Rozdział 3 - Przebieg zawodowej służby wojskowej - Służba wojskowa żołnierzy zawodowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1997.10.55 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 1 kwietnia 2003 r.

Rozdział  3

Przebieg zawodowej służby wojskowej

Art.  20. 

1. Żołnierz zawodowy pełni służbę w jednostce organizacyjnej resortu obrony narodowej po wyznaczeniu na odpowiednie stanowisko służbowe.

2. Oficer pełniący zawodową służbę wojskową jako służbę stałą, który spełnia łącznie następujące warunki:

1) został zwolniony z zajmowanego stanowiska służbowego w jednostce wojskowej, w której pełnił służbę, w związku z rozformowaniem tej jednostki lub zmniejszeniem jej stanu etatowego,

2) nie ukończył 50 lat,

3) posiada co najmniej dobrą ogólną ocenę w opinii służbowej,

4) wyraził na piśmie zgodę na pełnienie dalszej służby w jednostce wojskowej wskazanej przez właściwy organ wojskowy w dowolnym garnizonie,

może być przeniesiony do rezerwy kadrowej, jeżeli właściwy organ wojskowy przewiduje wyznaczenie go na odpowiednie stanowisko służbowe w okresie nie dłuższym niż 3 lata. Łączny czas pozostawania w rezerwie kadrowej w okresie pełnienia zawodowej służby wojskowej nie może być dłuższy niż 5 lat.

3. Żołnierz zawodowy, z wyjątkiem wymienionego w ust. 2, zwolniony z dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego może być przeniesiony do dyspozycji Ministra Obrony Narodowej lub określonego przez niego organu wojskowego, jeżeli przewiduje się wyznaczenie go na nowe stanowisko służbowe lub zwolnienie z zawodowej służby wojskowej. Okres pozostawania żołnierza zawodowego w dyspozycji nie może być dłuższy niż 1 rok.

4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady, warunki i tryb przenoszenia żołnierzy zawodowych do rezerwy kadrowej albo dyspozycji oraz szczegółowe zasady pełnienia przez nich służby wojskowej w okresie przebywania w rezerwie kadrowej albo dyspozycji.

Art.  20a. 

1. Żołnierz zawodowy może być wyznaczony, za jego pisemną zgodą, do pełnienia służby na odpowiednim stanowisku służbowym w jednostce organizacyjnej poza resortem obrony narodowej.

2. 2  Żołnierz zawodowy może być wyznaczony, za jego pisemną zgodą, do pełnienia służby poza granicami Państwa z zastrzeżeniem ust. 3.

3. 3  W przypadku kierowania poza granice Państwa jednostek wojskowych wydzielonych z Sił Zbrojnych w celu udziału w:

1) konflikcie zbrojnym lub dla wzmocnienia sił państwa lub państw sojuszniczych,

2) misji pokojowej,

3) akcji zapobieżenia aktom terroryzmu lub ich skutkom,

4) szkoleniach i ćwiczeniach wojskowych,

5) akcjach ratowniczych, poszukiwawczych lub humanitarnych,

6) przedsięwzięciach reprezentacyjnych

- zgoda żołnierza zawodowego nie jest wymagana.

4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:

1) szczegółowe zasady i tryb postępowania przy wyznaczaniu żołnierzy zawodowych do pełnienia służby poza resortem obrony narodowej albo poza granicami Państwa oraz organy wojskowe właściwe w tych sprawach,

2) jednostki organizacyjne (stanowiska) poza resortem obrony narodowej, w których żołnierze zawodowi mogą pełnić służbę,

3) uprawnienia i obowiązki żołnierzy zawodowych wyznaczonych do pełnienia służby w jednostkach poza resortem obrony narodowej albo poza granicami Państwa.

Art.  21. 

1. Żołnierzy zawodowych w służbie stałej przenosi się w stan nieczynny:

1) w razie wybrania na posła na Sejm lub senatora,

2) w razie wybrania na stanowisko pracownika samorządowego.

