Część 4 - ŚRODKI PRZEJŚCIOWE - Traktat w sprawie przystąpienia Królestwa Danii, Irlandii, Królestwa Norwegii oraz Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej do Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej. Bruksela.1972.01.22.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2004.90.864/15

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 maja 2004 r.

CZĘŚĆ  CZWARTA

ŚRODKI PRZEJŚCIOWE

Tytuł  I

SWOBODNY PRZEPŁYW TOWARÓW

Rozdział  1

Postanowienia dotyczące taryfy celnej

Artykuł  31

1. Podstawową stawką celną podlegającą stopniowym obniżkom przewidzianym w artykułach 32 i 59 jest dla wszystkich towarów opłata faktycznie pobierana 1 stycznia 1972 roku.

Podstawową stawką celną stosowaną w celu zbliżania do Wspólnej Taryfy Celnej i ujednoliconej taryfy celnej EWWiS, przewidzianą w artykułach 39 i 59, jest dla wszystkich towarów opłata faktycznie stosowana przez nowe Państwa Członkowskie 1 stycznia 1972 roku.

Do celów niniejszego Aktu, "ujednolicona taryfa celna EWWiS" oznacza nomenklaturę celną i cła obowiązujące dla produktów wyszczególnionych w załączniku I Traktatu EWWiS, innych niż węgiel.

2. Jeżeli po 1 stycznia 1972 roku będą miały zastosowanie obniżki taryfy wynikające z Porozumień Dotyczących Środków Chemicznych, uzupełniających Protokół z Genewy z 1967 roku do Układu Ogólnego w sprawie Ceł i Handlu, obniżone cła zastąpią podstawowe stawki celne wymienione w ustępie 1.

Artykuł  32

1. Opłaty celne nakładane na towary importowane pomiędzy Wspólnotą w jej obecnym składzie a nowymi Państwami Członkowskimi są stopniowo znoszone zgodnie z następującym harmonogramem:

- 1 kwietnia 1973 roku każda stawka celna zostaje zmniejszona do 80% stawki podstawowej;

- cztery kolejne obniżki o 20% są dokonywane:

1 stycznia 1974 roku, 1 stycznia 1975 roku, 1 stycznia 1976 roku, 1 lipca 1977 roku.

2. Nie naruszając postanowień ustępu 1:

a) cła na import węgla w rozumieniu załącznika I do Traktatu EWWiS znosi się pomiędzy Państwami Członkowskimi z dniem przystąpienia;

b) cła na import produktów wymienionych w załączniku III do niniejszego Aktu znosi się 1 stycznia 1974 roku;

c) import bezcłowy ma zastosowanie, od daty przystąpienia, do towarów objętych zwolnieniami celnymi dotyczącymi osób przemieszczających się pomiędzy Państwami Członkowskimi.

3. W przypadku produktów wymienionych w załączniku IV do niniejszego Aktu, objętych umowną marżą preferencyjną obowiązującą pomiędzy Wielką Brytanią i określonymi krajami Wspólnoty Brytyjskiej, Wielka Brytania może odroczyć do 1 lipca 1973 roku pierwszą obniżką taryfy, wymienioną w ustępie 1.

4. Postanowienia ustępu 1 nie wykluczają możliwości ustanowienia kontyngentów na określone produkty z żelaza i stali, które nie zostały wytworzone we Wspólnocie lub które zostały w niej wytworzone, ale ich ilość lub jakość nie odpowiada pierwotnym założeniom.

Artykuł  33

We Wspólnocie w żadnym przypadku nie będą stosowane opłaty celne wyższe od opłat stosowanych do państw trzecich, które korzystają z klauzuli najwyższego uprzywilejowania.

W przypadku zmiany lub zawieszenia stawek celnych Wspólnej Taryfy Celnej lub stosowania przez nowe Państwa Członkowskie artykułu 41, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, może podjąć środki niezbędne do zachowania wspólnotowego systemu preferencji.

Artykuł  34

Każde nowe Państwo Członkowskie może w całości lub w części zawiesić pobieranie opłat celnych nakładanych na towary importowane z pozostałych Państw Członkowskich. Informuje o tym pozostałe Państwa Członkowskie i Komisję.

