Część 7 - Przepisy proceduralne i inne przepisy ogólne - Konwencja o praniu, ujawnianiu, zajmowaniu i konfiskacie dochodów pochodzących z przestępstwa oraz o finansowaniu terroryzmu. Warszawa.2005.05.16.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2008.165.1028

Akt obowiązujący

Wersja od: 25 października 2015 r.

Część  7

Przepisy proceduralne i inne przepisy ogólne

Artykuł  33

Organ centralny

1. Strony wyznaczą organ centralny, a w miarę potrzeby organy, odpowiedzialne za przesyłanie wniosków i udzielanie odpowiedzi na wnioski składane na podstawie niniejszego rozdziału, realizację takich wniosków lub przekazywanie ich właściwym organom do realizacji.

2. W chwili podpisywania lub składania dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, każda Strona powiadomi Sekretarza Generalnego Rady Europy o nazwach i adresach organów wyznaczonych zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu.

Artykuł  34

Bezpośrednie porozumiewanie się

1. Organy centralne będą porozumiewać się ze sobą bezpośrednio.

2. W nagłym przypadku wnioski lub zawiadomienia przewidziane w niniejszym rozdziale mogą być przesyłane bezpośrednio przez organy sądowe, w tym prokuratorów Strony występującej z wnioskiem do takich samych organów Strony, do której skierowano wniosek. W takich przypadkach kopia będzie jednocześnie przesyłana do organu centralnego Strony, do której skierowano wniosek, za pośrednictwem organu centralnego Strony występującej z wnioskiem.

3. Wniosek lub zawiadomienie przewidziane w ustępach 1 i 2 niniejszego artykułu mogą być przesyłane za pośrednictwem Międzynarodowej Organizacji Policji Kryminalnej (Interpol).

4. Jeżeli wniosek został złożony zgodnie z ustępem 2 niniejszego artykułu, a organ nie jest właściwy do jego realizacji, organ ten przekaże wniosek właściwemu organowi krajowemu i poinformuje o tym bezpośrednio Stronę występującą z wnioskiem.

5. Wnioski lub zawiadomienia, przewidziane w części 2 niniejszego rozdziału, niewymagające stosowania środków przymusu, mogą być bezpośrednio przekazywane przez właściwe organy Strony występującej z wnioskiem właściwym organom Strony, do której kierowany jest wniosek.

6. Projekty wniosków lub zawiadomień przewidziane w niniejszym rozdziale mogą być przesyłane bezpośrednio przez organy sądowe Strony występującej z wnioskiem do takich samych organów Strony, do której kierowany jest wniosek, przed formalnym wnioskiem, w celu upewnienia się, iż zostanie on po otrzymaniu sprawnie zrealizowany i że zawiera wystarczające informacje i załączoną dokumentację, tak aby spełniał wymagania ustawodawstwa Strony do której jest kierowany wniosek.

Artykuł  35

Forma wniosku i języki

1. Wszystkie wnioski przewidziane w niniejszym rozdziale będą składane na piśmie. Mogą być one przekazywane w wersji elektronicznej lub poprzez zastosowanie wszelkich innych środków przekazu danych, pod warunkiem, iż Strona występująca z wnioskiem jest przygotowana do dostarczenia, w każdej chwili, na żądanie, pisemnej wersji tego typu przekazu wraz z oryginałem. Jednakże każda Strona może w każdej chwili, przez oświadczenie skierowane do Sekretarza Generalnego Rady Europy, wskazać warunki, na których jest gotowa przyjąć i wykonać wnioski otrzymane drogą elektroniczną lub inną drogą przekazywania danych.

2. Z zastrzeżeniem przepisów ustępu 3 niniejszego artykułu, nie będzie wymagane tłumaczenie wniosków i załączonych dokumentów.

3. W chwili podpisywania lub składania dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, każde Państwo lub Wspólnota Europejska może złożyć Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy oświadczenie, że zastrzega sobie prawo żądania, aby do wniosków do niej kierowanych i załączonych dokumentów były dołączane tłumaczenia na jego język lub na jeden z oficjalnych języków Rady Europy lub na ten z nich, który wskaże. Może ona również, przy tej okazji, złożyć oświadczenie o gotowości przyjmowania tłumaczeń na inny język przez nią wskazany. Inne Strony mogą stosować zasadę wzajemności.

Artykuł  36

Legalizacja

Dokumenty przekazywane przy stosowaniu postanowień niniejszego rozdziału będą zwolnione z wszelkich formalności legalizacyjnych.

