Oddział 6 - Przewóz drogami powietrznemu. Lotniska celne. - Przepisy wykonawcze do prawa celnego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1934.90.820

Akt utracił moc

Wersja od: 5 października 1956 r.

6.

Przewóz drogami powietrznemu.

Lotniska celne.

§  179.

1) Miejsca przelotu dla statków powietrznych przez granicę celną ustala osobne rozporządzenie.

2) W przypadkach przekroczenia granicy przez statek powietrzny w miejscu nieprzeznaczonem do tego, organa ochrony granicy oraz władze celne mają prawo postąpić stosownie do postanowień § 182.

3) Wykaz lotnisk paszportowo-celnych (art. 103 ust. 3), przeznaczonych do ładowania i odlotu statków powietrznych podaje się do wiadomości przez ogłoszenie w Monitorze Polskim.

4) W przypadkach istotnej potrzeby może być dozwolone lądowanie prywatnych statków powietrznych, przybywających z zagranicy i odlot takich statków zagranicę na innych lotniskach niż wyznaczonych w tym celu lotniskach paszportowo-celnych. Pozwoleń takich na uzasadnioną prośbę zainteresowanej strony udziela wojewódzka władza administracji ogólnej, w której obrębie znajduje się lotnisko, w porozumieniu z właściwą Dyrekcją Ceł.

5) Statki powietrzne, przylatujące z zagranicy oraz odlatujące zagranicę, jak również statki powietrzne przelatujące tranzytem przez polski obszar celny, podlegają odprawie celnej na ogólnej zasadzie, jeżeli zawarte w tym względzie umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej.

Lądowanie przymusowe.

§  180.

1) W przypadkach przymusowego lądowania, dowódca statku obowiązany jest zawiadomić o tem organa państwowe lub zarząd gminy, wymienione w art. 104 ust. 1. Do czasu przybycia przedstawiciela jednego z wymienionych organów państwowych lub miejscowego zarządu gminy, dowódca statku obowiązany jest przypilnować, aby żadna z przybyłych statkiem osób nie oddaliła się od statku, ani też nic ze statku nie było zabrane, z wyjątkiem pożywienia i rzeczy osobistego użytku potrzebnych w tym czasie dla podróżnych i załogi.

2) Jeżeli z powodu nieprzezwyciężonych trudności dowódca statku nie mógł zawiadomić o przymusowem lądowaniu wymienionych wyżej organów rządowych lub zarządu gminy, a stan statku i inne okoliczności pozwoliły mu na niezwłoczny dalszy lot, to po przybyciu na najbliższe lotnisko paszportowo-celne dowódca statku obowiązany jest zameldować organom celnym i policyjnym o przyczynach przymusowego lądowania oraz wyjaśnić okoliczności, które uniemożliwiły mu zawiadomienie organów urzędowych względnie zarządu gminy o przymusowem lądowaniu.

3) Przybyłe na miejsce przymusowego lądowania statku powietrznego organa celne, skarbowe lub policyjne są uprawnione do zrewidowania statku i dokumentów przewozowych oraz sprawdzenia spisu podróżnych, załogi i ładunku statku; również są uprawnione do wzięcia statku powietrznego pod dozór a ładunku na tymczasowe przechowanie i do wydania zarządzeń, - jakie uznają w danym przypadku za potrzebne.

4) Jeżeli przyczyny uniemożliwiające dalszy lot statku powietrznego ustaną, a ze strony organów urzędowych nie będzie przeszkód do zezwolenia na odlot statku, powinny one odnotować w dzienniku podróży miejsce i datę przymusowego lądowania i oznaczyć w nim jednocześnie lotnisko paszportowo-celne, na którem statek powietrzny obowiązany jest wylądować celem wyjaśnienia przez organa celne i policyjne lotniska paszportowo-celnego powodów przymusowego lądowania. Gdy statek powietrzny jest obowiązany do lądowania w czasie tranzytowego przelotu na jednem z lotnisk paszportowo-celnych, należy wyznaczyć mu do lądowania to samo lotnisko, jeżeli zaś zwolniony jest od takiego obowiązku, - wyznaczyć mu najbliższe lotnisko paszportowo-celne, znajdujące się na lin j i przelotu statku.

5) Jeżeli stan statku lub inne przyczyny nie pozwalają na dalszy lot, należy stosować się do następujących postanowień:

a) gdy do uszkodzonego statku przybędzie przedstawiciel jednego z organów wymienionych w ust. 3, powinien zrewidować i zwolnić rzeczy, stanowiące osobisty bagaż podróżnych z zachowaniem przepisów o odprawie bagażów i przesyłek, przewożonych przez osoby korzystające z prawa eksterytorjalności i przywilejów dyplomatycznych, sprawdzić dokumenty podróży osób przybyłych statkiem i odnotować w tych dokumentach miejsce i datę przymusowego lądowania. Wymienionym osobom należy ułatwić kontynuowanie dalszej podróży;

b) co się tyczy przesyłek znajdujących się na statku, powinny być one wzięte pod dozór i dostawione do jednego z urzędów celnych, celem dokonania odprawy celnej przywozowej tych przesyłek, bądź przekazania ich do właściwego urzędu celnego lub też wysłania pod dozorem celnym zagranicę.

