Rozdział 3 - Dział maszynowy. - Bezpieczeństwo i higiena pracy na polskich morskich statkach handlowych w żegludze międzynarodowej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1957.14.75

Akt utracił moc
Wersja od: 13 marca 1957 r.

III.

Dział maszynowy.

Przepisy ogólne.

§  105.
1.
Wszystkie gretingi i podesty powinny być zaopatrzone w krawężniki o wysokości 10 cm.
2.
Wszystkie gretingi i podesty powinny posiadać oporęczenie o wysokości 1,10 m, zaopatrzone w poprzeczkę umieszczoną pomiędzy poręczą właściwą a krawężnikiem.
3.
Przestrzeń pomiędzy krawężnikiem a poręczą właściwą może być wypełniona również w inny sposób.
§  106.
1.
Schodnie prowadzące na poszczególne poziomy maszynowni powinny być tak usytuowane, by żadne elementy konstrukcyjne statku nie utrudniały swobodnego poruszania się.
2.
Poręcze schodni powinny być tak sporządzone, aby zapewniały bezpieczne poruszanie się po schodni. Wysokość poręczy przy schodniach, których pochylenie jest mniejsze niż 50°, powinna wynosić od 75 do 85 cm.
3.
Stopnie schodni powinny być wykonane w sposób zabezpieczający przed pośliźnięciem.
§  107.
1.
Wysokość przejść w siłowniach pod rurociągami lub innymi częściami konstrukcyjnymi powinna wynosić co najmniej 2,00 m, a szerokość tych przejść co najmniej 70 cm.
2.
Jeżeli ze względów technicznych nie można zachować warunków przewidzianych w ust. 1, należy części konstrukcyjne statku znajdujące się w przejściach, a mogące spowodować obrażenia głowy lub tułowia, zaopatrzyć w elastyczne ochraniacze.
3.
Przepisy ust. 2 nie mają zastosowania do statków nowobudowanych.
§  108.
1.
Płyty, podłogi i gretingi powinny być utrzymywane w czystości. Oliwa lub inne płyny rozlane na podłogę powinny być bezzwłocznie usuwane.
2.
W czasie podróży w warunkach sztormowych na podłogach i gretingach należy położyć chodniki, zapobiegające pośliźnięciu się.
3.
Wymienione w ust. 1 chodniki powinny być przymocowane, tak aby nie mogły się zwijać, zsuwać lub w inny sposób zmieniać swojego położenia.
4.
Zabrania się używania chodników podartych lub silnie zaoliwionych.
§  109.
1.
Ręczne sprawdzanie temperatury łożysk i ręczne smarowanie elementów ruchomych jest dopuszczalne jedynie przy tych typach urządzeń, przy których ze względów technicznych nie można zastosować innego sposobu obsługi.
2.
Stanowiska, z których dokonuje się czynności wymienionych w ust. 1, powinny być zabezpieczone przy pomocy obarierowania lub w inny skuteczny sposób.
§  110.
1.
Maszyny pomocnicze i inne pomocnicze urządzenia siłowni powinny być w miarę możliwości technicznych tak usytuowane, aby dostęp do stanowisk pracy przeznaczonych do ich obsługi lub kontroli nie był utrudniony.
2.
Przepis ust. 1 stosuje się do statków nowobudowanych lub przebudowywanych, jeżeli warunki techniczne na tego rodzaju przebudowę pozwalają.
§  111.
1.
Wszystkie zbiorniki i przewody będące pod ciśnieniem powinny być zabezpieczone przed uszkodzeniami mechanicznymi.
2.
Przewody instalacji parowej lub przewody doprowadzające wodę o wysokiej temperaturze powinny być izolowane termicznie.
§  112.
Pomieszczenia siłowni powinny być dobrze oświetlone.
§  113.
1.
Materiały, które mogą ulec samozapaleniu, jak czyściwo, zaoliwione szmaty itp., powinny być przechowywane w zamykanych skrzyniach metalowych.
2.
Zabrania się ustawiania wymienionych w ust. 1 skrzynek w pobliżu źródeł ciepła.
§  114.
1.
W pomieszczeniach siłowni należy zainstalować stałe urządzenia do transportu pionowego ciężkich elementów maszyn, butli z gazami i innych przedmiotów.
2.
Wymienione w ust. 1 urządzenia powinny być tak zbudowane, aby transport przy ich pomocy nie narażał załogi maszynowej na niebezpieczeństwo.
3.
Stosowanie prowizorycznych urządzeń do stałego transportu pionowego jest zabronione.

