Rozdział 4 - NADZÓR NAD PRZECIWDZIAŁANIEM PRANIU PIENIĘDZY - Dyrektywa 2024/1640 w sprawie mechanizmów, które państwa członkowskie powinny wprowadzić w celu zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, zmieniająca dyrektywę (UE) 2019/1937 oraz zmieniająca i uchylająca dyrektywę (UE) 2015/849Tekst mający znaczenie dla EOG

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2024.1640

Akt obowiązujący

Wersja od: 19 czerwca 2024 r.

ROZDZIAŁ  IV

NADZÓR NAD PRZECIWDZIAŁANIEM PRANIU PIENIĘDZY

SEKCJA  1

Przepisy ogólne

Artykuł  37

Uprawnienia i zasoby krajowych podmiotów sprawujących nadzór

1. Każde państwo członkowskie zapewnia, aby wszystkie podmioty zobowiązane mające siedzibę na jego terytorium, z wyjątkiem okoliczności objętych art. 38, podlegały adekwatnemu i skutecznemu nadzorowi. W tym celu każde państwo członkowskie wyznacza co najmniej jeden podmiot sprawujący nadzór do celów skutecznego monitorowania i stosowania środków niezbędnych do zapewnienia przestrzegania przez podmioty zobowiązane rozporządzeń (UE) 2024/1624 i (UE) 2023/1113.

W przypadku gdy z uwagi na nadrzędny interes ogólny państwa członkowskie wprowadziły szczególne wymogi dotyczące zezwoleń dla podmiotów zobowiązanych na prowadzenie działalności na ich terytorium w ramach swobody świadczenia usług, zapewniają one, aby działalność prowadzona przez podmioty zobowiązane na podstawie tych szczególnych zezwoleń podlegała nadzorowi ze strony krajowych podmiotów sprawujących nadzór, niezależnie od tego, czy dozwolona działalność jest prowadzona za pośrednictwem infrastruktury znajdującej się na ich terytorium czy zdalnie. Państwa członkowskie zapewniają również, aby nadzór na podstawie niniejszego akapitu był zgłaszany podmiotom sprawującym nadzór państwa członkowskiego, w którym znajduje się siedziba zarządu danego podmiotu zobowiązanego.

Niniejszy ustęp nie ma zastosowania w przypadku, gdy AMLA działa jako podmiot sprawujący nadzór.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór dysponowały odpowiednimi zasobami finansowymi, ludzkimi i technicznymi do wykonywania swoich zadań wymienionych w ust. 5. Państwa członkowskie zapewniają, by pracownicy tych organów działali w sposób wysoce etyczny i posiadali odpowiednie kwalifikacje oraz aby przestrzegali wysokich standardów zawodowych, w tym standardów poufności, ochrony danych i standardów postępowania w przypadku konfliktów interesów.

3. W przypadku podmiotów zobowiązanych, o których mowa w art. 3 pkt 3 lit. a) i b) rozporządzenia (UE) 2024/1624, państwa członkowskie mogą dopuścić, by funkcję, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, wykonywały organy samorządu zawodowego, pod warunkiem że te organy samorządu zawodowego posiadają uprawnienia, o których mowa w ust. 6 niniejszego artykułu, oraz dysponują odpowiednimi zasobami finansowymi, ludzkimi i technicznymi do wykonywania swoich funkcji. Państwa członkowskie zapewniają, by pracownicy tych organów działali w sposób wysoce etyczny i posiadali odpowiednie kwalifikacje oraz aby przestrzegali wysokich standardów zawodowych, w tym standardów poufności, ochrony danych i standardów postępowania w przypadku konfliktów interesów.

4. W przypadku gdy państwo członkowskie powierzyło nadzór nad daną kategorią podmiotów zobowiązanych więcej niż jednemu podmiotowi sprawującemu nadzór, zapewnia, aby te podmioty sprawujące nadzór nadzorowały podmioty zobowiązane w sposób spójny i efektywny w całym sektorze. W tym celu państwo członkowskie wyznacza główny podmiot sprawujący nadzór lub ustanawia mechanizm koordynacji między tymi podmiotami sprawującymi nadzór.

W przypadku gdy państwa członkowskie powierzyły nadzór nad wszystkimi podmiotami zobowiązanymi więcej niż jednemu podmiotowi sprawującemu nadzór, ustanawiają one mechanizm koordynacji między tymi podmiotami sprawującymi nadzór w celu zapewnienia, aby podmioty zobowiązane były skutecznie nadzorowane zgodnie z najwyższymi standardami. Taki mechanizm koordynacji obejmuje wszystkie podmioty sprawujące nadzór, z wyjątkiem przypadków, w których:

a) nadzór powierza się organowi samorządu zawodowego, w którym to przypadku w mechanizmie koordynacji uczestniczy organ publiczny, o którym mowa w art. 52;

b) nadzór nad daną kategorią podmiotów zobowiązanych powierza się kilku podmiotom sprawującym nadzór, w którym to przypadku w mechanizmie koordynacji uczestniczy główny podmiot sprawujący nadzór. Jeżeli nie wyznaczono głównego podmiotu sprawującego nadzór, podmioty sprawujące nadzór wyznaczają spośród siebie przedstawiciela.

5. Do celów ust. 1 państwa członkowskie zapewniają, aby krajowe podmioty sprawujące nadzór wykonywały następujące zadania:

a) przekazywanie istotnych informacji wśród podmiotów zobowiązanych zgodnie z art. 39;

b) decydowanie o przypadkach, w których szczególne ryzyka nieodłącznie związane z danym sektorem są jasne i zrozumiałe, a indywidualne udokumentowane oceny ryzyka na podstawie art. 10 rozporządzenia (UE) 2024/1624 nie są wymagane;

c) weryfikacja adekwatności i wdrażania wewnętrznych strategii, procedur i środków kontroli podmiotów zobowiązanych zgodnie z rozdziałem II rozporządzenia (UE) 2024/1624 oraz zasobów ludzkich przydzielonych na potrzeby wykonywania zadań wymaganych na podstawie tego rozporządzenia, a także, w przypadku podmiotu sprawującego nadzór przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania - decydowanie o przypadkach, w których dane przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania może zlecać usługodawcy na zasadzie outsourcingu zadanie polegające na zgłaszaniu podejrzanej działalności zgodnie z art. 18 ust. 7 rozporządzenia (UE) 2024/1624;

d) regularna ocena i regularne monitorowanie ryzyk prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, jak również ryzyk niewykonania ukierunkowanych sankcji finansowych i uchylania się od nich, na które to ryzyka narażone są podmioty zobowiązane;

e) monitorowanie przestrzegania przez podmioty zobowiązane ich obowiązków w odniesieniu do ukierunkowanych sankcji finansowych;

f) prowadzenie wszelkich niezbędnych dochodzeń zdalnie, inspekcji na miejscu oraz kontroli tematycznych, a także wszelkich innych dochodzeń, ocen i analiz niezbędnych do weryfikacji, czy podmioty zobowiązane przestrzegają rozporządzenia (UE) 2024/1624 oraz przestrzegają wszelkich środków administracyjnych podjętych na podstawie art. 56;

g) stosowanie odpowiednich środków nadzorczych w celu zajęcia się wszelkimi naruszeniami mających zastosowanie wymogów przez podmioty zobowiązane zidentyfikowanymi w procesie ocen nadzorczych oraz podejmowanie działań następczych w związku z wdrażaniem takich środków.

6. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór posiadały odpowiednie uprawnienia do wykonywania swoich zadań przewidzianych w ust. 5, w tym uprawnienia do:

a) zobowiązywania podmiotów zobowiązanych, w tym usługodawców, którym podmiot zobowiązany zlecił część swoich zadań na zasadzie outsourcingu w celu spełnienia wymogów rozporządzenia (UE) 2024/1624 lub rozporządzenia (UE) 2023/1113, do przekazania wszelkich informacji, które są istotne dla monitorowania i weryfikacji zgodności z wymogami tych rozporządzeń;

b) stosowania odpowiednich i proporcjonalnych środków administracyjnych w celu zaradzenia zaistniałej sytuacji w przypadku naruszeń, w tym poprzez nakładanie kar pieniężnych zgodnie z sekcją 4 niniejszego rozdziału.

7. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór finansowy i podmioty sprawujące nadzór odpowiedzialne za dostawców usług gier hazardowych posiadały dodatkowe uprawnienia oprócz tych, o których mowa w ust. 6, w tym uprawnienia do przeprowadzenia bez uprzedzenia inspekcji w lokalu podmiotu zobowiązanego, jeżeli wymaga tego właściwy przebieg i skuteczność kontroli, oraz by dysponowały wszelkimi niezbędnymi środkami do przeprowadzenia takiej inspekcji.

Do celów akapitu pierwszego podmioty sprawujące nadzór muszą być w stanie co najmniej:

a) badać księgi i rejestry podmiotu zobowiązanego i uzyskiwać kopie lub wyciągi z tych ksiąg i rejestrów;

b) uzyskiwać dostęp do wszelkiego oprogramowania, baz danych, narzędzi informatycznych lub innych elektronicznych środków rejestrowania informacji wykorzystywanych przez podmiot zobowiązany;

c) uzyskiwać pisemne lub ustne informacje od wszelkich osób odpowiedzialnych za wewnętrzne strategie, procedur i środki kontroli w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu lub od ich przedstawicieli bądź pracowników, a także od wszelkich przedstawicieli lub pracowników podmiotów, którym podmiot zobowiązany zlecił zadania na zasadzie outsourcingu na podstawie art. 18 rozporządzenia (UE) 2024/1624, a także przesłuchiwać wszelkie inne osoby, które wyrażą zgodę na przesłuchanie, w celu zgromadzenia informacji związanych z przedmiotem dochodzenia.

Artykuł  38

Nadzór nad formami infrastruktury niektórych pośredników prowadzących działalność w ramach swobody świadczenia usług

1. W przypadku gdy działalność następujących podmiotów zobowiązanych jest prowadzona na ich terytorium w ramach swobody świadczenia usług za pośrednictwem przedstawicieli lub dystrybutorów lub za pośrednictwem innych rodzajów infrastruktury, w tym w przypadku gdy działalność ta jest prowadzona na podstawie zezwolenia uzyskanego na mocy dyrektywy 2013/36/UE, państwa członkowskie zapewniają, aby taka działalność podlegała nadzorowi ze strony krajowych podmiotów sprawujących nadzór:

a) emitenci pieniądza elektronicznego zgodnie z definicją w art. 2 pkt 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/110/WE ⁴² ;

b) dostawcy usług płatniczych zgodnie z definicją w art. 4 pkt 11 dyrektywy (UE) 2015/2366; oraz

c) dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów.

Do celów akapitu pierwszego podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego, w którym prowadzona jest działalność, skutecznie monitorują i zapewniają przestrzeganie rozporządzeń (UE) 2024/1624 i (UE) 2023/1113.

2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 nadzór nad przedstawicielami, dystrybutorami lub innymi rodzajami infrastruktury, o których mowa w tym ustępie, jest sprawowany przez podmiot sprawujący nadzór państwa członkowskiego, w którym znajduje się siedziba zarządu podmiotu zobowiązanego, pod warunkiem że:

a) kryteria określone w regulacyjnym standardzie technicznym, o którym mowa w art. 41 ust. 2, nie są spełnione; oraz

b) podmiot sprawujący nadzór państwa członkowskiego, w którym znajdują się ci przedstawiciele, dystrybutorzy lub inne rodzaje infrastruktury, powiadamia podmiot sprawujący nadzór państwa członkowskiego, w którym znajduje się siedziba zarządu podmiotu zobowiązanego, że biorąc pod uwagę ograniczoną infrastrukturę podmiotu na jego terytorium, nadzór nad działalnością, o której mowa w ust. 1, sprawuje podmiot sprawujący nadzór państwa członkowskiego, w którym ma swoją siedzibę zarząd podmiotu zobowiązanego.

