przez Polskę międzynarodowe umowy weterynaryjne nie stanowią inaczej.

2) Pozwolenia mogą być indywidualne lub ogólne, stosownie do art. 11 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 sierpnia 1927 r. o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych (Dz. U. R. P. Nr. 77, poz. 673).

3) Urzędy celne mogą zwalniać od ograniczeń przewidzianych w punkcie 1 mięso przyrządzone i produkty mięsne przewożone w ruchu podróżnych i przeznaczone do własnego spożycia w ilościach odpowiadających potrzebom w czasie podróży.

V. (skreślony).

VI. Z innych względów publicznych.

1) Sztuczne środki słodzące oraz te związki chemiczne, które mogą być przetworzone zapomocą prostych zabiegów chemicznych na sacharynę lub na środki do niej zbliżone, mogą być przywożone tylko przez wytwórnie i hurtowe składy materjałów aptecznych, na podstawie osobnych pozwoleń, udzielanych w myśl obowiązujących przepisów.

2) Eter etylowy i jego mieszaniny ze spirytusem etylowym mogą być przywożone z zagranicy na zasadzie każdorazowego pozwolenia Ministra Skarbu, wydanego w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu a nadto jeżeli chodzi o przywóz dla celów leczniczych - również z Ministrem Opieki Społecznej.

3) Na przywóz gołębi wszelkiego gatunku, z wyjątkiem t. zw. rysi polskich, garłaczy i pawiaków, wymagane jest pozwolenie wojewódzkiej władzy administracji ogólnej niezależnie od pozwolenia przewidzianego w ust. IV p. 1.

§ 25. Wywóz następujących towarów podlega niżej podanym ograniczeniom:

1) Wszelkiego rodzaju broń typu wojskowego, amunicję do niej, granaty, bomby, urządzenia wybuchające i materjały wybuchowe oraz inne wojskowe środki walki, tudzież części i przybory do nich, można wywozić zagranicę za pozwoleniem Ministra Spraw Wojskowych.

2) Gołębie wszelkiego gatunku, z wyjątkiem t. zw. rysi polskich, garłaczy i pawiaków, mogą być wywożone zagranicę za pozwoleniem wojewódzkiej władzy administracji ogólnej.

3) Zabytki charakterystyczne dla pewnej epoki posiadające wartość artystyczną, kulturalną, historyczną, archeologiczną lub paleontologiczną, jak np.

a) ołtarze, ambony, chrzcielnice, stalle, pomniki, nagrobki z grobów kościelnych wraz ze znajdującemi się w nich dziełami pracy ręcznej, epitafja, tablice, wota, szaty i naczynia obrzędowe, dzwony i t. p.,

b) dzieła sztuk plastycznych: obrazy, rzeźby, ryciny,

c) dzieła sztuk zdobniczych i kunsztów cechowych, zbroje, oręże, rzędy, pojazdy, chorągwie, sztandary, arrasy, dywany, makaty, pasy, kilimy, hafty, koronki, ubiory, meble, sprzęty, naczynia, zegary, świeczniki, wyroby złotnicze, emalie, szkło, ceramiki, kraty, okucia, zamki, godła, znaki i t. p.,

d) monety, medale, pieczęcie, tłoki mennicze,

e) druki, archiwalja, rękopisy zwykłe i ozdobne, autografy, oprawy ksiąg,

f) ludowe sprzęty domowe i wyroby przemysłu ludowego,

g) wykopaliska i znaleziska przedhistoryczne i archeologiczne,

h) wykopaliska i znaleziska paleontologiczne,

i) kolekcje przedmiotów, przechowywanych w muzeach, bibliotekach, w skarbcach i składach świątyń, zgromadzeniach cechowych, urzędach samorządowych,

mogą być wywożone z granic Państwa Polskiego za zezwoleniem władzy konserwatorskiej pierwszej instancji (wojewódzkie władze administracji ogólnej).

4) Wywóz dzieł sztuki oraz zabytków starożytności z obszaru Wolnego Miasta Gdańska może być dokonywany za zezwoleniem Senatu W. M. Gdańska.

