Oddział B - Przemysł. - Narodowy Plan Gospodarczy na 1959 r.
M.P.1959.21.95
Akt nienormatywnyB.
Przemysł.
Przemysł.
| Jednostka miary | 1959 plan | % 1959 1958 | ||
| Wytwarzanie energii elektrycznej i cieplnej | ||||
| Energia elektryczna | mln | kWh | 25.000,0 | 108,2 |
| Przemysł paliw i koksochemiczny | " | " | ||
| Węgiel kamienny | " | " | 97.000,0 | 102,1 |
| Węgiel gazowy i koksowy | " | " | 17.730,0 | 105,8 |
| Węgieł brunatny | " | " | 8.300,0 | 110,1 |
| Ropa naftowa | " | " | 170,0 | 97,1 |
| Gaz ziemny | " | " | 461.5 | 120,2 |
| Koks (mokry) | tys. | tona | 11.440,0 | 102,7 |
| Przeróbka ropy naftowej (bez regeneracji) | " | " | 810,0 | 103,1 |
| Hutnictwo żelaza (łącznie z wydobyciem rud) | ||||
| Surówka żelaza (w przeliczeniu na martenowską) | tys. | tonn | 4,350,4 | 112,6 |
| Stal surowa | " | " | 6.070,0 | 107,8 |
| Wyroby walcowane gotowe | " | " | 3.950,0 | 108,8 |
| Rury stalowe (produkcja gotowa) | " | " | 320,0 | 102,« |
| Hutnictwo metali nieżelaznych (łącznie z wydobyciem rud) | ||||
| Rudy cynkowo-ołowiane (waga mokra) | tys. | tonn | 2.116,0 | 108,4 |
| Rudy miedzi (waga mokra) | " | " | 1.470,0 | 107,3 |
| Aluminium hutnicze | " | " | 22,6 | 100,9 |
| Cynk | " | " | 163,0 | 100,2 |
| Miedź elektrolityczna | " | " | 17,8 | 102,3 |
| Ołów rafinowany | " | " | 36,2 | 103,1 |
| Przemysł bud owy maszyn i metalowy (łącznie z usługami remontowymi) | |||||||
| Kotły wodnorurkowe (poza okrętowymi) | t/h | 3.290,0 | 227,1 | ||||
| Turbiny parowe | MW | 125,0 | 234,1 | ||||
| Maszyny elektryczne wirujące | tys. | szt. | 811,3 | 138,3 | |||
| Kable silnoprądowe | tys. | km | 19,0 | 113,1 | |||
| Obrabiarki do metali skrawające ogólnego zastosowania, specjalizowane i specjalne branżowe | szt. | 14.500 | 100,0 | ||||
| Maszyny i urządzenia górnicze | mln zł c. p. | 1.436,3 | 94,9; | ||||
| Maszyny i urządzenia dla przemysłu mineralnego i ceramicznego | tys. | tonn | 21,9 | 101,9 | |||
| Maszyny i urządzenia dla przemysłu chemicznego i gumowego | " | " | 28,1 | 89,2 | |||
| Maszyny i urządzenia budowlane i drogowe | " | " | 31,1 | 92,8 | |||
| Maszyny i narzędzia rolnicze | min zł c. p. | 1.043,0 | 89,0 | ||||
| Traktory dwuosiowe | szt. | 1.750 | 40,2 | ||||
| Traktory jednoosiowe | " | 3.800 | 52 razy | ||||
| Samochody osobowe | " | 15.300 | 136,0 | ||||
| Samochody ciężarowe | " | 13.780 | 134,7 | ||||
| Autobusy | " | 1.400 | 209,0 | ||||
| Parowozy (normalnotorowe) | " | 15 t | 222,1 | ||||
| Lokomotywy elektryczne (bez wąskotorowych) | " | 28 | 161,7 | ||||
| Wagony osobowe (bez wąskotorowych) | " | 615 | 103,0 | ||||
| Wagony towarowe (bez wąskotorowych) | " | 13.250 | 135,5 | ||||
| Statki pełnomorskie (od 100 DWT) | tys. DWT | 183,2 | 104,7 | ||||
| łożyska toczne | tys. | szt. | 9.347,5 | 136,2 | |||
| Motocykle | " | " | 95,0 | 111,9 | |||
| Skutery | " | " | 10,0 | - | |||
| Motorowery | " | " | 20,0 | 769,2 | |||
| Rowery (bez dziecięcych) | " | " | 480,0 | 155,1 | |||
| Odbiorniki telewizyjne | " | " | 120,0 | 210,2 | |||
| Odbiorniki radiowe lampowe | " | " | 800,0 | 101,3 | |||
| Przemysł chemiczny (łącznie z kopalnictwem surowców chemicznych) | |||||||||
| Kwas siarkowy (w przeliczeniu na 100%) | tys. | tonn | 600,0 | 104,8 | |||||
| Siarka elementarna | " | " | 31,6 | 168,1 | |||||
| Soda kalcynowana 98"/o (na zbyt) + soda ciężka | " | " | 463,0 | 122,0 | |||||
| Soda kaustyczna 96°/» | " | " | 158,0 | 104,7. | |||||
| Nawozy azotowe (w przeliczeniu na N2) | " | " | 260,4 | 114,5 | |||||
| Nawozy fosforowe (w przeliczeniu na Pa 05) | " | " | 180,0 | 117,0 | |||||
| Chlor gazowy | " | " | 45,2 | 121,5 | |||||
| Środki ochrony roślin (na zbyt) | mln zł c. p. | 132,0 | 84,1 | ||||||
| Przędza sztucznego jedwabiu | tys. | tonn | 19,3 | 5 05,5 | |||||
| Włókno cięte | " | " | 43,0 | 101,9 | |||||
