Zwalczanie chorób roślin oraz tępienie chwastów i szkodników roślin.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1927.108.922

Akt utracił moc
Wersja od: 22 marca 1937 r.

ROZPORZĄDZENIE
PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ
z dnia 19 listopada 1927 r.
o zwalczaniu chorób roślin oraz o tępieniu chwastów i szkodników roślin.

Na podstawie art. 44 ust. 6 Konstytucji i ustawy z dnia 2 sierpnia 1926 r. o upoważnieniu Prezydenta Rzeczypospolitej do wydawania rozporządzeń z mocą ustawy (Dz. U. R. P. № 78, poz. 443) postanawiam co następuje:

W rozumieniu niniejszego rozporządzenia wyrażenie:

1)
"zwalczanie chorób roślin" oznacza zarówno zapobieganie chorobom roślin, jak ich tłumienie;
2)
"tępienie chwastów i szkodników roślin" oznacza zarówno zapobieganie szerzeniu się chwastów i szkodników roślin, jak ich niszczenie;
3)
"rośliny" oznacza rośliny w stanie świeżym, ich części i nasiona;
4)
"rośliny podejrzane" oznacza zarówno rośliny podejrzane o chorobę lub o opanowanie przez szkodnika, jak rośliny, co do których istnieje uzasadnione przypuszczenie, że stać się mogą rozsadnikami choroby lub szkodnika;
5)
"grunt zarażony" oznacza grunt, na którym rośliny dotknięte zostały chorobą lub opanowane przez szkodnika;
6)
"grunt zagrożony" oznacza grunt, przylegający do gruntu zarażonego, a także grunt, co do którego istnieje uzasadnione przypuszczenie, że jest zarażony.

Stosownie do przepisów niniejszego rozporządzenia będą zwalczane lub tępione choroby roślin, chwasty i szkodniki roślin, wskazane w rozporządzeniach wydawanych stosownie do art. 3 rozporządzenia niniejszego.

W celu zwalczania chorób roślin oraz tępienia chwastów i szkodników roślin mogą być stosowane następujące środki:

1)
zakaz przywożenia z zagranicy, wywożenia zagranicę i przewożenia przez obszar Państwa roślin chorych, opanowanych przez szkodnika i podejrzanych, szkodników roślin, a także wszelkich przedmiotów, które mogą być rozsadnikami chorób i szkodników roślin;
2)
ustalanie warunków, którym winny odpowiadać zarówno rośliny przywożone z zagranicy, wywożone zagranicę i przewożone przez obszar Państwa, jak ich opakowanie i sposób transportu;
3)
ustalanie stacyj granicznych, przez które może odbywać się przewóz roślin;
4)
wprowadzanie obowiązku niszczenia roślin chorych, opanowanych przez szkodnika i podejrzanych roślin nieuprawnych, a także obowiązku niszczenia chwastów i szkodników roślin na określonym przez władze, obszarze;
5)
wprowadzanie obowiązku wykonywania w określonym przez władze terminie czynności, zapobiegających pojawieniu się i szerzeniu się chorób i szkodników roślin, w szczególności zaś obowiązku oczyszczania i odkażania gruntów zarażonych i zagrożonych, wszelkich pomieszczeń i urządzeń, w których znajdowały się rośliny chore, opanowane przez szkodnika lub podejrzane, oraz wszelkich przedmiotów, które mogą być rozsadnikami chorób i szkodników roślin;
6)
ograniczanie sposobu zużytkowania roślin chorych, opanowanych przez szkodnika i podejrzanych;
7)
wzbronienie niektórych sposobów oczyszczania i przerobu roślin chorych, opanowanych przez szkodnika i podejrzanych;
8)
zakaz przewożenia i przenoszenia roślin z miejsca, w którem na roślinach tych zostały dostrzeżone oznaki choroby lub szkodnika, bądź objawy, wzbudzające podejrzenie pojawiania się choroby lub szkodnika, a także uzależnienie możności przewożenia i przenoszenia takich roślin od dopełnienia określonych przez władze warunków;
9)
wprowadzanie obowiązku zaopatrywania roślin, znajdujących się u osób handlujących niemi, w świadectwa zdrowotności lub świadectwa miejsca pochodzenia;
10) 3
ograniczanie na określonym przez władze obszarze obrotu roślinami i wszelkiemi przedmiotami, które mogą być rozsadnikami choroby, szkodnika lub chwastów;
11) 4
zakaz uprawiania poszczególnych roślin w szczególności na gruntach zarażonych i zagrożonych;
12)
zakaz uprawiania roślin, które mogą być rozsadnikami chorób i szkodników roślin, a także uzależnienie możności uprawiania takich roślin od dopełnienia określonych przez władze warunków;
13)
wprowadzanie obowiązku powiadamiania władzy w określonym przez nią terminie o każdym wypadku wystąpienia objawów, wzbudzających podejrzenie pojawienia się chorób i szkodników roślin.

