Zm.: ustawa z dnia 31 lipca 1919 r. (Dz. Pr. Nr 65, poz. 392), a także ustawa z dnia 8 stycznia 1920 r. (Dz. Ust. Nr 4, poz. 18) o przyznaniu dla cywilnych emerytowanych funkcjonarjuszów państwowych, kolejowych, dla nauczycieli szkół powszechnych, średnich i wyższych, jak też dla wdów i sierot po nich oraz księży emerytów nadzwyczajnego dodatku drożyźnianego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1920.23.127

Akt jednorazowy

Wersja od: 4 sierpnia 1920 r.

USTAWA

z dnia 5 marca 1920 r.

w sprawie zmiany ustawy z dnia 31 lipca 1919 r. (Dz. Pr. Nr. 65 poz. 392), a także ustawy z dnia 8 stycznia 1920 r. (Dz. Ust. Nr. 4 poz. 18) o przyznaniu dla cywilnych emerytowanych funkcjonarjuszów państwowych, kolejowych, dla nauczycieli szkół powszechnych, średnich i wyższych, jak też dla wdów i sierot po nich oraz księży emerytów nadzwyczajnego dodatku drożyźnianego. ^*

Art.  1.

Artykuł 2 ustawy z dnia 31 lipca 1919 roku (Dz. Pr. Nr. 65 poz. 392) otrzymuje brzmienie następujące:

Nadzwyczajny dodatek drożyźniany będzie wypłacany miesięcznie i wynosi od dotychczas pobieranych emerytur, pensji wdowich i sierocych, jakoteż darów z łaski, bez dodatków drożyźnianych i kwartalnych:

a) dla emerytów, wdów i sierot z zaopatrzeniem, wymierzonem wedle ustaw austrjackich w rocznych kwotach:

do	400	kor.	włącznie		400%
"	600	"	"		200%
"	1000	"	"		150%
"	2000	"	"		100%
wyżej	2000	"	"		40%

b) dla emerytów, wdów i sierot z zaopatrzeniem, wymierzonem wedle ustaw rosyjskich w rocznych kwotach:

do	200	mar.	włącznie		500%
"	300	"	"		400%
"	600	"	"		300%
"	1000	"	"		200%
"	2000	"	"		140%
wyżej	2000	"	"		60%

Inne artykuły powołanej ustawy z dnia 31 lipca 1919 roku pozostają bez zmiany.

Art.  2.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1920 roku i z dniem tym traci moc obowiązującą ustawa z dnia 8 stycznia 1920 roku (Dz. Ust. Nr 4 poz. 18).

Art.  3.

Dodatki drożyźniane do emerytur winny być wypłacane jednocześnie z zasadniczemi poborami emerytalnemi, t. j. zgóry, zaczynając od dnia 2 każdego miesiąca za miesiąc bieżący.

Art.  4.

Wykonanie niniejszej ustawy poleca się Ministrowi Skarbu.

^* Z dniem 4 sierpnia 1920 r. moc niniejszej ustawy rozciąga się na byłych wojskowych oficerów, duchownych, urzędników wojskowych i szeregowców b. armji rosyjskiej i austrjackiej, o ile pobierają ze Skarbu emeryturę lub zasiłki z tytułu służby swej w armjach odnośnych państw zaborczych, oraz na wdowy i sieroty po nich, o ile te ostatnie pobierają ze Skarbu pensję wdowią lub sierocą z tytułu służby ich mężów albo ojców w jednej ze wspomnianych wyżej armji, zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 15 lipca 1920 r. (Dz.U.20.67.452).