Art. 55. - Kary pieniężne - Dyrektywa 2024/1640 w sprawie mechanizmów, które państwa członkowskie powinny wprowadzić w celu zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, zmieniająca dyrektywę (UE) 2019/1937 oraz zmieniająca i uchylająca dyrektywę (UE) 2015/849Tekst mający znaczenie dla EOG

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2024.1640

Akt obowiązujący

Wersja od: 19 czerwca 2024 r.

Artykuł  55

Kary pieniężne

1. Państwa członkowskie zapewniają nakładanie kar pieniężnych na podmioty zobowiązane za poważne, powtarzające się lub systematyczne naruszenia wymogów określonych w poniższych przepisach rozporządzenia (UE) 2024/1624, niezależnie od tego, czy naruszenia zostały popełnione umyślnie czy w wyniku zaniedbania:

a) rozdział II (wewnętrzne strategie, procedury i środki kontroli podmiotów zobowiązanych);

b) rozdział III (należyta staranność wobec klienta);

c) rozdział V (obowiązki zgłoszeniowe);

d) art. 77 (przechowywanie dokumentacji).

Państwa członkowskie zapewniają również możliwość nakładania kar pieniężnych, w przypadku gdy podmioty zobowiązane nie wypełniły środków administracyjnych zastosowanych wobec nich na podstawie art. 56 niniejszej dyrektywy lub w związku z naruszeniami, które nie są poważne, powtarzające się ani systematyczne.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby w przypadkach, o których mowa w ust. 1 akapit pierwszy, maksymalne kary pieniężne, które można nałożyć, były co najmniej dwukrotnie wyższe od kwoty korzyści uzyskanej w wyniku naruszenia, o ile można ustalić kwotę takiej korzyści, lub wynosiły co najmniej 1 000 000 EUR - którakolwiek z tych kwot jest wyższa.

W przypadku państw członkowskich, których walutą nie jest euro, wartość, o której mowa w akapicie pierwszym, odpowiada równowartości tej kwoty w walucie krajowej na dzień 9 lipca 2024 r.

3. Państwa członkowskie zapewniają, na zasadzie odstępstwa od ust. 2, by w przypadku gdy dany podmiot zobowiązany jest instytucją kredytową lub instytucją finansową, możliwe było nałożenie również następujących kar finansowych:

a) w przypadku osoby prawnej - maksymalnych kar pieniężnych w wysokości co najmniej 10 000 000 EUR lub - w państwach członkowskich, których walutą nie jest euro - równowartości tej kwoty w walucie krajowej na dzień 9 lipca 2024 r., lub 10 % całkowitego rocznego obrotu na podstawie ostatniego dostępnego sprawozdania finansowego zatwierdzonego przez organ zarządzający - którakolwiek z tych kwot jest wyższa; w przypadku gdy podmiot zobowiązany jest jednostką dominującą lub jednostką zależną jednostki dominującej, która ma obowiązek sporządzania skonsolidowanych sprawozdań finansowych zgodnie z art. 22 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE ⁴⁴ , stosownym całkowitym rocznym obrotem jest całkowity roczny obrót lub analogiczny rodzaj dochodu ustalony zgodnie z odpowiednim systemem rachunkowości na podstawie ostatniego dostępnego skonsolidowanego sprawozdania finansowego zatwierdzonego przez organ zarządzający jednostki dominującej najwyższego szczebla;

b) w przypadku osoby fizycznej - maksymalnych kar pieniężnych w wysokości co najmniej 5 000 000 EUR lub - w państwach członkowskich, których walutą nie jest euro - równowartości tej kwoty w walucie krajowej na dzień 9 lipca 2024 r.

4. Państwa członkowskie mogą upoważnić właściwe organy do nakładania kar pieniężnych w wysokości przekraczającej kwoty, o których mowa w ust. 2 i 3.

5. Państwa członkowskie zapewniają, aby przy ustalaniu kwoty kary pieniężnej brano pod uwagę zdolność podmiotu zobowiązanego do zapłaty kary oraz aby w przypadku gdy kara pieniężna może mieć wpływ na przestrzeganie regulacji ostrożnościowych, podmioty sprawujące nadzór konsultowały się z organami właściwymi do nadzorowania przestrzegania przez podmioty zobowiązane odpowiednich aktów prawnych Unii.

⁴⁴ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie rocznych sprawozdań finansowych, skonsolidowanych sprawozdań finansowych i powiązanych sprawozdań niektórych rodzajów jednostek, zmieniająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/43/WE oraz uchylająca dyrektywy Rady 78/660/EWG i 83/349/EWG (Dz.U. L 182 z 29.6.2013, s. 19).