Sposób zwalczania poszczególnych chorób roślin oraz tępienia poszczególnych chwastów i szkodników roślin wskazanemi wyżej środkami określą - z uwzględnieniem postanowień zawartych w niniejszem rozporządzeniu - rozporządzenia Ministra Rolnictwa.

Minister Rolnictwa i Reform Rolnych może w drodze rozporządzenia upoważniać wojewodów do określania po wysłuchaniu opinji właściwej izby rolniczej, a w razie braku izby rolniczej organizacji społeczno-rolniczej - w drodze rozporządzeń, z uwzględnieniem postanowień zawartych w rozporządzeniu niniejszem, sposobu zwalczania, oznaczonych przez Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych chorób roślin oraz tępienia oznaczonych przez niego chwastów i szkodników roślin środkami wymienionemi w pkt. 4 - 13, w granicach w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych określonych.

Minister Rolnictwa może:

1)
zezwalać zakładom, instytucjom i osobom, prowadzącym badania naukowe, na postępowanie odmienne od przewidzianego w rozporządzeniach wydanych w wykonaniu art. 3 w zakresie niezbędnym: dla prowadzenia tych badań;
2)
normować w sposób specjalny postępowanie przy zwalczaniu chorób roślin oraz tępieniu chwastów i szkodników roślin na gruntach, stanowiących własność Państwa, a także na gruntach, użytkowanych przez państwowe zakłady naukowe.

W wypadkach niewykonania przez osoby do tego obowiązane zarządzeń, wydanych z mocy niniejszego rozporządzenia lub rozporządzeń na niem opartych, właściwa władza może przeprowadzić wykonanie wspomnianych zarządzeń na koszt tych osób.

Państwo ponosi koszty czynności władz, powołanych w myśl niniejszego rozporządzenia i rozporządzeń na jego podstawie wydanych do zwalczania chorób roślin oraz tępienia chwastów i szkodników roślin.

Minister Rolnictwa w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych władny jest powołać właściwe związki samorządowe do współudziału w pokrywaniu kosztów czynności władz, związanych ze zwalczaniem lub tępieniem na obszarze ich działania chorób roślin, chwastów oraz szkodników roślin.

Minister Rolnictwa i Reform Rolnych może przyznać według swego uznania stosowną zapomogę tym właścicielom roślin i właścicielom gruntów lub ich faktycznym posiadaczom, którzy wskutek stosowania przepisów niniejszego rozporządzenia, rozporządzeń na jego podstawie wydanych oraz zarządzeń właściwych władz ponieśli dotkliwe straty gospodarcze, przyczyniając się przez to do opanowania choroby roślin lub wytępienia szkodników roślin, dokonywanych w interesie publicznym.

Zwalczanie chorób roślin i tępienie chwastów i szkodników roślin na podstawie przepisów niniejszego rozporządzenia należy do Ministra Rolnictwa, wojewodów, starostów oraz zarządów gmin w zakresie, jaki dla władz tych ustalą rozporządzenia Ministra Rolnictwa, przewidziane w art. 3.

Przez wyraz "starosta" rozumieć należy powiatową władzę administracji ogólnej, a przez wyraz "wojewoda" - wojewódzką władzę administracji ogólnej.

Minister Rolnictwa może powołać do współdziałania z wymienionemi władzami odpowiedni techniczny personel państwowych urzędów i zakładów, związków samorządowych oraz organizacyj społeczno-rolniczych.

Państwowy Instytut Naukowy Gospodarstwa Wiejskiego oraz instytucje, które Minister Rolnictwa do tego powoła, udzielać będą władzom wymienionym w art. 8 technicznych wskazań w zakresie zwalczania chorób roślin oraz tępienia chwastów i szkodników roślin.