| Steelon | tonna | 3.500,0 | 156,3 | ||||||
| Polichlorek winylu | tys. | tonn | 7,5 | 178,6 | |||||
| Kauczuk syntetyczny | tonna | 1.500,0 | - | ||||||
| Polistyren | " | 2.350,0 | - | ||||||
| Wyroby farmaceutyczne | min zł | 2.737,3 | 114,4 | ||||||
| Przemysł gumowy | |||||||||
| Wyroby gumowe | tys. | tonn | 119,6 | 106,0 | |||||
| Ogumienie trakcyjne | " | " | 40,2 | 113,6 | |||||
| Opono motocyklowe | Tys. | szt. | 330,0 | 131,0 | |||||
| Opony samochodowe | tys. | szt. | 1.050,0 | 110,2 | |||||
| Obuwie gumowe | tys. | par | 22.900,0 | 99,1 | |||||
| Przemysł materiałów budowlanych (łącznie z wydobyciem minerałów dla budownictwa) | ||||||||
| Cement | tys. | tonn | 5.125,0 | 101,7 | ||||
| Wapno palone w bryłach | " | " | 1.233,0 | 107,2 | ||||
| Wapno nawozowe | " | " | 400,0 | 101,3 | ||||
| Cegła (łącznie z klinkierową, pół-. klinkierową | mln | jedn. | ||||||
| i wapienno-piaskową) | cer. | 3.282,4 | 117,9 | |||||
| w tym plan centralny | " | 934,8 | 110,9 | |||||
| Dachówka palona | mln | szt. | 102,0 | 106,3 | ||||
| Papa | mln | m* | 86,0 | 99,4 | ||||
| w tym: papa bitumiczna | " | " | 44,0 | 101,4 | ||||
| Przemyśl szklarski i porcelanowo-fajansowy | " | " | ||||||
| Szkło ciągnione (w przeliczeniu na 2 mm) | mln | m2 | 21,5 | 120,8 | ||||
| Przemyśl drzewny | ||||||||
| Tarcica | tys. | m3 | 5.498,6 | 95,5 | ||||
| Okleiny | tys. | m3 | 21.150,0 | 120,9 | ||||
| Płyty pilśniowe | tys. | M2 | 19,825,0 | 114,4 | ||||
| tys. | tonn | 75,4 | 116,9 | |||||
| Meble | tys. zł c. zb. | 3.106,5 | 110,2 | |||||
| Zapałki 1 | tys. skrzyń | 375,0 | 102,3 | |||||
| Przemyśl papierniczy | |||||
| Celuloza | tys. | tonn | 257,0 | 108,9 | |
| Papier | " | " | 456,0 | 105,6 | |
| Przemysł włókienniczy (łącznie z dziewiarskim) | |||||
| Tkaniny bawełniane i bawełno- podobne wykończone | tys | m2 | 550.870,0 | 103,4 | |
| (bez tkanin kordowych") | tys. | mb. | 612.392,0 | 102,8 | |
| Tkaniny wełniane 1 wełno- podobne wykończone ogółem | tys. tys. | m2 mb. | 108.040,0 77.740,0 | 101,6 101,5 | |
| Tkaniny jedwabne wykończone (łącznie z tkaninami z włókien syntetycznych) | tys. | m2 | 87.957,0 | 106,3 | |
| tys. | mb. | 96.790.0 | 106,3 | ||
| Tkaniny lniane i pakulane wykończone | tys. tys. | m2 mb. | 69.214.0 78.318,0 | 110,6 107,8 | |
| Wyroby dziewiarskie | tys. | szt | 96.758,0 | 118,0 | |
| tonna | 13.732,0 | 114,7 | |||
| Wyroby pończosznicze | tys. | par | 90.556,0 | 97,8 |
| tonna | 4.618,5 | 99,9 | ||
| Przemyśl skórzany, obuwniczy l futrzarski | ||||||
| Obuwie wszelkiego rodzaju (bez obuwia gumowego) | tys. | par | 43.030,0 | 104,7 | ||
| Obuwie skórzane | " | " | 28.020,0 | 106,4 | ||
| Przemysł tłuszczowy 1 mydlarsko-kosmetyczny | ||||||
| Mydło do prania w kawałkach | tonna | 56 000,0 | 103,9 | |||
| Proszki do prania | " | 64.500,0 | 104,7 | |||
| Przemyśl spożywczy | ||||||
| Mięso z uboju | tys. | tonn | 820,0 | 103,9 | ||
| Konserwy mięsne | " | " | 39,5 | 104,2 | ||
| Ryby morskie (połów) | tonna | 130.330,0 | 117,2 | |||
| Tłuszcze i oleje jadalne | " | 72.500,0 | 113,6 | |||
| Cukier | tys. | tonn | 1.130,0 | 103,2 | ||
| Wyroby czekoladowe | " | " | 17,5 | 108,0 | ||
| Piwo | tys. hl | 5.973,0 | 98,2 | |||
| Wódki i spirytus butelkowany | tys. l 100° | 73.400,0 | 100,0 | |||
| Wina i miody | tys. l | 81.460,0 | 117,4 | |||
| Papierosy | mln. | szt. | 46.000,0 | 101,3 | ||
Mimo tak znacznego wzrostu produkcji węgli koksujących - potrzeby koksochemii w tym zakresie nie zostaną w pełni pokryte i zachodzi konieczność importu 700 tys. tonn węgla. W związku z tym jednym z podstawowych zadań przemysłu węglowego będzie stałe zmniejszanie importu węgla koksującego przez wydzielenie węgla typu 34 w kopalniach górnośląskich oraz przyspieszenie oddania do ruchu kopalni Mszana, która ma wydobywać szczególnie cenny dla kraju węgiel typu 35.
