Część 1 - PRZEPISY OGÓLNE. - Egzekucja administracyjna świadczeń pieniężnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1947.21.84

Akt utracił moc
Wersja od: 8 marca 1958 r.

CZĘŚĆ  I.

PRZEPISY OGÓLNE.

Właściwość władz i organów egzekucyjnych.

1.
Do przymusowego ściągania świadczeń pieniężnych, które mogą być ściągane na podstawie obowiązujących przepisów w trybie administracyjnym, oraz do składania wniosków o wszczęcie i do popierania egzekucji sądowej tych świadczeń w przypadkach, w których droga egzekucji sądowej jest przewidziana w niniejszym dekrecie, właściwe są urzędy skarbowe, jeżeli dekret niniejszy nie dopuszcza wyjątków.
2.
Minister Skarbu może poruczyć w drodze rozporządzenia przymusowe ściąganie określonych rodzajów świadczeń pieniężnych, przypadających na rzecz Skarbu Państwa, innym władzom administracji skarbowej niż wymienione w ust. 1.
3. 1
Rada Ministrów może poruczyć w drodze rozporządzenia przymusowe ściąganie niektórych rodzajów świadczeń pieniężnych, podlegających egzekucji administracyjnej, wierzycielom tych świadczeń. Rozporządzenie to określi jednocześnie, jakie środki egzekucyjne przewidziane w niniejszym dekrecie będą mogły być stosowane przez wierzycieli oraz jakie środki odwoławcze będą przysługiwać dłużnikom. Rozporządzenie to może określić również szczegółowe przepisy postępowania. Poza tym do postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez wierzycieli będą miały odpowiednie zastosowanie przepisy niniejszego dekretu.
4.
Rada Ministrów może wyłączać w drodze rozporządzenia spod działania niniejszego dekretu przymusowe ściąganie niektórych świadczeń pieniężnych. Rozporządzenia te określą rodzaje świadczeń pieniężnych, podmioty uprawnione do ich ściągania oraz przepisy, które będą miały zastosowanie do przymusowego ściągania tych świadczeń.
1.
Władzami egzekucyjnymi są:
a)
urzędy skarbowe lub inne organa administracji skarbowej, o których mowa w art. 1 ust. 2 - jako władze I instancji,
b)
izby skarbowe - jako władze II instancji - w granicach swego terytorialnego zakresu działania.
2.
Zastępczymi władzami egzekucyjnymi są władze, którym Rada Ministrów poruczy na podstawie art. 1 ust. 3 przymusowe ściąganie niektórych świadczeń pieniężnych.
3.
Ilekroć w niniejszym dekrecie jest mowa o urzędzie skarbowym, należy przez to rozumieć również inny organ administracji skarbowej, któremu na podstawie art. 1 ust. 2 zostanie poruczone przymusowe ściąganie określonych rodzajów świadczeń pieniężnych.
1.
Organem egzekucyjnym jest poborca skarbowy lub inny funkcjonariusz upoważniony przez władzę egzekucyjną do przeprowadzenia czynności egzekucyjnych.
2.
W miastach, będących siedzibą kilku urzędów skarbowych obejmujących okręgi miejskie, właściwość organów egzekucyjnych każdego urzędu skarbowego w zasadzie rozciąga się na teren właściwego urzędu skarbowego, a w przypadkach gdy cel egzekucji tego wymaga - na cały obszar miasta.

Czynności urzędu skarbowego i organu egzekucyjnego są ważne niezależnie od tego, czy dokonane zostały przez właściwy miejscowo urząd skarbowy lub organ egzekucyjny.

1.
Ogólne kierownictwo, nadzór oraz piecza nad należytym i jednolitym wykonywaniem przepisów w zakresie egzekucji administracyjnej świadczeń pieniężnych należy do Ministra Skarbu.
2.
W przypadku poruczenia na podstawie art. 1 ust. 3 przymusowego ściągania świadczeń pieniężnych władzom samorządu terytorialnego uprawnienia wynikające z ustępu poprzedzającego w odniesieniu do tych władz służą Ministrowi Skarbu w porozumieniu z Ministrem Administracji Publicznej bądź z Ministrem Ziem Odzyskanych.
1.
Egzekucja w trybie administracyjnym jest dopuszczalna:
a)
z ruchomości,
b)
z wierzytelności pieniężnych i innych praw majątkowych,
c)
z pożytków i dochodów z nieruchomości przez zarząd przymusowy,
d)
z przedsiębiorstw przez zajęcie, zarząd przymusowy i wydzierżawienie przedsiębiorstwa.
2.
Egzekucja:
a) 2
z nieruchomości,
b)
z własności górniczej i prawa wydobywania żywic ziemnych,
c)
z kolei żelaznych,
d)
z handlowych statków morskich i statków żeglugi śródlądowej -

dopuszczalna jest tylko w drodze sądowej.

