Sekcja 1 - Przepisy ogólne - Dyrektywa 2024/1640 w sprawie mechanizmów, które państwa członkowskie powinny wprowadzić w celu zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, zmieniająca dyrektywę (UE) 2019/1937 oraz zmieniająca i uchylająca dyrektywę (UE) 2015/849Tekst mający znaczenie dla EOG

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2024.1640

Akt obowiązujący

Wersja od: 19 czerwca 2024 r.

SEKCJA  1

Przepisy ogólne

Artykuł  37

Uprawnienia i zasoby krajowych podmiotów sprawujących nadzór

1. Każde państwo członkowskie zapewnia, aby wszystkie podmioty zobowiązane mające siedzibę na jego terytorium, z wyjątkiem okoliczności objętych art. 38, podlegały adekwatnemu i skutecznemu nadzorowi. W tym celu każde państwo członkowskie wyznacza co najmniej jeden podmiot sprawujący nadzór do celów skutecznego monitorowania i stosowania środków niezbędnych do zapewnienia przestrzegania przez podmioty zobowiązane rozporządzeń (UE) 2024/1624 i (UE) 2023/1113.

W przypadku gdy z uwagi na nadrzędny interes ogólny państwa członkowskie wprowadziły szczególne wymogi dotyczące zezwoleń dla podmiotów zobowiązanych na prowadzenie działalności na ich terytorium w ramach swobody świadczenia usług, zapewniają one, aby działalność prowadzona przez podmioty zobowiązane na podstawie tych szczególnych zezwoleń podlegała nadzorowi ze strony krajowych podmiotów sprawujących nadzór, niezależnie od tego, czy dozwolona działalność jest prowadzona za pośrednictwem infrastruktury znajdującej się na ich terytorium czy zdalnie. Państwa członkowskie zapewniają również, aby nadzór na podstawie niniejszego akapitu był zgłaszany podmiotom sprawującym nadzór państwa członkowskiego, w którym znajduje się siedziba zarządu danego podmiotu zobowiązanego.

Niniejszy ustęp nie ma zastosowania w przypadku, gdy AMLA działa jako podmiot sprawujący nadzór.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór dysponowały odpowiednimi zasobami finansowymi, ludzkimi i technicznymi do wykonywania swoich zadań wymienionych w ust. 5. Państwa członkowskie zapewniają, by pracownicy tych organów działali w sposób wysoce etyczny i posiadali odpowiednie kwalifikacje oraz aby przestrzegali wysokich standardów zawodowych, w tym standardów poufności, ochrony danych i standardów postępowania w przypadku konfliktów interesów.

3. W przypadku podmiotów zobowiązanych, o których mowa w art. 3 pkt 3 lit. a) i b) rozporządzenia (UE) 2024/1624, państwa członkowskie mogą dopuścić, by funkcję, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, wykonywały organy samorządu zawodowego, pod warunkiem że te organy samorządu zawodowego posiadają uprawnienia, o których mowa w ust. 6 niniejszego artykułu, oraz dysponują odpowiednimi zasobami finansowymi, ludzkimi i technicznymi do wykonywania swoich funkcji. Państwa członkowskie zapewniają, by pracownicy tych organów działali w sposób wysoce etyczny i posiadali odpowiednie kwalifikacje oraz aby przestrzegali wysokich standardów zawodowych, w tym standardów poufności, ochrony danych i standardów postępowania w przypadku konfliktów interesów.

4. W przypadku gdy państwo członkowskie powierzyło nadzór nad daną kategorią podmiotów zobowiązanych więcej niż jednemu podmiotowi sprawującemu nadzór, zapewnia, aby te podmioty sprawujące nadzór nadzorowały podmioty zobowiązane w sposób spójny i efektywny w całym sektorze. W tym celu państwo członkowskie wyznacza główny podmiot sprawujący nadzór lub ustanawia mechanizm koordynacji między tymi podmiotami sprawującymi nadzór.

W przypadku gdy państwa członkowskie powierzyły nadzór nad wszystkimi podmiotami zobowiązanymi więcej niż jednemu podmiotowi sprawującemu nadzór, ustanawiają one mechanizm koordynacji między tymi podmiotami sprawującymi nadzór w celu zapewnienia, aby podmioty zobowiązane były skutecznie nadzorowane zgodnie z najwyższymi standardami. Taki mechanizm koordynacji obejmuje wszystkie podmioty sprawujące nadzór, z wyjątkiem przypadków, w których:

a) nadzór powierza się organowi samorządu zawodowego, w którym to przypadku w mechanizmie koordynacji uczestniczy organ publiczny, o którym mowa w art. 52;

b) nadzór nad daną kategorią podmiotów zobowiązanych powierza się kilku podmiotom sprawującym nadzór, w którym to przypadku w mechanizmie koordynacji uczestniczy główny podmiot sprawujący nadzór. Jeżeli nie wyznaczono głównego podmiotu sprawującego nadzór, podmioty sprawujące nadzór wyznaczają spośród siebie przedstawiciela.

