Dział 6 - Zobowiązania podatkowe.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1950.49.452
Akt utracił moc Wersja od: 1 stycznia 1967 r.
Dział VI.
Wygaśnięcie zobowiązań podatkowych.
1.
Zobowiązanie podatkowe wygasa przez zapłatę, przedawnienie lub umorzenie.2.
Szczególnymi sposobami zapłaty są: potrącenie i przejęcie majątku dłużnika.1.
Zapłata należności z tytułu zobowiązania podatkowego następuje pieniędzmi, mającymi obieg prawny w chwili zapłaty.2.
Minister Finansów może w drodze rozporządzenia, wydanego w porozumieniu z Przewodniczącym Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego ustalać także inny sposób zapłaty dla określonych grup podatników lub określonych należności. W szczególności Minister Finansów może ustalić zapłatę np. ziemiopłodami, biletami skarbowymi, papierami wartościowymi i znakami podatkowymi według ustalonych przez Ministra wzorów. W związku z zarządzonym niepieniężnym sposobem zapłaty Minister Finansów może określać warunki sprzedaży znaków podatkowych, wysokość wynagrodzenia za sprzedaż, warunki wymiany i sposób kasowania; może również zezwolić notariuszom, instytucjom bankowym i innym instytucjom i urzędom na kasowanie znaczków skarbowych na wekslach, jak również może wydawać w tym przedmiocie wszelkie inne przepisy, jakie okażą się konieczne.1. 5
Dłużnik, mający zobowiązania podatkowe z różnych tytułów, może wskazać przy zapłacie, które zobowiązanie wykonuje. Jeżeli jednak dłużnik posiada zaległości w zobowiązaniach podatkowych za rok kalendarzowy poprzedzający rok, w którym dokonuje wpłaty, organ finansowy zarachuje wpłatę na pokrycie tych zaległości.2.
Z tego, co przypada na rachunek danego zobowiązania podatkowego, organ finansowy ma prawo zaspokoić przede wszystkim koszty egzekucyjne, jak również odsetki (dodatek) za zwłokę.3.
W braku jakiegokolwiek oświadczenia ze strony dłużnika zapłatę zarachowuje się przede wszystkim na grzywny i kary pieniężne porządkowe, a następnie na poczet zobowiązania, którego termin płatności upłynął. W razie zbiegu takich zobowiązań zapłatę zarachowuje się w kolejności od najdawniejszego z nich.1.
Zapłata do rąk organu wykonawczego władzy powołanej do ustalenia zobowiązania podatkowego lub do rąk innych organów uprawnionych do jej przyjęcia jest równoznaczna z wpłaceniem do właściwej kasy.2.
Pokwitowanie władzy, instytucji lub organu, sporządzone w przepisanej formie, jest dowodem wykonania zobowiązania podatkowego w wysokości sumy wymienionej w pokwitowaniu.3.
W przypadku wprowadzenia innych sposobów zapłaty, przewidzianej w art. 29 ust. 2, Minister Finansów może wydać szczegółowe przepisy co do sposobu zapłaty i pokwitowania.1.
Na wniosek dłużnika gospodarki nieuspołecznionej, a także z urzędu na zasadzie decyzji organu finansowego zobowiązanie podatkowe dłużnika ulega potrąceniu z wzajemną, bezsporną i wymagalną wierzytelnością dłużnika wobec Państwa, przedsiębiorstw i majątków państwowych, przedsiębiorstw i majątków pozostających pod zarządem państwowym oraz central spółdzielczo-państwowych.2.
Wierzytelnościami określonymi w ust. 1 są również kwoty nadmiernie lub nienależnie uiszczone tytułem zobowiązań podatkowych oraz odsetek (dodatku) za zwłokę i kosztów egzekucyjnych. Kwoty te ulegają zaliczeniu na poczet innych płatnych zobowiązań podatkowych dłużnika, a w ich braku ulegają zwrotowi w gotówce. Nadpłatę, wynikającą z decyzji tymczasowej bądź z decyzji, dotyczącej zaliczki lub przedpłaty na podatek, zwraca się w gotówce dopiero po ostatecznym ustaleniu zobowiązania podatkowego.3.
Przez sumy nadmiernie uiszczone rozumie się różnicę pomiędzy kwotą faktycznie uiszczoną a kwotą należną, a przez sumy nienależnie uiszczone rozumie się kwoty uiszczone bez istnienia obowiązku. Za dzień powstania nadpłaty uważa się dzień doręczenia decyzji, na skutek której wynikła nadpłata.4.
O dokonaniu potrącenia (zaliczenia nadpłaty) organ finansowy zawiadamia równocześnie dłużnika.5.
Żądanie zwrotu nadpłaty przedawnia się z upływem następnego roku kalendarzowego po roku w którym nadpłata powstała.1.
Przejęcie majątku dłużnika w całości lub w części na pokrycie jego zobowiązań podatkowych może nastąpić z urzędu lub na wniosek dłużnika, jeżeli wartość przejmowanego majątku po potrąceniu ciążących na nim długów wystarcza na zaspokojenie zobowiązań podatkowych lub ich części.2.
Minister Finansów ustala w drodze rozporządzenia, wydanego w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości, tryb i zasady postępowania przy przejmowaniu majątku na pokrycie zobowiązań podatkowych. Rozporządzenie to określi również, czy i w jakim zakresie Skarb Państwa odpowiada za długi ciążące na przejętym majątku, a także - w razie potrzeby - zasady regulacji długów, obciążających przejmowany majątek.3.
Przepisów niniejszego artykułu nie stosuje się do gospodarstw rolnych.1.
Zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem dziesięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności.2.
Odroczenie terminu płatności i rozłożenie na raty należności przerywa bieg przedawnienia.3.
Nie wygasają z tytułu przedawnienia zobowiązania podatkowe zabezpieczone hipoteką lub zastawem, jednak po upływie terminu przedawnienia zobowiązania te mogą być zaspokojone tylko z przedmiotów majątkowych, na których zostały zabezpieczone.1.
W gospodarczo uzasadnionych lub zasługujących na szczególne uwzględnienie przypadkach zobowiązania podatkowe mogą być umarzane w całości lub w części.2.
Umorzenie w całości lub w części należności podatkowej pociąga za sobą umorzenie odsetek (dodatku) za zwłokę oraz kosztów egzekucyjnych w odpowiednim stosunku.3.
Decyzja, na podstawie której należność została umorzona, może być uchylona, a należność ściągnięta, jeżeli wyjdą na jaw nowe okoliczności, wskazujące na to, że dłużnik wprowadził organ finansowy w błąd co do swej sytuacji materialnej lub co do szczególnych okoliczności, które były podstawą umorzenia należności.4.
Minister Finansów ustala właściwość organów finansowych w zakresie umarzania zobowiązań podatkowych.5 Art. 30 ust. 1 zmieniony przez art. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. (Dz.U.59.11.61) zmieniającej nin. dekret z dniem 1 stycznia 1959 r.