Art. 54. - Środki nadzorcze wobec zakładów podmiotów zobowiązanych i niektórych rodzajów działalności prowadzonej w ramach swobody świadczenia usług - Dyrektywa 2024/1640 w sprawie mechanizmów, które państwa członkowskie powinny wprowadzić w celu zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, zmieniająca dyrektywę (UE) 2019/1937 oraz zmieniająca i uchylająca dyrektywę (UE) 2015/849Tekst mający znaczenie dla EOG

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2024.1640

Akt obowiązujący

Wersja od: 19 czerwca 2024 r.

Artykuł  54

Środki nadzorcze wobec zakładów podmiotów zobowiązanych i niektórych rodzajów działalności prowadzonej w ramach swobody świadczenia usług

1. W przypadku zakładów podmiotów zobowiązanych, które same w sobie nie kwalifikują się jako instytucje kredytowe lub instytucje finansowe, lub rodzajów infrastruktury podmiotów zobowiązanych, nad którymi nadzór sprawuje podmiot sprawujący nadzór przyjmującego państwa członkowskiego na podstawie art. 38 ust. 1, zastosowanie mają ust. 2-5 niniejszego artykułu.

2. W przypadku gdy podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa członkowskiego stwierdzą naruszenia mających zastosowanie wymogów, zwracają się do podmiotów zobowiązanych prowadzących działalność za pośrednictwem zakładów lub rodzajów infrastruktury, o których mowa w ust. 1, o wypełnienie mających zastosowanie wymogów oraz informują podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia o naruszeniach stwierdzonych w ramach tych podmiotów zobowiązanych i o wniosku o wypełnienie wymogów.

3. W przypadku gdy podmioty zobowiązane nie podejmą niezbędnych działań, podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa członkowskiego informują o tym podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia.

Podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia niezwłocznie podejmują działania i stosują wszelkie odpowiednie środki w celu zapewnienia, aby dany podmiot zobowiązany zaradził naruszeniom wykrytym w jego zakładach lub rodzajach infrastruktury w przyjmującym państwie członkowskim. Podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia informują podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa członkowskiego o wszelkich działaniach podjętych na podstawie niniejszego ustępu.

4. Na zasadzie odstępstwa od ust. 3 w sytuacjach poważnych, powtarzających się lub systematycznych naruszeń ze strony podmiotów zobowiązanych prowadzących działalność na ich terytorium za pośrednictwem zakładów lub innych rodzajów infrastruktury, o których mowa w ust. 1, które to naruszenia wymagają natychmiastowych środków zaradczych, podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa członkowskiego są uprawnione do zastosowania z własnej inicjatywy odpowiednich i proporcjonalnych środków w celu zajęcia się tymi naruszeniami. Środki te mają charakter tymczasowy i zaprzestaje się ich stosowania, gdy zajęto się stwierdzonymi naruszeniami, w tym z pomocą podmiotów sprawujących nadzór państwa członkowskiego pochodzenia podmiotu zobowiązanego lub we współpracy z tymi organami.

Państwa członkowskie zapewniają, aby niezwłocznie po stwierdzeniu poważnych, powtarzających się lub systematycznych naruszeń oraz po podjęciu wszelkich środków na podstawie akapitu pierwszego podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa członkowskiego przekazywały informacje podmiotowi sprawującemu nadzór państwa członkowskiego pochodzenia podmiotu zobowiązanego, chyba że środki zostają podjęte we współpracy z podmiotami sprawującymi nadzór państwa członkowskiego pochodzenia.

5. W przypadku gdy podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia i przyjmującego państwa członkowskiego nie są w stanie osiągnąć porozumienia w kwestii środków, które należy zastosować w odniesieniu do podmiotu zobowiązanego, mogą skierować sprawę do AMLA i zwrócić się do niego o pomoc zgodnie z art. 33 i 38 rozporządzenia (UE) 2024/1620. AMLA w terminie jednego miesiąca wydaje opinię w sprawie, której dotyczy brak porozumienia.