Rozdział 3 - Dochód narodowy. - Narodowy Plan Gospodarczy na 1959 r.

Monitor Polski

M.P.1959.21.95

Akt nienormatywny

Wersja od: 13 marca 1959 r.

Rozdział  III.

A.

Dochód narodowy.

Dochód narodowy liczony w cenach 1958 r. wzrośnie w 1959 r. w porównaniu z 1958 r. o około 20 mld zł, czyli o około 6%.

Zakłada się zwiększenie spożycia indywidualnego w 1959 r. o 16,8 mld zł, czyli o 7,2%, co oznacza wzrost udziału spożycia indywidualnego w dochodzie narodowym z 70,7% w 1958 r. do 71,6% w 1959 r.

W zakresie spożycia zbiorowego zakłada się wzrost o około 1,2 mld zł, czyli o 5,1% w porównaniu z 1958 r.

Akumulowana część dochodu narodowego w 1959 r. wyniesie 76,0 mld zł wobec 77,0 mld zł w 1958 r., czyli jej udział w dochodzie narodowym do podziału obniży się z 23,4% w 1958 r. do 21,8% w 1959 r.

Podstawowy składnik akumulacji, inwestycje netto, liczone według cen 1958 r., wyniosą w 1959 r. 59,1 mld zł wobec 51,1 mld zł w 1958 r.

Udział inwestycji netto (liczonych w cenach 1958 r.) w dochodzie narodowym wzrośnie z 15,5% w 1958 r. do 16,9% w 1959 r.

Wobec poważnego nagromadzenia zapasów w latach 1957 i 1958 zakłada się, że przyrost środków obrotowych i rezerw w całej gospodarce narodowej wyniesie w 1959 r. 16,9 mld zł, podczas gdy w 1958 r. przyrost wynosił 25,9 mld zł.

Utrzymanie założonego na 1959 r. przyrostu środków obrotowych wymagać jednak będzie podjęcia szeregu skutecznych środków zmierzających do zahamowania w przedsiębiorstwach przyrostu zapasów ponad poziom gospodarczo uzasadniony.

B.

Przemysł.

1. Wartość produkcji globalnej przemysłu socjalistycznego ogółem w cenach porównywalnych wyniesie 336.944,4 mln zł, co stanowi wzrost o 7,4% w porównaniu z 1958 r., w tym produkcja środków wytwarzania (grupa A) wzrośnie o 7,6%, a produkcja przedmiotów spożycia (grupa B) o 7,3%.

2. Wartość produkcji globalnej przemysłu planowanego centralnie w cenach porównywalnych wyniesie 268.422,8 mln zł, co stanowi wzrost o 6,9% w porównaniu z 1958 r., a przemysłu planowanego terenowo 68.521,6 mln zł, co stanowi wzrost o 9,8% w porównaniu z 1958 r.

3. Wartość produkcji towarowej przemysłu socjalistycznego w cenach zbytu wyniesie 393.927,1 mln zł.

4. Wartość produkcji towarowej przemysłu planowanego centralnie w cenach zbytu powinna wynieść 319.506,4 mln zł, a przemysłu planowanego terenowo 74.420,7 mln zł.

5. Produkcja głównych wyrobów przemysłowych planowanych centralnie powinna osiągnąć następujący poziom:

	Jednostka miary		1959 plan	% 1959 1958
Wytwarzanie energii elektrycznej i cieplnej
Energia elektryczna	mln	kWh	25.000,0	108,2
Przemysł paliw i koksochemiczny	"	"
Węgiel kamienny	"	"	97.000,0	102,1
Węgiel gazowy i koksowy	"	"	17.730,0	105,8
Węgieł brunatny	"	"	8.300,0	110,1
Ropa naftowa	"	"	170,0	97,1
Gaz ziemny	"	"	461.5	120,2
Koks (mokry)	tys.	tona	11.440,0	102,7
Przeróbka ropy naftowej (bez regeneracji)	"	"	810,0	103,1
Hutnictwo żelaza (łącznie z wydobyciem rud)
Surówka żelaza (w przeliczeniu na martenowską)	tys.	tonn	4,350,4	112,6
Stal surowa	"	"	6.070,0	107,8
Wyroby walcowane gotowe	"	"	3.950,0	108,8
Rury stalowe (produkcja gotowa)	"	"	320,0	102,«
Hutnictwo metali nieżelaznych (łącznie z wydobyciem rud)
Rudy cynkowo-ołowiane (waga mokra)	tys.	tonn	2.116,0	108,4
Rudy miedzi (waga mokra)	"	"	1.470,0	107,3
Aluminium hutnicze	"	"	22,6	100,9
Cynk	"	"	163,0	100,2
Miedź elektrolityczna	"	"	17,8	102,3
Ołów rafinowany	"	"	36,2	103,1

Przemysł bud owy maszyn i metalowy (łącznie z usługami remontowymi)
Kotły wodnorurkowe (poza okrętowymi)	t/h				3.290,0		227,1
Turbiny parowe	MW				125,0		234,1
Maszyny elektryczne wirujące	tys.		szt.		811,3		138,3
Kable silnoprądowe	tys.		km		19,0		113,1
Obrabiarki do metali skrawające ogólnego zastosowania, specjalizowane i specjalne branżowe	szt.				14.500		100,0
Maszyny i urządzenia górnicze	mln zł c. p.				1.436,3		94,9;
Maszyny i urządzenia dla przemysłu mineralnego i ceramicznego	tys.		tonn		21,9		101,9
Maszyny i urządzenia dla przemysłu chemicznego i gumowego	"		"		28,1		89,2
Maszyny i urządzenia budowlane i drogowe	"		"		31,1		92,8
Maszyny i narzędzia rolnicze	min zł c. p.				1.043,0		89,0
Traktory dwuosiowe	szt.				1.750		40,2
Traktory jednoosiowe	"				3.800		52 razy
Samochody osobowe	"				15.300		136,0
Samochody ciężarowe	"				13.780		134,7
Autobusy	"				1.400		209,0
Parowozy (normalnotorowe)	"				15 t		222,1
Lokomotywy elektryczne (bez wąskotorowych)	"				28		161,7
Wagony osobowe (bez wąskotorowych)	"				615		103,0
Wagony towarowe (bez wąskotorowych)	"				13.250		135,5
Statki pełnomorskie (od 100 DWT)	tys. DWT				183,2		104,7
łożyska toczne	tys.	szt.			9.347,5	136,2
Motocykle	"	"			95,0	111,9
Skutery	"	"			10,0	-
Motorowery	"	"			20,0	769,2
Rowery (bez dziecięcych)	"	"			480,0	155,1
Odbiorniki telewizyjne	"	"			120,0	210,2
Odbiorniki radiowe lampowe	"	"			800,0	101,3

Przemysł chemiczny (łącznie z kopalnictwem surowców chemicznych)
Kwas siarkowy (w przeliczeniu na 100%)	tys.		tonn		600,0			104,8
Siarka elementarna	"		"		31,6			168,1
Soda kalcynowana 98"/o (na zbyt) + soda ciężka	"		"		463,0			122,0
Soda kaustyczna 96°/»	"		"		158,0			104,7.
Nawozy azotowe (w przeliczeniu na N2)	"		"		260,4			114,5
Nawozy fosforowe (w przeliczeniu na Pa 05)	"		"		180,0			117,0
Chlor gazowy	"		"		45,2			121,5
Środki ochrony roślin (na zbyt)	mln zł c. p.				132,0			84,1
Przędza sztucznego jedwabiu	tys.		tonn		19,3			5 05,5
Włókno cięte	"		"		43,0			101,9
Steelon	tonna				3.500,0				156,3
Polichlorek winylu	tys.		tonn		7,5		178,6
Kauczuk syntetyczny	tonna					1.500,0			-
Polistyren	"					2.350,0			-
Wyroby farmaceutyczne	min zł					2.737,3			114,4
Przemysł gumowy
Wyroby gumowe		tys.		tonn		119,6			106,0
Ogumienie trakcyjne		"		"		40,2			113,6
Opono motocyklowe		Tys.		szt.		330,0			131,0
Opony samochodowe		tys.		szt.		1.050,0			110,2
Obuwie gumowe		tys.		par		22.900,0			99,1

Przemysł materiałów budowlanych (łącznie z wydobyciem minerałów dla budownictwa)
Cement		tys.	tonn		5.125,0		101,7
Wapno palone w bryłach		"	"		1.233,0		107,2
Wapno nawozowe		"	"		400,0		101,3
Cegła (łącznie z klinkierową, pół-. klinkierową		mln	jedn.
i wapienno-piaskową)		cer.	3.282,4					117,9
w tym plan centralny		"	934,8					110,9
Dachówka palona	mln		szt.		102,0	106,3
Papa	mln		m*		86,0	99,4
w tym: papa bitumiczna	"		"		44,0	101,4
Przemyśl szklarski i porcelanowo-fajansowy	"		"
Szkło ciągnione (w przeliczeniu na 2 mm)	mln		m^2		21,5	120,8
Przemyśl drzewny
Tarcica	tys.		m^3		5.498,6	95,5
Okleiny	tys.		m^3		21.150,0	120,9
Płyty pilśniowe	tys.		M^2		19,825,0	114,4
	tys.		tonn		75,4	116,9
Meble	tys. zł c. zb.			3.106,5				110,2
Zapałki 1	tys. skrzyń			375,0				102,3

Przemyśl papierniczy
Celuloza	tys.	tonn		257,0	108,9
Papier	"	"		456,0	105,6
Przemysł włókienniczy (łącznie z dziewiarskim)
Tkaniny bawełniane i bawełno- podobne wykończone	tys	m^2		550.870,0	103,4
(bez tkanin kordowych")	tys.	mb.		612.392,0	102,8
Tkaniny wełniane 1 wełno- podobne wykończone ogółem	tys. tys.	^m2 mb.		108.040,0 77.740,0	101,6 101,5
Tkaniny jedwabne wykończone (łącznie z tkaninami z włókien syntetycznych)	tys.	m^2		87.957,0	106,3
	tys.	mb.		96.790.0	106,3
Tkaniny lniane i pakulane wykończone	tys. tys.	m^2 mb.		69.214.0 78.318,0	110,6 107,8
Wyroby dziewiarskie	tys.	szt		96.758,0	118,0
	tonna		13.732,0		114,7

Wyroby pończosznicze	tys.	par	90.556,0	97,8
	tonna		4.618,5	99,9

Przemyśl skórzany, obuwniczy l futrzarski
Obuwie wszelkiego rodzaju (bez obuwia gumowego)		tys.	par		43.030,0	104,7
Obuwie skórzane		"	"		28.020,0	106,4
Przemysł tłuszczowy 1 mydlarsko-kosmetyczny
Mydło do prania w kawałkach		tonna	56 000,0			103,9
Proszki do prania		"	64.500,0			104,7
Przemyśl spożywczy
Mięso z uboju		tys.	tonn	820,0		103,9
Konserwy mięsne		"	"	39,5		104,2
Ryby morskie (połów)		tonna	130.330,0			117,2
Tłuszcze i oleje jadalne		"	72.500,0			113,6
Cukier		tys.	tonn	1.130,0		103,2
Wyroby czekoladowe		"	"	17,5		108,0
Piwo		tys. hl		5.973,0		98,2
Wódki i spirytus butelkowany		tys. l 100°		73.400,0		100,0
Wina i miody		tys. l		81.460,0		117,4
Papierosy	mln.		szt.	46.000,0		101,3

6. W przemyśle węgla kamiennego powinno się osiągnąć wydobycie w wysokości 97,0 mln tonn. Realizacja tego programu wydobycia wymaga jeszcze utrzymania w 1959 r. pracy w niedziele (6 niedziel wydobywczych). Produkcję węgla gazowo-koksującego typu 33-38 zakłada się w wysokości 17,7 mln tonn, to jest o prawie 1 mln tonn ponad przewidywane wykonanie planu 1958 r. Największy przyrost wydobycia powinien nastąpić w typie 34 i wynieść ponad 600 tys. tonn oraz w typie 33 około 300 tys. tonn.

