Wykonanie ustawy z dnia 1 czerwca 1922 r. o monopolu tytoniowym w dalszym okresie przejściowym.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.100.916

Akt utracił moc

Wersja od: 20 marca 1925 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SKARBU

z dnia 29 października 1922 r.

w przedmiocie wykonania ustawy z dnia 1 czerwca 1922 r. o monopolu tytoniowym w dalszym okresie przejściowym.

Na podstawie art. 62 ustawy z dnia 1 czerwca 1922 o monopolu tytoniowym (Dz. U. R. P. № 47, poz. 409) zmieniając, względnie uzupełniając rozporządzenie Ministra Skarbu z dnia 19 lipca 1922 (Dz. U. R. P. № 63, poz. 566) zarządza się co następuje:

§ 1. Pobierany dotąd na obszarze województw: poznańskiego i pomorskiego podatek wartościowy od surowca (Wertzoll) w wysokości 80% ceny fakturowej surowca, przeznaczonego do fabrykacji cygar, cygaretek, tytoniu grubo krajanego (fajkowego), tabaki do zażywania i tytoniu do żucia, znosi się z dniem 1 listopada 1922 roku.

§ 2. W miejsce powyższego podatku pobierać się będzie począwszy od dn. 1 listopada 1922 r. od wyrobów tytoniowych wymienionych w § 1 zysk monopolowy w postaci opasek monopolowych w wysokości 25% detalicznej ceny sprzedaży tychże wyrobów.

§ 3. Celem należytego rozrachunku podatku przy przejściu z jednego systemu do drugiego zarządza się:

1) izby skarbowe w Poznaniu i Grudziądzu przeprowadzą -zbadanie znajdujących, się dnia 31 października 1922 w fabrykach wyrobów tytoniowych, wymienionych w § 1, zapasy surowca od którego opłacono już celny podatek wartościowy (Wertzoll), tudzież zapasy gotowych wyrobów wyprodukowanych z takiegoż surowca, jako to: cygar, cygaretek, tytoniu grubo krajanego, tabaki do zażywania i tytoniu do żucia;

2) uiszczoną według zapisków kontrolnych od zbadanych jak powyżej zapasów surowca tytoniowego celną opłatę, wartościową (Wsrtzoll) zarachują izby skarbowe na korzyść fabrykanta i zwrócą mu ją następnie w gotówce, lub w opaskach monopolowych według ich faktycznej ceny;

3) dla zbadanych jak powyżej zapasów wyrobów gotowych wydadzą Izby skarbowe fabrykantowi odpowiednią ilość opasek monopolowych według po szczególnych gatunków wyrobów bezpłatnie, a odnośne polecenie wydania stanowić będzie kasowe pokrycie;

4) transporty surowca tytoniowego, podlegającego celnej opłacie wartościowej, które w dniu wejścia w życia niniejszego rozporządzenia znajdować- się będą w drodze i które w tymże dniu, lub później nadejdą do fabryki wyrobów tytoniowych, należy bezzwłocznie zgłosić władzy skarbowej, która postąpi z nimi, jak przewidziano w ustępie 2 niniejszego paragrafu.

5) znajdujące się dnia 31 października 1922 r. u sprzedawców wyrobów tytoniowych na zapasie:

a) cygara, cygaretki, tytoń grubo krajany, ta baka do zszywania i tytoń do żucia, nieopatrzone żadnemi opaskami monopolowemi i pochodzące z produkcji fabrycznej z okresu przed 1 sierpnia 1922, a zatem niepoklasyfikowane na gatunki, jak to przewidziano w ustępie 2 § 5 rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 19 lipca 1922 r. (Dz. U. R. P. № 63, poz. 566), nie podlegają w dalszym ciągu żadnej dopłacie monopolowej, winny być jednak rozsprzedane po cenie dotychczasowej najpóźniej do d. 31 grudnia 1922 r.;

b) wyroby tytoniowe, wymienione pod a), nieopatrzone opaskami monopolowemi i pochodzące z produkcji fabrycznej z okresu po d. 1 sierpnia 1922 r., a zatem poklasyfikowane na gatunki jak wyżej, nie podlegają dopłacie monopolowej, winny być jednak rozsprzedane po cenie dotychczasowej najpóźniej do d. 31 marca 1923 r.;

c) sprzedawcy wyrobów tytoniowych, u których wymienione pod a) i b) wyroby tytoniowa znajdować się będą w zapasie w określonych po wyżej terminach t. j. dnia 31 grudnia 1922 r., względnie 31 marca 1923 r. obowiązani są najpóźniej w tychże dniach okleić je opas kami monopolowemi odpowiednio do ich gatunków. Opaski monopolowe należy wykupić w odnośnej kasie skarbowej po normalnej pełnej cenie.

Znalezione w późniejszym terminie nieoklejone należycie opaskami monopolowemi wyroby tytoniowe będą uważane jako wcale nieopodatkowane, a kupcy winni ich przechowywania, lub sprzedaży pociągnięci zostaną do odpowiedzialności karno-skarbowej niezależnie od konfiskaty towaru;

d) znajdujące się u sprzedawców wyrobów tytoniowych cygara, cygaretki i tabaka do zażywania, opatrzone dawnemi banderolami używanemi przed dn. 1 sierpnia 1922 r. w b. Królestwie Kongresowem (według klas po datkowych A, B i C) należy co do terminu rozsprzedaży traktować narówni z wymienionemi pod a), przyczem mają tutaj również zastosowanie postanowienia ustępu c).

§ 4. Ustanowiony rozporządzeniem Ministra Skarbu z dnia 19 lipca 1922 r. (Dz. U. R. P. № 63 poz. 566) w § 9 ustąp 3 i w § 10 termin rozsprzedaży bez osobnej dopłaty papierosów i tytoniów cienko krajanych, opatrzonych dawnemi banderolami używanemi przed d. 1 sierpnia 1922 r. na obszarze województw: poznańskiego i pomorskiego oraz Ziemi Wileńskiej, przedłuża się do d. 31 grudnia 1922 r., po którym to terminie należy zastosować postanowienia § 3 ustąp c) niniejszego rozporządzenia.

