Art. 13. - Rumunia-Polska. Konwencja dotycząca ułatwień w małym ruchu granicznym polsko-rumuńskim. Warszawa.1929.12.07.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1931.61.492

Akt utracił moc

Wersja od: 5 października 1932 r.

Artykuł  13.

1. W razie, gdyby gospodarstwa rolne, pastwiska lub inne podobne rodzaje gospodarstwa położone w pogranicznym pasie były przecięte lub oddzielone linją graniczną od siedzib stanowiących z niemi jedną gospodarczą całość, użytkowanie ich nie może być z tego powodu utrudnione.

2. Skutkiem tego właściciele lub posiadacze wyżej wspomnianych gospodarstw (art. 2, punkt I) będą mieli prawo przeprowadzać przez granicę bez cła:

a) kamienie naturalne, piasek, żwir, glinę, przeznaczone do użytku w swem własnem gospodarstwie rolnem;

b) wiklinę, pochodzącą z ich własnego gospodarstwa;

c) drzewo opałowe, jak również drzewo budulcowe pochodzące z własnego gospodarstwa i przeznaczone wyłącznie tylko dla swych potrzeb domowych;

d) nawozy i ziarno siewne w ilościach potrzebnych dla uprawy i zasiania swych pól;

e) płody i wytwory swego gospodarstwa rolnego, o ile one co do rodzaju i ilości odpowiadają rodzajowi i rozległości tego gospodarstwa rolnego;

f) ryby złowione we własnem gospodarstwie;

g) zwierzęta wierzchowe, pociągowe i juczne z uprzężą, środki przewozowe używane w rolnictwie, maszyny i narzędzia rolnicze oraz przybory rybackie dla użytku w swem własnem gospodarstwie i z zastrzeżeniem wywiezienia ich zpowrotem zagranicę.

2. Wolno jest przewozić wyżej wyszczególnione przedmioty i artykuły drogami ubocznemi, przewidzianemi w art. 8 ustęp 2, jeśli warunki miejscowe lub rodzaj pracy tego wymagają, jednakże tylko w porze dziennej i pod kontrolą celną.