Warunki prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na kupnie i sprzedaży wartości dewizowych i na pośrednictwie w kupnie i sprzedaży tych wartości oraz maksymalnej wysokości marż pobieranych przy wykonywaniu tych czynności.

Monitor Polski

M.P.1990.15.119

Akt utracił moc
Wersja od: 30 lipca 1991 r.

ZARZĄDZENIE
PREZESA NARODOWEGO BANKU POLSKIEGO
z dnia 31 marca 1990 r.
w sprawie warunków prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na kupnie i sprzedaży wartości dewizowych i na pośrednictwie w kupnie i sprzedaży tych wartości oraz maksymalnej wysokości marż pobieranych przy wykonywaniu tych czynności. *

Na podstawie art. 10 ust. 1 i art. 13 ust. 3 w związku z art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1989 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 6, poz. 33 i Nr 74, poz. 441) zarządza się, co następuje:
1.
Zezwolenie dewizowe na prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na kupnie i sprzedaży wartości dewizowych oraz na pośrednictwie w kupnie i sprzedaży tych wartości, zwane dalej "zezwoleniem", jest udzielane przez Narodowy Bank Polski, zwany dalej "NBP", jako indywidualne zezwolenie na wniosek.
2.
Wniosek o udzielenie zezwolenia powinien wskazywać:
1)
wnioskodawcę, jego adres i rodzaj działalności, na której prowadzenie ma być udzielone zezwolenie,
2)
okres objęty zezwoleniem i termin rozpoczęcia działalności, o której mowa w ust. 1,
3)
adres właściwy dla miejsca prowadzenia działalności określonej w ust. 1 oraz dane, które są wymagane stosownie do ust. 3 lub 4,
4)
w jakim pomieszczeniu oraz w jakich dniach tygodnia i godzinach będzie prowadzona działalność określona we wniosku.
3.
Wniosek o udzielenie zezwolenia na działalność polegającą na pośrednictwie w kupnie i sprzedaży wartości dewizowych powinien zawierać dane, o których mowa w ust. 2, oraz:
1)
wskazywać sposób wykonywania pośrednictwa,
2)
zawierać informacje o pomieszczeniu, w którym będzie prowadzona działalność, oraz o dniach tygodnia i godzinach jej wykonywania.
4.
Do wniosku o udzielenie zezwolenia należy dołączyć oświadczenie w sprawie karalności za przestępstwo skarbowe, przeciwko mieniu lub inne przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez osobę ubiegającą się o zezwolenie oraz przez osobę, która bezpośrednio będzie zajmowała się kupnem i sprzedażą lub pośrednictwem w kupnie i sprzedaży wartości dewizowych, jak również o fachowym przygotowaniu tej osoby.
5.
Nie stosuje się wymagań określonych w ust. 4 dotyczących oświadczenia o karalności, jeżeli wniosek o udzielenie zezwolenia został złożony przez bank lub inną osobę prawną.
6.
Przed udzieleniem zezwolenia NBP może:
1)
zażądać uzupełnienia danych zawartych we wniosku, jeżeli nie czyni on zadość wymaganiom ustalonym w ust. 2 i 3,
2)
sprawdzić zgodność ze stanem faktycznym danych dotyczących pomieszczenia, o którym mowa w ust. 2 pkt 4,
3)
poddać sprawdzeniu fachowe przygotowanie osoby przewidzianej do prowadzenia bezpośredniej działalności, o której mowa w ust. 1.
NBP udzieli zezwolenia, jeżeli:
1) 1
(uchylony),
2)
pomieszczenie przeznaczone na działalność, o której mowa w § 1 ust. 1, jest lokalem użytkowym, dostosowanym do prowadzenia tej działalności i zapewnia bezpieczne dokonywanie transakcji,
3) 2
(uchylony).
1.
Pomieszczenie przeznaczone do prowadzenia kupna i sprzedaży wartości dewizowych powinno być wyposażone w:
1)
oznaczenie umieszczone na zewnątrz w widocznym miejscu,
2)
formularze druków, które będą wystawiane na dowód kupna lub sprzedaży wartości dewizowych,
3)
pieczątkę imienną kasjera,
4)
zaktualizowany album zagranicznych znaków pieniężnych,
5)
tablicę informacyjną, zawierającą wykaz skupowanych i sprzedawanych walut lub innych wartości dewizowych, oraz aktualne ceny kupna i sprzedaży,
6)
rejestr kupowanych i sprzedawanych wartości dewizowych,
7)
tablicę informującą o dniach i godzinach, w których prowadzona jest działalność.
2.
Warunki określone w ust. 1 pkt 1--5 odnoszą się odpowiednio do pomieszczenia, w którym jest prowadzone pośrednictwo w kupnie i sprzedaży wartości dewizowych połączone z przyjmowaniem tych wartości.
Zezwolenie dewizowe określa:
1)
miejsce prowadzenia objętej zezwoleniem działalności polegającej na kupnie i sprzedaży wartości dewizowych lub na pośrednictwie w kupnie i sprzedaży tych wartości,
2)
okres, na jaki zezwolenie zostało udzielone (oznaczony lub nie oznaczony),
3)
wartości dewizowe mogące być przedmiotem działalności określonej w zezwoleniu.
1.
Osoba, która uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności polegającej na kupnie i sprzedaży wartości dewizowych, jest obowiązana zapewnić:
1)
ewidencjonowanie każdej transakcji kupna i sprzedaży w opatrzonych pieczęcią NBP rejestrach, których wzory są określone w załącznikach nr 1 i 2 do zarządzenia,
2)
wydawanie w każdym przypadku kupna lub sprzedaży wartości dewizowej dowodu imiennego lub na okaziciela według wzoru określonego w załączniku nr 3 do zarządzenia,
3)
prowadzenie ciągłego kupna i sprzedaży walut obcych w godzinach działalności.
2.
Obowiązki określone w ust. 1 pkt 1 i 3 odnoszą się odpowiednio do osoby, która uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności polegającej na pośrednictwie w kupnie i sprzedaży wartości dewizowych.
3.
Kopia dowodu kupna lub sprzedaży wartości dewizowej podlega przechowywaniu w pomieszczeniu, w którym jest prowadzona działalność, przez okres 5 lat.
Wykonywanie czynności kupna i sprzedaży wartości dewizowych lub pośrednictwem w kupnie i sprzedaży tych wartości przez osoby inne niż określone w dokumentach, o których mowa w § 1 ust. 4, jest dozwolone po nadesłaniu do właściwego terytorialnie oddziału NBP dokumentów określonych w tym przepisie; przepis § 1 ust. 6 pkt 3 stosuje się odpowiednio.
Skupione wartości dewizowe nie mogą być przeznaczone na cele inne niż sprzedaż osobom krajowym fizycznym lub NBP albo innemu bankowi dewizowemu.
Różnica między ceną kupna a ceną sprzedaży wartości dewizowych (marża) nie może przekraczać 8% bieżącej ceny kupna wartości dewizowych, a przy pośrednictwie w kupnie i sprzedaży tych wartości - 4%.
Osoby, które uzyskały zezwolenie na prowadzenie punktów kupna i sprzedaży walut obcych na podstawie przepisów zarządzenia określonego w § 10, zachowują te uprawnienie do dnia 1 lipca 1990 r., z tym że w terminie 14 dni od daty wejścia w życia niniejszego zarządzenia obowiązane są dostosować tę działalność tę działalność tę działalność do zasad określonych w tym zarządzeniu.
Traci moc zarządzenie Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 13 marca 1989 r. w sprawie zasad udzielania zezwoleń dewizowych na prowadzenie punktów kupna i sprzedaży walut obcych (Monitor Polski Nr 6, poz. 65).
Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK Nr  1