3.
Egzekucja sądowa może być wszczęta tylko wówczas, gdy środki egzekucyjne przeprowadzone w trybie administracyjnym okazały się niedostateczne.
1.
W razie zbiegu egzekucji administracyjnej i sądowej co do przedmiotu lub prawa majątkowego administracyjny tytuł wykonawczy, łącznie z protokółami dokonanych czynności, zostanie przekazany sądowi celem łącznego prowadzenia dalszej egzekucji. W tym przypadku czynności egzekucyjne, dokonane w toku egzekucji administracyjnej, mają w sądowym postępowaniu egzekucyjnym te same skutki pod względem mocy prawnej co czynności dokonane w toku egzekucji sądowej.
2.
W razie zbiegu egzekucji administracyjnej prowadzonej przez urząd skarbowy z egzekucją administracyjną prowadzoną przez inną władzę (art. 1 ust. 3) przeciwko temu samemu dłużnikowi akta egzekucyjne zostaną przekazane urzędowi skarbowemu celem dalszego prowadzenia egzekucji. Czynności, dokonane przed przekazaniem tych akt, zachowują moc prawną.

Ogólne przepisy o postępowaniu.

1.
Wierzycielem w rozumieniu niniejszego dekretu jest władza lub instytucja uprawniona na podstawie obowiązujących przepisów do żądania ściągnięcia świadczeń pieniężnych w trybie administracyjnym.
2.
Dłużnikiem w rozumieniu niniejszego dekretu jest każda osoba, na której ciąży obowiązek wykonania świadczenia pieniężnego na rzecz wierzyciela.

Skargi na czynności organu egzekucyjnego mogą być wnoszone do urzędu skarbowego w terminie tygodniowym od daty czynności.

Na decyzję urzędu skarbowego wydaną w toku postępowania egzekucyjnego nie ma zażalenia, chyba że dekret niniejszy stanowi inaczej.

1.
Termin do wniesienia zażalenia wynosi tydzień od daty ogłoszenia lub doręczenia decyzji.
2.
Zażalenie na decyzję urzędu skarbowego oraz zastępczej władzy egzekucyjnej rozstrzyga ostatecznie właściwa miejscowo izba skarbowa. Zażalenie wnosi się do tej władzy, która decyzję wydała.

Skarga na czynności organu egzekucyjnego oraz zażalenie na decyzję urzędu skarbowego nie mają mocy wstrzymującej, chyba że dekret niniejszy stanowi inaczej. Urząd skarbowy może jednak wstrzymać dalsze kroki egzekucyjne; w tych przypadkach może on w miarę potrzeby uzależnić zawieszenie postępowania egzekucyjnego od dania zabezpieczenia przez dłużnika lub za dłużnika przez osoby trzecie.

1.
Przedstawiciel ustawowy dłużnika może wnieść zażalenie na decyzję oraz skargę na czynności dokonane w czasie, kiedy dłużnik nie był należycie zastąpiony. Termin do wnoszenia tych środków prawnych biegnie od daty, kiedy przedstawiciel ustawowy otrzymał zawiadomienie o toczącym się postępowaniu. Powtórzenia jednak czynności już dokonanych można żądać tylko wtedy, gdy przy wykonaniu czynności zaszło naruszenie praw dłużnika, nie mającego pełnej zdolności do działań prawnych.
2.
Na decyzję urzędu skarbowego wydaną na skutek skargi, o której mowa w ustępie poprzedzającym, służy zażalenie.
1.
Osoba trzecia, roszcząca sobie jakiekolwiek prawo do zajętego majątku lub jego części, powinna, przed wytoczeniem powództwa przeciwko wierzycielowi i dłużnikowi o zwolnienie spod egzekucji, zgłosić urzędowi skarbowemu pisemne żądanie zwolnienia, przedstawiając wszystkie zarzuty, które ma zamiar podnieść w powództwie, ze wskazaniem środków dowodowych; decyzja urzędu skarbowego powinna zapaść w ciągu dwóch tygodni.
2.
Urząd skarbowy zawiesi postępowanie egzekucyjne co do zajętego majątku lub jego części, co do którego zgłoszono odpowiadające przepisom ust. 1 żądanie zwolnienia spod egzekucji, do czasu wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, chyba że przedmiot ten ulega szybkiemu zepsuciu.
3.
W razie niezachowania przez osobę trzecią przepisów, zawartych w ust. 1, poniesie ona koszty procesu nawet wtedy, gdyby się z powództwem utrzymała.
1.
Decyzja urzędu skarbowego oraz zastępczej władzy egzekucyjnej może być, z zastrzeżeniem wynikającym z ust. 2 niniejszego artykułu, uchylona i zmieniona z urzędu w każdym czasie w trybie nadzoru przez izbę skarbową, o ile z decyzji tej strony lub osoby trzecie nie nabyły żadnych praw.
2.
Jeżeli zastępczą władzą egzekucyjną jest władza samorządu terytorialnego, uprawnienie przewidziane w ustępie poprzedzającym służy izbie skarbowej po zasięgnięciu opinii właściwego wydziału wojewódzkiego.

