§ 6. - Wykonanie ustawy z dnia 1 czerwca 1922 r. o monopolu tytoniowym w dalszym okresie przejściowym.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.100.916

Akt utracił moc

Wersja od: 20 marca 1925 r.

§ 6. Jako zasadnicze warunki nowych umów ustanawia się:

1) zysk monopolowy, przypadający Skarbowi od prywatnych fabrykantów wyrobów tytoniowych wy nosi czasowo aż do odwołania:

a) od papierosów wszystkich gatunków oraz od tytoniu krajanego gatunku średniego A, B i C i od machorki 45% (czterdzieści piąć) detalicznej ceny sprzedażnej,

b) od tytoniu krajanego gatunków "przedni" i "najprzedniejszy" 50% (pięćdziesiąt) po wyższej ceny,

c) od cygar, cygaretek, tabaki do zażywania i tytoniu do żucia 25% (dwadzieścia pięć) detalicznej ceny sprzedaży.

2) 2 Poszczególne rodzaje wyrobów tytoniowych maja być jednolicie we wszystkich fabrykach podzielone na gatunki ze stale wyznaczoną ceną sprzedażną a mianowicie:

a) papierosy:

	gatunek	"średni A"
	"	"przedni B"
	"	"przedni A"
	"	"najprzedniejszy B"
	"	"najprzedniejszy A"
	"	luksusowy B z ustnikiem
	"	luksusowy B bez ustnika
	"	luksusowy A z ustnikiem
	"	luksusowy A bez ustnika

b) tytonie krajane:

gatunek	"średni	C"
"	"	B"
"	"	A"
"	"przedni"
"	"najprzedn."
"	"luksusowy"

c) machorka - tylko jeden gatunek;

d) cygara:

	gatunek	"średni A"
	"	"przedni B"
	"	"przedni A"
	"	"najprzedniejszy B"
	"	"najprzedniejszy A"
	"	"luksusowy B"
	"	"luksusowy A"

e) cygaretki:

	gatunek	"średni"
	"	"przedni"

f) tabaka do zażywania:

	gatunek	"średni"
	"	"przedni"

g) tytoń do żucia - jeden gatunek.

Na każdy z powyższych gatunków papierosów podobnie jak i przy tytoniach dopuszcza się tylko 2 fermaty różne, zaś dla każdego formatu tylko jedną nazwę.

Przy papierosach gatunku luksusowego B i A należy przepis ten rozumieć w ten sposób, że papierosów gatunku luksusowego B wolno wyrabiać łącznie tylko 2 formaty bez wzglądu na to, czy oba będą bez ustnika, czy z ustnikiem, czy też jeden bez ustnika, a drugi z ustnikiem.

3) 3 Cennik detalicznej sprzedaży wyrobów tytoniowych według powyższej klasyfikacji ustanowi Minister Skarbu na wniosek Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego na podstawie kalkulacji przedłożonych przez prywatnych fabrykantów, a przez Generalną Dyrekcje Monopolu Tytoniowego zatwierdzonych.

4) Wyroby tytoniowe mogą być puszczone w obieg handlowy w następujących opakowaniach;

a) papierosy:

po 20, 50 i 100 sztuk

b) tytoń krajany:

po 50 i 100 gramów

c) machorka:

po 50 i 100 gramów

d) cygara:

po 5, 10, 25 i 50 sztuk

e) cygaretki:

po 5, 10, 25 i 50 sztuk

f) tabaka do zażywania:

po 30, 100 i 500 gramów

g) tytoń co żucia

500 gramów

5) Tytoń fajkowy umieszczony w taryfie jako tytoń krajany gatunku "średni C i "średni B" winien być krajany na szerokość conajmniej 2 milimetrów.

6) Waga tytoniu w papierosach oraz waga cygar ma być dla każdego gatunku podana do umowy. Minimalna waga tytoniu w 1.000 sztuk papierosów winna wynosić 500 gr. z dopuszczalnem wahaniem 12%.

7) Ustalone jak powyżej do oznaczonych gatunków i cen wyroby tytoniowe wolno fabrykantowi puścić w obieg handlowy dopiero po zatwierdzeniu odnośnych próbek przez Generalną Dyrekcją Mono polu Tytoniowego. W tym celu winien fabrykant przed rozpoczęciem fabrykacji przedłożyć po 4 egzemplarze każdego gatunku i opakowania papierosów i tytoniów krajanych i po 2 egzemplarze każde go gatunku i opakowania cygar, cygaretek, tabaki do zażywania i tytoniu do żucia:

a) na obszarze b. zaboru rosyjskiego Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego;

b) na obszarze b. zaboru pruskiego izbie skarbowej w Poznaniu.

