Art. 46. - Przepisy dotyczące współpracy w kontekście nadzoru nad grupą - Dyrektywa 2024/1640 w sprawie mechanizmów, które państwa członkowskie powinny wprowadzić w celu zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, zmieniająca dyrektywę (UE) 2019/1937 oraz zmieniająca i uchylająca dyrektywę (UE) 2015/849Tekst mający znaczenie dla EOG

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2024.1640

Akt obowiązujący
Wersja od: 19 czerwca 2024 r.
Artykuł  46

Przepisy dotyczące współpracy w kontekście nadzoru nad grupą

1. 
W przypadku instytucji kredytowych i instytucjach finansowych będących częścią grupy państwa członkowskie zapewniają, aby do celów określonych w art. 37 ust. 1 podmioty sprawujące nadzór finansowy państwa członkowskiego pochodzenia i przyjmującego państwa członkowskiego współpracowały ze sobą w jak największym zakresie, niezależnie od ich charakteru lub statusu. Współpracują one również z AMLA, gdy działa jako podmiot sprawujący nadzór.
2. 
Z wyjątkiem przypadków, w których AMLA działa jako podmiot sprawujący nadzór, państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór finansowy państwa członkowskiego pochodzenia nadzorowały skuteczne wdrażanie obejmujących całą grupę strategii, procedur i środków kontroli, o których mowa w rozdziale II sekcja 2 rozporządzenia (UE) 2024/1624. Państwa członkowskie zapewniają również, aby podmioty sprawujące nadzór finansowy przyjmującego państwa członkowskiego sprawowały nadzór nad przestrzeganiem przez zakłady znajdujące się na terytorium ich państwa członkowskiego rozporządzeń (UE) 2024/1624 i (UE) 2023/1113.
3. 
Do celów niniejszego artykułu i z wyjątkiem przypadków, w których utworzono kolegia podmiotów sprawujących nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu zgodnie z art. 49, państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór finansowy przekazywały sobie nawzajem wszelkie informacje, które są im potrzebne do wykonywania ich zadań nadzorczych, zarówno na wniosek, jak i z własnej inicjatywy. W szczególności podmioty sprawujące nadzór finansowy wymieniają się wszelkimi informacjami, które mogłyby mieć istotny wpływ na ocenę narażenia instytucji kredytowej lub instytucji finansowej w innym państwie członkowskim na ryzyko nieodłączne lub szczątkowe, co obejmuje:
a)
określenie struktury prawnej, struktury zarządzania i struktury organizacyjnej grupy, obejmującej wszystkie jednostki zależne i oddziały;
b)
istotne informacje o beneficjentach rzeczywistych i kadrze kierowniczej wyższego szczebla, w tym wyniki kontroli kompetencji i reputacji, niezależnie od tego, czy zostały one przeprowadzone na podstawie niniejszej dyrektywy czy na podstawie innych aktów prawnych Unii;
c)
strategie, procedury i środki kontroli wprowadzone w ramach grupy;
d)
informacje dotyczące należytej staranności wobec klienta, w tym dokumentację dotyczącą klientów i rejestry transakcji;
e)
niekorzystne zmiany, jakie nastąpiły w stosunku do jednostki dominującej, jednostek zależnych lub oddziałów, które mogłyby mieć poważny wpływ na inne części grupy;
f)
kary pieniężne, które podmioty sprawujące nadzór finansowy zamierzają nałożyć, oraz środki administracyjne, które podmioty sprawujące nadzór finansowy zamierzają zastosować zgodnie z sekcją 4 niniejszego rozdziału.

Państwa członkowskie zapewniają również, aby podmioty sprawujące nadzór finansowy były w stanie - w granicach swoich uprawnień - prowadzić dochodzenia w imieniu podmioty sprawujące nadzór występującego z wnioskiem oraz dzielić się informacjami uzyskanymi w wyniku tych dochodzeń lub ułatwiać prowadzenie takich dochodzeń przez podmioty sprawujące nadzór występujący z wnioskiem.

4. 
Do dnia 10 lipca 2026 r. AMLA opracuje projekty regulacyjnych standardów technicznych i przedłoży je Komisji do przyjęcia. W tych projektach regulacyjnych standardów technicznych szczegółowo określa się odpowiednie obowiązki podmiotów sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia i przyjmującego państwa członkowskiego oraz warunki współpracy między nimi.

Komisja jest uprawniona do uzupełniania niniejszego rozporządzenia przez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 49-52 rozporządzenia (UE) 2024/1620.

5. 
Podmioty sprawujące nadzór finansowy mogą skierować sprawę do AMLA w każdej z następujących sytuacji:
a)
jeżeli podmiot sprawujący nadzór finansowy nie przekazał informacji, o których mowa w ust. 3;
b)
jeżeli wniosek o współpracę został odrzucony lub nie został rozpatrzony w rozsądnym terminie;
c)
w przypadku braku porozumienia z przyczyn obiektywnych w sprawie stwierdzonych naruszeń i w sprawie nakładanych kar pieniężnych lub środków administracyjnych, które mają zostać stosowane na dany podmiot lub grupę w celu zaradzenia tym naruszeniom.

AMLA może podjąć działania na mocy uprawnień powierzonych mu na podstawie art. 33 rozporządzenia (UE) 2024/1620. W takim przypadku AMLA przedstawia swoją opinię na temat przedmiotu wniosku w terminie jednego miesiąca.

6. 
Państwa członkowskie zapewniają, aby niniejszy artykuł miał również zastosowanie do nadzoru nad:
a)
grupami podmiotów zobowiązanych w sektorze niefinansowym;
b)
podmiotami zobowiązanymi prowadzącymi działalność w ramach swobody świadczenia usług bez żadnej infrastruktury w państwach członkowskich innych niż państwo członkowskie, w którym mają siedzibę, w przypadku gdy nadzór nad działalnością w tym drugim państwie członkowskim jest sprawowany przez podmioty sprawujące nadzór tego drugiego państwa członkowskiego zgodnie z art. 37 ust. 1 akapit drugi.

W przypadku wystąpienia sytuacji, o których mowa w ust. 5, w odniesieniu do podmiotów sprawujących nadzór niefinansowy, AMLA może podjąć działania na mocy uprawnień powierzonych mu na mocy art. 38 rozporządzenia (UE) 2024/1620.

Państwa członkowskie zapewniają również, aby w przypadkach, w których podmioty zobowiązane w sektorze niefinansowym są częścią struktur, które mają wspólnego właściciela, wspólny zarząd lub wspólną kontrolę zgodności z przepisami, w tym sieci lub partnerstw, podmioty sprawujące nadzór niefinansowy współpracowały i wymieniały informacje.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.