Prawo dewizowe.
Dz.U.1989.6.33
Akt utracił mocUSTAWA
z dnia 15 lutego 1989 r.
Prawo dewizowe.
Przepisy ogólne
Przepisy ogólne
Ustawa reguluje zasady obrotu dewizowego i stosowania kursów walutowych, obowiązek zgłaszania mienia osób krajowych znajdującego się za granicą i mienia osób zagranicznych znajdującego się w kraju, a także właściwość organów w sprawach dewizowych oraz zasady kontroli dewizowej.
Użyte w ustawie określenia oznaczają:
Minister Finansów, z urzędu lub na wniosek osób zainteresowanych, rozstrzyga wątpliwości w sprawach statusu dewizowego osób wymienionych w art. 2 pkt 1 i 2.
Dokonywanie obrotu dewizowego
Dokonywanie obrotu dewizowego
Następujące czynności obrotu dewizowego wymagają zezwolenia dewizowego:
Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może rozciągnąć stosowanie przepisów art. 6 ust. 1 na należności podmiotów gospodarczych i innych osób krajowych prawnych w walutach państw, z którymi Polska Rzeczpospolita Ludowa rozlicza się w trybie płatności niehandlowych, oraz jednostkach rozrachunkowych stosowanych w handlu zagranicznym lub w inny sposób ustalić zasady dysponowania przez podmioty gospodarcze tymi należnościami.
Obowiązek zgłaszania mienia
Obowiązek zgłaszania mienia
Narodowy Bank Polski jest obowiązany przestrzegać tajemnicy o mieniu zgłoszonym w myśl art. 17; przepisy Prawa bankowego o tajemnicy obrotów i stanów rachunków bankowych stosuje się odpowiednio.
Właściwość organów w sprawach dewizowych oraz zasady kontroli dewizowej
Właściwość organów w sprawach dewizowych oraz zasady kontroli dewizowej
Decyzje w sprawach indywidualnych zezwoleń dewizowych mogą być zaskarżone do Naczelnego Sądu Administracyjnego na zasadach określonych w przepisach Kodeksu postępowania administracyjnego.
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
W przepisach obowiązujących ustaw wprowadza się następujące zmiany:
Pozostają w mocy zezwolenia dewizowe udzielone na podstawie ustawy z dnia 22 listopada 1983 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 63, poz. 288) w zakresie, w jakim uzyskanie zezwolenia dewizowego jest wymagane stosownie do przepisów niniejszej ustawy.
Zgłoszenie mienia osób krajowych znajdującego się za granicą i mienia osób zagranicznych znajdującego się w kraju, dokonane na podstawie ustawy wymienionej w art. 30, uważa się za spełnienie obowiązku przewidzianego w art. 17 niniejszej ustawy.
Sprawy dewizowe wszczęte i nie zakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy podlegają rozpatrzeniu według tej ustawy.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »
Akty prawne liczba obiektów na liście: (72)
Akty zmieniające liczba obiektów na liście: (4)
Akty zmieniane liczba obiektów na liście: (12)
Akty wykonawcze liczba obiektów na liście: (39)
- Zm.: zarządzenie w sprawie ogólnego zezwolenia dewizowego.
- Zezwolenie dewizowe dla podmiotów gospodarczych prowadzących działalność w zakresie transportu morskiego i śródlądowego, rybołówstwa morskiego oraz poszukiwawczo-wydobywczą na morzu na niektóre czynności obrotu dewizowego.
- Ogólne zezwolenie dewizowe.
Akty uchylające liczba obiektów na liście: (1)
Akty uchylane liczba obiektów na liście: (16)
- Zezwolenie na pokrywanie przez osoby krajowe w walucie polskiej niektórych świadczeń na rzecz cudzoziemców przebywających w Polsce w związku z zawieraniem lub realizacją kontraktów handlu zagranicznego.
- Zezwolenie na wypłatę złotych osobom zagranicznym tytułem kieszonkowego w bezdewizowej wymianie wczasowo-turystycznej.
- Zezwolenie dla zespołów adwokackich, adwokatów i Naczelnej Rady Adwokackiej na niektóre czynności obrotu dewizowego.