5)

a) 15 Opjum surowe, opjum lecznicze, opium do palenia i jego odpadki (dross i t. p.), haszysz, kokaina, morfina, wszelkie ich sole i przetwory, oraz te pochodne, które na podstawie badań naukowych będą uznane w drodze rozporządzenia Ministra Opieki Społecznej za wywołujące szkodliwe skutki dla zdrowia, jak również etylomorfinę (dioninę), metylomorfinę (kodeinę), tebainę, peroninę i apomorfinę oraz przetwory zawierające te środki, można wywozić zagranicę na podstawie pozwolenia wywozu Ministra Opieki Społecznej oraz pozwolenia Ministra Skarbu na dokonanie odprawy celnej, z zachowaniem warunków w tych pozwoleniach zastrzeżonych.

b) Wywóz zagranicę dwuacetylomorfiny (heroiny) i jej soli oraz przetworów zawierających dwuacetylomorfinę albo jej sole jest zakazany.

6) Wywóz dzikich ptaków śpiewających, jako to: słowików, sikor, czyżyków, szczygłów, ziemb, gilów, drozdów, kosów, pliszek, skowronków, wilg, makolągw, szpaków i t. p. tępicieli szkodliwych owadów, dozwolony jest na podstawie każdorazowego zezwolenia Ministra Skarbu, wydawanego w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych.

7) Wywóz żubrów może być dokonany za zezwoleniem Ministra Skarbu, wydawanem w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych.

§ 25a. 16 Oprócz towarów, podlegających ograniczeniom przewozowym według § 24 ust. IV i V, przewóz przez polski obszar celny następujących towarów podlega niżej podanym ograniczeniom:

1) Wszelkiego rodzaju broń typu wojskowego, amunicje do niej, granaty, bomby, urządzenia wybuchające i materiały wybuchowe oraz inne wojskowe środki walki, tudzież części i przybory do nich można przewozić przez polski obszar celny za pozwoleniem Ministerstwa Spraw Wojskowych.

2) Broń i amunicję typu niewojskowego oraz gołębie wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem tzw. rysi polskich, garłaczy i pawiaków, można przewozić przez polski obszar celny za pozwoleniem Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.

3) Substancje i przetwory odurzające (opium, kokaina, heroina itp.) można przewozić przez polski obszar celny za pozwoleniem Ministerstwa Opieki Społecznej.

§ 26. Wydawanie pozwoleń na przywóz, wywóz i przewóz towarów podlegających w myśl art. 30 art. 6 ograniczeniom przywozowym, wywozowym i przewozowym oraz warunki na których będą pozwolenia wydawane a w tem i opłaty manipulacyjne od pozwoleń, reguluje osobne rozporządzenie Ministra Przemysłu i Handlu.

§ 27. Na podstawie art. 30 ust. 7 stosuje się zwolnienie od ograniczeń przywozowych i wywozowych w następującym zakresie:

1) Urzędy celne mogą zwalniać:

a) nadwyżki wagi towarów do wysokości 5% ponad wagę oznaczoną w pozwoleniu, a przy pozwoleniach na ilość towarów o wadze 100 kg i mniej - do wysokości 10%;

b) przedmioty stanowiące uzupełnienie towarów podstawowych, na które opiewa pozwolenie, jeżeli waga tych przedmiotów nie przekracza 5% wagi towaru oznaczonej w pozwoleniu przywozu a przy przesyłkach o wadze 100 kg i mniej - nie przekracza 10% wagi oznaczonej w pozwoleniu przywozu;

c) 17 towary nadsyłane w przesyłkach pocztowych i lotniczych, nie stanowiące przedmiotów zbytku i przeznaczone do osobistego użytku a nie na handel lub do celów przemysłowych, o wadze towaru w jednej przesyłce do 500 gramów;

d) przedmioty przewożone w niewielkich ilościach przez podróżnych;

e) towary w drobnych ilościach stanowiące część składową lub uzupełnienie towarów, niepodlegających ograniczeniom przywozowym, jeżeli są przywożone jednocześnie z towarami podstawowemi;

f) towary w drobnych ilościach podlegające ocleniu a znajdujące się w przesyłkach z towarami zwalnianemi od cła na podstawie art. 22;

g) próby towarów pobierane po raz pierwszy w myśl postanowień §§ 43 i 120.

h) 18 towary w ilości nie przekraczającej 2 kg wagi wymiarowej, nadsyłane w przesyłkach pocztowych i lotniczych w darze dla własnego użytku obdarowanych, a nie na handel, jeżeli okoliczność ta może być stwierdzona lub wynika niewątpliwie z charakteru przesyłki i stosunków osobistych odbiorców.