Organ egzekucyjny może upomnieć, a po bezskutecznym upomnieniu wydalić osobę, która zachowuje się niewłaściwie lub przeszkadza jego czynnościom.

Organ egzekucyjny może zażądać pomocy organów bezpieczeństwa publicznego w razie oporu.

W przypadkach, nieunormowanych w niniejszym dekrecie, stosuje się odpowiednio przepisy dekretu z dnia 16 maja 1946 r. o postępowaniu podatkowym (Dz. U. R. P. Nr 27, poz. 174).

Czynności egzekucyjne.

1.
Podstawą egzekucji administracyjnej jest tytuł wykonawczy.
2.
Tytułem wykonawczym jest tytuł egzekucyjny zaopatrzony klauzulą wykonalności.

Tytułami egzekucyjnymi są: decyzje, orzeczenia, postanowienia, zarządzenia, nakazy płatnicze oraz wykazy zaległości, wydane przez władze lub instytucje do tego uprawnione.

Tytuł egzekucyjny powinien zawierać:

a)
nazwę wierzyciela,
b)
imię i nazwisko (nazwę) dłużnika oraz jego adres,
c)
dokładne oznaczenie należności i jej podstawę prawną,
d)
datę i podpis oraz pieczęć wierzyciela.
1.
Klauzulę wykonalności na tytule egzekucyjnym umieszcza wierzyciel.
2.
Klauzula wykonalności powinna zawierać poświadczenie wierzyciela z przytoczeniem podstawy prawnej, że tytuł egzekucyjny jest w drodze egzekucji administracyjnej wykonalny. Klauzula wykonalności powinna być zaopatrzona podpisem i odciskiem pieczęci wierzyciela.

Administracyjne tytuły wykonawcze są tytułami egzekucyjnymi egzekucji sądowej.

1.
Egzekucję wszczyna się na wniosek wierzyciela, skierowany do właściwego urzędu skarbowego.
2.
We wniosku, do którego należy dołączyć tytuł wykonawczy wraz z odpisem oraz dowodem doręczenia upomnienia (art. 26), wierzyciel powinien wskazać imię, nazwisko i adres dłużnika, należność poszukiwaną, ewentualny przywilej pierwszeństwa jej zaspokojenia, z podaniem podstawy prawnej, nadto sposób egzekucji oraz zaznaczyć, że upomnienie zostało doręczone, a dłużnik należności nie uiścił, bądź też, że zachodzą okoliczności przewidziane w art. 26 ust. 2.
3.
Wierzyciel w jednym wniosku może wskazać kilka sposobów egzekucji przeciwko temu samemu dłużnikowi.

Jeżeli zarządy gmin miejskich lub wiejskich pobierają należności innych wierzycieli w ich zastępstwie mogą one być upoważnione przez tych wierzycieli do zastępowania ich w postępowaniu egzekucyjnym (wierzyciel zastępczy) przed władzami egzekucyjnymi. W tych przypadkach zarządom gminnym przysługują te same uprawnienia w postępowaniu egzekucyjnym, jakie przysługują zastępowanym przez nie wierzycielom, chyba że dekret niniejszy stanowi inaczej.