§ 5. 1 Fabrykanci wyrobów tytoniowych, z którymi powołane do tego izby skarbowe spisały umowy na produkcją wyrobów tytoniowych pod warunkami ustanowionemi w rozporządzeniu Ministra Skarbu z dnia 19 lipca 1922 r. (Dz. U. R. P. № 63 poz. 566) i na czas ważności do d. 31 października 1922 r., mają prawo do prowadzenia dalszej fabrykacji pod warunkiem spisania nowych umów z tą samą władzą skarbową. W tym celu obowiązani są fabrykanci wyrobów tytoniowych ogłosić się w odnośnej izbie skarbowej najpóźniej w 14 dni po dniu ogłoszenia niniejszego rozporządzenia w Dzienniku Ustaw R. P. Przez niezgłoszenie się w powyższym terminie traci fabrykant prawo do dalszej produkcji wyrobów tytoniowych. W tym wypadku jedynie Generalna Dyrekcja Monopolu Tytoniowego ma prawo zezwolić na dalsze prowadzenie fabrykacji ze względu na szczególne okoliczności, któreby fabrykant wykazał.

Umowy będą miały ważność od d. 1 listopada 1922 r. do d. 31 marca 1923 r. z zastrzeżeniem, że ustalona w nich wysokość zysku monopolowego może być rozporządzeniem Ministra Skarbu także w czasie trwania umowy zmieniona.

Zmianie może również w czasie trwania umowy ulec cennik detalicznej sprzedaży wyrobów tytoniowych, przyczem jeśli żądanie takie miałoby wyjść ze strony fabrykantów musi być ono poparte kalkulacją przemysłową, przedłożoną Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego pisemnie najpóźniej 13 dni przed upływem miesiąca kalendarzowego.

Oba powyższe zastrzeżenia winny izby skarbowe pomieścić w każdej umowie w osobnej klauzuli.

§ 6. Jako zasadnicze warunki nowych umów ustanawia się:

1) zysk monopolowy, przypadający Skarbowi od prywatnych fabrykantów wyrobów tytoniowych wy nosi czasowo aż do odwołania:

a) od papierosów wszystkich gatunków oraz od tytoniu krajanego gatunku średniego A, B i C i od machorki 45% (czterdzieści piąć) detalicznej ceny sprzedażnej,

b) od tytoniu krajanego gatunków "przedni" i "najprzedniejszy" 50% (pięćdziesiąt) po wyższej ceny,

c) od cygar, cygaretek, tabaki do zażywania i tytoniu do żucia 25% (dwadzieścia pięć) detalicznej ceny sprzedaży.

2) 2 Poszczególne rodzaje wyrobów tytoniowych maja być jednolicie we wszystkich fabrykach podzielone na gatunki ze stale wyznaczoną ceną sprzedażną a mianowicie:

a) papierosy:

	gatunek	"średni A"
	"	"przedni B"
	"	"przedni A"
	"	"najprzedniejszy B"
	"	"najprzedniejszy A"
	"	luksusowy B z ustnikiem
	"	luksusowy B bez ustnika
	"	luksusowy A z ustnikiem
	"	luksusowy A bez ustnika

b) tytonie krajane:

gatunek	"średni	C"
"	"	B"
"	"	A"
"	"przedni"
"	"najprzedn."
"	"luksusowy"

c) machorka - tylko jeden gatunek;

d) cygara:

	gatunek	"średni A"
	"	"przedni B"
	"	"przedni A"
	"	"najprzedniejszy B"
	"	"najprzedniejszy A"
	"	"luksusowy B"
	"	"luksusowy A"

e) cygaretki:

	gatunek	"średni"
	"	"przedni"

f) tabaka do zażywania:

	gatunek	"średni"
	"	"przedni"

g) tytoń do żucia - jeden gatunek.

Na każdy z powyższych gatunków papierosów podobnie jak i przy tytoniach dopuszcza się tylko 2 fermaty różne, zaś dla każdego formatu tylko jedną nazwę.

Przy papierosach gatunku luksusowego B i A należy przepis ten rozumieć w ten sposób, że papierosów gatunku luksusowego B wolno wyrabiać łącznie tylko 2 formaty bez wzglądu na to, czy oba będą bez ustnika, czy z ustnikiem, czy też jeden bez ustnika, a drugi z ustnikiem.

3) 3 Cennik detalicznej sprzedaży wyrobów tytoniowych według powyższej klasyfikacji ustanowi Minister Skarbu na wniosek Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego na podstawie kalkulacji przedłożonych przez prywatnych fabrykantów, a przez Generalną Dyrekcje Monopolu Tytoniowego zatwierdzonych.

4) Wyroby tytoniowe mogą być puszczone w obieg handlowy w następujących opakowaniach;

a) papierosy:

po 20, 50 i 100 sztuk

b) tytoń krajany:

po 50 i 100 gramów

c) machorka:

po 50 i 100 gramów

d) cygara:

po 5, 10, 25 i 50 sztuk

e) cygaretki:

po 5, 10, 25 i 50 sztuk

f) tabaka do zażywania:

po 30, 100 i 500 gramów

g) tytoń co żucia

500 gramów

5) Tytoń fajkowy umieszczony w taryfie jako tytoń krajany gatunku "średni C i "średni B" winien być krajany na szerokość conajmniej 2 milimetrów.

6) Waga tytoniu w papierosach oraz waga cygar ma być dla każdego gatunku podana do umowy. Minimalna waga tytoniu w 1.000 sztuk papierosów winna wynosić 500 gr. z dopuszczalnem wahaniem 12%.

7) Ustalone jak powyżej do oznaczonych gatunków i cen wyroby tytoniowe wolno fabrykantowi puścić w obieg handlowy dopiero po zatwierdzeniu odnośnych próbek przez Generalną Dyrekcją Mono polu Tytoniowego. W tym celu winien fabrykant przed rozpoczęciem fabrykacji przedłożyć po 4 egzemplarze każdego gatunku i opakowania papierosów i tytoniów krajanych i po 2 egzemplarze każde go gatunku i opakowania cygar, cygaretek, tabaki do zażywania i tytoniu do żucia:

a) na obszarze b. zaboru rosyjskiego Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego;

b) na obszarze b. zaboru pruskiego izbie skarbowej w Poznaniu.

Opakowania cygar i cygaretek jako wzory mogą być niekompletne i zawierać tylko po 10 sztuk.