2) Naczelnicy urzędów celnych mogą zwalniać we własnym zakresie od ograniczeń przywozowych towary w ilości nieprzekraczającej 20 kg wagi, w następujących przypadkach:

a) jeżeli towary są przeznaczone dla potrzeb wyższych zakładów naukowych;

b) jeżeli towary są niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania zakładów użyteczności publicznej, jak szpitali, gazowni, elektrowni, wodociągów i t. p.

Dostawienie towarów do urzędu celnego.

§  28.

1) Wszystkie towary przewożone przez granicę celną powinny być dostawione przez przewoźnika do najbliższego granicznego urzędu celnego.

2) Na przestrzeni między granicą celną a urzędem celnym nie wolno zbaczać z drogi celnej, zatrzymywać, składać, przeładowywać lub pozbywać się towarów. Zatrzymanie i przeładowanie przewożonego towaru może nastąpić tylko w przypadkach koniecznej potrzeby.

3) Jeżeli przed granicznym urzędem celnym znajduje się podurząd, przewoźnik obowiązany jest zatrzymać się bez wezwania przy podurzędzie i przedstawić tam przewożone towary oraz dotyczące tych towarów dokumenty.

4) Jeżeli przy przewozie towarów z podurzędu do granicznego urzędu celnego albo odwrotnie zachodziłaby możliwość ukrycia lub usunięcia części towaru, organa celne powinny nałożyć na przewożone w ten sposób towary zamknięcia celne lub zarządzić konwojowanie towaru. W przypadkach, gdy zachodzi potrzeba przesiania z podurzędu do granicznego urzędu celnego lub odwrotnie dokumentów celnych dotyczących przewożonego towaru, przewoźnik obowiązany jest przyjąć takie dokumenty i dostarczyć je według przeznaczenia.

5) Towary przekazywane z jednego urzędu celnego do drugiego powinny być dostarczone przez przewoźnika w ustalonym terminie do właściwego urzędu celnego odbiorczego. Przewoźnik obowiązany jest przyjąć od urzędu nadawczego i dostarczyć właściwemu urzędowi celnemu odbiorczemu dokumenty celne dotyczące przekazywanych towarów.

6) Faktyczne dostawienie towarów do urzędu celnego zgłasza przewoźnik przez wręczenie urzędowi celnemu dokumentów wstępnych jako to: wykazów zdawczych bagażowych i towarowych, manifestów okrętowych, manifestów dla przewozu statkami powietrznemi, listów przekazowych lub innych dokumentów przepisanych dla danego rodzaju przewozu.

7) Na wręczonych przez przewoźnika dokumentach wstępnych urząd celny notuje dzień przyjęcia tych dokumentów i zapisuje wymienione dokumenty do rejestru w dniu ich przyjęcia.

8) Rejestr, w którym urząd celny zapisuje dotyczące dostawionych towarów dokumenty wstępne (ust. 6), powinien być okazywany stronom na ich żądanie celem poinformowania stron co do daty przyjęcia dokumentów wstępnych i co do pozycji rejestru, pod którą dany dokument został zapisany.

9) W razie stwierdzenia przy przyjęciu na granicy braku sztuk oraz uszkodzeń opakowania sporządza się protokół przy udziale przewoźnika i urzędnika celnego. W przypadkach uszkodzenia opakowania, należy równocześnie przeprowadzić rewizję wewnętrzną i wynik jej podać w protokóle.

Tymczasowe przechowywanie towarów dostawionych do urzędów celnych. Magazyny celne.

§  29.

1) 19 Niektóre towary przesyłane w większych jednolitych (jednogatunkowych) ładunkach mogą być odprawione w pomieszczeniach przewozowych bez wyładowania do magazynów celnych. Wykaz tego rodzaju towarów podaje się w załączniku do niniejszych przepisów (zał. IV). Ministerstwo Skarbu może w poszczególnych przypadkach upoważniać urzędy celne do odprawiania w pomieszczeniach przewozowych bez wyładowania do magazynów celnych również towarów nie wymienionych w zał. IV.

2) W przypadkach wzbudzających wątpliwość co do jednolitości ładunku należy towar częściowo lub całkowicie wyładować.

3) 20 Towary, które nie podlegają odprawie w pomieszczeniach przewozowych (ust 1), powinny być zasadniczo wyładowane do magazynów celnych.

4) Za przechowywanie towarów w magazynach celnych prowadzonych przez zarząd celny ustala się opłatę w wysokości 0,10 zł od 100 kg brutto za jedną dobę.