Artykuł  37

Treść wniosku

1. Wniosek o współpracę przewidziany w niniejszym rozdziale będzie określać:

a. organ występujący z wnioskiem i organ prowadzący czynności dochodzeniowe lub postępowanie;

b. przedmiot i przyczynę wniosku;

c. sprawy, łącznie z istotnymi faktami (takimi jak data, miejsce i okoliczności przestępstwa), których dotyczą czynności dochodzeniowe lub postępowanie, z wyjątkiem wniosku o doręczenie;

d. jeżeli współpraca wymaga stosowania środków przymusu:

i. tekst przepisów ustawowych lub - jeżeli to nie jest możliwe - informacje o odpowiednich przepisach prawnych mających zastosowanie; i

ii. wskazanie, że żądane środki lub inne środki o podobnych skutkach mogłyby być podjęte na obszarze Strony występującej z wnioskiem na podstawie jej prawa;

e. kiedy jest to konieczne i w zakresie, w jakim jest to możliwe:

i. dane dotyczące osoby lub osób zainteresowanych, łącznie z nazwiskiem, datą i miejscem urodzenia, obywatelstwem i miejscem pobytu, a w wypadku osoby prawnej - jej siedzibą; i

ii. mienie, w stosunku do którego współpraca jest żądana, jego położenie, jego powiązanie z osobą lub osobami zainteresowanymi, jakiekolwiek powiązanie tego mienia z przestępstwem, jak również wszelkie dostępne informacje o innych osobach, prawach do tego mienia; i

f. szczególną procedurę, której zastosowania życzy sobie Strona występująca z wnioskiem.

2. Wniosek o zastosowanie środka tymczasowego na podstawie części 3 w odniesieniu do zajęcia mienia, na podstawie którego może być realizowany nakaz konfiskaty polegający na żądaniu zapłaty sumy pieniędzy, będzie również wymieniać maksymalną kwotę, której pokrycia żąda się z tego mienia.

3. Poza danymi wymienionymi w ustępie 1 wniosek na podstawie części 4 będzie zawierać:

a. w przypadku artykułu 23 ustęp 1 litera a:

i. uwierzytelnioną kopię nakazu konfiskaty wydanego przez sąd Strony występującej z wnioskiem oraz wyjaśnienie, na jakiej podstawie nakaz został wydany, jeżeli nie wynika to z samego nakazu;

ii. poświadczenie wydane przez właściwy organ Strony występującej z wnioskiem, że nakaz konfiskaty jest wykonalny i nie podlega zaskarżeniu w drodze zwykłych środków odwoławczych;

iii. informacje, w jakim zakresie żąda się wykonania nakazu; oraz

iv. informacje o konieczności podjęcia środków tymczasowych;

b. w przypadku przewidzianym w artykule 23 ustęp 1 litera b, opis faktów, na które powołuje się Strona występująca z wnioskiem, dostateczny dla umożliwienia Stronie, do której skierowano wniosek uzyskania nakazu na podstawie jej prawa krajowego;

c. jeżeli osoby trzecie miały możliwość dochodzenia praw, dokumenty potwierdzające taką możliwość.

Artykuł  38

Wnioski wadliwe

1. Jeżeli wniosek nie jest zgodny z postanowieniami niniejszego rozdziału lub dostarczone informacje nie są wystarczające do jego realizacji przez Stronę, do której skierowano wniosek, Strona ta może zwrócić się do Strony występującej z wnioskiem o jego poprawienie lub uzupełnienie o dodatkowe informacje.

2. Strona, do której skierowano wniosek, może wyznaczyć termin dostarczenia takich poprawek lub informacji.

3. Do czasu otrzymania żądanych poprawek lub informacji dotyczących wniosku sporządzonego na podstawie części 4 niniejszego rozdziału, Strona, do której skierowano wniosek może podjąć każdy ze środków, o których mowa w części 2 lub 3 niniejszego rozdziału.

Artykuł  39

Wielość wniosków

1. Jeżeli Strona, do której skierowano wniosek otrzyma więcej niż jeden wniosek na podstawie części 3 lub 4 niniejszego rozdziału w stosunku do tej samej osoby lub mienia, wielość wniosków nie powstrzyma tej Strony od realizacji wniosków wymagających podjęcia środków tymczasowych.

2. W razie wielości wniosków na podstawie części 4 niniejszego rozdziału Strona, do której skierowano wniosek rozważy podjęcie konsultacji ze Stronami występującymi z wnioskami.