2. Jeżeli nie sprzeciwiają się temu interesy służby, żołnierze zawodowi w służbie stałej mogą być przenoszeni w stan nieczynny:

1) na swój wniosek - w celu sprawowania osobistej opieki nad najbliższym członkiem rodziny przez czas dłuższy niż sześćdziesiąt dni,

2) z urzędu - w razie uznania ich przez wojskową komisję lekarską za czasowo niezdolnych do zawodowej służby wojskowej, jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że odzyskają oni zdolność do tej służby,

3) 4  w celu podjęcia zatrudnienia w organach administracji państwowej, organach państwowych jednostek organizacyjnych, organach samorządu terytorialnego, u przedsiębiorców lub organizacjach społecznych - na wniosek tych organów, podmiotów lub organizacji.

3. Żołnierz zawodowy w służbie stałej może pozostawać w stanie nieczynnym łącznie nie dłużej niż pięć lat w okresie zawodowej służby wojskowej. Ograniczenia tego nie stosuje się do posłów na Sejm i senatorów.

Art.  22. 

1. W stanie nieczynnym żołnierz zawodowy:

1) nie wykonuje zadań służbowych,

2) nie otrzymuje z wojska uposażenia i innych należności pieniężnych oraz świadczeń w naturze, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 21 ust. 2 pkt 1 i 2 oraz świadczeń finansowych określonych w przepisach o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej,

3) nie może być zwolniony z zawodowej służby wojskowej, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 75 ust. 1,

4) nie może być mianowany na kolejny stopień wojskowy.

2. Okres przebywania w stanie nieczynnym zalicza się żołnierzowi zawodowemu do wszelkich uprawnień uzależnionych od stażu czynnej służby wojskowej.

Art.  23. 

1. Żołnierz zawodowy przeniesiony w stan nieczynny wraca w stan czynny bez odrębnego powołania z dniem ustania przyczyny, która spowodowała przeniesienie go w stan nieczynny.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, żołnierza zawodowego wyznacza się w miarę możliwości na to samo lub równorzędne stanowisko służbowe, jakie zajmował w dniu przeniesienia w stan nieczynny.

Art.  24. 

Minister Obrony Narodowej określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb przenoszenia żołnierzy zawodowych w stan nieczynny oraz właściwość organów w tych sprawach, a także szczególne uprawnienia i obowiązki żołnierzy zawodowych pozostających w tym stanie.

Art.  25. 

1. Żołnierz zawodowy podlega opiniowaniu służbowemu w formie:

1) opiniowania okresowego, przeprowadzanego corocznie,

2) opiniowania specjalnego, przeprowadzanego w zależności od potrzeb.

2. W wydanej opinii okresowej przełożony zamieszcza ogólną ocenę o opiniowanym żołnierzu zawodowym, wyrażoną w skali od 1 do 6 (niedostateczna, mierna, dostateczna, dobra, bardzo dobra, wzorowa).

3. Przełożony jest obowiązany zapoznać żołnierza zawodowego z wydaną o nim opinią służbową w ciągu trzydziestu dni od dnia jej sporządzenia.

4. Żołnierzowi zawodowemu przysługuje prawo wniesienia odwołania od wydanej o nim opinii służbowej do wyższego przełożonego w terminie czternastu dni od dnia zapoznania się z opinią.

5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb opiniowania żołnierzy zawodowych, zapoznawania ich z opinią służbową oraz tryb wnoszenia i rozpatrywania od nich odwołań.

Art.  26. 

1. Stopniami wojskowymi żołnierzy zawodowych są stopnie ustanowione w ustawie o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Nadanie żołnierzowi zawodowemu pierwszego i kolejnych stopni wojskowych następuje w drodze mianowania.