5. Do celów ust. 1 państwa członkowskie zapewniają, aby krajowe podmioty sprawujące nadzór wykonywały następujące zadania:

a) przekazywanie istotnych informacji wśród podmiotów zobowiązanych zgodnie z art. 39;

b) decydowanie o przypadkach, w których szczególne ryzyka nieodłącznie związane z danym sektorem są jasne i zrozumiałe, a indywidualne udokumentowane oceny ryzyka na podstawie art. 10 rozporządzenia (UE) 2024/1624 nie są wymagane;

c) weryfikacja adekwatności i wdrażania wewnętrznych strategii, procedur i środków kontroli podmiotów zobowiązanych zgodnie z rozdziałem II rozporządzenia (UE) 2024/1624 oraz zasobów ludzkich przydzielonych na potrzeby wykonywania zadań wymaganych na podstawie tego rozporządzenia, a także, w przypadku podmiotu sprawującego nadzór przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania - decydowanie o przypadkach, w których dane przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania może zlecać usługodawcy na zasadzie outsourcingu zadanie polegające na zgłaszaniu podejrzanej działalności zgodnie z art. 18 ust. 7 rozporządzenia (UE) 2024/1624;

d) regularna ocena i regularne monitorowanie ryzyk prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, jak również ryzyk niewykonania ukierunkowanych sankcji finansowych i uchylania się od nich, na które to ryzyka narażone są podmioty zobowiązane;

e) monitorowanie przestrzegania przez podmioty zobowiązane ich obowiązków w odniesieniu do ukierunkowanych sankcji finansowych;

f) prowadzenie wszelkich niezbędnych dochodzeń zdalnie, inspekcji na miejscu oraz kontroli tematycznych, a także wszelkich innych dochodzeń, ocen i analiz niezbędnych do weryfikacji, czy podmioty zobowiązane przestrzegają rozporządzenia (UE) 2024/1624 oraz przestrzegają wszelkich środków administracyjnych podjętych na podstawie art. 56;

g) stosowanie odpowiednich środków nadzorczych w celu zajęcia się wszelkimi naruszeniami mających zastosowanie wymogów przez podmioty zobowiązane zidentyfikowanymi w procesie ocen nadzorczych oraz podejmowanie działań następczych w związku z wdrażaniem takich środków.

6. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór posiadały odpowiednie uprawnienia do wykonywania swoich zadań przewidzianych w ust. 5, w tym uprawnienia do:

a) zobowiązywania podmiotów zobowiązanych, w tym usługodawców, którym podmiot zobowiązany zlecił część swoich zadań na zasadzie outsourcingu w celu spełnienia wymogów rozporządzenia (UE) 2024/1624 lub rozporządzenia (UE) 2023/1113, do przekazania wszelkich informacji, które są istotne dla monitorowania i weryfikacji zgodności z wymogami tych rozporządzeń;

b) stosowania odpowiednich i proporcjonalnych środków administracyjnych w celu zaradzenia zaistniałej sytuacji w przypadku naruszeń, w tym poprzez nakładanie kar pieniężnych zgodnie z sekcją 4 niniejszego rozdziału.

7. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór finansowy i podmioty sprawujące nadzór odpowiedzialne za dostawców usług gier hazardowych posiadały dodatkowe uprawnienia oprócz tych, o których mowa w ust. 6, w tym uprawnienia do przeprowadzenia bez uprzedzenia inspekcji w lokalu podmiotu zobowiązanego, jeżeli wymaga tego właściwy przebieg i skuteczność kontroli, oraz by dysponowały wszelkimi niezbędnymi środkami do przeprowadzenia takiej inspekcji.

Do celów akapitu pierwszego podmioty sprawujące nadzór muszą być w stanie co najmniej:

a) badać księgi i rejestry podmiotu zobowiązanego i uzyskiwać kopie lub wyciągi z tych ksiąg i rejestrów;

b) uzyskiwać dostęp do wszelkiego oprogramowania, baz danych, narzędzi informatycznych lub innych elektronicznych środków rejestrowania informacji wykorzystywanych przez podmiot zobowiązany;

c) uzyskiwać pisemne lub ustne informacje od wszelkich osób odpowiedzialnych za wewnętrzne strategie, procedur i środki kontroli w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu lub od ich przedstawicieli bądź pracowników, a także od wszelkich przedstawicieli lub pracowników podmiotów, którym podmiot zobowiązany zlecił zadania na zasadzie outsourcingu na podstawie art. 18 rozporządzenia (UE) 2024/1624, a także przesłuchiwać wszelkie inne osoby, które wyrażą zgodę na przesłuchanie, w celu zgromadzenia informacji związanych z przedmiotem dochodzenia.