Artykuł  40

Obowiązek uzasadnienia

Strona, do której skierowano wniosek uzasadni każdą decyzję o odmowie, odroczeniu lub uzależnieniu od spełnienia warunków współpracy na podstawie niniejszego rozdziału.

Artykuł  41

Informacja

1. Strona, do której skierowano wniosek poinformuje niezwłocznie Stronę występującą z wnioskiem o:

a. czynności podjętej na wniosek na podstawie niniejszego rozdziału;

b. ostatecznym wyniku czynności dokonanej na podstawie wniosku;

c. decyzji o odmowie, odroczeniu lub uzależnieniu od spełnienia warunków, wykonania w całości lub w części jakiejkolwiek współpracy na podstawie niniejszego rozdziału;

d. okolicznościach uniemożliwiających przeprowadzenie żądanej czynności lub mogących spowodować poważne opóźnienia w jej wykonaniu; oraz

e. w przypadku podjęcia środków tymczasowych na skutek wniosku na podstawie części 2 lub 3 niniejszego rozdziału - o takich postanowieniach swojego prawa krajowego, które mogłyby automatycznie prowadzić do uchylenia środków tymczasowych.

2. Strona występująca z wnioskiem niezwłocznie poinformuje Stronę, do której skierowano wniosek o:

a. jakiejkolwiek zmianie, decyzji lub każdej innej okoliczności, z powodu których nakaz konfiskaty przestaje być w całości lub w części wykonalny; oraz

b. wszelkich zmianach faktycznych lub prawnych, z powodu których czynność podjęta na podstawie niniejszego rozdziału nie jest już uzasadniona.

3. Jeżeli Strona, na podstawie tego samego nakazu konfiskaty, żąda konfiskaty w więcej niż jednej Stronie, poinformuje o tym żądaniu wszystkie Strony, których dotyczy wykonanie tego nakazu.

Artykuł  42

Ograniczenie wykorzystywania

1. Strona, do której skierowano wniosek może uzależnić wykonanie wniosku od warunku, że informacja lub dowód dostarczone przez nią nie zostaną, bez jej uprzedniej zgody, wykorzystane lub przekazane przez organy Strony występującej z wnioskiem na potrzeby czynności dochodzeniowych lub postępowań innych niż wymienione we wniosku.

2. Każde Państwo lub Wspólnota Europejska może oświadczyć w chwili podpisywania lub składania dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, przez oświadczenie skierowane do Sekretarza Generalnego Rady Europy, że bez jej uprzedniej zgody informacja lub dowód dostarczone przez nią na podstawie niniejszego rozdziału nie mogą być wykorzystane lub przekazane przez organy Strony występującej z wnioskiem na potrzeby czynności dochodzeniowych lub postępowań innych niż wymienione we wniosku.

Artykuł  43

Poufność

1. Strona występująca z wnioskiem może żądać, aby Strona, do której skierowano wniosek, zachowała poufność faktów oraz treści wniosku, z wyjątkiem zakresu koniecznego dla wykonania wniosku. Jeżeli Strona, do której skierowano wniosek, nie może spełnić wymogu poufności, informuje o tym niezwłocznie Stronę występującą z wnioskiem.

2. Jeżeli nie jest to sprzeczne z podstawowymi zasadami jej prawa krajowego i jeżeli tego żądano, Strona występująca z wnioskiem zachowa poufność każdego dowodu i informacji dostarczonych przez Stronę, do której skierowano wniosek, z wyjątkiem zakresu w jakim ich ujawnienie jest konieczne dla prowadzenia czynności dochodzeniowych lub postępowań wymienionych we wniosku.

3. Z zastrzeżeniem postanowień jej prawa krajowego, Strona, która otrzymała informację przekazaną z własnej inicjatywy na podstawie artykułu 20, zastosuje się do wymogu poufności zgodnie z żądaniem Strony udzielającej informacji. Jeżeli druga Strona nie będzie mogła spełnić tego wymogu, poinformuje o tym niezwłocznie Stronę przekazującą informację.

Artykuł  44

Koszty

Koszty zwyczajne związane z wykonaniem wniosku będzie ponosić Strona, do której skierowano wniosek. Jeżeli dla wykonania wniosku konieczne są znaczne lub nadzwyczajne koszty, Strony będą konsultować się w celu uzgodnienia warunków, na jakich wniosek zostanie wykonany i w jaki sposób koszty będą ponoszone.