Bunkrowanie.

§  115.
1.
Zamykanie i otwieranie luków oraz dolnych zasuw zasobni bunkrowych powinno odbywać się pod nadzorem wachtowego mechanika.
2.
Przed wejściem do zasobni należy zasobnię dokładnie przewietrzyć i sprawdzić, czy nie ma w niej gazu.
3.
W czasie bunkrowania stanowiska pracy i zasobnie powinny być dobrze oświetlone.
4.
W zasobniach samotrymujących lub innych, w których węgiel ulega zsypywaniu, zabrania się przebywania ludzi i wykonywania jakichkolwiek prac bez nadzoru.
§  116.
1.
Zasobnie węgla powinny być stale i dobrze przewietrzane.
2.
W zasobniach należy sprawdzać temperaturę co najmniej raz na dobę.
3.
W przypadku niedostatecznego działania nawiewników zasobnie powinny być codziennie, o ile na to warunki atmosferyczne pozwalają, wietrzone przez otwarcie luków.
4.
Otwarte luki należy ogrodzić zgodnie z przepisami § 20.
5.
Zabrania się wchodzenia z otwartym ogniem do zasobni węglowych lub zbiorników paliwa płynnego.
§  117.
1.
Przed bunkrowaniem paliwa płynnego starszy mechanik lub oficer przez niego wyznaczony powinien sprawdzić stan rurociągów, przewodów odpowietrzających i pomiarowych.
2.
Przy pobieraniu paliwa płynnego przebywanie z otwartym ogniem i palenie tytoniu na otwartych pokładach jest zabronione.
3.
Przy pobieraniu paliwa płynnego zabrania się przebywania przy wylotach rur odpowietrzających osób nie zatrudnionych.

Siłownie.

A. Kotłownia.
§  118.
Obsługa kotłów, sposób zasilania, opalania i pobierania pary powinny być dokonywane zgodnie z instrukcjami szczegółowymi, uwzględniającymi warunki bezpieczeństwa pracy.
§  119.
Wszystkie prace przy armaturze kotłów oraz przy przewodach parowych i wodnych powinny odbywać się za wiedzą i pod kierownictwem wachtowego mechanika.
§  120.
Rozpalanie kotłów opalanych paliwem płynnym powinno odbywać się zgodnie z instrukcją szczegółową dla danego typu kotłów, uwzględniającą warunki bezpieczeństwa pracy.
§  121.
Przy robotach trymerskich i porządkowych w kotłowni należy przestrzegać, aby nie nastąpiło zatkanie koszy zenzowych.
§  122.
1.
Usuwanie popiołu z palenisk i składanie popiołu w kotłowni powinno być tak wykonywane, aby powodowało możliwie najmniejsze zapylenie.
2.
Do usuwania popiołu z kotłowni należy zastosować urządzenia mechaniczne, jak windy, ezektory itp.
3.
Urządzenie do usuwania popiołu powinno zapewniać możliwość wyrzucenia popiołu z obu burt.
4.
Windy do podnoszenia popiołu powinny posiadać urządzenia samohamujące, pozwalające zatrzymać podnoszony ciężar na dowolnej wysokości, oraz urządzenia umożliwiające regulowanie szybkości podnoszenia.
5.
Haki lin podnoszących powinny posiadać urządzenia zapadkowe.
6.
Urządzenia służące do usuwania popiołu powinny być systematycznie konserwowane i kontrolowane co najmniej raz w miesiącu przez starszego mechanika lub mechanika przez niego wyznaczonego.
§  123.
1.
Narzędzia do obsługi palenisk powinny być w stanie pełnej sprawności.
2.
Narzędzia wymienione w ust. 1 powinny być umieszczone w określonych miejscach kotłowni i zabezpieczone przy pomocy uchwytów przed samoczynną zmianą położenia.