Mimo tak znacznego wzrostu produkcji węgli koksujących - potrzeby koksochemii w tym zakresie nie zostaną w pełni pokryte i zachodzi konieczność importu 700 tys. tonn węgla. W związku z tym jednym z podstawowych zadań przemysłu węglowego będzie stałe zmniejszanie importu węgla koksującego przez wydzielenie węgla typu 34 w kopalniach górnośląskich oraz przyspieszenie oddania do ruchu kopalni Mszana, która ma wydobywać szczególnie cenny dla kraju węgiel typu 35.

W 1959 roku powinna nastąpić dalsza stabilizacja stosunków pracy w kopalniach węgla kamiennego. W celu podniesienia stopnia bezpieczeństwa w kopalniach należy między innymi stosować w szerokim zakresie otorkretowanie chodników, wymianę obudowy drewnianej na wlotowych drogach wentylacyjnych na obudowę niepalną, zakończyć zakładanie instalacji przeciwpożarowych na dole kopalń oraz kontynuować akcję wycofywania światła otwartego.

Ustala się na 1959 rok plan wydajności pracy w wysokości 1180 kg na pracowniko-dniówkę.

Dla zapewnienia dalszego wzrostu produkcji węgla należy kontynuować budowę nowych kopalń, a mianowicie Jastrzębie, Moszczenica, Szczygłowice i Staszic, rozpocząć w 1959 r. budowę kopalni Radoszowy oraz przyspieszyć tempo budowy kopalń rozpoczętych w okresie planu 6-letniego (Mszana, Porąbka, Halemba).

Dla właściwego rozszerzenia frontu węglowego na kopalniach czynnych należy budować nowe poziomy przy założeniu zakończenia cyklu budowy tych poziomów w okresie 5-6 lat.

Dla zapewnienia wykonania w 1959 r. eksportu węgla w wysokości 16 mln tonn oraz w celu wzmożenia oszczędności węgla kamiennego w kraju należy:

- w maksymalnym stopniu stosować modernizację urządzeń energetycznych wykorzystując na te cele kredyty bankowe,

- opracować system bodźców ekonomicznych, jak również środków organizacyjnych w ten sposób, aby uzyskać maksimum oszczędności węgla kamiennego,

- dążyć do wykorzystania w większym stopniu paliw terenowych (torf, węgiel brunatny, drewno opałowe i inne paliwa odpadowe), jak również gazów, a zwłaszcza gazu ziemnego na cele energetyczne i opału dla ludności,

- przedsięwziąć środki w przemyśle ciężkim w celu poprawienia składu mieszanek koksowych w związku z koniecznością zaoszczędzenia węgli typu 34-37.

7. W przemyśle węgla brunatnego należy osiągnąć wydobycie w wysokości ca 8,3 mln tonn.

W 1959 r. należy w palnym zakresie rzeczowym kontynuować budowę kombinatu górniczo-energetycznego w Turowie, mając na uwadze fakt, iż znaczny przyrost mocy energetycznej po 1960 r. opierać się będzie na węglu brunatnym. Tempo prac na odkrywkach turowskich powinno zapewnić osiągnięcie wydobycia węgla brunatnego w wysokości 17 mln tonn w 1965 r.

W okręgu konińskim należy kontynuować prace przy budowie kombinatu górniczo-energetycznego w zakresie umożliwiającym osiągnięcie wydobycia w roku 1965 w wysokości 8,8 mln tonn i mocy zainstalowanej do wysokości 435 MW w 1963 r. Należy także rozpocząć prace przygotowawcze do budowy kopalni odkrywkowej Adamów.

8. W zakresie poszukiwań za ropą i gazem należy kontynuować w dalszym ciągu szczegółowe prace geologiczne i geofizyczne w celu jak najlepszego przygotowania nowych terenów dla wierceń.

W związku ze stwierdzeniem istnienia przemysłowych złóż gazu w rejonie Lubaczowa szczególnie ważnym zadaniem dla Ministerstwa Górnictwa i Energetyki oraz Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego będzie w 1959 r przygotowanie i rozpoczęcie eksploatacji tego złoża. Dla eksploatacji gazu ze złoża w rejonie Lubaczowa należy wybudować gazociąg Lubaczów - Jarosław - Rzeszów - Sędziszów do końca 1959 r., a odcinek tego gazociągu na trasie do Jarosławia ukończyć do dnia 1.VII.1959 r. Umożliwi to w pierwszym terminie częściowe przejęcie gazu z Lubaczowa do gazociągu wschodniego, a w drugim terminie do gazociągu centralnego.

O ile dalsze prace wiertnicze potwierdzą istnienie przemysłowych złóż gazu w rejonie Swarzowa koło Dąbrowy Tarnowskiej i w Trześniku koło Mielca, należy przewidzieć wprowadzenie tych kopalń do eksploatacji już w II kwartale 1959 r. z jednoczesną budową odpowiednich gazociągów na trasach Swarzów - Tarnów i Trześnik - Mielec.

W związku z powyższymi założeniami ustala się wzrost wydobycia gazu w 1959 r. do 460 mln m³ z 384 w 1958 r. oraz znaczne nakłady inwestycyjne na wiercenia i rozbudowę sieci gazociągów.

9. W zakresie energetyki podstawowym zadaniem jest uruchomienie nowych mocy produkcyjnych w ilości 400 MW.

Dla uzyskania powyższego celu szczególne znaczenie ma terminowe oddanie nowych turbozespołów w elektrowniach: Blachownia - 125 MW, Skawina - 100 MW, Łódź II - 55 MW, Bielsko II - 25 MW, Będzin - 20 MW, Kędzierzyn - 15 MW, Jowisz - 16 MW oraz szeregu mniejszych jednostek. Dalszym podstawowym zadaniem energetyki jest rozpoczęcie i kontynuowanie budowy nowych obiektów zabezpieczających pokrycie szybko wzrastających potrzeb energetycznych w najbliższych latach. Do tych obiektów należą nowo rozpoczynane budowy elektrowni Halemba, Łagisza, elektrowni wodnej Solina na Sanie oraz kontynuowanie budowy dużych elektrowni w Turowie koło Zgorzelca, Pomorzanach koło Szczecina, Sierszy koło Krakowa oraz rozbudowa elektrowni Konin. Szczególną uwagę należy zwrócić na terminową budowę elektrowni w kombinacie górniczo-energetycznym w Turowie.

Należy opracować i zrealizować środki umożliwiające znaczne obniżenie strat sieciowych i poprawę jakości energii dostarczanej odbiorcom.

W wyniku postępu technicznego i uruchomienia nowych ekonomicznych elektrowni jednostkowe zużycie węgla umownego w energetyce zawodowej powinno być obniżone z 0,520 kg/kWh w 1958 r. do 0,502 kg/kWh w 1959 r.

10. W hutnictwie żelaza założone na rok 1959 tempo wzrostu produkcji stali (7,8%) wykazuje poprawę w stosunku do 2 lat ubiegłych (5,5%). Na jednego mieszkańca zostanie osiągnięta produkcja w wysokości 207 kg wobec 193 kg w 1958 r. i 187 kg w 1957 r.

Przyjęty na 1959 r. wzrost produkcji stali powinien być zapewniony przez uruchomienie VIII 370-tonnowego pieca martenowskiego w Hucie im. Lenina i dwóch 70-tonnowych pieców martenowskich w Hucie Warszawa.

W 1959 r. należy uruchomić walcarkę nawrotną blach na zimno w Hucie im. Lenina oraz dążyć do pełnego opanowania procesu produkcji na walcarce tandem. Produkcja blach walcowanych na zimno w 1959 r. powinna przekroczyć 100 tys. tonn.

W 1959 r. należy zwrócić szczególną uwagę na przygotowanie odpowiedniego frontu inwestycyjnego, zapewniającego wzrost produkcji w latach 1959-1962. W tym celu powinna być rozpoczęta budowa IV wielkiego pieca oraz IX i X pieca martenowskiego w Hucie im. Lenina.

Dla zapewnienia wzrostu produkcji stali jakościowych po 1959 r. należy kontynuować budowę Huty "Warszawa", koncentrując środki przede wszystkim na walcowni-zgniataczu i walcowni grubej.

Rok 1959 powinien stać się okresem dalszego wprowadzania w hutnictwie postępu technicznego, a mianowicie należy:

- zmniejszyć zużycie koksu na 1 tonnę surówki do 990 kg (w 1958 r. 1020 kg),

- poprawić wskaźnik wykorzystania objętości wielkich pieców do 1,1 m³/t (w roku 1958 - 1,155 m³/t),

- wprowadzić do produkcji gatunki stali (st. - 52) o podwyższonej wytrzymałości,

- wprowadzić w szerszym zakresie walcowanie w tolerancjach minusowych,

- wprowadzić w szerszym zakresie do programu walcowania profile oszczędnościowe.

W I półroczu 1959 r. należy uruchomić ogniową hutę miedzi w Legnicy, a do końca roku przerobić na miedź elektrolityczną całą bieżącą produkcję rud miedzi łącznie z zapasami koncentratów.

Wiercenia geologiczno-poszukiwawcze za rudami miedzi w rejonie Głogowa należy prowadzić w takim tempie, aby na początku drugiego półrocza 1959 r. można było uzyskać dokumentację dostateczną dla projektowania nowych kopalń. Rok 1959 powinien zapoczątkować zakrojone na szeroką skalę prace projektowe i przygotowawcze nad modernizacją hutnictwa cynku w kierunku stopniowej likwidacji przestarzałych hut destylacyjnych o muflach poziomych i oparcia rozbudowy tej gałęzi przemysłu na najbardziej nowoczesnej technologii. Przeprowadzenie tych zmian ma umożliwić zmniejszenie strat cynku i ołowiu w procesach technologicznych, obniżenie kosztów produkcji oraz radykalny wzrost wydajności pracy i warunków zdrowotnych w hutach.