1.
Przed skierowaniem do urzędu skarbowego wniosku o wszczęcie egzekucji wierzyciel powinien wysłać dłużnikowi pisemne upomnienie z zagrożeniem wdrożenia kroków egzekucyjnych, jeżeli w terminie tygodniowym od doręczenia upomnienia nie wpłaci wierzycielowi poszukiwanej należności.
2. 3
Wysłanie upomnienia nie jest konieczne, jeżeli dłużnik obowiązany był sam obliczyć i uiścić należność bez doręczenia mu decyzji (nakazu płatniczego) wierzyciela. W zakresie egzekucji grzywien oraz innych należności orzeczonych przez kolegia przy prezydiach rad narodowych nie wysyła się upomnienia, o którym mowa w ust. 1.
3.
Jedno upomnienie może obejmować różne należności wierzyciela, poszukiwane u tego samego dłużnika.
4. 4
Do uiszczenia kosztów upomnienia obowiązany jest dłużnik. Koszty upomnienia przypadają wierzycielowi. Wysokość kosztów upomnienia określi Rada Ministrów w drodze rozporządzenia.
5.
Obowiązek uiszczenia kosztów upomnienia powstaje z chwilą doręczenia upomnienia.
6.
Podstawę obliczenia kosztów upomnienia stanowi ogólna suma egzekwowanej należności głównej, objęta każdym poszczególnym upomnieniem.
1.
Władza egzekucyjna nie jest uprawniona do badania słuszności roszczenia objętego tytułem wykonawczym. Służy jej jedynie prawo badania uprawnień wierzyciela do składania wniosku o przeprowadzenie egzekucji administracyjnej.
2.
Na decyzję urzędu skarbowego odmawiającą przeprowadzenia egzekucji służy zażalenie.

Słuszność roszczenia wymienionego w tytule wykonawczym może być przez dłużnika kwestionowana tylko przed wierzycielem.

Przed przystąpieniem do wykonania czynności egzekucyjnej powinien organ egzekucyjny doręczyć dłużnikowi zarządzenie egzekucyjne łącznie z odpisem tytułu wykonawczego.

Na żądanie dłużnika lub osoby zastępującej go powinien organ egzekucyjny okazać zaświadczenie (legitymację służbową) władzy egzekucyjnej, upoważniające do wykonywania czynności egzekucyjnych.

1.
W dni niedzielne i ustawowo uznane za święta powszechne, jako też w porze nocnej czynności egzekucyjne można spełniać jedynie z mocy specjalnego pisemnego zarządzenia władzy egzekucyjnej.
2.
Przystępując do wykonania czynności, organ egzekucyjny okaże dłużnikowi zarządzenie, wymienione w ust. 1.

Wierzyciel i dłużnik mają prawo być obecni przy czynnościach egzekucyjnych.

1.
Na żądanie wierzyciela lub dłużnika, a także według uznania organu egzekucyjnego mogą przy czynnościach egzekucyjnych być obecni świadkowie, nie więcej jednak jak po jednym z każdej strony.
2.
Organ egzekucyjny powinien jednak przywołać jednego lub dwóch świadków, jeżeli dłużnik nie jest obecny lub został przez organ egzekucyjny wydalony, a nie zachodzi obawa udaremnienia egzekucji wskutek straty czasu na przywołanie świadków.
3.
Świadkami mogą być także członkowie rodziny i domownicy dłużnika.
4.
Świadkowie nie otrzymują wynagrodzenia.
1.
Jeżeli cel egzekucji tego wymaga, organ egzekucyjny zarządzi otworzenie pomieszczeń i schowków dłużnika oraz przeszuka jego pomieszczenia i schowki. Gdyby to nie wystarczyło lub gdyby dłużnik chciał się wydalić, organ egzekucyjny może przeszukać odzież, którą dłużnik ma na sobie.
2.
Organ egzekucyjny może przeszukać odzież, którą dłużnik ma na sobie w każdym miejscu, gdzie dłużnika zastanie, jednak tylko na pisemne polecenie urzędu skarbowego, gdy zachodzi podejrzenie, że dłużnik posiada przy sobie przedmioty, do których może być skierowana egzekucja. Polecenie to należy dłużnikowi okazać przed rozpoczęciem czynności egzekucyjnej.
3.
Przeszukania odzieży u kobiet powinna dokonać kobieta, wezwana przez organ egzekucyjny.
1.
W pomieszczeniach zajętych przez władze, urzędy państwowe i samorządowe, przez banki państwowe oraz przez przedsiębiorstwa państwowe czynności egzekucyjne mogą być spełniane po uprzednim zawiadomieniu kierowników.
2.
W przypadkach prowadzenia egzekucji w pomieszczeniach wojskowych lub na statkach wojennych komendanci tych obiektów wojskowych wyznaczą organ wojskowy celem asystowania przy czynnościach egzekucyjnych.
1.
Na pobrane kwoty organ egzekucyjny wystawi pokwitowanie.
2.
Pokwitowanie organu egzekucyjnego lub kasy urzędu skarbowego ma ten sam skutek prawny co pokwitowanie wierzyciela. Za pokwitowaną sumę władza egzekucyjna ponosi odpowiedzialność wobec wierzyciela.
1.
Suma pieniężna, otrzymana w postępowaniu egzekucyjnym, jeżeli nie ulega wydaniu, będzie wniesiona do depozytu kasy urzędu skarbowego.
2.
Urząd skarbowy może zarządzić korzystne umieszczenie tej sumy w państwowej instytucji kredytowej, jeżeli to jest wskazane ze względu na wysokość sumy i na czas w ciągu którego ma być przechowana.