6) Jeżeli statek powietrzny był odprawiony do odlotu zagranicę, a następnie zmuszony względami bezpieczeństwa do lądowania przed przekroczeniem granicy celnej, dowódca statku obowiązany jest niezwłocznie zawiadomić o tem najbliższy urząd celny, a w razie trudności zawiadomienia urzędu celnego - najbliższe organa: skarbowe lub ochrony granicy celnej, albo policyjne, względnie miejscowy zarząd gminy, który w tym przypadku obowiązany jest zawiadomić o przymusowem lądowaniu statku najbliższy z wymienionych wyżej organów państwowych. Do czasu przybycia przedstawiciela jednego z wymienionych organów państwowych lub miejscowego zarządu gminy, dowódca statku obowiązany jest przypilnować, aby żadna z osób znajdujących się na statku nie oddaliła się od statku, ani też nic ze statku nie było zabrane, z wyjątkiem pożywienia i rzeczy osobistego użytku potrzebnych w tym czasie dla podróżnych i załogi.

7) Gdy przeszkody uniemożliwiające dalszy lot statku powietrznego ustaną a przybyłe organa urzędowe nie mają podejrzeń co do zmiany osób, bagażów i przesyłek odprawionych przez urząd celny wyjściowy, mogą zezwolić na dalszy lot statku po odnotowaniu w dzienniku podróży miejsca i daty przymusowego lądowania. W razie uzasadnionych podejrzeń co do zmiany osób lub ładunku należy zarządzić powrót statku powietrznego do lotniska paszportowo-celnego, na którem statek był odprawiony, a jeżeli to lotnisko jest zbyt oddalone od miejsca lądowania, - do najbliższego lotniska paszportowo-celnego. Zarządzenie co do powrotu statku do sprawdzenia na lotnisko paszportowo-celne należy odnotować w dzienniku podróży.

8) Gdy stan statku lub inne przyczyny nie pozwalają na dalszy lot, należy odnotować w dzienniku podróży miejsce i datę przymusowego lądowania, oraz takie same daty w dokumentach podróży osób przybyłych statkiem, poczerń zwolnić te osoby wraz z ich bagażem, a przesyłki zabezpieczyć, celem odesłania do ponownej odprawy wywozowej w jednym z urzędów celnych.

9) Znajdujące się na statku powietrznym przesyłki pocztowe powinny być w przypadkach przewidzianych w ustępach 5 i 8 dostarczone do najbliższego urzędu pocztowego, ten zaś obowiązany jest wymienione przesyłki skierować niezwłocznie zwykłą drogą do właściwego urzędu wymiany (pocztowo-celnego).

10) Jeżeli z powodu nieprzezwyciężonych trudności dowódca statku powietrznego nie mógł zawiadomić o przymusowem lądowaniu organów rządowych lub zarządu gminy wymienionych w ust. 6, a stan statku i inne okoliczności pozwoliły na niezwłoczny odlot z miejsca przymusowego lądowania, dowódca statku obowiązany jest powrócić na najbliższe lotnisko paszportowo-celne na polskim obszarze celnym, celem wyjaśnienia okoliczności przymusowego ładowania i uzyskania zezwolenia na odlot zagranicę. Władze celne i policyjne mogą poddać taki statek ponownej odprawie.

11) Przyjmowanie na statek powietrzny lądujący przymusowo innych osób i przesyłek poza temi, które były na statku w czasie lądowania, jest wzbronione, z wyjątkiem przypadków, gdy zachodzi potrzeba zmiany członków załogi. Zmiana taka powinna być przez organa urzędowe odnotowana w dzienniku, podróży statku powietrznego.

12) Przeciwko dowódcom statków powietrznych przylatujących z granicy, lub odlatujących zagranicę, którzy lądując przymusowo nie zastosują się do postanowień zawartych w ustępach 1, 2, 6, 10 i 11 niniejszego paragrafu, wdraża się postępowanie karne skarbowe.

13) Koszta wszelkie, związane z delegowaniem urzędników do przymusowo lądujących statków powietrznych, należących do przedsiębiorstw lotniczych, jak również koszta związane z transportem przesyłek z takich statków do urzędów, ponoszą przedsiębiorstwa lotnicze. Przy przymusowem lądowaniu innego rodzaju statków powietrznych koszta związane z delegowaniem urzędników do miejsca przymusowego lądowania należy pobierać tylko w tym przypadku, jeżeli lądujący przymusowo statek powietrzny jest zarejestrowany w państwie, które w analogicznych przypadkach pobiera opłaty od polskich statków powietrznych.