W wypadkach pod a) zatwierdzi próbki bezpośrednio Generalna Dyrekcja Monopolu Tytoniowego zaś w wypadkach pod b) ta ostatnia przez osobnego eksperta delegowanego do izby skarbowej w Poznaniu, a to aż do czasu ustanowienia przy izbach skarbowych odpowiednich stałych organów technicznych.

Z próbek zatwierdzonych w izbie skarbowej W Poznaniu winna ta ostatnia zatrzymać dla użytku urzędowego tejże izby, tudzież użytku izby skarbowej w Grudziądzu połową, zaś drugą połowę, odesłać bezzwłocznie Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego.

W razie zamówienia przez Generalną Dyrekcję Monopolu Tytoniowego w fabryce towaru do rządowych magazynów (vide ust. 8 i 9) winien odnośny fabrykant jeszcze przed wykonaniem zamówienia przesłać bezzwłocznie Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego po 2 egzemplarze próbek zamówionych papierosów i tytoniów i po 1 egzemplarzu cygar i tabaki i to osobno dla każdego magazynu sprzedaży do których towar został przez Generalną Dyrekcją Monopolu Tytoniowego zadysponowany.

Zatwierdzenie przez Generalną Dyrekcję Monopolu Tytoniowego próbek wyrobów tytoniowych dla okresu produkcyjnego od d. 1 sierpnia do d. 31 października 1922 r. utrzymuje się w mocy także i na okres następny o ile fabryka wyrabia te same gatunki i pod tą samą nazwą.

8) W każdej umowie Generalna Dyrekcja Monopolu Tytoniowego zastrzega sobie prawo poboru całej produkcji fabryki do magazynów sprzedaży celem repartycji we własnym zarządzie.

Za pobrane wyroby płacić będzie Generalna Dyrekcja Monopolu Tytoniowego fabrykantowi detaliczną cenę sprzedażną po potrąceniu:

a) zysku monopolowego, określonego w § 6 ust. 1;

b) rabatu sprzedażnego w wysokości 15% od detalicznej ceny sprzedażnej papierosów, tytoniów krajanych, machorki, tabaki do zażywania i tytoniu do żucia, zaś 22% od detalicznej ceny sprzedażnej cygar i cygaretek.

Powyższa cena kupna rozumie się razem ze skrzyniami loco ten magazyn sprzedaży, który Geneneralna Dyrekcja Monopolu Tytoniowego wskaże fabrykantowi. Dowóz zatem towaru do magazynu sprzedaży odbywa się na koszt i ryzyko fabrykanta. Skrzynie z towarem sporządzone być muszą z trwałego materjału nadającego się do dłuższego transportu, muszą być jednakowe co do wielkości i wykonania i zawierać tę samą ilość wyrobów.

9) Ewentualną decyzją co do korzystania w całości lub w części z zastrzeżonego w punkcie 8 prawa, obowiązana jest Generalna Dyrekcja Monopolu Tytoniowego podać do wiadomości fabrykanta w pierwszych dniach a najpóźniej do 15 każdego miesiąca, wyszczególniając gatunki i ilości pobrać się mających wyrobów jakoteż miejsce i terminy dostawy.

Wyroby pozostające fabrykantowi poza tą dyspozycją może tenże rozsprzedać na własną rękę między koncesjonowanych kupców tytoniowych na następujących zasadach:

Na obszarze tej dzielnicy Państwa, na którym fabryka wyrobów tytoniowych jest położona, wolno fabrykantowi sprzedawać swoja wyroby tak hurtownikom, jak i detalistom bez ograniczenia.

Na sprzedaż wyrobów tytoniowych do innej dzielnicy należy uzyskać zezwolenie Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego. O zezwolenie takie ubiegać się mogą wszyscy hurtowni i detaliczni koncesjonowani kupcy tytoniowi pragnący nabyć towar w fabryce położonej w innej dzielnicy Państwa. Zgłoszenia zaopatrzone adnotacją miejscowej władzy skarbowej stwierdzającą, iż petent posiada koncesję, względnie patent na sprzedaż wyrobów tytoniowych, winny zawierać dokładnie ilość i gatunek wyrobów tytoniowych, tudzież siedzibę i nazwę fabryki, z której towar ma być sprowadzony. Zgłoszenia mają być wnoszone w pierwszych dniach każdego miesiąca bezpośrednio do fabryk, które w terminie do 20 prześlą do Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego sumarycznie spis wszystkich zamówień do ewentualnego zatwierdzenia. Po otrzymaniu od Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego zatwierdzonego spisu wolno fabrykom zamówienie wykonać.

Pod dzielnicami Państwa należy rozumieć:

1) b. Królestwo Kongresowe wraz z ziemiami wschodniemi;

2) Małopolskę;

3) Ziemię Wileńską;

4) b. dzielnicę pruską (województwa: poznańskie i pomorskie);

5) województwo śląskie.

10) Wszystkie wyroby tytoniowe wypuszczone z fabryki prywatnej w obieg handlowy muszą być opatrzone opaską stwierdzającą, że za nie zysk momonopolowy został ściągnięty. Wyroby takie stanowią narówni z wyrobami rządowych fabryk monopolowe wyroby tytoniowe w rozumieniu, ustawy z dn. 1 czerwca 1922 r. (Dz. U. R. P. № 47 poz. 409) do sprzedaży na obszarze Rzeczypospolitej do puszczone.

Wyrobów tytoniowych nie wolno pod żadnym warunkiem sprzedawać w opakowaniach otwartych z uszkodzoną opaską monopolową. Wyjątek dopuszcza się jedynie dla cygar i cygaretek, które w nieprzekraczalnym terminie do dnia 31 marca 1923 r. wolno sprzedawać na sztuki z otwartych pudełek, z tem jednak zastrzeżeniem, że z każdego gatunku cygar i cygaretek, może w miejscu sprzedaży znajdować się tylko jedno pudełko otwarte.

Z dniem 1 stycznia 1923 r. wchodzą w użycie nowe wzory opasek monopolowych, które należy zastosować po wyczerpaniu zapasu opasek dotychczasowych.