B. Maszynownie.

§  124.
1.
Obsługa głównych maszyn napędowych, mechanizmów pomocniczych i innych urządzeń mechanicznych maszynowni powinna być wykonywana zgodnie z instrukcjami szczegółowymi, uwzględniającymi warunki bezpieczeństwa pracy.
2.
Instrukcje wymienione w ust. 1 powinny być wywieszone przy wszystkich mechanicznych urządzeniach maszynowni. Instrukcje te powinny zawierać część obejmującą wskazówki dotyczące sposobu postępowania w przypadku awarii urządzenia.
§  125.
1.
Rozruch silników spalinowych o mocy ponad 5 KM powinien następować przy pomocy urządzenia wyłączającego się samoczynnie po zaskoczeniu silnika i zabezpieczającego przed uderzeniem wstecznym.
2.
Zabrania się używania sprężonych gazów palnych i wybuchowych do rozruchu silników spalinowych.
§  126.
Wszystkie przyrządy pomiarowe powinny być utrzymywane w stanie wzorowej czystości i pełnej sprawności.
§  127.
1.
Przy stałych stanowiskach pracy powinny być ułożone na podłodze chodniki, zabezpieczające przed pośliźnięciem się.
2.
Chodniki wymienione w ust. 1 powinny być w sposób trwały przymocowane do podłogi.

Urządzenia elektryczne.

§  128.
Starszy mechanik powinien posiadać i znać przepisy dotyczące urządzeń elektrycznych instytucji klasyfikującej, w której statek jest zarejestrowany.
§  129.
1.
Wszystkie stosowane na statku maszyny i urządzenia elektryczne powinny posiadać aktualne świadectwa produkcji i prób.
2.
Wszystkie dane o usterkach lub naprawie maszyn i urządzeń elektrycznych powinny być odnotowywane w kartotece lub książce kontrolnej urządzeń elektrycznych.
§  130.
1.
Każdy statek powinien być zaopatrzony w narzędzia, części zapasowe i materiały zapewniające prawidłową eksploatację i konserwację urządzeń elektrycznych.
2.
Wymienione w ust. 1 wyposażenie powinno odpowiadać wymaganiom instytucji klasyfikującej, w której statek jest zarejestrowany.
§  131.
1.
Wszystkie maszyny i narzędzia ręczne o napędzie elektrycznym oraz inne urządzenia elektryczne powinny być uziemione.
2.
Oporność uziemień powinna być co 6 miesięcy kontrolowana, a wyniki kontroli odnotowywane w kartotece lub książce kontrolnej urządzeń elektrycznych.
§  132.
Stan izolacji przewodów wiodących prąd oraz podłączeń powinien być kontrolowany co 6 miesięcy.
§  133.
Na wszystkich stanowiskach pracy przy urządzeniach elektrycznych powinny być wywieszone instrukcje dotyczące obsługi i warunków bezpieczeństwa pracy oraz instrukcje udzielania pierwszej pomocy w razie wypadku.
§  134.
1.
Wszystkie prace związane z konserwacją i naprawą urządzeń elektrycznych powinny być wykonywane przez elektryka okrętowego lub przez pracowników działu elektrycznego pod nadzorem elektryka.
2.
Jeżeli na statku nie ma etatu elektryka, prace wymienione w ust. 1 mogą być zlecone jednemu z mechaników, pod warunkiem, że posiada odpowiednie kwalifikacje w tym zakresie.
§  135.
W czasie wykonywania jakichkolwiek prac w sąsiedztwie urządzeń elektrycznych urządzenia te powinny być osłonięte lub zabezpieczone od przypadkowego uszkodzenia mechanicznego, oblania wodą lub inną cieczą.
§  136.
1.
Wszystkie tabliczki znamionowe, firmowe, objaśniające itp. powinny być utrzymywane w stanie czystym i czytelnym.
2.
Napisy na głównej tablicy rozdzielczej i innych urządzeniach rozdzielczych powinny być w języku polskim.
§  137.
Wszystkie elektryczne urządzenia przenośne mogą być podłączone do gniazd tylko przy pomocy właściwych wtyczek.
§  138.
1.
Stosowanie naprawianych wkładek bezpieczników lub też wkładek nieodpowiednich dla danego urządzenia jest zabronione.
2.
Wymiana bezpieczników tablic i skrzynek rozdzielczych może być dokonywana tylko przez elektryka okrętowego lub mechanika, pełniącego obowiązki elektryka.
§  139.
Zabronione jest podregulowanie samoczynnych zabezpieczeń pomiarowych urządzeń elektrycznych i przestawienie ich na wyższe napięcie, aniżeli dozwolone dla danego urządzenia.
§  140.
1.
Zabronione jest składanie lub magazynowanie jakichkolwiek przedmiotów za główną tablicę rozdzielczą.
2.
Zabronione jest zastawianie jakimikolwiek przedmiotami dojść do urządzeń elektrycznych, wymagających dozoru lub obsługi.
§  141.
Wymiana lamp elektrycznych na pokładzie, na masztach, w ładowniach, w zasobniach węglowych lub innych miejscach szczególnie niebezpiecznych ze względu na możliwość wybuchu lub porażenia prądem powinna odbywać się po uprzednim odłączeniu od sieci.