3. Pierwszym stopniem wojskowym jest:

1) w korpusie oficerów zawodowych - stopień podporucznika (podporucznika marynarki),

2) w korpusie chorążych zawodowych - stopień młodszego chorążego (młodszego chorążego marynarki),

3) w korpusie podoficerów zawodowych - stopień plutonowego (bosmanmata).

4. (skreślony).

Art.  27. 

1. Warunkiem mianowania na stopień wojskowy podporucznika (podporucznika marynarki) jest ukończenie wyższej szkoły wojskowej, z zastrzeżeniem przypadków wymienionych w ust. 2 pkt 2, albo posiadanie wyższego wykształcenia i złożenie egzaminu na oficera.

2. Na stopień wojskowy podporucznika (podporucznika marynarki) mianuje się:

1) absolwentów:

a) wyższych szkół oficerskich,

b) 5  (skreślona),

c) wyższych szkół niewojskowych, którzy zostali skierowani na studia wyższe przez właściwe organy wojskowe,

2) słuchaczy Wojskowej Akademii Technicznej i Akademii Marynarki Wojennej - po ukończeniu IV roku studiów i złożeniu egzaminu na oficera.

3. Jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych, na stopień wojskowy podporucznika (podporucznika marynarki) może być mianowany - po złożeniu egzaminu na oficera - chorąży lub podoficer zawodowy, który w wyniku ukończenia studiów wyższych nabył kwalifikacje przydatne do pełnienia służby na stanowisku przewidzianym dla oficera i posiada co najmniej bardzo dobrą ogólną ocenę w opinii służbowej oraz nie przekroczył 35 lat życia.

Art.  28. 

1. Na stopień wojskowy młodszego chorążego (młodszego chorążego marynarki) mianuje się absolwentów szkół chorążych, kształcących kandydatów na chorążych zawodowych.

2. Na stopień wojskowy plutonowego (bosmanmata) mianuje się absolwentów szkół podoficerskich, kształcących kandydatów na podoficerów zawodowych.

Art.  29. 

1. Mianowanie żołnierza zawodowego na kolejny stopień wojskowy w czasie pokoju może nastąpić stosownie do potrzeb Sił Zbrojnych, w zależności od okresu służby na stanowisku służbowym i w posiadanym stopniu wojskowym oraz od opinii służbowej.

2. Żołnierz zawodowy, z zastrzeżeniem ust. 3, może być mianowany na kolejny stopień wojskowy, jeżeli:

1) ma odpowiedni okres służby w posiadanym stopniu wojskowym, który w czasie pokoju wynosi co najmniej:

a) w korpusie oficerów zawodowych, w stopniu:

- podporucznika (podporucznika marynarki) - 3 lata,

- porucznika (porucznika marynarki) - 4 lata,

- kapitana (kapitana marynarki) - 5 lat,

- majora (komandora podporucznika) - 5 lat,

- podpułkownika (komandora porucznika) - 4 lata,

- pułkownika (komandora) - 4 lata,

- generała brygady (kontradmirała) - 3 lata,

- generała dywizji (wiceadmirała) - 3 lata,

- 6  generała broni (admirała floty) - 3 lata,

b) w korpusie chorążych zawodowych, w stopniu:

- młodszego chorążego (młodszego chorążego

marynarki) - 4 lata,

- chorążego (chorążego marynarki) - 4 lata,

- starszego chorążego (starszego chorążego

marynarki) - 4 lata,

- młodszego chorążego sztabowego (młodszego

chorążego sztabowego marynarki) - 4 lata,

- chorążego sztabowego (chorążego sztabowego

marynarki) - 5 lat,

c) w korpusie podoficerów zawodowych, w stopniu:

- plutonowego (bosmanmata) - 3 lata,

- starszego plutonowego (starszego bosmanmata) - 4 lata,

- sierżanta (bosmana) - 4 lata,

- starszego sierżanta (starszego bosmana) - 5 lat,

- sierżanta sztabowego (bosmana sztabowego) - 5 lat,

2) posiada co najmniej dobrą ogólną ocenę w opinii służbowej.