Artykuł  45

Odszkodowanie

1. W razie wniesienia przez osobę powództwa w sprawie odpowiedzialności za szkody wynikłe wskutek działania lub zaniechania związanego ze współpracą na podstawie niniejszego rozdziału, Strony zainteresowane wezmą pod uwagę, o ile zachodzi taka potrzeba, możliwość skonsultowania się ze sobą w celu określenia sposobu ewentualnego rozłożenia między nimi kwoty należnego odszkodowania.

2. Strona, przeciwko której wniesiono powództwo o odszkodowanie, podejmie starania, aby niezwłocznie poinformować o tym drugą Stronę, jeżeli Strona ta może być zainteresowana w rozstrzygnięciu sprawy.

ROZDZIAŁ  V

Współpraca pomiędzy JAF

Artykuł  46

Współpraca pomiędzy JAF

1. Strony zapewnią, iż JAF zdefiniowane w niniejszej Konwencji, współpracują na rzecz zwalczania prania pieniędzy, gromadzą i analizują lub, jeśli jest to wskazane, przeprowadzają we własnym zakresie działania dochodzeniowe dotyczące istotnych informacji na temat wszelkich okoliczności, które mogą wskazywać na pranie pieniędzy, zgodnie z ich krajowymi uprawnieniami.

2. Dla celów wynikających z ustępu 1, każda Strona zapewni, iż JAF wymieniają między sobą z własnej inicjatywy lub na wniosek, zgodnie z niniejszą Konwencją lub z istniejącymi lub przyszłymi protokołami ustaleń zgodnymi z niniejszą Konwencją, wszelkie dostępne informacje które mogą być istotne dla przetwarzania lub analizy informacji lub, jeśli jest to wskazane do prowadzenia czynności dochodzeniowych przez JAF odnoszących się do transakcji finansowych powiązanych z praniem pieniędzy jak również związanych z tym osób prawnych lub fizycznych.

3. Każda Strona zapewni, iż na wykonywanie zadań JAF, przewidzianych w niniejszym artykule nie będzie miał wpływu ich status wewnętrzny, niezależnie od tego czy są one organami administracyjnymi, organami ścigania czy sądowymi.

4. Do każdego wniosku, sporządzonego na podstawie niniejszego artykułu będzie załączane krótkie zestawienie istotnych faktów znanych JAF występującej z wnioskiem. JAF określa we wniosku w jaki sposób będą wykorzystane żądane informacje.

5. Jeżeli wniosek został wystosowany zgodnie z niniejszym artykułem, JAF, do której skierowano wniosek, dostarczy wszelkich istotnych informacji, włączając w to dostępne informacje finansowe i dane organów ścigania, żądane we wniosku, bez potrzeby wystosowania formalnego wniosku na podstawie stosowanych konwencji lub umów pomiędzy Stronami.

6. JAF może odmówić ujawnienia informacji, które mogłyby negatywnie wpłynąć na prowadzone w Stronie, do której skierowano wniosek, dochodzenie karne lub, w wyjątkowych okolicznościach, gdy ujawnianie informacji byłoby wyraźnie sprzeczne z uzasadnionym interesem osoby fizycznej lub prawnej lub zainteresowanej Strony, lub nie byłoby w zgodzie z podstawowymi zasadami prawa krajowego Strony, do której skierowano wniosek. Każda tego typu odmowa będzie odpowiednio wytłumaczona JAF wnioskującej o informacje.

7. Informacje lub dokumenty uzyskane na podstawie niniejszego artykułu będą wykorzystane jedynie do celów opisanych w ustępie 1. Informacje dostarczone przez zagraniczny odpowiednik JAF nie będą udostępniane osobom trzecim, jak również nie będą wykorzystywane przez JAF otrzymującą dla celów innych niż analiza, bez wcześniejszej zgody JAF dostarczającej.

8. W trakcie przekazywania informacji lub dokumentów zgodnie z niniejszym artykułem, JAF przekazująca może nakładać ograniczenia i warunki dotyczące wykorzystania informacji do celów innych niż te określone w ustępie 7. JAF otrzymująca zastosuje się do wszelkich takich ograniczeń i warunków.

9. Jeśli Strona zamierza wykorzystać przekazane informacje lub dokumenty w dochodzeniach karnych lub jako podstawę do oskarżenia, zgodnie z celami opisanymi w ustępie 7, JAF przekazująca informacje nie może odmówić zgody na tego typu wykorzystanie, chyba że odmowa będzie opierała się na ograniczeniach zgodnych z prawem krajowym lub warunkach odnoszących się do ustępu 6. Każda odmowa przyznania zgody będzie odpowiednio wytłumaczona.