Opakowania cygar i cygaretek jako wzory mogą być niekompletne i zawierać tylko po 10 sztuk.

W wypadkach pod a) zatwierdzi próbki bezpośrednio Generalna Dyrekcja Monopolu Tytoniowego zaś w wypadkach pod b) ta ostatnia przez osobnego eksperta delegowanego do izby skarbowej w Poznaniu, a to aż do czasu ustanowienia przy izbach skarbowych odpowiednich stałych organów technicznych.

Z próbek zatwierdzonych w izbie skarbowej W Poznaniu winna ta ostatnia zatrzymać dla użytku urzędowego tejże izby, tudzież użytku izby skarbowej w Grudziądzu połową, zaś drugą połowę, odesłać bezzwłocznie Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego.

W razie zamówienia przez Generalną Dyrekcję Monopolu Tytoniowego w fabryce towaru do rządowych magazynów (vide ust. 8 i 9) winien odnośny fabrykant jeszcze przed wykonaniem zamówienia przesłać bezzwłocznie Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego po 2 egzemplarze próbek zamówionych papierosów i tytoniów i po 1 egzemplarzu cygar i tabaki i to osobno dla każdego magazynu sprzedaży do których towar został przez Generalną Dyrekcją Monopolu Tytoniowego zadysponowany.

Zatwierdzenie przez Generalną Dyrekcję Monopolu Tytoniowego próbek wyrobów tytoniowych dla okresu produkcyjnego od d. 1 sierpnia do d. 31 października 1922 r. utrzymuje się w mocy także i na okres następny o ile fabryka wyrabia te same gatunki i pod tą samą nazwą.

8) W każdej umowie Generalna Dyrekcja Monopolu Tytoniowego zastrzega sobie prawo poboru całej produkcji fabryki do magazynów sprzedaży celem repartycji we własnym zarządzie.

Za pobrane wyroby płacić będzie Generalna Dyrekcja Monopolu Tytoniowego fabrykantowi detaliczną cenę sprzedażną po potrąceniu:

a) zysku monopolowego, określonego w § 6 ust. 1;

b) rabatu sprzedażnego w wysokości 15% od detalicznej ceny sprzedażnej papierosów, tytoniów krajanych, machorki, tabaki do zażywania i tytoniu do żucia, zaś 22% od detalicznej ceny sprzedażnej cygar i cygaretek.

Powyższa cena kupna rozumie się razem ze skrzyniami loco ten magazyn sprzedaży, który Geneneralna Dyrekcja Monopolu Tytoniowego wskaże fabrykantowi. Dowóz zatem towaru do magazynu sprzedaży odbywa się na koszt i ryzyko fabrykanta. Skrzynie z towarem sporządzone być muszą z trwałego materjału nadającego się do dłuższego transportu, muszą być jednakowe co do wielkości i wykonania i zawierać tę samą ilość wyrobów.

9) Ewentualną decyzją co do korzystania w całości lub w części z zastrzeżonego w punkcie 8 prawa, obowiązana jest Generalna Dyrekcja Monopolu Tytoniowego podać do wiadomości fabrykanta w pierwszych dniach a najpóźniej do 15 każdego miesiąca, wyszczególniając gatunki i ilości pobrać się mających wyrobów jakoteż miejsce i terminy dostawy.

Wyroby pozostające fabrykantowi poza tą dyspozycją może tenże rozsprzedać na własną rękę między koncesjonowanych kupców tytoniowych na następujących zasadach:

Na obszarze tej dzielnicy Państwa, na którym fabryka wyrobów tytoniowych jest położona, wolno fabrykantowi sprzedawać swoja wyroby tak hurtownikom, jak i detalistom bez ograniczenia.