3. Do celów niniejszego artykułu podmiot sprawujący nadzór państwa członkowskiego, w którym znajduje się siedziba zarządu podmiotu zobowiązanego, i podmiot sprawujący nadzór państwa członkowskiego, w którym podmiot zobowiązany prowadzi działalność w ramach swobody świadczenia usług za pośrednictwem przedstawicieli lub dystrybutorów lub za pośrednictwem innych rodzajów infrastruktury, przekazują sobie wzajemnie wszelkie informacje niezbędne do oceny, czy kryteria, o których mowa w ust. 2 lit. a) są spełnione, w tym informacje na temat wszelkich zmian okoliczności dotyczących podmiotu zobowiązanego, które mogą mieć wpływ na spełnienie tych kryteriów.

4. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmiot sprawujący nadzór państwa członkowskiego, w którym ma swoją siedzibę zarząd podmiotu zobowiązanego, poinformował podmiot zobowiązany w terminie dwóch tygodni od otrzymania powiadomienia na podstawie ust. 2 lit. b), że będzie nadzorował działalność przedstawicieli, dystrybutorów lub innych rodzajów infrastruktury, za pośrednictwem której dany podmiot zobowiązany prowadzi działalność w ramach swobody świadczenia usług w innym państwie członkowskim, oraz o wszelkich późniejszych zmianach w sprawowanym przez siebie nadzorze.

5. Niniejszy artykuł nie ma zastosowania w przypadku, gdy AMLA działa jako podmiot sprawujący nadzór.

Artykuł  39

Przekazywanie informacji podmiotom zobowiązanym

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór udostępniały podmiotom zobowiązanym podlegającym ich nadzorowi informacje na temat prania pieniędzy i finansowania terroryzmu.

2. Informacje, o których mowa w ust. 1, obejmują:

a) ocenę ryzyka na poziomie Unii przeprowadzoną przez Komisję zgodnie z art. 7 oraz wszelkie stosowne zalecenia Komisji wydane na podstawie tego artykułu;

b) krajowe lub sektorowe oceny ryzyka przeprowadzone zgodnie z art. 8;

c) odpowiednie wytyczne, zalecenia i opinie wydane przez AMLA zgodnie z art. 54 i 55 rozporządzenia (UE) 2024/1620;

d) informacje o państwach trzecich wskazanych zgodnie z rozdziałem III sekcja 2 rozporządzenia (UE) 2024/1624;

e) wszelkie wskazówki i sprawozdania sporządzane przez AMLA, inne podmioty sprawujące nadzór oraz, w stosownych przypadkach, organ publiczny nadzorujący organy samorządu zawodowego, przez FIU lub inny właściwy organ lub organizacje międzynarodowe oraz organy normalizacyjne na temat metod prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, które mogą mieć zastosowanie do danego sektora, oraz przesłanek mogących ułatwić identyfikację transakcji lub działalności, w przypadku których istnieje ryzyko, że mogą być powiązane z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu w tym sektorze, a także na temat wskazówek dotyczących obowiązków podmiotów zobowiązanych w odniesieniu do ukierunkowanych sankcji finansowych.

3. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór prowadziły działania informacyjne, stosownie do sytuacji, w celu informowania podmiotów zobowiązanych podlegających ich nadzorowi o ich obowiązkach.

4. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór niezwłocznie udostępniały podmiotom zobowiązanym podlegającym ich nadzorowi informacje na temat osób lub podmiotów wskazanych w związku z ukierunkowanymi sankcjami finansowymi i sankcjami finansowymi ONZ.

Artykuł  40

Nadzór oparty na analizie ryzyka

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór stosowały do nadzoru podejście oparte na analizie ryzyka. W tym celu państwa członkowskie zapewniają, aby organy te:

a) wyraźnie rozumiały ryzyka prania pieniędzy i finansowania terroryzmu obecne w ich państwie członkowskim;

b) oceniały wszystkie istotne informacje dotyczące szczególnych form ryzyk na poziomie krajowym i międzynarodowym związanych z klientami, produktami i usługami podmiotów zobowiązanych;

c) uzależniały częstotliwość i intensywność nadzoru na miejscu, nadzoru zdalnego i nadzoru tematycznego od profilu ryzyka podmiotów zobowiązanych oraz od ryzyk prania pieniędzy i finansowania terroryzmu w tym państwie członkowskim.

Do celów lit. c) akapitu pierwszego niniejszego ustępu podmioty sprawujące nadzór opracowują roczne programy nadzoru, które uwzględniają również planowanie i zasoby niezbędne do szybkiego reagowania w przypadku wystąpienia obiektywnych i znaczących przesłanek wskazujących na przypadki naruszenia rozporządzeń (UE) 2024/1624 i (UE) 2023/1113.

2. Do dnia 10 lipca 2026 r. AMLA opracuje projekty regulacyjnych standardów technicznych i przedłoży je Komisji do przyjęcia. W tych projektach regulacyjnych standardów technicznych określa się poziomy odniesienia i metodykę oceny i klasyfikacji ryzyka nieodłącznego i szczątkowego podmiotów zobowiązanych, a także częstotliwość, z jaką dokonuje się przeglądu takiego profilu ryzyka. Częstotliwość taka uwzględnia wszelkie istotne zdarzenia lub zmiany w zarządzaniu i działalności podmiotu zobowiązanego, a także charakter i wielkość działalności.

Komisja jest uprawniona do uzupełniania niniejszego rozporządzenia przez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 49-52 rozporządzenia (UE) 2024/1620.

3. Do dnia 10 lipca 2028 r. MLA wyda wytyczne skierowane do podmiotów sprawujących nadzór i dotyczące:

a) cech charakterystycznych podejścia do nadzoru opartego na analizie ryzyka;

b) środków, które należy wprowadzić w ramach podmiotów sprawujących nadzór w celu zapewnienia adekwatnego i skutecznego nadzoru, w tym w celu szkolenia ich personelu;

c) kroków, które należy podjąć przy prowadzeniu nadzoru z uwzględnieniem ryzyka.

W stosownych przypadkach wytyczne, o których mowa w akapicie pierwszym, uwzględniają wyniki ocen przeprowadzonych zgodnie z art. 30 i 35 rozporządzenia (UE) 2024/1620.

4. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór uwzględniały stopień swobody decyzyjnej, jaki przyznano podmiotowi zobowiązanemu, oraz dokonywały stosownego przeglądu ocen ryzyka stanowiących podstawę przedmiotowej swobody decyzyjnej, a także adekwatności wewnętrznych strategii, procedur i środków kontroli tego podmiotu.

5. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór sporządzały szczegółowe roczne sprawozdanie z działalności, a streszczenie tego sprawozdania było upublicznione. Streszczenie to nie może zawierać informacji poufnych i obejmuje:

a) kategorie podmiotów zobowiązanych objętych nadzorem oraz liczbę podmiotów zobowiązanych w podziale na kategorie;

b) opis uprawnień powierzonych podmiotom sprawującym nadzór i przypisanych im zadań, oraz - w stosownych przypadkach -mechanizmów, o których mowa w art. 37 ust. 4, w których uczestniczą, a w przypadku głównego podmiotu sprawującego nadzór - streszczenie przeprowadzonych działań koordynacyjnych;

c) przegląd przeprowadzonych działań nadzorczych.

Artykuł  41

Centralne punkty kontaktowe

1. Do celów art. 37 ust. 1 i art. 38 ust. 1 państwa członkowskie mogą wymagać od emitentów pieniądza elektronicznego, dostawców usług płatniczych i dostawców usług w zakresie kryptoaktywów, którzy prowadzą na ich terytorium zakłady inne niż jednostka zależna lub oddział lub które prowadzą na ich terytorium działalność za pośrednictwem przedstawicieli lub dystrybutorów lub za pośrednictwem innych rodzajów infrastruktury w ramach swobody świadczenia usług, wyznaczenia centralnego punktu kontaktowego na ich terytorium. Ten centralny punkt kontaktowy zapewnia, w imieniu podmiotu prowadzącego zobowiązanego, zgodność z przepisami dotyczącymi przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu oraz ułatwia nadzór ze strony podmiotów sprawujących nadzór, w tym poprzez dostarczanie podmiotom sprawującym nadzór dokumentów i informacji na żądanie.

2. Do dnia 10 lipca 2026 r. AMLA opracuje projekty regulacyjnych standardów technicznych i przedłoży je Komisji do przyjęcia. Te projekty regulacyjnych standardów technicznych określają kryteria ustalania okoliczności, w których właściwe jest wyznaczenie centralnego punktu kontaktowego na podstawie ust. 1, oraz funkcje centralnych punktów kontaktowych.

Komisja jest uprawniona do uzupełniania niniejszej dyrektywy przez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 49-52 rozporządzenia (UE) 2024/1620.

Artykuł  42

Ujawnianie informacji FIU

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby w sytuacji gdy podmioty sprawujące nadzór odkryją - w trakcie kontroli przeprowadzanych w odniesieniu do podmiotów zobowiązanych lub w jakikolwiek inny sposób - okoliczności faktyczne mogące mieć związek z praniem pieniędzy, jego przestępstwami źródłowymi lub finansowaniem terroryzmu, organy te niezwłocznie informowały o tym FIU.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór uprawnione do nadzorowania rynku akcji, rynku walutowego oraz rynku finansowych instrumentów pochodnych informowały FIU, jeżeli odkryją informacje mogące mieć związek z praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu.

3. Państwa członkowskie zapewniają, aby zgodność z wymogami nie zastąpiła żadnego obowiązku zgłaszania przez organy nadzorcze odpowiednim właściwym organom wszelkiej działalności przestępczej, którą odkryją lub o której się dowiedzą w kontekście prowadzonych przez siebie działań nadzorczych.

Artykuł  43

Przekazywanie informacji do FIU

Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór przekazywały FIU co najmniej następujące informacje:

a) wykaz zakładów prowadzących działalność w odpowiednim państwie członkowskim oraz wykaz infrastruktury podlegającej ich nadzorowi zgodnie z art. 38 ust. 1, a także wszelkie zmiany w tych wykazach;

b) wszelkie istotne ustalenia wskazujące na poważne niedociągnięcia w systemach zgłoszeniowych podmiotów zobowiązanych;

c) wyniki ocen ryzyka przeprowadzonych zgodnie z art. 40 w formie zagregowanej.

Artykuł  44

Ogólne zasady dotyczące współpracy nadzorczej

Państwa członkowskie zapewniają jak najszerszą współpracę między podmiotami sprawującymi nadzór, niezależnie od ich charakteru lub statusu. Współpraca ta może obejmować prowadzenie - w granicach uprawnień podmiotu sprawującego nadzór, do którego skierowano wniosek - dochodzeń w imieniu podmiotów sprawujących nadzór, który wystąpił z wnioskiem, oraz późniejszą wymianę informacji uzyskanych w wyniku tych dochodzeń lub ułatwianie prowadzenia takich dochodzeń przez podmioty sprawujące nadzór, który wystąpił z wnioskiem.

Artykuł  45

Przekazywanie informacji o działalności transgranicznej

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia informowały podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa jak najszybciej, a w każdym razie w terminie 3 miesięcy od otrzymania powiadomienia zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2024/1624, o działalności, którą podmiot zobowiązany zamierza prowadzić w przyjmującym państwie członkowskim.