10. JAF podejmą wszelkie niezbędne środki, w tym środki bezpieczeństwa, w celu zapewnienia, iż informacje dostarczone na podstawie niniejszego artykułu nie są dostępne dla jakichkolwiek innych organów, agencji lub departamentów.

11. Dostarczone informacje będą chronione zgodnie z Konwencją Rady Europy z dnia 28 stycznia 1981 roku o ochronie osób w związku z automatycznym przetwarzaniem danych osobowych (ETS Nr 108), jak również z uwzględnieniem zalecenia nr R(87) 15 z dnia 15 września 1987 roku Komitetu Ministrów Rady Europy regulującego użycie danych osobowych w sektorze policyjnym, przez zastosowanie co najmniej takich samych zasad poufności i ochrony danych osobowych jak te, które stosuje się zgodnie z ustawodawstwem krajowym stosowanym względem JAF występującej z wnioskiem.

12. Przekazująca JAF może wystosować uzasadnione zapytanie dotyczące wykorzystania dostarczonych informacji, a otrzymująca JAF, w przypadku gdy jest to konieczne, dostarczy tego typu informacje.

13. Strony wskażą jednostkę, będącą JAF w rozumieniu niniejszego artykułu.

Artykuł  47

Współpraca międzynarodowa na rzecz odraczania podejrzanych transakcji

1. Każda Strona przyjmie takie środki ustawodawcze lub inne, konieczne dla zezwolenia na podjęcie natychmiastowych działań przez JAF, na wniosek JAF zagranicznej, w celu zawieszenia lub wstrzymania zgody na wykonanie zamierzonej transakcji na taki sam okres i w zależności od tych samych warunków jakie są stosowane w jej prawie krajowym odnoszącym się do wstrzymywania transakcji.

2. Działanie, o którym mowa w ustępie 1, będzie podjęte w przypadku gdy JAF, do której skierowano wniosek uzna, na podstawie uzasadnienia dostarczonego przez JAF występującą z wnioskiem, że:

a. transakcja jest powiązana z praniem pieniędzy; i

b. transakcja byłaby zawieszona lub zgoda na przeprowadzenie transakcji byłaby wstrzymana, gdyby transakcja była przedmiotem krajowego zawiadomienia o transakcji podejrzanej.

ROZDZIAŁ  VI

Mechanizm kontrolny i rozstrzyganie sporów

Artykuł  48

Mechanizm kontrolny i rozstrzyganie sporów

1. Konferencja Stron Konwencji (KSK) będzie odpowiedzialna za wdrażanie Konwencji KSK

a. będzie monitorować odpowiednie wdrażanie Konwencji przez Strony;

b. na żądanie Strony będzie wyrażać opinię dotyczącą jakiegokolwiek zagadnienia związanego z interpretacją i stosowaniem Konwencji.

2. KSK będzie wywiązywać się ze swoich obowiązków zgodnie z powyższym ustępem 1 litera a poprzez wykorzystanie wszelkich dostępnych publikacji Komitetu Specjalnego Ekspertów Rady Europy ds. Oceny Środków Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (Moneyval) (dla państw podlegających Moneyval), jak również wszelkich dostępnych publikacji FATF (dla państw należących do FATF), wraz z załączonymi kwestionariuszami z okresowej samooceny, jeśli jest to wskazane. Procedura monitorowania będzie skupiała się na obszarach objętych niniejszą Konwencją wyłącznie w odniesieniu do tych obszarów, które nie są objęte innymi istotnymi standardami międzynarodowymi, względem których prowadzona jest wspólna ocena FATF i Moneyval.

3. W przypadku gdy KSK uzna, iż wymaga dalszych informacji w celu wywiązania się ze swoich obowiązków, podejmie ona współpracę ze Stroną zainteresowaną, korzystając, jeśli jest to wymagane przez KSK, z procedur i mechanizmów Moneyval. Zainteresowana Strona przekaże następnie swój raport do KSK. Na podstawie tego raportu KSK zdecyduje czy należy przeprowadzić bardziej dogłębną ocenę pozycji Strony zainteresowanej. Może to wiązać się, choć niekoniecznie, z wizytą grupy ewaluacyjnej.

4. W przypadku sporu pomiędzy Stronami dotyczącego interpretacji lub stosowania Konwencji, Strony będą starały się rozstrzygnąć spór drogą negocjacji lub poprzez inne środki polubowne wybrane przez Strony, włączając w to wniesienie sporu do KSK, do trybunału arbitrażowego, którego decyzja jest wiążąca względem Stron lub do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, za zgodą zainteresowanych Stron.