Artykuł  35

Wszelkie opłaty mające taki sam skutek co opłaty celne nakładane na towary importowane, wprowadzone po 1 stycznia 1972 roku w wymianie handlowej pomiędzy Wspólnotą w jej obecnym składzie a nowymi Państwami Członkowskimi, zostaną zniesione 1 stycznia 1973 roku.

Wszelkie opłaty mające taki sam skutek co opłaty celne importowe, których stawka 31 grudnia 1972 roku przewyższa stawkę faktycznie stosowaną 1 stycznia 1972 roku obniża się 1 stycznia 1973 roku do tej ostatniej.

Artykuł  36

1. Opłaty mające taki sam skutek co opłata celna, które są nakładane na towary importowane zostają stopniowo zniesione pomiędzy Wspólnotą w jej obecnym składzie a nowymi Państwami Członkowskimi oraz pomiędzy nowymi Państwami Członkowskimi, zgodnie z następującym harmonogramem:

- nie później niż do 1 stycznia 1974 roku każda opłata zostaje obniżona do 60% wysokości obowiązującej 1 stycznia 1972 roku;

- trzy kolejne obniżki o 20% następują:

1 stycznia 1975 roku,

1 stycznia 1976 roku,

1 lipca 1977 roku.

2. Nie naruszając postanowień ustępu 1:

a) opłaty mające taki sam skutek co opłaty celne nakładane na import węgla w rozumieniu załącznika I Traktatu EWWiS znosi się pomiędzy Państwami Członkowskimi z dniem przystąpienia;

b) opłaty mające taki sam skutek co opłaty celne nakładane na import produktów wyszczególnionych w załączniku III do niniejszego Aktu znosi się 1 stycznia 1974 roku.

Artykuł  37

Cła eksportowe i opłaty mające taki sam skutek znosi się pomiędzy Wspólnotą w jej obecnym składzie a nowymi Państwami Członkowskimi oraz pomiędzy nowymi Państwami Członkowskimi nie później niż 1 stycznia 1974 roku.

Artykuł  38

1. Nie naruszając postanowień poniższych ustępów, postanowienia dotyczące stopniowego znoszenia ceł mają zastosowanie do opłat celnych o charakterze fiskalnym.

2. Nowe Państwa Członkowskie zachowują prawo do zastąpienia opłaty celnej o charakterze fiskalnym lub elementu fiskalnego takiej opłaty podatkiem wewnętrznym zgodnym z artykułem 95 Traktatu EWG. W przypadku skorzystania przez nowe Państwo Członkowskie z tego prawa, wszelkie takie elementy niezastąpione podatkiem wewnętrznym stanowią opłatę podstawową wymienioną w artykule 31. Element ten znosi się w handlu wewnątrz Wspólnoty i dostosowuje do Wspólnej Taryfy Celnej na warunkach przewidzianych w artykułach 32, 39 i 59.

3. W przypadku stwierdzenia przez Komisję poważnych trudności nowego Państwa Członkowskiego w zastępowaniu opłaty celnej o charakterze fiskalnym lub elementu takiej opłaty, Komisja upoważnia to państwo, na wniosek złożony do 1 stycznia 1973 roku, do utrzymania tej opłaty lub elementu fiskalnego, pod warunkiem zniesienia go nie później niż do 1 stycznia 1976 roku. Komisja podejmie decyzję do 1 marca 1973 roku.

Element ochronny, którego wysokość Komisja ustali do 1 marca 1973 roku w porozumieniu z danym Państwem Członkowskim, stanowi podstawową stawkę celną wymienioną w artykule 31. Element ten znosi się w handlu wewnątrz Wspólnoty i dostosowuje go do Wspólnej Taryfy Celnej na warunkach przewidzianych w artykułach 32, 39 i 59.

4. Komisja może upoważnić Wielką Brytanię do utrzymania opłat celnych o charakterze fiskalnym lub fiskalnych elementów takich opłat na tytoń przez dodatkowy okres dwóch lat, jeżeli do 1 stycznia 1976 roku ich zamiana na podatki wewnętrzne od wyprodukowanego tytoniu w sposób zharmonizowany i zgodny z artykułem 99 Traktatu EWG okaże się niemożliwa z uwagi na brak przepisów wspólnotowych w tej sferze 1 stycznia 1975 roku lub gdy termin na wykonanie tych przepisów przypada po 1 stycznia 1976 roku.