14) Jeżeli z przyczyn atmosferycznych lub innych statek powietrzny odprawiony do odlotu jest zmuszony zawrócić z drogi na lotnisko paszportowo-celne, dowódca statku obowiązany jest niezwłocznie po wylądowaniu zameldować o tem urzędowi celnemu i organom policji. Statek taki może być poddany ponownemu sprawdzeniu.

Wyrzucanie przesyłek podczas lotu.

Odpowiedzialność za wyrzucone przesyłki.

§ 181. W przypadkach, gdy zaszła konieczność wyrzucenia na polskim obszarze celnym ładunku celem ratowania podróżnych i załogi (art. 105 ust. 2-b), dowódca statku obowiązany jest zameldować o tem urzędowi celnemu niezwłocznie po przybyciu na wejściowe lotnisko paszportowo-celne. Dowódca statku obowiązany jest postarać się o odnalezienie wyrzuconych przesyłek w ciągu siedmiu dni od daty ich wyrzucenia i dostarczenie tych przesyłek własnemi środkami i na własny koszt urzędowi celnemu celem odprawy lub też przedstawić władzom celnym dowód zniszczenia przesyłek.

Nakaz lądowania.

§  182.

1) Przy wydawaniu nakazów lądowania organa ochrony granicy i celne powinny posługiwać się sygnałami przewidzianemi w przepisach o sygnalizacji lotniczej i o lotniczych znakach naziemnych. W razie niezastosowania się przelatującego statku powietrznego do wydanego przez organa ochrony granicy lub celne nakazu lądowania, organa te postępują w myśl przepisów o zmuszeniu statków powietrznych do lądowania.

2) Dalsza podróż statku zmuszonego do lądowania może być podjęta za pozwoleniem zawiadowcy portu lotniczego wydanem za zgodą organów celnych i policyjnych lotniska paszportowo-celnego.

Przylot i odlot statków powietrznych.

Przedstawienie dokumentów.

§  183.

1) Zawiadowca portu lotniczego w siedzibie lotniska paszportowo-celnego obowiązany jest zawiadamiać urząd celny o każdym zamierzonym przylocie i odlocie statków powietrznych, które nie utrzymują regularnej komunikacji z zagranicą według ustalonego rozkładu lotów. Również zawiadowca portu lotniczego obowiązany jest zawiadamiać urząd celny o odwołaniu lotów statków powietrznych utrzymujących regularną komunikację z zagranicą oraz o opóźnieniach odlotu i przylotu statków.

2) Aż do czasu załatwienia czynności paszportowo-celnych zawiadowca portu lotniczego nie ma prawa wypuszczenia statku powietrznego z lotniska, ani też poświadczenia dziennika podróży statku.

§  184.

1) Dowódca statku powietrznego przewożącego podróżnych, bagaże i przesyłki towarowe obowiązany jest niezwłocznie po wylądowaniu na pierwszem lotnisku paszportowo-celnem przedstawić urzędowi celnemu następujące dokumenty:

a) wykaz podróżnych zawierający: znaki przynależności państwowej i rejestracji statku powietrznego, imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i przynależność państwową dowódcy statku powietrznego i innych członków załogi; nazwiska podróżnych, miejsce odlotu oraz miejsce stanowiące cel podróży;

b) manifest, czyli deklarację ogólną ładunku (bagażów rejestrowanych i przesyłek towarowych), który powinien zawierać: znaki przynależności państwowej i rejestracji statku powietrznego, nazwisko, miejsce zamieszkania, przynależność państwową i numer upoważnienia (licencji) dowódcy statku, nazwy lotnisk odlotu i przeznaczenia, oznaczenie ilości dołączonych deklaracyj celnych nadawcy lub odpisów listów przewozowych, znaki i numery przesyłek, ilość ich i rodzaj opakowania, rodzaj towaru oraz wagę przesyłek, według wzoru ustalonego dla komunikacji międzynarodowej. Manifest powinien być potwierdzony, własnoręcznym podpisem dowódcy statku niezależnie od poświadczenia przez urząd celny (§ 191 ust. 1). Wszelkie dopiski i przekreślenia w manifeście powinny być poświadczone przez właściwy urząd celny, W manifeście nie należy wpisywać wyrazów między wierszami, lub kilku nazw towarów w jednym wierszu. Do manifestu można dołączać potrzebną ilość arkuszy dodatkowych;

c) deklarację celną nadawcy lub odpis listu przewozowego na każdą przesyłkę towarową (§ 32);

d) dziennik podróży (carnet de route) z poświadczeniem przez zagraniczny urząd celny odlotu statku;

e) spis prowizji i zasobów statku,

Pozatem dowódca powinien wskazać urzędowi celnemu wszystkie pomieszczenia i skrytki przybyłego statku powietrznego.

2) Jeżeli statek nie przewozi towarów i bagażów rejestrowanych, nie jest wymagane przedstawienie manifestu; w tym przypadku przy przylocie statków z zagranicy, dowódca statku powinien posiadać w dzienniku podróży adnotację zagranicznego urzędu celnego wyjściowego o braku manifestu z powodu odlotu statku bez towarów i bagażów rejestrowanych.