W 1959 roku powinna nastąpić dalsza stabilizacja stosunków pracy w kopalniach węgla kamiennego. W celu podniesienia stopnia bezpieczeństwa w kopalniach należy między innymi stosować w szerokim zakresie otorkretowanie chodników, wymianę obudowy drewnianej na wlotowych drogach wentylacyjnych na obudowę niepalną, zakończyć zakładanie instalacji przeciwpożarowych na dole kopalń oraz kontynuować akcję wycofywania światła otwartego.
Ustala się na 1959 rok plan wydajności pracy w wysokości 1180 kg na pracowniko-dniówkę.
Dla zapewnienia dalszego wzrostu produkcji węgla należy kontynuować budowę nowych kopalń, a mianowicie Jastrzębie, Moszczenica, Szczygłowice i Staszic, rozpocząć w 1959 r. budowę kopalni Radoszowy oraz przyspieszyć tempo budowy kopalń rozpoczętych w okresie planu 6-letniego (Mszana, Porąbka, Halemba).
Dla właściwego rozszerzenia frontu węglowego na kopalniach czynnych należy budować nowe poziomy przy założeniu zakończenia cyklu budowy tych poziomów w okresie 5-6 lat.
Dla zapewnienia wykonania w 1959 r. eksportu węgla w wysokości 16 mln tonn oraz w celu wzmożenia oszczędności węgla kamiennego w kraju należy:
- w maksymalnym stopniu stosować modernizację urządzeń energetycznych wykorzystując na te cele kredyty bankowe,
- opracować system bodźców ekonomicznych, jak również środków organizacyjnych w ten sposób, aby uzyskać maksimum oszczędności węgla kamiennego,
- dążyć do wykorzystania w większym stopniu paliw terenowych (torf, węgiel brunatny, drewno opałowe i inne paliwa odpadowe), jak również gazów, a zwłaszcza gazu ziemnego na cele energetyczne i opału dla ludności,
- przedsięwziąć środki w przemyśle ciężkim w celu poprawienia składu mieszanek koksowych w związku z koniecznością zaoszczędzenia węgli typu 34-37.
W 1959 r. należy w palnym zakresie rzeczowym kontynuować budowę kombinatu górniczo-energetycznego w Turowie, mając na uwadze fakt, iż znaczny przyrost mocy energetycznej po 1960 r. opierać się będzie na węglu brunatnym. Tempo prac na odkrywkach turowskich powinno zapewnić osiągnięcie wydobycia węgla brunatnego w wysokości 17 mln tonn w 1965 r.
W okręgu konińskim należy kontynuować prace przy budowie kombinatu górniczo-energetycznego w zakresie umożliwiającym osiągnięcie wydobycia w roku 1965 w wysokości 8,8 mln tonn i mocy zainstalowanej do wysokości 435 MW w 1963 r. Należy także rozpocząć prace przygotowawcze do budowy kopalni odkrywkowej Adamów.
W związku ze stwierdzeniem istnienia przemysłowych złóż gazu w rejonie Lubaczowa szczególnie ważnym zadaniem dla Ministerstwa Górnictwa i Energetyki oraz Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego będzie w 1959 r przygotowanie i rozpoczęcie eksploatacji tego złoża. Dla eksploatacji gazu ze złoża w rejonie Lubaczowa należy wybudować gazociąg Lubaczów - Jarosław - Rzeszów - Sędziszów do końca 1959 r., a odcinek tego gazociągu na trasie do Jarosławia ukończyć do dnia 1.VII.1959 r. Umożliwi to w pierwszym terminie częściowe przejęcie gazu z Lubaczowa do gazociągu wschodniego, a w drugim terminie do gazociągu centralnego.
O ile dalsze prace wiertnicze potwierdzą istnienie przemysłowych złóż gazu w rejonie Swarzowa koło Dąbrowy Tarnowskiej i w Trześniku koło Mielca, należy przewidzieć wprowadzenie tych kopalń do eksploatacji już w II kwartale 1959 r. z jednoczesną budową odpowiednich gazociągów na trasach Swarzów - Tarnów i Trześnik - Mielec.
W związku z powyższymi założeniami ustala się wzrost wydobycia gazu w 1959 r. do 460 mln m3 z 384 w 1958 r. oraz znaczne nakłady inwestycyjne na wiercenia i rozbudowę sieci gazociągów.
Dla uzyskania powyższego celu szczególne znaczenie ma terminowe oddanie nowych turbozespołów w elektrowniach: Blachownia - 125 MW, Skawina - 100 MW, Łódź II - 55 MW, Bielsko II - 25 MW, Będzin - 20 MW, Kędzierzyn - 15 MW, Jowisz - 16 MW oraz szeregu mniejszych jednostek. Dalszym podstawowym zadaniem energetyki jest rozpoczęcie i kontynuowanie budowy nowych obiektów zabezpieczających pokrycie szybko wzrastających potrzeb energetycznych w najbliższych latach. Do tych obiektów należą nowo rozpoczynane budowy elektrowni Halemba, Łagisza, elektrowni wodnej Solina na Sanie oraz kontynuowanie budowy dużych elektrowni w Turowie koło Zgorzelca, Pomorzanach koło Szczecina, Sierszy koło Krakowa oraz rozbudowa elektrowni Konin. Szczególną uwagę należy zwrócić na terminową budowę elektrowni w kombinacie górniczo-energetycznym w Turowie.