W przypadkach, w których niniejszy dekret przewiduje złożenie zabezpieczenia, powinno ono być złożone do depozytu kasy urzędu skarbowego w pieniądzach lub papierach wartościowych, w których według obowiązujących przepisów wolno umieszczać fundusze osób małoletnich. Przepis art. 37 ust. 2 ma odpowiednie zastosowanie.

Po ukończeniu postępowania egzekucyjnego urząd skarbowy zawiadomi wierzyciela o wyniku z wyjątkiem przypadków, gdy cała poszukiwana należność została przez władzę egzekucyjną w postępowaniu egzekucyjnym ściągnięta i wpłacona wierzycielowi.

Zawieszenie i umorzenie postępowania.

Postępowanie podlega zawieszeniu:

a)
jeżeli okaże się, że dłużnik nie ma zdolności do działań prawnych i nie ma przedstawiciela ustawowego,
b)
w razie śmierci dłużnika; zawieszenie trwa aż do możliwości podjęcia egzekucji z udziałem spadkobierców zmarłego; jeżeli następcy prawni dłużnika nie objęli spadku albo nie są znani, sąd na wniosek urzędu skarbowego ustanowi kuratora celem zastąpienia zmarłego dłużnika; śmierć dłużnika, który w chwili śmierci miał prokurenta, nie powoduje zawieszenia egzekucji z majątku przedsiębiorstwa,
c)
na żądanie wierzyciela,
d)
w przypadku przewidzianym w art. 14,
e)
w czasie zawieszenia czynności władzy egzekucyjnej wskutek wojny lub innych przeszkód o charakterze siły wyższej,
f)
w innych przypadkach prawem przewidzianych.
1.
Władza egzekucyjna może uchylić dokonane czynności egzekucyjne lub postępowanie egzekucyjne zawiesić, jeżeli utrzymanie dokonanych czynności w mocy lub dalsze prowadzenie egzekucji jest szkodliwe dla dłużnika; zawieszenie postępowania należy w miarę potrzeby uzależnić od dania zabezpieczenia.
2.
W razie odroczenia płatności lub rozłożenia na raty ściąganej należności pozostają w mocy wszelkie dokonane już czynności egzekucyjne.
3.
Uchylenie dokonanych czynności lub zawieszenie postępowania, przewidziane w ust. 1, nie pociąga za sobą umorzenia należnych za dokonane czynności kosztów egzekucyjnych.

Jeżeli w toku egzekucji okaże się, że bezwzględne ściągnięcie należności spowoduje ruinę gospodarczą dłużnika, urząd skarbowy, po zbadaniu jego położenia ekonomicznego, może z urzędu lub na prośbę zawiesić postępowanie egzekucyjne albo tymczasowo ograniczyć egzekucję do kwoty, której ściągnięcie nie spowoduje wspomnianego skutku, albo w części lub w całości uchylić dokonane czynności egzekucyjne. O tym należy zawiadomić jednocześnie wierzyciela.

Postępowanie egzekucyjne zostanie umorzone:

a)
jeżeli egzekucja nie należy do władzy egzekucyjnej,
b)
na wniosek wierzyciela, z wyjątkiem wierzyciela zastępczego (art. 25),
c)
jeżeli ostatecznym orzeczeniem tytuł wykonawczy został pozbawiony skutków prawnych,
d)
jeżeli należności objęte tytułem wykonawczym zostały uiszczone lub umorzone,
e)
jeżeli egzekucja ze względu na przedmiot, do którego została skierowana, lub osobę, przeciw której została skierowana, jest niedopuszczalna,
f)
jeżeli jest oczywiste, że z egzekucji nie uzyska się sumy wyższej od kosztów egzekucyjnych,
g)
jeżeli postępowanie egzekucyjne zostało zawieszone na wniosek wierzyciela na czas nieograniczony, a wierzyciel nie zażądał jego podjęcia przed upływem roku od dnia dokonania ostatniej czynności egzekucyjnej.

Organ egzekucyjny zaniecha czynności egzekucyjnej, jeżeli przed jej rozpoczęciem dłużnik udowodni odroczenie płatności, rozłożenie na raty, zapłatę lub umorzenie należności.

