Rozdział 7 - Przepisy końcowe - Konwencja o praniu, ujawnianiu, zajmowaniu i konfiskacie dochodów pochodzących z przestępstwa oraz o finansowaniu terroryzmu. Warszawa.2005.05.16.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2008.165.1028

Akt obowiązujący
Wersja od: 25 października 2015 r.

ROZDZIAŁ  VII

Przepisy końcowe

Podpisanie i wejście w życie

1. 
Niniejsza Konwencja będzie otwarta do podpisu dla Państw Członkowskich Rady Europy, Wspólnoty Europejskiej i Państw niebędących członkami, które brały udział w jej opracowaniu. Państwa te lub Wspólnota Europejska mogą wyrazić swoją zgodę na związanie się przez:
a.
podpisanie bez zastrzeżenia ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia; lub
b.
podpisanie z zastrzeżeniem ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, po którym następuje ratyfikacja, przyjęcie lub zatwierdzenie.
2. 
Dokument ratyfikacyjny, przyjęcia lub zatwierdzenia składa się Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy.
3. 
Niniejsza Konwencja wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od daty, w której sześciu Sygnatariuszy, z których co najmniej czterech jest Państwami Członkowskimi Rady Europy, wyraziło swoją zgodę na związanie się Konwencją zgodnie z postanowieniami ustępu 1.
4. 
W odniesieniu do każdego Sygnatariusza, który później wyrazi zgodę na związanie się nią, niniejsza Konwencja wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od daty wyrażenia jego zgody na związanie się Konwencją zgodnie z postanowieniami ustępu 1.
5. 
Żadna Strona Konwencji z 1990 roku nie może ratyfikować, przyjąć lub zatwierdzić niniejszej Konwencji bez wcześniejszego uznania się za związaną przynajmniej przepisami odpowiadającymi przepisom Konwencji z 1990 roku, które są dla niej wiążące.
6. 
Począwszy od wejścia Konwencji w życie, Strony Konwencji, będące jednocześnie Stronami Konwencji z 1990 roku:
a.
zastosują przepisy niniejszej Konwencji w ich wzajemnych stosunkach;
b.
będą kontynuowały stosowanie przepisów Konwencji z 1990 roku w swoich stosunkach z innymi Stronami wspomnianej Konwencji niebędącymi Stronami niniejszej Konwencji.

Przystąpienie do konwencji

1. 
Po wejściu w życie niniejszej Konwencji, Komitet Ministrów Rady Europy, po skonsultowaniu się ze Stronami Konwencji, decyzją podjętą większością głosów przewidzianą w artykule 20.d Statutu Rady Europy, przy jednomyślności przedstawicieli Stron uprawnionych do zasiadania w Komitecie, może zaprosić każde Państwo niebędące członkiem Rady i nieuczestniczące w opracowaniu Konwencji, do przystąpienia do niej.
2. 
W stosunku do każdego Państwa przystępującego, niniejsza Konwencja wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od daty złożenia dokumentu przystąpienia Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy.

Terytorialny zakres stosowania

1. 
Każde Państwo lub Wspólnota Europejska może w chwili podpisywania lub składania dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, wskazać obszar lub obszary, do których niniejsza Konwencja będzie miała zastosowanie.
2. 
Każda Strona może później, przez oświadczenie skierowane do Sekretarza Generalnego Rady Europy, rozszerzyć stosowanie niniejszej Konwencji na każdy inny obszar wymieniony w tym oświadczeniu. W stosunku do tego obszaru Konwencja wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od daty otrzymania takiego oświadczenia przez Sekretarza Generalnego.
3. 
Oświadczenie złożone na podstawie obu poprzedzających ustępów może być wycofane w odniesieniu do każdego obszaru wymienionego w tym oświadczeniu, w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego. Wycofanie zacznie obowiązywać pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od daty otrzymania notyfikacji przez Sekretarza Generalnego.

