Zasady wynagradzania pracowników zatrudnionych w izbach wytrzeźwień.

Monitor Polski

M.P.1988.4.39

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1989 r.

UCHWAŁA Nr 14

RADY MINISTRÓW

z dnia 18 stycznia 1988 r.

w sprawie zasad wynagradzania pracowników zatrudnionych w izbach wytrzeźwień.

Na podstawie art. 79 Kodeksu pracy (Dz. U. z 1974 r. Nr 24, poz. 141, z 1975 r. Nr 16, poz. 91, z 1981 r. Nr 6, poz. 23, z 1982 r. Nr 31, poz. 214, z 1985 r. Nr 20, poz. 85 i Nr 35, poz. 162, z 1986 r. Nr 42, poz. 201 i z 1987 r. Nr 21, poz. 124) Rada Ministrów uchwala, co następuje:

§  1.

1. Uchwałę stosuje się do zatrudnionych w izbach wytrzeźwień:

1) pracowników administracyjnych,

2) pracowników przyjmujących i obsługujących osoby nietrzeźwe,

3) pracowników gospodarczych i pracowników obsługi.

2. Uchwały nie stosuje się do zatrudnionych w izbach wytrzeźwień:

1) pracowników medycznych z wyższym wykształceniem oraz średniego personelu medycznego, wynagradzanych według zasad ustalonych w przepisach o uposażeniu pracowników zakładów społecznych służby zdrowia, zakładów pomocy społecznej i zakładów rehabilitacji zawodowej inwalidów oraz pracowników szpitali (zakładów, oddziałów) psychiatrycznych,

2) pracowników transportu samochodowego wynagradzanych według zasad ustalonych w przepisach o wynagradzaniu pracowników zatrudnionych w transporcie samochodowym Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej oraz w jednostkach organizacyjnych resortu zdrowia i opieki społecznej.

§ 2. 1  

1. Ustala się tabelę stawek wynagrodzenia zasadniczego i stawek dodatku funkcyjnego, stanowiącą załącznik do uchwały.

2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej:

1) ustali tabelę zaszeregowania stanowisk pracy zgodnie z przepisami w sprawie zasad wartościowania pracy w sferze budżetowej oraz tabelę stanowisk kierowniczych i stawek dodatku funkcyjnego dla tych stanowisk,

2) może dokonywać zmian w tabeli stawek wynagrodzenia zasadniczego odpowiednio do wzrostu wartości jednego punktu, ustalonego zgodnie z przepisami, o których mowa w pkt 1.

§ 2a. 2 (skreślony).

§  3.

1. 3 Wynagrodzenie zasadnicze oraz dodatek funkcyjny, określone w załączniku do uchwały, przysługują pracownikowi zatrudnionemu w pełnym wymiarze czasu pracy.

2. Pracownik zatrudniony w niższym lub wyższym wymiarze czasu pracy otrzymuje wynagrodzenie oraz dodatek, o których mowa w ust. 1, w wysokości proporcjonalnej do czasu pracy przewidzianego w umowie o pracę.

§  4.

1. Dodatek funkcyjny przysługuje pracownikom zatrudnionym na stanowiskach kierowniczych.

2. Dodatek funkcyjny przyznaje i określa jego wysokość dla dyrektora kierownik jednostki nadrzędnej, a dla pozostałych pracowników zajmujących stanowiska kierownicze - dyrektor izby wytrzeźwień.

3. Dodatek funkcyjny przysługuje przez okres pełnienia obowiązków na stanowisku kierowniczym.

4. Pracownikowi, któremu powierzono czasowe zastępstwo pracownika na stanowisku kierowniczym, przysługuje, począwszy od czwartego miesiąca nieprzerwanego pełnienia czasowego zastępstwa, dodatek funkcyjny w wysokości nie niższej od najniższego dodatku funkcyjnego przewidzianego na stanowisku zastępowanego.

§ 5. Pracownikom przyjmującym i obsługującym osoby nietrzeźwe przysługuje dodatek w wysokości 10% wynagrodzenia zasadniczego.