Dłużnik może domagać się umorzenia postępowania egzekucyjnego lub uchylenia poszczególnych czynności egzekucyjnych z przyczyn, wymienionych w art. 43, a ponadto z tego powodu, że:

a)
zarządzenie egzekucyjne jest niezgodne z tytułem wykonawczym,
b)
zarządzono środki egzekucyjne, które nie są przewidziane w niniejszym dekrecie.

Na decyzję urzędu skarbowego co do zawieszenia i umorzenia postępowania egzekucyjnego lub uchylenia poszczególnych czynności egzekucyjnych służy zażalenie.

Ograniczenie egzekucji.

1.
Zwolnione od egzekucji są osoby i mienie, które nie podlegają orzecznictwu lub właściwości władz krajowych w myśl prawa międzynarodowego, zwyczajów międzynarodowych lub zawartych konwencji, wyjąwszy przypadki, gdy dłużnik lub jego zwierzchnik udziela zgody na egzekucję.
2.
Egzekucja nie podlega ograniczeniu, jeżeli jest skierowana do rzeczy ruchomych lub nieruchomych, które w myśl obowiązujących przepisów odpowiadają za poszukiwaną należność.

Czynności egzekucyjne w pomieszczeniach, zajmowanych przez osoby wymienione w artykule poprzedzającym, są dozwolone tylko za zgodą tych osób lub ich zwierzchników, stosownie do przepisów regulujących ich stosunek służbowy.

Wątpliwości w zakresie stosowania art. 47 i 48 rozstrzyga Minister Skarbu w porozumieniu z Ministrem Spraw Zagranicznych.

1.
Nie podlegają egzekucji:
a)
sprzęty domowe, pościel, bielizna i ubranie codzienne, niezbędne dla dłużnika i członków jego rodziny,
b)
przedmioty używane z powodu ułomności przez dłużnika i członków jego rodziny,
c)
zapasy żywności i opału, niezbędne dla dłużnika, jego rodziny i jego służby na okres jednego miesiąca,
d)
1 koń, 1 krowa, 2 kozy, 1 tryk i 2 owce, 1 maciora, po 1 gnieździe kur, kaczek i gęsi wraz z zapasem paszy i ściółki aż do czasu najbliższych zbiorów,
e)
przedmioty i narzędzia niezbędne do osobistego zarobkowania dłużnika-rękodzielnika oraz surowce na okres jednotygodniowej produkcji, a także przedmioty i przyzwoite ubranie, niezbędne do pełnienia służby lub wykonywania zawodu, niezależnie od ubrania codziennego, o którym mowa pod lit. a),
f)
u dłużnika, który pobiera periodyczne wynagrodzenie z tytułu stosunku służbowego lub z tytułu umowy o pracę - pieniądze w kwocie odpowiadającej części wynagrodzenia za czas do najbliższego terminu wypłaty,
g)
u dłużnika, który nie otrzymuje stałego wynagrodzenia za pracę - pieniądze niezbędne dla niego i jego rodziny na utrzymanie przez dwa tygodnie,
h)
przedmioty, dane dłużnikowi celem poratowania jego i jego rodziny w razie klęski z powodu nadzwyczajnych wypadków, choroby lub śmierci, oraz zasiłki lub wsparcia udzielone w takich przypadkach, jeżeli przedmioty te lub fundusze dla tych celów są mu jeszcze potrzebne,
i)
przedmioty służące dłużnikowi i jego rodzinie do wykonywania praktyk religijnych lub niezbędne do nauki albo do pracy naukowej,
j)
ordery i odznaki honorowe, obrączki ślubne, listy, papiery familijne i inne papiery osobiste dłużnika oraz jego księgi rachunkowe,
k)
przedmioty codziennego użytku, potrzebne dłużnikowi, które mogą być sprzedane tylko za bezcen, a dla dłużnika mają znaczną wartość użytkową,
l)
przedmioty, które mają służyć do pochowania zmarłego członka rodziny dłużnika,
ł)
przedmioty służbie bożej poświęcone,
m)
bydło, trzoda chlewna i owce zapisane do ksiąg gospodarczych zwierząt zarodowych oraz konie zapisane do ksiąg stadnych i do ksiąg ogierów i klaczy zarodowych.
2.
Nie podlegają również egzekucji:
a)
wsparcia, wyznaczone dłużnikowi dla poratowania jego lub jego rodziny w czasie choroby, śmierci lub innej klęski,
b)
zasiłki pieniężne z tytułu ubezpieczenia na wypadek choroby i macierzyństwa oraz zabezpieczenia na wypadek bezrobocia,
c)
sumy i świadczenia w naturze, przeznaczone na pokrycie wydatków lub wyjazdów w sprawach służbowych,
d)
stypendia na kształcenie się,
e)
należności pośmiertne z tytułu zapomogi lub zaopatrzenia jednorazowego pod jakąkolwiek nazwą albo z tytułu ubezpieczenia kosztów pogrzebu,
f)
odszkodowania, należące się dłużnikowi od zakładu ubezpieczeń z umowy o ubezpieczenie budynków lub ich przynależności - jeżeli odszkodowania te według wspomnianych umów lub przepisów prawnych powinny być użyte tylko na odbudowanie ubezpieczonych budynków lub na uzupełnienie ich przynależności.
3.
Rada Ministrów może w drodze rozporządzenia zwolnić od egzekucji inne przedmioty w granicach słuszności gospodarczej.