Należy zapewnić terminową dostawę materiałów i urządzeń do rozbudowy huty aluminium w Skawinie, której terminowe ukończenie w 1960 r. jest niezbędne dla zlikwidowania stale rosnącego importu tego metalu. W związku ze stałym szybkim wzrostem zapotrzebowania na półfabrykaty z aluminium, które poza pokryciem zapotrzebowania na dotychczasowe cele powinny w coraz szerszym zakresie zastępować kosztowne, importowane metale, jak miedź i ołów, należy ukończyć budowę prasowni i ciągarni metali lekkich w Kętach i doprowadzić ten zakład do pełnej zdolności produkcyjnej wynoszącej 44,5 tys. tonn wyrobów rocznie.

11. Wartość produkcji przemysłu maszynowego w skali całego kraju wzrośnie w 1959 r. o 11,6%, w tym wartość przemysłu maszynowego w Ministerstwie Przemysłu Ciężkiego o 13,2%.

Szczególnie duży wzrost powinien nastąpić w zakresie produkcji przeznaczonej na eksport oraz na zaopatrzenie ludności. Eksport wyrobów przemysłu maszynowego powinien wzrosnąć do poziomu 870 mln rubli.

Szczególną uwagę należy zwrócić na stałe podnoszenie jakości, modernizację oraz opracowanie nowych konstrukcji maszyn i urządzeń odpowiadających aktualnemu poziomowi techniki światowej. W 1959 r. należy przygotować odpowiednie zdolności produkcyjne w celu stworzenia warunków do pokrycia wzrastających potrzeb gospodarki narodowej, a zwłaszcza eksportu w następnych latach. W związku z tym należy uznać, iż podstawowymi inwestycjami w przemyśle maszynowym są:

- rozbudowa stoczni morskich w Gdyni, Gdańsku i Szczecinie,

- rozbudowa zakładów taboru kolejowego w Poznaniu, Chrzanowie i odlewni staliwa w Myszkowie,

- rozbudowa zakładów budowy maszyn ciężkich w Elblągu, Kielcach, Świętochłowicach, Nysie, Świdnicy i Mińsku Mazowieckim,

- budowa fabryki łożysk tocznych w Poznaniu,

- budowa fabryki transformatorów wielkich mocy i aparatury trakcyjno-dźwigowej w Łodzi,

- rozbudowa Dolnośląskich Zakładów Maszyn Elektrycznych M-5 we Wrocławiu,

- rozbudowa zakładów wytwórczych instalacji sanitarnych i centralnego ogrzewania.

W przemyśle budowy urządzeń energetycznych należy w 1959 r. stworzyć warunki umożliwiające poważne zwiększenie produkcji w następnych latach, zwłaszcza w zakresie kotłów, turbogeneratorów i transformatorów mocy. W szczególności należy przygotować produkcję kotłów o wydajności 370 i 660 tp/h oraz turbogeneratorów o mocy 120 MW, w celu pokrycia potrzeb energetyki na jednostki dużych mocy z produkcji krajowej. Należy podjąć energiczne środki dla usunięcia przyczyn złej realizacji dostaw taboru kolejowego oraz poważnych opóźnień w uruchomianiu produkcji taboru trakcji elektrycznej powodujących duże trudności przewozowe Polskich Kolei Państwowych.

W 1959 r. należy bezwzględnie zapewnić pełne wykonanie zadań produkcji taboru kolejowego i dostarczyć dla potrzeb kraju: 280 wagonów osobowych dla PKP, 10.173 wagonów towarowych normalnotorowych, z tego 9.125 dla PKP, 28 lokomotyw elektrycznych, z tego 24 dla PKP, oraz 10 elektrycznych jednostek trójczłonowych dla PKP.

W produkcji statków morskich należy zmniejszyć ilość statków z napędem parowym i zapewnić szybki rozwój produkcji nowoczesnych statków o napędzie motorowym.

W 1959 r. należy przekazać do eksploatacji nowe typy statków, a mianowicie: drobnicowce 4300 DWT, chłodnicowce 1630 DWT, kabotażowce 950 DWT oraz rozpocząć budowę trzech dalszych prototypów: zbiornikowca 18000 DWT, statku do przewozu drewna 5700 DWT oraz trawlera przetwórni 1200 DWT. W celu zapewnienia rozwoju produkcji statków motorowych należy rozwijać produkcję silników wysokoprężnych okrętowych głównych i agregatowych.

W przemyśle samochodowym należy rozpocząć seryjną produkcję mikrosamochodów osobowych typu "Mikrus" furgonetek oraz małych samochodów ciężarowych opartych na zespołach samochodu osobowego "Warszawa". Głównym zadaniem przemysłu maszyn rolniczych jest opanowywanie nowych typów maszyn i narzędzi, szczególnie przeznaczonych dla gospodarstw indywidualnych, rozpoczęcie produkcji seryjnej traktorów o mocy 25 KM oraz wyprodukowanie serii próbnej traktorów jednoosiowych z silnikiem wysokoprężnym o mocy 8 KM.

W zakresie wyrobów instalacyjno-sanitarnych należy zapewnić dalszą poprawę zaopatrzenia.

Szczególną uwagę należy zwrócić na maksymalne zwiększenie produkcji grzejników centralnego ogrzewania i wanien kąpielowych.

Do głównych zadań przemysłu maszyn i aparatów elektrycznych należy wykonanie w 1959 r. turboprądnicy o mocy 50.000 kW oraz zapewnienie dostaw silników trakcyjnych i aparatury dla pełnego wykonania programu krajowej produkcji taboru trakcji elektrycznej.

Przy realizacji planu na 1959 r. niezbędne jest zapewnienie pełnego wykonania zadań w zakresie produkcji obronnej przy jednoczesnym wykorzystaniu wolnych zdolności produkcyjnych tego przemysłu do produkcji cywilnej, zwłaszcza w zakresie wyrobów rynkowych.

12. W przemyśle chemicznym zakłada się poważny wzrost produkcji, a mianowicie o 14,9% w stosunku do 1958 r.

Wzrost ten umożliwia znaczne polepszenie zaopatrzenia gospodarki narodowej w produkty i półprodukty chemiczne, zwiększenie dostaw artykułów chemicznych i farmaceutycznych na rynek o 12,1%, zwiększenie eksportu chemikalii o 10,6% oraz zmniejszenie importu artykułów chemicznych o 3,8%.

Jednakowoż wśród importowanych artykułów chemicznych znajdują się wyroby, których produkcja może być szybko uruchomiona w kraju.

W związku z tym zaleca się podjęcie w przemyśle chemicznym odpowiednich prac, zmierzających do zlikwidowania tego rodzaju importu w latach następnych. Do podstawowych zadań przemysłu chemicznego w 1959 r. należeć będzie:

- oddanie do ruchu oddziału kauczuku syntetycznego o zdolności produkcyjnej 36.000 tonn na rok w Zakładach Chemicznych Oświęcim,

- zakończenie budowy i oddanie do ruchu oddziału kwasu siarkowego w Toruniu o zdolności produkcyjnej 100,0 tys. tonn na rok,

- zakończenie budowy i oddanie do ruchu zakładu wzbogacenia siarki w Ogorzelcu o zdolności produkcyjnej ca 30 tys. tonn na rok czystej siarki, przy równoczesnym intensywnym prowadzeniu prac inwestycyjnych w kombinacie siarkowym w Tarnobrzegu, szczególnie w zakresie flotacji i rafinacji siarki,

- osiągnięcie zdolności produkcyjnej fenolu syntetycznego (6.500 tonn na rok) w Nadodrzańskich Zakładach Przemysłu Organicznego Rokita w Brzegu Dolnym,

- osiągnięcie pełnej zdolności produkcyjnej I ciągu polichlorku winylu (6.700 tonn na rok) oraz zakończenie budowy i oddanie do ruchu II ciągu o tej samej zdolności produkcyjnej w Zakładach Chemicznych Oświęcim,

- osiągnięcie pełnej zdolności produkcyjnej Azot II, 220 ton na dobę amoniaku syntetycznego w Zakładach Przemysłu Azotowego Kędzierzyn,

- podjęcie prac celem uruchomienia produkcji syntetycznego włosia oraz dostarczenia co najmniej 100 tonn osłonek sztucznych dla przemysłu spożywczego.

Wskaźniki techniczno-ekonomiczne przemysłu chemicznego wykazują w dalszym ciągu niedostateczny poziom w porównaniu z analogicznymi wskaźnikami krajów o przodującej technice.

W związku z tym należy podjąć prace mające na celu uzyskanie wydatniejszej poprawy w tej dziedzinie.

13. W przemyśle materiałów budowlanych w celu umożliwienia likwidacji w 1960 r. importu cementu należy dopilnować terminowej realizacji programu inwestycyjnego w cementowniach, a w szczególności w zakresie budowy cementowni "Nowa Huta", "Chełm" i "Wierzbica". Ponadto należy zapewnić w możliwie najkrótszym terminie wymianę niewłaściwych agregatów i urządzeń w cementowni "Wiek II" doprowadzając ją w końcu 1959 r. do pełnej zdolności produkcyjnej.

W pozostałych gałęziach przemysłu należy zwrócić szczególną uwagę na terminową realizację następujących ważniejszych inwestycji:

- rozbudowa huty szkła płaskiego "Kara" w Piotrkowie,

- rozbudowa huty szkła opakowaniowego w Wołominie,

- budowa cegielni wapienno-piaskowej w Żytkowicach.

Przemysł ceramiki budowlanej powinien zapewnić terminową realizację przebudowy zakładów na produkcję cegły kratówki.

W celu zmniejszenia kosztów oraz uzyskania oszczędności papieru workowego należy kontynuować i rozwijać przewozy cementu luzem. Należy dążyć do dalszego zmniejszenia zużycia paliwa i energii na jednostkę techniczną przy zachowaniu postępowych wymagań technologii produkcji.

Celem zmniejszenia zużycia drewna w budownictwie poważnym zadaniem jest zwiększenie udziału w ogólnej produkcji materiałów podłogowych oszczędnościowych materiałów drzewnych, materiałów z tworzyw sztucznych (m. in. z polichlorku winylu) oraz materiałów pochodzenia mineralnego.

Zaleca się dalsze popieranie lokalnej produkcji materiałów budowlanych z uwzględnieniem miejscowych potrzeb oraz możliwości surowcowych.

