Zasady i terminy wprowadzania dodatkowych dni wolnych od pracy w latach 1974 i 1975.

Monitor Polski

M.P.1974.6.43

Akt utracił moc
Wersja od: 11 stycznia 1975 r.

UCHWAŁA Nr 41
RADY MINISTRÓW
z dnia 6 lutego 1974 r.
w sprawie zasad i terminów wprowadzania dodatkowych dni wolnych od pracy w latach 1974 i 1975.

Na podstawie art. 1 i 5 dekretu z dnia 14 lipca 1973 r. o dodatkowych dniach wolnych od pracy (Dz. U. Nr 29, poz. 160) Rada Ministrów po porozumieniu z Centralną Radą Związków Zawodowych uchwala, co następuje:
1.
Pracownicy uspołecznionych zakładów pracy mogą otrzymać w 1974 r. sześć dodatkowych dni wolnych od pracy, a w 1975 r. dwanaście dodatkowych dni wolnych od pracy przypadających w zasadzie w soboty, w terminach określonych w załączniku do uchwały.
2.
Zasady i tryb udzielania dodatkowych dni wolnych od pracy dla pracowników górnictwa określają odrębne przepisy.
3.
Upoważnia się ministrów oraz wojewodów i prezydentów miast wyłączonych z województw do ustalania w porozumieniu z właściwymi instancjami związków zawodowych dla niektórych podległych im zakładów pracy lub grup pracowników w tych zakładach pracy innych terminów udzielania dodatkowych dni wolnych od pracy niż podane w załączniku do uchwały. W szczególności zmianę tych terminów uzasadniają: praca w ruchu ciągłym, potrzeba utrzymania normalnego rytmu działalności gospodarczej i zaspokajania codziennych potrzeb społeczeństwa lub warunki organizacyjne (np. w przemyśle i usługach, w zakładach o sezonowym nasileniu działalności, w budownictwie, w rolnictwie, w komunikacji) oraz zadania służb remontowych, konserwacyjnych, utrzymania ruchu, brygad załadunkowych i wyładunkowych.
1.
Pracownicy, którzy na podstawie odrębnych przepisów już korzystają z dodatkowych dni wolnych od pracy, lecz w mniejszej liczbie w roku od określonej w § 1 ust. 1, mogą korzystać na warunkach określonych w uchwale z takiej łącznej liczby dodatkowych dni wolnych od pracy, jaką uchwała określa na dany rok.
2.
Dodatkowe dni wolne od pracy, o których mowa w uchwale, nie przysługują pracownikom sezonowym.
1.
W zakładach pracy wykonujących w pełni zadania dodatkowe dni wolne od pracy mogą być udzielane dla pracowników zatrudnionych w wymiarze 46 godzin tygodniowo bez obowiązku odpracowania równoważnej liczby godzin.
2.
Pracownicy zatrudnieni w wymiarze czasu pracy krótszym od powszechnie obowiązującej normy 46 godzin tygodniowo mogą otrzymać dodatkowe dni wolne od pracy w drodze odpowiednich zmian rozkładu czasu pracy bez skracania obowiązującego ich wymiaru czasu pracy.
1.
Warunkiem wprowadzenia dodatkowych dni wolnych od pracy, o których mowa w § 3 ust. 1, jest:
1)
wykonanie z wyprzedzeniem w okresie poprzedzającym dzień wolny zadań planowych i zobowiązań dodatkowych w pełni pokrywających ubytek czasu pracy,
2)
osiąganie założonych relacji ekonomicznych i wyników finansowych,
3)
wzrost godzinowej wydajności pracy bądź wzrost wydajności pracy mierzony za pomocą wskaźników obowiązujących w danej branży, zapewniający pełną realizację zadań planowych bez wzrostu zatrudnienia z tytułu skrócenia czasu pracy.
2.
Udzielanie dodatkowych dni wolnych od pracy powinno następować w ramach planowanego (dysponowanego) osobowego funduszu płac i nie może spowodować wzrostu kwoty dopłat za godziny nadliczbowe w przeliczeniu na jednego zatrudnionego.
3.
Zakład pracy, który w rachunku narastającym od początku roku nie spełnia warunków, o których mowa w ust. 1 i 2, nie ma prawa do wprowadzenia kolejnego dodatkowego dnia wolnego od pracy.
4.
Pracownicy zarządu przedsiębiorstw mogą otrzymać dodatkowy dzień wolny od pracy, jeżeli zostały spełnione warunki, o których mowa w ust. 1 i 2, w stopniu uzasadniającym wprowadzenie dodatkowego dnia wolnego od pracy dla robotników.
5.
Pracownicy zarządu przedsiębiorstw wielozakładowych, kombinatów i zjednoczeń (jednostek równorzędnych) mogą otrzymać dodatkowy dzień wolny od pracy, jeżeli warunki, o których mowa w ust. 1 i 2, zostały spełnione przez wszystkie zakłady zgrupowane w danej jednostce organizacyjnej.
6.
