Rumunia-Polska. Konwencja dotycząca ułatwień w małym ruchu granicznym polsko-rumuńskim. Warszawa.1929.12.07.
Dz.U.1931.61.492
Akt utracił mocKONWENCJA
między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Rumunji, dotycząca ułatwień w małym ruchu granicznym polsko-rumuńskim, podpisana w Warszawie dn. 7 grudnia 1929 r.
Przekład.
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
MY, IGNACY MOŚCICKI,
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ.
wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tein wiedzieć należy, wiadomem czynimy:
Dnia siódmego grudnia tysiąc dziewięćset dwudziestego dziewiątego roku podpisana została w Warszawie między Rzecząpospolitą Polską i Królestwem Rumunji konwencja dotycząca ułatwień w małym ruchu granicznym polsko-rumuńskim, wraz z protokółem dodatkowym, załącznikami A i B, wzorami Nr. 1, Nr. 2 i protokółem podpisania o następującem brzmieniu dosłownem:
KONWENCJA
między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Rumunji, dotycząca ułatwień w małym ruchu granicznym polsko-rumuńskim.
RZECZPOSPOLITA POLSKA
z jednej strony
i
KRÓLESTWO RUMUNJI
z drugiej strony,
pragnąc ułatwić mieszkańcom obszaru granicznego mały ruch graniczny, postanowiły zawrzeć konwencję i wyznaczyły w tym celu jako pełnomocników, mianowicie:
Rzeczpospolita Polska:
Pana Władysława RASIŃSKIEGO, doktora praw, b. Dyrektora Departamentu w Ministerstwie Skarbu,
Królestwo Rumunji:
Jego Ekscelencję Georges CRETZIANO, Ministra Pełnomocnego i Posła Nadzwyczajnego w Warszawie,
którzy, po wymianie swych pełnomocnictw, uznanych za dobre i w należytej formie, zgodzili się na następujące postanowienia:
Ułatwienia osobiste.
Ułatwienia osobiste.
I) właścicielom gospodarstw rolnych położonych w pasie pogranicznym drugiego Kraju, ich pełnomocnikom, członkom ich rodzin, dzierżawcom, użytkownikom gruntów leżących w tym pasie oraz osobom prawnie ich używającym, jako też robotnikom potrzebnym dla gospodarstwa;
II) innym osobom w razie, gdyby chodziło o pilne interesy osobiste;
III) rzemieślnikom, zamieszkałym co najmniej od roku w pasie pogranicznym jednego z obu Krajów w razie, jeśli zostaną najęci do czasowego wykonywania swego zawodu w pasie pogranicznym drugiego Kraju;
IV) duchownym, lekarzom, lekarzom weterynaryjnym, ich pomocnikom prawnie upoważnionym, oraz położnym.
Graniczne przepustki stałe będą koloru żółtego.
Graniczne przepustki gospodarcze będą koloru zielonego.
Zawiadomienia te mają zawierać następujące dane: nazwisko, imię, przynależność państwową, miejsca zamieszkania petenta, miejscowość do której on się udaje, jako też wszystkie informacje pozwalające stwierdzić, że petent spełnił wszelkie warunki wymagane dla otrzymania przepustki.
Dla robotników zawiadomienia te winny zawierać ponadto nazwisko pracodawcy, który ich najął.
Przepustka graniczna nie będzie wystawioną jeżeli w ciągu dni dwudziestu po wysłaniu zawiadomienia właściwa władza drugiej Strony sprzeciwi się temu bądź ze względów bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź też dlatego, że nie zostały dopełnione wszystkie warunki, wymagane przez niniejszą konwencję.
Jeżeli władza powołana do wystawiania przepustek granicznych uzna sprzeciw za nieuzasadniony, wówczas jej bezpośrednia przełożona instancja administracyjna będzie mogła interweniować u właściwej wyższej władzy drugiej Strony w celu zarządzenia, ponownego zbadania danego wypadku.
Szczegóły postępowania, które winny być zastosowane w celu likwidowania wypadków spornych tego rodzaju, będą ustalone w drodze bezpośredniego porozumienia między właściwemi władzami administracyjnemi obu Układających się Stron.
między godziną 6 i 20 (czas środkowo-europejski) począwszy od 1 marca do 30 września;
między godziną 7 a 18 (czas środkowo-europejski) począwszy od 1 października do 1 marca.