Rozporządzenia Ministra Rolnictwa, przewidziane w art. 3, określą w szczególności, które z orzeczeń i zarządzeń władz będą wydawane jedynie na podstawie i z powołaniem się na wskazania Państwowego Instytutu Naukowego Gospodarstwa Wiejskiego lub instytucyj, które Minister Rolnictwa do tego powoła.

W celu wykonywania nadzoru nad stanem zdrowotności roślin oraz nad przestrzeganiem przepisów niniejszego rozporządzenia i rozporządzeń na jego podstawie wydanych, tudzież nad wykonaniem zarządzeń, wydanych z mocy tych przepisów, władze wymienione w art. 8, przedstawiciele Państwowego Instytutu Naukowego Gospodarstwa Wiejskiego i instytucyj przewidzianych w art. 9, a także powołani do tego pracownicy państwowych, urzędów i zakładów, związków samorządowych i organizacyj społeczno-rolniczych (art. 8) mają prawo:

1)
wstępu na grunty oraz do wszelkich pomieszczeń i miejsc przechowywania, przerobu i sprzedaży roślin;
2)
badania roślin na gruncie i we wskazanych wyżej pomieszczeniach i miejscach, badania tych pomieszczeń i miejsc, a także badania urządzeń, służących do przerobu roślin, oraz środków ich przewozu i przenoszenia;
3)
bezpłatnego brania próbek roślin w ilości, niezbędnej dla ich zbadania;
4)
żądania potrzebnych informacyj od osób, w których posiadaniu znajdują się grunty i określone wyżej pomieszczenia, miejsca i urządzenia;
5)
kontroli wszelkich prac związanych z oczyszczeniem roślin, gruntów, pomieszczeń i urządzeń, a także prac związanych z przerobem roślin;
6)
kontroli transportów roślin na stacjach kolejowych i przystaniach wodnych oraz zatrzymywania tych transportów w razie stwierdzenia, że nie odpowiadają one warunkom ustanowionym w niniejszem rozporządzeniu i rozporządzeniach, wydanych na jego podstawie.

Szczegółowe przepisy, dotyczące wykonywania nadzoru, określą rozporządzenia Ministra Rolnictwa.

Wniesienie odwołania od orzeczeń i zarządzeń władz, wydanych z mocy niniejszego rozporządzenia oraz rozporządzeń na jego podstawie wydanych, nie wstrzymuje wykonania tych orzeczeń i zarządzeń.

Przepis ten nie ma zastosowania do odwołań od orzeczeń karnych (art. 17).

Wszelkie należności wynikłe wskutek dokonania przez władze czynności, przewidzianych w art. 5, ściągane będą przez zarządy gmin wiejskich i miejskich w trybie przewidzianym dla egzekucji bezspornych należności skarbowych.

Koszty i opłaty egzekucyjne z tytułu przymusowego ściągnięcia powyższych należności pobierają na własny rachunek odnośne gminy.

Kto wykracza przeciwko przepisom rozporządzeń, wydanych na podstawie art. 3, albo przeciwko zarządzeniom, wydanym z mocy tych przepisów, podlega w trybie administracyjnym karze aresztu do 3 miesięcy lub grzywny do 3.000 zł.

Transporty roślin chorych, opanowanych przez szkodniki lub podejrzanych, oraz wszelkie przedmioty, mogące być rozsadnikami chorób i szkodników roślin - podlegają przepadkowi.

Jeżeli sprawcy nie skazano, można orzec przepadek przedmiotów, wymienionych w art. 13 ust. 2, tytułem środka zabezpieczającego.

Minister Rolnictwa i Reform Rolnych może przyznać zapomogi posiadaczom przedmiotów, których przepadek orzeczono w trybie art. 13 ust. 2, jeżeli osoby te nie ponoszą winy.

Jeżeli orzeczenie o przepadku tytułem środka zabezpieczającego wydała władza administracyjna, można żądać skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego.

Szczegółowe przepisy, dotyczące postępowania ze skonfiskowanemi roślinami, szkodnikami roślin i przedmiotami, określą rozporządzenia Ministra Rolnictwa, przewidziane w art. 3.