REJESTR KUPNA I SPRZEDAŻY WARTOŚCI DEWIZOWYCH

Lp. Kupno Sprzedaż
Data określenie wartości cenaokreślenie wartości cena
transakcjidewizowych jednostkowa zapłata dewizowychjednostkowa przychód
USD DM (kurs) w złUSDDM (kurs)w zł

ZAŁĄCZNIK Nr  2

REJESTR KUPNA I SPRZEDAŻY ZŁOTA I PLATYNY

Lp. Kupno Sprzedaż
Data określenie wartości cenazapłata w zł określenie wartości cena
transakcjidewizowych, z uwzględnieniem wagi, próby i wartości nominalnej (nie będących znakami pieniężnymi) jednostkowa (kurs) dewizowych, z uwzględnieniem wagi, próby i wartości nominalnej (nie będących znakami pieniężnymi) jednostkowa (kurs)przychód w zł

ZAŁĄCZNIK Nr  3

DOWÓD KUPNA - SPRZEDAŻY WARTOŚCI DEWIZOWYCH NR......

Imię i nazwisko .......................................

Adres .............................................

Nazwa i kwota kupionych-sprzedanych wartości dewizowychCena Równowartość w złotych

............................ .......................

(miejsce i data wystawienia) (podpis kasjera i jego pieczątka imienna)

*Zarządzenie utraciło częściowo podstawę prawną z dniem 4 lipca 1990 r. na skutek zmiany art. 13 ustawy z dnia 15 lutego 1989 r. - Prawo dewizowe (Dz.U.89.6.33) przez art. 31 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz.U.91.60.253).
1 § 2 pkt 1 uchylony z dniem 30 lipca 1991 r. zgodnie z obwieszczeniem Prezesa Trybunału Konstytucyjnego z dnia 31 lipca 1991 r. (M.P.91.26.184).
2 § 2 pkt 3 uchylony z dniem 30 lipca 1991 r. zgodnie z obwieszczeniem Prezesa Trybunału Konstytucyjnego z dnia 31 lipca 1991 r. (M.P.91.26.184).
3 § 8 uchylony części dotyczącej innych wartości dewizowych niż waluty obce, z dniem 30 lipca 1991 r. zgodnie z obwieszczeniem Prezesa Trybunału Konstytucyjnego z dnia 31 lipca 1991 r.