3. Oficer może być mianowany na kolejny stopień wojskowy, jeżeli przez co najmniej 2 lata zajmował stanowisko służbowe o stopniu etatowym równym lub wyższym od stopnia, na który ma nastąpić mianowanie.

4. O mianowanie żołnierza zawodowego na kolejny stopień wojskowy występuje z wnioskiem dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe.

5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady, warunki i tryb mianowania na kolejne stopnie wojskowe do stopnia pułkownika (komandora) włącznie.

Art.  30. 

(skreślony).

Art.  31.  ⁷

1. Żołnierz zawodowy może być mianowany na kolejny stopień wojskowy, o rok wcześniej, niż wynika to z wymagań określonych w art. 29 ust. 2 pkt 1, jeżeli posiada wzorową ogólną ocenę w opinii służbowej i odpowiednie kwalifikacje do pełnienia służby na stanowisku służbowym o stopniu etatowym równym ze stopniem wojskowym, na który ma nastąpić mianowanie. Mianowanie może nastąpić wyłącznie w ramach korpusu, do którego żołnierz jest zaliczony.

2. Przepis ust. 1 nie narusza przepisów o dyscyplinie wojskowej dotyczących wcześniejszego mianowania na kolejny stopień wojskowy.

Art.  32. 

Żołnierza zawodowego nie można mianować na kolejny stopień wojskowy, jeżeli toczy się przeciwko niemu postępowanie karne, w okresie próby orzeczonej w związku z warunkowym umorzeniem postępowania karnego, warunkowym zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności lub warunkowym przedterminowym zwolnieniem albo w okresie odbywania kary ograniczenia wolności.

Art.  33. 

Utrata lub obniżenie stopnia wojskowego oraz jego odzyskanie lub przywrócenie następuje na zasadach określonych w przepisach innych ustaw.

Art.  34. 

1. Żołnierz zawodowy może być przeniesiony przez Ministra Obrony Narodowej lub określony przez niego organ wojskowy do innego korpusu osobowego lub do innej grupy albo specjalności wojskowej, stosownie do posiadanych kwalifikacji:

1) na swój wniosek,

2) ze względu na stan zdrowia stwierdzony orzeczeniem wojskowej komisji lekarskiej,

3) ze względu na potrzeby Sił Zbrojnych.

2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady, warunki i tryb zaliczania lub przenoszenia żołnierzy zawodowych do innego korpusu osobowego lub grupy albo specjalności wojskowej.

Art.  35. 

1. Żołnierza zawodowego wyznacza się na stanowisko służbowe stosownie do potrzeb Sił Zbrojnych, w zależności od kwalifikacji i opinii służbowej.

2. Minimalne wymagania kwalifikacyjne dla poszczególnych stanowisk służbowych są następujące:

1) dla podoficera - ukończenie szkoły podoficerskiej,

2) dla chorążego - ukończenie szkoły chorążych,

3) dla oficera, z zastrzeżeniem ust. 4:

a) w przypadku stanowisk służbowych do stopnia etatowego kapitana (kapitana marynarki) włącznie - ukończenie wyższej szkoły oficerskiej albo wyższych studiów zawodowych w akademii wojskowej, a także odbycie niezbędnego na niektórych stanowiskach przeszkolenia kursowego,

b) w przypadku stanowisk służbowych o stopniu etatowym majora (komandora podporucznika) - ukończenie wyższych studiów zawodowych w wyższej szkole wojskowej i wyższego kursu specjalistycznego albo odbycie określonej praktyki lub stażu,

c) w przypadku stanowisk służbowych o stopniu etatowym podpułkownika (komandora porucznika) - ukończenie Akademii Obrony Narodowej albo studiów wyższych w akademii wojskowej,

d) w przypadku stanowisk służbowych o stopniu etatowym pułkownika (komandora) - ukończenie Akademii Obrony Narodowej i kursu taktyczno-operacyjnego (równorzędnego) albo akademii wojskowej i studiów podyplomowych,

e) w przypadku stanowisk służbowych o stopniu etatowym generała (admirała) - ukończenie podyplomowych studiów operacyjno-strategicznych.