5. Dyrektywa Rady z 4 marca 1969 roku w sprawie harmonizacji przepisów określonych w ustawie, rozporządzeniu lub działaniu administracyjnym i dotyczących odroczonych płatności ceł, opłat o skutku równoważnym i opłat rolnych nie ma zastosowania w nowych Państwach Członkowskich do ceł o charakterze fiskalnym wymienionych w ustępach 3-4, ani do fiskalnych elementów tych ceł.

6. Dyrektywa Rady z 4 marca 1969 roku w sprawie harmonizacji przepisów określonych w przepisach ustawowych, wykonawczych lub administracyjnych i dotyczących przetwórstwa wewnętrznego nie ma zastosowania w Wielkiej Brytanii do ceł o charakterze fiskalnym wymienionych w ustępach 3-4, ani do fiskalnych elementów tych ceł.

Artykuł  39

1. Celem stopniowego wprowadzenia Wspólnej Taryfy Celnej i ujednoliconej taryfy celnej EWWiS, nowe Państwa Członkowskie zmienią swoje taryfy celne w stosunku do państw trzecich w sposób następujący:

a) w przypadku pozycji taryfy, w których podstawowe stawki celne nie różnią się o więcej lub mniej niż o 15% od stawek Wspólnej Taryfy Celnej lub ujednoliconej taryfy celnej EWWiS od 1 stycznia 1974 roku stosuje się te drugie stawki;

b) w pozostałych przypadkach każde nowe Państwo Członkowskie stosuje od tego samego dnia stawkę celną obniżającą o 40% różnicę pomiędzy podstawową stawką celną a stawką Wspólnej Taryfy Celnej lub ujednoliconej taryfy celnej EWWiS.

Różnica ta zostaje obniżona o kolejne 20% 1 stycznia 1975 roku i o 20% 1 stycznia 1976 roku.

Od 1 lipca 1977 roku nowe Państwa Członkowskie stosują Wspólną Taryfę Celną i ujednoliconą taryfę celną EWWiS w całości.

2. Jeżeli dowolne cła Wspólnej Taryfy Celnej zostaną zmienione lub uzupełnione, 1 stycznia 1974 roku nowe Państwa Członkowskie równocześnie zmienią lub uzupełnią swoje taryfy w proporcjach wynikających z zastosowania ustępu 1.

3. 1 stycznia 1974 roku nowe Państwa Członkowskie wprowadzą Wspólną Taryfę Celną dla produktów wymienionych w załączniku III do niniejszego Aktu.

4. Z dniem przystąpienia nowe Państwa Członkowskie wprowadzą nomenklaturę Wspólnej Taryfy Celnej. Dania i Wielka Brytania mają prawo odroczyć wprowadzenie nomenklatury do 1 stycznia 1974 roku.

5. Nowe Państwa Członkowskie mogą włączyć do tej nomenklatury istniejące działy krajowe, tak aby stopniowe dostosowanie ich ceł do stawek obowiązujących w ramach Wspólnej Taryfy Celnej mogło zostać przeprowadzone na zasadach określonych w niniejszym Akcie.

6. W celu ułatwienia stopniowego wprowadzania Wspólnej Taryfy Celnej przez nowe Państwa Członkowskie, Komisja ustala w miarę potrzeb przepisy modyfikujące ich cła.

Artykuł  40

W przypadku następujących produktów Wspólnej Taryfy Celnej:

Pozycja Wspólnej Taryfy Celnej	Opis towaru (EWWiS)
73.01	Surówka, odlewy i surówka zwierciadlista w kęsach, blokach, bryłach i podobnych formach
73.02
	Stopy żelaza:
73.07
	A. Żelazomangan: 1. Zawierający w masie ponad 2% węgla (żelazomangan wysokowęglowy) Bochny, kęsy, kęsiska płaskie i pręty walcowane (w tym blacha ocynowana) z żelaza lub stali A. Bochny i kęsy: ex 1. Kęsy walcowane

Irlandia, nie naruszając postanowień artykułu 39, stosuje od 1 stycznia 1975 roku stawki celne obniżające o jedną trzecią różnicę pomiędzy stawkami faktycznie stosowanymi 1 stycznia 1972 roku a stawkami ujednoliconej taryfy EWWiS. Różnicę wynikającą z pierwszego zbliżenia obniża się 1 stycznia 1976 roku o 50%.