O wszelkich późniejszych zmianach zgłoszonych podmiotom sprawującym nadzór państwa członkowskiego pochodzenia zgodnie z art. 8 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2024/1624 powiadamia się podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa członkowskiego jak najszybciej, a w każdym razie w terminie 1 miesiąca od ich otrzymania.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia udostępniały również podmiotom sprawującym nadzór przyjmującego państwa członkowskiego informacje na temat działalności faktycznie prowadzonej przez podmiot zobowiązany na terytorium przyjmującego państwa członkowskiego, które to informacje otrzymują w kontekście ich działań nadzorczych, w tym informacje przekazane przez podmioty zobowiązane w odpowiedzi na kwestionariusze nadzorcze oraz wszelkie istotne informacje z związane z działalnością przeprowadzoną przez przyjmujące państwo członkowskie.

Informacje, o których mowa w akapicie pierwszym, wymieniane są co najmniej raz w roku. W przypadku gdy informacje te są przekazywane w formie zagregowanej, państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia niezwłocznie odpowiadały na wszelkie wnioski o dodatkowe informacje wystosowane przez podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa członkowskiego.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu drugiego niniejszego ustępu państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia informowały podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa członkowskiego niezwłocznie po otrzymaniu powiadomienia od podmiotów zobowiązanych zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2024/1624 o rozpoczęciu działalności w przyjmującym państwie członkowskim.

Artykuł  46

Przepisy dotyczące współpracy w kontekście nadzoru nad grupą

1. W przypadku instytucji kredytowych i instytucjach finansowych będących częścią grupy państwa członkowskie zapewniają, aby do celów określonych w art. 37 ust. 1 podmioty sprawujące nadzór finansowy państwa członkowskiego pochodzenia i przyjmującego państwa członkowskiego współpracowały ze sobą w jak największym zakresie, niezależnie od ich charakteru lub statusu. Współpracują one również z AMLA, gdy działa jako podmiot sprawujący nadzór.

2. Z wyjątkiem przypadków, w których AMLA działa jako podmiot sprawujący nadzór, państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór finansowy państwa członkowskiego pochodzenia nadzorowały skuteczne wdrażanie obejmujących całą grupę strategii, procedur i środków kontroli, o których mowa w rozdziale II sekcja 2 rozporządzenia (UE) 2024/1624. Państwa członkowskie zapewniają również, aby podmioty sprawujące nadzór finansowy przyjmującego państwa członkowskiego sprawowały nadzór nad przestrzeganiem przez zakłady znajdujące się na terytorium ich państwa członkowskiego rozporządzeń (UE) 2024/1624 i (UE) 2023/1113.

3. Do celów niniejszego artykułu i z wyjątkiem przypadków, w których utworzono kolegia podmiotów sprawujących nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu zgodnie z art. 49, państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór finansowy przekazywały sobie nawzajem wszelkie informacje, które są im potrzebne do wykonywania ich zadań nadzorczych, zarówno na wniosek, jak i z własnej inicjatywy. W szczególności podmioty sprawujące nadzór finansowy wymieniają się wszelkimi informacjami, które mogłyby mieć istotny wpływ na ocenę narażenia instytucji kredytowej lub instytucji finansowej w innym państwie członkowskim na ryzyko nieodłączne lub szczątkowe, co obejmuje:

a) określenie struktury prawnej, struktury zarządzania i struktury organizacyjnej grupy, obejmującej wszystkie jednostki zależne i oddziały;

b) istotne informacje o beneficjentach rzeczywistych i kadrze kierowniczej wyższego szczebla, w tym wyniki kontroli kompetencji i reputacji, niezależnie od tego, czy zostały one przeprowadzone na podstawie niniejszej dyrektywy czy na podstawie innych aktów prawnych Unii;

c) strategie, procedury i środki kontroli wprowadzone w ramach grupy;

d) informacje dotyczące należytej staranności wobec klienta, w tym dokumentację dotyczącą klientów i rejestry transakcji;

e) niekorzystne zmiany, jakie nastąpiły w stosunku do jednostki dominującej, jednostek zależnych lub oddziałów, które mogłyby mieć poważny wpływ na inne części grupy;

f) kary pieniężne, które podmioty sprawujące nadzór finansowy zamierzają nałożyć, oraz środki administracyjne, które podmioty sprawujące nadzór finansowy zamierzają zastosować zgodnie z sekcją 4 niniejszego rozdziału.

Państwa członkowskie zapewniają również, aby podmioty sprawujące nadzór finansowy były w stanie - w granicach swoich uprawnień - prowadzić dochodzenia w imieniu podmioty sprawujące nadzór występującego z wnioskiem oraz dzielić się informacjami uzyskanymi w wyniku tych dochodzeń lub ułatwiać prowadzenie takich dochodzeń przez podmioty sprawujące nadzór występujący z wnioskiem.

4. Do dnia 10 lipca 2026 r. AMLA opracuje projekty regulacyjnych standardów technicznych i przedłoży je Komisji do przyjęcia. W tych projektach regulacyjnych standardów technicznych szczegółowo określa się odpowiednie obowiązki podmiotów sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia i przyjmującego państwa członkowskiego oraz warunki współpracy między nimi.

Komisja jest uprawniona do uzupełniania niniejszego rozporządzenia przez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 49-52 rozporządzenia (UE) 2024/1620.

5. Podmioty sprawujące nadzór finansowy mogą skierować sprawę do AMLA w każdej z następujących sytuacji:

a) jeżeli podmiot sprawujący nadzór finansowy nie przekazał informacji, o których mowa w ust. 3;

b) jeżeli wniosek o współpracę został odrzucony lub nie został rozpatrzony w rozsądnym terminie;

c) w przypadku braku porozumienia z przyczyn obiektywnych w sprawie stwierdzonych naruszeń i w sprawie nakładanych kar pieniężnych lub środków administracyjnych, które mają zostać stosowane na dany podmiot lub grupę w celu zaradzenia tym naruszeniom.

AMLA może podjąć działania na mocy uprawnień powierzonych mu na podstawie art. 33 rozporządzenia (UE) 2024/1620. W takim przypadku AMLA przedstawia swoją opinię na temat przedmiotu wniosku w terminie jednego miesiąca.

6. Państwa członkowskie zapewniają, aby niniejszy artykuł miał również zastosowanie do nadzoru nad:

a) grupami podmiotów zobowiązanych w sektorze niefinansowym;

b) podmiotami zobowiązanymi prowadzącymi działalność w ramach swobody świadczenia usług bez żadnej infrastruktury w państwach członkowskich innych niż państwo członkowskie, w którym mają siedzibę, w przypadku gdy nadzór nad działalnością w tym drugim państwie członkowskim jest sprawowany przez podmioty sprawujące nadzór tego drugiego państwa członkowskiego zgodnie z art. 37 ust. 1 akapit drugi.

W przypadku wystąpienia sytuacji, o których mowa w ust. 5, w odniesieniu do podmiotów sprawujących nadzór niefinansowy, AMLA może podjąć działania na mocy uprawnień powierzonych mu na mocy art. 38 rozporządzenia (UE) 2024/1620.

Państwa członkowskie zapewniają również, aby w przypadkach, w których podmioty zobowiązane w sektorze niefinansowym są częścią struktur, które mają wspólnego właściciela, wspólny zarząd lub wspólną kontrolę zgodności z przepisami, w tym sieci lub partnerstw, podmioty sprawujące nadzór niefinansowy współpracowały i wymieniały informacje.

Artykuł  47

Współpraca nadzorcza dotycząca podmiotów zobowiązanych prowadzących działalność transgraniczną

1. W przypadku gdy podmioty zobowiązane niebędące częścią grupy prowadzą działalność transgraniczną, o której mowa w art. 54 ust. 1, a podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia i przyjmującego państwa członkowskiego dzielą nadzór zgodnie z art. 37 ust. 1 i art. 38 ust. 1, państwa członkowskie zapewniają, aby te podmioty sprawujące nadzór współpracowały ze sobą w jak najszerszym zakresie i pomagały sobie nawzajem w sprawowaniu nadzoru zgodnie z art. 37 ust. 1 i art. 38 ust. 1.

Do celów akapitu pierwszego i z wyjątkiem przypadków, w których kolegia podmiotów sprawujących nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu utworzono zgodnie z art. 49, państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór:

a) przekazywały sobie wzajemnie wszelkie informacje, których potrzebują do wykonywania swoich zadań nadzorczych, na wniosek lub z własnej inicjatywy, w tym informacje, o których mowa w art. 46 ust. 3 akapit pierwszy lit. a),

b) i d), jeżeli informacje te są niezbędne do wykonywania zadań nadzorczych;

b) informowały się wzajemnie o wszelkich niekorzystnych zmianach w odniesieniu do podmiotu zobowiązanego, jego zakładów lub rodzajów infrastruktury, które to zmiany mogłyby poważnie wpłynąć na spełnianie przez podmiot mających zastosowanie wymogów, oraz o wszelkich karach pieniężnych, które mają zamiar nałożyć, lub środkach administracyjnych, które zamierzają zastosować zgodnie z sekcją 4 niniejszego rozdziału;

c) były w stanie prowadzić - w granicach swoich uprawnień - dochodzenia w imieniu podmiotu sprawującego nadzór występującego z wnioskiem oraz dzielić się informacjami uzyskanymi w wyniku tych dochodzeń lub ułatwiać prowadzenie takich dochodzeń przez podmiot sprawujący nadzór występujący z wnioskiem.

Niniejszy ustęp ma również zastosowanie w przypadku podmiotów zobowiązanych mających siedzibę w jednym państwie członkowskim i prowadzących działalność w ramach swobody świadczenia usług w innym państwie członkowskim bez żadnej infrastruktury, jeżeli nadzór nad działalnością w tym innym państwie członkowskim jest sprawowany przez podmioty sprawujące nadzór tego państwa członkowskiego zgodnie z art. 37 ust. 1 akapit drugi.

2. W przypadku gdy nadzór nad podmiotem zobowiązanym i wszelkimi rodzajami jego infrastruktury w innych państwach członkowskich powierza się podmiotom sprawującym nadzór państwa członkowskiego pochodzenia zgodnie z art. 38 ust. 2, państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia regularnie informowały podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa członkowskiego o środkach stosowanych w ramach podmiotu zobowiązanego oraz o przestrzeganiu przez ten podmiot mających zastosowanie wymogów, w tym wymogów obowiązujących w przyjmującym państwie członkowskim. W przypadku stwierdzenia poważnych, powtarzających się lub systematycznych naruszeń podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia niezwłocznie informują podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa członkowskiego o tych naruszeniach oraz o wszelkich karach pieniężnych, które zamierzają nałożyć, oraz o środkach administracyjnych, które zamierzają zastosować w celu zaradzenia im.

Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa członkowskiego zapewniały pomoc podmiotom sprawującym nadzór państwa członkowskiego pochodzenia w celu zapewnienia weryfikacji przestrzegania przez podmiot zobowiązany wymogów prawnych. W szczególności państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa członkowskiego informowały podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia o wszelkich poważnych wątpliwościach co do przestrzegania przez podmiot zobowiązany mających zastosowanie wymogów oraz aby przekazywały wszelkie posiadane informacje w tym zakresie podmiotom sprawującym nadzór państwa członkowskiego pochodzenia.