14. W przemyśle drzewnym i papierniczym ze względu na występujący deficyt drewna, zainteresowane resorty zużywające drewno powinny dążyć do maksymalnego zaoszczędzenia tego surowca przez szerokie stosowanie materiałów zastępczych. Resorty powinny zwrócić szczególną uwagę na rozwijanie produkcji materiałów zastępujących drewno, jak np. prefabrykowane i stalowe podkłady kolejowe, słupy teleenergetyczne, rusztowania dla budownictwa, stemple stalowe dla górnictwa, niedrzewne materiały podłogowe, oraz materiałów mających na celu zaoszczędzenie i lepsze zużycie surowca drzewnego, jak np. płyty pilśniowe.

W związku z powyższym należy otoczyć szczególną opieką rozbudowę fabryk płyt pilśniowych w Czarnej Wodzie, Koniecpolu, budowę nowej fabryki płyt pilśniowych w Przemyślu oraz fabryk płyt wiórowych w Szczecinku i Nidzie.

Ze względu na rosnące zapotrzebowanie rynku i wymagania odbiorców w zakresie niektórych rodzajów mebli należy dążyć do dostosowania tej produkcji do zapotrzebowania, m. in. przez rozszerzenie zdolności produkcyjnych przemysłu meblarskiego oraz poprawienie jakości mebli i wprowadzenie na rynek nowych estetycznych modeli. Głównym zadaniem przemysłu celulozowo-papierniczego w 1959 r. powinno być zapewnienie terminowej realizacji inwestycji, a w szczególności uruchomienie dalszych oddziałów Fabryki Celulozy w Kostrzyniu i osiągnięcie w niej założonego przyrostu zdolności produkcyjnej. Kontynuowanie budowy fabryki papieru w Ostrołęce i uruchomienie w końcu 1959 r. w tej fabryce maszyny do produkcji papieru workowego i maszyny do tektury falistej, prowadzenie budowy oddziału kartonu w Jeziornej oraz osiągnięcie pełnej zdolności produkcyjnej na maszynie do papieru gazetowego w Fabryce Papieru w Skolwinie.

Ponadto, ze względu na występujący niedobór papierówki, należy również dążyć do maksymalnego zużycia do produkcji celulozy zrzyn tartacznych, których ilość powinna przekroczyć 100 tys. m³.

15. W przemyśle lekkim ilość i jakość produkcji w poszczególnych grupach asortymentowych powinna być dostosowana do potrzeb rynku, dzięki czemu w 1959 r. powinna nastąpić znaczna poprawa w zaspokojeniu potrzeb konsumentów.

Należy w 1959 r. zapewnić szybszy od przeciętnego wzrost produkcji wyrobów odzieżowych i obuwia dla dzieci i młodzieży w celu całkowitego zaspokojenia potrzeb rynku na wymienione asortymenty oraz maksymalnie zwiększyć produkcję wyrobów dziewiarskich dla dzieci i młodzieży.

W zakresie jakości produkcji należy zapewnić polepszenie wyrobów przemysłu włókienniczego i skórzanego oraz dalsze wzbogacenie asortymentu, a w szczególności:

- maksymalnie zwiększyć produkcję tkanin z włókna sztucznego typu "phrix", zastępujących w użytkowaniu tkaniny wełniane i niektóre asortymenty tkanin bawełnianych,

- znacznie rozszerzyć asortyment produkowanych tkanin lnianych,

- maksymalnie rozszerzać wykańczanie tkanin apreturami uszlachetniającymi, a mianowicie niemnącą, niekurczliwą, wodoodporną i innymi,

- polepszyć jakość i znacznie wzbogacić asortyment wyrobów futrzarskich, przede wszystkim ze skór nutrii,

- wydatnie polepszyć jakość i wzbogacić asortyment galanterii skórzanej, a mianowicie waliz, toreb, teczek, tornistrów itp.

W celu lepszego rozpoznania i zaspokojenia potrzeb rynku przez przemysł należy:

- zorganizować w miastach wojewódzkich sklepy fabryczne prowadzone przez zakłady produkujące tkaniny lniane i pakulane,

- zorganizować odpowiednią reklamę tkanin lnianych i pakulanych,

- wyodrębnić w większych miastach z istniejącej sieci detalicznej nadzorowanej przez Ministerstwo Handlu Wewnętrznego pewną ilość sklepów, które będą sprzedawały wyroby futrzarskie, wyroby odzieżowe i galanterię skórzaną pochodzącą wyłącznie z przemysłu państwowego i powiązać bezpośrednio te sklepy z producentami tych wyrobów,

-zorganizować w fabrykach państwowego przemysłu kluczowego, produkujących wyroby futrzarskie, galanterię skórzaną i wyroby guzikarsko-galanteryjne, bezpośrednią akwizycję, dla rozszerzenia punktów sprzedaży tych wyrobów w istniejącej sieci sklepów Ministerstwa Handlu Wewnętrznego.

Wobec ograniczonych zdolności produkcyjnych w przędzalniach bawełniarskich i wełniarskich oraz w garbarniach należy w 1959 r. maksymalnie wykorzystać istniejący potencjał produkcyjny przez osiągnięcie wyższych wskaźników wydajności oraz rozszerzyć, zgodnie z planem inwestycyjnym, moce produkcyjne tych przemysłów przez terminowe oddawanie do eksploatacji obiektów rekonstruowanych i nowych.

16. W przemyśle spożywczym należy podnieść stopień wykorzystania surowców, wzmóc walkę o zmniejszenie strat produkcyjnych oraz położyć duży nacisk na opanowanie i wprowadzenie nowych procesów technologicznych.

W zakresie eksportu artykułów spożywczych należy dążyć do znacznego urozmaicenia asortymentu i obok zwiększenia oraz poprawy jakości eksportu artykułów tradycyjnych, jak bekony, szynki, konserwy, słód, cukier i jaja, należy usilnie dążyć do wyjścia na rynki zagraniczne z innymi artykułami spożywczymi eksportowanymi dotychczas jedynie w niewielkich rozmiarach, jak wódki, piwo, cukierki, zioła, przetwory owocowo-warzywne, wędliny, drób bity itp.

W przemyśle cukrowniczym należy zapewnić wykonanie planu kontraktacji buraków, szczególnie w drodze zwiększenia powierzchni uprawy w województwach wschodnich i południowych, dążyć do zmniejszenia strat przerobowych oraz do zwiększenia zdolności produkcyjnych cukrownictwa przez dalszą rozbudowę i modernizację cukrowni i urządzeń plantacyjnych.

W przemyśle tłuszczowym należy maksymalnie rozszerzyć produkcję margaryny, a zwłaszcza margaryny mlecznej, której udział w ogólnej produkcji margaryny powinien wzrosnąć do ca 65%, oraz dążyć do zwiększenia zdolności produkcyjnych przez dalszą rozbudowę margarynowni i rafinerii.

W przemyśle tytoniowym należy dołożyć starań dla jak najlepszego asortymentowego pokrycia potrzeb rynku na papierosy ustnikowe gatunku "Nysa" i "Płaskie" oraz uruchomić produkcję nowoczesnych papierosów z filtrem.

W przemyśle piwowarsko-słodowniczym należy zwiększyć zdolności produkcyjne w drodze rozbudowy i odbudowy browarów i słodowni. Szczególnie ważnym zadaniem jest uzyskanie dodatkowych zdolności produkcyjnych w zakresie produkcji słodu. Należy odpowiednio zwiększyć kontraktację jęczmienia browarnianego i cykorii dla pełnego pokrycia zapotrzebowania rynku krajowego i eksportu.

W przemyśle ziemniaczanym należy zwiększyć zdolności produkcyjne przez rozbudowę i modernizację zakładów oraz dążyć do pełnego wykorzystania wszystkich dni dla przerobu ziemniaka w kampanii jesiennej.

W przemyśle owocowo-warzywnym należy dążyć do pełnego wykorzystania i rozszerzenia zdolności produkcyjnych oraz sprawnego zaopatrzenia tego przemysłu w surowiec. Należy opracować i podjąć niezwłoczną realizację programu rozbudowy przemysłu owocowo-warzywnego i przechowalnictwa owoców, tak ażeby zapewnić w najbliższych 3 latach całkowity skup oraz przerób i zabezpieczenie skupionych owoców i warzyw.

W przemyśle mięsnym należy zwrócić uwagę na maksymalne wykorzystanie istniejących zdolności produkcyjnych, zwłaszcza w zakładach będących w gestii wojewódzkich rad narodowych i spółdzielczości. Szczególna uwaga powinna być zwrócona na zwiększenie produkcji konserw, szynek oraz na poprawę jakości wyrobów mięsnych. Należy zwłaszcza przedsięwziąć środki zmierzające do podniesienia jakości produkowanego bekonu, co umożliwi w przyszłości uzyskanie lepszych warunków sprzedaży tego artykułu na rynkach zagranicznych. Należy dążyć również do zwiększenia tuczu przemysłowego ponad ustalenia planu wykorzystując na te cele m. in. obiekty zwolnione przez państwowe gospodarstwa rolne. Należy podjąć odpowiednie środki dla pełnego zaopatrzenia przemysłu konserwowego w puszki.

W przemyśle jajczarsko-drobiarskim należy rozwijać hodowlę drobiu rzeźnego przy zakładach.

W przemyśle mleczarskim powinno się dążyć do odbioru możliwie całej nadwyżki towarowej mleka, oferowanej przez dostawcę. Należy maksymalnie zwiększyć zdolności produkcyjne przez rozbudowę istniejących i budowę nowych zakładów. Należy zwrócić uwagę na poprawę jakości masła, serów oraz twarogów spożywczych, jak również usprawnić dostawy tych artykułów do sieci detalicznej.

W przemyśle koncentratów spożywczych należy rozwinąć produkcję gotowych potraw, polepszyć jakość oraz skierować wysiłki w kierunku zwiększenia mocy produkcyjnej.

W zakresie rybołówstwa morskiego należy dążyć do jak najdalej idącego zmniejszenia procentu deklasyfikacji ryby pochodzącej w szczególności z połowów pozabałtyckich przez lepszą organizację pracy, jak również wypracowanie najbardziej ekonomicznych założeń eksploatacyjnych przy połowach dokonywanych w oparciu o statki-bazy.

Należy również dążyć do sprawnej realizacji podjętej akcji rozwoju rybołówstwa przybrzeżnego.

W zakresie przemysłu rybnego należy do maksimum wykorzystać surowiec szprotowy do przerobu na wysokiej jakości przetwory rybne.

* * *

17. W zakresie przemysłu drobnego i rzemiosła wartość produkcji towarowej w cenach zbytu państwowego przemysłu drobnego powinna wzrosnąć w porównaniu z 1958 r. o 13,2%, a wzrost wartości produkcji towarowej spółdzielczości pracy powinien wynieść według szacunku 11,1%.

Szczególną uwagę przemysł drobny powinien zwrócić na rozwój produkcji rynkowej oraz usług przemysłowych i nieprzemysłowych.