5. KSK przyjmie własne zasady dotyczące procedury.

6. Sekretarz Generalny Rady Europy zwoła KSK nie później niż po upływie jednego roku od wejścia niniejszej Konwencji w życie. Od chwili zwołania będą się odbywały regularne posiedzenia KSK zgodnie z zasadami procedury przyjętej przez KSK.

ROZDZIAŁ  VII

Przepisy końcowe

Artykuł  49

Podpisanie i wejście w życie

1. Niniejsza Konwencja będzie otwarta do podpisu dla Państw Członkowskich Rady Europy, Wspólnoty Europejskiej i Państw niebędących członkami, które brały udział w jej opracowaniu. Państwa te lub Wspólnota Europejska mogą wyrazić swoją zgodę na związanie się przez:

a. podpisanie bez zastrzeżenia ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia; lub

b. podpisanie z zastrzeżeniem ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, po którym następuje ratyfikacja, przyjęcie lub zatwierdzenie.

2. Dokument ratyfikacyjny, przyjęcia lub zatwierdzenia składa się Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy.

3. Niniejsza Konwencja wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od daty, w której sześciu Sygnatariuszy, z których co najmniej czterech jest Państwami Członkowskimi Rady Europy, wyraziło swoją zgodę na związanie się Konwencją zgodnie z postanowieniami ustępu 1.

4. W odniesieniu do każdego Sygnatariusza, który później wyrazi zgodę na związanie się nią, niniejsza Konwencja wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od daty wyrażenia jego zgody na związanie się Konwencją zgodnie z postanowieniami ustępu 1.

5. Żadna Strona Konwencji z 1990 roku nie może ratyfikować, przyjąć lub zatwierdzić niniejszej Konwencji bez wcześniejszego uznania się za związaną przynajmniej przepisami odpowiadającymi przepisom Konwencji z 1990 roku, które są dla niej wiążące.

6. Począwszy od wejścia Konwencji w życie, Strony Konwencji, będące jednocześnie Stronami Konwencji z 1990 roku:

a. zastosują przepisy niniejszej Konwencji w ich wzajemnych stosunkach;

b. będą kontynuowały stosowanie przepisów Konwencji z 1990 roku w swoich stosunkach z innymi Stronami wspomnianej Konwencji niebędącymi Stronami niniejszej Konwencji.

Artykuł  50

Przystąpienie do konwencji

1. Po wejściu w życie niniejszej Konwencji, Komitet Ministrów Rady Europy, po skonsultowaniu się ze Stronami Konwencji, decyzją podjętą większością głosów przewidzianą w artykule 20.d Statutu Rady Europy, przy jednomyślności przedstawicieli Stron uprawnionych do zasiadania w Komitecie, może zaprosić każde Państwo niebędące członkiem Rady i nieuczestniczące w opracowaniu Konwencji, do przystąpienia do niej.

2. W stosunku do każdego Państwa przystępującego, niniejsza Konwencja wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od daty złożenia dokumentu przystąpienia Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy.

Artykuł  51

Terytorialny zakres stosowania

1. Każde Państwo lub Wspólnota Europejska może w chwili podpisywania lub składania dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, wskazać obszar lub obszary, do których niniejsza Konwencja będzie miała zastosowanie.

2. Każda Strona może później, przez oświadczenie skierowane do Sekretarza Generalnego Rady Europy, rozszerzyć stosowanie niniejszej Konwencji na każdy inny obszar wymieniony w tym oświadczeniu. W stosunku do tego obszaru Konwencja wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od daty otrzymania takiego oświadczenia przez Sekretarza Generalnego.

3. Oświadczenie złożone na podstawie obu poprzedzających ustępów może być wycofane w odniesieniu do każdego obszaru wymienionego w tym oświadczeniu, w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego. Wycofanie zacznie obowiązywać pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od daty otrzymania notyfikacji przez Sekretarza Generalnego.

Artykuł  52

Stosunek do innych konwencji i porozumień

1. Niniejsza Konwencja nie narusza praw i zobowiązań Stron wynikających z wielostronnych umów międzynarodowych dotyczących zagadnień szczegółowych.