§ 6. Pracownikom wykonującym pracę w porze nocnej przysługuje dodatek w wysokości 20% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego za każdą godzinę pracy.

§  7.

1. Czas pracy i zasady wynagradzania za pracę w godzinach nadliczbowych pracowników zatrudnionych przy pilnowaniu regulują odrębne przepisy.

2. Za każdą godzinę przepracowaną nieprzerwanie (na dobę) ponad 8 godzin do 12 godzin, przy zachowaniu miesięcznej normy czasu pracy, wynikającej z pomnożenia 8 godzin przez liczbę roboczych dni kalendarzowych, pracownikom, o których mowa w ust. 1, przysługuje dodatek w wysokości 10% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego.

§ 8. Stawki godzinowe oblicza się dzieląc kwotę miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego, wynikającego z osobistego zaszeregowania, przez:

1) 178 - dla pracowników, których tygodniowy wymiar czasu pracy wynosi średnio 42 godziny,

2) 170 - dla pracowników, których tygodniowy wymiar czasu pracy wynosi średnio 40 godzin.

§  9.

1. Pracownikom przysługuje dodatek za wysługę lat w wysokości 5% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 5 latach pracy, wzrastający o 1% w każdym następnym roku pracy, aż do osiągnięcia 20% po 20 latach pracy.

2. Zmiana wysokości dodatku za wysługę lat, wynikająca z osiągnięcia określonej liczby lat pracy, następuje od pierwszego dnia najbliższego miesiąca kalendarzowego.

3. Dodatek za wysługę lat wypłaca się za wszystkie dni pracy i dni usprawiedliwionej nieobecności w pracy, za które pracownikowi przysługuje wynagrodzenie, oraz za dni nieobecności w pracy, za które pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy lub opiekuńczy z ubezpieczenia społecznego.

4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej ustala szczegółowe zasady obliczania stażu pracy stanowiącego podstawę do przyznawania dodatku za wysługę lat oraz zasady wypłacania tego dodatku.

§ 10. 4 (skreślony).

§ 11. 5 (skreślony).

§  12.

1. Pracownikom przysługują nagrody jubileuszowe w wysokości:

1) 75% miesięcznego wynagrodzenia - po 25 latach pracy,

2) 100% miesięcznego wynagrodzenia - po 30 latach pracy,

3) 150% miesięcznego wynagrodzenia - po 35 latach pracy,

4) 200% miesięcznego wynagrodzenia - po 40 latach pracy.

2. Ustalanie okresów pracy i innych okresów uprawniających do nagrody jubileuszowej oraz zasady jej obliczania i wypłacania regulują ogólnie obowiązujące przepisy.

§  13.

1. Pracownikowi przechodzącemu na emeryturę lub rentę inwalidzką dla inwalidów I i II grupy przysługuje jednorazowa odprawa w wysokości:

1) jednomiesięcznego wynagrodzenia - po 10 latach pracy,

2) dwumiesięcznego wynagrodzenia - po 15 latach pracy,

3) trzymiesięcznego wynagrodzenia - po 20 latach pracy.

2. Okres pracy uprawniający do odprawy ustala się według zasad obowiązujących przy ustalaniu dodatku za wysługę lat.

3. Odprawę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.

§ 14. 6  

1. W ramach środków na wynagrodzenia osobowe w izbie wytrzeźwień tworzy się fundusz premiowy z przeznaczeniem na premie za wykonanie przez pracowników określonych zadań, prac lub czynności.

2. Szczegółowe zasady premiowania ustala dyrektor izby wytrzeźwień, z udziałem przedstawicieli załogi.

3. Dyrektorowi izby wytrzeźwień premię ustala kierownik jednostki nadrzędnej, kierując się oceną pracy i realizacją zadań przez izbę.

§ 15. 7 (skreślony).

§ 16. Traci moc uchwała nr 198/86 Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 1986 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników zatrudnionych w izbach wytrzeźwień, zmieniona uchwałą nr 69/87 Rady Ministrów z dnia 11 maja 1987 r.

§ 17. Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1988 r.