Przepustki gospodarcze uprawniają do przekraczania granicy od wschodu do zachodu słońca.
Opłaty pobierane za przepustki graniczne nie będą mogły przewyższać:
Wysokość tych opłat może być zmienioną przez Rządy obu Układających się Stron za obopólną zgodą.
Żadna inna opłata nie będzie mogła być pobierana za te przepustki.
Straż ogniowa, sformowana w oddział może celem niesienia pomocy przekraczać granicę bez przepustki o każdej godzinie dnia lub nocy w miejscach, gdzie to będzie nieodzowne, oraz przebywać po drugiej stronie granicy tak długo, jak będzie potrzeba, pod warunkiem, iż podda się kierownictwu właściwej władzy miejscowej i stosować się będzie do przepisów obowiązujących w miejscu wypadku.
Osoby, któreby otrzymały przepustki graniczne na podstawie fałszywych zeznań jako też osoby, któreby nadużyły przepustek a w szczególności przekroczyły zakreślone tam granice, karane będą stosownie do ustaw obowiązujących na terytorjum, gdzie nadużycie zostało popełnione.
W tych wypadkach przepustka graniczna będzie mogła być odebraną i zwróconą władzy, która ją wystawiła. Właściwe władze niezwłocznie podawać sobie będą wzajemnie do wiadomości wypadki wyżej wspomnianych wykroczeń jak również i zarządzenia wydane stosownie do powyższych postanowień.
UŁATWIENIA RZECZOWE.
UŁATWIENIA RZECZOWE.
Przewóz maszyn rolniczych motorowych lub parowych dozwolony jest zasadniczo tylko w przejściowych punktach celnych i dokonywać się będzie z zastosowaniem odprawy warunkowej bez wszelkich opłat celnych. Zabezpieczenie celne nie będzie wymagane w razie, jeśli osoba eksploatująca dane gospodarstwo rolne złoży w urzędzie celnym pisemną deklarację, stwierdzającą, że maszyny te przeznaczone są wyłącznie tylko do użytku w jej własnem gospodarstwie rolnem i że bierze na siebie całkowitą odpowiedzialność jeśli powrotny wywóz tych maszyn nie zostałby uskuteczniony w terminie wyznaczonym przez urząd celny; taką samą odpowiedzialność bierze ona na siebie jeśliby maszyny zostały odstąpione do użytku osób trzecich. Przewóz maszyn może nastąpić również drogami ubocznemi, przewidzianemi w art. 8 ustęp 2, pod dozorem celnym. Benzyna i inne środki napędne jak również i smary, które znajdują się w zbiornikach złączonych stale z motorami, mogą być przepuszczane przez granicę bez cła i wszelkich innych opłat. Inne zapasy środków napędnych i smarów podlegają cłom wwozowym na ogólnych zasadach. Co do innych maszyn i narządzi rolniczych, jako też co do wozów, furgonów, sań i t. d., to przewóz ich przez granicę winien być dozorowany przez władze celne w odpowiedni sposób, jednakże bez żądania zabezpieczenia celnego.
Bydło zbiegłe lub uprowadzone poza linję graniczną, będzie zwrócone bez cła, jeśli prawo własności zostanie stwierdzone przez władzę gminną miejsca pochodzenia tego bydła.
Mieszkańcy pogranicznego pasa, przekraczający granicę na podstawie przepustek przewidzianych w art. 2 mogą przewozić bez cła i innych opłat żywność w ilości potrzebnej na jeden dzień podróży, z wyjątkiem artykułów stanowiących przedmiot monopolu państwowego. Udając się na roboty w tereny górskie, mieszkańcy ci mogą zabierać ze sobą żywność w ilości koniecznej dla ich pobytu w tych okolicach.
Lekarstwa przyrządzone w jednej z aptek znajdujących się w pogranicznym pasie, na podstawie recepty lekarza lub lekarza weterynaryjnego, upoważnionego do wykonywania zawodu w swym kraju, mogą być wprowadzane bez cła i bez osobnego pozwolenia, jeżeli lekarz lub lekarz weterynaryjny zaznaczy na recepcie, że lekarstwo jest pilnie potrzebne.
