Część 8 - ZAŻALENIA. - Przepisy wykonawcze do prawa celnego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1934.90.820

Akt utracił moc

Wersja od: 5 października 1956 r.

CZĘŚĆ  VIII.

ZAŻALENIA.

§  225.

1) Od postanowień i zarządzeń wydanych w pierwszej instancji w sprawie stosowania taryfy celnej i przepisów celnych, służy stronie prawo odwołania tylko do jednej właściwej wyższej instancji (§ 231).

2) Bieg 30-dniowego terminu, przewidzianego w art. 130 ust. 3 dla wnoszenia zażaleń rozpoczyna się:

a) przy zażaleniach wnoszonych w związku z odprawą celną - od dnia następnego po dniu oznajmienia stronie wyniku rewizji, a jeżeli strona nie zgłosiła się w przepisanym terminie celem oznajmienia jej wyniku rewizji lub odmówiła podpisu - od dnia następnego od daty stwierdzenia przez urząd celny na zgłoszeniu o niezjawieniu się strony lub odmowie przez nią podpisu (§ 42 ust. 7),

b) przy przesyłkach pocztowych odprawianych bez udziału strony (§ 141 ust. 3) - od dnia następnego po dniu doręczenia stronie przesyłki wraz z kwitem celnym przez pocztę; przy wniesieniu zażalenia strona powinna dołączyć zaświadczenie urzędu pocztowego o dniu doręczenia jej przesyłki, jeżeli zajdzie potrzeba udowodnienia wobec władzy celnej dochowania przez stronę 30-dniowego terminu na wniesienie zażalenia,

c) w innych przypadkach gdy postanowienie lub zarządzenie było wydane na piśmie - od dnia następnego po dniu doręczenia postanowienia lub zarządzenia (§ 213 ust. 3), jeżeli zaś było oznajmiane ustnie, od dnia następnego po dniu oznajmienia, z wyjątkiem przewidzianym w ust. 6.

3) Jeżeli koniec terminu przypada na niedzielę lub święto ustawowe, to za ostatni dzień terminu uważa się najbliższy następny dzień powszedni.

4) Przy przesyłaniu zażaleń pocztą przyjmuje się, że zażalenie wniesione zostało we właściwym czasie, jeżeli stempel pocztowy lub pokwitowanie urzędu pocztowego wskazujej że nadane zostało przed upływem terminu.

5) Jeżeli strona zamierza zaskarżyć postanowienie lub zarządzenie wydane przez władzę celną ustnie, może żądać spisania protokółu. Żądanie spisania protokółu powinna strona zgłosić najpóźniej trzeciego dnia, po dniu oznajmienia jej postanowienia lub zarządzenia. W protokóle należy szczegółowo ustalić, jakie zarządzenie lub postanowienie było wydane, kiedy zostało stronie oznajmione i jakie zarzuty strona podnosi przeciwko temu zarządzeniu lub postanowieniu. Protokół taki powinien być podpisany przez stronę i urzędnika sporządzającego protokół. W razie odmowy podpisania protokółu przez stronę, należy stwierdzić to w protokóle z podaniem przyczyny odmowy. Zaniechanie sporządzenia protokółu nie pozbawia strony prawa wniesienia zażalenia w przepisanym okresie.

6) W przypadkach sporządzenia protokółu bieg terminu do wniesienia zażalenia rozpoczyna się od dnia następnego po dniu sporządzenia protokółu.

7) Zażalenia powinny być wniesione na piśmie lub w drodze ustnego zgłoszenia do protokółu za pośrednictwem tej władzy, która wydała decyzję.

8) Władza, która wydała decyzję, może we własnym zakresie działania uwzględnić zażalenie strony, gdy istnieją słuszne do tego podstawy z zastrzeżeniem zachowania postanowień art. 130 ust. 4. O uwzględnieniu zażalenia władza decydująca zawiadamia stronę.

9) Jeżeli władza celna, która wydała zarządzenie, lub postanowienie, nie uwzględni wniesionego przez stronę zażalenia, przesyła zażalenie władzy celnej właściwej do rozstrzygnięcia danego zażalenia.