Nie podlegają egzekucji oddzielnie od całości przedmioty niezbędne do utrzymania ruchu kopalni, kolei, komunikacji morskiej, śródlądowej, powietrznej, pocztowej, teletechnicznej, wreszcie do prowadzenia szpitala lub apteki.

1. 5
Uposażenia służbowe i zaopatrzenia emerytalne (uposażenia emerytalne, pensje wdowie i sieroce) osób, będących w publiczno-prawnym stosunku służbowym, pracowników samorządowych oraz diety poselskie, wynagrodzenia pracowników umysłowych i robotników, tudzież świadczenia powtarzające się, których celem jest zapewnienie utrzymania, należnego z tytułu alimentów, renty za utratę zdolności do pracy, ubezpieczenia, wsparcia lub z jakiegokolwiek innego tytułu prawnego, jeżeli nie przewyższają kwoty 20.000 zł miesięcznie, podlegają egzekucji w 1/5 części, przy czym zawsze suma 10.000 zł miesięcznie wolna jest od egzekucji. Jeżeli dłużnik otrzymuje miesięcznie powyżej 20.000 zł, egzekucji podlega nadto połowa całej przewyżki.
2.
Dochody, wymienione w ustępie poprzedzającym, oblicza się wraz z wszystkimi dodatkami i wartością świadczeń w naturze, lecz po potrąceniu podatków, składek emerytalnych i opłat publicznych należnych z ustawy.
3.
Jeżeli dłużnik otrzymuje dochody z kilku źródeł wymienionych w ust. 1, podstawę obliczenia stanowi ogólna suma dochodów.
4.
Uposażenia oraz zaopatrzenia emerytalne osób wojskowych tudzież funkcjonariuszów państwowych w administracji wojskowej podlegają egzekucji według przepisów szczególnych.
5.
Dodatki, które dłużnik otrzymuje na utrzymanie członka rodziny, podlegają egzekucji tylko na zaspokojenie kosztów leczenia i utrzymania tegoż członka w szpitalu, więzieniu itp.
6.
Minister Skarbu może w drodze rozporządzenia podwyższać kwoty wymienione w ust. 1.
1.
Egzekucja należności pieniężnych przeciwko Skarbowi Państwa nie jest dopuszczalna. Celem otrzymania należności pieniężnej przypadającej od Skarbu Państwa wierzyciel składa tytuł egzekucyjny bezpośrednio urzędowi powołanemu do zarządzenia wypłaty, który obowiązany jest niezwłocznie należność uiścić.
2.
To samo stosuje się odpowiednio do przedsiębiorstw państwowych rozliczających się centralnie ze Skarbem Państwa w ramach budżetu państwowego i wymienionych w rozporządzeniu Ministra Skarbu.
1.
Egzekucja przeciwko przedsiębiorstwom państwowym niewymienionym w art. 53 oraz przeciwko przedsiębiorstwom pozostającym pod zarządem państwowym odbywa się przez:
a)
zajęcie gotówki,
b)
zajęcie wypłat z kont bankowych.
2.
Jeżeli zastosowanie środków egzekucyjnych, przewidzianych w ustępie poprzedzającym, nie doprowadzi do zaspokojenia poszukiwanych należności, przeprowadzona będzie egzekucja z ruchomości. Jednak w tym przypadku dłużnik ma prawo sprzedaży zajętych ruchomości na pokrycie poszukiwanych należności. Uzyskana ze sprzedaży ruchomości gotówka powinna być bezzwłocznie wpłacona urzędowi skarbowemu. Jeżeli w okresie trzech miesięcy od daty zajęcia ruchomości nie zostaną przez dłużnika sprzedane i należność nie zostanie uiszczona, zajęte ruchomości będą sprzedane w trybie egzekucyjnym na ogólnych zasadach.
3.
Za przedsiębiorstwo państwowe uważa się również przedsiębiorstwo o kapitale mieszanym, jeżeli kapitał państwowy wynosi co najmniej 51% łącznego kapitału.
4.
Zakres i sposób stosowania innych środków egzekucyjnych do przedsiębiorstw wymienionych w niniejszym artykule określi Rada Ministrów w drodze rozporządzenia.
1.
Egzekucja należności pieniężnych przeciwko związkowi samorządu terytorialnego odbywa się po zawiadomieniu władzy nadzorczej danego związku. Władza nadzorcza może w terminie dwutygodniowym od zawiadomienia złożyć władzy egzekucyjnej wniosek, w którym uprawniona jest wskazać sposób przeprowadzenia egzekucji, przedmioty, do których egzekucja ma być skierowana, oraz w przypadku, gdy natychmiastowa egzekucja mogłaby spowodować znaczne trudności gospodarcze dla danego związku - określić okres, na jaki postępowanie egzekucyjne należałoby zawiesić. Okres ten nie może przekraczać sześciu miesięcy.
2.
Egzekucja należności pieniężnych przeciwko przedsiębiorstwom związków samorządu terytorialnego oraz przeciwko przedsiębiorstwom pozostającym pod zarządem tych związków odbywa się na zasadach określonych w art. 54.
3.
Nie podlega ograniczeniom egzekucja przeciwko zarządowi gminy miejskiej lub wiejskiej za należności przypadające Skarbowi Państwa z tytułu nieprzekazania zainkasowanych podatków państwowych lub udziałów w podatkach samorządowych. W poszukiwaniu tych należności może być dokonane u podatników zajęcie świadczeń pieniężnych z tytułu wymierzonych im podatków lub opłat samorządowych.
4.
Przepis ust. 3 ma odpowiednie zastosowanie do poszukiwania zainkasowanych a nieprzelanych przez gminy należności na rzecz innych instytucji prawa publicznego.