Wartość produkcji rynkowej w państwowym przemyśle terenowym powinna wzrosnąć o 15,8%, a w spółdzielczości pracy o 11%. Należy przy tym jak najbardziej dostosować produkcję przemysłu drobnego do aktualnych potrzeb i wymagań nabywców, urozmaicać asortyment, produkować towary w oparciu o nowe poszukiwane wzory i fasony, zwracać uwagę na jakość i estetykę produkcji, dążąc równocześnie do obniżenia kosztów oraz cen wyrobów i usług. Należy zwłaszcza rozwijać produkcję opartą na surowcach lokalnych, zwłaszcza takich, jak owoce, warzywa, grzyby, jagody, nadwyżki gospodarki hodowlanej i rolnej nie wykorzystywane przez przemysł kluczowy, na surowcach odpadowych, jak odpady żelastwa użytkowego, przędze odpadkowe i szmaty, odpady przemysłu chemicznego i tłuszczowego, kości, odpady gumowe, żużel paleniskowy, oraz na surowcach zastępczych (zwłaszcza o ile chodzi o przemysł materiałów budowlanych, meblarski i obuwniczy).

Szczególnie należy rozszerzać produkcję przemysłu spożywczego, przemysłu materiałów budowlanych, przemysłu chemicznego, w dziedzinie zaś przemysłu odzieżowego i obuwniczego produkcję odzieży i obuwia dla dzieci i młodzieży.

W państwowym przemyśle terenowym należy zakończyć budowę fabryk obuwia dziecięcego i młodzieżowego w Augustowie, Mławie i Łudowie, uruchamiając w dwóch ostatnich fabrykach produkcję na dwie zmiany. Należy również wybudować przetwórnię owocowo-warzywną w Lipnie oraz rozbudować sieć wytwórni octu i rozlewni kwasu węglowego.

W rzemiośle indywidualnym wzrost liczby warsztatów, ilości zatrudnionych oraz wzrost obrotów szacuje się w stosunku do przewidywanych wyników 1958 r. na około 7,5-8,0%.

W dziedzinie rzemiosła indywidualnego należy przede wszystkim popierać rozwój warsztatów świadczących usługi dla ludności, zwłaszcza na wsi, w małych osiedlach i miasteczkach oraz na Ziemiach Zachodnich, jak również takich rzemiosł usługowych w miastach, których brak jest szczególnie odczuwany, jak np. instalatorstwo elektryczne i wodociągowe, naprawa radioaparatów, sprzętu gospodarstwa domowego, rowerów, mebli itp. Ponadto rzemiosło powinno uzupełniać produkcję rynkową przemysłu uspołecznionego oraz produkować na ekspert.

* * *

W celu osiągnięcia istotnego postępu w gospodarce narodowej, a zwłaszcza w dziedzinie wydajności pracy, obniżki kosztów oraz wykorzystania istniejących w tym zakresie rezerw, należy w 1959 r. konsekwentnie realizować zadania w zakresie postępu technicznego.

Wymaga to skoncentrowania wysiłków przede wszystkim w dziedzinie zwiększenia wydajności pracy, pogłębienia oszczędności paliw i energii oraz obniżenia zużycia surowców i materiałów we wszystkich gałęziach produkcji.

Równolegle należy znacznie zwiększyć stopień wykorzystania istniejących zdolności produkcyjnych, w szczególności na nowo uruchomionych, wysokowydajnych agregatach, oraz skrócić ich okresy rozruchu. Należy szybciej uruchamiać nowe asortymenty i nowe technologie produkcji.

Konieczne jest dalsze doskonalenie produkcji, transportu wewnątrzzakładowego oraz usprawnienie gospodarki remontowej i innych służb pomocniczych.

Szczególna uwaga powinna być zwrócona na podniesienie jakości produkcji, nowoczesność i lekkość konstrukcji oraz zwiększenie wartości użytkowej i estetyki wyrobów.

Reorganizacja instytutów przemysłowych i nowy system finansowania prac w dziedzinie postępu techniki i badań, obejmujący wszystkie placówki naukowo-badawcze, powinien przyczynić się do poważnej intensyfikacji prac w dziedzinie przygotowania i wdrażania nowej techniki.

Należy rozwijać prace badawcze związane z postępem, a także znacznie szybciej niż dotychczas wprowadzać ich wyniki do produkcji.

C.

Rolnictwo i skup.

1. W 1959 r. należy zapewnić dalszy postęp w stwarzaniu warunków umożliwiających wzrost i intensyfikację produkcji rolniczej zarówno w gospodarce rolnej uspołecznionej, jak i indywidualnej. W tym celu należy usprawnić system kredytowania gospodarki chłopskiej, zwiększyć i podnieść poziom pomocy fachowych służb rolnych, oświaty rolniczej oraz zapewnić dalszy wzrost zaopatrzenia rolnictwa w środki produkcji. Należy zapewnić równocześnie prawidłowy kierunek działalności inwestycyjnej w gospodarce indywidualnej, tak aby obok budownictwa gospodarczego i mieszkaniowego rosły nakłady na meliorację i mechanizację rolnictwa.

Należy także stwarzać niezbędne warunki dla dalszego rozwoju spółdzielczości wiejskiej i organizacji kółek rolniczych.

Powinna być zwrócona szczególna uwaga na zwiększenie oddziaływania tych organizacji na podniesienie poziomu i poprawę warunków produkcji rolnej. Z drugiej strony niezbędne jest podjęcie skuteczniejszych wysiłków dla zapewnienia wywiązywania się wsi ze świadczeń wobec Państwa.

2. Przewiduje się, że wartość produkcji globalnej w rolnictwie w cenach porównywalnych osiągnie 168,6 mld zł, tj. wzrośnie o 4,2% w porównaniu z 1958 r., w tym produkcja roślinna osiągnie poziom wyższy niż w 1958 r. o 3,8%, a produkcja zwierzęca o 4,7%.

3. Przewiduje się, że wartość produkcji towarowej w cenach porównywalnych osiągnie około 57 mld zł, tj. wzrośnie o 4,9% w porównaniu z 1953 r., w tym produkcja roślinna o 4,0%, a zwierzęca o 5,3%.

4. Przewiduje się, że plony w podstawowych ziemiopłodach kształtować się będą na następującym poziomie (q/ha):

	1959 plan	% 1959 1958	w %% w porównaniu ze średnią z lat 1955-1958
4 zboża	15,2	102,7	104,8
buraki cukrowe	215	91,5	104,9
ziemniaki	137	108,7	111,4

5. Przewiduje się, że zbiory podstawowych produktów roślinnych kształtować się będą następująco (w tys. tonn):

	1959 plan	% 1959 1958	w %% w porównaniu ze średnią z lat 1955-1958
zboża ogółem	14.350	101,8	106,1
buraki cukrowe	8.170	97,2	109,9
ziemniaki	37.770	108,5	111,9

6. Przewiduje się, że pogłowie zwierząt gospodarskich według stanu na 30.VI. kształtować się będzie następująco (w tys. sztuk):

	1959 plan	w %% 1959 1958
bydło	8.520	103,8
w tym: krowy	6.050	102,0
trzoda chlewna	12.450	104,1
owce	3.860	99,5
-konie	2.780	101,7

7. Przewiduje się, że produkcja zwierzęca kształtować się będzie następująco:

	1959 plan	w %% 1959 1958
produkcja żywca w tys. tona	2.280	102,3
w tym: żywca wołowego	410	98,8
żywca wieprzowego	1.665	103,7
produkcja mleka w min. 1	11.860	105,0
produkcja wełny w tonnach	9.385	101,0

8. Przewiduje się osiągnięcie (w roku kalendarzowym) następującej wartości skupu według cen bieżących (w mln zł):

	1959 plan	w %% 1959 1958
Wartość skupu produktów
rolnych ogółem	56.839	109,6
w tym: gospodarka chłopska	49.521	109,6

9. Przewiduje się, że skup artykułów roślinnych (łącznie z materiałem siewnym kwalifikowanym) ze zbiorów 1959 r. osiągnie następujące rozmiary (w tys. tonn):

	1959 plan	w %% 1959 1958
a) zboża ogółem	2.430	101,3
b) buraki cukrowe	8.170	97,2
c) oleiste	85	126,9
d) ziemniaki	3.660	122,4

10. Przewiduje się, że skup artykułów zwierzęcych osiągnie następujące rozmiary:

	1959 plan	w %% 1959 1958
a) żywiec ogółem w tys. tonn	1.643	104,7
w tym: wieprzowy w tys. tonn	1.170	106,3
b) mleko w min. 1	4 000	115,5
c) wełna w tonnach	7.500	101,4

Z ogólnej ilości 1.170 tys. tonn skupu żywca wieprzowego na dostawy z tuczu przemysłowego przypada 50 tys. tonn. Ministerstwo Przemysłu Spożywczego i Skupu powinno zorganizować przejęcie i przystosować do produkcji zbędne i niewykorzystane obiekty gospodarcze państwowych gospodarstw rolnych i innych użytkowników oraz powiększyć ilość stanowisk letnich, w celu umożliwienia poza zapewnieniem realizacji planu zwiększenia dostaw tuczu o dalsze około 5 tys. tonn.

11. Zaopatrzenie w nawozy sztuczne ogółem pod zbiory 1959 r. powinno wzrosnąć w przeliczeniu na czysty składnik z 37,7 kg w 1958 r. na 1 hektar zasiewów do 46,7 kg w 1959 r. W tym celu dostawy nawozów sztucznych pod zbiory 1959 r. powinny, w porównaniu ze sprzedażą zrealizowaną w 1958 r., wzrosnąć następująco (w tys. tonn czystego składnika):

	1959 plan	w %% 1959 1958
A. Ogółem (N + P2O5 + K2O)	719,0	124,5
a) nawozy azotowe (N)	245,0	123,9
b) nawozy fosforowe P2O5	184,0	123,7
c) nawozy potasowe (K2O)	290,0	125,5
B. Ogółem wapno nawozowy
(w towarze)	500,0	116,3

W celu pełnego wykorzystania całej ilości nawozów sztucznych przeznaczonych pod zbiory 1959 r. i racjonalnego ich stosowania należy szeroko rozwinąć akcję masowego poradnictwa, instruktażu i pokazów.

Przedsięwzięcia te, jak również dokonana w końcu 1958 r. obniżka cen powinny zapewnić realizację planu sprzedaży nawozów sztucznych. Należy także zwrócić szczególną uwagę na konieczność znacznego rozszerzenia stosowania nawożenia łąk i wapnowania gleb.