Artykuł  38

Nadzór nad formami infrastruktury niektórych pośredników prowadzących działalność w ramach swobody świadczenia usług

1. W przypadku gdy działalność następujących podmiotów zobowiązanych jest prowadzona na ich terytorium w ramach swobody świadczenia usług za pośrednictwem przedstawicieli lub dystrybutorów lub za pośrednictwem innych rodzajów infrastruktury, w tym w przypadku gdy działalność ta jest prowadzona na podstawie zezwolenia uzyskanego na mocy dyrektywy 2013/36/UE, państwa członkowskie zapewniają, aby taka działalność podlegała nadzorowi ze strony krajowych podmiotów sprawujących nadzór:

a) emitenci pieniądza elektronicznego zgodnie z definicją w art. 2 pkt 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/110/WE ⁴² ;

b) dostawcy usług płatniczych zgodnie z definicją w art. 4 pkt 11 dyrektywy (UE) 2015/2366; oraz

c) dostawcy usług w zakresie kryptoaktywów.

Do celów akapitu pierwszego podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego, w którym prowadzona jest działalność, skutecznie monitorują i zapewniają przestrzeganie rozporządzeń (UE) 2024/1624 i (UE) 2023/1113.

2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 nadzór nad przedstawicielami, dystrybutorami lub innymi rodzajami infrastruktury, o których mowa w tym ustępie, jest sprawowany przez podmiot sprawujący nadzór państwa członkowskiego, w którym znajduje się siedziba zarządu podmiotu zobowiązanego, pod warunkiem że:

a) kryteria określone w regulacyjnym standardzie technicznym, o którym mowa w art. 41 ust. 2, nie są spełnione; oraz

b) podmiot sprawujący nadzór państwa członkowskiego, w którym znajdują się ci przedstawiciele, dystrybutorzy lub inne rodzaje infrastruktury, powiadamia podmiot sprawujący nadzór państwa członkowskiego, w którym znajduje się siedziba zarządu podmiotu zobowiązanego, że biorąc pod uwagę ograniczoną infrastrukturę podmiotu na jego terytorium, nadzór nad działalnością, o której mowa w ust. 1, sprawuje podmiot sprawujący nadzór państwa członkowskiego, w którym ma swoją siedzibę zarząd podmiotu zobowiązanego.

3. Do celów niniejszego artykułu podmiot sprawujący nadzór państwa członkowskiego, w którym znajduje się siedziba zarządu podmiotu zobowiązanego, i podmiot sprawujący nadzór państwa członkowskiego, w którym podmiot zobowiązany prowadzi działalność w ramach swobody świadczenia usług za pośrednictwem przedstawicieli lub dystrybutorów lub za pośrednictwem innych rodzajów infrastruktury, przekazują sobie wzajemnie wszelkie informacje niezbędne do oceny, czy kryteria, o których mowa w ust. 2 lit. a) są spełnione, w tym informacje na temat wszelkich zmian okoliczności dotyczących podmiotu zobowiązanego, które mogą mieć wpływ na spełnienie tych kryteriów.

4. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmiot sprawujący nadzór państwa członkowskiego, w którym ma swoją siedzibę zarząd podmiotu zobowiązanego, poinformował podmiot zobowiązany w terminie dwóch tygodni od otrzymania powiadomienia na podstawie ust. 2 lit. b), że będzie nadzorował działalność przedstawicieli, dystrybutorów lub innych rodzajów infrastruktury, za pośrednictwem której dany podmiot zobowiązany prowadzi działalność w ramach swobody świadczenia usług w innym państwie członkowskim, oraz o wszelkich późniejszych zmianach w sprawowanym przez siebie nadzorze.

5. Niniejszy artykuł nie ma zastosowania w przypadku, gdy AMLA działa jako podmiot sprawujący nadzór.

Artykuł  39

Przekazywanie informacji podmiotom zobowiązanym

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór udostępniały podmiotom zobowiązanym podlegającym ich nadzorowi informacje na temat prania pieniędzy i finansowania terroryzmu.