§  185.

1) Po wylądowaniu na lotnisku obowiązkiem dowódcy statku powietrznego jest przypilnowanie, aby nic ze statku przed przybyciem organów celnych nie było usunięte, ani też żadna z przybyłych statkiem osób nie opuściła miejsca lądowania.

2) Obowiązek dozoru nad wykonaniem powyższego postanowienia należy do właściwych organów państwowych, pełniących służbę na lotnisku.

§  186.

1) Po sprawdzeniu dokumentów przedstawionych przez dowódcę statku (§ 184) urzędnik celny odprawia przedewszystkiem podróżnych i ich bagaże, przeprowadza rewizję statku, a następnie sprawdza przywiezione statkiem przesyłki.

2) Na wniosek podróżnych można bagaże ich przekazać celem odprawy celnej na innem lotnisku paszportowo-celnem.

3) Zgodność przesyłek z manifestem urzędnik celny poświadcza na manifeście.

4) Gdyby przy sprawdzaniu dokumentów wymienionych w § 184 były ujawnione niezgodności, urzędnik celny spisuje z dowódcą statku protokół w dwóch egzemplarzach, z których jeden egzemplarz otrzymuje dowódca statku.

§  187.

1) Wyładowane ze statku powietrznego przesyłki urząd celny przyjmuje pod dozór celny, przyczem w zależności od miejscowych warunków i przysługujących mu uprawnień, odprawia te przesyłki na lotnisku lub też przekazuje je do magazynu celnego.

2) Przesyłki adresowane do innych lotnisk celnych mogą być przekazane do tych lotnisk celem ostatecznej odprawy.

3) Przybyłe z zagranicy statkiem powietrznym przesyłki pocztowe podlegają postępowaniu według przepisów pocztowo-celnych.

§ 188. Od dowódców prywatnych statków powietrznych, nie trudniących się przewozem podróżnych i przesyłek, nie wymaga się dokumentów wymienionych w § 184, z wyjątkiem dziennika podróży, który każdy statek prywatny powinien posiadać. Dowódca statku powinien mieć w dzienniku podróży poświadczenie o odlocie, dokonane przez urząd celny zagranicznego lotniska odlotu.

§  189.

1) Odprawa wywozowa powinna być dokonana zasadniczo na tem lotnisku paszportowo-celnem, z którego następuje odlot statku zagranicę bez zatrzymywania się na polskim obszarze celnym. Przesyłki celne przeznaczone do zwrotu zagranicę z lotnisk celnych nie będących lotniskami wyjściowemi oraz przesyłki krajowe odprawione do wywozu zagranicę na lotniskach, powinny być przekazane do właściwych lotnisk wyjściowych,

2) Przesyłki, które mają być wywiezione zagranicę statkiem powietrznym, powinny być dostarczone do urzędu celnego w takim czasie, aby odprawa celna mogła być dokonana bez opóźnienia odlotu statku.

3) Dowódca statku powietrznego przeznaczonego do odlotu zagranicę powinien przedstawić urzędowi celnemu dokumenty wymienione w § 184, t. j. wykaz podróżnych i załogi statku, manifest potwierdzony przez dowódcę statku oraz deklaracje celne nadawców przesyłek towarowych, a pozatem wskazać pomieszczenia i skrytki statku powietrznego. Jeżeli statek nie przewozi żadnych towarów, nie jest wymagane przedstawienie manifestu. W tym przypadku przy odlocie statku zagranicę urząd celny uczyni o tem adnotację w dzienniku podróży.

4) Po dokonaniu odprawy wywozowej urzędnik celny zwraca dowódcy deklaracje celne nadawcy i na dowód dokonanej odprawy poświadcza dziennik podróży statku. Bez wymienionego poświadczenia odlot statku zagranicę jest wzbroniony.

5) Odprawa wywozowa przesyłek pocztowych odbywa się w sposób przewidziany przepisami pocztowo-celnemi.

§ 190. Podróżni, przybywający z zagranicy lub udający się zagranicę statkami powietrznemi korzystają z tych samych ulg, które przysługują im w myśl przepisów celnych przy przekraczaniu granicy innemi środkami lokomocji (koleją i t. p.).

Poświadczanie dokumentów przez urzędy celne.

§  191.

1) Manifesty składane urzędowi celnemu przez dowódcę statku powietrznego po przylocie z zagranicy powinny być poświadczone przez zagraniczny urząd celny miejsca odlotu. O uzyskanie takiego poświadczenia powinien postarać się dowódca statku przy odlocie do polskiego obszaru celnego.

2) Na wniosek zainteresowanych stron urząd celny lotniska paszportowo-celnego obowiązany jest potwierdzać przy odlocie statków powietrznych manifesty, które mają być przedstawiane zagranicznym urzędom celnym, oraz potwierdzać przyjęcie pod dozór celny przesyłek, jeżeli takie potwierdzenie jest wymagane od strony przez urząd celny kraju wysyłającego.