Butle z gazami sprężonymi.

§  142.
Obsługa butli z gazami sprężonymi, skroplonymi i rozpuszczonymi pod ciśnieniem może być powierzana tylko członkom załogi maszynowej wyznaczonym przez starszego mechanika.
§  143.
Obsługa butli z gazami wymienionymi w § 142 powinna odbywać się zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministrów Pracy i Opieki Społecznej oraz Zdrowia z dnia 15 maja 1954 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy użytkowaniu butli z gazami sprężonymi, skroplonymi i rozpuszczonymi pod ciśnieniem (Dz. U. Nr 29, poz. 115) z wyjątkiem § 17 ust. 3, § 18, § 19, § 24, § 28, § 29, § 30, § 31 ust. 2 i 3, § 32 i § 35.
§  144.
Starszy mechanik powinien znać obowiązujące przepisy w zakresie obsługi butli z gazami sprężonymi, skroplonymi i rozpuszczonymi pod ciśnieniem oraz przepisy w zakresie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać te butle.
§  145.
Zabrania się przyjmowania na statek:
1)
butli nie odpowiadających pod względem swej budowy i stanu technicznego obowiązującym przepisom, a w szczególności nie posiadających przepisowego stempla badania kontrolnego,
2)
butli bez kołpaków ochronnych,
3)
butli uszkodzonych, silnie zardzewiałych lub zatłuszczonych.
§  146.
1.
Butle powinny być przechowywane w przeznaczonych na ten cel pomieszczeniach, oddalonych od źródeł ciepła lub odpowiednio zabezpieczonych przed nagrzewaniem się.
2.
Należy przewidzieć oddzielne pomieszczenia dla butli pełnych i butli opróżnionych.
3.
Butle pełne powinny być tak umocowane w gniazdach, uchwytach lub ramach, aby nie mogły zajść przypadki poruszania się butli, spowodowane przechyłami statku.
4.
Butle opróżnione powinny być przechowywane zgodnie z przepisami ust. 3.
5.
Bulle opróżnione powinny mieć zawory zamknięte i kołpaki zakręcone. Butla opróżniona powinna być oznaczona napisem "Pusta". Napis może być wykonany kredą.
6.
Pomieszczenia na przechowywanie butli powinny być wyposażone we właściwy sprzęt przeciwpożarowy.
§  147.
Butle opróżnione powinny być po zakończeniu podróży zabrane ze statku.
§  148.
Napełnianie butli opróżnionych gazami innymi niż gazy, dla jakich butla była przeznaczona, jest zabronione.
§  149.
1.
Przy przyjmowaniu bulli pochodzenia zagranicznego należy zażądać od dostawcy dostarczenia danych technicznych butli oraz wskazówek obsługi.
2.
W przypadku oddawania w portach zagranicznych butli do napełnienia należy dostarczyć zakładowi napełniającemu opis techniczny butli i wszystkie dane co do napełniania.
§  150.
1.
Butle z gazami powinny być przenoszone na specjalnych noszach chroniących butle przed możliwością uszkodzeń mechanicznych. Nosze powinny być tak skonstruowane, aby butla nie mogła zmieniać samoczynnie swego położenia, spaść lub też wysunąć się.
2.
Ręczne przenoszenie butli po schodniach o pochyleniu większym niż 40° jest zabronione.
3.
Butle w przypadku wymienionym w ust. 2 powinny być opuszczane na linach.
4.
Butla opuszczana na lince powinna być zamocowana w noszach wymienionych w ust. 1. Lina powinna być przymocowana do noszy.
§  151.
Normy noszy wymienionych w § 150 ust. 1 wyda Minister Żeglugi w porozumieniu z Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Żeglugi.