Należy opracować i zrealizować środki umożliwiające znaczne obniżenie strat sieciowych i poprawę jakości energii dostarczanej odbiorcom.
W wyniku postępu technicznego i uruchomienia nowych ekonomicznych elektrowni jednostkowe zużycie węgla umownego w energetyce zawodowej powinno być obniżone z 0,520 kg/kWh w 1958 r. do 0,502 kg/kWh w 1959 r.
Przyjęty na 1959 r. wzrost produkcji stali powinien być zapewniony przez uruchomienie VIII 370-tonnowego pieca martenowskiego w Hucie im. Lenina i dwóch 70-tonnowych pieców martenowskich w Hucie Warszawa.
W 1959 r. należy uruchomić walcarkę nawrotną blach na zimno w Hucie im. Lenina oraz dążyć do pełnego opanowania procesu produkcji na walcarce tandem. Produkcja blach walcowanych na zimno w 1959 r. powinna przekroczyć 100 tys. tonn.
W 1959 r. należy zwrócić szczególną uwagę na przygotowanie odpowiedniego frontu inwestycyjnego, zapewniającego wzrost produkcji w latach 1959-1962. W tym celu powinna być rozpoczęta budowa IV wielkiego pieca oraz IX i X pieca martenowskiego w Hucie im. Lenina.
Dla zapewnienia wzrostu produkcji stali jakościowych po 1959 r. należy kontynuować budowę Huty "Warszawa", koncentrując środki przede wszystkim na walcowni-zgniataczu i walcowni grubej.
Rok 1959 powinien stać się okresem dalszego wprowadzania w hutnictwie postępu technicznego, a mianowicie należy:
- zmniejszyć zużycie koksu na 1 tonnę surówki do 990 kg (w 1958 r. 1020 kg),
- poprawić wskaźnik wykorzystania objętości wielkich pieców do 1,1 m3/t (w roku 1958 - 1,155 m3/t),
- wprowadzić do produkcji gatunki stali (st. - 52) o podwyższonej wytrzymałości,
- wprowadzić w szerszym zakresie walcowanie w tolerancjach minusowych,
- wprowadzić w szerszym zakresie do programu walcowania profile oszczędnościowe.
W I półroczu 1959 r. należy uruchomić ogniową hutę miedzi w Legnicy, a do końca roku przerobić na miedź elektrolityczną całą bieżącą produkcję rud miedzi łącznie z zapasami koncentratów.
Wiercenia geologiczno-poszukiwawcze za rudami miedzi w rejonie Głogowa należy prowadzić w takim tempie, aby na początku drugiego półrocza 1959 r. można było uzyskać dokumentację dostateczną dla projektowania nowych kopalń. Rok 1959 powinien zapoczątkować zakrojone na szeroką skalę prace projektowe i przygotowawcze nad modernizacją hutnictwa cynku w kierunku stopniowej likwidacji przestarzałych hut destylacyjnych o muflach poziomych i oparcia rozbudowy tej gałęzi przemysłu na najbardziej nowoczesnej technologii. Przeprowadzenie tych zmian ma umożliwić zmniejszenie strat cynku i ołowiu w procesach technologicznych, obniżenie kosztów produkcji oraz radykalny wzrost wydajności pracy i warunków zdrowotnych w hutach.
Należy zapewnić terminową dostawę materiałów i urządzeń do rozbudowy huty aluminium w Skawinie, której terminowe ukończenie w 1960 r. jest niezbędne dla zlikwidowania stale rosnącego importu tego metalu. W związku ze stałym szybkim wzrostem zapotrzebowania na półfabrykaty z aluminium, które poza pokryciem zapotrzebowania na dotychczasowe cele powinny w coraz szerszym zakresie zastępować kosztowne, importowane metale, jak miedź i ołów, należy ukończyć budowę prasowni i ciągarni metali lekkich w Kętach i doprowadzić ten zakład do pełnej zdolności produkcyjnej wynoszącej 44,5 tys. tonn wyrobów rocznie.
Szczególnie duży wzrost powinien nastąpić w zakresie produkcji przeznaczonej na eksport oraz na zaopatrzenie ludności. Eksport wyrobów przemysłu maszynowego powinien wzrosnąć do poziomu 870 mln rubli.
Szczególną uwagę należy zwrócić na stałe podnoszenie jakości, modernizację oraz opracowanie nowych konstrukcji maszyn i urządzeń odpowiadających aktualnemu poziomowi techniki światowej. W 1959 r. należy przygotować odpowiednie zdolności produkcyjne w celu stworzenia warunków do pokrycia wzrastających potrzeb gospodarki narodowej, a zwłaszcza eksportu w następnych latach. W związku z tym należy uznać, iż podstawowymi inwestycjami w przemyśle maszynowym są:
- rozbudowa stoczni morskich w Gdyni, Gdańsku i Szczecinie,
- rozbudowa zakładów taboru kolejowego w Poznaniu, Chrzanowie i odlewni staliwa w Myszkowie,
- rozbudowa zakładów budowy maszyn ciężkich w Elblągu, Kielcach, Świętochłowicach, Nysie, Świdnicy i Mińsku Mazowieckim,
- budowa fabryki łożysk tocznych w Poznaniu,
- budowa fabryki transformatorów wielkich mocy i aparatury trakcyjno-dźwigowej w Łodzi,
- rozbudowa Dolnośląskich Zakładów Maszyn Elektrycznych M-5 we Wrocławiu,
- rozbudowa zakładów wytwórczych instalacji sanitarnych i centralnego ogrzewania.