12. Dostawy traktorów dla całego rolnictwa powinny kształtować się następująco (w sztukach):

	1959 plan	w %% 1959 1958
traktory 2-osiowe i gąsienicowe	5 470	116,5
W tym - 0 mocy 25 KM	5 000	162.2

13. Dostawy traktorów i maszyn rolniczych z przemysłu do sprzedaży rynkowej powinny kształtować się następująco (w sztukach):

	1959 plan	w %% 1959 1958
A. Zaopatrzenie w traktory i silniki
1. Traktory 2-osiowe i gąsieniców*	22.650	127,5
w tym: 0 mocy 25 KM	2.400	244,4
2. Silniki spalinowe	20.000	203,7
3. Silniki elektryczne	30.000	157,1
B. Zaopatrzenie w maszyny rolnicze
1. Siewnikj zbożowe w prze
liczeniu na 1,5 m	17.800	109,2
2. Kosiarki konne	33.400	148,7
3. Żniwiarki	18.000	134,5
4. Grabie konne	16.600	106,5
5. Sadzarki konne	630	210,0
6. Snopowiązałki konne	3.700	1887,8
7. Snopowiązałki traktorowe	970	156,2
8. Kopaczki konne	34.500	84,3
9. Młocarnie silnikowe czyszczące o wydajności powyżej 5 q/godz'.	7.600	324,9

Dostawy niektórych maszyn, m. in. kopaczek, będą w 1959 r. niższe niż w 1958 r. Sprzedaż tych maszyn będzie jednak wyższa od planowanych dostaw w wyniku upłynnienia remanentów znajdujących się obecnie w sieci handlu.

W celu zapewnienia pełnego rozprowadzenia przeznaczonych dla rolnictwa maszyn i narzędzi należy podnieść poziom ich dystrybucji, m. in. przez usprawnienia organizacyjne sprzedaży, pokazy maszyn oraz przez wprowadzenie bezpośredniej akwizycji wśród rolników ze strony zakładów produkcyjnych.

Należy rozszerzyć zapoczątkowaną w 1958 r. akcję tworzenia przy gminnych spółdzielniach "Samopomoc Chłopska" punktów wypożyczania maszyn.

W roku 1959 należy również kontynuować takie środki aktywizacji sprzedaży maszyn rolniczych, jak kredyt i sprzedaż ratalna, w rozmiarach i na warunkach określonych w obowiązujących przepisach.

14. Zaopatrzenie wsi w niektóre materiały budowlane powinno osiągnąć następujące rozmiary:

	1959 plan	w %% 1959 1958
Cement tys. tonn	1.265	101,3
Szkło ciągnione w tys. mł	4.240	114,9
Drewno w przeliczeniu na tarcicę (bez samozaopatrzenia z lasów chłopskich) w tys. m^3	1.245	104,1

15. Przewiduje się, że w ramach państwowych nakładów inwestycyjnych zostanie zelektryfikowanych w 1959 r. około 1.600 jednostek wiejskich. Poza tym w 1959 r. powinny być zakończone pozaplanowe prace elektryfikacyjne rozpoczęte w latach 1956-1957 w około 300 wsiach, finansowane z własnych środków chłopów.

16. W 1959 r. w ramach państwowych nakładów inwestycyjnych powinno nastąpić poważne zwiększenie prac melioracyjnych. Będzie to wymagało wzmożenia działalności organizacyjnej w kierunku rozwoju chłopskich spółek wodnych i rozszerzenia chłopskich czynów melioracyjnych. Dla umożliwienia pełnej realizacji założonego programu prac melioracyjnych konieczne jest zapewnienie planowanych dostaw rurek drenarskich, których produkcja i dystrybucja powinny być otoczone przez wszystkich zainteresowanych należytą opieką.

17. Kredyty dla gospodarki indywidualnej i spółdzielczej wyniosą 2.305 mln zł, co oznacza wzrost o około 9,8% w porównaniu z przewidywanym wykonaniem planu 1958 r. Przy udzielaniu kredytów inwestycyjnych gospodarstwom chłopskim należy przede wszystkim uwzględniać budownictwo gospodarcze, a w szczególności budowę pomieszczeń inwentarskich i silosów.

18. Dla państwowych gospodarstw rolnych podległych Ministrowi Rolnictwa przyjmuje się następujące ustalenia:

1) Wartość produkcji globalnej (w roku kalendarzowym 1959) wzrośnie szacunkowo o około 6,1%, w tym produkcji roślinnej o około 6,8%, a produkcji zwierzęcej o około 4,1%.

2) Przewiduje się, że plony podstawowych ziemiopłodów kształtować się będą następująco (w q/ha):

	1959 plan	1959 plan	w %% 1959 1958
4 zboża	15,3	106,3	114,2
ziemniaki	126	127,3	130,8
buraki cukrowe	197	105,9	123,1

3) Pogłowie zwierząt gospodarskich według stanu na 30.VI. kształtować się będzie następująco (w tys. szt.):

	1959 plan	% 1959 1958
Bydło ogółem	645	103,9
w tym: krowy	333	107,0
trzoda chlewna	444	73,0

4) Przewiduje się, że skup artykułów roślinnych z państwowych gospodarstw rolnych (łącznie z materiałem siewnym) ze zbiorów 1959 r. osiągnie następujące rozmiary (w tys. tonn):

	1959 plan	w %% 1959 1958
zboża ogółem	542	100,0
ziemniaki	610	271,1
buraki cukrowe	977	103,4
oleiste	52	142,5

5) Przewiduje się, że skup artykułów zwierzęcych z państwowych gospodarstw rolnych osiągnie następujące rozmiary (w tys. tonn):

	1959 plan	% 1959 1958
żywiec ogółem	85	91,4
w tym: wieprzowy	44	80,0
wołowy	32	106,7
mleko (mln. l)	595	111,4

6) Przewiduje się, że wartość skupu artykułów rolnych (w roku kalendarzowym) osiągnie około 6,2 mld zł w cenach bieżących, to jest wzrośnie o około 16,3% w porównaniu z przewidywanym wykonaniem planu 1958 r.

D.

Leśnictwo.

1. Zgodnie z programem systematycznego ograniczania dotychczasowego poziomu wyrębu drewna, jak również w związku z racjonalniejszym wykorzystywaniem drewna w gospodarce narodowej oraz rozwojem produkcji materiałów zastępujących drewno, ustala się wyrąb grubizny w całym leśnictwie w wysokości 16.163 tys. m³, to jest o 2,3% niżej niż w 1958 roku oraz o 3,6% niżej, niż ustalały to zadania planu 5-letniego dla 1959 roku.

Równocześnie we wszystkich dziedzinach gospodarki narodowej powinny być kontynuowane wysiłki w zakresie oszczędnego zużywania drewna oraz produkcji materiałów zastępujących drewno.

2. Wartość produkcji towarowej leśnictwa powinna wynieść w mln zł w cenach zbytu:

	1959 plan	% 1959 1958
ogółem wartość produkcji towarowej	11.961,4	96,3
w tym: państwowe gospodarstwa leśne	11.002,6	95,8

3. Pozyskanie drewna według ważniejszych asortymentów w państwowym gospodarstwie leśnym kształtować się będzie następująco (w tys. m³):

	1959 plan	% 1959 1958
drewno iglaste (grubizna)	13.484,4	99,6
w tym: drewno tartaczne	7.779,0	93,0
drewno kopalniakowe	2.277,0	109,8
papierówka czerwona	654,0	90,4
papierówka biała	999,0	102,9
drewno liściaste (grubizna)	1.840.6	86,6
w tym: drewno tartaczne	622,0	65,3
papierówka	210,0	98,9

4. Wywóz drewna z lasu w państwowych gospodarstwach leśnych osiągnie rozmiary 13,96 mln m³, tj. niżej o 2,6% w porównaniu z 1958 r.

5. Zalesienia i odnowienia sztuczne osiągną poziom 159,8 tys. ha, tj. wzrosną o 7,4% w porównaniu z 1958 r.

E.

Transport i łączność.

1. Przewozy ładunków transportem publicznym wewnątrzkrajowym powinny osiągnąć 301,4 mln tonn, co oznacza wzrost o 3,3% w porównaniu z 1958 r., w tym przewozy ładunków podstawowymi środkami transportu powinny kształtować się następująco:

	1959 plan	% 1959 1958
koleje normalnotorowe w min. tonn	245,0	103,2
transport samochodowy (PKS) w min. tonn	41,3	104,8

2. Przewozy pasażerów transportem publicznym wewnątrzkrajowym powinny osiągnąć 1.232,0 mln pasażerów, co oznacza wzrost o 4,0% w porównaniu z 1958 r., w tym przewozy pasażerów podstawowymi środkami transportu powinny kształtować się następująco:

	1959 plan	% 1959 1958
koleje normalnotorowe w min. pasażerów	940,0	101,3
transport samochodowy (PKS), w min. pasażerów	257,0	115,8

3. Ogólna długość zelektryfikowanych linii kolejowych na koniec 1959 r. powinna wynieść 898 km, co oznacza wzrost o 8,7% w porównaniu z 1958 r.

Powinny być zelektryfikowane odcinki: Gliwice - Łabędy - Pyskowice (11 km), Gliwice - Łabędy - 2 para torów (6 km), Katowice Ligota - Tychy Nowe (24 km), węzeł krakowski (31 km).

4. Podstawowe wskaźniki techniczno-ekonomiczne na kolejach powinny kształtować się następująco:

	1959 plan	% 1959 1958
Obrót wagonu towarowego w dobach	4,90	96,8
Zużycie węgla obliczeniowego
na 1000 br. tonno-km
a) w ruchu towarowym w kg	31,0	99,0
b) w ruchu pasażerskim w kg	63,0	98,3

5. Zakłada się w 1959 r. budowę - w ramach planu centralnego - 153 km nowych dróg, przebudowę 142 km dróg oraz budowę 3.290 mb mostów.

6. Wydatki finansowe z budżetu na utrzymanie dróg publicznych powinny osiągnąć poziom 1.492,7 mln zł, co oznacza wzrost o 12,0% w porównaniu z 1958 r.

Zakłada się przeprowadzenie kapitalnych remontów ze środków państwowych 5.300 km dróg oraz 34.815 mb mostów, co oznacza wzrost w zakresie remontów dróg o 8,2% w porównaniu z 1958 r.

7. Powinno nastąpić zwiększenie stanu floty morskiej z 483,0 tys. DWT w 1958 r. do 515,1 tys. DWT w 1959 r. oraz zwiększenie stanu floty rybołówstwa morskiego o 12 trawlerów i 21 kutrów. Przewozy ładunków flotą powinny osiągnąć 3.858 tys. tonn i 14.580 mln tonno-mil.

8. Wartość usług łączności ogółem według cen bieżących powinna wzrosnąć o 7,5% w porównaniu z 1958 r.

9. Liczba abonentów telefonicznych powinna osiągnąć w 1959 r. stan 481.800 abonentów, co oznacza wzrost w porównaniu z 1958 r. o 39.000 abonentów.

10. Ważnym zadaniem w zakresie łączności jest wykorzystanie istniejących rezerw w miejscowych sieciach i centralach telefonicznych oraz stosowanie w szerszym zakresie zespołowych urządzeń abonenckich.