Zażalenie na stosowanie taryfy celnej.

§  226.

1) Sprawy związane ze stosowaniem taryfy celnej rozpatruje w urzędach celnych I kl. komisja taryfowa.

2) W skład komisji taryfowej wchodzą następujący członkowie: naczelnik urzędu celnego lub jego zastępca, jako przewodniczący, oraz dwóch najbardziej doświadczonych w towaroznawstwie urzędników celnych tegoż urzędu.

3) Członków komisji oraz ich zastępców, z wyjątkiem naczelnika urzędu i jego zastępcy, wyznacza Dyrekcja Ceł na wniosek urzędu celnego.

4) Komisja odbywa posiedzenia swoje w miarę potrzeby codzień w godzinach urzędowych, oprócz dni świątecznych i rozstrzyga większością głosów. Orzeczenie wciąga się do osobnego rejestru za podpisem wszystkich członków, biorących udział w danem posiedzeniu komisji.

§ 227. W przypadkach, gdy strona nie wyrazi zgody na wynik rewizji (§ 42 ust. 6), ustala się następujący tok postępowania:

I. w urzędach celnych pierwszej klasy:

a) Urzędnik rewidujący przedstawia urzędowi celnemu najpóźniej następnego dnia po zgłoszeniu zażalenia próbki towaru. Próbki powinny być wydzielone przez rewidującego urzędnika w obecności strony w dwóch jednakowych egzemplarzach, przyczem do próbek przymocowuje się kartki (wzór Nr. 16), na których tożsamość towaru potwierdza swoim podpisem urzędnik rewidujący i strona. Jeżeli wydzielenie próbek nie jest możliwe, towar podlega zbadaniu na miejscu.

b) Zgłoszenie celne, na którem strona wyraziła zażalenie oraz próbki towaru, przekazuje się komisji taryfowej do rozstrzygnięcia (§ 226).

c) Komisja przeprowadza badanie towaru na najbliższem posiedzeniu, nie później jednak niż w ciągu 3 dni po dniu zgłoszenia zażalenia. Treść orzeczenia komisji notuje się na zgłoszeniu celnem. W razie rozbieżności głosów decyduje przewodniczący komisji, którego decyzję, jako orzeczenie komisji, notuje się na zgłoszeniu celnem, w rejestrze zaś (§ 226 ust. 4) każdy z członków komisji wpisuje swą opinję z podaniem uzasadnienia.

d) Zgłoszenie celne wraz z oznaczonem na niem orzeczeniem komisji okazuje się stronie, która na zgłoszeniu celnem wyraża pisemnie swą zgodę lub zgłasza dalsze zażalenie.

e) W przypadkach zgłoszenia przez stronę dalszego zażalenia na orzeczenie komisji, urząd celny sporządza protokół według wzoru Nr. 17, który wraz z próbkami towaru przedstawia Ministerstwu Skarbu.

f) Przesłanie do Ministerstwa Skarbu protokółu wraz z próbkami powinno być uskutecznione nie później niż w ciągu 7 dni od dnia oznajmienia stronie orzeczenia komisji.

g) Strona ma prawo podjąć towar, nie oczekując decyzji Ministerstwa Skarbu, po uiszczeniu należności celnych według orzeczenia komisji i zadośćuczynieniu wszystkim obowiązującym przy odprawie celnej przepisom.

h) Po otrzymaniu przez urząd celny orzeczenia Ministerstwa Skarbu na zażalenie strony, urząd celny zależnie od orzeczenia, albo zwraca stronie należności nadmiernie pobrane, albo też ściąga od niej należności niedobrane.

II. W urzędach celnych drugiej klasy:

a) na żądanie strony ponowne zbadanie towaru przeprowadza sam naczelnik urzędu,

b) gdy z wynikiem ponownej rewizji strona mc zgodzi się, urząd celny niezwłocznie sporządza protokół według wzoru Nr. 17 i przedstawia go wraz z próbkami towaru Ministerstwu Skarbu.

§  228.