2. Informacje, o których mowa w ust. 1, obejmują:

a) ocenę ryzyka na poziomie Unii przeprowadzoną przez Komisję zgodnie z art. 7 oraz wszelkie stosowne zalecenia Komisji wydane na podstawie tego artykułu;

b) krajowe lub sektorowe oceny ryzyka przeprowadzone zgodnie z art. 8;

c) odpowiednie wytyczne, zalecenia i opinie wydane przez AMLA zgodnie z art. 54 i 55 rozporządzenia (UE) 2024/1620;

d) informacje o państwach trzecich wskazanych zgodnie z rozdziałem III sekcja 2 rozporządzenia (UE) 2024/1624;

e) wszelkie wskazówki i sprawozdania sporządzane przez AMLA, inne podmioty sprawujące nadzór oraz, w stosownych przypadkach, organ publiczny nadzorujący organy samorządu zawodowego, przez FIU lub inny właściwy organ lub organizacje międzynarodowe oraz organy normalizacyjne na temat metod prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, które mogą mieć zastosowanie do danego sektora, oraz przesłanek mogących ułatwić identyfikację transakcji lub działalności, w przypadku których istnieje ryzyko, że mogą być powiązane z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu w tym sektorze, a także na temat wskazówek dotyczących obowiązków podmiotów zobowiązanych w odniesieniu do ukierunkowanych sankcji finansowych.

3. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór prowadziły działania informacyjne, stosownie do sytuacji, w celu informowania podmiotów zobowiązanych podlegających ich nadzorowi o ich obowiązkach.

4. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór niezwłocznie udostępniały podmiotom zobowiązanym podlegającym ich nadzorowi informacje na temat osób lub podmiotów wskazanych w związku z ukierunkowanymi sankcjami finansowymi i sankcjami finansowymi ONZ.

Artykuł  40

Nadzór oparty na analizie ryzyka

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór stosowały do nadzoru podejście oparte na analizie ryzyka. W tym celu państwa członkowskie zapewniają, aby organy te:

a) wyraźnie rozumiały ryzyka prania pieniędzy i finansowania terroryzmu obecne w ich państwie członkowskim;

b) oceniały wszystkie istotne informacje dotyczące szczególnych form ryzyk na poziomie krajowym i międzynarodowym związanych z klientami, produktami i usługami podmiotów zobowiązanych;

c) uzależniały częstotliwość i intensywność nadzoru na miejscu, nadzoru zdalnego i nadzoru tematycznego od profilu ryzyka podmiotów zobowiązanych oraz od ryzyk prania pieniędzy i finansowania terroryzmu w tym państwie członkowskim.

Do celów lit. c) akapitu pierwszego niniejszego ustępu podmioty sprawujące nadzór opracowują roczne programy nadzoru, które uwzględniają również planowanie i zasoby niezbędne do szybkiego reagowania w przypadku wystąpienia obiektywnych i znaczących przesłanek wskazujących na przypadki naruszenia rozporządzeń (UE) 2024/1624 i (UE) 2023/1113.

2. Do dnia 10 lipca 2026 r. AMLA opracuje projekty regulacyjnych standardów technicznych i przedłoży je Komisji do przyjęcia. W tych projektach regulacyjnych standardów technicznych określa się poziomy odniesienia i metodykę oceny i klasyfikacji ryzyka nieodłącznego i szczątkowego podmiotów zobowiązanych, a także częstotliwość, z jaką dokonuje się przeglądu takiego profilu ryzyka. Częstotliwość taka uwzględnia wszelkie istotne zdarzenia lub zmiany w zarządzaniu i działalności podmiotu zobowiązanego, a także charakter i wielkość działalności.

Komisja jest uprawniona do uzupełniania niniejszego rozporządzenia przez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 49-52 rozporządzenia (UE) 2024/1620.

3. Do dnia 10 lipca 2028 r. MLA wyda wytyczne skierowane do podmiotów sprawujących nadzór i dotyczące:

a) cech charakterystycznych podejścia do nadzoru opartego na analizie ryzyka;

b) środków, które należy wprowadzić w ramach podmiotów sprawujących nadzór w celu zapewnienia adekwatnego i skutecznego nadzoru, w tym w celu szkolenia ich personelu;

c) kroków, które należy podjąć przy prowadzeniu nadzoru z uwzględnieniem ryzyka.

W stosownych przypadkach wytyczne, o których mowa w akapicie pierwszym, uwzględniają wyniki ocen przeprowadzonych zgodnie z art. 30 i 35 rozporządzenia (UE) 2024/1620.

4. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór uwzględniały stopień swobody decyzyjnej, jaki przyznano podmiotowi zobowiązanemu, oraz dokonywały stosownego przeglądu ocen ryzyka stanowiących podstawę przedmiotowej swobody decyzyjnej, a także adekwatności wewnętrznych strategii, procedur i środków kontroli tego podmiotu.

5. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór sporządzały szczegółowe roczne sprawozdanie z działalności, a streszczenie tego sprawozdania było upublicznione. Streszczenie to nie może zawierać informacji poufnych i obejmuje:

a) kategorie podmiotów zobowiązanych objętych nadzorem oraz liczbę podmiotów zobowiązanych w podziale na kategorie;

b) opis uprawnień powierzonych podmiotom sprawującym nadzór i przypisanych im zadań, oraz - w stosownych przypadkach -mechanizmów, o których mowa w art. 37 ust. 4, w których uczestniczą, a w przypadku głównego podmiotu sprawującego nadzór - streszczenie przeprowadzonych działań koordynacyjnych;

c) przegląd przeprowadzonych działań nadzorczych.

Artykuł  41

Centralne punkty kontaktowe

1. Do celów art. 37 ust. 1 i art. 38 ust. 1 państwa członkowskie mogą wymagać od emitentów pieniądza elektronicznego, dostawców usług płatniczych i dostawców usług w zakresie kryptoaktywów, którzy prowadzą na ich terytorium zakłady inne niż jednostka zależna lub oddział lub które prowadzą na ich terytorium działalność za pośrednictwem przedstawicieli lub dystrybutorów lub za pośrednictwem innych rodzajów infrastruktury w ramach swobody świadczenia usług, wyznaczenia centralnego punktu kontaktowego na ich terytorium. Ten centralny punkt kontaktowy zapewnia, w imieniu podmiotu prowadzącego zobowiązanego, zgodność z przepisami dotyczącymi przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu oraz ułatwia nadzór ze strony podmiotów sprawujących nadzór, w tym poprzez dostarczanie podmiotom sprawującym nadzór dokumentów i informacji na żądanie.

2. Do dnia 10 lipca 2026 r. AMLA opracuje projekty regulacyjnych standardów technicznych i przedłoży je Komisji do przyjęcia. Te projekty regulacyjnych standardów technicznych określają kryteria ustalania okoliczności, w których właściwe jest wyznaczenie centralnego punktu kontaktowego na podstawie ust. 1, oraz funkcje centralnych punktów kontaktowych.

Komisja jest uprawniona do uzupełniania niniejszej dyrektywy przez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 49-52 rozporządzenia (UE) 2024/1620.

Artykuł  42

Ujawnianie informacji FIU

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby w sytuacji gdy podmioty sprawujące nadzór odkryją - w trakcie kontroli przeprowadzanych w odniesieniu do podmiotów zobowiązanych lub w jakikolwiek inny sposób - okoliczności faktyczne mogące mieć związek z praniem pieniędzy, jego przestępstwami źródłowymi lub finansowaniem terroryzmu, organy te niezwłocznie informowały o tym FIU.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór uprawnione do nadzorowania rynku akcji, rynku walutowego oraz rynku finansowych instrumentów pochodnych informowały FIU, jeżeli odkryją informacje mogące mieć związek z praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu.

3. Państwa członkowskie zapewniają, aby zgodność z wymogami nie zastąpiła żadnego obowiązku zgłaszania przez organy nadzorcze odpowiednim właściwym organom wszelkiej działalności przestępczej, którą odkryją lub o której się dowiedzą w kontekście prowadzonych przez siebie działań nadzorczych.

Artykuł  43

Przekazywanie informacji do FIU

Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór przekazywały FIU co najmniej następujące informacje:

a) wykaz zakładów prowadzących działalność w odpowiednim państwie członkowskim oraz wykaz infrastruktury podlegającej ich nadzorowi zgodnie z art. 38 ust. 1, a także wszelkie zmiany w tych wykazach;

b) wszelkie istotne ustalenia wskazujące na poważne niedociągnięcia w systemach zgłoszeniowych podmiotów zobowiązanych;

c) wyniki ocen ryzyka przeprowadzonych zgodnie z art. 40 w formie zagregowanej.

Artykuł  44

Ogólne zasady dotyczące współpracy nadzorczej

Państwa członkowskie zapewniają jak najszerszą współpracę między podmiotami sprawującymi nadzór, niezależnie od ich charakteru lub statusu. Współpraca ta może obejmować prowadzenie - w granicach uprawnień podmiotu sprawującego nadzór, do którego skierowano wniosek - dochodzeń w imieniu podmiotów sprawujących nadzór, który wystąpił z wnioskiem, oraz późniejszą wymianę informacji uzyskanych w wyniku tych dochodzeń lub ułatwianie prowadzenia takich dochodzeń przez podmioty sprawujące nadzór, który wystąpił z wnioskiem.

Artykuł  45

Przekazywanie informacji o działalności transgranicznej

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia informowały podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa jak najszybciej, a w każdym razie w terminie 3 miesięcy od otrzymania powiadomienia zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2024/1624, o działalności, którą podmiot zobowiązany zamierza prowadzić w przyjmującym państwie członkowskim.