3. Na równi ze świadectwem lub dyplomem szkoły lub uczelni wojskowej traktowane są:

1) świadectwa lub dyplomy równorzędnych szkół lub uczelni niewojskowych,

2) świadectwa lub dyplomy równorzędnych zagranicznych szkół lub uczelni wojskowych i niewojskowych.

4. Przepisu ust. 2 nie stosuje się przy wyznaczaniu oficerów na stanowiska służbowe, których zajmowanie jest uzależnione od posiadania kwalifikacji lub spełnienia wymagań określonych w innych przepisach, które warunkują możliwość wykonywania niektórych zawodów, a w szczególności do stanowisk służbowych w sądach wojskowych, wojskowych jednostkach organizacyjnych prokuratury, obsłudze prawnej, służbie zdrowia, duszpasterstwie i szkołach wojskowych.

5. Żołnierza zawodowego, z zastrzeżeniem ust. 6, wyznacza na stanowisko służbowe i zwalnia z tego stanowiska Minister Obrony Narodowej lub określony przez niego organ wojskowy, jeżeli przepisy innych ustaw nie stanowią inaczej.

6. Na stanowiska służbowe o stopniu etatowym generała (admirała) żołnierzy zawodowych wyznacza oraz zwalnia z nich Minister Obrony Narodowej.

7. 8  Żołnierza zawodowego wyznacza się na stanowisko służbowe:

1) o stopniu etatowym do stopnia pułkownika (komandora) włącznie - na okres wynikający z modelu przebiegu służby oficera zawodowego,

2) o stopniu etatowym generała (admirała) - na 3 lata.

7a. 9  Przepisu ust. 7 nie stosuje się do oficerów zawodowych zajmujących stanowiska sędziów w sądach wojskowych i prokuratorów w wojskowych jednostkach prokuratury.

7b. 10  Oficera zawodowego po upływie okresu, o którym mowa w ust. 7, wyznacza się na to samo lub na inne stanowisko służbowe.

8. Wyznaczenie na niektóre stanowiska służbowe może być uzależnione od przeprowadzenia konkursu.

Art.  36.  ¹¹

1. Żołnierza zawodowego w służbie stałej zwalnia się z zajmowanego stanowiska służbowego:

1) jeżeli otrzymał niedostateczną ogólną ocenę w opinii służbowej,

2) jeżeli wojskowa komisja lekarska orzekła jego niezdolność do pełnienia służby w określonych jednostkach wojskowych albo na zajmowanym stanowisku służbowym,

3) gdy zlikwidowano zajmowane przez niego stanowisko służbowe,

4) gdy upłynął termin określony w decyzji o wyznaczeniu na stanowisko służbowe,

5) gdy uprawomocniło się orzeczenie o wymierzeniu kary dyscyplinarnej wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe.

2. Żołnierza zawodowego w służbie stałej można zwolnić z zajmowanego stanowiska służbowego:

1) jeżeli złożył wniosek o zwolnienie z zajmowanego stanowiska służbowego,

2) jeżeli otrzymał mierną ogólną ocenę w opinii służbowej,

3) w przypadkach szczególnie uzasadnionych potrzebami Sił Zbrojnych,

4) jeżeli nie spełnia wymagań co do kwalifikacji niezbędnych na zajmowanym stanowisku służbowym.

3. Niezależnie od przyczyn wymienionych w ust. 1 i 2 żołnierza zawodowego zajmującego stanowisko służbowe o stopniu etatowym generała (admirała) można zwolnić z zajmowanego stanowiska służbowego, gdy otrzymał dostateczną ogólną ocenę w opinii służbowej.