Na sprzedaż wyrobów tytoniowych do innej dzielnicy należy uzyskać zezwolenie Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego. O zezwolenie takie ubiegać się mogą wszyscy hurtowni i detaliczni koncesjonowani kupcy tytoniowi pragnący nabyć towar w fabryce położonej w innej dzielnicy Państwa. Zgłoszenia zaopatrzone adnotacją miejscowej władzy skarbowej stwierdzającą, iż petent posiada koncesję, względnie patent na sprzedaż wyrobów tytoniowych, winny zawierać dokładnie ilość i gatunek wyrobów tytoniowych, tudzież siedzibę i nazwę fabryki, z której towar ma być sprowadzony. Zgłoszenia mają być wnoszone w pierwszych dniach każdego miesiąca bezpośrednio do fabryk, które w terminie do 20 prześlą do Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego sumarycznie spis wszystkich zamówień do ewentualnego zatwierdzenia. Po otrzymaniu od Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego zatwierdzonego spisu wolno fabrykom zamówienie wykonać.

Pod dzielnicami Państwa należy rozumieć:

1) b. Królestwo Kongresowe wraz z ziemiami wschodniemi;

2) Małopolskę;

3) Ziemię Wileńską;

4) b. dzielnicę pruską (województwa: poznańskie i pomorskie);

5) województwo śląskie.

10) Wszystkie wyroby tytoniowe wypuszczone z fabryki prywatnej w obieg handlowy muszą być opatrzone opaską stwierdzającą, że za nie zysk momonopolowy został ściągnięty. Wyroby takie stanowią narówni z wyrobami rządowych fabryk monopolowe wyroby tytoniowe w rozumieniu, ustawy z dn. 1 czerwca 1922 r. (Dz. U. R. P. № 47 poz. 409) do sprzedaży na obszarze Rzeczypospolitej do puszczone.

Wyrobów tytoniowych nie wolno pod żadnym warunkiem sprzedawać w opakowaniach otwartych z uszkodzoną opaską monopolową. Wyjątek dopuszcza się jedynie dla cygar i cygaretek, które w nieprzekraczalnym terminie do dnia 31 marca 1923 r. wolno sprzedawać na sztuki z otwartych pudełek, z tem jednak zastrzeżeniem, że z każdego gatunku cygar i cygaretek, może w miejscu sprzedaży znajdować się tylko jedno pudełko otwarte.

Z dniem 1 stycznia 1923 r. wchodzą w użycie nowe wzory opasek monopolowych, które należy zastosować po wyczerpaniu zapasu opasek dotychczasowych.

Zamówienia na opaski monopolowe winny izby skarbowe kierować jaknajwcześniej do biura znaków wartościowych Ministerstwa Skarbu za pośrednictwem Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego. W wypadkach nagłych delegować po odbiór opasek osobnych funkcjonarjuszów, należycie upełnomocnionych. Na każdej opasce opatrzonej napisem "Państwowy Monopol Tytoniowy" uwidoczniony jest rodzaj i gatunek wyrobu oraz ilość sztuk, względnie gramów tegoż wyrobu natomiast zysk monopolowy (cena opaski) nie jest wydrukowany, albowiem zysk ten jest zmienny i zależny od każdorazowo ustanowionego cennika wyrobów tytoniowych, do którego stoi on w stosunku procentowym, oznaczonym w § 6 ustęp 1.

11) 4 Potrzebne do oklejania wyrobów tytoniowych opaski monopolowe winni fabrykanci zakupywać zgóry za gotówką w kasach skarbowych, o ile nie korzystają z udzielonych im przez władzę skarbową kredytów.

Oprócz ceny opaski, która oblicza się z określonego w § 6 ustęp 1 stosunku procentowego zysku monopolowego do każdorazowego cennika wyrobów, tytoniowych obowiązani są fabrykanci prywatni opłacić koszta nakładu opasek monopolowych, które aż do odwołania ustala się w wysokości mk. 1.000 (tysiąc) za jedną opaskę.

Przed każdą zmianą cennika wyrobów tytoniowych winny izby skarbowe przeprowadzić w prywatnych fabrykach wyrobów tytoniowych tudzież w tychże fabryk składach fabrycznych zbadania zapasu opasek monopolowych tak. w stanie wolnym jak i naklejonych na gotowych wyrobach i ściągnąć za te zapasy opasek dopłatę w razie podwyżki cennika, lub leż zbonifikować różnicę ich ceny w razie zniżki cennika.