Mieszkańcy pogranicznego pasa, udający się, stosownie do postanowień niniejszej konwencji, do pracy w gospodarstwach rolnych, leśnych, lub też w innych przedsiębiorstwach przemysłowych, położonych po drugiej stronie granicy, mogą zabierać ze sobą bez cła narzędzia niezbędne do wykonywania ich robót, z zastrzeżeniem zabrania ich zpowrotem zagranicę. Artykuły żywnościowe otrzymane jako wynagrodzenie w naturze przez wyżej wspomnianych mieszkańców, z wyjątkiem przedmiotów podlegających opłatom wewnątrz kraju lub też stanowiących monopol państwowy, są zwolnione od cła przywozowego. Urząd celny może w takich wypadkach żądać zaświadczenia stwierdzającego, że pracodawca wynagrodził robotnika w naturze.
Rzemieślnicy, wzmiankowani w art. 2, punkt III będą mogli w celu wykonywania swego zawodu po drugiej stronie granicy przenosić bez cła potrzebne narzędzia i instrumenty pod warunkiem wywiezienia ich przy powrocie zagranicę.
Przywóz i wywóz drobnych ilości artykułów użytku codziennego i gospodarczego, dla których ogólnie wymagane jest pozwolenie przywozu lub wywozu, będzie dozwolony w małym ruchu granicznym z uwolnieniem od wszelkich odnoszących się do nich zakazów, o ile będzie można uznać, że według rodzaju samego przedmiotu i stosunków mieszkańców artykuły te przenaczone są do ich własnego użytku, a nie na handel. Wyżej wspomniane ułatwienia nie odnoszą się do artykułów stanowiących monopol państwowy.
POSTANOWIENIA KOŃCOWE.
POSTANOWIENIA KOŃCOWE.
Wykaz miejscowości objętych pogranicznym pasem będzie ogłoszony w dzienniku urzędowym każdej z Układających się Stron i będzie udzielony do wiadomości drugiej Strony w ciągu dni trzydziestu po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych niniejszej konwencji. Każda zmiana, jaka zajdzie w tym wykazie po jego ogłoszeniu, będzie natychmiast podana do wiadomości drugiej Strony.
Przekraczanie granicy przy użyciu środków lokomocji, poza wypadkami przewidzianerni w art. 8 zezwala się zasadniczo tylko w tych punktach przejściowych, przy których istnieją urzędy celne. Władze celne obu Stron będą jednakże mogły porozumieć się wzajemnie co do udzielenia w danym wypadku pewnych ułatwień w tym przedmiocie.
Inne ułatwienia poza przewidzianemi w niniejszej konwencji będą mogły być udzielane w wypadkach szczególnych (wycieczki sportowe, pielgrzymki i t. d.) w drodze bezpośredniego porozumienia pomiędzy władzami II instancji administracji ogólnej i władzami celnemi ze strony polskiej oraz prefektem, działającym w porozumieniu z naczelnikiem urzędu celnego ze strony rumuńskiej.
Ułatwienia przewidziane w poprzednich artykułach nie naruszają prawa każdej Strony do wydawania zarządzeń, jakieby ona uważała za potrzebne ze względów zdrowotności publicznej, policji weterynaryjnej, kontroli celnej, lub wszelkiej innej kontroli koniecznej jako nieodzowny środek ostrożności przeciw wszelkim ewentualnym nadużyciom.
Wyrażenie "bez cła" używane w niniejszej konwencji należy rozumieć jako mające zastosowanie zarówno do przywozu, jak i wywozu.
Właściwe władze administracyjne i celne obu Układających się Stron będą porozumiewać się ze sobą bezpośrednio w celu usuwania trudności, jakie mogłyby wyłonić się w przedmiocie wykonywania niniejszej konwencji.
Obie Układające się Strony zakomunikują sobie wzajemnie, które władze należy uważać za kompetentne dla wykonywania niniejszej konwencji.
Wykaz punktów przejściowych, gdzie znajdują się urzędy celne, jako też wykaz innych stałych punktów przejściowych dołączone są do niniejszej konwencji, której stanowić będą część integralną (załączniki A i B). Ewentualne zmiany dokonane będą w drodze bezpośredniego porozumienia między właściwemi władzami obu Układających się Stron.
