Zmiany w postanowieniach o opodatkowaniu piwa na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1923.126.1024

Akt utracił moc

Wersja od: 12 grudnia 1923 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 3 grudnia 1923 r.

w przedmiocie zmian w postanowieniach o opodatkowaniu piwa na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Na mocy art. 2 ustawy z dnia 10 maja 1921 r. o regulowaniu podatku od spożycia, zużycia względnie produkcji na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. R. P. № 41, poz. 248) oraz ustawy z dnia 16 marca 1923 r. (Dz. U. R. P. № 30 poz. 183) zarządza się co następuje:

§  1.

1. Ustanowioną w § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 listopada 1923 r. w przedmiocie zmian w opodatkowaniu piwa na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. O. R. P. № 114, poz. 917) opłatą akcyzową od słodu przerabianego na piwo w b. dzielnicy rosyjskiej podwyższa się z kwoty 1.440.000 do kwoty 2.880.000 mk. polskich od każdych 16,38 kg. (1 puda) wagi słodu, przeznaczonego do przeróbki na piwo.

2. Opłatę, akcyzową, jaką uiszczać mają browary przerabiające w ciągu roku nie więcej niż 32.766 kg. (dwa tysiące pudów) słodu, podwyższa się z kwoty 1.200.000 do kwoty 2.400.000 mk. polskich od każdych 16.38 kg. (jednego puda) wagi słodu.

3. Zapasy brzeczki piwnej oraz piwa, jakie w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia znajdować się będą u wytwórców piwa, podlegają dodatkowemu opodatkowaniu w wysokości różnicy między opłatą poprzednio uiszczoną, a opłatą przypadającą na podstawie postanowień niniejszego paragrafu.

§ 2. Ustanowioną w § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 listopada 1923 r. (Dz. U. R. P. № 114, poz. 917) opłatę akcyzową od piwa sprowadzonego za osobnem zezwoleniem Ministerstwa Skarbu do b. dzielnicy rosyjskiej z zagranicy podwyższa się z kwoty 2.400.000 do kwoty 4.800.000 mk. od każdych 100 litrów piwa.

§ 3. Ustanowioną w § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 8 listopada 1923 r. w przedmiocie zmian w opodatkowaniu piwa na- obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. R. P. № 114, poz. 917) opłatę akcyzową od brzeczki piwnej, określoną od hektolitra tej brzeczki i od każdego stopnia ekstraktu zależnie od rozmiarów rocznej produkcji browaru na obszarze b. dzielnicy austrjackiej podwyższa się, jak następuje:

a) dla browarów, przerabiających do 10.000 hekt. piwa z kwoty 138.000 do kwoty 276,000 mk. p.

b) dla browarów, przerabiających do 30.000 hektolitrów piwa z kwoty 141.000 do kwoty 282.000 mk. polskich.

c) dla browarów, przerabiających do 50.000 hektolitrów piwa z kwoty 144.000 do kwoty 288.000 mk. polskich.

d) dla browarów, przerabiających do 70.000 hektolitrów piwa z kwoty 147.000 do kwoty 294.000 mk. polskich.

e) dla browarów, przerabiających ponad 70.000 hektolitrów piwa z kwoty 150.000 do kwoty 300.000 mk. polskich.

Zapasy brzeczki piwnej oraz piwa, jakie w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia znajdować się będą w browarach, podlegają dodatkowemu opodatkowaniu, a mianowicie pobraną będzie od zapasów brzeczki, względnie piwa znajdującego się w browarach dodatkowa opłata w wysokości różnicy między opłatą uiszczoną już poprzednio, a przypadającą na podstawie postanowień niniejszego paragrafu.

§ 4. Postanowienia § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 listopada 1923 r. (Dz. U. R. P. № 114, poz. 917) dotyczące zwrotu opłat pobranych od piwa wywożonego za granicę zmienia się o tyle, że:

1) wywożącym piwo zwraca się bez względu na zawartość ekstraktu w pierwotnej brzeczce, z której to piwo wyrobiono, za każdy hektolitr piwa po 1.200.000 mk, polskich.

2) wytwórcom piwa zwraca się. za każdy stopień ekstraktu wywiezionego piwa i wytwórni za granicę po 240.000 mk. polskich.

§ 5. Paragraf 5 rozporządzenia Rady Ministrów 2 dnia 8 listopada 1923 r. (Dz. U. R. P. № 114, poz. 917) w przedmiocie zmian w opodatkowaniu piwa na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej otrzymuje brzmienie następujące:

"Od piwa sprowadzonego za osobnem zezwoleniem Ministerstwa Skarbu do b. dzielnicy austrjackiej z zagranicy pobiera się oprócz opłaty celnej dodatkową opłatę; akcyzową od każdego hektolitra piwa i każdego stopnia ekstraktu pierwotnej brzeczki podstawowej po 300.000 marek polskich, najmniej jednak 4,800.000 marek polskich".

§ 6. Ustanowiony w § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 listopada 1923 r. (Dz. U. R. P. № 114, poz. 917) podatek od piwa na obszarze b. dzielnicy pruskiej i na obszarze województwa śląskiego, ustala się w sposób następujący:

Podatek od jednego hektolitra piwa słabego sporządzonego z brzeczki podstawowej, zawierającej do 8% ekstraktu, wynosi przy produkcji rocznej od pierwszych 10.000 hektolitrów po 2,160.000 mk. p.

za dalsze	20.000	hektolitrów	po	2,280.000	mk.
Powyżej	30.000	"	"	2,400.000	"

Powyższy podatek oblicza się od piwa pełnego o zawartości powyżej 8--13% ekstraktu brzeczki podstawowej o 62.5% wyżej, czyli przy produkcji:

1)	do 10.000 hektolitrów po	3,570.000	mk.	p.
2)	za dalsze 20.000 hektolitrów po	3,710.000	"	"
3)	powyżej 30.000 hektolitrów po	3,900.000	"	"
za każdy hektolitr.

Od piwa mocnego o zawartości powyżej 13% ekstraktu brzeczki podstawowej dolicza się do stopy podatkowej unormowanej dla piwa pełnego, za każde dalsze 4% ekstraktu brzeczki podstawowej polową stopy podatkowej, ustanowionej dla piwa słabego.

§ 7. Ustanowiony § 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 listopada 1923 r. (Dz. U. R. P. Na 114, poz. 917) podatek od warek domowych podnosi się do kwoty 750.000 mk. polskich od hektolitra.

§ 8. Piwo, znajdujące się w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej w ilościach większych, jak 100 litrów w posiadaniu przedsiębiorców trudniących się. sprzedażą, piwa, zakładów i związków zajmujących się rozdziałem piwa dla swoich członków lub w transporcie, podlega dodatkowemu opodatkowaniu. Wymienieni posiadacze obowiązani są zgłosić we właściwym urzędzie skarbowym taki zapas piwa w dniach pięciu od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Piwo, znajdujące się w transporcie, ma zgłosić odbiorca w dniach trzech po odebraniu. Dodatkowy podatek wynosi 1.200.000 marek polskich od hektolitra.

§ 9. Osoby, winne zaniechania lub zaniedbania zgłoszenia przypisanego §§ 1, 3 i 8 niniejszego rozporządzenia lub zgłoszenia ilości piwa zmniejszonej więcej niż o 10% ilości stwierdzonej urzędownie, ulegną karze przewidzianej za defraudacje podatkowe, stosownie do przepisów skarbowo-karnych, obowiązujących w poszczególnych dzielnicach.

§ 10. Wykonanie niniejszego rozporządzenia porucza się Ministrowi Skarbu.

§ 11. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem 12 grudnia 1923 r. na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.