3) W dzienniku podróży (carnet de route) w rubryce przeznaczonej dla poświadczeń urzędów celnych należy odnotować datę odprawy statku powietrznego przy przylocie i odlocie.

4) W przypadkach, gdy statek powietrzny bierze udział w zawodach międzynarodowych, a czas użyty na odprawę celną może wywrzeć wpływ na wyniki tych zawodów, urząd celny na wniosek dowódcy statku wyda mu zaświadczenie, stwierdzające czas zatrzymania statku dla dokonania odprawy celnej.

5) Przedsiębiorstwo lotnicze obowiązane jest postarać się, aby zagraniczny urząd celny odbiorczy potwierdził przyjęcie przesyłek lotniczych zwracanych z polskiego obszaru celnego zpowrotem zagranicę, oraz innych, co do których będzie potwierdzenie wymagane, w okresie 14 dni od daty wysłania przesyłki zagranicę, jeżeli zagraniczny urząd celny odbiorczy znajduje się w Europie, lub w okresie 30 dni, jeżeli odbiorczy urząd celny znajduje się poza obszarem Europy.

6) Jeżeli przedsiębiorstwo lotnicze nie przedstawi w ustalonym terminie potwierdzenia odbioru przesyłki przez zagraniczny urząd celny, co do której jest wymagane takie potwierdzenie, należy od przedsiębiorstwa lotniczego ściągnąć należności celne i inne przypadające od zwrotnej przesyłki nieoclonej. W przypadkach nieprzedstawienia przez przedsiębiorstwo lotnicze wymaganego potwierdzenia odbioru przez zagraniczny urząd celny przesyłki, którą zezwolono wywieźć zagranicę za zwrotem cła, należności celnych nie zwraca się.

Zabezpieczenie celne.

§  192.

1) Zagraniczne statki powietrzne, należące do osób przybywających na czasowy pobyt do polskiego obszaru celnego, podlegają odprawie warunkowej za zabezpieczeniem celnem. Pozostawanie w kraju warunkowo odprawionych statków powietrznych nie może trwać dłużej niż jeden rok.

2) Należności celne przypadające od statku powietrznego ustala się według wagi własnej statku, określonej w dzienniku podróży.

3) Wolne są od zabezpieczenia celnego:

a) zagraniczne statki powietrzne, utrzymujące regularną komunikację lotniczą na polskim obszarze celnym na zasadzie umowy międzynarodowej lub na zasadzie osobnej koncesji, jeżeli dla tych przypadków zwolnienie od zabezpieczenia celnego zostało przewidziane;

b) zagraniczne statki wojskowe (§ 198);

c) statki zagraniczne, które mają zezwolony tranzytowy przelot przez polski obszar celny z obowiązkiem lądowania na jednem z lotnisk paszportowo-celnych i pozostające w tym czasie pod dozorem celnym;

d) zagraniczne statki celne i policyjne, przybywające do obszaru celnego za osobnem pozwoleniem;

e) zagraniczne statki odprawiane na podstawie międzynarodowych książeczek z granicznemi przepustkami lotniczemi (carnet de passages en douanes), tryptyków lotniczych oraz jednorazowych zaświadczeń wydawanych na zawody lotnicze (§ 199);

f) zagraniczne statki, na które ambasady i poselstwa Rzeczypospolitej Polskiej wydały tryptyki lotnicze (§ 200).

4) Pobrane od statków powietrznych zabezpieczenie celne urzędy celne zwracają po przedstawieniu przez stronę zaświadczenia zagranicznego urzędu celnego o znajdywaniu się statku poza polskim obszarem celnym.

5) Dla statków krajowych, udających się zagranicę, dziennik podróży poświadczony przy odlocie przez urząd celny stanowi dokument, na którego podstawie zwalnia się od cła wspomniane statki przy powrotnym przylocie do polskiego obszaru celnego, jeżeli nieprzerwany pobyt zagranicą statku nie przekracza jednego roku.

Materjały pędne, smary i części zamienne dla statków powietrznych.

§  193.

1) Materjały pędne i smary znajdujące się przy przylocie do polskiego obszaru celnego w normalnych zbiornikach statku powietrznego wolne są od należności celnych i innych. Materjały te nie mogą być wyładowane ze statku i puszczone do wolnego obrotu bez uiszczenia należnych opłat celnych i innych.

2) Silniki i części zamienne wprowadzone z zagranicy w celu naprawy uszkodzonego zagranicznego statku, powietrznego, znajdującego się na polskim obszarze celnym, urząd celny odprawia warunkowo za zabezpieczeniem celnem i zwalnia ostatecznie od cła po stwierdzeniu, że sprowadzone z zagranicy silniki i części zamienne zostały wbudowane do statku, a uszkodzone silniki i części zostały wywiezione pod dozorem celnym zagranicę lub też pod takimż dozorem zniszczone.