Niniejsza konwencja będzie ratyfikowana. Dokumenty ratyfikacyjne zostaną wymienione w Bukareszcie. Wejdzie ona w życie trzydziestego dnia po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych i będzie obowiązywała do wypowiedzenia jej na rok zgóry przez jedną z Układających się Stron.
NA DOWÓD CZEGO pełnomocnicy podpisali niniejszą konwencję i wycisnęli na niej swe pieczęcie.
Sporządzono w Warszawie, w dwóch egzemplarzach, dnia 7 grudnia 1929 r.
PROTOKÓŁ DODATKOWY
do polsko-rumuńskiej konwencji o ułatwieniach w małym ruchu granicznym.
POSTANOWIENIA WETERYNARYJNE.
I. Do art. 3 i 13 konwencji.
Obydwie Układające się Strony postanowiły zgodnie nie dopuszczać w pogranicznym pasie innych zwierząt wierzchowych, pociągowych lub jucznych, pochodzących z drugiej strony granicy, poza zwierzętami jednokopytkowemi, oznakowanemi w odpowiedni sposób. Każde zwierzę winno być zaopatrzone w świadectwo wystawione w języku polskim i rumuńskim przez władzę administracyjną pierwszej instancji miejsca. swego pochodzenia. W świadectwie tem winno być wymienione: nazwisko, imię oraz miejsce zamieszkania posiadacza, ich rysopis oraz trwałe znaki. Ponadto świadectwo winno zawierać zaświadczenie wystawione przez urzędowego lekarza weterynaryjnego drugiego Kraju, stwierdzające, że zwierzę jest wolne od zaraźliwej choroby i nie podejrzane o taką chorobę. Zaświadczenie to ważne jest na przeciąg jednego miesiąca, licząc od dnia wystawienia.
Każda z Układających się Stron ustali punkty przejściowe i co miesiąc dwa terminy dla badania weterynaryjnego wyżej wspomnianych zwierząt, przechodzących z pogranicznego pasa drugiej Strony, które to badanie służyć będzie za podstawę wyżej wymienionego zaświadczenia. Za to badanie i zaświadczenie zdrowotności żadna opłata nie będzie pobierana.
II. Do ar t. 15 konwencji.
Świadectwa pochodzenia zawierać będą następujące dane:
aa) nazwisko, imię oraz miejsce zamieszkania właściciela, jak również:
bb) ilość zwierząt i ich rysopis, a mianowicie: rodzaj, płeć, maść i znaki szczególne jako też piętna (znaczki uszne, znamiona wypalane lub wystrzyżone i t. d.);
cc) stwierdzenie, że bydło pędzone na pastwisko przebywało w miejscu zamieszkania właściciela przynajmniej w ciągu ostatnich dni czterdziestu;
dd) stwierdzenie, że w chwili wydawania świadectwa miejscowość, z której bydło pochodzi, jest wolna od zaraźliwych chorób zwierzęcych i że obrót zwierzętami tego rodzaju nie podlega tam żadnym ograniczeniom z powodu takich chorób. Gruźlica, pojedyncze wypadki wąglika, szelestnicy, zarazy dziczyzny i bydła rogatego, nosacizny oraz różycy świń, nie są uważane jako przeszkody do zaświadczenia, że dana miejscowość jest wolna od zaraźliwych chorób zwierzęcych.
Świadectwa pochodzenia nie mogą mieć daty wystawienia wcześniejszej niż na dziesięć dni przed przybyciem bydła na granicę.
aa) że zwierzęta są wolne od zaraźliwych chorób zwierzęcych i nie są podejrzane o takie choroby, jak również, że
bb) kraj pochodzenia jest wolny od księgosuszu i zarazy płucnej bydła rogatego przynajmniej od roku i że
cc) w ciągu ostatnich dni czterdziestu pryszczyca nie została stwierdzona ani w miejscu pochodzenia bydła, ani też w promieniu czterdziesto-kilometrowyrn.