Od 1 lipca 1977 roku Irlandia zastosuje ujednoliconą taryfę EWWiS w całości.

Artykuł  41

Celem dostosowania swojej taryfy celnej do Wspólnej Taryfy Celnej i ujednoliconej taryfy celnej EWWiS, nowe Państwa Członkowskie mogą wprowadzać zmiany do swojej taryfy celnej w terminie wcześniejszym niż przewidziano to w artykule 39 ustępy 1 i 3. Informują o tym pozostałe Państwa Członkowskie i Komisję.

Rozdział  2

Znoszenie ograniczeń ilościowych

Artykuł  42

Z dniem przystąpienia znosi się wszelkie ograniczenia importowe i eksportowe pomiędzy Wspólnotą w jej obecnym składzie a nowymi Państwami Członkowskimi oraz pomiędzy nowymi Państwami Członkowskimi.

Środki mające taki sam skutek znosi się nie później niż 1 stycznia 1975 roku.

Artykuł  43

Nie naruszając postanowień artykułu 42, nowe Państwa Członkowskie mogą utrzymywać, przez okres dwóch lat, ograniczenia w eksporcie odpadów oraz złomu żelaza i stali wymienionych w pozycji nr 73.03 Wspólnej Taryfy Celnej, o ile ustalenia te nie są bardziej restrykcyjne niż istniejące w eksporcie do państw trzecich.

W przypadku Danii okres ten wynosi trzy lata, zaś Irlandii - pięć.

Artykuł  44

1. Nowe Państwa Członkowskie stopniowo przekształcą państwowe monopole o charakterze handlowym w rozumieniu artykułu 37 ustęp 1 Traktatu EWG tak, aby do 31 grudnia 1977 roku wykluczyć wszelką dyskryminację pomiędzy obywatelami Państw Członkowskich odnośnie warunków zaopatrzenia i zbytu towarów.

Obecne Państwa Członkowskie mają takie same obowiązki w stosunku do nowych Państw Członkowskich.

2. Na początku 1973 roku Komisja wyda zalecenia co do sposobu i harmonogramu przekształceń przewidzianych w niniejszym artykule, przez co rozumie się, że sposób ten i harmonogram jest taki sam dla nowych i obecnych Państw Członkowskich.

Rozdział  3

Inne postanowienia

Artykuł  45

1. Z poszanowaniem obowiązujących przepisów, zwłaszcza tych dotyczących tranzytu przez obszar Wspólnoty, do 1 kwietnia 1973 roku Komisja ustala metody współpracy administracji w celu zapewnienia, że towary spełniające niezbędne warunki korzystają ze zniesienia opłat celnych, opłat wywierających taki sam skutek, ograniczeń ilościowych i środków wywierających taki sam skutek.

2. Przed upływem tego terminu Komisja przyjmie przepisy regulujące we Wspólnocie handel towarami pochodzącymi ze Wspólnoty, przy produkcji których wykorzystano:

- produkty, na które nie nałożono opłat celnych ani opłat wywierających taki sam skutek, które stosowano we Wspólnocie w jej obecnym składzie lub w nowych Państwach Członkowskich lub którym przysługiwał całkowity, lub częściowy zwrot takich ceł lub opłat;

- produkty rolne nie spełniające warunków dopuszczenia do swobodnego ruchu na obszarze Wspólnoty w jej obecnym składzie lub w nowych Państwach Członkowskich.

Przy przyjmowaniu takich przepisów Komisja uwzględnia zasady ustalone w niniejszym Akcie i dotyczące zniesienia opłat celnych pomiędzy Wspólnotą w jej obecnym składzie a nowymi Państwami Członkowskimi oraz pomiędzy nowymi Państwami Członkowskimi, oraz zasady stopniowego wprowadzania przez nowe Państwa Członkowskie Wspólnej Taryfy Celnej i postanowień dotyczących wspólnej polityki rolnej.

Artykuł  46

1. O ile niniejszy Akt nie stanowi inaczej, przepisy celne dotyczące handlu z państwami trzecimi są w przypadku handlu ze Wspólnotą stosowane na takich samych zasadach i przez taki sam okres, przez jaki opłaty celne są nakładane.

