Dodatki drożyźniane do świadczeń, zapewnione ustawą o ubezpieczeniu pensyjnem funkcjonarjuszy w służbie prywatnej i niektórych funkcjonarjuszy w służbie publicznej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.21.232

Akt utracił moc

Wersja od: 8 marca 1924 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRACY I OPIEKI SPOŁECZNEJ

z dnia 28 lutego 1924 r.

w przedmiocie dodatków drożyźnianych do świadczeń, zapewnionych ustawą o ubezpieczeniu pensyjnem funkcjonariuszy w służbie prywatnej i niektórych funkcjonariuszy w służbie publicznej.

Na podstawie art. 53 ustawy z dnia 10 czerwca 1921 r. (Dz. U. R. P. № 59, poz. 370).w przedmiocie zmiany przepisów ustawy ż dnia 16 grudnia 1906 r. o ubezpieczeniu pensyjnem funkcjonariuszy w służbie prywatnej i niektórych funkcjonariuszy w służbie publicznej (Austrj. Dz. U. P. № 1 z 1907) w brzmieniu, ustalonem rozporządzeniem cesarskiem z dn. 25 czerwca 1914 r. o ubezpieczeniu pensyjnem (Austr. Dz. U. P. № 138) zarządza się co następuje:

§ 1. Osoby, pobierające świadczenia z tytułu ubezpieczenia pensyjnego w Zakładzie Pensyjnym dla funkcjonariuszy lub w instytucji zastępczej, otrzymują począwszy od dnia 1 marca 1924 r. aż do odwołania - prócz świadczeń ustawowych - dodatki drożyźniane do tych świadczeń w wysokości, oznaczonej poniżej.

Wyłącza się jednakże od dodatków drożyźnianych odprawy z powodu stałego zamieszkania zagranicą i zwroty premji (§§ 21, 25 ustawy pensyjnej).

§ 2. Podstawę wymiaru dodatku drożyźnianego stanowi świadczenie, przysługujące na podstawie ustawy o ubezpieczeniu pensyjnem funkcjonariuszy w służbie prywatnej i niektórych funkcjonariuszy w służbie publicznej w ten sposób, że poszczególne części świadczenia, obliczone na podstawie poborów, zaliczonych do -ubezpieczenia w każdym z wymienionych niżej okresów, mnoży się przez mnożniki, ustalone dla danego okresu w § 3 niniejszego rozporządzenia.

Suma tych części, pomnożonych przez odnośne mnożniki, stanowi dodatek drożyźniany.

§ 3. Jako mnożnik ustala się dla okresu:

a) do dnia 31 lipca 1921 r. 95999

b) od dnia 1 sierpnia 1921 r. do dnia 31 października 1922 r. 3199

c) od dnia 1 listopada 1922 r. do dnia 30 czerwca 1923 r. 159

d) od dnia 1 lipca 1923 r. do dnia 30 listopada 1923 r. 31

e) od dnia 1 grudnia 1923 r. do dnia 29 lutego: 1924 r. 1

Obliczoną w sposób wyżej wskazany kwotę należnych dodatków drożyźnianych łącznie ze świadczeniami ustawowemi przelicza się na franki złote według kursu franka złotego równego 88.482 mkp.

§ 4. Dodatki drożyźniane łącznie ze świadczeniami z tytułu ubezpieczenia pensyjnego, obliczone w myśl postanowień niniejszego rozporządzenia, nie mogą wynosić mniej od kwot, poniżej wyszczególnionych, a to:

1)	renta starcza i renta niezdolności	28	fr.	zł.	miesięcznie
2)	renta wdowia	14	"	"	"
3)	dodatek^ dla sieroty niezupełnej	7	"	"	"
4)	dodatek dla sieroty zupełnej	14	"	"	"
5)	jednorazowa odprawa:
	a) dla wdowy	100	franków		złotych,
	b) dla jednego z rodziców	50	"		"

Dodatek drożyźniany do odprawy dla wdowy z powodu zamążpójścia (§ 14 ustawy pensyjnej) nie może wynosić więcej niż pięciokrotna kwota, wymieniona w punkcie 2 tego paragrafu.

§ 5. Ubezpieczeni zastępczo mają prawo do dodatków drożyźnianych przynajmniej w takiej wysokości, jakaby im należała się w analogicznym wypadku od Zakładu Pensyjnego dla funkcjonarjuszy.

§ 6. Przeliczone na franki złote, świadczenia Wraz- z dodatkami drożyźnianemi zaokrągla się do 10 ct. zł., od 5 ct. zł. począwszy, zaś kwot niższych od 5 ct zł. nie uwzględnia się.

§ 7. Dodatki drożyźniane do świadczeń ustawowych płatne są wraz ze świadczeniem miesięcznie-z góry - w markach polskich według kursu franka złotego w dniu ich płatności, ustalanego przez Ministra Skarbu na podstawie art. 3 ustawy z dnia 6 grudnia 1923 r. (Dz. U. R. P. № 127, poz. 1044).

Przypadające do wypłaty miesięcznej sumy marek polskich zaokrągla się do 10.000 mk. w ten sposób, że kwoty, wynoszące przynajmniej 5.000 mk. zaokrągla się do 10.000, zaś kwot niższych od 5.000 nie uwzględnia się.

§ 8. Na pokrycie dodatków drożyźnianych pobiera Zakład Pensyjny 2,0% dodatek do premji stałych (§ 33 ustawy pensyjnej w brzmieniu, obowiązującem w dniu płatności premji), zaś instytucje zastępcze same oznaczą wysokość dodatków do premji stałych.

§ 9. Środki potrzebne na wypłatę dodatków drożyźnianych czerpie Zakład Pensyjny oraz instytucje zastępcze zaliczkowo z własnych funduszów.

Zaliczki, na ten cel pobrane, należy zwracać w najkrótszym czasie z funduszu, wymienionego

w poprzednim paragrafie, wraz z odsetkami w wysokości każdoczesnej stopy procentowej.

§ 10. Zakład Pensyjny i instytucje zastępcze mają przedkładać Ministerstwu Pracy i Opieki Społecznej szczegółowe sprawozdanie ze stanu funduszu, oznaczonego w § 8 niniejszego rozporządzenia, w ciągu miesiąca po upływie każdego kwartału roku kalendarzowego.

§ 11. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i z tym dniem traci moc obowiązującą rozporządzenie Ministra Pracy i Opieki Społecznej z dnia 24 listopada 1923 r. (Dz. U. R.. P. № 121, poz. 983).