O ile chodzi o owce, należy stwierdzić ponadto:
dd) że w ciągu ostatnich dni sześćdziesięciu nie panowała ospa owcza ani w miejscu pochodzenia bydła, ani też w promieniu czterdziesto-kilometrowym oraz
ee) że w ciągu ostatnich dni sześćdziesięciu nie panował świerzb owiec ani w miejscu pochodzenia bydła, ani też w promieniu dwudziesto-kilometrowym.
Co się tyczy nierogacizny, to wymaga się dodatkowego zaświadczenia stwierdzającego, że:
ff) w ciągu ostatnich dwudziestu ośmiu dni nie panował pomór i zaraza świń ani w miejscu pochodzenia bydła, ani też w promieniu dziesięcio-kilometrowym.
Wyżej wymienione władze, jak również odnośne władze celne i straż graniczna winny uprzednio podawać sobie do wiadomości przypuszczalną ilość zwierząt, które mają być posłane na pastwisko po drugiej stronie granicy oraz porozumieć się między sobą co do czasu przejścia bydła przez granicę. W szczególności oznajmią one swą odpowiedź w tym przedmiocie w terminie nie przekraczającym piętnastu dni.
Narazić przewidywane są jako takie punkty przejściowe drogi górskie prowadzące obok Kopylasa, Lutoazy (szczyt Popadja) i Steviory, jak również przez wieś Hryniawę.
Pierwsze przejście bydła przez granicę może mieć miejsce tylko pod warunkiem przestrzegania wszystkich postanowień weterynaryjnych przewidzianych powyżej.
W celu ułatwienia kontroli celnej odnośne bydło winno być spisane, a spisy złożone w punkcie przejściowym u właściwych organów celnych.
Zwierzęta należące do gatunku koni, osłów lub wołów winny być oznaczone przez wypalenie na lewem przedniem kopycie (jednokopytkowe), lewym rogu lub lewem przedniem kopycie (bydło rogate) dużej litery P, o ile chodzi o zwierzęta polskie, zaś dużej litery R, o ile chodzi o zwierzęta rumuńskie. Zwierzęta te winny mieć również znak w postaci tej samej dużej litery wystrzyżony w sierści na lewem udzie. Znak ten powinien mieć wysokość co najmniej dziesięciu centymetrów i winien być odnawiany, gdy zajdzie tego potrzeba.
Inne rodzaje bydła winny być oznaczone w odpowiedni sposób stosownie do postanowień ogólnych.
W razie, gdyby właściwa władza na mocy obowiązujących przepisów miała zarządzić zabicie zwierzęcia z powodu zaraźliwej choroby zwierzęcej, władze administracyjne I instancji (starosta, pretor) zawiadomią się wzajemnie telegraficznie o zamierzonem zarządzeniu celem zaproszenia urzędowego lekarza weterynaryjnego (państwowego lub przez Państwo upoważnionego lekarza weterynaryjnego) drugiego Kraju do wzięcia udziału w djagnostycznem badaniu odnośnego zwierzęcia jak również we wspólnem przeprowadzeniu jego sekcji oraz w postępowaniu przepisanem dla sporządzenia wszelkich dokumentów stanowiących podstawę do przyznania odszkodowania. Dokumenty te winny być następnie przesłane właściwej władzy (wojewoda, prefekt) kraju pochodzenia zabitego zwierzęcia.
Jeśliby w ciągu wypasu jakaś zaraźliwa choroba właściwa danemu bydłu wybuchła wśród stad, ich powrót do kraju pochodzenia będzie mógł mieć miejsce po uprzedniem porozumieniu się właściwych władz obu Układających się Stron i po zastosowaniu koniecznych środków ostrożności.
III. Do art. 17 konwencji.
Jako żywność na czas podróży uważa się tylko mięso przyrządzone (solone, wędzone, pieczone i t. d), żadną zaś miara mięso surowe. Osoby wspomniane w ustępie 2 tegoż artykułu mogą zabierać ze sobą mięso w taki sposób przyrządzone, jednakże w ilości nie przewyższającej jednotygodniowej potrzeby.