4. Żołnierza zawodowego zwolnionego ze stanowiska służbowego na podstawie przepisów:

1) ust. 1 pkt 1, ust. 2 pkt 1, 2 i 4 albo ust. 3 - można wyznaczyć na niższe stanowisko służbowe,

2) ust. 1 pkt 2-4 - można wyznaczyć na niższe stanowisko służbowe za jego pisemną zgodą,

3) ust. 1 pkt 5 - wyznacza się na niższe stanowisko służbowe.

5. W odniesieniu do oficerów zawodowych wyznaczenie na niższe stanowisko służbowe może nastąpić wyłącznie wtedy, gdy jest to stanowisko służbowe o stopniu etatowym bezpośrednio niższym od dotychczas zajmowanego. W przypadku gdy oficer nie ma kwalifikacji do zajmowania stanowiska służbowego o stopniu etatowym bezpośrednio niższym od dotychczas zajmowanego, można go wyznaczyć na stanowisko w korpusie oficerów odpowiadającym jego kwalifikacjom.

5a. 12  Chorąży zawodowy może być wyznaczony, za jego pisemną zgodą, na stanowisko służbowe o stopniu etatowym podoficera zawodowego.

6. 13  Żołnierzowi zawodowemu w służbie stałej, który nie wyrazi pisemnej zgody na wyznaczenie na niższe stanowisko służbowe, w przypadkach, o których mowa w ust. 4 pkt 2, lub stanowisko służbowe, o którym mowa w ust. 5a, można wypowiedzieć stosunek służbowy zawodowej służby wojskowej.

7. Przez niższe stanowisko służbowe rozumie się:

1) w stosunku do oficerów zawodowych - stanowisko, którego stopień etatowy jest niższy od stopnia etatowego poprzednio zajmowanego stanowiska służbowego,

2) w stosunku do chorążych zawodowych i podoficerów zawodowych - stanowisko, które jest zaszeregowane do niższej grupy uposażenia niż poprzednio zajmowane stanowisko służbowe, z wyjątkiem przypadków, gdy żołnierzowi zachowano dotychczasową grupę uposażenia.

Art.  37. 

1. Żołnierza zawodowego w służbie kontraktowej wyznacza się na stanowisko służbowe określone w kontrakcie.

1a. 14  Żołnierza zawodowego w służbie kontraktowej zwalnia się z zajmowanego stanowiska służbowego:

1) jeżeli otrzymał niedostateczną ogólną ocenę w opinii służbowej,

2) jeżeli wojskowa komisja lekarska orzekła jego niezdolność do pełnienia służby w określonych jednostkach wojskowych albo na zajmowanym stanowisku służbowym,

3) gdy zlikwidowano zajmowane przez niego stanowisko służbowe,

4) gdy uprawomocniło się orzeczenie o wymierzeniu kary dyscyplinarnej wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe.

1b. 15  Żołnierza zawodowego w służbie kontraktowej można zwolnić z zajmowanego stanowiska służbowego:

1) jeżeli złożył wniosek o zwolnienie z zajmowanego stanowiska służbowego,

2) w przypadkach szczególnie uzasadnionych potrzebami Sił Zbrojnych.

2. 16  Żołnierza zawodowego w służbie kontraktowej:

1) w przypadkach wymienionych w ust. 1a pkt 1 i 4 - wyznacza się na niższe stanowisko służbowe w tej samej lub innej jednostce wojskowej albo w innej miejscowości; jeżeli żołnierz odmówi pełnienia służby na niższym stanowisku, zwalnia się go z zawodowej służby wojskowej,

2) 17  w przypadkach wymienionych w ust. 1a pkt 2 i 3 oraz ust. 1b - przenosi się za jego pisemną zgodą na inne stanowisko służbowe w tej samej lub innej jednostce wojskowej albo w innej miejscowości; przepis art. 36 ust. 5a stosuje się odpowiednio; jeżeli żołnierz odmówi pełnienia służby na innym stanowisku służbowym, zwalnia się go z zawodowej służby wojskowej.

