Perspektywiczny program mieszkaniowy.
M.P.1972.48.258
Akt nienormatywnyUCHWAŁA
SEJMU POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ
z dnia 19 października 1972 r.
o perspektywicznym programie mieszkaniowym.
- zakładając, że zaspokojenie stale wzrastających potrzeb na nowe mieszkania, wynikających zarówno z przemian zachodzących w strukturze demograficznej ludności, jak i ze wzrostu poziomu życia obywateli, powinno być przedmiotem skoordynowanych działań wszystkich organów Państwa;
- stwierdzając, że mimo systematycznego wzrostu rozmiarów budownictwa mieszkaniowego w całym okresie powojennym, sytuacja mieszkaniowa ludności jest nadal trudna;
- przyjmując, że zadania w dziedzinie budownictwa mieszkaniowego powinny być ujęte w wieloletni program działania organów państwowych, którego podstawowe założenia zostały określone przez VI Zjazd Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej oraz w uchwale V plenarnego posiedzenia Komitetu Centralnego PZPR;
podejmuje niniejszą uchwałę o perspektywicznym programie mieszkaniowym.
- rozwój przemysłowej bazy produkcyjnej budownictwa ze szczególnym uwzględnieniem wymaganego tempa wzrostu budownictwa mieszkaniowego w następnym pięcioleciu;
- zapewnienie pod względem ilościowym i jakościowym kadry fachowej niezbędnej do prawidłowego programowania, planowania i realizacji perspektywicznego programu mieszkaniowego;
- uzbrojenie terenów budowlanych, ze szczególnym uwzględnieniem wyprzedzającego ich przygotowania pod budownictwo mieszkaniowe na lata 1976-77; należy w związku z tym spowodować, aby rozwój przedsiębiorstw specjalistycznych, a zwłaszcza inżynieryjnych i instalacyjnych wyprzedzał tempo wzrostu zadań budowy infrastruktury technicznej;
- zasady organizacji i kompleksowego rozwoju przemysłu mieszkaniowego;
- rozwój produkcji materiałów dla budownictwa, przy założeniu, że podaż będzie wyprzedzać zapotrzebowanie zarówno odbiorców gospodarki uspołecznionej, jak też prywatnych, oraz wynikające stąd zmiany w zasadach zaopatrzenia materiałowego;
- rozszerzenie produkcji narzędzi zmechanizowanych i osprzętu roboczego oraz system bodźców ekonomicznych do oszczędnego zużywania materiałów we wszystkich fazach procesu inwestycyjnego;
- zasady i terminy opracowania koncepcji zaopatrzenia miast i mieszkań w ciepło, energię elektryczną, gaz i ciepłą wodę oraz wynikającą stąd potrzebę opracowania wieloletniego bilansu paliwowo-energetycznego;
- zmiany w zasadach planowania i realizacji inwestycji mieszkaniowych w kierunku rozszerzenia uprawnień rad narodowych w dysponowaniu całością nakładów na budownictwo mieszkaniowe i urządzenia towarzyszące.
- budownictwo mieszkaniowe traktowano jako priorytetowe zadanie inwestycyjne, stanowiące istotny element społeczno-gospodarczego rozwoju kraju;
- szczegółowo analizowano wszystkie okoliczności, które mogą przyspieszyć poprawę warunków mieszkaniowych ludności, i uwzględniono je w toku bieżącego kierowania rozwojem społeczno-gospodarczym kraju;
- uwzględniano działania na rzecz szybkiego usuwania dysproporcji w warunkach mieszkaniowych rodzin zajmujących lokale w starych i nowych budynkach, wynikających z regionalnego zróżnicowania sytuacji mieszkaniowej oraz różnic między stanem i jakością mieszkań na wsi i w miastach.
Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej zwraca się o jak najszerszy, aktywny i gospodarski udział w realizacji perspektywicznego programu budownictwa mieszkaniowego:
- do pracowników budownictwa i współdziałających z nimi branż przemysłu, w pierwszym rzędzie bowiem od ich umiejętności zawodowych, gospodarności zależy realizacja programu mieszkaniowego. Stosownie do wysokiej gospodarczej rangi budownictwa należy zapewnić realizację słusznych postulatów tego środowiska, podnosząc społeczne znaczenie zawodu budowlanego;
- do członków stowarzyszeń fachowych zrzeszonych w Naczelnej Organizacji Technicznej, członków Stowarzyszenia Architektów Polskich SARP, Towarzystwa Urbanistów Polskich, Związku Polskich Artystów Plastyków, pracowników zaplecza naukowo-badawczego. Żadna inicjatywa, której wdrożenie może przyczynić się do szybszego i lepszego zrealizowania zadań budownictwa mieszkaniowego, nie powinna być zlekceważona;
- do pracowników nauki i szkół wyższych. Baza naukowa w zakresie programowania, planowania i realizacji mieszkalnictwa wymaga pogłębienia podstaw teoretycznych i zwiększenia przydatności praktycznej. Niezbędna jest poprawa w zakresie przygotowania ilościowego kadry fachowców w zakresie planowania, projektowania i realizacji perspektywicznego programu mieszkaniowego;
- do działaczy rad narodowych i samorządu mieszkańców, by aktywną działalnością przyczyniali się do zmian zachodzących w gospodarce mieszkaniowej, czynili wszystko, by zapewnić ludności miast i wsi optymalne warunki zamieszkania;
- do działaczy spółdzielczości mieszkaniowej, od których w dużym stopniu zależy, by w odczuciu mieszkańców naszych miast i wsi ten wielki program stał się ich programem, by był sprawnie, oszczędnie i rozsądnie realizowany. Działacze spółdzielczości mieszkaniowej powinni opracować nowy model spółdzielni, uwzględniający wymagania powstającej sytuacji;
- do młodzieży, w której interesie przede wszystkim leży realizacja podjętego programu. To dla niej budujemy nowe mieszkania, nową Polskę, od młodzieży też w decydującej mierze zależy, jak szybko ją zbudujemy. Inicjatywy młodzieży powinny pomnożyć liczbę nowych mieszkań, skrócić termin ich wznoszenia, przyczynić się do pokonania wielu trudności, jakie dziś towarzyszą rozwojowi budownictwa. Młodzież powinna stanąć w pierwszym szeregu realizatorów wielkiego programu mieszkaniowego;
- do wszystkich obywateli, jakość bowiem i ilość budowanych mieszkań zależeć będzie od pracy całego społeczeństwa, od wysiłków nas wszystkich. Zarówno wielkość przyjętego programu mieszkaniowego, jak i czas jego realizacji wynika z oceny aktualnych możliwości gospodarczych kraju i poziomu tworzonego dochodu narodowego. Każda poprawa sytuacji gospodarczej i przyspieszenie ponad te przewidywania tempa rozwoju powinny powodować korektę obecnie ustalonych zadań w dziedzinie budownictwa mieszkaniowego. Dotychczasowe wyniki realizacji planu pięcioletniego, ofiarność klasy robotniczej i całego społeczeństwa pozwalają ufnie patrzeć w przyszłość.
Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej jest przekonany, że pomyślny rozwój gospodarczy kraju pozwoli skrócić przyjęty okres realizacji perspektywicznego programu mieszkaniowego oraz stale zwiększać zadania budownictwa mieszkaniowego.