ZAŁĄCZNIK  ⁸

TABELA STAWEK UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO I STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO

Kategoria zaszeregowania	Miesięczna kwota w zł	Stawka dodatku funkcyjnego	Procent najniższego wynagrodzenia*) (kwotę dodatku funkcyjnego zaokrągla się do 100 zł w górę)
I	17.800-23.000	1	15-20
II	20.000-27.000	2	20-30
III	22.000-32.000	3	25-40
IV	24.000-36.000	4	30-55
V	26.500-41.500	5	35-70
VI	28.500-43.500	6	45-90
VII	30.500-46.000	7	55-115
VIII	33.000-48.500	8	65-140
IX	35.000-51.000
X	37.000-54.000
XI	40.000-57.000
XII	43.000-60.000
XIII	45.500-63.500
XIV	48.500-66.500
XV	50.500-71.000
XVI	53.000-74.000
XVII	56.000-77.000
XVIII	59.000-81.000

^*) Przez najniższe wynagrodzenie rozumie się obowiązujące w danym roku najniższe wynagrodzenie pracowników uspołecznionych zakładów pracy, określone przez Radę Ministrów na podstawie Kodeksu pracy.

¹ § 2 zmieniony przez § 2 pkt 1 uchwały nr 37 z dnia 13 marca 1989 r. zmieniającej uchwały w sprawie wynagradzania pracowników niektórych jednostek (zakładów) resortu zdrowia i opieki społecznej (M.P.89.6.59) z dniem 1 stycznia 1989 r.

² § 2a skreślony przez § 2 pkt 2 uchwały nr 37 z dnia 13 marca 1989 r. zmieniającej uchwały w sprawie wynagradzania pracowników niektórych jednostek (zakładów) resortu zdrowia i opieki społecznej (M.P.89.6.59) z dniem 1 stycznia 1989 r.

³ § 3 ust. 1 zmieniony przez § 2 pkt 3 uchwały nr 37 z dnia 13 marca 1989 r. zmieniającej uchwały w sprawie wynagradzania pracowników niektórych jednostek (zakładów) resortu zdrowia i opieki społecznej (M.P.89.6.59) z dniem 1 stycznia 1989 r.

⁴ § 10 skreślony przez § 2 pkt 4 uchwały nr 37 z dnia 13 marca 1989 r. zmieniającą uchwały w sprawie wynagradzania pracowników niektórych jednostek (zakładów) resortu zdrowia i opieki społecznej (M.P.89.6.59) z dniem 1 stycznia 1989 r.

⁵ § 11 skreślony przez § 2 pkt 4 uchwały nr 37 z dnia 13 marca 1989 r. zmieniającej uchwały w sprawie wynagradzania pracowników niektórych jednostek (zakładów) resortu zdrowia i opieki społecznej (M.P.89.6.59) z dniem 1 stycznia 1989 r.

⁶ § 14 zmieniony przez § 2 pkt 5 uchwały nr 37 z dnia 13 marca 1989 r. zmieniającej uchwały w sprawie wynagradzania pracowników niektórych jednostek (zakładów) resortu zdrowia i opieki społecznej (M.P.89.6.59) z dniem 1 stycznia 1989 r.

⁷ § 15 skreślony przez § 2 pkt 6 uchwały nr 37 z dnia 13 marca 1989 r. zmieniającej uchwały w sprawie wynagradzania pracowników niektórych jednostek (zakładów) resortu zdrowia i opieki społecznej (M.P.89.6.59) z dniem 1 stycznia 1989 r.

⁸ Załącznik:

- zmieniony przez § 4 pkt 3 uchwały nr 169 z dnia 3 października 1988 r. zmieniającą uchwały w sprawie zasad wynagradzania pracowników niektórych jednostek (zakładów) (M.P.88.29.256) z dniem 1 lipca 1988 r.

- zmieniony przez § 2 pkt 7 uchwały nr 37 z dnia 13 marca 1989 r. zmieniającej uchwały w sprawie wynagradzania pracowników niektórych jednostek (zakładów) resortu zdrowia i opieki społecznej (M.P.89.6.59) z dniem 1 stycznia 1989 r.