11. W zakresie automatyzacji międzymiastowego ruchu telefonicznego należy przyspieszyć stosowanie łączy z wybieraniem zdalnym.

12. Dla lepszego wykorzystania istniejących kabli dalekosiężnych należy stosować w szerszym zakresie telefonię wielokrotną.

F.

Inwestycje, budownictwo i kapitalne remonty.

1. Przyjmuje się, że globalne rozmiary nakładów inwestycyjnych w całej gospodarce narodowej wyniosą w 1959 r. według cen obowiązujących na dzień 1.I.1959 r. 78,5 mld zł. W cenach porównywalnych 1958 r. oznacza to wzrost nakładów w 1959 r. o 11,9% w porównaniu z 1958 r.

Udział inwestycji netto (według cen na dzień 1.I.1959 r.) w dochodzie narodowym do podziału wyniesie 17,6%, natomiast według cen 1958 r. udział ten wyniesie 16,9% w porównaniu z 15,5% w 1958 r. (nakłady inwestycyjne według cen z 1.I.1959 r. uwzględniają wzrost cen wprowadzony z dniem 1.I.1959 r. na maszyny, urządzenia i środki transportowe pochodzące z importu, co jest niezbędne ze względu na konieczność dostosowania tych cen do poziomu cen światowych i innych cen krajowych).

2. Przyjmuje się, że globalne nakłady inwestycyjne w jednostkach państwowych i spółdzielczych - poza rolniczą spółdzielczością produkcyjną i spółdzielczością mieszkaniową - wyniosą w 1959 r. ogółem 65,0 mld zł, to jest wzrosną o 11,0% w porównaniu z 1958 r.

3. Ocenia się, że ogólna kwota nakładów na inwestycje w gospodarce indywidualnej chłopskiej i spółdzielniach produkcyjnych, w budownictwie mieszkaniowym i prywatnym rzemiośle i usługach wyniesie około 13,5 mld zł, co stanowi wzrost o 16,0% w porównaniu z 1958 r.

Przyjmuje się, że w ramach tej kwoty nakłady inwestycyjne w gospodarce chłopskiej (łącznie ze spółdzielczością produkcyjną) wyniosą około 8,4 mld zł, to znaczy wzrosną o 6,4% w porównaniu z 1958 r., natomiast nakłady inwestycyjne na budownictwo mieszkaniowe ludności (łącznie ze spółdzielczością mieszkaniową) wyniosą 4,3 mld zł, co oznacza wzrost o 52,9% w porównaniu z 1958 r. W ramach tych kwot pomoc kredytowa Państwa dla rolnictwa wyniesie 2.305 mln zł, to jest wzrośnie o 9,8% w porównaniu z 1958 r., a dla budownictwa mieszkaniowego ludności - 1.831 mln zł, to jest o około 50,0% więcej niż w 1958 r.

4. Zakłada się, że struktura podziału nakładów inwestycyjnych według działów gospodarki narodowej ukształtuje się następująco w %%:

	1958	1959
Ogółem gospodarka narodowa	100	100
w tym:
Przemysł	37,9	39,5
Wykonawstwo budowlane	2,6	1,9
Rolnictwo	13,3	12,8
Leśnictwo	0,3	0,3
Transport i łączność	9,1	9,0
Obrót towarowy	3,0	2,8
Gospodarka komunalna	3,0	3,8
Budownictwo mieszkaniowe	23,8	22,8
w tym:
w miastach i osiedlach	17,7	17,5
na wsi w gospodarce chłopskiej	4,9	4,8
urządzenia socjalne i kulturalna	5,8	6,2
Inne	1,2	1.1

5. Ogólna suma nakładów na inwestycje scentralizowane w jednostkach państwowych objętych planem centralnym wyniesie 38,4 mld zł, z czego nakłady na roboty budowlano-montażowe 22,8 mld zł.

6. Ogólna suma nakładów na inwestycje scentralizowane w jednostkach państwowych objętych planami terenowymi wyniesie 11,9 mld zł, z czego nakłady na roboty budowlano-montażowe 10,5 mld zł.

7. Przewiduje się, że globalne rozmiary nakładów na inwestycje zdecentralizowane w jednostkach państwowych wyniosą 12,1 mld zł, z tego:

objętych planem centralnym 9,3 mld zł,

objętych planami terenowymi 2,8 mld zł.

8. Nakłady w jednostkach spółdzielczych - poza rolniczą spółdzielczością produkcyjną oraz spółdzielczością mieszkaniową - wyniosą 2,7 mld zł. W ramach tych inwestycji określa się pomoc kredytową Państwa na kwotę 0,3 mld zł.

9. Przewiduje się, że globalne nakłady na kapitalne remonty środków trwałych w gospodarce uspołecznionej wyniosą 14,1 mld zł, tj. osiągną wzrost o 9,5% w porównaniu z 1958 r.

10. W wyniku przyjętego programu inwestycyjnego i remontowego przewiduje się, że ogólne rozmiary robót budowlanych w kraju osiągną wielkość około 63,3 mld zł, to jest wzrosną o 12,4% w stosunku do 1958 r., w tym wartość robót realizowanych dla gospodarki uspołecznionej wyniesie około 53,0 mld, zł, to jest wzrośnie o 11,8%.

11. Zobowiązuje się Radę Ministrów i prezydia rad narodowych do wzmocnienia i dalszego pogłębienia w 1959 r. osiągnięć reformy budownictwa dokonanej w 1958 r.

12. W związku ze znacznym wzrostem budownictwa i trudnościami w zakresie siły roboczej zobowiązuje się Radę Ministrów i prezydia rad narodowych do zapewnienia odpowiednich warunków organizacyjnych i technicznych dla dalszego rozwoju budownictwa uprzemysłowionego przy jednoczesnej wydatnej obniżce jego kosztów.

13. Rada Ministrów i prezydia rad narodowych zapewnią rozwinięcie intensywnego szkolenia wykwalifikowanych robotników i rzemieślników budowlanych.

G.

Handel wewnętrzny.

1. Obroty detaliczne handlu uspołecznionego ogółem w cenach z 1.VII.1958 r. powinny wynieść 210.500 mln zł, co oznacza wzrost o 9,2% w porównaniu z 1958 r. w cenach bieżących.

Przewiduje się, że wzrost ten w cenach porównywalnych wyniesie około 9,1%.

2. Przewiduje się, że z ogólnej kwoty obrotów detalicznych na obroty detalu organizacji handlowych (łącznie z oddziałami zaopatrzenia robotniczego) przypadnie 185.182 mln zł, co oznacza wzrost o 9,4% w porównaniu z 1958 r. w cenach bieżących, a na obroty zakładów gastronomicznych (prowadzonych przez organizacje handlowe, oddziały zaopatrzenia robotniczego i zakłady pracy) przypadnie 13,530 mln zł, co stanowi wzrost o 5,8%.

Przewiduje się, że obroty detalu i zakładów gastronomicznych organizacji handlu spółdzielczego osiągną ogółem około 106.133 mln zł, z tego Centrala Rolnicza Spółdzielni "Samopomoc Chłopska" około 57.750 mln zł. Oznacza to wzrost obrotów detalu i zakładów gastronomicznych handlu spółdzielczego o około 10,1% w porównaniu z 1958 r. w cenach bieżących.

3. Wartość towarów ogółem przeznaczonych na pokrycie obrotów detalicznych i przyrostu zapasów w aparacie handlu wyniesie 219.740 mln zł, co oznacza wzrost o 8,2% r. w porównaniu z 1958 r. (w cenach z 1.VII.1958 r.). Wartość towarów w artykułach żywnościowych wzrośnie o 6,7% w porównaniu z 1958 r., a w artykułach przemysłowych o 9,3%.

4. Ustala się, że zaopatrzenie rynku w podstawowe artykuły przez handel uspołeczniony powinno kształtować się następująco:

	Jednostka		1959	%1959
	miary		plan	1958
Mąka pszenna rynkowa	tys.	tonn	290	103,0
Kasza jęczmienna	"	"	80	106,0
Mięso i przetwory na sprzedaż ogółem	"	"	762,5	107,4
Tłuszcze zwierzęce	"	"	118,0	100,4
Masło śmietankowe	"	"	75	109,2
Tłuszcze roślinne	"	"	58	109,4
w tym; margaryna mleczna	"	"	30	125,0
Jaja	min.	szt.	1.210	115,1
Mleko spożywcze	mln. l		710	111,0
Cukier	tys.	tonn	637,5	106,7
Tkaniny wełniane	mln.	mb	74,2	103,2
Tkaniny bawełniane	"	"	443,9	103,4
Tkaniny jedwabne	"	"	99,8	106,7
Obuwie skórzane	"	"	38,1	113,4
Obuwie gumowe	"	"	19,7	98,5
Motocykle, skutery i motorowery	"	"	178	127,1
Rowery {bez dziecinnych)	"	"	884	133,0
Odbiorniki radiowe	"	"	753	106,4
Telewizory	"	"	155	187,2
Pralki elektryczne	"	"	346	150,9
Tarcica iglasta	"	"	1.100	98,0
Cement	"	"	1.500	103,6
Materiały ścienne	mln. jednostek ceramicznych		1.258	134,5
Wapno budowlane	tys.	tonn	600	116,5
Węgiel kamienny (bez deputatów	"	"	8.450	97,5

5. Zobowiązuje się organizacje handlowe do rozszerzenia nowoczesnych form handlu. W szczególności w 1959 r. należy zorganizować w handlu uspołecznionym co najmniej 500 sklepów samoobsługowych, co najmniej 300 sklepów przemysłowych opartych na zasadzie preselekcji oraz co najmniej 10 dużych ogólnomiejskich barów samoobsługowych. Ponadto w ciągu 1959 r. należy zainstalować w handlu detalicznym co najmniej 3.800 szaf chłodniczych i 1.200 lad chłodniczych.

6. W związku ze znacznym wzrostem produkcji i sprzedaży materiałów budowlanych i instalacyjnych należy usprawnić ich sprzedaż dla ludności przede wszystkim przez rozszerzenie sieci specjalnych składów i sklepów branżowych oraz podniesienie fachowości obsługi w tej dziedzinie.

H.

Handel zagraniczny.

1. Wartość eksportu ogółem powinna wynieść 4.413,7 mln rubli, co stanowi wzrost w porównaniu z 1958 r. o 4,3%. W tej liczbie eksport maszyn, urządzeń i środków transportowych powinien wynieść co najmniej 1.180,0 mln rubli, co stanowi wzrost w porównaniu z 1958 r. o 3,5%.

2. Wartość importu ogółem powinna wynieść 5.212,4 mln rubli, co stanowi wzrost w porównaniu z 1958 r. o 8,5%. W tej liczbie import maszyn, urządzeń i środków transportowych powinien wynieść 1.562,7 mln rubli, co stanowi wzrost w porównaniu z 1958 r. o 23,6%.