Stosunek do innych konwencji i porozumień

1. 
Niniejsza Konwencja nie narusza praw i zobowiązań Stron wynikających z wielostronnych umów międzynarodowych dotyczących zagadnień szczegółowych.
2. 
Strony niniejszej Konwencji mogą między sobą zawierać porozumienia dwustronne lub wielostronne w sprawach będących przedmiotem niniejszej Konwencji, w celu uzupełnienia lub wzmocnienia jej postanowień lub ułatwienia stosowania zawartych w niej zasad,
3. 
Jeżeli dwie lub więcej Stron zawarło już porozumienie lub traktat w sprawach, które są przedmiotem niniejszej Konwencji, lub w inny sposób uregulowało swoje wzajemne stosunki dotyczące tych spraw, Strony te mogą stosować to porozumienie lub traktat lub odpowiednio regulować te stosunki zamiast niniejszej Konwencji, jeżeli ułatwi to współpracę międzynarodową.
4. 
Strony, które są członkami Unii Europejskiej, mogą we wzajemnych stosunkach stosować zasady Wspólnoty lub Unii Europejskiej, o ile istnieją takie zasady Wspólnoty lub Unii Europejskiej, które regulują dany przedmiot oraz stosują się do danego przypadku, bez uszczerbku dla przedmiotu i celu niniejszej Konwencji oraz bez uszczerbku dla jej pełnego zastosowania do innych Stron.

Deklaracje i zastrzeżenia

1. 
Każde Państwo lub Wspólnota Europejska może w chwili podpisywania lub składania dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, złożyć jedno lub więcej oświadczeń, o których mowa w artykule 3 ustęp 2, artykule 9 ustęp 4, artykule 17 ustęp 5, artykule 24 ustęp 3, artykule 31 ustęp 2, artykule 35 ustępy 1 i 3 oraz w artykule 42 ustęp 2.
2. 
Każde Państwo lub Wspólnota Europejska może również, w chwili podpisywania lub składania dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, w drodze oświadczenia skierowanego do Sekretarza Generalnego, zastrzec sobie prawo niestosowania, w całości lub w części, postanowień artykułu 7 ustęp 2 litera c, artykułu 9 ustęp 6, artykułu 46 ustęp 5 oraz artykułu 47.
3. 
Każde Państwo lub Wspólnota Europejska może w chwili podpisywania lub składania dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia wskazać sposób, w jaki zamierza stosować artykuły 17 i 19 niniejszej Konwencji, biorąc w szczególności pod uwagę odpowiednie umowy międzynarodowe w dziedzinie współpracy międzynarodowej w sprawach karnych. O wszelkich zmianach w tej informacji powiadomi ona Sekretarza Generalnego Rady Europy.
4. 
Każde Państwo lub Wspólnota Europejska może w chwili podpisywania lub składania dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, zadeklarować:
a.
niestosowanie artykułu 3 ustęp 4 niniejszej Konwencji; lub
b.
jedynie częściowe stosowanie artykułu 3 ustęp 4 niniejszej Konwencji; lub
c.
sposób, w jaki zamierza stosować artykuł 3 ustęp 4 niniejszej Konwencji.

O wszelkich zmianach w tej informacji powiadomi ona Sekretarza Generalnego Rady Europy.

5. 
Nie można składać żadnych innych zastrzeżeń.
6. 
Każda Strona, która złożyła zastrzeżenie na podstawie niniejszego artykułu, może w całości lub w części wycofać je, w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Rady Europy. Wycofanie staje się skuteczne z datą otrzymania takiej notyfikacji przez Sekretarza Generalnego.
7. 
Strona, która złożyła zastrzeżenie w stosunku do jakiegokolwiek postanowienia niniejszej Konwencji, nie może domagać się stosowania tego postanowienia przez inną Stronę; może ona jednak, jeżeli jej zastrzeżenie jest częściowe lub warunkowe, żądać stosowania tego postanowienia w takim zakresie, w jakim sama to postanowienie przyjęła.