W razie niespełnienia warunków uprawniających do wprowadzenia dodatkowych dni wolnych od pracy w niektórych zakładach zgrupowanych w przedsiębiorstwie wielozakładowym, kombinacie lub zjednoczeniu (jednostce równorzędnej) decyzje o wprowadzeniu dodatkowego dnia wolnego od pracy dla pracowników, o których mowa w ust. 5, może podjąć właściwy minister, jeżeli warunki te zostały spełnione w skali całej jednostki organizacyjnej.
Ministrowie i kierownicy urzędów centralnych oraz wojewodowie i prezydenci miast wyłączonych z województw spowodują wprowadzenie odpowiednich zmian w planach operatywnych przedsiębiorstw w ramach ich planów techniczno-ekonomicznych stosownie do potrzeb wynikających ze skracania czasu pracy.
1.
Ministrowie, kierownicy urzędów centralnych oraz wojewodowie i prezydenci miast wyłączonych z województw po porozumieniu z właściwymi instancjami związków zawodowych:
1)
podejmą właściwe środki zapewniające sprawną realizację zadań planowych i obsługę społeczeństwa przez podległe im jednostki w warunkach zmian w rozkładzie czasu pracy,
2)
zapewnią należyte przygotowanie organizacyjne nadzorowanych zakładów pracy do zwiększenia wykonania norm pracy i osiągania dodatkowego wzrostu godzinowej wydajności pracy bądź wzrostu wydajności pracy mierzonego za pomocą wskaźników obowiązujących w danej branży.
2.
Wojewodowie i prezydenci miast wyłączonych z województw po porozumieniu z wojewódzkimi radami związków zawodowych zapewnią koordynację realizacji udzielania dodatkowych dni wolnych od pracy na terenie województw, ze szczególnym uwzględnieniem zapewnienia sprawnej działalności żłobków, przedszkoli, handlu, gastronomii i komunikacji oraz rozszerzenia zakresu usług kulturalnych i rekreacyjnych w dniach wolnych od pracy.
1.
Za dodatkowe dni wolne od pracy pracownicy nie otrzymują odrębnego wynagrodzenia.
2.
Osobowy fundusz płac pozostający w wyniku zmniejszenia liczby przepracowanych godzin z tytułu wprowadzenia dodatkowych dni wolnych od pracy powinien być wykorzystany - odpowiednio do wzrostu wydajności pracy, warunkującego wykonanie zadań produkcyjnych:
1)
na opłacanie zwiększonego wykonania norm pracy,
2)
na premie dla pracowników godzinowo płatnych, tak aby ci pracownicy, którzy wykonali wszystkie zadania, otrzymali wynagrodzenie nie niższe od przypadającego za dany miesiąc w poprzednio obowiązującym wymiarze czasu pracy.
1.
Za pracę wykonywaną w dni wyznaczone jako dodatkowe dni wolne od pracy pracownikom przysługuje wynagrodzenie jak za normalny dzień pracy.
2.
Pracownicy uprawnieni do korzystania z dodatkowego dnia wolnego, którzy go nie wykorzystali w dniu wyznaczonym jako dodatkowy dzień wolny od pracy (ust. 1), powinni w zamian otrzymać dzień wolny w innym terminie.
Dodatkowe dni wolne od pracy udzielane w trybie § 3 ust. 1, przypadające w okresie urlopu wypoczynkowego, są wliczane do urlopu wypoczynkowego.
1.
Decyzje o wprowadzeniu dodatkowego dnia wolnego podejmuje kierownik jednostki nadrzędnej na wniosek kierownika zakładu pracy zgłoszony po porozumieniu z radą zakładową, po stwierdzeniu, że przygotowania organizacyjne zapewniają realizację zadań zakładu pracy i spełnienie warunków, o których mowa w § 4.
2.
Prezes Rady Ministrów określi zmiany rozkładu czasu pracy w jednostkach centralnej i terenowej administracji państwowej.
Decyzje, o których mowa w § 10 ust. 1, w odniesieniu do spółdzielni podejmą centralne oraz wojewódzkie i powiatowe związki spółdzielni.
Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIK  1

Terminy wprowadzania dodatkowych dni wolnych od pracy.

1. Terminy wprowadzania dodatkowych dni wolnych od pracy w 1974 r.:

1) sobota 25 maja,

2) sobota 20 lipca,

3) sobota 24 sierpnia,

4) sobota 28 września,

5) sobota 12 października,

6) sobota 2 listopada.

2. Terminy wprowadzania dodatkowych dni wolnych od pracy w 1975 r.:

1) sobota 22 lutego;

2) sobota 22 marca;

3) sobota 26 kwietnia;

4) piątek 9 maja;

5) sobota 10 maja;

6) sobota 28 czerwca;

7) poniedziałek 21 lipca;

8) sobota 9 sierpnia;

9) sobota 23 sierpnia;

10) sobota 27 września;

11) sobota 25 października;

12) sobota 27 grudnia.

1 Załącznik zmieniony przez § 1 uchwały nr 1 z dnia 4 stycznia 1975 r. (M.P.75.1.2) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 11 stycznia 1975 r.