Niniejszy ustęp ma również zastosowanie w przypadku podmiotów zobowiązanych mających siedzibę w jednym państwie członkowskim i prowadzących działalność w ramach swobody świadczenia usług w innym państwie członkowskim bez żadnej infrastruktury, z wyjątkiem przypadków, gdy nadzór nad działalnością w tym innym państwie członkowskim jest sprawowany przez podmioty sprawujące nadzór tego innego państwa członkowskiego zgodnie z art. 37 ust. 1 akapit drugi.

3. Podmioty sprawujące nadzór mają możliwość skierowania sprawy do AMLA w każdej z następujących sytuacji:

a) jeżeli podmiot sprawujący nadzór nie przekazał informacji, o których mowa w ust. 1 akapit drugi lit. a) i

b) lub ust. 2 akapity pierwszy i drugi;

b) jeżeli wniosek o współpracę został odrzucony lub nie został rozpatrzony w rozsądnym terminie;

c) w przypadku braku porozumienia z przyczyn obiektywnych w sprawie stwierdzonych naruszeń i w sprawie nakładanych kar pieniężnych lub środków administracyjnych, które mają zostać zastosowane wobec danego podmiotu w celu zaradzenia tym naruszeniom.

AMLA podejmuje działania na mocy uprawnień powierzonych mu na podstawie art. 33 i 38 rozporządzenia (UE) 2024/1620. AMLA przedstawia swoją opinię na temat przedmiotu wniosku w terminie jednego miesiąca.

Artykuł  48

Wymiana informacji dotyczących wdrażania strategii obejmujących całą grupę w państwach trzecich

Podmioty sprawujące nadzór, w tym AMLA, informują się wzajemnie o przypadkach, w których prawo państwa trzeciego nie zezwala na wdrożenie strategii, procedur i środków kontroli wymaganych na podstawie art. 16 rozporządzenia (UE) 2024/1624. W takich przypadkach podmioty sprawujące nadzór mogą podjąć skoordynowane działania w celu znalezienia rozwiązania. Przy ocenie tego, które państwa trzecie nie zezwalają na wdrożenie strategii, procedur i środków kontroli wymaganych na podstawie art. 16 rozporządzenia (UE) 2024/1624, podmioty sprawujące nadzór biorą pod uwagę wszelkie ograniczenia prawne mogące stać na przeszkodzie prawidłowemu wdrożeniu tych strategii, procedur i środków kontroli, w tym obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej, niewystarczający poziom ochrony danych i inne ograniczenia wymiany informacji, które mogą mieć znaczenie w tym względzie.

SEKCJA  2

Współpraca w ramach kolegiów podmiotów sprawujących nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu oraz z odpowiednikami z państw trzecich

Artykuł  49

Kolegia podmiotów sprawujące nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu w sektorze finansowym

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmiot sprawujący nadzór finansowy odpowiedzialny za jednostkę dominującą grupy instytucji kredytowych lub instytucji finansowych lub za siedzibę zarządu instytucji kredytowej lub instytucji finansowej utworzył specjalne kolegia podmiotów sprawujących nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu w każdej z następujących sytuacji:

a) jeżeli instytucja kredytowa lub instytucja finansowa, w tym ich grupy, utworzyła zakłady w co najmniej dwóch różnych państwach członkowskich innych niż państwo członkowskie, w którym znajduje się siedziba jej zarządu;

b) jeżeli instytucja kredytowa lub instytucja finansowa z państwa trzeciego utworzyła zakłady w co najmniej trzech państwach członkowskich.

2. Stałymi członkami kolegium są podmiot sprawujący nadzór finansowy odpowiedzialny za jednostkę dominującą lub siedzibę zarządu; podmioty sprawujące nadzór finansowy odpowiedzialne za zakłady w przyjmujących państwach członkowskich; i podmioty sprawujące nadzór finansowy odpowiedzialne za infrastrukturę w przyjmujących państwach członkowskich zgodnie z art. 38.

3. Niniejszy artykuł nie ma zastosowania w przypadku, gdy AMLA działa jako podmiot sprawujący nadzór.

4. Działania kolegiów podmiotów sprawujących nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu są proporcjonalne do poziomu ryzyk prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, na które narażona jest instytucja kredytowa lub instytucja finansowa lub grupa, oraz do skali jej działalności transgranicznej.

5. Do celów ust. 1 państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór finansowy identyfikowały:

a) wszystkie instytucje kredytowe lub instytucje finansowe, które uzyskały zezwolenie w swoich państwach członkowskich i które mają zakłady w innych państwach członkowskich lub państwach trzecich;

b) wszystkie zakłady utworzone przez instytucje kredytowe lub instytucje finansowe w innych państwach członkowskich lub państwach trzecich;

c) zakłady utworzone na ich terytorium przez instytucje kredytowe lub instytucje finansowe z innych państw członkowskich lub państw trzecich.

6. W sytuacjach innych niż objęte art. 38, w przypadku gdy instytucje kredytowe lub instytucje finansowe prowadzą działalność w innych państwach członkowskich w ramach swobody świadczenia usług, podmiot sprawujący nadzór finansowy państwa członkowskiego pochodzenia może zaprosić podmioty sprawujące nadzór finansowy tych państw członkowskich do uczestnictwa w kolegium w charakterze obserwatorów.

7. W przypadku gdy w skład grupy instytucji kredytowych lub instytucji finansowych wchodzi jakikolwiek podmiot zobowiązany w sektorze niefinansowym, podmiot sprawujący nadzór finansowy ustanawiający kolegium zaprasza do uczestnictwa w kolegium podmioty sprawujące nadzór tych podmiotów zobowiązanych.

8. Państwa członkowskie mogą zezwolić na utworzenie kolegiów podmiotów sprawujących nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, jeżeli instytucja kredytowa lub instytucja finansowa z siedzibą w Unii utworzyła zakłady w co najmniej dwóch państwach trzecich. Podmioty sprawujące nadzór finansowy mogą zwrócić się do swoich odpowiedników z tych państw trzecich o ustanowienie takiego kolegium. Podmioty sprawujące nadzór finansowy uczestniczące w kolegium zawierają pisemną umowę określającą warunki i procedury współpracy oraz wymiany informacji.

9. Państwa członkowskie zapewniają, aby kolegia były wykorzystywane m.in. do wymiany informacji, świadczenia wzajemnejpomocy lub koordynowania podejścia nadzorczego wobec grupy lub instytucji, w tym - w stosownych przypadkach - do wprowadzania odpowiednich i proporcjonalnych środków w celu zajęcia się poważnymi naruszeniami rozporządzeń (UE) 2024/1624 i (UE) 2023/1113 wykrytymi na szczeblu grupy lub instytucji kredytowej lub instytucji finansowej lub w zakładach utworzonych przez grupę lub instytucję w jurysdykcji podmiotu sprawującego nadzór uczestniczącego w kolegium.

10. AMLA może uczestniczyć w posiedzeniach kolegiów podmiotów sprawujących nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu i ułatwia ich pracę zgodnie z art. 31 rozporządzenia (UE) 2024/1620. W przypadku gdy AMLA postanowi uczestniczyć w posiedzeniach kolegium podmiotów sprawujących nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, ma on status obserwatora.

11. Podmioty sprawujące nadzór finansowy mogą zezwolić swoim odpowiednikom z państw trzecich na uczestnictwo w charakterze obserwatorów w kolegiach podmiotów sprawujących nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu w przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. b), lub w przypadku gdy unijne grupy lub instytucje kredytowe lub instytucje finansowe prowadzą oddziały i jednostki zależne w tych państwach trzecich, pod warunkiem że:

a) odpowiednicy z państw trzecich składają wniosek o uczestnictwo, a członkowie kolegium zgadzają się na ich uczestnictwo lub członkowie kolegium zgadzają się zaprosić tych odpowiedników z państw trzecich;

b) przestrzegane są unijne przepisy o ochronie danych dotyczące przekazywania danych;

c) odpowiednicy z państw trzecich podpisują pisemną umowę, o której mowa w ust. 8 zdanie trzecie, i przekazują kolegium odpowiednie informacje, którymi dysponują, do celów nadzoru nad instytucjami kredytowymi lub instytucjami finansowymi lub grupą;

d) ujawniane informacje są chronione wymogami zachowania tajemnicy zawodowej w stopniu co najmniej równoważnym temu, o którym mowa w art. 67 ust. 1, i są wykorzystywane wyłącznie w celu wykonywania zadań nadzorczych uczestniczących podmiotów sprawujących nadzór finansowego lub odpowiedników z państw trzecich.

Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór finansowy ustanawiające kolegia przeprowadzały ocenę spełnienia warunków określonych w akapicie pierwszym i przedkładały ją stałym członkom kolegium. Ocenę tę przeprowadza się przed zezwoleniem odpowiednikowi z państwa trzeciego na przystąpienie do kolegium, a następnie można ją w razie potrzeby powtórzyć. Podmioty sprawujące nadzór finansowy państwa członkowskiego pochodzenia mogą zwrócić się o wsparcie do AMLA w celu przeprowadzenia tej oceny.

12. W przypadku gdy stali członkowie kolegium uznają to za niezbędne, zaproszeni mogą zostać dodatkowi obserwatorzy, pod warunkiem że przestrzegane są wymogi poufności. Obserwatorami mogą być m.in. podmioty sprawujące nadzór ostrożnościowy, w tym EBC, działający zgodnie z rozporządzeniem Rady (UE) nr 1024/2013 ⁴³ , oraz europejskie urzędy nadzoru i FIU.

13. W przypadku gdy członkowie kolegium nie są w stanie osiągnąć porozumienia w kwestii środków, które należy zastosować w odniesieniu do podmiotu zobowiązanego, mogą skierować sprawę do AMLA i zwrócić się do niego o pomoc zgodnie z art. 33 rozporządzenia (UE) 2024/1620.

14. Do dnia 10 lipca 2026 r. AMLA opracuje projekty regulacyjnych standardów technicznych i przedłoży je Komisji do przyjęcia. Te projekty regulacyjnych standardów technicznych określają:

a) ogólne warunki funkcjonowania, z uwzględnieniem ryzyka, kolegiów podmiotów sprawujących nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu w sektorze finansowym, w tym warunki współpracy między stałymi członkami i z obserwatorami, oraz funkcjonowanie operacyjne takich kolegiów;

b) wzór pisemnej umowy, która ma zostać podpisana przez podmioty sprawujące nadzór finansowy zgodnie z ust. 8;

c) wszelkie dodatkowe środki, które mają zostać wdrożone przez kolegia, w przypadku gdy w skład grup wchodzą podmioty zobowiązane w sektorze niefinansowym;

d) warunki uczestnictwa podmiotów sprawujących nadzór finansowy z państw trzecich.

Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszej dyrektywy poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 49-52 rozporządzenia (UE) 2024/1620.

Artykuł  50

Kolegia podmiotów sprawujących nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu w sektorze niefinansowym

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór niefinansowy odpowiedzialne za jednostkę dominującą grupy podmiotów zobowiązanych z sektora niefinansowego lub za siedzibę zarządu podmiotu zobowiązanego z sektora niefinansowego mogły ustanowić specjalne kolegia podmiotów sprawujących nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu w każdej z następujących sytuacji:

a) jeżeli podmiot zobowiązany z sektora niefinansowego lub jego grupa utworzyły zakłady w co najmniej dwóch różnych państwach członkowskich innych niż państwo członkowskie, w którym znajduje się siedziba jego zarządu;

b) jeżeli podmiot z państwa trzeciego podlegający wymogom w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu inny niż instytucja kredytowa lub instytucja finansowa utworzył zakłady w co najmniej trzech państwach członkowskich.