Poprawki

1. 
Poprawki do niniejszej Konwencji mogą być zgłaszane przez każdą Stronę i będą przekazywane przez Sekretarza Generalnego Rady Europy do wiadomości Państwom Członkowskim Rady Europy, Wspólnocie Europejskiej i każdemu Państwu niebędącemu członkiem, które przystąpiło lub zostało zaproszone do przystąpienia do niniejszej Konwencji zgodnie z postanowieniami artykułu 50.
2. 
Każda poprawka zaproponowana przez Stronę będzie przekazywana do wiadomości Europejskiemu Komitetowi ds. Problemów Przestępczości (EKPP), który przedstawi Komitetowi Ministrów swoją opinię o zgłoszonej poprawce.
3. 
Komitet Ministrów rozpatrzy zgłoszoną poprawkę i opinię przedłożoną przez EKPP i może przyjąć poprawkę większością przewidzianą w artykule 20.d Statutu Rady Europy.
4. 
Tekst każdej poprawki przyjętej przez Komitet Ministrów zgodnie z ustępem 3 niniejszego artykułu będzie przekazany Stronom do akceptacji.
5. 
Każda poprawka przyjęta zgodnie z ustępem 3 niniejszego artykułu wejdzie w życie trzydziestego dnia po poinformowaniu Sekretarza Generalnego przez wszystkie Strony o jej przyjęciu.
6. 
W celu uaktualniania listy typów przestępstw zawartej w załączniku oraz wprowadzania poprawek do artykułu 13, każda ze Stron lub Komitet Ministrów może przedstawiać swoje poprawki. Sekretarz Generalny Rady Europy przekaże je Stronom.
7. 
Po konsultacjach ze Stronami, które nie są członkami Rady Europy, oraz gdy jest to konieczne również z EKPP, Komitet Ministrów może przyjąć poprawkę zaproponowaną zgodnie z ustępem 6 większością, o której mowa w artykule 20.d Statutu Rady Europy. Poprawka wejdzie w życie po upływie okresu jednego roku od daty przekazania jej Stronom. W ciągu tego okresu którakolwiek Strona może powiadomić Sekretarza Generalnego o jakimkolwiek sprzeciwie co do wejścia w życie poprawki w stosunku do niej.
8. 
Jeśli jedna trzecia Stron powiadomi Sekretarza Generalnego o sprzeciwie co do wejścia w życie poprawki, nie wejdzie ona w życie.
9. 
Jeśli mniej niż jedna trzecia Stron powiadomi Sekretarza Generalnego o sprzeciwie, poprawka, wejdzie w życie w stosunku do tych Stron, które nie zgłosiły sprzeciwu.
10. 
Kiedy poprawka wejdzie w życie zgodnie z ustępami 6 do 9 niniejszego artykułu i jeśli Strona zgłosiła do niej sprzeciw, w stosunku do danej Strony wchodzi ona w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po dacie poinformowania Sekretarza Generalnego Rady Europy o jej przyjęciu. Strona, która zgłosiła sprzeciw, może go wycofać w każdej chwili poprzez powiadomienie o tym fakcie Sekretarza Generalnego Rady Europy.
11. 
Jeśli poprawka została przyjęta przez Komitet Ministrów, Państwo lub Wspólnota Europejska nie może wyrazić zgody na związanie się Konwencją bez jednoczesnego przyjęcia poprawki.

Wypowiedzenie

1. 
Strona może w każdym czasie wypowiedzieć Konwencję w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Rady Europy.
2. 
Wypowiedzenie takie staje się skuteczne pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od daty otrzymania notyfikacji przez Sekretarza Generalnego.
3. 
Jednakże niniejszą Konwencję stosuje się nadal do wykonania konfiskaty na podstawie artykułu 23, jeżeli wniosek o nią został złożony zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji przed datą, w której takie wypowiedzenie staje się skuteczne.

Zawiadomienia

Sekretarz Generalny Rady Europy zawiadamia Państwa Członkowskie Rady Europy, Wspólnotę Europejską, Państwa niebędące członkami, które brały udział w opracowaniu Konwencji, każde Państwo zaproszone do przystąpienia do niej oraz każdą inną Stronę Konwencji, o:

a.
każdym podpisaniu;
b.
każdym złożeniu dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia;
c.
każdej dacie wejścia w życie niniejszej Konwencji zgodnie z artykułami 49 i 50;
d.
każdej deklaracji lub zastrzeżeniu złożonym na podstawie artykułu 53;
e.
każdym innym akcie, notyfikacji lub zawiadomieniu odnoszących się do Konwencji.

Na dowód czego niżej podpisani, będąc do tego należycie upoważnieni, podpisali niniejszą Konwencję.

Sporządzono w Warszawie dnia 16 maja 2005 r. w językach angielskim i francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne, w jednym egzemplarzu, który zostanie złożony w archiwum Rady Europy. Sekretarz Generalny Rady Europy przekazuje uwierzytelnione odpisy Konwencji każdemu Państwu Członkowskiemu Rady Europy, Wspólnocie Europejskiej, Państwom niebędącym Członkami, które uczestniczyły w opracowaniu Konwencji, i każdemu Państwu zaproszonemu do przystąpienia do niej.

Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

-
została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,
-
jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona wraz z oświadczeniami złożonymi na podstawie artykułu 53 ustęp 1, 2 i 4b, artykułu 33 ustęp 2, artykułu 35 ustęp 3 oraz artykułu 42 ustęp 2,
-
będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 30 maja 2007 r.