Zamówienia na opaski monopolowe winny izby skarbowe kierować jaknajwcześniej do biura znaków wartościowych Ministerstwa Skarbu za pośrednictwem Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego. W wypadkach nagłych delegować po odbiór opasek osobnych funkcjonarjuszów, należycie upełnomocnionych. Na każdej opasce opatrzonej napisem "Państwowy Monopol Tytoniowy" uwidoczniony jest rodzaj i gatunek wyrobu oraz ilość sztuk, względnie gramów tegoż wyrobu natomiast zysk monopolowy (cena opaski) nie jest wydrukowany, albowiem zysk ten jest zmienny i zależny od każdorazowo ustanowionego cennika wyrobów tytoniowych, do którego stoi on w stosunku procentowym, oznaczonym w § 6 ustęp 1.

11) 4 Potrzebne do oklejania wyrobów tytoniowych opaski monopolowe winni fabrykanci zakupywać zgóry za gotówką w kasach skarbowych, o ile nie korzystają z udzielonych im przez władzę skarbową kredytów.

Oprócz ceny opaski, która oblicza się z określonego w § 6 ustęp 1 stosunku procentowego zysku monopolowego do każdorazowego cennika wyrobów, tytoniowych obowiązani są fabrykanci prywatni opłacić koszta nakładu opasek monopolowych, które aż do odwołania ustala się w wysokości mk. 1.000 (tysiąc) za jedną opaskę.

Przed każdą zmianą cennika wyrobów tytoniowych winny izby skarbowe przeprowadzić w prywatnych fabrykach wyrobów tytoniowych tudzież w tychże fabryk składach fabrycznych zbadania zapasu opasek monopolowych tak. w stanie wolnym jak i naklejonych na gotowych wyrobach i ściągnąć za te zapasy opasek dopłatę w razie podwyżki cennika, lub leż zbonifikować różnicę ich ceny w razie zniżki cennika.

12) 5 Za dostatecznem zabezpieczeniem, które złożone być może w papierach wartościowych, uznanych przez Ministerstwo Skarbu lub też w postaci gwarancji bankowej, lub hipotecznej, mogą fabrykanci wyrobów tytoniowych na swą prośbą uzyskać od Ministerstwa Skarbu dwumiesięczny kredyt na opaski monopolowe do wysokości kwoty odpowiadającej dwumiesięcznemu zapotrzebowaniu.

Termin płatności tego kredytu należy rozumieć w ten sposób, że sumy pokredytowane pewnego dnia kalendarzowego płatne są po upływie dwóch miesięcy odpowiedniego dnia kalendarzowego, a o ile byłby to dzień świąteczny następnego dnia; gdyby zaś odnośny miesiąc nie miał odpowiedniego dnia, sumy pokredytowane są płatne ostatniego dnia tego miesiąca. W dniu zapłaty całej pokredytowanej sumy lub jej części (na wypadek rychlejszej zapłaty niż w ostatecznym terminie) staje się automatycznie wolna do ponownego kredytu cała suma, wzgl. jej część.

Od pokredytowanych na opaski monopolowe kwot obowiązany jest fabrykant opłacić Skarbowi tytułem oprocentowania 12% (dwanaście procent) rocznie.

W wypadkach zabezpieczenia hipotecznego może być powyższy na dwumiesięczne zapotrzebowanie przeznaczony kredyt udzielany conajwyżej w wysokości 75°/o wartości szacunkowej i to tylko po wykazaniu, że przedmiot zastawu jest conajmniej do wysokości udzielonego kredytu asekurowany od ognia. Oszacowanie dotyczyć może jedynie budynków i placów z wykluczeniem maszyn i ruchomości, musi być dokonane przez zaprzysiężonych rzeczoznawców i to bezwarunkowo w obecności organu skarbowego delegowanego przez izbę skarbową. W miejsce takiego oszacowania może izba skarbowa przyjąć oszacowanie dokonane przez poważne towarzystwo ubezpieczeń ogniowych. W oszacowaniu należy podać istotną wartość sprzedażną odnośnej nieruchomości w obecnej chwili, a nie wartość fikcyjną jaka powstaje z obliczenia ileby budowanie tej nieruchomości mogło obecnie kosztować. Protokuł oszacowania podpisany być musi także przez asystujący organ skarbowy.

Prawo kredytu może być każdorazowo odwołane przez Ministerstwo Skarbu bez podania powodu.

Podania o udzielenie kredytu należy wnosić do izb skarbowych, które w wypadkach wątpliwych - zasięgną opinji oddziałów Prokuratorji Generalnej i same mają moc udzielania kredytu w myśl powyższych zasad.

13) Z uwagi na postanowienia art. 55 ustawy z dnia 1 czerwca 1922 r. o monopolu tytoniowym (Dz. U. R. P. № 47, poz. 409) wolno fabrykantom w okresie umowy oznaczonym w § 5 niniejsze go rozporządzenia zakupywać potrzebne im do fabrykacji surowce tytoniowe jedynie w imieniu Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego, lecz na własny koszt i ryzyko, przyczem jakość tych surowców podlegać może każdej chwili kontroli Generalnej Dy rekcji Monopolu Tytoniowego. Surowce nieodpowiedniej jakości nie zostaną dopuszczone do przerobu.

Po zaprowadzeniu z dniem 1 kwietnia 1923 r. (vide § 16) jednolitych typów produkcji dla wszystkich fabryk tytoniu, tak prywatnych jak i rządowych, dozwoli się tylko na zakup takich surowców tytoniowych, które nadawać się będą do ustanowionych gatunków wyrobów.

Podania o pozwolenie na sprowadzenie do fabryki surowca tytoniowego w celach fabrykacyjnych należy wnosić do Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego, zaś na obszarze b. dzielnicy pruskiej do izb skarbowych w Poznaniu i Grudziądzu, które wydawać będą te pozwolenia w imieniu Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego.

O każdem wydanem zezwoleniu winny powyższe izby skarbowe zawiadomić bezzwłocznie Generalną Dyrekcję Monopolu Tytoniowego.