W przemyśle budowy urządzeń energetycznych należy w 1959 r. stworzyć warunki umożliwiające poważne zwiększenie produkcji w następnych latach, zwłaszcza w zakresie kotłów, turbogeneratorów i transformatorów mocy. W szczególności należy przygotować produkcję kotłów o wydajności 370 i 660 tp/h oraz turbogeneratorów o mocy 120 MW, w celu pokrycia potrzeb energetyki na jednostki dużych mocy z produkcji krajowej. Należy podjąć energiczne środki dla usunięcia przyczyn złej realizacji dostaw taboru kolejowego oraz poważnych opóźnień w uruchomianiu produkcji taboru trakcji elektrycznej powodujących duże trudności przewozowe Polskich Kolei Państwowych.
W 1959 r. należy bezwzględnie zapewnić pełne wykonanie zadań produkcji taboru kolejowego i dostarczyć dla potrzeb kraju: 280 wagonów osobowych dla PKP, 10.173 wagonów towarowych normalnotorowych, z tego 9.125 dla PKP, 28 lokomotyw elektrycznych, z tego 24 dla PKP, oraz 10 elektrycznych jednostek trójczłonowych dla PKP.
W produkcji statków morskich należy zmniejszyć ilość statków z napędem parowym i zapewnić szybki rozwój produkcji nowoczesnych statków o napędzie motorowym.
W 1959 r. należy przekazać do eksploatacji nowe typy statków, a mianowicie: drobnicowce 4300 DWT, chłodnicowce 1630 DWT, kabotażowce 950 DWT oraz rozpocząć budowę trzech dalszych prototypów: zbiornikowca 18000 DWT, statku do przewozu drewna 5700 DWT oraz trawlera przetwórni 1200 DWT. W celu zapewnienia rozwoju produkcji statków motorowych należy rozwijać produkcję silników wysokoprężnych okrętowych głównych i agregatowych.
W przemyśle samochodowym należy rozpocząć seryjną produkcję mikrosamochodów osobowych typu "Mikrus" furgonetek oraz małych samochodów ciężarowych opartych na zespołach samochodu osobowego "Warszawa". Głównym zadaniem przemysłu maszyn rolniczych jest opanowywanie nowych typów maszyn i narzędzi, szczególnie przeznaczonych dla gospodarstw indywidualnych, rozpoczęcie produkcji seryjnej traktorów o mocy 25 KM oraz wyprodukowanie serii próbnej traktorów jednoosiowych z silnikiem wysokoprężnym o mocy 8 KM.
W zakresie wyrobów instalacyjno-sanitarnych należy zapewnić dalszą poprawę zaopatrzenia.
Szczególną uwagę należy zwrócić na maksymalne zwiększenie produkcji grzejników centralnego ogrzewania i wanien kąpielowych.
Do głównych zadań przemysłu maszyn i aparatów elektrycznych należy wykonanie w 1959 r. turboprądnicy o mocy 50.000 kW oraz zapewnienie dostaw silników trakcyjnych i aparatury dla pełnego wykonania programu krajowej produkcji taboru trakcji elektrycznej.
Przy realizacji planu na 1959 r. niezbędne jest zapewnienie pełnego wykonania zadań w zakresie produkcji obronnej przy jednoczesnym wykorzystaniu wolnych zdolności produkcyjnych tego przemysłu do produkcji cywilnej, zwłaszcza w zakresie wyrobów rynkowych.
Wzrost ten umożliwia znaczne polepszenie zaopatrzenia gospodarki narodowej w produkty i półprodukty chemiczne, zwiększenie dostaw artykułów chemicznych i farmaceutycznych na rynek o 12,1%, zwiększenie eksportu chemikalii o 10,6% oraz zmniejszenie importu artykułów chemicznych o 3,8%.
Jednakowoż wśród importowanych artykułów chemicznych znajdują się wyroby, których produkcja może być szybko uruchomiona w kraju.
W związku z tym zaleca się podjęcie w przemyśle chemicznym odpowiednich prac, zmierzających do zlikwidowania tego rodzaju importu w latach następnych. Do podstawowych zadań przemysłu chemicznego w 1959 r. należeć będzie:
- oddanie do ruchu oddziału kauczuku syntetycznego o zdolności produkcyjnej 36.000 tonn na rok w Zakładach Chemicznych Oświęcim,
- zakończenie budowy i oddanie do ruchu oddziału kwasu siarkowego w Toruniu o zdolności produkcyjnej 100,0 tys. tonn na rok,
- zakończenie budowy i oddanie do ruchu zakładu wzbogacenia siarki w Ogorzelcu o zdolności produkcyjnej ca 30 tys. tonn na rok czystej siarki, przy równoczesnym intensywnym prowadzeniu prac inwestycyjnych w kombinacie siarkowym w Tarnobrzegu, szczególnie w zakresie flotacji i rafinacji siarki,
- osiągnięcie zdolności produkcyjnej fenolu syntetycznego (6.500 tonn na rok) w Nadodrzańskich Zakładach Przemysłu Organicznego Rokita w Brzegu Dolnym,
- osiągnięcie pełnej zdolności produkcyjnej I ciągu polichlorku winylu (6.700 tonn na rok) oraz zakończenie budowy i oddanie do ruchu II ciągu o tej samej zdolności produkcyjnej w Zakładach Chemicznych Oświęcim,
- osiągnięcie pełnej zdolności produkcyjnej Azot II, 220 ton na dobę amoniaku syntetycznego w Zakładach Przemysłu Azotowego Kędzierzyn,
- podjęcie prac celem uruchomienia produkcji syntetycznego włosia oraz dostarczenia co najmniej 100 tonn osłonek sztucznych dla przemysłu spożywczego.