Celem ustalenia wysokości opłat celnych w tym handlu uwzględnia się obszar celny, który określają postanowienia obowiązujące we Wspólnocie i nowych Państwach Członkowski 31 grudnia 1972 roku.

2. Nowe Państwa Członkowskie stosują nomenklaturę Wspólnej Taryfy Celnej w handlu ze Wspólnotą od dnia przystąpienia. Jednakże Dania i Wielka Brytania mogą odroczyć stosowanie tej nomenklatury do 1 stycznia 1974 roku.

Nowe Państwa Członkowskie mogą wprowadzić do tej nomenklatury krajowe pozycje, niezbędne do stopniowego zniesienia opłat celnych w ramach Wspólnoty, zgodnie z warunkami określonymi w niniejszym Akcie.

Artykuł  47

1. Jeżeli w handlu pomiędzy Wspólnotą w jej obecnym składzie a nowymi Państwami Członkowskimi oraz pomiędzy nowymi Państwami Członkowskimi stosuje się kwoty wyrównawcze określone w artykule 55 ustęp 1 litera a) do importu produktów podstawowych, uznanych za używane w produkcji towarów objętych rozporządzeniem nr 170/67/EWG w sprawie wspólnego systemu handlu owalbuminą i laktoalbuminą i rozporządzeniem EWG nr 1059/69 ustalającym system handlu niektórymi towarami przetworzonymi z produktów rolnych, do importu tych towarów stosuje się kwotę wyrównawczą obliczoną na podstawie powyższych kwot oraz zgodnie z zasadami ustanowionymi w powyższych rozporządzeniach w celu obliczania opłaty lub zmiennego składnika stosowanego do omawianych towarów.

W przypadku importu tych towarów z państw trzecich do nowych Państw Członkowskich opłata określona w rozporządzeniu nr 170/67/EWG i zmienny składnik określony w rozporządzeniu EWG nr 1059/69 zmniejsza się lub zwiększa, zależnie od przypadku, o kwotę wyrównawczą, zgodnie z warunkami określonymi w artykule 55 ustęp 1 litera b).

2. Postanowienia artykułu 61 ustęp 2 stosuje się celem ustalenia opłaty celnej tworzącej stały składnik opłaty stosowanej w nowych Państwach Członkowskich do towarów, do których stosuje się rozporządzenie EWG nr 1059/69.

Każdy stały składnik stosowany w handlu pomiędzy Wspólnotą w jej obecnym składzie a nowymi Państwami Członkowskimi oraz pomiędzy nowymi Państwami Członkowskimi znosi się zgodnie z artykułem 32 ustęp 1.

Każdy stały składnik stosowany przez nowe Państwa Członkowskie do importu z państw trzecich dostosowuje się do Wspólnej Taryfy Celnej zgodnie z artykułem 39.

3. Z dniem 1 lutego 1973 roku nowe Państwa Członkowskie zastosują w całości nomenklaturę Wspólnej Taryfy Celnej do towarów objętych rozporządzeniami nr 170/67/EWG i EWG nr 1059/69.

Z dniem 1 lutego 1973 roku nowe Państwa Członkowskie zniosą cła i opłaty wywierające taki sam skutek, inne niż te przewidziane w ustępach 1-2.

4. Tego samego dnia nowe Państwa Członkowskie zniosą środki wywierające taki sam skutek co ograniczenia ilościowe w handlu pomiędzy nimi oraz w handlu ze Wspólnotą w jej obecnym składzie.

5. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, przyjmuje postanowienia wprowadzające w życie niniejszy artykuł, uwzględniając zwłaszcza szczególne sytuacje mogące wyniknąć z zastosowania do tych samych towarów ustępu 1 akapit pierwszy oraz artykułu 97.

Artykuł  48

1. Postanowienia niniejszego Tytułu nie wykluczają stosowania przez Irlandię do produktów pochodzących z Wielkiej Brytanii przepisów umożliwiających szybsze znoszenie ceł i elementów ochronnych zawartych w cłach o charakterze fiskalnym, zgodnie z angielsko-irlandzką Umową o Obszarze Wolnego Handlu podpisaną 14 grudnia 1965 roku i umowami pochodnymi.

2. Przepisy przyjęte na mocy artykułu 45 ustęp 2 mają zastosowanie od 1 stycznia 1974 roku do uregulowań celnych obowiązujących pomiędzy Irlandią i Wielką Brytanią.