IV. Do art. 28 i 30 konwencji.
Właściwe władze administracyjne I-ej instancji obu Układających się Stron zawiadomią się wzajemnie i niezwłocznie o każdym wypadku stwierdzenia i wygaśnięcia zaraźliwych chorób zwierzęcych jak również o wszelkich zarządzeniach poczynionych w tym względzie w pogranicznym pasie, z podaniem miejscowości, nazwisk posiadaczy i ilości sztuk chorych lub podejrzanych.
Jako zaraźliwe choroby zwierzęce w rozumowaniu niniejszego protokółu uważane będą:
a) księgosusz, b) zarazę płucną bydła rogatego, c) pryszczycę, d) wąglik, e) szelestnicę, f) zarazę dziczyzny i bydła rogatego, g) nosaciznę zwierząt jednokopytowych, h) ospę owczą, i) zarazę stadniczą koni, k) otręt koni i bydła rogatego, l) świerzb zwierząt jednokopytkowych i owiec, m) wściekliznę, n) pomór i zarazę świń, o) różycę świń.
Oprócz wyżej wspomnianych zawiadomień i prawidłowej wymiany dwutygodniowych biuletynów o. zaraźliwych chorobach zwierzęcych właściwe władze centralne obu Układających się Stron zawiadomią się bezpośrednio telegraficznie o pierwszym wypadku wybuchnięcia na swym obszarze księgosusza, zarazy płucnej bydła rogatego i ospy owczej.
W razie stwierdzenia, że wskutek obrotu zwierzętami w małym ruchu granicznym jedna z zaraźliwych chorób zwierzęcych wymienionych powyżej pod literami: a, b, c, h, i, k, l, m, n, - przeniknęła z obszaru jednej Układającej się Strony na obszar drugiej Strony, lub też w razie groźnego niebezpieczeństwa przeniesienia takiej choroby zaraźliwej, właściwe władze będą mogły poczynić odpowiednie zarządzenia w celu dalszego ograniczenia a nawet zakazania pogranicznego obrotu zwierzętami i surowcami pochodzenia zwierzęcego. Tego rodzaju zarządzenia zostaną podane niezwłocznie do wiadomości drugiej Układającej się Strony.
V. Posiadacze zwierząt jak również przewodnicy stad, którzy uznani zostaną za winnych powtarzających się wykroczeń przeciwko przepisom weterynaryjnym", będą mogli być poza odpowiedzialnością karną czasowo lub stale pozbawieni udogodnień, przewidzianych przez niniejszą konwencję. W razie, gdyby tego rodzaju wykroczenia, popełniane w złym zamiarze, powtarzały się na kilku odcinkach pogranicznego pasa, przynosząc poważną szkodę interesom Państwa, Układające się Strony, po uprzedniem porozumieniu się, będą mogły zakazać obrotu zwierzętami w małym ruchu granicznym całkowicie lub częściowo.
Na dowód czego pełnomocnicy podpisali niniejszy protokół dodatkowy i wycisnęli na nim swe pieczęcie.
Sporządzono w Warszawie, w dwóch egzemplarzach, dnia 7 grudnia 1929 roku.
Załącznik A.
Wykaz prowizoryczny punktów przejściowych, gdzie znajdują się-graniczne urzędy celne:
Urząd celny polski: | Urząd celny rumuński: |
Kozaczówka | Prigorodec |
Zaleszczyki | Cristiatec |
Jasienów Polny (otwarcie zamierzone) | Babin |
Śniatyń-Załucze (droga żelazna) | Grigore Ghica Voda |
Kułaczyn (otwarcie zamierzone) | Oraseni |
Załucze (ekspozytura urzędu celnego w Śniatynie-Załuczu) | Vascauti |
Kuty | Vijnita |
Załącznik B 1
Do art. 32 Konwencji,
Do art. 32 Konwencji,
Ze strony polskiej: | Ze strony rumuńskiej |
(skreślony). | (skreślony). |
Gródek | Vasilau et Culenli |
Jabłonica | Jablonita |
Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX
Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.
..................................................
Wzór Nr. 1
PRZEPUSTA JEDNORAZOWA Nr.
Wzór Nr. 2
PRZEPUSTA STAŁA ............ Nr.
PROTOKÓŁ PODPISANIA.