Art.  38. 

1. Żołnierza zawodowego, prawomocnie zawieszonego w wykonywaniu zawodu (specjalności zawodowej) albo pozbawionego prawa jego wykonywania przez organ samorządu zawodowego, zwalnia się, z zastrzeżeniem ust. 2, z zawodowej służby wojskowej.

2. Żołnierza zawodowego, o którym mowa w ust. 1, można wyznaczyć na inne stanowisko służbowe w tej samej lub innej jednostce wojskowej, jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych.

Art.  39. 

Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:

1) szczegółowe zasady i tryb wyznaczania żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe i zwalniania z tych stanowisk,

2) wymagania w zakresie ogólnej oceny w opinii służbowej dla żołnierzy zawodowych wyznaczanych na stanowiska służbowe,

3) 18  model przebiegu służby oficera zawodowego, z uwzględnieniem stanowisk służbowych dla oficerów zawodowych w poszczególnych korpusach osobowych (rodzajach służb),

4) stanowiska służbowe, na które kandydatów wyłania się w drodze konkursu, warunki przystąpienia do konkursu, organizację i tryb jego przeprowadzania oraz skład komisji konkursowej.

Art.  40. 

1. Dowódca jednostki wojskowej może delegować żołnierza zawodowego do wykonania zadań służbowych poza jednostką na czas nie dłuższy niż trzy miesiące w ciągu roku.

2. Minister Obrony Narodowej lub określony przez niego organ wojskowy może delegować żołnierza zawodowego na czas dłuższy, lecz nie przekraczający sześciu miesięcy w ciągu roku.

3. Delegowanie żołnierza-kobiety w okresie ciąży lub bezpośredniej opieki nad członkiem rodziny, który nie ukończył 16 lat życia, nie może nastąpić bez jej zgody.

4. Żołnierz delegowany pozostaje na stanowisku służbowym w dotychczasowej jednostce wojskowej.

Art.  41. 

1. Żołnierzom zawodowym wydaje się wojskowy dokument osobisty stwierdzający pełnienie zawodowej służby wojskowej.

2. Minister Obrony Narodowej określa rodzaje i wzory wojskowych dokumentów osobistych, organy właściwe do ich wydawania oraz zasady dokonywania wpisów w tych dokumentach.

Art.  41a.  ¹⁹

1. Organy wojskowe wyposażają żołnierzy zawodowych w karty i tabliczki tożsamości.

2. Karty tożsamości, o których mowa w ust. 1, wydawane żołnierzom zawodowym wyjeżdżającym w celach służbowych za granicę stanowią również dowód tożsamości, o którym mowa w art. III ust. 2 lit. a Umowy między Państwami-Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego dotyczącej statusu ich sił zbrojnych, sporządzonej w Londynie dnia 19 czerwca 1951 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 21, poz. 257).

3. Żołnierzom, o których mowa w ust. 2, wydaje się również indywidualny lub zbiorowy rozkaz wyjazdu.

4. W kartach tożsamości, o których mowa w ust. 1, zamieszcza się:

1) nazwisko i imię (imiona) posiadacza karty,

2) datę urodzenia posiadacza karty,

3) stopień wojskowy i oznaczenie legitymacji służbowej (wojskowego dokumentu osobistego) posiadacza karty,

4) numer PESEL posiadacza karty,

5) rodzaj służby posiadacza karty,

6) grupę krwi posiadacza karty,

7) fotografię i podpis posiadacza karty,

8) suchy odcisk pieczęci urzędowej organu wystawiającego kartę,

9) nazwę państwa wystawiającego kartę,

10) serię i numer karty,

11) elementy zabezpieczające kartę.