Artykuł  49

1. Protokoły 8 i 15 załączone do niniejszego Aktu nie wykluczają zmiany i zawieszenia stawek celnych przyjętych na podstawie artykułu 28 Traktatu EWG.

2. Niniejszym uchyla się Protokoły załączone do Umowy o ustaleniu części Wspólnej Taryfy Celnej dla produktów Wykazu G załączonego do Traktatu EWG, za wyjątkiem Protokołu XVII.

Tytuł  II

ROLNICTWO

Rozdział  1

Postanowienia ogólne

Artykuł  50

O ile w niniejszym Tytule nie postanowiono inaczej, przepisy przewidziane w niniejszym Akcie mają zastosowanie do produktów rolnych.

Artykuł  51

1. Niniejszy artykuł ma zastosowanie do cen, w przypadku których postanowienia rozdziałów 2 i 3 przywołują niniejszy artykuł.

2. Przed pierwszym etapem zbliżania cen, o którym mowa w artykule 52, ceny stosowane w każdym nowym Państwie Członkowskim ustala się, zgodnie z zasadami rządzącymi wspólną organizacją rynku w danym sektorze, na poziomie pozwalającym producentom tego sektora otrzymywać zwroty równe zwrotom otrzymywanym w poprzednim systemie krajowym.

3. Jednak w przypadku Wielkiej Brytanii ceny te ustala się na takim poziomie, aby zastosowanie zasad wspólnotowych doprowadziło do osiągnięcia cen rynkowych na poziomie porównywalnym z cenami odnotowanymi w odpowiednich Państwach Członkowskich we wskaźnikowym okresie poprzedzającym przyjęcie zasad Wspólnoty.

Artykuł  52

1. Jeżeli w efekcie stosowania postanowień niniejszego tytułu poziom cen różni się od cen wspólnotowych, ceny, w przypadku których rozdziały 2 i 3 przywołują niniejszy artykuł wyrównuje się do poziomu cen wspólnych w sześciu etapach.

2. Z zastrzeżeniem ustępu 4, etapy zbliżania cen mają miejsce corocznie na początku sezonu rynkowego, zgodnie z następującymi postanowieniami:

a) jeżeli cena produktu w nowym Państwie Członkowskim jest niższa niż cena wspólna, cena w danym Państwie Członkowskim podwyższana jest stopniowo w czasie każdego etapu zbliżania cen o jedną szóstą, jedną piątą, jedną czwartą, jedną trzecią i o połowę różnicy między poziomem cen w nowym Państwie Członkowskim a poziomem cen wspólnych, stosowanych przed każdym zbliżaniem; cena wynikająca z tych obliczeń wzrasta proporcjonalnie do podwyżek ceny wspólnej w następnym sezonie rynkowym;

b) jeżeli cena produktu w nowym Państwie Członkowskim jest wyższa niż cena wspólna, różnica pomiędzy poziomem cen, stosowanych w nowym Państwie Członkowskim i obowiązujących przed każdym etapem zbliżania a ceną wspólną stosowaną w następnym sezonie rynkowym jest stopniowo obniżana o jedną szóstą, jedną piątą, jedną czwartą, jedną trzecią i o połowę.

3. W celu sprawnego przeprowadzenia procesu integracji i niezależnie od postanowień ustępu 2, Rada stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w artykule 43 ustęp 2 Traktatu EWG, może podjąć decyzję, że cena jednego lub kilku produktów w jednym lub kilku nowych Państwach Członkowskich różni się od cen wynikających z zastosowania ustępu 2.

Różnica ta nie może przekroczyć 10% wysokości ruchu cenowego, który będzie miał miejsce.

W takim przypadku poziom cen w następnym sezonie rynkowym równy jest poziomowi, jaki wynikałby z zastosowania ustępu 2, gdyby nie podjęto decyzji. Jednak decyzja o dalszym odstępstwie od danego poziomu cen dla tego sezonu rynkowego może zostać podjęta tylko zgodnie z zasadami określonymi w powyższych ustępach.