Wskaźniki techniczno-ekonomiczne przemysłu chemicznego wykazują w dalszym ciągu niedostateczny poziom w porównaniu z analogicznymi wskaźnikami krajów o przodującej technice.
W związku z tym należy podjąć prace mające na celu uzyskanie wydatniejszej poprawy w tej dziedzinie.
W pozostałych gałęziach przemysłu należy zwrócić szczególną uwagę na terminową realizację następujących ważniejszych inwestycji:
- rozbudowa huty szkła płaskiego "Kara" w Piotrkowie,
- rozbudowa huty szkła opakowaniowego w Wołominie,
- budowa cegielni wapienno-piaskowej w Żytkowicach.
Przemysł ceramiki budowlanej powinien zapewnić terminową realizację przebudowy zakładów na produkcję cegły kratówki.
W celu zmniejszenia kosztów oraz uzyskania oszczędności papieru workowego należy kontynuować i rozwijać przewozy cementu luzem. Należy dążyć do dalszego zmniejszenia zużycia paliwa i energii na jednostkę techniczną przy zachowaniu postępowych wymagań technologii produkcji.
Celem zmniejszenia zużycia drewna w budownictwie poważnym zadaniem jest zwiększenie udziału w ogólnej produkcji materiałów podłogowych oszczędnościowych materiałów drzewnych, materiałów z tworzyw sztucznych (m. in. z polichlorku winylu) oraz materiałów pochodzenia mineralnego.
Zaleca się dalsze popieranie lokalnej produkcji materiałów budowlanych z uwzględnieniem miejscowych potrzeb oraz możliwości surowcowych.
W związku z powyższym należy otoczyć szczególną opieką rozbudowę fabryk płyt pilśniowych w Czarnej Wodzie, Koniecpolu, budowę nowej fabryki płyt pilśniowych w Przemyślu oraz fabryk płyt wiórowych w Szczecinku i Nidzie.
Ze względu na rosnące zapotrzebowanie rynku i wymagania odbiorców w zakresie niektórych rodzajów mebli należy dążyć do dostosowania tej produkcji do zapotrzebowania, m. in. przez rozszerzenie zdolności produkcyjnych przemysłu meblarskiego oraz poprawienie jakości mebli i wprowadzenie na rynek nowych estetycznych modeli. Głównym zadaniem przemysłu celulozowo-papierniczego w 1959 r. powinno być zapewnienie terminowej realizacji inwestycji, a w szczególności uruchomienie dalszych oddziałów Fabryki Celulozy w Kostrzyniu i osiągnięcie w niej założonego przyrostu zdolności produkcyjnej. Kontynuowanie budowy fabryki papieru w Ostrołęce i uruchomienie w końcu 1959 r. w tej fabryce maszyny do produkcji papieru workowego i maszyny do tektury falistej, prowadzenie budowy oddziału kartonu w Jeziornej oraz osiągnięcie pełnej zdolności produkcyjnej na maszynie do papieru gazetowego w Fabryce Papieru w Skolwinie.
Ponadto, ze względu na występujący niedobór papierówki, należy również dążyć do maksymalnego zużycia do produkcji celulozy zrzyn tartacznych, których ilość powinna przekroczyć 100 tys. m3.
Należy w 1959 r. zapewnić szybszy od przeciętnego wzrost produkcji wyrobów odzieżowych i obuwia dla dzieci i młodzieży w celu całkowitego zaspokojenia potrzeb rynku na wymienione asortymenty oraz maksymalnie zwiększyć produkcję wyrobów dziewiarskich dla dzieci i młodzieży.
W zakresie jakości produkcji należy zapewnić polepszenie wyrobów przemysłu włókienniczego i skórzanego oraz dalsze wzbogacenie asortymentu, a w szczególności:
- maksymalnie zwiększyć produkcję tkanin z włókna sztucznego typu "phrix", zastępujących w użytkowaniu tkaniny wełniane i niektóre asortymenty tkanin bawełnianych,
- znacznie rozszerzyć asortyment produkowanych tkanin lnianych,
- maksymalnie rozszerzać wykańczanie tkanin apreturami uszlachetniającymi, a mianowicie niemnącą, niekurczliwą, wodoodporną i innymi,
- polepszyć jakość i znacznie wzbogacić asortyment wyrobów futrzarskich, przede wszystkim ze skór nutrii,
- wydatnie polepszyć jakość i wzbogacić asortyment galanterii skórzanej, a mianowicie waliz, toreb, teczek, tornistrów itp.
