Ograniczenie pobytu stałego osób zamierzających zamieszkać na terenie m.st. Warszawy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1975.1.4

Akt utracił moc
Wersja od: 1 stycznia 1981 r.

ROZPORZĄDZENIE
RADY MINISTRÓW
z dnia 30 grudnia 1974 r.
w sprawie ograniczenia pobytu stałego osób zamierzających zamieszkać na terenie m.st. Warszawy.

Na podstawie art. 53 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. Nr 14, poz. 85) zarządza się, co następuje:
Wprowadza się na okres do dnia 31 grudnia 1985 r. ograniczenia pobytu stałego osób zamierzających zamieszkać na terenie m.st. Warszawy.
1.
Naczelnicy dzielnic udzielają zezwoleń na pobyt stały w m.st. Warszawie następującym osobom:
1)
potrzebnym dla gospodarki narodowej i rozwoju miasta - pracownikom warszawskich zakładów pracy otrzymującym przydziały mieszkań, z wyjątkiem osób zamieszkujących na terenach Warszawskiego Zespołu Miejskiego, na których przewidziany jest rozwój budownictwa mieszkaniowego,
2)
powracającym do Warszawy, jeżeli spełnione zostały warunki określone w § 3 albo jeżeli uzyskały one przyrzeczenie przywrócenia zameldowania zgodnie z dotychczas obowiązującymi przepisami,
3)
przenoszonym do pracy przez właściwego ministra (kierownika urzędu centralnego), jeżeli ich zatrudnienie jest niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania warszawskich zakładów pracy, a wśród mieszkańców m.st. Warszawy nie ma kandydatów o odpowiednich kwalifikacjach na te stanowiska.
2.
Zezwoleń na pobyt słały w m.st. Warszawie naczelnicy dzielnic mogą również udzielać:
1)
absolwentom szkół i uczelni warszawskich podejmującym pracę w m.st. Warszawie oraz absolwentom szkół i uczelni pozawarszawskich podejmującym pracę w m.st. Warszawie na podstawie zawartych w czasie nauki (studiów) umów o stypendia fundowane, umów przedwstępnych albo skierowań do pracy wydanych przez pełnomocników Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych do spraw zatrudniania absolwentów szkół wyższych lub przez Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy,
2)
osobom dokonującym zamiany mieszkań ze stałymi mieszkańcami m.st. Warszawy,
3)
osobom niezdolnym do pracy, przybywającym do osób obowiązanych do ich alimentowania lub sprawowania nad nimi opieki,
4)
innym osobom niż wymienione w pkt 1-3, jeżeli względy społeczne lub życiowe uzasadniają ich pobyt na terenie m.st. Warszawy.
Naczelnicy dzielnic na wniosek zainteresowanego wydają zapewnienie przywrócenia zameldowania stałym mieszkańcom m.st. Warszawy, którzy ze względów rodzinnych lub w innych społecznie uzasadnionych wypadkach opuszczają to miasto.
Zezwoleniem na pobyt stały mogą być objęci na wniosek osoby ubiegającej się również członkowie rodziny razem z nią zamieszkali.
Zwalnia się od obowiązku uzyskiwania zezwoleń na pobyt stały w m.st. Warszawie:
1)
współmałżonków, gdy jeden z nich jest stałym mieszkańcem m.st. Warszawy,
2)
niepełnoletnich przybywających do rodziców lub opiekunów prawnych.
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1975 r.
1 § 1 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 30 grudnia 1980 r. (Dz.U.80.28.127) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1981 r.