Rozdział 5 - WYRÓB I OPODATKOWANIE DROŻDŻY. - Wykonanie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 11 lipca 1932 r. o monopolu spirytusowym, opodatkowaniu kwasu octowego i drożdży oraz sprzedaży napojów alkoholowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.88.746

Akt utracił moc

Wersja od: 29 listopada 1950 r.

V.

WYRÓB I OPODATKOWANIE DROŻDŻY.

1.

Wyrób drożdży.

§  267.

1. Wyrób drożdży piekarnianych może się odbywać tylko w wytwórniach, specjalnie na ten cel urządzonych noszących nazwę drożdżowni.

2. Do drożdżowni mają zastosowanie postanowienia §§ 49 - 51, 52 ust. 1 i 3, 54 - 64, nadto zaś do drożdżowni, które przy wyrobie drożdży wypędzają z brzeczki spirytus, mają zastosowanie przepisy o wyrobie spirytusu.

§  268.

1. Drożdżownia ma posiadać następujące oddzielne pomieszczenia:

a) do przygotowania zacierów i do fermentacji,

b) do prasowania, formowania, pakowania i banderolowania drożdży,

c) do przechowywania drożdży opakowanych i obanderolowanych,

d) do przechowywania drożdży, którym, po wyjściu z pod prasy nie nadano tego samego dnia formy cegiełek, ani też nie opakowano ich i nie obanderolowano.

2. Okna pomieszczeń wyszczególnionych pod literami b) i d) w ust. 1 mają być zaopatrzone w siatki nadające się do urzędowego zabezpieczenia.

3. Pomieszczenia do przechowywania nieopodatkowanych i nieobanderolowanych drożdży mają znajdować się pod urzędowem zamknięciem.

4. Drożdżownie nie mogą posiadać aparatów destylacyjnych.

§  269.

1. Przed uruchomieniem drożdżowni przedsiębiorca powinien złożyć inspektorowi K. S. zgłoszenie w dwóch egzemplarzach o zamierzonym wyrobie drożdży według wzoru Nr. 42.

2. Inspektor K. S. po zbadaniu wniesionego zgłoszenia poświadcza na obu egzemplarzach zgłoszenia, że nie znajduje przeszkód do rozpoczęcia wyrobu i jeden egzemplarz zwraca przedsiębiorcy, a drugi przesyła urzędowi skarbowemu.

§ 270. Zabrania się używania do zacierów drożdżowych piany i innych odpadków, pozostających po odcedzeniu i przepłókaniu drożdży.

§  271.

1. Drożdżownie nie pędzące spirytusu z brzeczki mają zgłaszać w jaki sposób będą niszczyły brzeczkę drożdżową.

2. Brzeczkę należy niszczyć w obecności urzędnika K. S. dozorującego wytwórnię drożdży, który po każdorazowem zniszczeniu brzeczki, czyni o tem krótką wzmiankę w księdze obrachunkowej. Zapis ten w księdze jest zbędny, gdy drożdżownia posiada odpowiednie urządzenia (rurociągi) do automatycznego spływania brzeczki, niezwłocznie po jej oddzieleniu od drożdży, do kanału nieczystości. Urządzenia takie mają być urzędowo zabezpieczone na całej swej długości plombami inspektora K. S.

3. Zabrania się wywożenia brzeczki drożdżowej poza obręb drożdżowni, w której brzeczkę tę otrzymano.

§  272.

1. Po ukończeniu roku obrachunkowego należy przeprowadzić w drożdżowni roczny obrachunek, zestawić i przenieść remanenty ze starej do nowej księgi obrachunkowej. Do starej księgi obrachunkowej należy zapisać na przychód drożdże, które otrzymano z produktów zatartych przed 1 września danej kampanji, a ustalony w ten sposób ogólny remanent przenieść dopiero do nowej księgi. Cegiełki drożdżowe, pochodzące z powyższych zacierów i oklejane opaskami podatkowemi po pierwszym września, wpisuje się do nowej księgi obrachunkowej.

2. Obliczenia obrotu drożdżowni i kontrolę podatku spożywczego od drożdży dokonywa się przez zestawienie rzeczywistej ilości wyrobionych i zważonych drożdży z ilością drożdży obanderolowanych, z uwzględnieniem wywozu zagranicę oraz strat i braków podanych w ust. 3.