W celu lepszego rozpoznania i zaspokojenia potrzeb rynku przez przemysł należy:
- zorganizować w miastach wojewódzkich sklepy fabryczne prowadzone przez zakłady produkujące tkaniny lniane i pakulane,
- zorganizować odpowiednią reklamę tkanin lnianych i pakulanych,
- wyodrębnić w większych miastach z istniejącej sieci detalicznej nadzorowanej przez Ministerstwo Handlu Wewnętrznego pewną ilość sklepów, które będą sprzedawały wyroby futrzarskie, wyroby odzieżowe i galanterię skórzaną pochodzącą wyłącznie z przemysłu państwowego i powiązać bezpośrednio te sklepy z producentami tych wyrobów,
-zorganizować w fabrykach państwowego przemysłu kluczowego, produkujących wyroby futrzarskie, galanterię skórzaną i wyroby guzikarsko-galanteryjne, bezpośrednią akwizycję, dla rozszerzenia punktów sprzedaży tych wyrobów w istniejącej sieci sklepów Ministerstwa Handlu Wewnętrznego.
Wobec ograniczonych zdolności produkcyjnych w przędzalniach bawełniarskich i wełniarskich oraz w garbarniach należy w 1959 r. maksymalnie wykorzystać istniejący potencjał produkcyjny przez osiągnięcie wyższych wskaźników wydajności oraz rozszerzyć, zgodnie z planem inwestycyjnym, moce produkcyjne tych przemysłów przez terminowe oddawanie do eksploatacji obiektów rekonstruowanych i nowych.
W zakresie eksportu artykułów spożywczych należy dążyć do znacznego urozmaicenia asortymentu i obok zwiększenia oraz poprawy jakości eksportu artykułów tradycyjnych, jak bekony, szynki, konserwy, słód, cukier i jaja, należy usilnie dążyć do wyjścia na rynki zagraniczne z innymi artykułami spożywczymi eksportowanymi dotychczas jedynie w niewielkich rozmiarach, jak wódki, piwo, cukierki, zioła, przetwory owocowo-warzywne, wędliny, drób bity itp.
W przemyśle cukrowniczym należy zapewnić wykonanie planu kontraktacji buraków, szczególnie w drodze zwiększenia powierzchni uprawy w województwach wschodnich i południowych, dążyć do zmniejszenia strat przerobowych oraz do zwiększenia zdolności produkcyjnych cukrownictwa przez dalszą rozbudowę i modernizację cukrowni i urządzeń plantacyjnych.
W przemyśle tłuszczowym należy maksymalnie rozszerzyć produkcję margaryny, a zwłaszcza margaryny mlecznej, której udział w ogólnej produkcji margaryny powinien wzrosnąć do ca 65%, oraz dążyć do zwiększenia zdolności produkcyjnych przez dalszą rozbudowę margarynowni i rafinerii.
W przemyśle tytoniowym należy dołożyć starań dla jak najlepszego asortymentowego pokrycia potrzeb rynku na papierosy ustnikowe gatunku "Nysa" i "Płaskie" oraz uruchomić produkcję nowoczesnych papierosów z filtrem.
W przemyśle piwowarsko-słodowniczym należy zwiększyć zdolności produkcyjne w drodze rozbudowy i odbudowy browarów i słodowni. Szczególnie ważnym zadaniem jest uzyskanie dodatkowych zdolności produkcyjnych w zakresie produkcji słodu. Należy odpowiednio zwiększyć kontraktację jęczmienia browarnianego i cykorii dla pełnego pokrycia zapotrzebowania rynku krajowego i eksportu.
W przemyśle ziemniaczanym należy zwiększyć zdolności produkcyjne przez rozbudowę i modernizację zakładów oraz dążyć do pełnego wykorzystania wszystkich dni dla przerobu ziemniaka w kampanii jesiennej.
W przemyśle owocowo-warzywnym należy dążyć do pełnego wykorzystania i rozszerzenia zdolności produkcyjnych oraz sprawnego zaopatrzenia tego przemysłu w surowiec. Należy opracować i podjąć niezwłoczną realizację programu rozbudowy przemysłu owocowo-warzywnego i przechowalnictwa owoców, tak ażeby zapewnić w najbliższych 3 latach całkowity skup oraz przerób i zabezpieczenie skupionych owoców i warzyw.
W przemyśle mięsnym należy zwrócić uwagę na maksymalne wykorzystanie istniejących zdolności produkcyjnych, zwłaszcza w zakładach będących w gestii wojewódzkich rad narodowych i spółdzielczości. Szczególna uwaga powinna być zwrócona na zwiększenie produkcji konserw, szynek oraz na poprawę jakości wyrobów mięsnych. Należy zwłaszcza przedsięwziąć środki zmierzające do podniesienia jakości produkowanego bekonu, co umożliwi w przyszłości uzyskanie lepszych warunków sprzedaży tego artykułu na rynkach zagranicznych. Należy dążyć również do zwiększenia tuczu przemysłowego ponad ustalenia planu wykorzystując na te cele m. in. obiekty zwolnione przez państwowe gospodarstwa rolne. Należy podjąć odpowiednie środki dla pełnego zaopatrzenia przemysłu konserwowego w puszki.
W przemyśle jajczarsko-drobiarskim należy rozwijać hodowlę drobiu rzeźnego przy zakładach.
W przemyśle mleczarskim powinno się dążyć do odbioru możliwie całej nadwyżki towarowej mleka, oferowanej przez dostawcę. Należy maksymalnie zwiększyć zdolności produkcyjne przez rozbudowę istniejących i budowę nowych zakładów. Należy zwrócić uwagę na poprawę jakości masła, serów oraz twarogów spożywczych, jak również usprawnić dostawy tych artykułów do sieci detalicznej.