Spawanie i cięcie metali.

§  152.
Prace związane ze spawaniem i cięciem metali powinny odbywać się zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministrów Pracy i Opieki Społecznej oraz Zdrowia z dnia 2 listopada 1954 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy spawaniu i cięciu metali (Dz. U. Nr 51, poz. 259), z wyjątkiem § 4 ust. 3, §§ 5, 17, 18, 37, 38 ust. 1, 2, 3 i 5, §§ 40, § 72, 73, 74, 75, 96, 97, 98, 99, 100, 101.
§  153.
Starszy mechanik powinien znać obowiązujące przepisy w zakresie spawania i cięcia metali.
§  154.
W czasie spawania lub cięcia metali butle powinny być umieszczone na noszach przymocowanych do stałych części konstrukcyjnych na pokładzie lub w pomieszczeniach statku. Bezpośrednie umocowywanie butli jest zabronione.
§  155.
Stanowiska pracy przy spawaniu lub cięciu metali za pomocą łuku elektrycznego powinny być osłonięte, tak aby członkowie załogi wykonujący inne prace nie byli narażeni na działanie szkodliwego promieniowania.

Chłodnie.

§  156.
Nadzór nad obsługą urządzeń chłodniczych powinien być powierzony oficerowi mechanikowi.
§  157.
1.
Wszystkie urządzenia chłodnicze powinny być zbudowane, użytkowane i konserwowane zgodnie z przepisami instytucji klasyfikującej, w której statek jest zarejestrowany.
2.
Wszystkie urządzenia chłodnicze powinny posiadać dokumenty ich produkcji oraz prób.
§  158.
Wszystkie dane dotyczące eksploatacji, naprawy lub jakichkolwiek zmian technicznych urządzeń technicznych powinny być odnotowywane w dzienniku chłodniczym.
§  159.
W pomieszczeniu maszyn chłodniczych lub przy stanowiskach urządzeń chłodniczych należy wywiesić szczegółową instrukcję obsługi.
§  160.
Na statkach nowobudowanych lub przebudowywanych zabrania się instalowania urządzeń chłodniczych, w których stosowane są czynniki chłodnicze o właściwościach szkodliwych dla zdrowia.
§  161.
1.
W przypadku stosowania maszyn chłodniczych z czynnikiem chłodniczym szkodliwym dla życia lub zdrowia maszyny te powinny znajdować się w osobnym pomieszczeniu, oddzielonym grodziami metalowymi i posiadającym co najmniej 2 wyjścia.
2.
Maszyny chłodnicze na dwutlenek węgla lub freon mogą być ustawiane w maszynowni.
§  162.
1.
Drzwi pomiędzy pomieszczeniami chłodniczych maszyn wymienionych w § 161 ust. 1 a pomieszczeniami maszynowymi powinny być uszczelnione.
2.
Jeżeli maszyny chłodnicze na dwutlenek węgla umieszczone są w osobnym pomieszczeniu, a pomieszczenie to usytuowane jest powyżej dolnego poziomu maszynowni, podłoga i drzwi przedziału chłodniczego powinny być uszczelnione.
§  163.
Jeżeli maszyny chłodnicze umieszczone są w osobnych pomieszczeniach, pomieszczenia te powinny być wyposażone w mechaniczne urządzenia wentylacyjne, zapewniające co najmniej 30-krotną wymianę powietrza na godzinę.
§  164.
1.
Maszyny chłodnicze na amoniak i freon powinny posiadać urządzenia umożliwiające wypuszczenie czynnika chłodniczego za burtę.
2.
Zawór urządzenia wymienionego w ust. 1 powinien znajdować się w oszklonej skrzynce umieszczonej w pobliżu stanowiska urządzeń rozrządczych lub w pobliżu wyjścia pomieszczenia maszyn chłodniczych i powinien być wyraźnie oznaczony.
§  165.
1.
Urządzenia chłodnicze powinny być codziennie kontrolowane.
2.
Kontrola powinna obejmować:
1)
manometry, aparaturę pomiarową i zabezpieczającą,
2)
przewody parowe i wodne i ich połączenie,
3)
przewody rozprowadzające czynnik chłodniczy,
4)
silniki elektryczne, pompy i wentylatory,
5)
urządzenia wentylacji awaryjnej,
6)
urządzenia alarmowe,
7)
temperaturę łożysk i dławnic sprężarek.
§  166.
1.
Badanie nieszczelności przewodów i osprzętu urządzeń chłodniczych powinno odbywać się przy pomocy indykatorów (wykrywaczy).
2.
Zbliżanie twarzy do przewodów w celu sprawdzenia szczelności przy pomocy słuchu lub węchu jest zabronione.
§  167.
1.
Sprzęt ochron osobistych powinien być przechowywany w miejscu łatwo dostępnym i w sposób umożliwiający natychmiastowe jego użycie.
2.
W miejscu widocznym należy wywiesić instrukcję udzielania pierwszej pomocy w razie wypadku.