O wszelkich późniejszych zmianach zgłoszonych podmiotom sprawującym nadzór państwa członkowskiego pochodzenia zgodnie z art. 8 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2024/1624 powiadamia się podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa członkowskiego jak najszybciej, a w każdym razie w terminie 1 miesiąca od ich otrzymania.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia udostępniały również podmiotom sprawującym nadzór przyjmującego państwa członkowskiego informacje na temat działalności faktycznie prowadzonej przez podmiot zobowiązany na terytorium przyjmującego państwa członkowskiego, które to informacje otrzymują w kontekście ich działań nadzorczych, w tym informacje przekazane przez podmioty zobowiązane w odpowiedzi na kwestionariusze nadzorcze oraz wszelkie istotne informacje z związane z działalnością przeprowadzoną przez przyjmujące państwo członkowskie.

Informacje, o których mowa w akapicie pierwszym, wymieniane są co najmniej raz w roku. W przypadku gdy informacje te są przekazywane w formie zagregowanej, państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia niezwłocznie odpowiadały na wszelkie wnioski o dodatkowe informacje wystosowane przez podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa członkowskiego.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu drugiego niniejszego ustępu państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia informowały podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa członkowskiego niezwłocznie po otrzymaniu powiadomienia od podmiotów zobowiązanych zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2024/1624 o rozpoczęciu działalności w przyjmującym państwie członkowskim.

Artykuł  46

Przepisy dotyczące współpracy w kontekście nadzoru nad grupą

1. W przypadku instytucji kredytowych i instytucjach finansowych będących częścią grupy państwa członkowskie zapewniają, aby do celów określonych w art. 37 ust. 1 podmioty sprawujące nadzór finansowy państwa członkowskiego pochodzenia i przyjmującego państwa członkowskiego współpracowały ze sobą w jak największym zakresie, niezależnie od ich charakteru lub statusu. Współpracują one również z AMLA, gdy działa jako podmiot sprawujący nadzór.

2. Z wyjątkiem przypadków, w których AMLA działa jako podmiot sprawujący nadzór, państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór finansowy państwa członkowskiego pochodzenia nadzorowały skuteczne wdrażanie obejmujących całą grupę strategii, procedur i środków kontroli, o których mowa w rozdziale II sekcja 2 rozporządzenia (UE) 2024/1624. Państwa członkowskie zapewniają również, aby podmioty sprawujące nadzór finansowy przyjmującego państwa członkowskiego sprawowały nadzór nad przestrzeganiem przez zakłady znajdujące się na terytorium ich państwa członkowskiego rozporządzeń (UE) 2024/1624 i (UE) 2023/1113.

3. Do celów niniejszego artykułu i z wyjątkiem przypadków, w których utworzono kolegia podmiotów sprawujących nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu zgodnie z art. 49, państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór finansowy przekazywały sobie nawzajem wszelkie informacje, które są im potrzebne do wykonywania ich zadań nadzorczych, zarówno na wniosek, jak i z własnej inicjatywy. W szczególności podmioty sprawujące nadzór finansowy wymieniają się wszelkimi informacjami, które mogłyby mieć istotny wpływ na ocenę narażenia instytucji kredytowej lub instytucji finansowej w innym państwie członkowskim na ryzyko nieodłączne lub szczątkowe, co obejmuje:

a) określenie struktury prawnej, struktury zarządzania i struktury organizacyjnej grupy, obejmującej wszystkie jednostki zależne i oddziały;

b) istotne informacje o beneficjentach rzeczywistych i kadrze kierowniczej wyższego szczebla, w tym wyniki kontroli kompetencji i reputacji, niezależnie od tego, czy zostały one przeprowadzone na podstawie niniejszej dyrektywy czy na podstawie innych aktów prawnych Unii;

c) strategie, procedury i środki kontroli wprowadzone w ramach grupy;

d) informacje dotyczące należytej staranności wobec klienta, w tym dokumentację dotyczącą klientów i rejestry transakcji;

e) niekorzystne zmiany, jakie nastąpiły w stosunku do jednostki dominującej, jednostek zależnych lub oddziałów, które mogłyby mieć poważny wpływ na inne części grupy;

f) kary pieniężne, które podmioty sprawujące nadzór finansowy zamierzają nałożyć, oraz środki administracyjne, które podmioty sprawujące nadzór finansowy zamierzają zastosować zgodnie z sekcją 4 niniejszego rozdziału.

Państwa członkowskie zapewniają również, aby podmioty sprawujące nadzór finansowy były w stanie - w granicach swoich uprawnień - prowadzić dochodzenia w imieniu podmioty sprawujące nadzór występującego z wnioskiem oraz dzielić się informacjami uzyskanymi w wyniku tych dochodzeń lub ułatwiać prowadzenie takich dochodzeń przez podmioty sprawujące nadzór występujący z wnioskiem.