W przemyśle koncentratów spożywczych należy rozwinąć produkcję gotowych potraw, polepszyć jakość oraz skierować wysiłki w kierunku zwiększenia mocy produkcyjnej.
W zakresie rybołówstwa morskiego należy dążyć do jak najdalej idącego zmniejszenia procentu deklasyfikacji ryby pochodzącej w szczególności z połowów pozabałtyckich przez lepszą organizację pracy, jak również wypracowanie najbardziej ekonomicznych założeń eksploatacyjnych przy połowach dokonywanych w oparciu o statki-bazy.
Należy również dążyć do sprawnej realizacji podjętej akcji rozwoju rybołówstwa przybrzeżnego.
W zakresie przemysłu rybnego należy do maksimum wykorzystać surowiec szprotowy do przerobu na wysokiej jakości przetwory rybne.
* * *
Szczególną uwagę przemysł drobny powinien zwrócić na rozwój produkcji rynkowej oraz usług przemysłowych i nieprzemysłowych.
Wartość produkcji rynkowej w państwowym przemyśle terenowym powinna wzrosnąć o 15,8%, a w spółdzielczości pracy o 11%. Należy przy tym jak najbardziej dostosować produkcję przemysłu drobnego do aktualnych potrzeb i wymagań nabywców, urozmaicać asortyment, produkować towary w oparciu o nowe poszukiwane wzory i fasony, zwracać uwagę na jakość i estetykę produkcji, dążąc równocześnie do obniżenia kosztów oraz cen wyrobów i usług. Należy zwłaszcza rozwijać produkcję opartą na surowcach lokalnych, zwłaszcza takich, jak owoce, warzywa, grzyby, jagody, nadwyżki gospodarki hodowlanej i rolnej nie wykorzystywane przez przemysł kluczowy, na surowcach odpadowych, jak odpady żelastwa użytkowego, przędze odpadkowe i szmaty, odpady przemysłu chemicznego i tłuszczowego, kości, odpady gumowe, żużel paleniskowy, oraz na surowcach zastępczych (zwłaszcza o ile chodzi o przemysł materiałów budowlanych, meblarski i obuwniczy).
Szczególnie należy rozszerzać produkcję przemysłu spożywczego, przemysłu materiałów budowlanych, przemysłu chemicznego, w dziedzinie zaś przemysłu odzieżowego i obuwniczego produkcję odzieży i obuwia dla dzieci i młodzieży.
W państwowym przemyśle terenowym należy zakończyć budowę fabryk obuwia dziecięcego i młodzieżowego w Augustowie, Mławie i Łudowie, uruchamiając w dwóch ostatnich fabrykach produkcję na dwie zmiany. Należy również wybudować przetwórnię owocowo-warzywną w Lipnie oraz rozbudować sieć wytwórni octu i rozlewni kwasu węglowego.
W rzemiośle indywidualnym wzrost liczby warsztatów, ilości zatrudnionych oraz wzrost obrotów szacuje się w stosunku do przewidywanych wyników 1958 r. na około 7,5-8,0%.
W dziedzinie rzemiosła indywidualnego należy przede wszystkim popierać rozwój warsztatów świadczących usługi dla ludności, zwłaszcza na wsi, w małych osiedlach i miasteczkach oraz na Ziemiach Zachodnich, jak również takich rzemiosł usługowych w miastach, których brak jest szczególnie odczuwany, jak np. instalatorstwo elektryczne i wodociągowe, naprawa radioaparatów, sprzętu gospodarstwa domowego, rowerów, mebli itp. Ponadto rzemiosło powinno uzupełniać produkcję rynkową przemysłu uspołecznionego oraz produkować na ekspert.
* * *
W celu osiągnięcia istotnego postępu w gospodarce narodowej, a zwłaszcza w dziedzinie wydajności pracy, obniżki kosztów oraz wykorzystania istniejących w tym zakresie rezerw, należy w 1959 r. konsekwentnie realizować zadania w zakresie postępu technicznego.
Wymaga to skoncentrowania wysiłków przede wszystkim w dziedzinie zwiększenia wydajności pracy, pogłębienia oszczędności paliw i energii oraz obniżenia zużycia surowców i materiałów we wszystkich gałęziach produkcji.
Równolegle należy znacznie zwiększyć stopień wykorzystania istniejących zdolności produkcyjnych, w szczególności na nowo uruchomionych, wysokowydajnych agregatach, oraz skrócić ich okresy rozruchu. Należy szybciej uruchamiać nowe asortymenty i nowe technologie produkcji.
Konieczne jest dalsze doskonalenie produkcji, transportu wewnątrzzakładowego oraz usprawnienie gospodarki remontowej i innych służb pomocniczych.
Szczególna uwaga powinna być zwrócona na podniesienie jakości produkcji, nowoczesność i lekkość konstrukcji oraz zwiększenie wartości użytkowej i estetyki wyrobów.
Reorganizacja instytutów przemysłowych i nowy system finansowania prac w dziedzinie postępu techniki i badań, obejmujący wszystkie placówki naukowo-badawcze, powinien przyczynić się do poważnej intensyfikacji prac w dziedzinie przygotowania i wdrażania nowej techniki.
Należy rozwijać prace badawcze związane z postępem, a także znacznie szybciej niż dotychczas wprowadzać ich wyniki do produkcji.