14) Zakupiony przez fabrykanta surowiec tytoniowy podlega kontrolnemu zarachowaniu, począwszy od przejścia jego przez graniczny urząd celny, lub też od wyjścia z plantacji krajowej.

a) Co do surowca zagranicznego fabrykant jest odpowiedzialny wobec Skarbu za tę ilość surowca tytoniowego, która na jego imię przeszła przez urząd celny. Straty powstałe podczas transportu, podczas leżenia w magazynie i przez przeróbkę na gotowe wyroby tytoniowe dopuszcza się w maksymalnej ilości 6% licząc od wykazanej wagi netto przy ocleniu. Za skonstatowane przez władzą skarbową, przy rocznej lub półrocznej rewizji fabryki, ubytki, przekraczające powyższe 6%, obowiązany jest fabrykant wpłacić do Pocztowej Kasy Oszczędności na rachunek Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego w ciągu dni 8 pełną kwotę zysku monopolowego, jakiby w dniu skonstatowania tego ubytku przypadał Skarbowi z tej samej ilości kilogramów tytoniu krajanego gatunku "najprzedniejszego". Przy powyższem obliczaniu zwrotu zysku monopolowego, należy dozwolone 6% odrachować jako wolne od zwrotu;

b) w razie użycia surowca z plantacji krajowych, który ma być poddany przed wprowadzeniem go do fabryki fermentacji, musi on być fermentowany w lokalach odrębnych poza fabryką położonych, a pod nadzorem kontroli skarbowej pozostających, i to po przeważeniu uprzedniem tegoż surowca. Strata na wadze po fermentacji nie może przenosić 25%, Oddany do fabrykacji surowiec podlega co do ubytków (strat) fabrykacyjnych tym samym przepisom, co surowiec zagraniczny z tem jednak, iż za przewyżkę dozwolonych strat płaci fabrykant pełną kwotę zysku monopolowego, jaki przypada od tytoniu krajanego gatunku średni B.

15). 6 Prywatne fabryki wyrobów tytoniowych podlegają ścisłej kontroli skarbowej, wykonywanej w regule przez stale dla danej fabryki przydzielony organ kontroli skarbowej. Obowiązki tegoż organu określone zostaną osobną instrukcją. Izby skarbowe w Poznaniu i Grudziądzu, w których okręgu prywatne fabryki wyrobów tytoniowych nie poddane zostały jeszcze dozorowi skarbowemu przez stale przy dzielone organa kontroli, przedłożą Generalnej Dy rekcji Monopolu Tytoniowego w najkrótszym czasie wnioski, które fabryki należałoby już teraz poddać stałemu dozorowi skarbowemu. Każda fabryka wyrobów tytoniowych poddana dozorowi przez stale przydzielony organ kontroli skarbowej obowiązana jest począwszy od dn. 1 listopada 1922 r. wpłacać miesięcznie zgóry do kasy skarbowej kwotę mk. 3.000.000 tytułem zwrotu kosztów kontrolnych. Wysokość po wyższego odszkodowania będzie ustalana perjodycznie przez Ministra Skarbu.

Niezależnie od powyższego winien każdy fabrykant wyrobów tytoniowych oddać do dyspozycji kontroli skarbowej bezpłatnie lokal biurowy złożony conajmniej z 1 pokoju zaopatrzonego w odpowiednie sprzęty I na koszt fabrykanta oświetlanego i opalanego. Lokal powyższy znajdować się musi bezwarunkowo w obrębie fabryki. Tam, gdzie stosunki lokalne na to zezwalają, może władza skarbowa zażądać od fabrykanta dostarczenia dla kontroli skarbowej mieszkania złożonego conajmniej z 1 pokoju i kuchni za zwrotem czynszu miesięcznego wspólnie omówionego.

16) Fabrykanci wyrobów tytoniowych obowiązani są prowadzić w swoich zakładach książki kontrolne według wzorów i wskazówek wydanych im przez izby skarbowe.

§ 7. Przed definitywnem spisaniem umów z fabrykantami wypracują izby skarbowe na podstawie zasadniczych warunków, wyszczególnionych v) 6 i przy uwzględnieniu lokalnych stosunków produkcyjnych typowe szematy umów i stosownie do życzenia Najwyższej izby Kontroli Państwa przedłożą je Generalnej Prokuratorji Państwa względnie oddziałom tejże do zatwierdzenia.

§ 8. Każdą umowę z fabrykantem wyrobów tytoniowych winna izba skarbowa spisać w 3 jednobrzmiących egzemplarzach, z których jeden pozostać ma w raku fabrykanta, drugi w raku izby skarbowej, zaś trzeci egzemplarz opatrzony przez fabrykanta klauzulą: "umowę niniejszą akceptujemy i przyjmujemy do wykonania" należy bezzwłocznie przesiać do Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego.

Odpisy umów prześlą izby skarbowe:

a) wszystkim izbom skarbowym (wydział IV) oraz wydziałowi skarbowemu województwa śląskiego,

b) odnośnemu urzędowi skarbowemu akcys i monopolów państwowych,

c) odnośnemu organowi kontroli skarbowej, stale fabrykę dozorującemu,

d) okręgowej izbie kontroli Państwa.

§ 9. Od spisanych umów ściągną izby skarbowe przypadającą opłatę stemplową.

§ 10. W miarę zaspokojenia potrzeb rynku krajowego mogą prywatne fabryki wyrobów tytoniowych uzyskać zezwolenie Ministra Skarbu na wywóz tychże wyrobów zagranicę do krajów, z któremi Państwo Polskie zawarło traktaty handlowe.

§ 11. 7 Wyroby tytoniowe wywiezione za granicę Państwa wolne są od opłaty monopolowej podlegają jednak opłacie kontrolnej, której wysokość ustanawia się:

1)	od	papierosów			15	Mk.	za	sztukę
2)	"	tytoniu	cienko	kraj	8.000	"	"	1 kg.
3)	"	"	grubo	kraj (fajkowych) i machorki	4.000	"	"	1 kg.
4)	od	cygar i cygaretek			50	"	"	1 sztukę
5)	"	tabaki do zażywania			3.000	"	"	1 kg.
6)	"	tytoniu do żucia			8.000	"	"	1 "

§ 12. Wyroby tytoniowe eksportowane jak powyżej winny być opakowane odmiennie niż przeznaczone do konsumcji krajowej i posiadać osobne oznaczenie stwierdzające bezsprzecznie ich charakter eksportowy.

Sposób opakowania i rodzaj tegoż oznaczenia winny być poprzednio zatwierdzone przez Generalną Dyrekcję Monopolu Tytoniowego.

§ 13. Sprzedaż w kraju lub przechowywanie u siebie poza lokalem fabryki wyrobów tytoniowych w opakowaniu wymienionem w § 12 a więc wyrobów niedopuszczonych do sprzedaży na obszarze Rzeczypospolitej podlega postępowaniu karno-skarbowemu niezależnie od konfiskaty towaru.