Warsztaty.

A. Warsztaty mechaniczne.
§  168.
Obsługa obrabiarek do metalu powinna się odbywać zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministrów Pracy i Opieki Społecznej oraz Zdrowia z dnia 28 kwietnia 1951 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na obrabiarkach do metali (Dz. U. Nr 25, poz. 192), z wyjątkiem § 7 i § 39.
§  169.
1.
Warsztaty mechaniczne powinny być tak usytuowane, aby spaliny i wyziewy z pomieszczeń siłowni nie mogły się do nich przedostawać.
2.
Warsztaty mechaniczne powinny być tak usytuowane, aby transport przedmiotów przeznaczonych do obróbki lub elementów maszyn przeznaczonych do naprawy nie był utrudniony.
§  170.
Obsługa obrabiarek w warsztatach mechanicznych może być powierzona tylko członkom załogi maszynowej, którzy posiadają odpowiednie kwalifikacje.

B. Warsztaty elektryczne.

§  171.
1.
Warsztaty elektryczne powinny znajdować się w osobnym pomieszczeniu.
2.
Podłogi i ściany powinny być wykonane z materiału o złym przewodnictwie prądu.
§  172.
Wyposażenie warsztatów elektrycznych w sprzęt do pracy przy urządzeniach elektrycznych powinno być zgodne z wymaganiami w tym zakresie ustalonymi przez instytucję klasyfikacyjną, w której statek jest zarejestrowany.
§  173.
W warsztacie elektrycznym powinny być wywieszone przepisy pierwszej pomocy w przypadku porażenia prądem.

Prace remontowe i konserwacyjne.