12) 5 Za dostatecznem zabezpieczeniem, które złożone być może w papierach wartościowych, uznanych przez Ministerstwo Skarbu lub też w postaci gwarancji bankowej, lub hipotecznej, mogą fabrykanci wyrobów tytoniowych na swą prośbą uzyskać od Ministerstwa Skarbu dwumiesięczny kredyt na opaski monopolowe do wysokości kwoty odpowiadającej dwumiesięcznemu zapotrzebowaniu.

Termin płatności tego kredytu należy rozumieć w ten sposób, że sumy pokredytowane pewnego dnia kalendarzowego płatne są po upływie dwóch miesięcy odpowiedniego dnia kalendarzowego, a o ile byłby to dzień świąteczny następnego dnia; gdyby zaś odnośny miesiąc nie miał odpowiedniego dnia, sumy pokredytowane są płatne ostatniego dnia tego miesiąca. W dniu zapłaty całej pokredytowanej sumy lub jej części (na wypadek rychlejszej zapłaty niż w ostatecznym terminie) staje się automatycznie wolna do ponownego kredytu cała suma, wzgl. jej część.

Od pokredytowanych na opaski monopolowe kwot obowiązany jest fabrykant opłacić Skarbowi tytułem oprocentowania 12% (dwanaście procent) rocznie.

W wypadkach zabezpieczenia hipotecznego może być powyższy na dwumiesięczne zapotrzebowanie przeznaczony kredyt udzielany conajwyżej w wysokości 75°/o wartości szacunkowej i to tylko po wykazaniu, że przedmiot zastawu jest conajmniej do wysokości udzielonego kredytu asekurowany od ognia. Oszacowanie dotyczyć może jedynie budynków i placów z wykluczeniem maszyn i ruchomości, musi być dokonane przez zaprzysiężonych rzeczoznawców i to bezwarunkowo w obecności organu skarbowego delegowanego przez izbę skarbową. W miejsce takiego oszacowania może izba skarbowa przyjąć oszacowanie dokonane przez poważne towarzystwo ubezpieczeń ogniowych. W oszacowaniu należy podać istotną wartość sprzedażną odnośnej nieruchomości w obecnej chwili, a nie wartość fikcyjną jaka powstaje z obliczenia ileby budowanie tej nieruchomości mogło obecnie kosztować. Protokuł oszacowania podpisany być musi także przez asystujący organ skarbowy.

Prawo kredytu może być każdorazowo odwołane przez Ministerstwo Skarbu bez podania powodu.

Podania o udzielenie kredytu należy wnosić do izb skarbowych, które w wypadkach wątpliwych - zasięgną opinji oddziałów Prokuratorji Generalnej i same mają moc udzielania kredytu w myśl powyższych zasad.

13) Z uwagi na postanowienia art. 55 ustawy z dnia 1 czerwca 1922 r. o monopolu tytoniowym (Dz. U. R. P. № 47, poz. 409) wolno fabrykantom w okresie umowy oznaczonym w § 5 niniejsze go rozporządzenia zakupywać potrzebne im do fabrykacji surowce tytoniowe jedynie w imieniu Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego, lecz na własny koszt i ryzyko, przyczem jakość tych surowców podlegać może każdej chwili kontroli Generalnej Dy rekcji Monopolu Tytoniowego. Surowce nieodpowiedniej jakości nie zostaną dopuszczone do przerobu.

Po zaprowadzeniu z dniem 1 kwietnia 1923 r. (vide § 16) jednolitych typów produkcji dla wszystkich fabryk tytoniu, tak prywatnych jak i rządowych, dozwoli się tylko na zakup takich surowców tytoniowych, które nadawać się będą do ustanowionych gatunków wyrobów.

Podania o pozwolenie na sprowadzenie do fabryki surowca tytoniowego w celach fabrykacyjnych należy wnosić do Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego, zaś na obszarze b. dzielnicy pruskiej do izb skarbowych w Poznaniu i Grudziądzu, które wydawać będą te pozwolenia w imieniu Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego.

O każdem wydanem zezwoleniu winny powyższe izby skarbowe zawiadomić bezzwłocznie Generalną Dyrekcję Monopolu Tytoniowego.