§ 14. Upoważnione do eksportu zagranicą fabryki wyrobów tytoniowych mogą produkować do tego celu osobne gatunki wyrobów pod warunkiem zatwierdzenia ich wzorów przez Generalną Dyrekcją Monopolu Tytoniowego.

§ 15. Eksport wyrobów tytoniowych do krajów, z któremi Państwo Polskie nie zawarło dotąd traktatów handlowych, dozwolony być może przez Ministra Skarbu 'na osobnych warunkach ustalonych w każdym wypadku z osobna.

§ 16. 8 Począwszy od d. 1 kwietnia 1923 r. zaprowadza się w całem Państwie Polakiem jednolity sposób produkcji papierosów i tytoniów krajanych tak w fabrykach rządowych jak i w prywatnych. W tym celu ustanowi się w najbliższym czasie, w drodze rozporządzenia Ministra Skarbu ogólnie obowiązujący spis poszczególnych gatunków wyrobów tytoniowych, które jako wyroby monopolowe dopuszczone będą do obrotu handlowego. Dla każdego i powyższych wyrobów ustanowiona będzie urzędownie jego nazwa rynkowa, gatunek jakościowy, format, waga i w przybliżeniu skład mieszanki tytoniowej, wreszcie ściśle określony sposób opakowania i winiety tytułowej. Pochodzeń wyrobu t. j. nazwa fabryki, która wyrób wyprodukowała, zaznaczona będzie na dolnej stronie opakowania.

§ 17. Prywatne fabryki wyrobów tytoniowych, które wykażą dowodnie, że posiadają na rynku handlowym powszechnie przyjęte i poszukiwane marki swoich wyrobów, które produkują w ilościach znaczniejszych, mogą według uznania Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego uzyskać zezwolenie na produkowanie i nadal t. j. po d. 1 kwietnia 1923 r. tych wyrobów poza ogólnie obowiązującym spisem jednak nie więcej, jak po dwie nazwy papierosów i dwie nazwy tytoniów krajanych.

Prośby o dopuszczenie do produkcji i sprzedaży tych wyrobów należy wnieść bezzwłocznie do Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego nie później jednak niż do d. 30 listopada 1922 r. W podaniu należy uwidocznić dokładnie:

a) ilość sprzedanych przez fabrykę w ostatnich 6 miesiącach (za każdy miesiąc osobno) papierosów i tytoniów krajanych z wyszczególnieniem każdego gatunku,

b) osobno ilość sprzedanych w tym samym okresie tych marek papierosów i tytoniów krajanych, które fabryka pragnęłaby produkować w przyszłości jako marki własne.

Dane pod a) muszą być potwierdzone na podaniu przez przynależny urząd skarbowy akcyz i monopolów państwowych. Do podania załączyć też należy po 3 próbki wyrobów wymienionych pod b).

Pozwolenia na wyrób własnych marek papierosów i tytoniów krajanych wydawane będą z terminem ważności do d. 31 grudnia 1923 r., który obowiązuje tylko o tyle o ile fabryka nie zostanie po myśli art. 56 ust, o monopolu tytoniowym we wcześniejszym terminie wykupiona na rzecz Skarbu.

§ 18. Prywatne fabryki wyrobów tytoniowych mogą na swą prośbę, uzyskać od Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego zezwolenie na produkowanie gatunków papierosów i tytoniów krajanych według typu ogólnie obowiązującego od dn. 1 kwietnia 1923 r. także we wcześniejszym terminie.

§ 19. Dla umożliwienia prywatnym fabrykom wyrobów tytoniowych produkowania- papierosów i tytoniów krajanych stosownie do postanowienia § 16 niniejszego rozporządzenia dozwoli się, w razie koniecznej potrzeby niektórym fabrykom na wymianę maszyn papierosowych starego systemu na maszyny nowe, jako też wogóle na ustawienie maszyn nowych zwłaszcza dla wyrobu papierosów bezustnikowych. Zezwolenia wydawane będą przez Ministra Skarbu indywidualnie, przyczem z jednej strony wzięta będzie w rachubą zdolność wytwórcza fabryki, jej urządzenie i położenie, ilość zatrudnionych robotników i t. p. Maszyny nowo ustawione, muszą być najlepszej konstrukcji i odpowiadać wszystkim warunkom czyniącym maszyny te zdatnemi do późniejszego wykupu ich przez państwowy monopol tytoniowy.

Przed otrzymaniem zezwolenia winni fabrykanci wyrobów tytoniowych złożyć protokularne oświadczenie, że w razie wykupu fabryki na rzecz monopolu sprzedadzą również i te nowe maszyny Skarbowi na warunkach art. 56, 57 ustawy o monopolu tytoniowym określonych.

§ 20. W wykonaniu art. 59 ustawy z dnia 1 czerwca 1922 r. o monopolu tytoniowym (Dz. U. R. P. № 47 poz. 409) zarządza się. co następuje:

1) na obszarze Małopolski wydane sprzedawcom wyrobów/ tytoniowych dotychczasowe koncesje pozo stają prowizorycznie nadał w mocy bez osobnego za twierdzenie) z tem jednak zastrzeżeniem, że mogą być każdej chwili bez podania powodu wypowiedziane na trzy miesiące zgóry o ile co do tychże sprzedawców nie zachodzą niewątpliwie warunki przewidziane w ust. 2 art. 59 ustawy o monopolu tytoniowym.

2) na obszarze b. Królestwa Polskiego udzielone sprzedawcom dotychczasowe koncesje pozostają na dal w mocy aż do odwołania, przyczem umieszczone na tych koncesjach zastrzeżenie, że mogą być one cofnięte każdej chwili obowiązuje także i na przyszłość, o ile co do odnośnego sprzedawcy nie zachodzą warunki przewidziane w ust. 2 art. 59 ustawy o monopolu tytoniowym.

3) na obszarach województw poznańskiego i po morskiego, Ziem wschodnich i Ziemi Wileńskiej, sprzedawcy wyrobów tytoniowych, którzy uczynili przepisane w art. 50, 53 ustawy o monopolu tytoniowym doniesienia i którzy stosownie do postanowień § 1 rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 19 lipca 1922 r. (Dz. U. R. P. № 63 poz. 566) posiadają w swem ręku potwierdzone im przez odnośne urzędy skarbowe akcyz i monopolów państwowych egzemplarze powyższych doniesień winni zgłosić się, bez zwłocznie w tychże urzędach, przedkładając: ponownie potwierdzone im jak wyżej egzemplarze doniesień.