4. Nowe Państwa Członkowskie stosują ceny wspólne nie później niż z dniem 1 stycznia 1978 roku.

Artykuł  53

Jeżeli różnica pomiędzy poziomem ceny produktu w nowym Państwie Członkowskim a poziomem ceny wspólnej jest minimalna, Rada, stanowiąc zgodnie z procedurą przewidzianą w artykule 43 ustęp 2 Traktatu EWG, może podjąć decyzję o zastosowaniu dla tego produktu w tym Państwie Członkowskim ceny wspólnej.

Artykuł  54

1. Przez cały czas istnienia w Wielkiej Brytanii różnicy pomiędzy cenami ustalonymi w ramach krajowego systemu cen gwarantowanych a cenami rynkowymi wynikającymi z zastosowania mechanizmów wspólnej polityki rolnej i postanowień niniejszego Tytułu, państwo to może utrzymać subsydia produkcyjne.

2. W przypadku każdego produktu objętego ustępem 1 Wielka Brytania dąży do jak najszybszego zniesienia tych subsydiów w okresie wymienionym w artykule 9 ustęp 2.

3. Subsydia te nie mogą prowadzić do zwiększenia dochodów producentów powyżej poziomu, jaki wynikałby z zastosowania do tych dochodów zasad zbliżania cen określonych w artykule 52.

4. Rada, stanowiąc zgodnie z procedurą przewidzianą w artykule 43 ustęp 2 Traktatu EWG, przyjmuje przepisy niezbędne do zastosowania niniejszego artykułu, w celu zapewnienia właściwego funkcjonowania wspólnej polityki rolnej, a zwłaszcza wspólnej organizacji rynku.

Artykuł  55

1. Różnice w poziomach cen wyrównuje się w następujący sposób:

a) w handlu pomiędzy nowymi Państwami Członkowskimi oraz między nimi a Wspólnotą w jej obecnym składzie, kwoty wyrównawcze pobierane są przez państwo importujące lub przyznawane przez państwo eksportujące;

b) w handlu pomiędzy nowymi Państwami Członkowskimi a państwami trzecimi pobierane kwoty i inne opłaty importowe stosowane w ramach wspólnej polityki rolnej oraz zwroty eksportowe są obniżane lub podwyższane, zależnie od przypadku, o kwoty wyrównawcze stosowane w handlu ze Wspólnotą w jej obecnym składzie. Opłat celnych nie obniża się o kwotę wyrównawczą.

2. W przypadku produktów, których ceny są ustalane zgodnie z artykułami 51 i 52, kwoty wyrównawcze stosowane w handlu pomiędzy Wspólnotą w jej obecnym składzie a nowymi Państwami Członkowskimi oraz pomiędzy tymi Państwami a państwami trzecimi są równe różnicy pomiędzy cenami ustalonymi dla danego nowego Państwa Członkowskiego a cenami wspólnymi.

Dla pozostałych produktów, kwoty wyrównawcze ustala się w przypadkach określonych w rozdziałach 2 i 3, zgodnie z przewidzianymi w nich zasadami.

3. Kwoty wyrównawcze stosowane w handlu pomiędzy nowymi Państwami Członkowskimi ustala się poprzez bezpośrednie odniesienie do kwot wyrównawczych określonych dla każdego z tych Państw zgodnie z ustępem 2.

4. Kwot wyrównawczych nie ustala się jeżeli zastosowanie ustępów 2 i 3 prowadzi do powstania kwot minimalnych.

5. Na produkty, w przypadku których opłata Wspólnej Taryfy Celnej obowiązuje na mocy Układu Ogólnego w sprawie Ceł i Handlu, stosuje się obowiązujące opłaty.

6. Kwota wyrównawcza pobierana lub przydzielana przez Państwo Członkowskie na mocy ustępu 1 litery a) nie może przekraczać ogólnej kwoty pobieranej przez to Państwo w imporcie z państw trzecich.

Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, może odstąpić od stosowania niniejszego postanowienia, w szczególności w celu uniknięcia zmian ukierunkowania handlu i zakłóceń konkurencji.

Artykuł  56

Jeżeli cena światowa na produkt przekracza cenę stosowaną do obliczenia opłaty importowej wprowadzonej w ramach wspólnej polityki rolnej, pomniejszonej o kwotę wyrównawczą, którą odejmuje się od opłaty importowej zgodnie z postanowieniami artykułu 55, lub jeżeli zwrot za eksport do państw trzecich jest mniejszy niż kwota wyrównawcza lub nie został przyznany żaden zwrot podjąć można odpowiednie środki zmierzające do zapewnienia prawidłowego funkcjonowania wspólnej organizacji rynku.

