Zapewnienie czasowych mieszkań i pomieszczeń dla zwolnionych robotników rolnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1927.35.305

Akt utracił moc
Wersja od: 13 marca 1930 r.

ROZPORZĄDZENIE
PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ
z dnia 12 kwietnia 1927 r.
w sprawie zapewnienia czasowych mieszkań i pomieszczeń dla zwolnionych robotników rolnych.

Na podstawie art. 44 ust. 6 Konstytucji i ustawy z dnia 2 sierpnia 1926 r. o upoważnieniu Prezydenta Rzeczypospolitej do wydawania rozporządzeń z mocą ustawy (Dz. U. R. P. № 78, poz. 443) postanawiam co następuje:

Robotnicy rolni, których umowy o pracę ustają z dniem 31 marca danego roku i którzy do tego terminu zajmowali na podstawie tych umów stanowiące część ich uposażenia mieszkania służbowe i przynależne do tych mieszkań inne pomieszczenia, nie mogą być usunięci z tych mieszkań i pomieszczeń ddo dnia 30 czerwca tegoż roku, o ile na ich miejsce nie zostali najęci inni robotnicy.

Jeżeli na miejsce zwolnionego robotnika rolnego został najęty inny robotnik, mający zająć mieszkanie zwolnionego, a dany pracodawca posiada inne wolne mieszkanie robotnicze, powinien on zwolnionego robotnika na czas do dnia 30 czerwca tegoż roku ulokować w wolnem mieszkaniu.

Obowiązek pracodawcy pozostawienia zwolnionego robotnika w zajmowanem przez niego mieszkaniu względnie ulokowania takiego robotnika w innem wolnem mieszkaniu nie stwarza miedzy stronami stosunku najmu mieszkania, wobec czego nie ma w tym wypadku zastosowania ustawa z dnia 11 kwietnia 1924 r. o ochronie lokatorów (Dz. U. R. P. № 39, poz. 406).

Wysokość wynagrodzenia za wskazane w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu mieszkania i pomieszczenia za okres czasu od 31 marca do 31 maja nie może przekraczać ceny 1/5 części kwintala żyta.

W wypadku, gdy pracodawca z powodu najęcia nowych robotników rolnych nie posiada wolnych mieszkań robotniczych, nie może on sprzeciwić się zamieszkaniu zwolnionych robotników przez okres czasu od 31 marca do dnia 30 czerwca tegoż roku razem z robotnikami zatrudnionymi u niego, o ile ci na to się zgodzili.

Postanowienia ust 3 art. 1 niniejszego rozporządzenia mają w tym wypadku odpowiednie zastosowanie.

Postanowienia art. 1 i 2 nie mają zastosowania w następujących wypadkach:

a)
jeżeli umowa o pracą została rozwiązana na życzenie robotnika;
b)
jeżeli robotnik posiada lub otrzyma inne mieszkanie;
c) 3
jeżeli robotnik otrzymał stałe zatrudnienie u innego pracodawcy;
d)
jeżeli umowa została wypowiedziana we właściwym czasie wskutek dopuszczenia się przez robotnika wzglądem pracodawcy czynu karalnego w myśl kodeksu karnego, względnie jeżeli robotnik dopuścił się takiego czynu w okresie wypowiedzenia.

Jeżeli robotnik korzystający z uprawnień, przewidzianych w art. art. 1 i 2 niniejszego rozporządzenia, dopuścił się czynu, wymienionego w p. d niniejszego artykułu, wówczas traci on te uprawnienia.

Rozporządzenie niniejsze obowiązuje do dnia 30 czerwca 1930 r.

Rada Ministrów jest władna przedłużać moc obowiązującą niniejszego rozporządzenia.

Wykonanie rozporządzenia niniejszego powierza się Ministrom: Pracy i Opieki Społecznej, Rolnictwa i Dóbr Państwowych, Sprawiedliwości oraz Spraw Wewnętrznych.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i obowiązuje na terenie województw: warszawskiego, lubelskiego, łódzkiego, kieleckiego, białostockiego, wileńskiego, nowogródzkiego, poleskiego, wołyńskiego, krakowskiego, lwowskiego, stanisławowskiego i tarnopolskiego.

1 Art. 1 zmieniony przez art. 1 ustawy z dnia 21 lutego 1930 r. (Dz.U.30.17.125) zmieniającej nin. rozp. z mocą ustawy z dniem 13 marca 1930 r.
2 Art. 2 zmieniony przez art. 2 ustawy z dnia 21 lutego 1930 r. (Dz.U.30.17.125) zmieniającej nin. rozp. z mocą ustawy z dniem 13 marca 1930 r.
3 Art. 3 lit. c) zmieniona przez art. 3 ustawy z dnia 21 lutego 1930 r. (Dz.U.30.17.125) zmieniającej nin. rozp. z mocą ustawy z dniem 13 marca 1930 r.
4 Art. 4 zmieniony przez art. 4 ustawy z dnia 21 lutego 1930 r. (Dz.U.30.17.125) zmieniającej nin. rozp. z mocą ustawy z dniem 13 marca 1930 r.