Sprzedawcom co do których nie będą zachodziły uzasadnione przeszkody, wpiszą urzędy skarbowe akcyz i monopolów państwowych na przedłożonych im egzemplarzach doniesień następującą klauzulą. "Zezwala się, na dalszą sprzedaż wyrobów tytoniowych aż do odwołania z prowizorycznem pozostawieniem dotychczasowego charakteru handlu (wymienić detalicznego czy hurtowego). W razie udzielenia w przyszłości definitywnej koncesji na sprzedaż wyrobów tytoniowych, zezwolenie niniejsze nie przesądza bynajmniej czy koncesja wspomniana wydaną zostanie na sprzedaż detaliczną czy też na sprzedaż hurtową. Zezwolenie niniejsze wydaje się pod warunkiem, że sprzedawca będzie się ściśle stosował do instrukcji dla sprzedawców wyrobów tytoniowych, którą wyda Minister Skarbu".

W razie gdyby co do osoby zgłaszającego się sprzedawcy zachodziły te przeszkody, które w myśl ustawy o monopolu uzasadniają cofnięcie koncesji ze wzglądu na popełnione przestępstwa karno-skarbowe, winien urząd skarbowy akcyz i monopolów państwowych wstrzymać się z umieszczeniem wspomnianej wyż klauzuli i przedłożyć sprawę izbie skarbowej, która w tym wypadku może pozwolenia na dalszą sprzedaż odmówić. Od decyzji tej przysługuje prawo rekursu do Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego.

4) na obszarze województwa śląskiego, na którym z powodu technicznych trudności sprzedawcy wyrobów tytoniowych nie złożyli dotąd przepisanych w art. 50 i 53 ustawy o monopolu tytoniowym doniesień, obowiązani są oni do uczynienia tychże doniesień obecnie w terminie do 30 listopada 1922 r. przestrzegając w tym względzie postanowień § 1 rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 19 lipca 1922 r. (Dz. U. R. P. № 63 poz. 566). Urzędy skarbowe akcyz i monopolów państwowych, którym doniesienia powyższe zostaną przedłożone, umieszczą na nich klauzulą podaną w ustępie 3 przy analogicznem zastosowaniu wszystkich innych postanowień powyższego ustępu.

W powiatach województwa śląskiego, które dawniej stanowiły t. zw. Śląsk Cieszyński, należy co do udzielonych tam już dawniej koncesji na sprzedaż wyrobów tytoniowych zastosować postanowienia analogiczne jak w ustępie 1-ym.

§ 21. Stosownie do postanowienia art. 5 ustawy o monopolu tytoniowym uprawa liści tytoniowych dozwolona być może tylko za zezwoleniem kompetentnej władzy skarbowej.

Warunki, pod któremi zezwolenia powyższe będą wydawane, jak również oznaczenie obszarów Państwa na których uprawa liści tytoniowych może być dopuszczona zawierać będzie osobne rozporządzenie Ministra Skarbu. Uprawa liści tytoniowych dla własnego użytku dozwolona wyjątkowo w latach ubiegłych zostaje z rokiem 1923 bezwzględnie zakazana na całem obszarze Państwa Polskiego. Przekroczenie tego zakazu pociągnie za sobą kary przewidziane w art. 22 do 24 ustawy o monopolu tytoniowym.

§ 22. Pod pojęciem należytości monopolowej (art. 9 i 30 ustawy o monopolu tytoniowym z dnia 1 czerwca 1922 r. Dz. U. R. P. № 47 poz. 409) rozumieć należy zysk monopolowy przypadający Skarbowi od wyrobów tytoniowych fabryk prywatnych i obliczony w stosunku procentowym do detalicznej ceny sprzedażnej tychże wyrobów, w sposób ustanowiony w § 6 ust. 1 niniejszego rozporządzenia. Przy obliczeniu tego zysku bierze się za podstawę najwyższe gatunki wyrobów, a mianowicie:

1) przy papierosach gatunek luksusowy A,

2) " tytoniach krajanych gatunek najprzedniejszy,

3) przy cygarach gatunek luksusowy A,

4) " cygaretkach gatunek przedni,

5) " tabace do zażywania gatunek przedni,

6) " machorce i tytoniu do żucia gatunek normalny (t. j. jedyny jaki przewidziany jest w cenniku),

7) liście tytoniowe należy przy tem obliczeniu traktować jako tytoń krajany gatunku najprzedniejszego.

§ 23. W myśl art. 35 ustawy z dnia 1 czerwca 1922 r. o monopolu tytoniowym (Dz. U. R. P. Na 47 poz. 409) winny gromadzenia wyrobów tytoniowych ponad normę ustaloną przez Ministra Skarbu, ulega karze konfiskaty zapasu, w razie zaś powtórzenia nadto karze grzywny do 100.000 mk.

Jako normę w znaczeniu powyższego artykułu ustanawia się 10.000 szt. papierosów, 10 kg. tytoniu krajanego (lub machorki), 3,000 sztuk cygar lub cygaretek, 5 kg. tabaki do zażywania, 5 kg. tytoniu do żucia.

§ 24. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

¹ Z dniem 6 marca 1923 r. ustalony w § 5 warunek uzyskania zezwolenia na dalszą produkcją w prywatnych fabrykach wyrobów tytoniowych ulega modyfikacji w tym kierunku, że w miejsce dotychczasowego spisywania z prywatnymi fabrykantami aktów zwanych umowami, a stanowiących jedynie szczegółowo wyliczone warunki, do których fabrykanci obowiązani są stosować się, wydawać będą na przyszłość izby Skarbowe tymże fabrykantom na ich wniosek dokumenty koncesyjne, uprawniające fabrykantów do dalszej produkcji wyrobów tytoniowych w okresie przejściowym pod warunkami, określonemi szczegółowo dla dalszych umów w § 6 nin. rozporządzenia, jako też pod warunkami, które Minister Skarbu uzna ewentualnie za stosowne zmodyfikować, uzupełnić, lub na nowo ustanowić w późniejszych rozporządzeniach, zgodnie z § 1 rozporządzenia z dnia 19 lutego 1923 r. o warunkach pod jakiemi może być dozwolona dalsza produkcja w prywatnych fabrykach wyrobów tytoniowych (Dz.U.23.23.142).