14) Zakupiony przez fabrykanta surowiec tytoniowy podlega kontrolnemu zarachowaniu, począwszy od przejścia jego przez graniczny urząd celny, lub też od wyjścia z plantacji krajowej.

a) Co do surowca zagranicznego fabrykant jest odpowiedzialny wobec Skarbu za tę ilość surowca tytoniowego, która na jego imię przeszła przez urząd celny. Straty powstałe podczas transportu, podczas leżenia w magazynie i przez przeróbkę na gotowe wyroby tytoniowe dopuszcza się w maksymalnej ilości 6% licząc od wykazanej wagi netto przy ocleniu. Za skonstatowane przez władzą skarbową, przy rocznej lub półrocznej rewizji fabryki, ubytki, przekraczające powyższe 6%, obowiązany jest fabrykant wpłacić do Pocztowej Kasy Oszczędności na rachunek Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego w ciągu dni 8 pełną kwotę zysku monopolowego, jakiby w dniu skonstatowania tego ubytku przypadał Skarbowi z tej samej ilości kilogramów tytoniu krajanego gatunku "najprzedniejszego". Przy powyższem obliczaniu zwrotu zysku monopolowego, należy dozwolone 6% odrachować jako wolne od zwrotu;

b) w razie użycia surowca z plantacji krajowych, który ma być poddany przed wprowadzeniem go do fabryki fermentacji, musi on być fermentowany w lokalach odrębnych poza fabryką położonych, a pod nadzorem kontroli skarbowej pozostających, i to po przeważeniu uprzedniem tegoż surowca. Strata na wadze po fermentacji nie może przenosić 25%, Oddany do fabrykacji surowiec podlega co do ubytków (strat) fabrykacyjnych tym samym przepisom, co surowiec zagraniczny z tem jednak, iż za przewyżkę dozwolonych strat płaci fabrykant pełną kwotę zysku monopolowego, jaki przypada od tytoniu krajanego gatunku średni B.

15). 6 Prywatne fabryki wyrobów tytoniowych podlegają ścisłej kontroli skarbowej, wykonywanej w regule przez stale dla danej fabryki przydzielony organ kontroli skarbowej. Obowiązki tegoż organu określone zostaną osobną instrukcją. Izby skarbowe w Poznaniu i Grudziądzu, w których okręgu prywatne fabryki wyrobów tytoniowych nie poddane zostały jeszcze dozorowi skarbowemu przez stale przy dzielone organa kontroli, przedłożą Generalnej Dy rekcji Monopolu Tytoniowego w najkrótszym czasie wnioski, które fabryki należałoby już teraz poddać stałemu dozorowi skarbowemu. Każda fabryka wyrobów tytoniowych poddana dozorowi przez stale przydzielony organ kontroli skarbowej obowiązana jest począwszy od dn. 1 listopada 1922 r. wpłacać miesięcznie zgóry do kasy skarbowej kwotę mk. 3.000.000 tytułem zwrotu kosztów kontrolnych. Wysokość po wyższego odszkodowania będzie ustalana perjodycznie przez Ministra Skarbu.

Niezależnie od powyższego winien każdy fabrykant wyrobów tytoniowych oddać do dyspozycji kontroli skarbowej bezpłatnie lokal biurowy złożony conajmniej z 1 pokoju zaopatrzonego w odpowiednie sprzęty I na koszt fabrykanta oświetlanego i opalanego. Lokal powyższy znajdować się musi bezwarunkowo w obrębie fabryki. Tam, gdzie stosunki lokalne na to zezwalają, może władza skarbowa zażądać od fabrykanta dostarczenia dla kontroli skarbowej mieszkania złożonego conajmniej z 1 pokoju i kuchni za zwrotem czynszu miesięcznego wspólnie omówionego.

16) Fabrykanci wyrobów tytoniowych obowiązani są prowadzić w swoich zakładach książki kontrolne według wzorów i wskazówek wydanych im przez izby skarbowe.

² § 6 ust. 2:

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 3 marca 1923 r. w przedmiocie nowej klasyfikacji papierosów gatunku luksusowego, wyrabianych przez prywatne fabryki wyrobów tytoniowych, tudzież sposobie ustalenia i ogłaszania cennika wyrobów tytoniowych (Dz.U.23.34.225) z dniem 1 kwietnia 1923 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 1 czerwca 1923 r. w przedmiocie nowej klasyfikacji tytoniów krajanych, wyrabianych w prywatnych fabrykach wyrobów tytoniowych (Dz.U.23.61.449) z dniem 21 czerwca 1923 r.