§  174.
1.
Wszystkie roboty remontowe i konserwacyjne w dziale maszynowym powinny odbywać się pod osobistym nadzorem starszego mechanika lub oficera przez niego wyznaczonego.
2.
Transport poziomy i pionowy przedmiotów o ciężarze powyżej 100 kg i materiałów niebezpiecznych powinien się odbywać pod osobistym nadzorem starszego mechanika lub oficera przez niego wyznaczonego.
3.
Drogi i miejsca pracy przy dokonywaniu transportu powinny być wolne od jakichkolwiek przeszkód, a płyty podłogi i gretingi powinny być oczyszczone z oliwy lub smaru.
§  175.
Wszystkie urządzenia służące do transportu powinny być poddawane okresowym badaniom. Wyniki badań powinny być odnotowywane w książce kontrolnej.
§  176.
Na stałych częściach konstrukcyjnych siłowni powinny być urządzone specjalne uchwyty dla umocowania rusztowań i drabin.
§  177.
1.
Miejsca, w których dokonuje się prac remontowych, powinny być w miarę możliwości technicznych odgrodzone od reszty pomieszczenia siłowni.
2.
W miejscach, w których dokonuje się prac remontowych, należy wywiesić tablicę ostrzegawczą z napisem "remont".
§  178.
1.
Narzędzia ręczne i narzędzia o napędzie mechanicznym przed wydaniem do pracy powinny być sprawdzone przez wachtowego mechanika.
2.
Zabrania się stosowania narzędzi, które wykazują jakiekolwiek uszkodzenia lub niewłaściwych dla danego rodzaju prac.
§  179.
Przygotowywanie farb przy pomocy rozpuszczalników niebezpiecznych lub szkodliwych dla zdrowia oraz przygotowywanie i stosowanie środków o tych właściwościach, a służących do oczyszczania lub dezynfekcji pomieszczeń i urządzeń działu maszynowego, powinno być dokonywane pod nadzorem wachtowego mechanika oraz przy zachowaniu odpowiednich środków ostrożności.
§  180.
Sprzęt przeznaczony do wykonywania prac remontowych i konserwacyjnych oraz środki służące do odkażania i oczyszczania powinny być podnoszone i opuszczane zgodnie z przepisami § 89.
§  181.
1.
Przed rozpoczęciem prac remontowych, konserwacyjnych lub związanych z oczyszczaniem i porządkowaniem w pomieszczeniach, w których mogą znajdować się trujące lub szkodliwe dla zdrowia zanieczyszczenia powietrza, należy zastosować środki zapewniające całkowite usunięcie lub neutralizację tych zanieczyszczeń.
2.
W przypadku niemożności spełnienia warunków wymienionych w ust. 1 członkowie załogi powinni pracować w odpowiednim sprzęcie i odzieży ochronnej.
3.
Przy wykonywaniu prac wymienionych w ust. 1 i 2 członkowie załogi powinni pozostawać pod stałym nadzorem.
§  182.
1.
Otwory powstałe przez zdjęcie płyt podłogi, zdjęcie pokryw włazów itp. powinny być bezzwłocznie ogrodzone lub w inny sposób zabezpieczone.
2.
W przypadku wykonywania prac remontowych i konserwacyjnych na gretingach należy pod gretingami podwiązać brezenty.
§  183.
Przy remontach urządzeń pracujących pod ciśnieniem można przystąpić do pracy dopiero po obniżeniu ciśnienia w urządzeniu do ciśnienia atmosferycznego.
§  184.
1.
Roboty remontowe w kotle sąsiadującym z kotłem pracującym mogą być wykonywane, jeżeli przewody wodne i parowe łączące oba kotły zostały rozłączone bądź zaślepione.
2.
Zabrania się oddzielania kotłów wyłącznie wentylami.
3.
Otwarcie włazów i szlamowanie kotła może nastąpić dopiero po sprawdzeniu, że ciśnienie w kotle odpowiada atmosferycznemu i że kocioł jest opróżniony z wody.
§  185.
Roboty remontowe przy przewodach wodnych lub parowych mogą być dokonywane po stwierdzeniu, że przewody są pozbawione wody i ciśnienie w przewodach parowych równa się ciśnieniu atmosferycznemu.
§  186.
Rozbieranie głównych maszyn napędowych, mechanizmów pomocniczych i innych urządzeń siłowni powinno się odbywać pod nadzorem starszego mechanika i w obecności mechanika wachtowego.
§  187.
W czasie remontu lub konserwacji maszyn ich części lub inne urządzenia siłowni powinny być w czasie pracy dobrze oświetlone.
§  188.
1.
Przed przystąpieniem do naprawy urządzeń napędzanych silnikiem elektrycznym należy silnik odłączyć z sieci elektrycznej, wykręcić bezpieczniki i zawiesić tablicę ostrzegawczą z napisem: "nie włączać".
2.
Prace wymienione w ust. 1 powinien wykonać elektryk okrętowy lub pracownik odpowiedzialny za stan urządzeń elektrycznych na statku.
§  189.
Zabezpieczenia elektrycznych silników obrabiarek powinny zapewniać natychmiastowe wyłączenie silnika przy wzroście jego obciążenia ponad obciążenie dopuszczalne.
§  190.
Przy przeprowadzaniu prac konserwacyjnym należy przestrzegać, aby instalacje elektryczne nie uległy uszkodzeniu.
§  191.
Przed rozpoczęciem demontażu lub prac związanych z usuwaniem nieszczelności przewodów lub osprzętu urządzeń chłodniczych należy usunąć czynnik chłodniczy.