4. Do dnia 10 lipca 2026 r. AMLA opracuje projekty regulacyjnych standardów technicznych i przedłoży je Komisji do przyjęcia. W tych projektach regulacyjnych standardów technicznych szczegółowo określa się odpowiednie obowiązki podmiotów sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia i przyjmującego państwa członkowskiego oraz warunki współpracy między nimi.

Komisja jest uprawniona do uzupełniania niniejszego rozporządzenia przez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 49-52 rozporządzenia (UE) 2024/1620.

5. Podmioty sprawujące nadzór finansowy mogą skierować sprawę do AMLA w każdej z następujących sytuacji:

a) jeżeli podmiot sprawujący nadzór finansowy nie przekazał informacji, o których mowa w ust. 3;

b) jeżeli wniosek o współpracę został odrzucony lub nie został rozpatrzony w rozsądnym terminie;

c) w przypadku braku porozumienia z przyczyn obiektywnych w sprawie stwierdzonych naruszeń i w sprawie nakładanych kar pieniężnych lub środków administracyjnych, które mają zostać stosowane na dany podmiot lub grupę w celu zaradzenia tym naruszeniom.

AMLA może podjąć działania na mocy uprawnień powierzonych mu na podstawie art. 33 rozporządzenia (UE) 2024/1620. W takim przypadku AMLA przedstawia swoją opinię na temat przedmiotu wniosku w terminie jednego miesiąca.

6. Państwa członkowskie zapewniają, aby niniejszy artykuł miał również zastosowanie do nadzoru nad:

a) grupami podmiotów zobowiązanych w sektorze niefinansowym;

b) podmiotami zobowiązanymi prowadzącymi działalność w ramach swobody świadczenia usług bez żadnej infrastruktury w państwach członkowskich innych niż państwo członkowskie, w którym mają siedzibę, w przypadku gdy nadzór nad działalnością w tym drugim państwie członkowskim jest sprawowany przez podmioty sprawujące nadzór tego drugiego państwa członkowskiego zgodnie z art. 37 ust. 1 akapit drugi.

W przypadku wystąpienia sytuacji, o których mowa w ust. 5, w odniesieniu do podmiotów sprawujących nadzór niefinansowy, AMLA może podjąć działania na mocy uprawnień powierzonych mu na mocy art. 38 rozporządzenia (UE) 2024/1620.

Państwa członkowskie zapewniają również, aby w przypadkach, w których podmioty zobowiązane w sektorze niefinansowym są częścią struktur, które mają wspólnego właściciela, wspólny zarząd lub wspólną kontrolę zgodności z przepisami, w tym sieci lub partnerstw, podmioty sprawujące nadzór niefinansowy współpracowały i wymieniały informacje.

Artykuł  47

Współpraca nadzorcza dotycząca podmiotów zobowiązanych prowadzących działalność transgraniczną

1. W przypadku gdy podmioty zobowiązane niebędące częścią grupy prowadzą działalność transgraniczną, o której mowa w art. 54 ust. 1, a podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia i przyjmującego państwa członkowskiego dzielą nadzór zgodnie z art. 37 ust. 1 i art. 38 ust. 1, państwa członkowskie zapewniają, aby te podmioty sprawujące nadzór współpracowały ze sobą w jak najszerszym zakresie i pomagały sobie nawzajem w sprawowaniu nadzoru zgodnie z art. 37 ust. 1 i art. 38 ust. 1.

Do celów akapitu pierwszego i z wyjątkiem przypadków, w których kolegia podmiotów sprawujących nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu utworzono zgodnie z art. 49, państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór:

a) przekazywały sobie wzajemnie wszelkie informacje, których potrzebują do wykonywania swoich zadań nadzorczych, na wniosek lub z własnej inicjatywy, w tym informacje, o których mowa w art. 46 ust. 3 akapit pierwszy lit. a),

b) i d), jeżeli informacje te są niezbędne do wykonywania zadań nadzorczych;

b) informowały się wzajemnie o wszelkich niekorzystnych zmianach w odniesieniu do podmiotu zobowiązanego, jego zakładów lub rodzajów infrastruktury, które to zmiany mogłyby poważnie wpłynąć na spełnianie przez podmiot mających zastosowanie wymogów, oraz o wszelkich karach pieniężnych, które mają zamiar nałożyć, lub środkach administracyjnych, które zamierzają zastosować zgodnie z sekcją 4 niniejszego rozdziału;

c) były w stanie prowadzić - w granicach swoich uprawnień - dochodzenia w imieniu podmiotu sprawującego nadzór występującego z wnioskiem oraz dzielić się informacjami uzyskanymi w wyniku tych dochodzeń lub ułatwiać prowadzenie takich dochodzeń przez podmiot sprawujący nadzór występujący z wnioskiem.

