Decyzja Rady Ligi Narodów, dotycząca uregulowania ubezpieczeń społecznych na terytorjach odstąpionych bezpośrednio Polsce przez Niemcy na mocy Traktatu Pokoju między Państwami Sprzymierzonemi i Stowarzyszonemi a Niemcami, podpisanego w Wersalu dnia 28 czerwca 1919 r.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1929.68.527

Akt utracił moc

Wersja od: 18 grudnia 1929 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

z dnia 1 sierpnia 1929 r.

w sprawie decyzji Rady Ligi Narodów, dotyczącej uregulowania ubezpieczeń społecznych na obszarze Górnego Śląska, odstąpionym Polsce przez Niemcy, a wydanej na mocy art. 312 Traktatu Pokoju między Państwami Sprzymierzonemi i Stowarzyszonemi a Niemcami, podpisanego w Wersalu dnia 28 czerwca 1919 roku. ¹

Podaje się niniejszem do wiadomości, że dn. 9 grudnia 1924 r. Rada Ligi Narodów, na podstawie artykułu 312 Traktatu Pokoju między Państwami Sprzymierzonemi i Stowarzyszonemu a Niemcami, podpisanego w Wersalu dnia 28 czerwca 1919 r. (Dz. U. R. P. z 1920 r. Nr. 35 poz. 200), powzięła następującą decyzję:

Przekład.

DECYZJA

Rady Ligi Narodów z dnia 9 grudnia 1924 r.

Rada,

Zgodnie z art. 312 Traktatu Wersalskiego, po zbadaniu zaleceń Komisji Międzynarodowej ukonstytuowanej na mocy tego artykułu w sprawie przelewu przez Rząd Niemiecki Rządowi Polskiemu funduszów ubezpieczeń społecznych na terytorjach Górnego Śląska ustąpionych Polsce przez Niemcy, przyjmuje proponowane zalecenia, które będą miały moc obowiązującą, przewidzianą przez artykuł 312 tegoż Traktatu.

Zalecenia Komisji ukonstytuowanej na mocy artykułu 312 Traktatu Wersalskiego, zatwierdzone są decyzją Rady Ligi dnia 9 grudnia 1924 r.

Warunki zastosowania art. 312 Traktatu Wersalskiego określone na podstawie ogólnego rozrachunku i wyłożone w artykułach następujących: ²

Artykuł  1.

Ponieważ klauzule techniczne rozrachunku ogólnego co do ubezpieczenia na wypadek choroby, ubezpieczenia od wypadków, ubezpieczenia na wypadek niezdolności do pracy i ubezpieczenia pozostałej rodziny, ubezpieczenia pracowników i ubezpieczenia personelu kolejowego, nie dały powodu do sporu między Niemcami a Polską, przeto są one regulowane zgodnie z postanowieniami artykułów 171 do 213 i 215 konwencji niemiecko - polskiej podpisanej w Genewie dnia 15 maja 1922 r.

Artykuł  2. ³

Własność wszystkich ruchomości, posiadanych na Polskim Górnym Śląsku przez jakąkolwiek instytucję ubezpieczeń społecznych, wymienionych w artykule pierwszym, przechodzi na Polskę.

Artykuł  3.

Na skutek ogólnego rozrachunku i z uwagi zarówno na zobowiązania finansowe odnoszące się do każdej kategorji ubezpieczeń społecznych, wymienionych w artykule pierwszym, jak też na postanowienia artykułu drugiego i na wypłaty dokonane poprzednio tak z jednej jak i z drugiej strony, na mocy tytułu II części czwartej Konwencji niemiecko-polskiej, o ile dotyczy to wyżej wymienionych ubezpieczeń - Niemcy przeleją na rzecz Polski sumę ryczałtową dwadzieścia sześć miljonów marek złotych (26.000.000 marek złotem) według wartości w dniu 1 lutego 1925 r.

Artykuł  4.

Niemcy zostaną zwolnione ze swych zobowiązań przez przelanie pierwszej raty rocznej w sumie sześciu miljonów marek w złocie (6.000.000 marek w złocie) w dniu 1 lutego 1925 r. i pięciu rat rocznych po cztery miljony sześćset dziewiętnaście tysięcy marek w złocie (4.619.000 marek w złocie) płatnych w dniu 1 lutego lat 1926 do 1930 włącznie. Jednakże Niemcy będą miały możność amortyzować w krótszym terminie dług wskazany w art. 3 obliczając spłaty roczne według stopy procentowej 5% rocznie.

Artykuł  5.

Postanowienia artykułów poprzednich nie dotyczą kwestji przelewu rezerw kas górniczych, która jest przedmiotem rokowań bezpośrednich między Niemcami a Polską. Droga rekursu do Komisji ukonstytuowanej na mocy art. 312-go Traktatu Wersalskiego pozostaje jednak możliwa.

Artykuł  6.

Spory mogące ewentualnie powstać z powodu postanowień poprzednich będą rozstrzygane przez sąd rozjemczy, do którego każdy z obydwóch Rządów wydeleguje dwóch przedstawicieli. Przewodniczący Stałego Trybunału Sprawiedliwości Międzynarodowej w Hadze będzie proszony o wyznaczenie Prezesa tego Sądu. Wniesienie powództwa do tego Sądu nie powinno w żadnym wypadku powodować opóźnienia lub zawieszenia spłat przewidzianych przez artykuł 4.

¹ Tytuł zmieniony przez pkt 1 obwieszczenia Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 22 listopada 1929 r. w sprawie sprostowania oświadczenia rządowego (Dz.U.29.86.654) z dniem 18 grudnia 1929 r.

² Preambuła zmieniona przez pkt 2 obwieszczenia Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 22 listopada 1929 r. w sprawie sprostowania oświadczenia rządowego (Dz.U.29.86.654) z dniem 18 grudnia 1929 r.

³ Art. 2 zmieniony przez pkt 3 obwieszczenia Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 22 listopada 1929 r. w sprawie sprostowania oświadczenia rządowego (Dz.U.29.86.654) z dniem 18 grudnia 1929 r.