1) Urząd celny przesyła protokół do Ministerstwa Skarbu ze sprawozdaniem, w którem szczegółowo uzasadnia swoje orzeczenie.

2) Do sprawozdania dołącza urząd złożone przez stronę dokumenty oraz jedną próbkę towaru, drugą zaś próbkę pozostawia w urzędzie.

3) Do próbek przymocowuje się kartki (wzór Nr. 16) i przypieczętowuje lakiem w ten sposób, aby ich nie można było odjąć bez uszkodzenia pieczęci. Końce sznurka, którym przywiązane są próbki do kartek, pieczętuje się na odwrotnej stronie kartek pieczęcią strony i urzędu, pozostawiając końce sznurka dla pieczęci Ministerstwa Skarbu przy zwrocie próbek.

4) Przy wydzielaniu próbek należy mieć na uwadze, co następuje:

a) próbki należy przedstawiać w takiej ilości i w takim stanie, aby mogły dostatecznie charakteryzować towar i jego przeznaczenie;

b) próbki tkanin, wstążek, haftów, koronek i t. p. powinny mieć nie mniej niż 150 cm² powierzchni lub 20 cm długości;

c) 98 ciała sypkie i płynne powinny być wysyłane w naczyniach blaszanych lub szklanych, o wadze nie mniej jak 150 - 200 g; spirytus i napoje, zawierające alkohol, w ilości nie mniej niż 400 cm³, inne płyny zawierające alkohol w ilości nie mniej niż 50 cm³; naczynia powinny być zamknięte i zapieczętowane lakiem; do naczyń przymocowuje się kartki w sposób wskazany w ust. 3);

d) próbki surowców metali wydzielać należy w kawałkach o długości przynajmniej 10 cm; druty i pręty o długości 40 cm;

e) wysyłanie całych bel, skrzyń, koszów, beczek i t. p. z jednakowym towarem można uskuteczniać tylko w przypadkach rzeczywistej potrzeby, uznanej przez urząd lub stronę;

f) zamiast towarów ciężkich lub niedogodnych do przesłania można przedstawiać rysunki lub fotografje, opatrzone odpowiedniem zaświadczeniem rewidującego urzędnika i strony, stwierdzającem zgodność z towarem reklamowanym; na zaświadczeniu powinny być umieszczone pieczęcie urzędu i strony oraz podpisy urzędnika i strony,

5) 99 Nadesłane egzemplarze próbek niezużytych przy badaniu, jeżeli zwrot ich zastrzeże sobie strona w protokóle, Ministerstwo Skarbu zwraca urzędowi celnemu wraz z rozstrzygnięciem sprawy, celem doręczenia stronie za pokwitowaniem. Strona nie może rościć pretensji do Skarbu Państwa z powodu zużycia próbek do celów badania towarów.

§  229.

1) Zażalenia na stosowanie taryfy celnej, wniesione w przepisanym okresie, lecz po wydaniu towaru do wolnego obrotu, mogą być rozpatrywane pod warunkiem udowodnienia tożsamości towaru reklamowanego z towarem wydanym do wolnego obrotu.

2) Przeprowadzenie wobec władzy celnej dowodu tożsamości towaru, która powinna być urzędownie stwierdzona, należy do obowiązku strony.

3) Do udowodnienia tożsamości towaru mogą służyć próbki, rysunki i t. p. wydzielone i stwierdzone w sposób przepisany § 228 przed wydaniem towaru do wolnego obrotu.

4) Towary zalegające pod dozorem publicznych przedsiębiorstw przewozowych z powodu nieodebrania ich przez adresatów traktuje się, jako niewydane do wolnego obrotu. Towar taki dla ustalenia tożsamości powinien być dostawiony do urzędu celnego, który dokonał odprawy, przyczem publiczne przedsiębiorstwo powinno pisemnie zaświadczyć, że dany towar przez cały czas t. j. od chwili zwolnienia z pod dozoru celnego aż do czasu ponownego dostawienia do urzędu celnego pozostawał pod jego dozorem i nie był wydany adresatowi.

§  230.