³ § 6 ust. 3 zmieniony przez § 2 rozporządzenia z dnia 3 marca 1923 r. w przedmiocie nowej klasyfikacji papierosów gatunku luksusowego, wyrabianych przez prywatne fabryki wyrobów tytoniowych, tudzież sposobie ustalenia i ogłaszania cennika wyrobów tytoniowych (Dz.U.23.34.225) z dniem 1 kwietnia 1923 r.

⁴ § 6 ust. 11:

- zmieniony przez § 3 rozporządzenia z dnia 3 marca 1923 r. w przedmiocie nowej klasyfikacji papierosów gatunku luksusowego, wyrabianych przez prywatne fabryki wyrobów tytoniowych, tudzież sposobie ustalenia i ogłaszania cennika wyrobów tytoniowych (Dz.U.23.34.225) z dniem 1 kwietnia 1923 r.

- zmieniony przez § 3 rozporządzenia z dnia 3 marca 1923 r. w przedmiocie nowego unormowania zwrotu kosztów nakładu tytoniowych opasek monopolowych (Dz.U.23.34.225) z dniem 15 listopada 1923 r.

⁵ § 6 ust. 12 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 17 listopada 1922 r. w przedmiocie udzielania prywatnym fabrykom wyrobów tytoniowych kredytu na opaski monopolowe (Dz.U.22.106.987) z dniem 7 grudnia 1922 r.

⁶ § 6 ust. 15:

- zmieniony przez § 2 rozporządzenia z dnia 15 maja 1923 r. w przedmiocie podwyższenia opłat kontrolnych od wyrobów tytoniowych wywożonych zagranicę oraz opłaty pobieranej od prywatnych fabrykantów wyrobów tytoniowych za stały dozór skarbowy (Dz.U.23.55.393) z dniem 30 maja 1923 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 10 lipca 1923 r. (Dz.U.23.73.570) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 lipca 1923 r.

Z dniem 22 listopada 1923 r. odszkodowanie płatne przez prywatne fabryki wyrobów tytoniowych tytułem zwrotu kosztów kontrolnych pobierać się będzie:

a) od fabryk opłacających na mocy ustawy z dnia 14 maja 1923 r. w przedmiocie państwowego podatku przemysłowego (Dz. U. R. P. № 58 poz. 412) świadectwa przemysłowe kategorji I - III włącznie w wysokości 30.000.000 (trzydziestu miljonów marek) miesięcznie;

b) od fabryk opłacających świadectwo przemysłowe kat. IV - VI włącznie w wysokości 15.000.000 mkp. (piętnaście miljonów) miesięcznie;

c) od wszystkich innych fabryk w wysokości 5.000.000 mkp. (pięciu miljonów) miesięcznie,

zgodnie z § 1 rozporządzenia z dnia 31 października 1923 r. w przedmiocie nowego unormowania opłaty pobieranej od prywatnych fabrykantów wyrobów tytoniowych za stały dozór skarbowy (Dz.U.23.118.948).

Z dniem 1 stycznia 1924 r. zwrot kosztów kontrolnych należący się od prywatnych fabrykantów wyrobów tytoniowych za dozór skarbowy ich przedsiębiorstw, pobierać się będzie, za każdy miesiąc w następującej wysokości:

1) od fabryk opłacających na mocy ustawy z dnia 14 maja r. 1923 w przedmiocie państwowego podatku przemysłowego (Dz. U. R. P. № 58 poz. 412) świadectwa przemysłowe kategorji od I do III włącznie w wysokości franków złotych 105 - sto piąć, płatnych w markach polskich według kursu franka złotego, ustalonego przez Ministra Skarbu i obowiązującego dla cen artykułów monopolowych w tym tygodniu, w którym wypada dzień zapłaty powyższego zwrotu kosztów kontrolnych;

2) od fabryk opłacających świadectwa przemysłowe kategorji od IV do VI włącznie w wysokości franków złotych 52-pięćdziesiąt dwa, płatnych w markach polskich, jak wyżej;

3) od wszystkich innych fabryk w wysokości franków złotych 25-dwadzieścia pięć, płatnych w markach polskich, jak powyżej,

zgodnie z § 1 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 1923 r. w przedmiocie nowego unormowania opłaty za stały dozór skarbowy przy prywatnych fabrykach, wyrobów tytoniowych (Dz.U.23.137.1149).