Niniejszy ustęp ma również zastosowanie w przypadku podmiotów zobowiązanych mających siedzibę w jednym państwie członkowskim i prowadzących działalność w ramach swobody świadczenia usług w innym państwie członkowskim bez żadnej infrastruktury, jeżeli nadzór nad działalnością w tym innym państwie członkowskim jest sprawowany przez podmioty sprawujące nadzór tego państwa członkowskiego zgodnie z art. 37 ust. 1 akapit drugi.

2. W przypadku gdy nadzór nad podmiotem zobowiązanym i wszelkimi rodzajami jego infrastruktury w innych państwach członkowskich powierza się podmiotom sprawującym nadzór państwa członkowskiego pochodzenia zgodnie z art. 38 ust. 2, państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia regularnie informowały podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa członkowskiego o środkach stosowanych w ramach podmiotu zobowiązanego oraz o przestrzeganiu przez ten podmiot mających zastosowanie wymogów, w tym wymogów obowiązujących w przyjmującym państwie członkowskim. W przypadku stwierdzenia poważnych, powtarzających się lub systematycznych naruszeń podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia niezwłocznie informują podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa członkowskiego o tych naruszeniach oraz o wszelkich karach pieniężnych, które zamierzają nałożyć, oraz o środkach administracyjnych, które zamierzają zastosować w celu zaradzenia im.

Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa członkowskiego zapewniały pomoc podmiotom sprawującym nadzór państwa członkowskiego pochodzenia w celu zapewnienia weryfikacji przestrzegania przez podmiot zobowiązany wymogów prawnych. W szczególności państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa członkowskiego informowały podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia o wszelkich poważnych wątpliwościach co do przestrzegania przez podmiot zobowiązany mających zastosowanie wymogów oraz aby przekazywały wszelkie posiadane informacje w tym zakresie podmiotom sprawującym nadzór państwa członkowskiego pochodzenia.

Niniejszy ustęp ma również zastosowanie w przypadku podmiotów zobowiązanych mających siedzibę w jednym państwie członkowskim i prowadzących działalność w ramach swobody świadczenia usług w innym państwie członkowskim bez żadnej infrastruktury, z wyjątkiem przypadków, gdy nadzór nad działalnością w tym innym państwie członkowskim jest sprawowany przez podmioty sprawujące nadzór tego innego państwa członkowskiego zgodnie z art. 37 ust. 1 akapit drugi.

3. Podmioty sprawujące nadzór mają możliwość skierowania sprawy do AMLA w każdej z następujących sytuacji:

a) jeżeli podmiot sprawujący nadzór nie przekazał informacji, o których mowa w ust. 1 akapit drugi lit. a) i

b) lub ust. 2 akapity pierwszy i drugi;

b) jeżeli wniosek o współpracę został odrzucony lub nie został rozpatrzony w rozsądnym terminie;

c) w przypadku braku porozumienia z przyczyn obiektywnych w sprawie stwierdzonych naruszeń i w sprawie nakładanych kar pieniężnych lub środków administracyjnych, które mają zostać zastosowane wobec danego podmiotu w celu zaradzenia tym naruszeniom.

AMLA podejmuje działania na mocy uprawnień powierzonych mu na podstawie art. 33 i 38 rozporządzenia (UE) 2024/1620. AMLA przedstawia swoją opinię na temat przedmiotu wniosku w terminie jednego miesiąca.

Artykuł  48

Wymiana informacji dotyczących wdrażania strategii obejmujących całą grupę w państwach trzecich

Podmioty sprawujące nadzór, w tym AMLA, informują się wzajemnie o przypadkach, w których prawo państwa trzeciego nie zezwala na wdrożenie strategii, procedur i środków kontroli wymaganych na podstawie art. 16 rozporządzenia (UE) 2024/1624. W takich przypadkach podmioty sprawujące nadzór mogą podjąć skoordynowane działania w celu znalezienia rozwiązania. Przy ocenie tego, które państwa trzecie nie zezwalają na wdrożenie strategii, procedur i środków kontroli wymaganych na podstawie art. 16 rozporządzenia (UE) 2024/1624, podmioty sprawujące nadzór biorą pod uwagę wszelkie ograniczenia prawne mogące stać na przeszkodzie prawidłowemu wdrożeniu tych strategii, procedur i środków kontroli, w tym obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej, niewystarczający poziom ochrony danych i inne ograniczenia wymiany informacji, które mogą mieć znaczenie w tym względzie.

⁴² Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/110/WE z dnia 16 września 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje pieniądza elektronicznego oraz nadzoru ostrożnościowego nad ich działalnością, zmieniająca dyrektywy 2005/60/WE i 2006/48/WE oraz uchylająca dyrektywę 2000/46/WE (Dz.U. L 267 z 10.10.2009, s. 7).