2. Strony niniejszej Konwencji mogą między sobą zawierać porozumienia dwustronne lub wielostronne w sprawach będących przedmiotem niniejszej Konwencji, w celu uzupełnienia lub wzmocnienia jej postanowień lub ułatwienia stosowania zawartych w niej zasad,

3. Jeżeli dwie lub więcej Stron zawarło już porozumienie lub traktat w sprawach, które są przedmiotem niniejszej Konwencji, lub w inny sposób uregulowało swoje wzajemne stosunki dotyczące tych spraw, Strony te mogą stosować to porozumienie lub traktat lub odpowiednio regulować te stosunki zamiast niniejszej Konwencji, jeżeli ułatwi to współpracę międzynarodową.

4. Strony, które są członkami Unii Europejskiej, mogą we wzajemnych stosunkach stosować zasady Wspólnoty lub Unii Europejskiej, o ile istnieją takie zasady Wspólnoty lub Unii Europejskiej, które regulują dany przedmiot oraz stosują się do danego przypadku, bez uszczerbku dla przedmiotu i celu niniejszej Konwencji oraz bez uszczerbku dla jej pełnego zastosowania do innych Stron.

Artykuł  53

Deklaracje i zastrzeżenia

1. Każde Państwo lub Wspólnota Europejska może w chwili podpisywania lub składania dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, złożyć jedno lub więcej oświadczeń, o których mowa w artykule 3 ustęp 2, artykule 9 ustęp 4, artykule 17 ustęp 5, artykule 24 ustęp 3, artykule 31 ustęp 2, artykule 35 ustępy 1 i 3 oraz w artykule 42 ustęp 2.

2. Każde Państwo lub Wspólnota Europejska może również, w chwili podpisywania lub składania dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, w drodze oświadczenia skierowanego do Sekretarza Generalnego, zastrzec sobie prawo niestosowania, w całości lub w części, postanowień artykułu 7 ustęp 2 litera c, artykułu 9 ustęp 6, artykułu 46 ustęp 5 oraz artykułu 47.

3. Każde Państwo lub Wspólnota Europejska może w chwili podpisywania lub składania dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia wskazać sposób, w jaki zamierza stosować artykuły 17 i 19 niniejszej Konwencji, biorąc w szczególności pod uwagę odpowiednie umowy międzynarodowe w dziedzinie współpracy międzynarodowej w sprawach karnych. O wszelkich zmianach w tej informacji powiadomi ona Sekretarza Generalnego Rady Europy.

4. Każde Państwo lub Wspólnota Europejska może w chwili podpisywania lub składania dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, zadeklarować:

a. niestosowanie artykułu 3 ustęp 4 niniejszej Konwencji; lub

b. jedynie częściowe stosowanie artykułu 3 ustęp 4 niniejszej Konwencji; lub

c. sposób, w jaki zamierza stosować artykuł 3 ustęp 4 niniejszej Konwencji.

O wszelkich zmianach w tej informacji powiadomi ona Sekretarza Generalnego Rady Europy.

5. Nie można składać żadnych innych zastrzeżeń.

6. Każda Strona, która złożyła zastrzeżenie na podstawie niniejszego artykułu, może w całości lub w części wycofać je, w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Rady Europy. Wycofanie staje się skuteczne z datą otrzymania takiej notyfikacji przez Sekretarza Generalnego.

7. Strona, która złożyła zastrzeżenie w stosunku do jakiegokolwiek postanowienia niniejszej Konwencji, nie może domagać się stosowania tego postanowienia przez inną Stronę; może ona jednak, jeżeli jej zastrzeżenie jest częściowe lub warunkowe, żądać stosowania tego postanowienia w takim zakresie, w jakim sama to postanowienie przyjęła.

Artykuł  54

Poprawki

1. Poprawki do niniejszej Konwencji mogą być zgłaszane przez każdą Stronę i będą przekazywane przez Sekretarza Generalnego Rady Europy do wiadomości Państwom Członkowskim Rady Europy, Wspólnocie Europejskiej i każdemu Państwu niebędącemu członkiem, które przystąpiło lub zostało zaproszone do przystąpienia do niniejszej Konwencji zgodnie z postanowieniami artykułu 50.

2. Każda poprawka zaproponowana przez Stronę będzie przekazywana do wiadomości Europejskiemu Komitetowi ds. Problemów Przestępczości (EKPP), który przedstawi Komitetowi Ministrów swoją opinię o zgłoszonej poprawce.

3. Komitet Ministrów rozpatrzy zgłoszoną poprawkę i opinię przedłożoną przez EKPP i może przyjąć poprawkę większością przewidzianą w artykule 20.d Statutu Rady Europy.