3. Za usprawiedliwione uznaje się przy obrachunku straty i braki spowodowane:

a) nadwagą (§ 274),

b) zniszczeniem zepsutych drożdży (§ 278),

c) użyciem we własnej wytwórni do zadawania drożdżami zacierów.

2.

Opaski podatkowe.

§  273.

1. Niezwłocznie po otrzymaniu opasek z kasy skarbowej, przedsiębiorca powinien ostemplować je pieczęcią firmową drożdżowni. Do ostemplowania należy używać trwałej farby (tuszu). Na każdej opasce ma być zupełnie wyraźny odcisk całej pieczęci firmowej.

2. Przedsiębiorca powinien przechowywać wykupione banderole we wzorowym porządku i tak, aby je można było w każdej chwili łatwo przeliczyć.

§  274.

1. Drożdże mają być po wyjściu z pod prasy natychmiast odważone.

2. Przed sprzedażą należy sformować drożdże w cegiełki 100 gramowe lub 500 gramowe. Nadwaga na wyschnięcie może wynosić do 5% wagi cegiełek.

3. Do sprawdzania wagi cegiełek należy w oddziale formowania drożdży w cegiełki ustawić legalizowaną wagę oraz dostateczną ilość legalizowanych odważników.

4. Prasowanie, ważenie i banderolowanie drożdży może się odbywać wyłącznie w obecności urzędnika K. S. sprawującego stały nadzór.

§  275.

1. Do zewnętrznego opakowania cegiełek drożdży wolno używać tylko takiego papieru, na którym banderolę można trwale nakleić; w szczególności nie wolno używać w tym celu papieru błyszczącego parafinowanego lub woskowanego.

2. Na opakowaniu każdej cegiełki drożdżowej ma być uwidoczniona waga cegiełki, firma i siedziba drożdżowni.

§  276.

1. Na opakowane cegiełki drożdżowe należy naklejać opaski podatkowe starannie i trwale dokoła przez całą długość cegiełki w ten sposób, aby opaska pokrywała brzeg opakowania widoczny na jednej z podłużnych stron, a końce jej schodziły się na przeciwległej podłużnej stronie. Opaski naklejane na cegiełki, mają odpowiadać wadze cegiełek.

2. Drożdże wolno wydawać z wytwórni i wprowadzać do wolnego obrotu dopiero po zaopatrzeniu ich w opaski podatkowe (banderole).

3. W miejscach detalicznej sprzedaży wolno dzielić obanderolowane cegiełki drożdży dla sprzedaży cząstkowej spożywcom. Dzielenie ma odbywać się prostopadle do opaski. W zakładzie handlowym wolno przechowywać tylko jedną napoczętą cegiełkę.

4. Zabrania się zdejmowania, względnie odklejania opasek podatkowych, oraz przechowywania poza wytwórnią, wypożyczania, kupna lub sprzedaży opasek.

§ 277. Drożdże, których w dniu wyjścia z pod prasy po odważeniu i zapisaniu w księdze produkcji, nie sformowano w cegiełki, nie opakowano i nieobanderolowano, należy przechowywać w oddzielnem pomieszczeniu pod urzędowem zamknięciem (§ 268 ust. 1 lit. d) w naczyniach, których tarę zaświadczają protokólarnie urzędnicy K. S. przy sprawdzaniu lub w miarę nabywania tych naczyń przez drożdżownie. Waga naczyń przenośnych ma być uwidoczniona na naczyniu.

§  278.

1. Jeżeli okaże się, że wyprodukowane, a jeszcze nie obanderolowane drożdże, nie są zdatne do użycia, wówczas na żądanie przedsiębiorcy mogą być one zniszczone w obecności dwóch urzędników skarbowych. Przed zniszczeniem urzędnicy K. S. powinni sprawdzić ilość, wagę i przyczyny niezdatności drożdży do użycia.

2. Urzędnicy skarbowi sporządzają w dwóch egzemplarzach protokół zniszczenia drożdży; protokół ten podpisuje również przedsiębiorca wytwórni, względnie zastępca i dwóch świadków. Jeden egzemplarz protokółu należy dołączyć do księgi obrachunkowej, drugi zaś przesłać izbie skarbowej.

§  279.

1. Naderwane lub uszkodzone opaski podatkowe nie mogą być używane do naklejania na cegiełki drożdżowe, ani też nie mogą być wymieniane w kasie skarbowej. Opaski takie mają być oddawane urzędnikowi K. S. dozorującemu drożdżownię, który przechowuje je do przybycia inspektora K. S. w obecności którego opaski te mają być zniszczone z równoczesnem sporządzeniem protokółu.

