Rozdział 1 - Przepisy ogólne - Stosunek Państwa do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Rzeczypospolitej Polskiej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2023.509 t.j.

Akt obowiązujący

Wersja od: 17 marca 2023 r.

Rozdział  1

Przepisy ogólne

Art.  1.  [Wolność wyznawania wiary i sprawowania kultu religijnego przez Kościół Ewangelicko-Augsburski]

1. Kościół Ewangelicko-Augsburski w Rzeczypospolitej Polskiej, zwany dalej "Kościołem", uznający jako jedyną zasadę i normę wiary i życia wszystkie księgi kanoniczne Pisma Świętego, a także wszystkie księgi symboliczne Kościoła Ewangelicko-Luterańskiego, korzysta z pełnej wolności wyznawania swojej wiary oraz wykonywania swojego kultu religijnego.

2. Kościół rządzi się w swoich sprawach wewnętrznych przepisami Zasadniczego Prawa Wewnętrznego, uchwalanego przez Synod Kościoła.

Art.  2.  [Samodzielność i niezależność Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego]

Kościół jest samodzielny i niezależny od jakiejkolwiek pozakrajowej władzy duchownej i świeckiej.

Art.  3.  [Współdziałanie z innymi kościołami; przynależność do organizacji międzykościelnych, wyznaniowych i międzywyznaniowych]

Wypełniając swoje funkcje Kościół może współdziałać z innymi kościołami w kraju i za granicą, należeć do krajowych organizacji międzykościelnych, a także międzynarodowych organizacji wyznaniowych i międzywyznaniowych.

Art.  4.  [Opieka duszpasterska nad współwyznawcami innych narodowości; tworzenie lub zniesienie jednostki organizacyjnej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego za granicą]

1. Kościół może otaczać opieką duszpasterską współwyznawców spośród osób innych narodowości zamieszkałych bądź przebywających czasowo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Utworzenie lub zniesienie jednostki organizacyjnej Kościoła za granicą Rzeczypospolitej Polskiej może nastąpić przy zachowaniu przepisów prawa państwa, na którego terytorium ma ona swoją siedzibę.

3. Kościół zawiadamia Ministra - Szefa Urzędu Rady Ministrów ¹  o utworzeniu lub zniesieniu jednostki organizacyjnej za granicą.

Art.  5.  [Uzupełniające stosowanie przepisów o wolności sumienia i wyznania]

1. W sprawach odnoszących się do Kościoła, nieuregulowanych niniejszą ustawą, stosuje się przepisy ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania (Dz. U. z 2022 r. poz. 1435 i 1700).

2. Zmiany niniejszej ustawy wymagają uprzedniej opinii Synodu Kościoła.

¹ Obecnie: minister właściwy do spraw wyznań religijnych oraz mniejszości narodowych i etnicznych na podstawie art. 4 ust. 1, art. 5 pkt 25 i art. 30 pkt 1 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 743 i 984 oraz z 2014 r. poz. 496, 829, 915, 932 i 1533), która weszła w życie z dniem 1 kwietnia 1999 r.