Niniejszy ustęp ma również zastosowanie do struktur, które mają wspólnego właściciela, wspólny zarząd lub wspólną kontrolę zgodności z przepisami, w tym do sieci lub partnerstw, do których mają zastosowanie wymogi obejmujące całą grupę zgodnie z art. 16 rozporządzenia (UE) 2024/1624.

Stałymi członkami kolegium są podmiot sprawującego nadzór niefinansowy odpowiedzialny za jednostkę dominującą lub siedzibę zarządu oraz podmioty sprawujące nadzór niefinansowy odpowiedzialne za zakłady w przyjmujących państwach członkowskich lub za nadzór nad tym podmiotem zobowiązanym w innych państwach członkowskich w przypadkach objętych art. 37 ust. 1 akapit drugi.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby w przypadku gdy podmiot sprawujący nadzór niefinansowy odpowiedzialny za jednostkę dominującą grupy lub siedzibę zarządu podmiotu zobowiązanego nie ustanowi kolegium, podmioty sprawujące nadzór niefinansowy, o których mowa w ust. 1 akapit drugi lit. b), mogły przedstawić opinię, że biorąc pod uwagę ryzyka prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, na które narażone są podmiot zobowiązany lub grupa, oraz skalę ich działalności transgranicznej, kolegium powinno zostać ustanowione. Opinia ta jest przedkładana przez co najmniej dwa podmioty sprawujące nadzór niefinansowy i zostaje skierowana do:

a) podmiotu sprawującego nadzór niefinansowego odpowiedzialnego za jednostkę dominującą grupy lub siedzibę zarządu podmiotu zobowiązanego;

b) AMLA;

c) wszystkich pozostałych podmiotów sprawujących nadzór niefinansowy.

W przypadku gdy podmiot sprawujący nadzór niefinansowy, o którym mowa w lit. a) akapitu pierwszego niniejszego ustępu, jest organem samorządu zawodowego, opinia ta jest również przedkładana do organu publicznego odpowiedzialnego za dozór nad tym organem samorządu zawodowego zgodnie z art. 52.

3. W przypadku gdy po przedstawieniu opinii zgodnie z ust. 2 podmiot sprawujący nadzór niefinansowy odpowiedzialny za jednostkę dominującą grupy lub siedzibę zarządu podmiotu zobowiązanego nadal uważa, że ustanowienie kolegium nie jest konieczne, państwa członkowskie zapewniają, aby kolegium mogły ustanowić pozostałe podmioty sprawujące nadzór niefinansowy, pod warunkiem że w jego skład wejdzie co najmniej dwóch członków. W takich przypadkach te podmioty sprawujące nadzór niefinansowy wybierają wspólnie, kto jest podmiotem sprawującym nadzór odpowiedzialnym za kolegium. Podmiot sprawujący nadzór niefinansowy odpowiedzialny za jednostkę dominującą grupy lub siedzibę zarządu podmiotu zobowiązanego jest informowany o działalności kolegium i może w każdej chwili dołączyć do kolegium.

4. Do celów ust. 1 państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór niefinansowy identyfikowały:

a) wszystkie podmioty zobowiązane z sektora niefinansowego, które mają siedzibę zarządu w ich państwach członkowskich i które mają zakłady w innych państwach członkowskich lub państwach trzecich;

b) wszystkie zakłady utworzone przez te podmioty zobowiązane w innych państwach członkowskich lub państwach trzecich;

c) zakłady utworzone na ich terytorium przez podmioty zobowiązane z sektora niefinansowego z innych państw członkowskich lub państw trzecich.

5. W przypadku gdy podmioty zobowiązane z sektora niefinansowego prowadzą działalność w innych państwach członkowskich w ramach swobody świadczenia usług, podmiot sprawujący nadzór niefinansowy państwa członkowskiego pochodzenia może zaprosić podmioty sprawujące nadzór niefinansowy tych państw członkowskich do uczestnictwa w kolegium w charakterze obserwatorów.

6. W przypadku gdy grupa z sektora niefinansowego obejmuje jakąkolwiek instytucję kredytową lub instytucję finansową, ale ich obecność w grupie nie osiąga progu wymaganego do ustanowienia kolegium zgodnie z art. 49, podmiot sprawujący nadzór ustanawiający kolegium zaprasza podmioty sprawujące nadzór finansowy tych instytucji kredytowych lub instytucji finansowych do uczestnictwa w kolegium.

7. Państwa członkowskie mogą zezwolić na utworzenie kolegiów podmiotów sprawujących nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, jeżeli podmiot zobowiązany z sektora niefinansowego z siedzibą w Unii utworzył zakłady w co najmniej dwóch państwach trzecich. Podmioty sprawujące nadzór niefinansowy mogą zwrócić się do swoich odpowiedników z tych państw trzecich o ustanowienie takiego kolegium. Podmioty sprawujące nadzór uczestniczące w kolegium zawierają pisemną umowę określającą warunki i procedury współpracy i wymiany informacji.

W przypadku gdy kolegium zostaje utworzone dla podmiotów zobowiązanych, o których mowa w art. 3 pkt 3 lit. a) i b) rozporządzenia (UE) 2024/1624, lub ich grup, pisemna umowa, o której mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, zawiera także procedury zapewniające, by żadna z informacji zgromadzonych na podstawie art. 21 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2024/1624 nie została udostępniona, chyba że zastosowanie ma akapit drugi art. 21 ust. 2.

8. Państwa członkowskie zapewniają, aby kolegia były wykorzystywane m.in. do wymiany informacji, świadczenia wzajemnej pomocy lub koordynowania podejścia nadzorczego wobec grupy lub podmiotu zobowiązanego, w tym - w stosownych przypadkach - do wprowadzania odpowiednich i proporcjonalnych środków w celu zajęcia się poważnymi naruszeniami rozporządzeń (UE) 2024/1624 i (UE) 2023/1113 wykrytymi na poziomie grupy lub podmiotu zobowiązanego lub w zakładach utworzonych przez grupę lub podmiot zobowiązany w jurysdykcji organu nadzoru uczestniczącego w kolegium.

9. AMLA może uczestniczyć w posiedzeniach kolegiów podmiotów sprawujących nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu i ułatwia ich pracę zgodnie z art. 36 rozporządzenia (UE) 2024/1620. W przypadku gdy AMLA postanowi uczestniczyć w posiedzeniach kolegium podmioty sprawujące nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, ma on status obserwatora.

10. Podmioty sprawujące nadzór niefinansowy mogą zezwolić swoim odpowiednikom z państw trzecich na uczestnictwo w charakterze obserwatorów w kolegiach podmiotów sprawujących nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu w przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. b), lub w przypadku gdy unijne podmioty zobowiązane w sektorze niefinansowym lub ich grupy prowadzą oddziały i jednostki zależne w tych państwach trzecich, pod warunkiem że:

a) odpowiednicy z państw trzecich składają wniosek o uczestnictwo, a członkowie kolegium zgadzają się na ich uczestnictwo lub członkowie kolegium zgadzają się zaprosić tych odpowiedników z państw trzecich;

b) przestrzegane są unijne przepisy o ochronie danych dotyczące przekazywania danych;

c) odpowiednicy z państw trzecich podpisują pisemną umowę, o której mowa w ust. 7 zdanie trzecie, i przekazują kolegium odpowiednie informacje, którymi dysponują, do celów nadzoru nad podmiotem zobowiązanym lub grupą;

d) ujawniane informacje są chronione wymogami zachowania tajemnicy zawodowej w stopniu co najmniej równoważnym temu, o którym mowa w art. 67 ust. 1, i są wykorzystywane wyłącznie w celu wykonywania zadań nadzorczych uczestniczących podmiotów sprawujących nadzór niefinansowy lub odpowiedników z państw trzecich.

Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór niefinansowy odpowiedzialne za jednostkę dominującą grupy lub za siedzibę zarządu podmiotu zobowiązanego lub w przypadkach objętych ust. 3 za kolegium przeprowadzały ocenę spełnienia warunków określonych w akapicie pierwszym niniejszego ustępu i przedkładały ją stałym członkom kolegium. Ocenę tę przeprowadza się przed zezwoleniem odpowiednikowi z państwa trzeciego na przystąpienie do kolegium, a następnie można ją w razie potrzeby powtórzyć. Podmioty sprawujące nadzór niefinansowy odpowiedzialne za ocenę mogą zwrócić się o wsparcie do AMLA w celu przeprowadzenia tej oceny.

11. W przypadku gdy stali członkowie kolegium uznają to za niezbędne, zaproszeni mogą zostać dodatkowi obserwatorzy, pod warunkiem że przestrzegane są wymogi poufności. Obserwatorami mogą być m.in. FIU.

12. W przypadku gdy członkowie kolegium nie są w stanie osiągnąć porozumienia w kwestii środków, które należy zastosować w odniesieniu do podmiotu zobowiązanego, mogą skierować sprawę do AMLA i zwrócić się do niego o pomoc zgodnie z art. 38 rozporządzenia (UE) 2024/1620. W terminie 2 miesięcy AMLA wydaje opinię w sprawie, której dotyczy brak porozumienia.

13. Do dnia 10 lipca 2026 r. AMLA opracuje projekty regulacyjnych standardów technicznych i przedłoży je Komisji do przyjęcia. Te projekty regulacyjnych standardów technicznych określają:

a) ogólne warunki funkcjonowania kolegiów podmiotów sprawujących nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu w sektorze niefinansowym, w tym warunki współpracy między stałymi członkami i z obserwatorami, oraz funkcjonowanie operacyjne takich kolegiów;

b) wzór pisemnej umowy, która ma zostać podpisana przez podmioty sprawujące nadzór niefinansowy zgodnie z ust. 7;

c) warunki uczestnictwa podmiotów sprawujących nadzór niefinansowego z państw trzecich;

d) wszelkie dodatkowe środki, które mają zostać wdrożone przez kolegia, w przypadku gdy w skład grupy wchodzą instytucje kredytowe lub instytucje finansowe.

Komisja jest uprawniona do uzupełniania niniejszej dyrektywy przez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 49-52 rozporządzenia (UE) 2024/1620.

14. Do dnia 10 lipca 2029 r., a następnie co dwa lata AMLA wydaje opinię na temat funkcjonowania kolegiów podmiotów sprawujących nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu w sektorze niefinansowym. Opinia taka powinna zawierać:

a) przegląd kolegiów ustanowionych przez podmioty sprawujące nadzór niefinansowy;

b) ocenę działań podjętych przez te kolegia i osiągniętego poziomu współpracy, w tym trudności w funkcjonowaniu kolegiów.

Artykuł  51

Współpraca z podmiotami sprawującymi nadzór z państw trzecich

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór mogły zawierać porozumienia o współpracy przewidujące współpracę i wymianę informacji poufnych z ich odpowiednikami z państw trzecich. Takie porozumienia o współpracy są zgodne z mającymi zastosowanie przepisami o ochronie danych i są zawierane na zasadzie wzajemności oraz chronione wymogami zachowania tajemnicy zawodowej w stopniu co najmniej równoważnym temu, o którym mowa w art. 67 ust. 1. Informacje poufne wymieniane zgodnie z tymi porozumieniami o współpracy są wykorzystywane do wykonywania zadań nadzorczych wyłącznie przez te organy.

W przypadku gdy wymieniane informacje pochodzą z innego państwa członkowskiego, są one ujawniane wyłącznie za wyraźną zgodą podmiotu sprawującego nadzór, który je przekazał, i - w stosownych przypadkach - jedynie do celów, na które ten podmiot sprawujący nadzór udzielił zgody.