Orzecznictwo w sprawach o naruszenie przepisów rozporządzeń, wydanych na podstawie niniejszego rozporządzenia, należy do starosty.

Przeciwko orzeczeniu starosty można w ciągu 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia wnieść na ręce tej władzy żądanie przekazania sprawy właściwemu sądowi powiatowemu (pokoju), który postąpi według przepisów postępowania obowiązujących w I instancji sądowej.

Wyrok sądu okręgowego wydany w II instancji jest prawomocny.

Na obszarze mocy obowiązującej ustawy postępowania karnego z 1877 r. stosuje się przepisy o policyjnych rozporządzeniach karnych.

Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia tracą moc obowiązującą wszystkie przepisy w sprawach uregulowanych tem rozporządzeniem, w szczególności zaś:

1)
artykuły 189-193, 204-210 ustawy o gospodarstwie wiejskiem (Zb. Pr. Ces. Ros. tom XII cz. II wyd. 1913 r.);
2)
ustawa z dn. 3 kwietnia 1875 r. o środkach przeciwko rozszerzaniu się mszycy winnej (Austr. Dz. u. p. № 61);
3)
ustawa z dn. 17 lutego 1885 r. o tępieniu kanianki i szkodliwych ostów (Dz. Ust. kraj. № 41);
4)
ustawa z dn. 24 października 1907 r. o tępieniu myszy polnych (Dz. Ust. kraj. z 1912 r. № 137);
5)
ustawa z dn. 27 lutego 1878 r. o środkach przeciwdziałania szerzeniu filoksery (Zbiór Ust. prus. str. 129);
6)
ustawa z dn. 6 lipca 1904 r. o tępieniu filoksery (Dz. Ust. Rzeszy niem. str. 261);
7)
rozporządzenie Rady Związkowej z dnia 30 sierpnia 1917 r. (Dz. Ust. Rzeszy niem. str. 745);
8)
ustawa z dn. 2 sierpnia 1919 r. w sprawie zwalczania mszycy wełnistej (krwistej) (Dz. U. R. P. № 67, poz. 407).

Wykonanie niniejszego rozporządzenia porucza się Ministrowi Rolnictwa oraz innym ministrom stosownie do ich zakresu działania.

Rozporządzenia Ministra Rolnictwa, przewidziane w niniejszem rozporządzeniu, mogą być wydawane dla całego obszaru Państwa lub dla poszczególnych jego części.

W sprawach, dotyczących zakresu działania innych ministrów, rozporządzenia te będą wydawane w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie na całym obszarze Rzeczypospolitej z wyjątkiem województwa śląskiego z dniem 1 stycznia 1928 r.

1 Art. 2 zmieniony przez art. 3 pkt 1 rozp. z mocą ustawy z dnia 11 lipca 1932 r. o unormowaniu właściwości władz i trybu postępowania w zakresie administracji rolnictwa i reform rolnych (Dz.U.32.67.622) z dniem 20 sierpnia 1932 r.
2 Art. 3 zmieniony przez art. 3 pkt 2 rozp. z mocą ustawy z dnia 11 lipca 1932 r. o unormowaniu właściwości władz i trybu postępowania w zakresie administracji rolnictwa i reform rolnych (Dz.U.32.67.622) z dniem 20 sierpnia 1932 r.
3 Art. 3 pkt 10 zmieniony przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 marca 1937 r. (Dz.U.37.21.131) zmieniającej nin. rozp. z mocą ustawy z dniem 22 marca 1937 r.
4 Art. 3 pkt 11 zmieniony przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 marca 1937 r. (Dz.U.37.21.131) zmieniającej nin. rozp. z mocą ustawy z dniem 22 marca 1937 r.
5 Art. 7 zmieniony przez art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 16 marca 1937 r. (Dz.U.37.21.131) zmieniającej nin. rozp. z mocą ustawy z dniem 22 marca 1937 r.
6 Art. 13 zmieniony przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 16 marca 1937 r. (Dz.U.37.21.131) zmieniającej nin. rozp. z mocą ustawy z dniem 22 marca 1937 r.
7 Art. 14 zmieniony przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 16 marca 1937 r. (Dz.U.37.21.131) zmieniającej nin. rozp. z mocą ustawy z dniem 22 marca 1937 r.