2. Na mocy takich protokółów zniszczone opaski wpisuje się na rozchód w księdze obrachunkowej drożdżowni.

3. W przypadkach ujawnienia w drożdżowniach opasek w ilości większej od zapasu, wynikającego z obrachunku odnośnej księgi, urzędnik stałego nadzoru powinien niezwłocznie opieczętować cały zapas, znajdujących się w przedsiębiorstwie opasek podatkowych, sporządzić odpowiedni protokół, przeprowadzić szczegółowe dochodzenie w celu stwierdzenia przyczyn i o wyniku donieść niezwłocznie urzędowi skarbowemu.

§ 280. Zezwolenia na wydawanie z wytwórni wolnych od podatku drożdży w stanie płynnym, przeznaczonych do celów przetwórczych na artykuły niespożywcze, wydaje Minister Skarbu. Drożdże te pozostają pod kontrolą skarbową do chwili wzięcia ich do procesu przetwórczego.

3.

Składnice.

§  281.

1. Zabrania się przerabiania i zmieniania formy drożdży poza wytwórnią, jak również wydawania drożdży niesformowanych z wytwórni.

2. Minister Skarbu może jednak zezwolić krajowym wytwórniom drożdży na urządzenie w miejscach znaczniejszego zbytu drożdży osobnych składnic pod firmą drożdżowni, w których magazynowanoby drożdże, wyprodukowane w wytwórni, formowano je w cegiełki i banderolowano.

3. Składnice mają odpowiadać następującym warunkom:

a) wywóz niesformowanych drożdży z wytwórni do składu fabryki ma odbywać się w zamkniętych urzędowo naczyniach drewnianych, uprzednio urzędowo starowanych;

b) o zamierzonym wywozie każdej przesyłki drożdży do składnicy przedsiębiorca wytwórni, względnie jej kierownik, powinien zawiadomić urzędnika K. S., dozorującego wytwórnię, pismem, sporządzonem w 3 egzemplarzach według wzoru Nr. 43. Urzędnik ten sprawdza wagę ładunku, podpisuje wszystkie egzemplarze oznajmienia, zabezpiecza naczynia z drożdżami zapomocą plomb i przesyła jedno oznajmienie urzędnikowi, dozorującemu składnicę. Pozostałe 2 egzemplarze oznajmienia oddaje przedsiębiorstwu: jedno z tych oznajmień służy za dokument towarzyszący przesyłce, drugie zaś jako dokument rozchodowy drożdżowni. Ilość wywiezionych drożdży należy zapisać do osobnej kolumny rozchodu księgi obrachunkowej;

c) urzędnik K. S., dozorujący składnicę, sprawdza wagę przesyłki po jej nadejściu, potwierdza odbiór na oznajmieniu i wtórniku tegoż i zwraca urzędnikowi K. S., dozorującemu wytwórnię, który dołącza potwierdzone oznajmienie do odnośnej pozycji rozchodu;

d) kierownik składnicy zapisuje na przychód do księgi obrachunkowej przyjętą ilość drożdży i dołącza do odnośnej pozycji wtórnik oznajmienia;

e) formowanie drożdży w cegiełki i banderolowanie ich ma się odbywać w ten sam sposób, jak w wytwórni drożdży;

f) przedsiębiorca drożdżowni powinien uiścić we właściwej kasie skarbowej w przeciągu 7 dni podatek od ewentualnych ubytków, stwierdzonych w składnicy, a stanowiących różnicę pomiędzy wagą ustaloną w wytwórni i wagą stwierdzoną w składnicy;

g) po rocznym obrachunku (§ 272) księgę obrachunkową składnicy wraz z jej załącznikami dołącza się do księgi obrachunkowej drożdżowni.

4.

Obrót z zagranicą.

§  282.

1. Podania o zezwolenia na przywóz drożdży z zagranicy należy składać do Ministerstwa Skarbu (art. 23) za pośrednictwem izb skarbowych.

2. Na podstawie udzielonych zezwoleń drożdże mogą być sprowadzane z zagranicy przez urzędy celne I klasy i tylko przez osoby, opłacające świadectwo przemysłowe I kategorji dla przedsiębiorstw handlowych oraz zakłady przemysłowe dla własnej produkcji.