5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje oraz wzory kart i tabliczek tożsamości wydawanych żołnierzom zawodowym, organy wojskowe właściwe do ich wydawania i ewidencjonowania, tryb ich ewidencjonowania, doręczania i postępowania w razie ich zniszczenia lub utraty, z uwzględnieniem przeznaczenia oraz wykorzystania kart i tabliczek tożsamości przez żołnierzy zawodowych, a także wzór rozkazu wyjazdu.

Art.  42. 

(skreślony).

² Art. 20a ust. 2 zmieniony przez art. 11 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz.U.98.162.1117) z dniem 1 stycznia 1999 r.

³ Art. 20a ust. 3 zmieniony przez art. 11 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz.U.98.162.1117) z dniem 1 stycznia 1999 r.

⁴ Art. 21 ust. 2 pkt 3 zmieniony przez art. 19 pkt 1 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz.U.97.121.770) z dniem 22 października 1997 r.

⁵ Art. 27 ust. 2 pkt 1 lit. b) skreślona przez art. 14 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o utworzeniu Uniwersytetu Medycznego w Łodzi (Dz.U.02.141.1184) z dniem 20 września 2002 r.

⁶ Art. 29 ust. 2 pkt 1 tiret dziewiąte dodane przez art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów, ustawy o działach administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.01.154.1800) z dniem 1 stycznia 2002 r.

⁷ Art. 31 zmieniony przez art. 122 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o dyscyplinie wojskowej (Dz.U.97.141.944) z dniem 1 września 1998 r.

⁸ Art. 35 ust. 7 zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 31 lipca 1997 r. (Dz.U.97.107.688) zmieniającej nin. ustawę z dniem 30 września 1997 r.

⁹ Art. 35 ust. 7a dodany przez art. 1 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 31 lipca 1997 r. (Dz.U.97.107.688) zmieniającej nin. ustawę z dniem 30 września 1997 r.

¹⁰ Art. 35 ust. 7b dodany przez art. 1 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 31 lipca 1997 r. (Dz.U.97.107.688) zmieniającej nin. ustawę z dniem 30 września 1997 r.

¹¹ Art. 36 zmieniony przez art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 31 lipca 1997 r. (Dz.U.97.107.688) zmieniającej nin. ustawę z dniem 30 września 1997 r.

¹² Art. 36 ust. 5a dodany przez art. 4 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 21 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów, ustawy o działach administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.01.154.1800) z dniem 1 stycznia 2002 r.

¹³ Art. 36 ust. 6 zmieniony przez art. 4 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 21 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów, ustawy o działach administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.01.154.1800) z dniem 1 stycznia 2002 r.

¹⁴ Art. 37 ust. 1a dodany przez art. 1 pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 31 lipca 1997 r. (Dz.U.97.107.688) zmieniającej nin. ustawę z dniem 30 września 1997 r.

¹⁵ Art. 37 ust. 1b dodany przez art. 1 pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 31 lipca 1997 r. (Dz.U.97.107.688) zmieniającej nin. ustawę z dniem 30 września 1997 r.

¹⁶ Art. 37 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 4 lit. b) ustawy z dnia 31 lipca 1997 r. (Dz.U.97.107.688) zmieniającej nin. ustawę z dniem 30 września 1997 r.

¹⁷ Art. 37 ust. 2 pkt 2 zmieniony przez art. 4 pkt 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów, ustawy o działach administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.01.154.1800) z dniem 1 stycznia 2002 r.

¹⁸ Art. 39 pkt 3 zmieniony przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 31 lipca 1997 r. (Dz.U.97.107.688) zmieniającej nin. ustawę z dniem 30 września 1997 r.

¹⁹ Art. 41a dodany przez art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 13 listopada 2002 r. (Dz.U.02.200.1687) zmieniającej nin. ustawę z dniem 15 grudnia 2002 r.