2. Do celów ust. 1 AMLA udziela pomocy, która może być niezbędna do oceny równoważności wymogów zachowania tajemnicy zawodowej mających zastosowanie do odpowiednika z państwa trzeciego.

3. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór powiadamiały AMLA o każdym porozumieniu podpisanym zgodnie z niniejszym artykułem w terminie jednego miesiąca od jego podpisania.

4. Do dnia 10 lipca 2029 r. AMLA opracuje projekty wykonawczych standardów technicznych i przedłoży je Komisji do przyjęcia. Te projekty wykonawczych standardów technicznych określają wzór, który ma być stosowany do celów zawierania porozumień o współpracy, o których mowa w ust. 1.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 53 rozporządzenia (UE) 2024/1620.

SEKCJA  3

Przepisy szczególne dotyczące organów samorządu zawodowego

Artykuł  52

Dozór nad organami samorządu zawodowego

1. W przypadku gdy państwa członkowskie postanowią - zgodnie z art. 37 ust. 3 niniejszej dyrektywy - zezwolić organom samorządu zawodowego na sprawowanie nadzoru nad podmiotami zobowiązanymi, o których mowa w art. 3 pkt 3 lit. a) i b) rozporządzenia (UE) 2024/1624, zapewniają, aby działalność takich organów samorządu zawodowego, gdy wykonują takie funkcje, objęta była dozorem organu publicznego.

2. Organ publiczny dozorujący organy samorządu zawodowego jest odpowiedzialny za zapewnienie adekwatnego i skutecznego systemu nadzoru nad podmiotami zobowiązanymi, o których mowa w art. 3 pkt 3 lit. a) i b) rozporządzenia (UE) 2024/1624 ust. 1, w tym poprzez:

a) weryfikowanie, czy organ samorządu zawodowego wykonujący funkcje lub dążący do wykonywania funkcji, o których mowa w art. 37 ust. 1, spełnia wymogi ust. 3 tego artykułu;

b) wydawanie wytycznych w sprawie wykonywania funkcji, o których mowa w art. 37 ust. 1;

c) zapewnienie, aby organy samorządu zawodowego wykonywały swoje funkcje na podstawie sekcji 1 niniejszego rozdziału adekwatnie i skutecznie;

d) przegląd przyznanych przez organy samorządu zawodowego wyłączeń od obowiązku sporządzenia indywidualnej udokumentowanej oceny ryzyka zgodnie z art. 37 ust. 5 lit. b);

e) regularne informowanie organów samorządu zawodowego o wszelkich działaniach planowanych lub zadaniach wykonywanych przez AMLA, które są istotne dla wykonywania przez nie funkcji nadzorczej, a w szczególności o planowaniu wzajemnych ocen zgodnie z art. 35 rozporządzenia (UE) 2024/1620.

3. Państwa członkowskie zapewniają, aby organowi publicznemu dozorującemu organy samorządu zawodowego przyznano odpowiednie uprawnienia do wykonywania obowiązków wynikających z ust. 2. Państwa członkowskie zapewniają co najmniej, aby ten organ publiczny był uprawniony do:

a) zobowiązywania do przedstawienia wszelkich informacji istotnych dla monitorowania zgodności i przeprowadzania kontroli, z wyjątkiem informacji zgromadzonych przez podmioty zobowiązane, o których mowa w art. 3 pkt 3 lit. a) i

b) rozporządzenia (UE) 2024/1624, w trakcie ustalania sytuacji prawnej ich klienta, z zastrzeżeniem warunków określonych w art. 21 ust. 2 tego rozporządzenia, lub na potrzeby wykonywania zadania polegającego na obronie lub reprezentowaniu tego klienta w postępowaniu sądowym lub w sprawie tego postępowania, w tym udzielania porad dotyczących wszczęcia lub uniknięcia takiego postępowania, niezależnie od tego, czy takie informacje zgromadzono przed takim postępowaniem, w jego trakcie czy po jego zakończeniu;

b) wydawania organowi samorządu zawodowego poleceń w celu zaradzenia niewykonywaniu przez niego funkcji na podstawie art. 37 ust. 1 lub nieprzestrzeganiu przez niego wymogów ust. 6 tego artykułu bądź w celu zapobieżenia wszelkim takim uchybieniom.

Wydając polecenia organowi samorządu zawodowego zgodnie z lit. b) akapitu pierwszego, organ publiczny uwzględnia wszelkie odpowiednie wytyczne, które sam wydał lub które zostały wydane przez AMLA.

4. Państwa członkowskie zapewniają, aby organ publiczny dozorujący organy samorządu zawodowego wykonywał swoje funkcje w sposób wolny od nadmiernego wpływu.

Państwa członkowskie zapewniają również, aby pracownicy organu publicznego dozorującego organy samorządu zawodowego byli objęci wymogami zachowania tajemnicy zawodowej równoważnymi wymogom określonym w art. 67 oraz aby przestrzegali wysokich standardów zawodowych, w tym wysokich standardów zawodowych w zakresie poufności i ochrony danych, i działali w sposób wysoce etyczny. Państwa członkowskie zapewniają, aby organ publiczny dozorujący organy samorządu zawodowego posiadał procedury zapobiegania konfliktom interesów i zarządzania takimi konfliktami.

5. Państwa członkowskie mogą przewidzieć skuteczne, proporcjonalne i odstraszające środki lub kary w przypadku niezastosowania się przez organy samorządu zawodowego do wszelkich wniosków, instrukcji lub innego środka podjętego przez organ na podstawie ust. 2 lub 3.

6. Państwa członkowskie zapewniają, aby organ publiczny dozorujący organy samorządu zawodowego terminowo informował organy właściwe do prowadzenia postępowań przygotowawczych w sprawie działalności przestępczej oraz wnoszenia i popierania oskarżeń w jej sprawie - bezpośrednio lub za pośrednictwem FIU - o wszelkich naruszeniach podlegających sankcjom karnym wykrytych przez organ dozorujący w trakcie wykonywania przez niego swoich zadań.

7. Organ publiczny dozorujący organy samorządu zawodowego publikuje roczne sprawozdanie zawierające informacje na temat:

a) liczby i charakteru naruszeń wykrytych przez każdy z organów samorządu zawodowego oraz nałożonych kar pieniężnych lub zastosowanych środków administracyjnych nałożonych na podmioty zobowiązane;

b) liczby podejrzanych transakcji, które podmioty zobowiązane podlegające dozorowi każdego z organów samorządu zawodowego zgłosiły FIU - czy to bezpośrednio zgłoszonych przez te podmioty na podstawie art. 69 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2024/1624 czy też zgłoszonych organowi samorządu zawodowego i przekazanych przez ten organ do FIU zgodnie z art. 70 ust. 1 tego rozporządzenia;

c) liczby i opisu nałożonych kar pieniężnych i okresowych płatności karnych oraz zastosowanych środków administracyjnych na podstawie sekcji 4 niniejszego rozdziału przez każdy z organów samorządu zawodowego w celu zapewnienia przestrzegania przez podmioty zobowiązane rozporządzenia (UE) 2024/1624, o których mowa w art. 55 ust. 1 niniejszej dyrektywy;

d) liczby i opisu środków podjętych przez organ publiczny dozorujący organy samorządu zawodowego na podstawie niniejszego artykułu oraz liczby poleceń wydanych organom samorządu zawodowego.

Sprawozdanie, o którym mowa w akapicie pierwszym, udostępnia się na stronie internetowej organu publicznego dozorującego organy samorządu zawodowego i przedkłada się Komisji i AMLA.

SEKCJA  4

Kary pieniężne i środki administracyjne

Artykuł  53

Przepisy ogólne

1. Państwa członkowskie zapewniają - zgodnie z niniejszą sekcją - możliwość pociągnięcia podmiotów zobowiązanych do odpowiedzialności za naruszenia rozporządzeń (UE) 2024/1624 i (UE) 2023/1113.

2. Bez uszczerbku dla prawa państw członkowskich do ustanawiania i nakładania sankcji karnych państwa członkowskie ustanawiają przepisy dotyczące kar pieniężnych i środków administracyjnych i zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór mogły nakładać takie kary pieniężne i stosować środki administracyjne w związku z naruszeniami rozporządzenia (UE) 2024/1624 lub rozporządzenia (UE) 2023/1113, oraz zapewniają ich wykonanie. Wszelkie nakładane kary lub środki stosowane na podstawie niniejszej sekcji muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

3. Na zasadzie odstępstwa od ust. 2, jeżeli system prawny państwa członkowskiego nie przewiduje kar administracyjnych, niniejszy artykuł można stosować w ten sposób, że o zastosowanie kary pieniężnej wnosi podmiot sprawujący nadzór, a nakłada ją organ sądowy, zapewniając przy tym skuteczność tych środków prawnych i równoważność ich skutku względem kar pieniężnych nakładanych przez podmioty sprawujące nadzór. Nakładane kary pieniężne muszą być w każdym przypadku skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Do dnia 10 lipca 2027 r. państwa członkowskie, o których mowa w akapicie pierwszym, powiadamiają Komisję o środkach prawa krajowego, które przyjęły zgodnie z niniejszym ustępem, a następnie niezwłocznie o wszelkich późniejszych ich zmianach.

4. W razie gdy dojdzie do naruszenia rozporządzenia (UE) 2024/1624 (UE) 2023/1113, państwa członkowskie zapewniają - w przypadku gdy obowiązki mają zastosowanie do osób prawnych - możliwość nakładania kar pieniężnych i stosowania środków administracyjnych nie tylko wobec osoby prawnej, lecz także wobec kadry kierowniczej wyższego szczebla i innych osób fizycznych, które na mocy prawa krajowego są odpowiedzialne za naruszenie.

Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór, gdy stwierdzą naruszenia podlegające sankcjom karnym, odpowiednio szybko informowały organy właściwe do prowadzenia dochodzeń w sprawie działalności przestępczej i jej ścigania.

5. Zgodnie z niniejszą dyrektywą i prawem krajowym kary pieniężne są nakładane, a środki administracyjne są stosowane w dowolny z następujących sposobów:

a) bezpośrednio przez podmioty sprawujące nadzór;

b) we współpracy między podmiotami sprawującymi nadzór i innymi organami;

c) na odpowiedzialność podmiotów sprawujących nadzór - w drodze przekazania uprawnień innym organom,

d) poprzez zwracanie się przez podmioty sprawujące nadzór do właściwych organów sądowych.

Do dnia 10 października 2027 r. państwa członkowskie przekazują Komisji i AMLA informacje na temat rozwiązań dotyczących nakładania kar pieniężnych lub stosowania środków administracyjnych na podstawie niniejszego ustępu, w tym - w stosownych przypadkach - informacje, czy niektóre kary lub środki wymagają zastosowania szczególnej procedury.

6. Państwa członkowskie zapewniają, aby przy ustalaniu rodzaju i wysokości kar pieniężnych lub środków administracyjnych podmioty sprawujące nadzór uwzględniały wszelkie istotne okoliczności, w tym w stosownych przypadkach:

a) wagę naruszenia i czas jego trwania;

b) liczbę przypadków powtórzenia naruszenia;

c) stopień odpowiedzialności danej osoby fizycznej lub prawnej uznanej za odpowiedzialną;

d) sytuację finansową osoby fizycznej lub prawnej uznanej za odpowiedzialną, w tym w świetle jej całkowitego obrotu lub rocznego dochodu;

e) korzyść z naruszenia uzyskaną przez osobę fizyczną lub prawną uznaną za odpowiedzialną, o ile można taką korzyść ustalić;

f) straty poniesione przez osoby trzecie w związku z naruszeniem, o ile można takie straty ustalić;

g) stopień współpracy osoby fizycznej lub prawnej uznanej za odpowiedzialną z właściwym organem;

h) uprzednie naruszenia popełnione przez osobę fizyczną lub prawną uznaną za odpowiedzialną.