1) Orzeczenia wydawane stronom w osobnem piśmie powinny zawierać powołanie się na podstawę prawną oraz pouczenie co do środków odwoławczych.

2) Jeśli orzeczenie w całości lub części jest odmowne, powinno zawierać prawne i faktyczne uzasadnienie. W orzeczeniach w sprawach pozostawionych swobodnemu uznaniu władzy celnej można wskazać tylko podstawę prawną.

3) W pouczeniu o środkach prawnych należy wskazać, do której władzy i w jakim terminie służy stronie prawo zażalenia lub skargi.

4) Orzeczenia wydane w drugiej instancji przez Dyrekcję Ceł lub Ministerstwo Skarbu są ostateczne w administracyjnym toku instancyj, co nie pozbawia strony uprawnienia do wniesienia skargi do Najwyższego Trybunału Administracyjnego w terminie dwumiesięcznym od dnia doręczenia orzeczenia.

Rozstrzyganie zażaleń.

§  231.

1) Zażalenia na postanowienia lub zarządzenia urzędów celnych w sprawach stosowania taryfy celnej rozstrzyga w drugiej i ostatniej instancji Ministerstwo Skarbu.

2) Zażalenia w sprawach stosowania przepisów celnych przez urzędy celne rozstrzyga w drugiej i ostatniej instancji właściwa terytorjalnie Dyrekcja Ceł, z wyjątkiem spraw zwolnienia od cła przedmiotów, objętych art. 22 ust. 1 punkty 1, 2, 3, 4, 6, 7 i 10 oraz art. 22 ust. II punkty 21 i 22, w których to sprawach w drugiej instancji rozstrzyga Ministerstwo Skarbu.

3) Rozstrzyganie zażaleń związanych z wykonywaniem pozwoleń Ministerstwa Skarbu należy doi kompetencji Ministerstwa Skarbu.

4) We wszystkim innych przypadkach zażalenia na postanowienia i zarządzenia rozstrzyga w drugiej instancji władza bezpośrednio wyższa.

5) W przypadkach, gdy zażalenie odnoszące się do danego towaru dotyczy jednocześnie stosowania taryfy celnej jak i przepisów celnych, - wówczas właściwem do rozstrzygnięcia takiego zażalenia jest Ministerstwo Skarbu.

6) Koszta postępowania, związane z zażaleniem ponosi strona, jeżeli zażalenie nie zostanie uwzględnione. Do kosztów zalicza się koszta opakowania, przesłania, analiz próbek i t. p. Koszta opakowania i przesyłki próbek, z wyjątkiem pocztowych przesyłek listowych, uiszcza strona urzędowi celnemu zgóry.

Uchylenie lub zmiana postanowień i zarządzeń w drodze nadzoru.

§ 232. Ministerstwo Skarbu, jako naczelna władza celna może z urzędu lub na skutek prośby uchylić lub zmienić w drodze nadzoru postanowienia lub zarządzenia wydane przez urzędy celne lub Dyrekcje Ceł do chwili ich uprawomocnienia się, jeżeli uznane zostaną za niesłuszne, wadliwe lub niezgodne z prawem. O decyzjach takich strony powinny być powiadomione.

Przywrócenie uchybionego okresu lub terminu.

§  233.

1) Wnioski o przywrócenie uchybionego terminu lub okresu powinny być wniesione w okresie przewidzianym w art. 132 ust. 2 do tej władzy celnej, która wydała decyzję w pierwszej instancji. Wnioski takie powinny być złożone na piśmie i należycie umotywowane.

2). Władza powołana do rozstrzygnięcia tych wniosków (art. 132 ust. 3) orzeka ostatecznie. Od tej decyzji nie przysługuje stronie żaden środek prawny.

⁹⁸ § 228 ust. 4 lit. c) zmieniona przez § 1 pkt 60 lit. a) rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.

⁹⁹ § 228 ust. 5 zmieniony przez § 1 pkt 60 lit. b) rozporządzenia z dnia 21 listopada 1938 r. (Dz.U.38.95.641) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1939 r.