² § 6 ust. 2:

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 3 marca 1923 r. w przedmiocie nowej klasyfikacji papierosów gatunku luksusowego, wyrabianych przez prywatne fabryki wyrobów tytoniowych, tudzież sposobie ustalenia i ogłaszania cennika wyrobów tytoniowych (Dz.U.23.34.225) z dniem 1 kwietnia 1923 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 1 czerwca 1923 r. w przedmiocie nowej klasyfikacji tytoniów krajanych, wyrabianych w prywatnych fabrykach wyrobów tytoniowych (Dz.U.23.61.449) z dniem 21 czerwca 1923 r.

³ § 6 ust. 3 zmieniony przez § 2 rozporządzenia z dnia 3 marca 1923 r. w przedmiocie nowej klasyfikacji papierosów gatunku luksusowego, wyrabianych przez prywatne fabryki wyrobów tytoniowych, tudzież sposobie ustalenia i ogłaszania cennika wyrobów tytoniowych (Dz.U.23.34.225) z dniem 1 kwietnia 1923 r.

⁴ § 6 ust. 11:

- zmieniony przez § 3 rozporządzenia z dnia 3 marca 1923 r. w przedmiocie nowej klasyfikacji papierosów gatunku luksusowego, wyrabianych przez prywatne fabryki wyrobów tytoniowych, tudzież sposobie ustalenia i ogłaszania cennika wyrobów tytoniowych (Dz.U.23.34.225) z dniem 1 kwietnia 1923 r.

- zmieniony przez § 3 rozporządzenia z dnia 3 marca 1923 r. w przedmiocie nowego unormowania zwrotu kosztów nakładu tytoniowych opasek monopolowych (Dz.U.23.34.225) z dniem 15 listopada 1923 r.

⁵ § 6 ust. 12 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 17 listopada 1922 r. w przedmiocie udzielania prywatnym fabrykom wyrobów tytoniowych kredytu na opaski monopolowe (Dz.U.22.106.987) z dniem 7 grudnia 1922 r.

⁶ § 6 ust. 15:

- zmieniony przez § 2 rozporządzenia z dnia 15 maja 1923 r. w przedmiocie podwyższenia opłat kontrolnych od wyrobów tytoniowych wywożonych zagranicę oraz opłaty pobieranej od prywatnych fabrykantów wyrobów tytoniowych za stały dozór skarbowy (Dz.U.23.55.393) z dniem 30 maja 1923 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 10 lipca 1923 r. (Dz.U.23.73.570) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 lipca 1923 r.

Z dniem 22 listopada 1923 r. odszkodowanie płatne przez prywatne fabryki wyrobów tytoniowych tytułem zwrotu kosztów kontrolnych pobierać się będzie:

a) od fabryk opłacających na mocy ustawy z dnia 14 maja 1923 r. w przedmiocie państwowego podatku przemysłowego (Dz. U. R. P. № 58 poz. 412) świadectwa przemysłowe kategorji I - III włącznie w wysokości 30.000.000 (trzydziestu miljonów marek) miesięcznie;

b) od fabryk opłacających świadectwo przemysłowe kat. IV - VI włącznie w wysokości 15.000.000 mkp. (piętnaście miljonów) miesięcznie;

c) od wszystkich innych fabryk w wysokości 5.000.000 mkp. (pięciu miljonów) miesięcznie,

zgodnie z § 1 rozporządzenia z dnia 31 października 1923 r. w przedmiocie nowego unormowania opłaty pobieranej od prywatnych fabrykantów wyrobów tytoniowych za stały dozór skarbowy (Dz.U.23.118.948).

Z dniem 1 stycznia 1924 r. zwrot kosztów kontrolnych należący się od prywatnych fabrykantów wyrobów tytoniowych za dozór skarbowy ich przedsiębiorstw, pobierać się będzie, za każdy miesiąc w następującej wysokości:

1) od fabryk opłacających na mocy ustawy z dnia 14 maja r. 1923 w przedmiocie państwowego podatku przemysłowego (Dz. U. R. P. № 58 poz. 412) świadectwa przemysłowe kategorji od I do III włącznie w wysokości franków złotych 105 - sto piąć, płatnych w markach polskich według kursu franka złotego, ustalonego przez Ministra Skarbu i obowiązującego dla cen artykułów monopolowych w tym tygodniu, w którym wypada dzień zapłaty powyższego zwrotu kosztów kontrolnych;

2) od fabryk opłacających świadectwa przemysłowe kategorji od IV do VI włącznie w wysokości franków złotych 52-pięćdziesiąt dwa, płatnych w markach polskich, jak wyżej;

3) od wszystkich innych fabryk w wysokości franków złotych 25-dwadzieścia pięć, płatnych w markach polskich, jak powyżej,

zgodnie z § 1 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 1923 r. w przedmiocie nowego unormowania opłaty za stały dozór skarbowy przy prywatnych fabrykach, wyrobów tytoniowych (Dz.U.23.137.1149).

⁷ § 11:

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 15 maja 1923 r. w przedmiocie podwyższenia opłat kontrolnych od wyrobów tytoniowych wywożonych zagranicę oraz opłaty pobieranej od prywatnych fabrykantów wyrobów tytoniowych za stały dozór skarbowy (Dz.U.23.55.393) z dniem 30 maja 1923 r.

- zmieniony przez § 3 rozporządzenia z dnia 10 lipca 1923 r. (Dz.U.23.73.570) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 lipca 1923 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 1923 r. w przedmiocie nowego unormowania opłaty kontrolnej pobieranej od wyrobów tytoniowych, wywożonych za granicy (Dz.U.23.137.1152) z dniem 1 stycznia 1924 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

⁸ Z dniem 12 kwietnia 1923 r. termin wprowadzenia jednolitego sposobu produkcji papierosów i tytoniów krajanych tak w fabrykach rządowych jak i w prywatnych przewidziany w § 16 zostaje odroczony na czas późniejszy, który ustanowi się osobnem rozporządzeniem Ministra Skarbu, zgodnie z § 1 rozporządzenia z dnia 22 marca 1923 r. w przedmiocie rozłożenia unifikacji wyrobów tytoniowych na stopniowe okresy (Dz.U.23.38.257).