3. Nie mogą trudnić się przywozem drożdży z zagranicy w celach handlowych osoby, znajdujące się w stanie upadłości.

4. Minister Skarbu może uwolnić przedsiębiorców drożdżowni od obowiązku formowania w cegiełki drożdży zarodowych, sprowadzanych z zagranicy do dalszego przerobu.

5. Urzędy celne wydają opaski podatkowe (banderole) tylko osobom, które przedstawią odpowiednie zezwolenie.

§  283.

1. Przywożone z zagranicy drożdże mają być sformowane w cegiełki 100-gramowe lub 500-gramowe. Nadwaga na wyschnięcie może wynosić do 5% wagi cegiełki.

2. Obanderolowanie drożdży zagranicznych ma się odbywać pod nadzorem urzędników celnych, po rewizji celnej, lecz przed wypuszczeniem towaru z urzędu celnego.

3. Opaski podatkowe (banderole) nabyte w kasie urzędu celnego należy nałożyć na opakowanie cegiełki w sposób, przepisany w § 276. Przed użyciem opasek urząd celny oznacza je swoją pieczęcią.

4. Po obanderolowaniu urząd celny wydaje drożdże odbiorcy, względnie osobie upoważnionej do rozporządzenia towarem, przyczem mają zastosowanie postanowienia § 247 ust. 2.

§  284.

1. Wywóz drożdży zagranicę może nastąpić albo w stanie sformowanym (bez banderoli) lub niesformowanym w naczyniach lub skrzyniach, nadających się do nałożenia zabezpieczeń urzędowych.

2. Przedsiębiorca powinien prowadzić oddzielną księgę kontroli drożdży wysyłanych zagranicę według wzoru Nr. 18.

§  285.

1. O każdej zamierzonej wysyłce drożdży zagranicę, względnie na obszar w. m. Gdańska obowiązany jest przedsiębiorca przed dokonaniem wysyłki przesłać właściwemu inspektorowi K. S. oznajmienie (wzór Nr. 44) względnie wzór przewidziany w art. 207 i 208 umowy z dnia 24 października 1921 r. zawartej pomiędzy Polską a w. m. Gdańskiem (zał. do Dz. U. R. P. z 1922 r. Nr. 16, poz. 139). Przed przybyciem urzędników K. S. nie wolno drożdży, przeznaczonych na wywóz, pakować do skrzyń lub naczyń

2. Odprawa drożdży, przeznaczonych na wywóz zagranicę może się odbywać tylko w naczyniach lub skrzyniach, starowanych i napełnianych w obecności odprawiających je urzędników skarbowych; drożdże razem z opakowaniem odważa się na legalizownej wadze.

3. Naczynia lub skrzynie z drożdżami należy zabezpieczyć urzędowo plombami i przekazać właściwemu urzędowi celnemu I klasy, wyznaczając jednocześnie przybliżony termin dostawy do tego urzędu. Wyniki odprawy, ilość i numery plomb na poszczególnych naczyniach i skrzyniach, tudzież przybliżony termin dostawy do urzędu celnego zaznacza inspektor K. S. w trzech egzemplarzach oznajmienia. Wypełnione w powyższy sposób oznajmienie odsyła urzędnik K. S. właściwemu urzędowi celnemu, drugi egzemplarz oznajmienia towarzyszy przesyłce drożdży jako dokument przewozowy, trzeci egzemplarz oznajmienia pozostaje w miejscu wywozu. Ilość drożdży odprawionych z wytwórni zagranicę zapisuje się do rubryki rozchodu drożdży nieobanderolowanych w księdze obrachunkowej danej wytwórni oraz w księdze kontroli drożdży wysłanych zagranicę, przyczem dokonywujący odprawy urzędnik K. S. stwierdza wpisy w księdze własnoręcznym podpisem.

4. Przesyłka drożdży ma być dostarczona do urzędu celnego z nienaruszonemi plombami urzędowymi w terminie oznaczonym w oznajmieniu.

5. Urząd celny dokonywa odprawy celnej, sprawdza stan zabezpieczeń, całość naczyń i skrzyń, ich liczbę, wagę i zgodność dostawionej przesyłki z otrzymanem oznajmieniem. W razie powzięcia wątpliwości co do zawartości przesyłki, urząd celny może według swego uznania zarządzić ściślejszą rewizję przesyłki.