4. Tekst każdej poprawki przyjętej przez Komitet Ministrów zgodnie z ustępem 3 niniejszego artykułu będzie przekazany Stronom do akceptacji.

5. Każda poprawka przyjęta zgodnie z ustępem 3 niniejszego artykułu wejdzie w życie trzydziestego dnia po poinformowaniu Sekretarza Generalnego przez wszystkie Strony o jej przyjęciu.

6. W celu uaktualniania listy typów przestępstw zawartej w załączniku oraz wprowadzania poprawek do artykułu 13, każda ze Stron lub Komitet Ministrów może przedstawiać swoje poprawki. Sekretarz Generalny Rady Europy przekaże je Stronom.

7. Po konsultacjach ze Stronami, które nie są członkami Rady Europy, oraz gdy jest to konieczne również z EKPP, Komitet Ministrów może przyjąć poprawkę zaproponowaną zgodnie z ustępem 6 większością, o której mowa w artykule 20.d Statutu Rady Europy. Poprawka wejdzie w życie po upływie okresu jednego roku od daty przekazania jej Stronom. W ciągu tego okresu którakolwiek Strona może powiadomić Sekretarza Generalnego o jakimkolwiek sprzeciwie co do wejścia w życie poprawki w stosunku do niej.

8. Jeśli jedna trzecia Stron powiadomi Sekretarza Generalnego o sprzeciwie co do wejścia w życie poprawki, nie wejdzie ona w życie.

9. Jeśli mniej niż jedna trzecia Stron powiadomi Sekretarza Generalnego o sprzeciwie, poprawka, wejdzie w życie w stosunku do tych Stron, które nie zgłosiły sprzeciwu.

10. Kiedy poprawka wejdzie w życie zgodnie z ustępami 6 do 9 niniejszego artykułu i jeśli Strona zgłosiła do niej sprzeciw, w stosunku do danej Strony wchodzi ona w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po dacie poinformowania Sekretarza Generalnego Rady Europy o jej przyjęciu. Strona, która zgłosiła sprzeciw, może go wycofać w każdej chwili poprzez powiadomienie o tym fakcie Sekretarza Generalnego Rady Europy.

11. Jeśli poprawka została przyjęta przez Komitet Ministrów, Państwo lub Wspólnota Europejska nie może wyrazić zgody na związanie się Konwencją bez jednoczesnego przyjęcia poprawki.

Artykuł  55

Wypowiedzenie

1. Strona może w każdym czasie wypowiedzieć Konwencję w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Rady Europy.

2. Wypowiedzenie takie staje się skuteczne pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od daty otrzymania notyfikacji przez Sekretarza Generalnego.

3. Jednakże niniejszą Konwencję stosuje się nadal do wykonania konfiskaty na podstawie artykułu 23, jeżeli wniosek o nią został złożony zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji przed datą, w której takie wypowiedzenie staje się skuteczne.

Artykuł  56

Zawiadomienia

Sekretarz Generalny Rady Europy zawiadamia Państwa Członkowskie Rady Europy, Wspólnotę Europejską, Państwa niebędące członkami, które brały udział w opracowaniu Konwencji, każde Państwo zaproszone do przystąpienia do niej oraz każdą inną Stronę Konwencji, o:

a. każdym podpisaniu;

b. każdym złożeniu dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia;

c. każdej dacie wejścia w życie niniejszej Konwencji zgodnie z artykułami 49 i 50;

d. każdej deklaracji lub zastrzeżeniu złożonym na podstawie artykułu 53;

e. każdym innym akcie, notyfikacji lub zawiadomieniu odnoszących się do Konwencji.

Na dowód czego niżej podpisani, będąc do tego należycie upoważnieni, podpisali niniejszą Konwencję.

Sporządzono w Warszawie dnia 16 maja 2005 r. w językach angielskim i francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne, w jednym egzemplarzu, który zostanie złożony w archiwum Rady Europy. Sekretarz Generalny Rady Europy przekazuje uwierzytelnione odpisy Konwencji każdemu Państwu Członkowskiemu Rady Europy, Wspólnocie Europejskiej, Państwom niebędącym Członkami, które uczestniczyły w opracowaniu Konwencji, i każdemu Państwu zaproszonemu do przystąpienia do niej.

Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona wraz z oświadczeniami złożonymi na podstawie artykułu 53 ustęp 1, 2 i 4b, artykułu 33 ustęp 2, artykułu 35 ustęp 3 oraz artykułu 42 ustęp 2,

- będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 30 maja 2007 r.