A) W chwili podpisywania konwencji z dnia dzisiejszego Układające się Strony postanowiły dokładnie określić warunki jej zastosowania według następujących postanowień:
I. Ze względu na wyjątkowe położenie ludności zamieszkałej w okolicy górzystej, gdzie siedziby ludzkie są oddalone od gospodarstw rolnych, pastwisk i t. d. po drugiej stronie granicy więcej niż na dziesięć kilometrów, obydwie Układające się Strony zgodziły się na to, aby na mocy artykułu 1, ustęp 3, niniejszej konwencji pograniczny pas, przewidziany w tym artykule, ustanowiony został po stronie polskiej na odcinku granicy między szczytem Stoh i ujściem rzeki Czeremosz Czarny w szerokości piętnastu kilometrów oraz w tej samej rozciągłości po stronie rumuńskiej na obszarze podprefektury Plasa Visau. Obie Strony zgodziły się również, aby wspomniany pas pograniczny po stronie rumuńskiej rozszerzony został o pas dodatkowy w ten sposób, aby objąć nim resztę obszaru podprefektury Plasa Visau jak również obszar podprefektury Plasa Iza, położony na prawym brzegu rzeki Iza. Ten dodatkowy pas pograniczny przeznaczony jest tylko dla zastosowania tych postanowień niniejszej konwencji, które odnoszą się do zużytkowania pastwisk sezonowych jak również do odnośnych ułatwień osobistych. Miejscowości rumuńskie, które znajdują się w dodatkowym pasie pogranicznym będą objęte wykazem miejscowości przewidzianym w art. 25 niniejszej konwencji.
Przepustki graniczne ważne dla mieszkańców wspomnianego ostatnio pasa będą zaopatrzone znakiem odróżniającym (poprzeczny pasek czerwony).
II. Do protokółu dodatkowego.
Obydwie Układające się Strony dają sobie wzajemnie zapewnienie, że postanowienia weterynaryjne będą zastosowane w sensie jak największej lojalności i życzliwości oraz tylko o tyle, o ile odnośne zarządzenia będą rzeczywiście nieodzowne dla nadania skuteczności ochronie zdrowotnej krajowego bydła.
W okresie przepędu bydła przez granicę na pastwiska sezonowe, to jest między 15 marca a 15 maja powszechny zakaz przepędu bydła zagranicznego nie będzie zarządzony bez uprzedniego upoważnienia właściwej władzy centralnej.
B) Pełnomocnicy obu Układających się Stron, pragnąc przyczynić się do odpowiedniego rozwiązania wszystkich problemów odnoszących się do ruchu granicznego, wyrażają życzenia, aby obydwa Rządy mogły w najkrótszym czasie zawrzeć szczególne umowy dotyczące następujących kwestyj:
Na dowód czego pełnomocnicy podpisali niniejszy protokół i wycisnęli na nim swe pieczęcie.
Sporządzono w Warszawie, w dwóch egzemplarzach, dnia 7 grudnia 1929 roku.
Zaznajomiwszy się z powyższą konwencją, protokółem dodatkowym, załącznikami A i B, wzorami Nr. 1, Nr. 2 i protokółem podpisania, uznaliśmy je i uznajemy za słuszne zarówno w całości, jak i każde z zawartych w nich postanowień; oświadczamy, że są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone i przyrzekamy, że będą niezmiennie zachowywane.
NA DOWÓD CZEGO wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.
W Warszawie, dn. 19 marca 1931 r.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »
Akty prawne liczba obiektów na liście: (4)
Akty zmieniające liczba obiektów na liście: (1)
Akty wykonawcze liczba obiektów na liście: (1)
Akty wprowadzające liczba obiektów na liście: (2)
- Wymiana dokumentów ratyfikacyjnych konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Rumunji o ułatwieniach w małym ruchu granicznym polsko-rumuńskim, podpisanej w Warszawie dnia 7 grudnia 1929 r., wraz z protokółem dodatkowym, załącznikami A i B, wzorami Nr 1 i Nr 2 i protokółem podpisania.
- Ratyfikacja konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Rumunji o ułatwieniach w małym ruchu granicznym polsko-rumuńskim, podpisanej w Warszawie dnia 7 grudnia 1929 r. wraz z protokółem dodatkowym, załącznikami A i B, wzorami Nr. 1 i Nr. 2 i protokółem podpisania.