3) Wymienione w ust. 1 i 2 zwolnienie od cła stosuje się do obcych statków powietrznych na zasadach wzajemności.

4) Jeżeli w czasie pobytu krajowych statków powietrznych zagranicą zajdzie potrzeba naprawy statku i w tym celu nabycia tam i wbudowania do tych statków silników lub części zamiennych, dowódca statku obowiązany jest po przylocie do kraju zgłosić urzędowi celnemu na lotnisku wejściowem wymienione wyżej silniki i części zamienne i poddać je przywozowej odprawie celnej.

5) W razie wysłania z polskiego obszaru celnego zagranicę silników i części zamiennych z wolnego obrotu dla znajdującego się tam krajowego statku powietrznego, należy silniki takie i części zamienne odprawić na wniosek strony warunkowo, celem zwolnienia od cła przy powrotnym przywozie wymienionych wyżej silników i części zamiennych wysłanych zagranicę oraz tych, które zostały zdjęte ze statku zagranicą.

Ochrona lotniczych przesyłek celnych i odpowiedzialność za nie.

§  194.

1) Obowiązek ochrony lotniczych przesyłek celnych przyjętych do przewozu przez przedsiębiorstwa lotnicze oraz odpowiedzialność za całość ich wobec Skarbu Państwa ciąży na tych przedsiębiorstwach.

2) Obowiązek ochrony lotniczych przesyłek celnych, złożonych w magazynie celnym i odpowiedzialność za całość ich wobec Skarbu Państwa ciąży na przedsiębiorstwie eksploatującem magazyn. Magazyn taki pozostaje pod wspólnemi zaniknięciem urzędu celnego i przedsiębiorstwa.

3) W razie niedostarczenia przez przedsiębiorstwo lotnicze przy przylocie z zagranicy przesyłek celnych, wymienionych w manifeście i deklaracjach celnych, jak również przesyłek celnych przekazanych do innych lotnisk celnych lub przesyłek celnych przyjętych do przewozu w innych przypadkach, przedsiębiorstwo obowiązane jest uiścić od takich przesyłek należności celne i inne.

4) Obowiązek uiszczenia należności celnych i innych (art. 43 ust. 3) powstaje:

a) w przypadkach wyrzucenia towaru z konieczności - z chwilą, gdy przesyłki te nie zostaną dostarczone w okresie czasu wyznaczonym w § 181 a Dyrekcja Ceł nie umorzy należności od nich,

b) w innych przypadkach - gdy brakujące przesyłki nie zostaną dostarczone do urzędu celnego w dodatkowym okresie 14 dni po upływie okresu wyznaczonego w § 104 ust. 2-c lub, gdy chodzi o towary przechowywane w magazynach celnych - z chwilą stwierdzenia braku towaru.

5) Należności celne i inna wymierza się i ściąga według zasad, wyszczególnionych w § 104 ust. 4- 7 i 9- 11.

6) Wezwania do uiszczenia należności celnych doręcza się:

a) osobom wymienionym w art. 105 ust. 3 względnie ust. 4 w przypadkach wyrzucenia towarowy z konieczności,

b) w innych przypadkach-przedsiębiorstwom wymienionym w ust. 1 lub 2 niniejszego paragrafu.

7) Jeżeli towary nieoclone wyrzucone z konieczności (art. 105 ust. 2-b) uległy zniszczeniu lub gdy towary nieoclone przewożone statkami powietrznemi zostały zniszczone wskutek nieszczęśliwego wypadku - Dyrekcja Ceł może umorzyć należności celne i inne (art. 43 ust. 3) ciążące na tych przesyłkach - na wniosek dowódcy lub właściciela statku albo też przedsiębiorstwa przewozowego, poparty dokumentami, stwierdzającemi niezbicie zniszczenie przesyłek.

Świadczenia zarządów lotnisk użytku publicznego i przedsiębiorstw regularnej komunikacji powietrznej na rzecz zarządu celnego.

§  195.

1) Zarząd lotniska użytku publicznego:

a) oświetla własnym kosztem w sposób odpowiadający potrzebom skutecznej kontroli celnej porty lotnicze i place składowe,

b) dostarcza bezpłatnie i konserwuje pomieszczenia dla urzędów celnych w portach lotniczych jako to: biura, sale rewizyjne, magazyny, rampy, place składowe i t. p.,

c) oświetla i opala własnym kosztem biura, sale rewizyjne, magazyny i wszelkie pomieszczenia przeznaczone dla urzędów celnych.

2) Przedsiębiorstwo regularnej komunikacji powietrznej korzystające z lotniska użytku publicznego:

a) dostarcza bezpłatnie środków pomocniczych i urządzeń potrzebnych do rewizji statków powietrznych,

b) zapewnia funkcjonariuszom celnym bezpłatny przejazd statkami powietrznemi w sprawach służbowych, związanych z odprawą i kontrolą celną osób i towarów przewożonych drogą powietrzną,

c) utrzymuje w porządku: biura, sale rewizyjne, magazyny i wszelkie pomieszczenia, przeznaczone dla urzędów celnych.

