Oddział 1 - Wyrób drożdży. - Wykonanie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 11 lipca 1932 r. o monopolu spirytusowym, opodatkowaniu kwasu octowego i drożdży oraz sprzedaży napojów alkoholowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.88.746

Akt utracił moc

Wersja od: 29 listopada 1950 r.

1.

Wyrób drożdży.

§  267.

1. Wyrób drożdży piekarnianych może się odbywać tylko w wytwórniach, specjalnie na ten cel urządzonych noszących nazwę drożdżowni.

2. Do drożdżowni mają zastosowanie postanowienia §§ 49 - 51, 52 ust. 1 i 3, 54 - 64, nadto zaś do drożdżowni, które przy wyrobie drożdży wypędzają z brzeczki spirytus, mają zastosowanie przepisy o wyrobie spirytusu.

§  268.

1. Drożdżownia ma posiadać następujące oddzielne pomieszczenia:

a) do przygotowania zacierów i do fermentacji,

b) do prasowania, formowania, pakowania i banderolowania drożdży,

c) do przechowywania drożdży opakowanych i obanderolowanych,

d) do przechowywania drożdży, którym, po wyjściu z pod prasy nie nadano tego samego dnia formy cegiełek, ani też nie opakowano ich i nie obanderolowano.

2. Okna pomieszczeń wyszczególnionych pod literami b) i d) w ust. 1 mają być zaopatrzone w siatki nadające się do urzędowego zabezpieczenia.

3. Pomieszczenia do przechowywania nieopodatkowanych i nieobanderolowanych drożdży mają znajdować się pod urzędowem zamknięciem.

4. Drożdżownie nie mogą posiadać aparatów destylacyjnych.

§  269.

1. Przed uruchomieniem drożdżowni przedsiębiorca powinien złożyć inspektorowi K. S. zgłoszenie w dwóch egzemplarzach o zamierzonym wyrobie drożdży według wzoru Nr. 42.

2. Inspektor K. S. po zbadaniu wniesionego zgłoszenia poświadcza na obu egzemplarzach zgłoszenia, że nie znajduje przeszkód do rozpoczęcia wyrobu i jeden egzemplarz zwraca przedsiębiorcy, a drugi przesyła urzędowi skarbowemu.

§ 270. Zabrania się używania do zacierów drożdżowych piany i innych odpadków, pozostających po odcedzeniu i przepłókaniu drożdży.

§  271.

1. Drożdżownie nie pędzące spirytusu z brzeczki mają zgłaszać w jaki sposób będą niszczyły brzeczkę drożdżową.

2. Brzeczkę należy niszczyć w obecności urzędnika K. S. dozorującego wytwórnię drożdży, który po każdorazowem zniszczeniu brzeczki, czyni o tem krótką wzmiankę w księdze obrachunkowej. Zapis ten w księdze jest zbędny, gdy drożdżownia posiada odpowiednie urządzenia (rurociągi) do automatycznego spływania brzeczki, niezwłocznie po jej oddzieleniu od drożdży, do kanału nieczystości. Urządzenia takie mają być urzędowo zabezpieczone na całej swej długości plombami inspektora K. S.

3. Zabrania się wywożenia brzeczki drożdżowej poza obręb drożdżowni, w której brzeczkę tę otrzymano.

§  272.

1. Po ukończeniu roku obrachunkowego należy przeprowadzić w drożdżowni roczny obrachunek, zestawić i przenieść remanenty ze starej do nowej księgi obrachunkowej. Do starej księgi obrachunkowej należy zapisać na przychód drożdże, które otrzymano z produktów zatartych przed 1 września danej kampanji, a ustalony w ten sposób ogólny remanent przenieść dopiero do nowej księgi. Cegiełki drożdżowe, pochodzące z powyższych zacierów i oklejane opaskami podatkowemi po pierwszym września, wpisuje się do nowej księgi obrachunkowej.

2. Obliczenia obrotu drożdżowni i kontrolę podatku spożywczego od drożdży dokonywa się przez zestawienie rzeczywistej ilości wyrobionych i zważonych drożdży z ilością drożdży obanderolowanych, z uwzględnieniem wywozu zagranicę oraz strat i braków podanych w ust. 3.

3. Za usprawiedliwione uznaje się przy obrachunku straty i braki spowodowane:

a) nadwagą (§ 274),

b) zniszczeniem zepsutych drożdży (§ 278),

c) użyciem we własnej wytwórni do zadawania drożdżami zacierów.