Przepisy art. 50-55 nie naruszają szczególnych przepisów prawnych, którymi uznano pewne przedmioty majątkowe za niepodlegające egzekucji w całości lub części albo które pozwalają na egzekucję tylko w pewnych warunkach, o ile zwolnienie lub ograniczenie egzekucji z tych przedmiotów nie zostało unormowane niniejszym dekretem.

Na decyzję urzędu skarbowego co do ograniczenia egzekucji służy zażalenie.

Wyjawienie majątku.

1.
Jeżeli w toku egzekucji zostanie stwierdzony brak mienia podlegającego zajęciu lub gdy zajęte mienie nie wystarcza na zupełne zaspokojenie poszukiwanej należności, urząd skarbowy może żądać od dłużnika wyjawienia majątku i wskazania miejsca jego położenia.
2.
W tym celu urząd skarbowy przesłucha dłużnika i sporządzi na podstawie oświadczenia dłużnika wykaz jego majątku.
1.
W przypadku odmowy złożenia wykazu majątku bądź też gdy zachodzi przypuszczenie, że złożony wykaz jest nieścisły, urząd skarbowy zwróci się do właściwego sądu z wnioskiem o nakazanie dłużnikowi złożenia wykazu majątku oraz przysięgi, że ze swego majątku świadomie niczego nie zataił i że wykaz jest prawdziwy i zupełny.
2.
Sąd na wniosek urzędu skarbowego nakaże dłużnikowi złożenie wykazu majątku i przysięgi oraz zastosuje przepisy o wyjawieniu majątku, przewidziane w sądowym postępowaniu egzekucyjnym.
1 Art. 1 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 25 lutego 1958 r. (Dz.U.58.11.38) zmieniającej nin. dekret z dniem 8 marca 1958 r.
2 Art. 6 ust. 2 lit. a) zmieniona przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 25 lutego 1958 r. (Dz.U.58.11.38) zmieniającej nin. dekret z dniem 8 marca 1958 r.
3 Art. 26 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 3 lit. a) ustawy z dnia 25 lutego 1958 r. (Dz.U.58.11.38) zmieniającej nin. dekret z dniem 8 marca 1958 r.
4 Art. 26 ust. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 3 lit. b) ustawy z dnia 25 lutego 1958 r. (Dz.U.58.11.38) zmieniającej nin. dekret z dniem 8 marca 1958 r.
5 Art. 52 ust. 1 zmieniony przez § 1 rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 10 lutego 1950 r. w sprawie podwyższenia kwot wymienionych w art. 52 ust. 1 dekretu o egzekucji administracyjnej świadczeń pieniężnych (Dz.U.50.7.78) z dniem 23 marca 1950 r.