5) Przy obliczaniu opłat za przechowywanie towarów wagę brutto towaru mniejszą niż 100 kg przyjmuje się za pełne 100 kg, a dobę niecałą za dobę całą.

6) Od opłaty za przechowanie wolne są towary przez pierwsze trzy dni przechowywania ich w magazynie celnym prowadzonym przez zarząd celny. Przedmioty pozostawione przez podróżnych (§ 22 ust. 10) przechowywane w podręcznym magazynie urzędu celnego wolne są od opłaty za przechowanie.

Obowiązek zgłaszania towarów dla celów statystyki celnej.

§ 30. Osobna instrukcja Ministra Skarbu dla urzędów celnych określa sposób wykonywania przepisów o statystyce celnej.

Ewidencja niektórych towarów sprowadzanych z zagranicy.

§  31.

1) Listę towarów podlegających ewidencji w myśl postanowień art. 34 ogłasza się w Monitorze Polskim.

2) Kto sprowadza z zagranicy celem zbytu hurtowo towary wymienione w ogłoszonej liście (ust. 1) obowiązany jest:

a) prowadzić osobną księgę dla tego rodzaju towarów, w której należy zapisywać po stronie przychodu ilość i rodzaj towarów, datę i numer kwitu celnego oraz nazwę urzędu celnego, w którym towar był odprawiony, a po stronie rozchodu - ilość i rodzaj każdorazowo sprzedanego towaru, oraz nazwisko i adres odbiorcy,

b) wystawić odbiorcy rachunek na każdą ilość sprzedanego towaru,

c) przechowywać kwity celne na towary podlegające ewidencji w ciągu pięciu lat od daty uiszczenia należności celnych,

3) Kto nabywa na obszarze celnym podlegające ewidencji zagraniczne towary celem dalszej ich odprzedaży, obowiązany jest wykazać się każdorazowo rachunkiem wystawionym przez dostawcę.

4) Kto sprowadza bezpośrednio z zagranicy towar wymieniony w ogłoszonej liście (ust. 1) dla detalicznej sprzedaży we własnem przedsiębiorstwie, obowiązany jest prowadzić księgi dla tych towarów i zapisywać w nich rodzaj i ilość sprowadzonego towaru, datę i numer kwitu celnego oraz nazwę urzędu celnego, w którym towar był odprawiony i udokumentować posiadane towary kwitami celnemi.

¹⁰ § 19 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 11 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

¹¹ Z dniem 5 października 1956 r. § 23 traci moc w zakresie unormowanym rozporządzeniem Ministrów Zdrowia oraz Handlu Zagranicznego z dnia 13 września 1956 r. w sprawie środków odurzających (Dz.U.56.42.196), zgodnie z § 48 pkt 6 rozporządzenia zmieniającego.

¹² § 23 lit. a) zmieniona przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 10 stycznia 1955 r. (Dz.U.55.7.46) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 marca 1955 r.

¹³ § 23 lit. c) zmieniona przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 10 stycznia 1955 r. (Dz.U.55.7.46) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 marca 1955 r.

¹⁴ § 24:

- zmieniony przez § 1 pkt 12 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 10 stycznia 1955 r. (Dz.U.55.7.46) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 marca 1955 r.

Z dniem 5 października 1956 r. § 24 traci moc w zakresie unormowanym rozporządzeniem Ministrów Zdrowia oraz Handlu Zagranicznego z dnia 13 września 1956 r. w sprawie środków odurzających (Dz.U.56.42.196), zgodnie z § 48 pkt 6 rozporządzenia zmieniającego.

¹⁵ Z dniem 5 października 1956 r. § 25 pkt 5 lit. a) traci moc w zakresie unormowanym rozporządzeniem Ministrów Zdrowia oraz Handlu Zagranicznego z dnia 13 września 1956 r. w sprawie środków odurzających (Dz.U.56.42.196), zgodnie z § 48 pkt 6 rozporządzenia zmieniającego.

¹⁶ § 25a dodany przez § 1 pkt 13 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

¹⁷ § 27 pkt 1 lit. c) zmieniona przez § 1 pkt 14 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

¹⁸ § 27 pkt 1 lit. h):

- dodana przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 9 kwietnia 1936 r. (Dz.U.36.34.266) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 maja 1936 r.

- zmieniona przez § 1 pkt 14 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

¹⁹ § 29 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 15 lit. a) rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

²⁰ § 29 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 15 lit. b) rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.