Rozdział 2 - Perspektywiczny program mieszkaniowy.

Monitor Polski

M.P.1972.48.258

Akt nienormatywny
Wersja od: 28 października 1972 r.

II.

1.
Perspektywiczny program mieszkaniowy wymaga uruchomienia nowych środków działania, niezbędnych do jego realizacji. Skuteczne i szybkie zastosowanie tych środków powinno zapewnić, jeszcze w bieżącym pięcioleciu, przezwyciężenie strukturalnych trudności, ograniczających dotąd ilościowe i jakościowe zadania budownictwa mieszkaniowego.
2.
W ramach środków gwarantujących realizację programu mieszkaniowego zasadniczą rolę powinien odegrać przemysł mieszkaniowy, którego stworzenie jest zadaniem szczególnie ważnym. Intensywny rozwój przemysłu mieszkaniowego, to znaczy branż i gałęzi gospodarki, które produkują bezpośrednio na rzecz budownictwa mieszkaniowego, powinien zapewnić nie tylko ilościowy wzrost produkcji, ale także jej wysoką jakość oraz wytwarzanie wyrobów dotąd w kraju nie produkowanych. Przemysł mieszkaniowy powinien pracować na potrzeby całej gospodarki mieszkaniowej, a jego wyroby zaspokajać potrzeby odbiorców uspołecznionych i indywidualnych, co sprzyjać powinno przeprowadzaniu przez użytkowników modernizacji starych mieszkań.
3.
Niezbędny jest także intensywny rozwój przemysłu materiałów budowlanych oraz przemysłowej bazy budownictwa, zarówno wielo- jak i jednorodzinnego. Budownictwo powinno stać się nowoczesnym, wyposażonym w odpowiednie techniczne środki pracy przemysłem, a jego pracownikom powinny być stworzone niezbędne warunki socjalno-bytowe, sprzyjające stabilizacji kadr w tym dziale gospodarki.
4.
W najbliższych latach głównym źródłem zwiększenia rozmiarów budownictwa powinny być uprzemysłowione technologie oparte na fabrycznie wytwarzanych wielkowymiarowych elementach budowlanych. Należy zapewnić dalszy rozwój bazy technicznej tego typu budownictwa i wielozmianowość jego pracy, a także unowocześniać system realizacji obiektów towarzyszących budownictwu mieszkaniowemu oraz uprzemysławiać technikę budowy infrastruktury miejskiej. Deficyt terenów budowlanych i potencjału przedsiębiorstw inżynieryjnych prowadzących tego typu roboty jest obecnie głównym czynnikiem ograniczającym rozmiary budownictwa.
5.
Rosnące potrzeby użytkowników powodują konieczność ciągłego postępu w dziedzinie rozwiązań technologicznych i konstrukcyjnych budynków i mieszkań. Wymaga to stałego dostosowywania kształtu nowo budowanych mieszkań do zmieniających się potrzeb. Dlatego niezbędne jest pilne podjęcie prac nad przygotowaniem nowych propozycji konstrukcyjno-materiałowych zapewniających większą elastyczność funkcji mieszkania oraz zróżnicowanie form architektonicznych budynków. Poszukiwania te powinny dotyczyć również nowych, lekkich i bardziej ekonomicznych systemów budownictwa jednorodzinnego i usługowego oraz nowych materiałów budowlanych. Upowszechnienie wprowadzanych rozwiązań technicznych powinno być zawsze poprzedzone sprawdzeniem ich prawidłowości w obiektach prototypowych. Podstawowym kryterium oceny nowych rozwiązań, w tym także ich kosztów, musi być wzgląd na skutki, jakie te innowacje wywoływać będą w ciągu całego okresu użytkowania budynku.
6.
Przedsiębiorstwa budowlano-montażowe powinny dokonać radykalnych zmian w dziedzinie organizacji pracy i wdrożyć nowoczesne zasady sterowania produkcją. Tam gdzie to możliwe, należy tworzyć organizację typu kombinatowego, zapewniając jednocześnie budownictwu niezbędne środki techniczne, umożliwiające intensyfikację produkcji.
7.
Usprawniony powinien być proces inwestycyjny w budownictwie mieszkaniowym oraz sposób planowania inwestycji mieszkaniowych i komunalnych. Nowe zasady powinny umożliwiać kompleksową realizację osiedli i zespołów mieszkaniowych przez ustalanie jednego inwestora dla całego osiedla, który powinien otrzymywać całość środków na wszystkie inwestycje przewidziane w danym zespole i być jedynym kontrahentem dla generalnego wykonawcy.
8.
Należy dokonać zmian w systemie planowania przestrzennego, które w nowej postaci powinno stać się w rękach Rządu i rad narodowych skutecznym narzędziem kierowania rozwojem kraju i poszczególnych jednostek osadniczych. Przyspieszenie i usprawnienie trybu opracowywania urbanistycznych planów ogólnych oraz szczegółowych powinno ułatwić przygotowanie inwestycji wszelkiego typu, w tym komunalnych i mieszkaniowych.
9.
Należy wzmocnić rolę projektanta w procesie inwestycyjnym, czyniąc go w pełni odpowiedzialnym za poziom zaprojektowanych przez niego zespołów mieszkaniowych, budynków i mieszkań, wyposażając go jednocześnie w uprawnienia, zapewniające rzeczywisty wpływ na sposób realizacji jego projektów. W tym celu niezbędne jest odpowiednie powiązanie organizacyjne projektanta z inwestorem, w zakresie zaś problematyki technologicznej i organizacyjnej budowy - z wykonawcą.