Świadczenia na rzecz zarządu celnego przedsiębiorstw utrzymujących własne lotniska.

§ 196. Przedsiębiorstwo lotnicze, utrzymujące własne lotniska dla komunikacji z zagranicą:

a) oświetla własnym kosztem w sposób odpowiadający potrzebom skutecznej kontroli celnej porty lotnicze i place składowe,

b) dostarcza bezpłatnie i utrzymuje w stanie odpowiednim pomieszczenia dla urzędów celnych w portach lotniczych jako to: biura, sale rewizyjne, magazyny, rampy, place składowe i t. p.,

c) oświetla, opala i utrzymuje w porządku własnym kosztem biura, sale rewizyjne, magazyny i wszelkie pomieszczenia przeznaczone dla urzędów celnych,

d) dostarcza bezpłatnie środków pomocniczych i urządzeń potrzebnych do rewizji statków powietrznych,

e) zapewnia funkcjonariuszom celnym bezpłatny przejazd statkami powietrznemi w sprawach związanych z odprawą i kontrolą celną osób i towarów przewożonych drogą powietrzną.

Roboty fizyczne przy odprawie celnej.

§ 197. Przedsiębiorstwa lotnicze utrzymujące regularną komunikację powietrzną, jak również przedsiębiorstwa lotnicze utrzymujące lotniska dla własnych potrzeb, obowiązane są do wykonywania robót fizycznych przy odprawie celnej towarów w ruchu lotniczym i w tym celu utrzymują personel roboczy oraz wyposażają miejsce odprawy w wagi i potrzebne do wykonywania robót fizycznych urządzenia i przybory.

Wojskowe statki powietrzne

§  198.

1) Od statków powietrznych wojskowych zagranicznych i polskich nie wymaga się dla odprawy celnej żadnych dokumentów.

2) Przybywające do Polski zagraniczne statki powietrzne wojskowe mogą, poza lotniskami wymienionemi w § 179 ust. 3, lądować również w portach lotniczych wojskowych i odlatywać z tych portów.

3) Gdy zagraniczne wojskowe statki powietrzne mają lądować w wojskowym porcie lotniczym, komendant wojskowego portu lotniczego obowiązany jest zawczasu zawiadomić właściwy urząd celny o dniu i przypuszczalnej porze przylotu statków wojskowych, który to urząd wydeleguje urzędnika celnego dla dokonania odprawy celnej.

4) Przybyłe statkiem powietrznym wojskowym osoby, nie korzystające z prawa eksterytorjalności i przywilejów dyplomatycznych, podlegają odprawie celnej na ogólnej zasadzie.

5) Jeżeli statki wojskowe powracają z wojskowego portu lotniczego zagranicę bez zmiany ładunku, komendant portu wydaje im pozwolenie odlotu bez dozoru celnego. W tym przypadku komendant portu powinien zawiadomić o dacie odlotu statków właściwy urząd celny z zaznaczeniem, że statki powietrzne odleciały bez zmiany ładunku.

6) Polskie statki wojskowe mogą odlatywać zagranicę z wojskowego portu lotniczego bez dozoru celnego, jeżeli nie zabierają ze sobą przedmiotów podlegających cłu wywozowemu, lub też przedmiotów zabronionych do wywozu. Komendant wojskowego portu lotniczego powinien zawiadomić o odlocie statków właściwy urząd celny.

7) Powracające z zagranicy polskie statki wojskowe mogą lądować w wojskowym porcie lotniczym. O dniu i przypuszczalnej porze zapowiedzianego powrotu z zagranicy polskich statków wojskowych komendant wojskowego portu lotniczego powinien zawiadomić właściwy urząd celny, który wydeleguje urzędnika celnego dla dokonania odprawy celnej.

Odprawa celna statków powietrznych na podstawie międzynarodowych książeczek z lotniczemi przepustkami granicznemi (carnet de passages en douanes) tryptyków i jednorazowych przepustek na zawody lotnicze.

§  199.

1) Międzynarodowe książeczki z lotniczemi przepustkami granicznemi (carnet de passages en douanes), wystawione przez zagraniczne kluby lotnicze, należące do Międzynarodowego Związku Aeronautycznego (Fédération Aéronautique Internationale) w Paryżu, będą przez urzędy celne na polskim obszarze celnym honorowane, jeżeli krajowy klub lotniczy, należący do powyższego Międzynarodowego Związku Aeronautycznego i upoważniony w drodze osobnego rozporządzenia przez Ministra Skarbu, złoży gwarancje za należności celne i inne, jakie przypadłyby od statków powietrznych wprowadzonych na podstawie wyżej wymienionych książeczek z lotniczemi przepustkami granicznemi.