3. Przewiduje się, że struktura handlu zagranicznego kształtować się będzie następująco:

a) w zakresie eksportu

	w %%
ogółem	100,0
w tym;
maszyny, urządzenia i środki transportu	26,8
surowce i materiały pomocnicze	47,5
artykuły żywnościowe i surowce do produkcji artykułów żywnościowych	18,3
artykuły konsumpcyjne przemysłowe	4,7
różne maszyny, urządzenia i towary konsumpcyjne	2,7

b) w zakresie importu

ogółem	300,0
w tym:
maszyny, urządzenia i środki transportu"	30,0
surowce i materiały pomocnicze	49,8
artykuły żywnościowe i surowce do produkcji artykułów żywnościowych	13,8
artykuły konsumpcyjne przemysłowe	6,1

Udział maszyn i urządzeń w wartości importu ogółem jest większy od udziału maszyn i urządzeń w ogólnej wartości eksportu w związku ze wzmożeniem wysiłku inwestycyjnego gospodarki narodowej w 1959 r.

4. Zwiększenie eksportu rolno-spożywczego w planie handlu zagranicznego, obok znacznego wzrostu eksportu maszyn i urządzeń, jest jedynym z istotnych warunków wykonania Narodowego Planu Gospodarczego na 1959 r.

W związku z tym powinno być zapewnione terminowe wykonanie inwestycji w przemyśle rolno-spożywczym, jak też nie należy dopuszczać w ciągu roku do obniżenia globalnych zadań eksportowych.

5. Wykonanie planu eksportu i importu w roku 1959 wymaga szczególnego wysiłku w kierunku zmniejszenia zapasów i uwzględnienia przy imporcie maszyn i surowców stanu posiadanych zapasów oraz możliwości pełniejszego wykorzystania surowców krajowych i posiadanego potencjału produkcyjnego. Konieczne jest również zapewnienie terminowego i dobrego jakościowo wykonania zamówień eksportowych.

I.

Urządzenia socjalne i kulturalne.

1. W zakresie oświaty i wychowania podstawowe wskaźniki kształtować się będą następująco (w tys.):

	1959 plan	% 1959 1958
a) Liczba dzieci w przedszkolach	376,2	104,9
z tego: plan centralny	115,1	104,4
plan terenowy	261,1	105,2
b) Liczba korzystających z wczasów dla młodzieży i dzieci ogółem	839,7	109,2
z tego: plan centralny	565,7	107,3
plan terenowy	274,0	113,4
c) Liczba uczniów w szkołach podstawowych	4.521,6	106,6
d) Liczba uczniów w szkołach podstawowych specjalnych	47,6	128,0
e) Liczba oddziałów	178,7	105,8
f) Liczba uczniów w klasie VIII liceów ogólnokształcących	73.1	107,4
g) Liczba uczniów w I klasie szkół zawodowych	155,8	111,6
z tego: plan centralny	132,9	111,7
plan terenowy	22,9	110,6
h) Liczba miejsc w internatach przy
szkołach zawodowych	157,6	102,8
z tego: plan centralny	112,2	103,0
plan terenowy	45,4	102,3

2. Liczba studentów na I roku studiów dziennych wyniesie ogółem 22,3 tys. osób, co stanowi spadek o 8,6% w porównaniu z 1958 r.

3. Liczba tomów książek, które mają być zakupione dla bibliotek powszechnych w 1959 r., wyniesie 2.122,9 tys. tomów, co stanowi wzrost o 13,7% w porównaniu z 1958 r.

4. Produkcja filmów kształtować się będzie następująco:

	1959 plan	% 1959 1958
a) Liczba wyprodukowanych fabularnych filmów długometrażowych	19	100.0
b) Liczba wyprodukowanych filmów średnio i krótkometrażowych	324	104,5

5. Liczba łóżek na koniec roku w szpitalach, zakładach psychiatrycznych i sanatoriach przeciwgruźliczych wyniesie (w tys. łóżek):

	1959 plan	% 1959 1958
a) Szpitale	135,1	106,9
z tego: plan centralny	18,7	102,2
plan terenowy	116,4	107,8
b) Zakłady psychiatryczne	30,8	107,7
z tego: plan centralny	16,2	112,5
plan terenowy	14,6	102,8
c) Sanatoria przeciwgruźlicze	24,0	103,4
z tego: plan centralny	1,6	111,8
plan terenowy	22,4	102,8

6. Średnia roczna liczba łóżek w szpitalach i zakładach psychiatrycznych wyniesie (w tys. łóżek):

	1959 plan	% 1959 1958
a) Szpitale (bez zakładów psychiatrycznych) - ogółem	133,2	plan 103 1
z tego: plan centralny	18,7	101,6
plan terenowy	114,5	103.3
b) Zakłady psychiatryczne	30,5	105,2
z lego: plan centralny	15,9	110,4
plan terenowy	14,6	100,0

7. Roczna liczba godzin pracy lekarzy medycyny i dentystów w lecznictwie otwartym wyniesie (tys. godzin):

	1959 plan	% 1959 1958
a) lekarzy medycyny	33.561,7	169,7
w tym: plan terenowy	30.234,3	109,7
b) lekarzy dentystów	16.111,5	108,3
w tym: plan terenowy	15.025,6	108,3

8. Liczba miejsc w żłobkach stałych kształtować się będzie następująco (tys. miejsc):

	1959 plan	% 1959 1958
Liczba miejsc - ogółem	52,3	104,6
z tego: plan centralny	24,2	105,2
plan terenowy	28,1	104,5

9. Liczba miejsc na koniec roku w instytucjach pomocy społecznej zamkniętej ogółem wyniesie 36,6 tys. miejsc, co stanowi wzrost o 6,7% w porównaniu z 1958 r.

10. Zaleca się Radzie Ministrów i prezydiom rad narodowych przedsięwzięcie środków mających na celu przeciwdziałanie istniejącym w ostatnim czasie tendencjom do nieuzasadnionej likwidacji przyzakładowych urządzeń socjalnych, a zwłaszcza przedszkoli i żłobków.

Jeżeli likwidacja taka jest uzasadniona brakiem odpowiedniej ilości dzieci spośród pracowników danego zakładu pracy, należy dążyć, aby urządzenia te były przejmowane przez rady narodowe i wykorzystywane zgodnie z dotychczasowym przeznaczeniem dla potrzeb miejscowej ludności.

J.

Zatrudnienie, wydajność pracy i płace.

1. Przewiduje się, że liczba zatrudnionych w gospodarce socjalistycznej (bez spółdzielni produkcyjnych) wyniesie średnio rocznie 7.022,0 tys. osób, co stanowi wzrost o 2,3% w porównaniu z 1958 r., w tym:

	Jednostka miary		1959 plan	% 1959 1958
w przemyśle	tys.	osób	2.986,2	101,8
W rolnictwie (bez spółdzielni produkcyjnych)	"	"	424,8	95,9
w leśnictwie	"	"	149,0	104,4
w tym: pracownicy stali	"	"	89,1	101,2
w transporcie i łączności	"	"	633,1	103,2
"W budownictwie	"	"	760.0	105,6
w obrocie towarowym	"	"	718,5	103,2
w usługach socjalnych i kulturalnych	"	"	740,1	104,4
W gospodarce komunalnej	"	"	193,0	110,3

2. Zakłada się, że wydajność pracy w przemyśle liczona na pracownika ogółem wzrośnie o 5,6%, a w uspołecznionych przedsiębiorstwach budowlano-montażowych o 5,1% w porównaniu z 1958 r.

Przewiduje się, że przyjęty w tej wysokości wzrost wydajności pracy pokryje w 76% w przemyśle, a w 55% w przedsiębiorstwach budowlano-montażowych, zwiększenie wartości produkcji przyjętej w Narodowym Planie Gospodarczym na 1959 r.

3. Fundusz płac ogółem w gospodarce socjalistycznej wzrośnie o 8,7 mld zł w porównaniu z 1958 r. i wyniesie 141,2 mld zł, co stanowi wzrost o 6,5%.

Z założonego wzrostu funduszu płac w wysokości 8,7 mld zł - 2,7 mld zł przypada na różnicę pomiędzy całorocznym kosztem regulacji płac, dokonanych w 1958 r., a rzeczywistymi wydatkami z tego tytułu, poniesionymi w 1958 r. Pozostała część przyrostu przeznaczona jest na opłacenie zwiększonego zatrudnienia (około 3,0 mld zł) oraz na wzrost średniej płacy z tytułu wzrostu wydajności pracy i podwyższenie kwalifikacji pracowników (około 3,0 mld zł).

Fundusz płac ogółem w poszczególnych działach gospodarki narodowej (bez spółdzielni produkcyjnych) powinien kształtować się następująco:

	Jednostka miary		1959 plan	% 1959 1958
w przemyśle	mld	zł	63,5	105,7
w rolnictwie	"	"	5,9	100,5
w budownictwie	"	"	16,7	108,8
w transporcie i łączności	"	"	11.6	104,6
W obrocie towarowym	"	"	12,5	104,7
w usługach socjalnych i kulturalnych	"	"	13,2	116,7
iw gospodarce komunalnej i mieszkaniowej	"	"	3,3	109,0

4. Podstawowym kierunkiem polityki zatrudnienia w 1959 r. powinno być dalsze zmniejszanie istniejących nadal w poszczególnych dziedzinach gospodarki narodowej przerostów zatrudnienia. Zadanie to powinno być realizowane przede wszystkim w drodze intensywnego wprowadzania postępu technicznego oraz przez stałe ulepszanie organizacji pracy przedsiębiorstw.

Uzyskanie tą drogą dalszych oszczędności pracy jest niezbędne przede wszystkim dla umożliwienia dopływu pracowników do gałęzi produkcji odczuwających ich brak, dla poprawy wydajności pracy i dyscypliny pracy, jak również dla polepszenia ogólnych wyników działalności gospodarczej przedsiębiorstw.

Sytuacja w dziedzinie zatrudnienia w 1959 r. wymagać będzie znacznego polepszenia pracy prezydiów rad narodowych w zakresie stosowania planowej polityki rozdziału siły roboczej odpowiadającej ogólnym potrzebom gospodarki narodowej i sytuacji na danym terenie. W szczególności konieczne jest zwiększenie aktywizacji zawodowej kobiet.

Wobec stałego niedoboru siły roboczej na Śląsku niezbędne jest podjęcie na tym terenie szczególnych środków zmierzających do zmniejszenia zapotrzebowania na robotników, jak również do zapewnienia ich dopływu w rozmiarach, gwarantujących wykonanie ustalonych w Narodowym Planie Gospodarczym na 1959 r. zadań, zwłaszcza w zakresie przemysłu i budownictwa.