7. Państwa członkowskie zapewniają, aby osoby prawne mogły zostać pociągnięte do odpowiedzialności za naruszenia rozporządzenia (UE) 2024/1624 lub rozporządzenia (UE) 2023/1113 popełnione w ich imieniu lub na ich korzyść przez jakąkolwiek osobę działającą indywidualnie lub jako członek organu danej osoby prawnej i pełniącą funkcję kierowniczą w ramach tej osoby prawnej, na podstawie dowolnego z poniższych:

a) uprawnienia do reprezentowania danej osoby prawnej;

b) uprawnienia do podejmowania decyzji w imieniu danej osoby prawnej;

c) upoważnienia do sprawowania kontroli w ramach danej osoby prawnej.

8. Państwa członkowskie zapewniają, aby osoby prawne mogły zostać pociągnięte do odpowiedzialności, w przypadku gdy brak nadzoru lub kontroli ze strony osób, o których mowa w ust. 7 niniejszego artykułu, umożliwił naruszenia rozporządzenia (UE) 2024/1624 lub rozporządzenia (UE) 2023/1113 popełnione przez osobę pozostającą pod ich zwierzchnictwem, w ich imieniu lub na ich korzyść.

9. Wykonując swoje uprawnienia do nakładania kar pieniężnych i stosowania środków administracyjnych, podmioty sprawujące nadzór ściśle ze sobą współpracują oraz - w stosownych przypadkach - koordynują swoje działania z innymi zainteresowanymi organami w celu zapewnienia, aby te kary pieniężne lub środki administracyjne przynosiły pożądane efekty, oraz koordynują swoje działania w przypadkach o charakterze transgranicznym.

10. Do dnia 10 lipca 2026 r. AMLA opracuje projekty regulacyjnych standardów technicznych i przedłoży je Komisji do przyjęcia. Te projekty regulacyjnych standardów technicznych określają:

a) wskaźniki do klasyfikacji wagi naruszeń;

b) kryteria, które należy uwzględnić przy ustalaniu poziomu kar pieniężnych lub stosowaniu środków administracyjnych na podstawie niniejszej sekcji;

c) metodykę stosowania okresowych kar pieniężnych zgodnie z art. 57, w tym częstotliwość ich stosowania.

Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszej dyrektywy poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 49-52 rozporządzenia (UE) 2024/1620.

11. Do dnia 10 lipca 2026 r. AMLA wydaje wytyczne w sprawie kwot bazowych na potrzeby nakładania kar pieniężnych w odniesieniu do obrotu, w podziale na rodzaj naruszenia i kategorię podmiotów zobowiązanych.

Artykuł  54

Środki nadzorcze wobec zakładów podmiotów zobowiązanych i niektórych rodzajów działalności prowadzonej w ramach swobody świadczenia usług

1. W przypadku zakładów podmiotów zobowiązanych, które same w sobie nie kwalifikują się jako instytucje kredytowe lub instytucje finansowe, lub rodzajów infrastruktury podmiotów zobowiązanych, nad którymi nadzór sprawuje podmiot sprawujący nadzór przyjmującego państwa członkowskiego na podstawie art. 38 ust. 1, zastosowanie mają ust. 2-5 niniejszego artykułu.

2. W przypadku gdy podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa członkowskiego stwierdzą naruszenia mających zastosowanie wymogów, zwracają się do podmiotów zobowiązanych prowadzących działalność za pośrednictwem zakładów lub rodzajów infrastruktury, o których mowa w ust. 1, o wypełnienie mających zastosowanie wymogów oraz informują podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia o naruszeniach stwierdzonych w ramach tych podmiotów zobowiązanych i o wniosku o wypełnienie wymogów.

3. W przypadku gdy podmioty zobowiązane nie podejmą niezbędnych działań, podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa członkowskiego informują o tym podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia.

Podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia niezwłocznie podejmują działania i stosują wszelkie odpowiednie środki w celu zapewnienia, aby dany podmiot zobowiązany zaradził naruszeniom wykrytym w jego zakładach lub rodzajach infrastruktury w przyjmującym państwie członkowskim. Podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia informują podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa członkowskiego o wszelkich działaniach podjętych na podstawie niniejszego ustępu.

4. Na zasadzie odstępstwa od ust. 3 w sytuacjach poważnych, powtarzających się lub systematycznych naruszeń ze strony podmiotów zobowiązanych prowadzących działalność na ich terytorium za pośrednictwem zakładów lub innych rodzajów infrastruktury, o których mowa w ust. 1, które to naruszenia wymagają natychmiastowych środków zaradczych, podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa członkowskiego są uprawnione do zastosowania z własnej inicjatywy odpowiednich i proporcjonalnych środków w celu zajęcia się tymi naruszeniami. Środki te mają charakter tymczasowy i zaprzestaje się ich stosowania, gdy zajęto się stwierdzonymi naruszeniami, w tym z pomocą podmiotów sprawujących nadzór państwa członkowskiego pochodzenia podmiotu zobowiązanego lub we współpracy z tymi organami.

Państwa członkowskie zapewniają, aby niezwłocznie po stwierdzeniu poważnych, powtarzających się lub systematycznych naruszeń oraz po podjęciu wszelkich środków na podstawie akapitu pierwszego podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa członkowskiego przekazywały informacje podmiotowi sprawującemu nadzór państwa członkowskiego pochodzenia podmiotu zobowiązanego, chyba że środki zostają podjęte we współpracy z podmiotami sprawującymi nadzór państwa członkowskiego pochodzenia.

5. W przypadku gdy podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia i przyjmującego państwa członkowskiego nie są w stanie osiągnąć porozumienia w kwestii środków, które należy zastosować w odniesieniu do podmiotu zobowiązanego, mogą skierować sprawę do AMLA i zwrócić się do niego o pomoc zgodnie z art. 33 i 38 rozporządzenia (UE) 2024/1620. AMLA w terminie jednego miesiąca wydaje opinię w sprawie, której dotyczy brak porozumienia.

Artykuł  55

Kary pieniężne

1. Państwa członkowskie zapewniają nakładanie kar pieniężnych na podmioty zobowiązane za poważne, powtarzające się lub systematyczne naruszenia wymogów określonych w poniższych przepisach rozporządzenia (UE) 2024/1624, niezależnie od tego, czy naruszenia zostały popełnione umyślnie czy w wyniku zaniedbania:

a) rozdział II (wewnętrzne strategie, procedury i środki kontroli podmiotów zobowiązanych);

b) rozdział III (należyta staranność wobec klienta);

c) rozdział V (obowiązki zgłoszeniowe);

d) art. 77 (przechowywanie dokumentacji).

Państwa członkowskie zapewniają również możliwość nakładania kar pieniężnych, w przypadku gdy podmioty zobowiązane nie wypełniły środków administracyjnych zastosowanych wobec nich na podstawie art. 56 niniejszej dyrektywy lub w związku z naruszeniami, które nie są poważne, powtarzające się ani systematyczne.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby w przypadkach, o których mowa w ust. 1 akapit pierwszy, maksymalne kary pieniężne, które można nałożyć, były co najmniej dwukrotnie wyższe od kwoty korzyści uzyskanej w wyniku naruszenia, o ile można ustalić kwotę takiej korzyści, lub wynosiły co najmniej 1 000 000 EUR - którakolwiek z tych kwot jest wyższa.

W przypadku państw członkowskich, których walutą nie jest euro, wartość, o której mowa w akapicie pierwszym, odpowiada równowartości tej kwoty w walucie krajowej na dzień 9 lipca 2024 r.

3. Państwa członkowskie zapewniają, na zasadzie odstępstwa od ust. 2, by w przypadku gdy dany podmiot zobowiązany jest instytucją kredytową lub instytucją finansową, możliwe było nałożenie również następujących kar finansowych:

a) w przypadku osoby prawnej - maksymalnych kar pieniężnych w wysokości co najmniej 10 000 000 EUR lub - w państwach członkowskich, których walutą nie jest euro - równowartości tej kwoty w walucie krajowej na dzień 9 lipca 2024 r., lub 10 % całkowitego rocznego obrotu na podstawie ostatniego dostępnego sprawozdania finansowego zatwierdzonego przez organ zarządzający - którakolwiek z tych kwot jest wyższa; w przypadku gdy podmiot zobowiązany jest jednostką dominującą lub jednostką zależną jednostki dominującej, która ma obowiązek sporządzania skonsolidowanych sprawozdań finansowych zgodnie z art. 22 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE ⁴⁴ , stosownym całkowitym rocznym obrotem jest całkowity roczny obrót lub analogiczny rodzaj dochodu ustalony zgodnie z odpowiednim systemem rachunkowości na podstawie ostatniego dostępnego skonsolidowanego sprawozdania finansowego zatwierdzonego przez organ zarządzający jednostki dominującej najwyższego szczebla;

b) w przypadku osoby fizycznej - maksymalnych kar pieniężnych w wysokości co najmniej 5 000 000 EUR lub - w państwach członkowskich, których walutą nie jest euro - równowartości tej kwoty w walucie krajowej na dzień 9 lipca 2024 r.

4. Państwa członkowskie mogą upoważnić właściwe organy do nakładania kar pieniężnych w wysokości przekraczającej kwoty, o których mowa w ust. 2 i 3.

5. Państwa członkowskie zapewniają, aby przy ustalaniu kwoty kary pieniężnej brano pod uwagę zdolność podmiotu zobowiązanego do zapłaty kary oraz aby w przypadku gdy kara pieniężna może mieć wpływ na przestrzeganie regulacji ostrożnościowych, podmioty sprawujące nadzór konsultowały się z organami właściwymi do nadzorowania przestrzegania przez podmioty zobowiązane odpowiednich aktów prawnych Unii.

Artykuł  56

Środki administracyjne

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór mogły stosować środki administracyjne na podmiot zobowiązany, w przypadku gdy stwierdzą:

a) naruszenia rozporządzenia (UE) 2024/1624 lub rozporządzenia (UE) 2023/1113, w połączeniu z karami pieniężnymi za poważne, powtarzające się i systematyczne naruszenia albo samodzielnie;

b) niedociągnięcia w wewnętrznych strategiach, procedurach i środkach kontroli podmiotu zobowiązanego, które mogą prowadzić do naruszeń wymogów, o których mowa w lit. a), a środki administracyjne mogą zapobiec wystąpieniu tych naruszeń lub zmniejszyć ryzyko ich wystąpienia;

c) że podmiot zobowiązany posiada wewnętrzne strategie, procedury i środki kontroli, które są niewspółmierne do ryzyk prania pieniędzy, jego przestępstw źródłowych lub finansowania terroryzmu, na które to ryzyka podmiot jest narażony.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór mogły co najmniej:

a) wydawać zalecenia;

b) nakazywać podmiotom zobowiązanym zachowanie zgodności z prawem, w tym wdrożenie konkretnych środków naprawczych;

c) wydawać oświadczenia publiczne wskazujące daną osobę fizyczną lub prawną oraz charakter naruszenia;

d) wydawać decyzje nakazujące danej osobie fizycznej lub prawnej zaprzestanie danego zachowania i zaniechanie powtarzania tego zachowania;

e) ograniczać lub zawężać działalność, operacje lub sieć instytucji, wśród których znajduje się podmiot zobowiązany, lub wymagać zbycia działalności;

f) w przypadku gdy podmiot zobowiązany podlega obowiązkowi uzyskania zezwolenia - cofać lub zawieszać zezwolenia;

g) wymagać zmian w strukturze zarządzania.

3. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór mogły, za pomocą środków administracyjnych, o których mowa w ust. 2, w szczególności

a) wymagać dostarczenia bez zbędnej zwłoki wszelkich danych lub informacji niezbędnych im do wypełnienia swoich zadań zgodnie z niniejszym rozdziałem, wymagać przedłożenia wszelkich dokumentów lub nakładać dodatkowe lub częstsze wymogi zgłoszeniowe;

b) wymagać usprawnienia wewnętrznych strategii, procedur i środków kontroli;

c) wymagać od podmiotu zobowiązanego stosowania szczególnej strategii lub szczególnych wymogów wobec kategorii lub indywidualnych klientów, transakcji, działań lub kanałów dostaw stwarzających wysokie ryzyka;

d) wymagać wdrożenia środków mających na celu ograniczenie ryzyk prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, nieodłącznie związanych z działalnością i produktami podmiotu zobowiązanego;

e) nałożyć tymczasowy zakaz pełnienia funkcji kierowniczych w podmiocie zobowiązanym na wszelkie osoby wykonujące obowiązki kierownicze w podmiocie zobowiązanym lub na wszelkie inne osoby fizyczne, odpowiedzialne za naruszenie.

4. Środkom administracyjnym, o których mowa w ust. 2, towarzyszą w stosownym przypadku wiążące terminy ich wdrożenia. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór monitorowały i oceniały wdrażanie wymaganych działań przez podmiot zobowiązany.

5. Państwa członkowskie mogą upoważnić podmioty sprawujące nadzór do stosowania dodatkowych rodzajów środków administracyjnych oprócz tych, o których mowa w ust. 2.

Artykuł  57

Okresowe kary pieniężne

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby w przypadku gdy podmioty zobowiązane nie przestrzegają w mających zastosowanie terminach środków administracyjnych zastosowanych przez podmiot sprawujący nadzór zgodnie z art. 56 ust. 2 lit. b), d), e) i g), podmioty sprawujące nadzór mogły nakładać okresowe kary pieniężne w celu wymuszenia wypełnienia tych środków administracyjnych.

2. Okresowe kary pieniężne są skuteczne i proporcjonalne. Okresowe kary pieniężne nakłada się do czasu wypełnienia przez dany podmiot zobowiązany lub daną osobę odpowiednich środków administracyjnych.

3. Niezależnie od przepisów ust. 2 - w przypadku osób prawnych - kwota okresowej kary pieniężnej nie przekracza 3 % średniego dziennego obrotu w poprzedzającym roku obrotowym lub - w przypadku osób fizycznych - tak kwota nie przekracza 2 % średniego dziennego dochodu w poprzedzającym roku kalendarzowym.

4. Okresowe kary pieniężne zostają nałożone wyłącznie na okres nie dłuższy niż sześć miesięcy od decyzji podmiotu sprawującego nadzór. W przypadku gdy w momencie upływu tego okresu podmiot zobowiązany nie wypełnił jeszcze środka administracyjnego, państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór mogły nałożyć okresowe kary pieniężne przez dodatkowy okres nie dłuższy niż 6 miesięcy.

5. Państwa członkowskie zapewniają, aby decyzja o nałożeniu okresowej kary pieniężnej mogła być podejmowana od dnia rozpoczęcia stosowania środka administracyjnego.

Okresowa kara pieniężna ma zastosowanie od dnia podjęcia tej decyzji.

Artykuł  58

Publikowanie informacji o karach pieniężnych, środkach administracyjnych i okresowych karach pieniężnych

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór publikowały na swojej stronie internetowej, w dostępnym formacie, decyzje o nałożeniu kar pieniężnych i zastosowaniu środków administracyjnych, o których mowa w art. 56 ust. 2 lit. c)-g), na podstawie art. 56 ust. 1 lit. a), lub nałożeniu okresowych kar pieniężnych.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby decyzje, o których mowa w ust. 1, były publikowane przez podmioty sprawujące nadzór niezwłocznie po poinformowaniu o nich osób odpowiedzialnych za naruszenie.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego, w przypadku gdy publikacja dotyczy środków administracyjnych, od których przysługuje odwołanie i które nie mają na celu zaradzenia poważnym, powtarzającym się i systematycznym naruszeniom, państwa członkowskie mogą zezwolić na odroczenie publikacji tych środków administracyjnych do momentu upływu terminu na wniesienie odwołania.

W przypadku gdy publikacja dotyczy decyzji, od których przysługuje odwołanie, podmioty sprawujące nadzór niezwłocznie publikują na swojej stronie internetowej również taką informację i wszelkie późniejsze informacje na temat odwołania oraz wynik takiego odwołania. Publikuje się również wszelkie decyzje unieważniające poprzednią decyzję o nałożeniu kary pieniężnej, zastosowaniu środka administracyjnego lub nałożeniu okresowej kary pieniężnej.

3. Publikowane są co najmniej informacje na temat rodzaju i charakteru naruszenia oraz tożsamości osób odpowiedzialnych, a w przypadku kar pieniężnych i okresowych kar pieniężnych - także ich kwoty. Państwa członkowskie nie są zobowiązane do stosowania niniejszego akapitu do decyzji o zastosowaniu środków administracyjnych o charakterze dochodzeniowym lub decyzji podjętych na podstawie art. 56 ust. 2 lit. a) i c).

W przypadku gdy na podstawie indywidualnej oceny podmioty sprawujące nadzór uznają publikację tożsamości osób odpowiedzialnych, o której mowa w akapicie pierwszym, lub danych osobowych takich osób za nieproporcjonalną lub gdy publikacja zagraża stabilności rynków finansowych lub trwającemu dochodzeniu, podmioty sprawujące nadzór:

a) odkładają publikację decyzji do momentu, w którym przyczyny jej niepublikowania przestaną istnieć;

b) publikują decyzję w formie anonimowej w sposób zgodny z prawem krajowym, jeżeli taka anonimowa publikacja zapewnia skuteczną ochronę odnośnych danych osobowych; w takim przypadku publikacja odpowiednich danych może zostać odroczona o odpowiedni okres, jeżeli przewiduje się, że w tym okresie przyczyny anonimowej publikacji przestaną istnieć;

c) w ogóle nie publikują decyzji, w razie gdy warianty określone w lit. a) i b) zostaną uznane za niewystarczające, aby zapewnić jedno z poniższych:

(i) brak zagrożenia dla stabilności rynków finansowych;

(ii) proporcjonalność publikacji decyzji w odniesieniu do kar pieniężnych i środków administracyjnych za naruszenia, których charakter uznaje się za mało istotny.

4. Państwa członkowskie zapewniają, aby wszelkie informacje opublikowane zgodnie z niniejszym artykułem widniały na stronie internetowej podmiotów sprawujących nadzór przez 5 lat po ich opublikowaniu. Dane osobowe zawarte w publikacji widnieją jednak na stronie internetowej organów nadzoru jedynie przez okres, który jest niezbędny zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami o ochronie danych, a w każdym razie nie dłużej niż pięć lat.

Artykuł  59

Wymiana informacji o karach pieniężnych i środkach administracyjnych

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby ich podmioty sprawujące nadzór oraz, w stosownych przypadkach, organ publiczny dozorujący organy samorządu zawodowego w ramach wykonywania przez nie funkcji nadzorczych informowały AMLA o wszelkich nałożonych karach pieniężnych i zastosowanych środkach administracyjnych nałożonych zgodnie z niniejszą sekcją, w tym o wszelkich odwołaniach od tych kar i środków oraz o wynikach tych odwołań. Informacje takie udostępnia się również innym podmiotom sprawującym nadzór, jeżeli kara pieniężna lub środek administracyjny dotyczą podmiotu prowadzącego działalność w co najmniej dwóch państwach członkowskich.

2. AMLA utrzymuje na swojej stronie internetowej linki do publikowanych przez każdy podmiot sprawujący nadzór informacji o nałożonych karach pieniężnych i zastosowanych środkach administracyjnych nałożonych zgodnie z art. 58 i wskazuje okres, przez który każde państwo członkowskie upublicznia informacje o karach pieniężnych i środkach administracyjnych.

SEKCJA  5

Zgłaszanie naruszeń

Artykuł  60

Zgłaszanie naruszeń i ochrona osób dokonujących zgłoszeń

1. Do zgłaszania naruszeń rozporządzeń (UE) 2024/1624 i (UE) 2023/1113 i niniejszej dyrektywy oraz do ochrony osób zgłaszających takie naruszenia i osób, których dotyczą takie zgłoszenia, zastosowanie ma dyrektywa (UE) 2019/1937.

2. Organy nadzorcze są organami właściwymi do ustanawiania zewnętrznych kanałów dokonywania zgłoszeń i do podejmowania działań następczych w wyniku zgłoszeń, w zakresie w jakim dotyczy to wymogów mających zastosowanie do podmiotów zobowiązanych, zgodnie z dyrektywą (UE) 2019/1937.

3. Organy publiczne dozorujące organy samorządu zawodowego, o których mowa w art. 52, są organami właściwymi do ustanawiania zewnętrznych kanałów dokonywania zgłoszeń i do podejmowania działań następczych w wyniku zgłoszeń organów samorządu zawodowego i ich pracowników, w zakresie w jakim dotyczy to wymogów mających zastosowanie do organów samorządu zawodowego wykonujących funkcje nadzorcze.

4. Państwa członkowskie zapewniają, aby organy nadzorcze sektora niefinansowego co roku przekazywały AMLA następujące dane:

a) liczbę zgłoszeń otrzymanych zgodnie z ust. 1 oraz informacje o odsetku zgłoszeń, w wyniku których wykonane zostały lub trwają działania następcze, w tym informacje o tym, czy zostały one zamknięte czy są nadal otwarte, oraz liczbę zgłoszeń, które zostały odrzucone;

b) rodzaje zgłoszonych nieprawidłowości;

c) w przypadku gdy w wyniku zgłoszeń wykonane zostały działania następcze - opis działań wykonanych przez podmiot sprawujący nadzór, a w przypadku zgłoszeń, które są nadal otwarte - działań planowanych przez podmiot sprawujący nadzór;

d) w przypadku gdy zgłoszenia zostały odrzucone - powody ich odrzucenia.

Coroczne zgłoszenia, o których mowa w akapicie pierwszym, nie zawierają informacji o tożsamości lub zawodzie osób dokonujących zgłoszeń ani żadnych innych informacji, które mogłyby prowadzić do ich zidentyfikowania.

⁴² Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/110/WE z dnia 16 września 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje pieniądza elektronicznego oraz nadzoru ostrożnościowego nad ich działalnością, zmieniająca dyrektywy 2005/60/WE i 2006/48/WE oraz uchylająca dyrektywę 2000/46/WE (Dz.U. L 267 z 10.10.2009, s. 7).

⁴³ Rozporządzenie Rady (UE) nr 1024/2013 z dnia 15 października 2013 r. powierzające Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi (Dz.U. L 287 z 29.10.2013, s. 63).

⁴⁴ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie rocznych sprawozdań finansowych, skonsolidowanych sprawozdań finansowych i powiązanych sprawozdań niektórych rodzajów jednostek, zmieniająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/43/WE oraz uchylająca dyrektywy Rady 78/660/EWG i 83/349/EWG (Dz.U. L 182 z 29.6.2013, s. 19).