Podwyższenie dodatków drożyźnianych do świadczeń, zapewnionych ustawą o ubezpieczeniu pensyjnem funkcjonarjuszy w służbie prywatnej i niektórych funkcjonarjuszy w służbie publicznej, obowiązującą na ziemiach b. państwa austrjackiego i węgierskiego, a wchodzących obecnie w skład Rzeczypospolitej Polskiej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1923.121.983

Akt utracił moc

Wersja od: 30 listopada 1923 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRACY I OPIEKI SPOŁECZNEJ

z dnia 24 listopada 1923 r.

w przedmiocie podwyższenia dodatków drożyźnianych do świadczeń, zapewnionych ustawą o ubezpieczeniu pensyjnem funkcjonarjuszy w służbie prywatnej i niektórych funkcjonariuszy w służbie publicznej, obowiązującą na ziemiach b. państwa austriackiego i węgierskiego, a wchodzących obecnie w skład Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 53 ustawy z dnia 10 czerwca 1921 r. (Dz. U. R. P. № 59, poz. 370) w przedmiocie zmiany przepisów ustawy z dnia 16 grudnia 1906 r. o ubezpieczeniu pensyjnym funkcjonarjuszy W służbie prywatnej i niektórych funkcjonarjuszy w służbie. publicznej (Austr. Dz. U. P. z 1907 r. № 1) w brzmieniu, ustalonem rozporządzeniem cesarskiem z dnia 25 czerwca 1914 r. o ubezpieczeniu pensyjnem (Austr. Dz. U. P. № 138) zarządza się co następuje:

§ 1. Osoby, pobierające świadczenia z tytułu ubezpieczenia pensyjnego w Zakładzie pensyjnym dla funkcjonarjuszy lub w instytucji zastępczej, otrzymują aż do odwołania - prócz świadczeń ustawowych - dodatki drożyźniane do tychże świadczeń w wysokości, oznaczonej poniżej.

Wyłącza się jednakże od dodatków drożyźnianych odprawy z powodu stałego zamieszkania zagranicą i zwroty premji (§§ 21, 25 ustawy pensyjnej).

§ 2. Podstawę wymiaru dodatku drożyźnianego stanowi świadczenie, przysługujące na podstawie ustawy o ubezpieczeniu pensyjnem funkcjonarjuszy w służbie prywatnej i niektórych funkcjonarjuszy w służbie publicznej w ten sposób, że poszczególne części świadczenia, obliczone na podstawie poborów, zaliczonych do ubezpieczenia w każdym z wymienianych niżej okresów, mnoży się przez mnożniki, ustalone dla danego okresu w niniejszem rozporządzeniu.

Suma tych części, pomnożonych przez odnośne mnożniki,- stanowi dodatek drożyźniany.

Przypadające do wypłaty miesięcznej, sumy świadczeń z dodatkami drożyźnianemi zaokrągla się do dziesięciu tysięcy marek w ten sposób, że kwoty, przewyższające pięć tysięcy marek, zaokrągla się do dziesięciu tysięcy, zaś kwot niższych, niż piąć tysięcy, nie uwzględnia się.

Dodatek drożyźniany do odprawy dla wdowy z powodu zamążpójścia (§ 14 ust. pens.) nie może wynosić więcej niż potrójna kwota, wymieniona w § 4 punkt 3 niniejszego rozporządzenia.

§ 3. Jako mnożnik ustala się dla okresu:

a) do dnia 31 lipca 1921 r. cyfrę 95.999

b) od dnia 1 sierpnia 1921 r. do dnia

31 października 1922 r. 3.199

c) od dnia 1 listopada 1922 r. do dnia

30 czerwca 1923 r. 159

d) od dnia 1 lipca 1923 r. do dnia wejścia w życie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 listopada 1923 r. (Dz. U. R. P. № 121 poz. 975) w przedmiocie podwyższenia kwot, przewidzianych w ustawie o ubezpieczeniu pensyjnem funkcjonariuszy w służbie prywatnej i niektórych funkcjonarjuszy w służbie publicznej 31

e) od dnia wejścia w życie rozporządzenia Rady Ministrów, określonego wyżej pod d) 1

§ 4. Świadczenia z tytułu ubezpieczenia pensyjnego, łącznie z dodatkami, ustanowionemi niniejszem rozporządzeniem, nie mogą wynosić mniej od kwot, poniżej wyszczególnionych, a to:

1)	renta starcza i renta nieudolności przyznana z tytułu osiągnięcia 65 lat życia	mk.	2.400.000	miesięcznie
2)	renta nieudolności nie podpadająca pod punkt poprzedni	"	1.600.000	"
3)	renta wdowia	"	1.200.000	"
4)	dodatek dla każdej sieroty niezupełnej	"	600.000	"
5)	dodatek dla każdej się roty zupełnej	"	1.200.000	"
6)	jednorazowa odprawa:
	a) dla wdowy		mk.	8.000.000
	b) dla jednego z rodziców		"	4.000.000

§ 5. Ubezpieczeni zastępczo mają prawo do dodatków drożyźnianych przynajmniej w takiej wysokości, jakaby im w analogicznym wypadku należała się od Zakładu Pensyjnego dla funkcjonarjuszy.

§ 6. Dodatki drożyźniane do świadczeń ustawowych płatne są łącznie ze świadczeniem.

§ 7. Na pokrycie dodatków drożyźnianych pobiera Zakład Pensyjny 20% dodatek do premji stałych (§ 33 ustawy pensyjnej w brzmieniu, obowiązującem w dniu płatności premji) zaś instytucje zastępcze same oznaczą wysokość dodatków do premji stałych.

§ 8. Środki potrzebne na wypłatę dodatków drożyźnianych czerpie Zakład Pensyjny oraz instytucje zastępcze zaliczkowo z własnych funduszów.

Zaliczki te należy zwracać w najkrótszym czasie z funduszu, wymienionego w poprzednim paragrafie, wraz z odsetkami w wysokości każdoczesnej stopy procentowej.

§ 9. Zakład. Pensyjny i instytucje zastępcze mają przedkładać Ministerstwu Pracy i Opieki Społecznej szczegółowe sprawozdanie ze stanu funduszu, oznaczonego w § 7 mniejszego rozporządzenia, w ciągu miesiąca po upływie każdego kwartału roku kalendarzowego.

§ 10. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z pierwszym dniem następnego miesiąca po dniu ogłoszenia i z tym dniem tracą moc obowiązującą przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Opieki Społecznej z dnia 12 lipca 1923 r. (Dz. U. R. P. № 73, poz. 573).