2) Upoważniony krajowy klub lotniczy obowiązują w tym przypadku następujące warunki:

a) krajowy klub lotniczy przyjmuje całkowitą odpowiedzialność za wszelkie należności celne i inne, jakie przypadłyby Skarbowi Państwa od statków powietrznych, wprowadzonych do polskiego obszaru celnego na podstawie książeczek z przepustkami lotniczemi, wydanemi przez ten klub oraz inne kluby lotnicze należące do Międzynarodowego Związku Aeronautycznego w Paryżu. W związku z powyższem krajowy klub lotniczy składa Ministerstwu Skarbu odpowiednią gwarancję wspomnianą w ust. 1 niniejszego paragrafu;

b) należności celne i inne, przypadające od statków powietrznych wprowadzonych na podstawie książeczek z przepustkami lotniczemi i niewywiezionych zpowrotem zagranicę w ustalonym terminie, krajowy klub lotniczy obowiązany jest uiścić w ciągu 30 dni od daty wezwania urzędu celnego.

3) Statki powietrzne wprowadzone do polskiego obszaru celnego na podstawie książeczek z przepustkami lotniczemi nie mogą być na tym obszarze pozbywane, oddawane na skład, wystawy lub używane do wykonywania przewozów zarobkowych.

4) Z przepustek lotniczych zwalniających statki powietrzne od zabezpieczenia celnego nie mogą korzystać na polskim obszarze celnym osoby stale zamieszkałe na tym obszarze, z wyjątkiem obywateli państw obcych, korzystających z przywilejów dyplomatycznych.

5) Książeczki z przepustkami lotniczemi, wydawane przez kluby lotnicze nienależące do Międzynarodowego Związku Aeronautycznego w Paryżu (Fédération Aéronautique Internationale), nie będą przez urzędy celne na polskim obszarze celnym honorowane.

6) Minister Skarbu może upoważnić krajowy klub lotniczy do wydawania tryptyków lotniczych oraz jednorazowych zaświadczeń (przepustek) lotniczych na przylot na zawody lotnicze pod warunkiem złożenia odpowiedniej gwarancji za należności celne i inne, jakie przypadłyby od statków powietrznych wprowadzonych na podstawie tryptyków i zaświadczeń (przepustek). Postanowienia ustępów 2-b, 3, 4 mają analogiczne zastosowanie.

7) Części zapasowe przeznaczone dla statków powietrznych biorących udział w zawodach lotniczych, przesyłane oddzielnie od statków, mogą być odprawiane warunkowo bez osobnego zabezpieczenia celnego na podstawie wymienionych wyżej jednorazowych zaświadczeń (przepustek) - (ust. 6).

Przepustki lotnicze dla obywateli państw obcych, zajmujących stanowiska dyplomatyczne poza granicami polskiego obszaru celnego oraz dla urzędników polskich placówek dyplomatycznych i konsularnych.

§  200.

1) Celem odprawy statków powietrznych, należących do obywateli państw obcych, zajmujących stanowiska dyplomatyczne poza granicami polskiego obszaru celnego, wydaje się osobne przepustki lotnicze.

2) Za osoby zajmujące stanowiska dyplomatyczne w rozumieniu postanowień ustępu 1 niniejszego paragrafu uważać należy osoby wpisane na urzędową listę korpusu dyplomatycznego w stolicach państw utrzymujących stosunki dyplomatyczne z Rzecząpospolitą Polską, urzędników Ministerstw Spraw Zagranicznych tych państw, będących na stanowiskach kierowniczych oraz takichże członków Sekretarjatu Generalnego Ligi Narodów i innych instytucyj Ligi Narodów.

3) Przepustki lotnicze wydają ambasady i poselstwa Rzeczypospolitej Polskiej na pisemny wniosek osik wymienionych w ust. 2, Wniosek ten powinien zawierać: oznaczenie rodzaju i typu statku powietrznego, jego znaków przynależności państwowej i rejestracji, opis statku, wagę próżnego statku oraz zobowiązanie wyprowadzenia statku zpowrotem zagranicę w ustalonym terminie.

4) Przepustka lotnicza jest ważna na przeciąg 30 dni od daty wystawienia i daje prawo kilkakrotnego przylotu statkiem powietrznym do polskiego obszaru celnego bez zabezpieczenia celnego z warunkiem dokonania przylotów i odlotów w terminie ważności przepustki.

5) Urzędnikom polskich placówek dyplomatycznych i konsularnych zagranicą mogą być wydawane omawiane wyżej przepustki lotnicze na skutek decyzji ambasadora lub posła Rzeczypospolitej Polskiej.

Zakres działania podurzędów celnych na lotniskach.

§ 201. Jeżeli na lotniskach celnych ustanowiono podurzędy celne, podurzędy te działają w zakresie ustalonym dla urzędów celnych.

Instrukcja lotniczo-celna.

§ 202. Szczegółowe przepisy o postępowaniu lotniczo-celnem w związku z przewozem przez granicę celną osób, bagażów i towarów zawiera instrukcja lotniczo-celna.