Artykuł  57

Ustalając poziom różnych elementów systemu cenowo-interwencyjnego, za wyjątkiem cen wymienionych w artykułach 51 i 70, dla nowych Państw Członkowskich uwzględnia się, w zakresie niezbędnym do prawidłowego funkcjonowania przepisów Wspólnoty, różnicę cen wyrażoną kwotą wyrównawczą.

Artykuł  58

Wspólnota finansuje przyznane kwoty wyrównawcze z zasobów Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej.

Artykuł  59

Następujące postanowienia mają zastosowanie do produktów, których import z państw trzecich do Wspólnoty w jej obecnym składzie podlega opłatom celnym:

1. Opłaty celne nakładane na import stopniowo znosi się pomiędzy Wspólnotą w jej obecnym składzie a nowymi Państwami Członkowskimi oraz pomiędzy nowymi Państwami Członkowskimi w pięciu etapach. Pierwsza obniżka zmniejszająca cła do 80% stawki podstawowej, oraz cztery kolejne obniżki po 20% są dokonywane zgodnie z następującym harmonogramem:

a) w przypadku produktów objętych wspólną organizacją rynku wołowiny i cielęciny: na początku każdego sezonu rynkowego, począwszy od 1973 roku;

b) w przypadku produktów objętych rozporządzeniem nr 23 w sprawie stopniowego tworzenia wspólnej organizacji rynku owoców i warzyw, rozporządzeniem EWG nr 234/68 w sprawie utworzenia wspólnej organizacji rynku żywych drzew i innych roślin, cebulek, korzeni, itp., kwiatów ciętych i listowia ozdobnego oraz rozporządzeniem EWG nr 865/68 w sprawie utworzenia wspólnej organizacji rynku produktów przetwórstwa owoców i warzyw: 1 stycznia każdego roku, począwszy od 1 stycznia 1974 roku;

c) w przypadku innych produktów rolnych: zgodnie z harmonogramem przewidzianym w artykule 32 ustęp 1, począwszy od 1 lipca 1973 roku.

2. Celem stopniowego wprowadzenia Wspólnej Taryfy Celnej, każde nowe Państwo Członkowskie obniży różnicę pomiędzy stawką celną a stawką Wspólnej taryfy Celnej o kolejne kwoty 20%. Te etapy zbliżania cen dokonywane są w terminach przewidzianych dla omawianych produktów w ustępie 1. W przypadku produktów wymienionych w ustępie 1 literze c), etapy zbliżania cen są dokonywane zgodnie z harmonogramem określonym w artykule 39 ustęp 1.

Jednakże w przypadku pozycji taryfy, dla której podstawowe stawki celne nie odbiegają o 15% od stawek Wspólnej Taryfy Celnej, te ostatnie stawki są stosowane od daty pierwszego etapu zbliżania cen dla każdej kategorii omawianych produktów.

3. W przypadku drugiej, trzeciej i czwartej obniżki lub etapu zbliżania cen Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, może podjąć decyzję, dla dowolnej liczby nowych Państw Członkowskich, że cła stosowane do dowolnej liczby produktów wymienionych w ustępie 1 literze b) mogą odbiegać od opłat wynikających z zastosowania ustępów 1 lub 2, zależnie od przypadku.

Różnica ta nie przekroczy 10% wysokości zmiany dokonanej na mocy ustępów 1 lub 2.

W takim przypadku cła, które powinny być zastosowane w przyszłym roku są równe cłom, jakie wynikałyby z zastosowania ustępów 1 lub 2, zależnie od przypadku, bez odstępstwa. W danym roku można jednak dalej odstępować od tych opłat, zgodnie z postanowieniami powyższych akapitów.

Z dniem 1 stycznia 1978 roku znosi się cła na te produkty i nowe Państwa Członkowskie stosują Wspólną Taryfę Celną w całości.

4. W przypadku produktów objętych wspólną organizacją rynku, nowe Państwa Członkowskie mogą, zgodnie z procedurą przewidzianą w artykule 26 rozporządzenia nr 120/67/EWG w sprawie wspólnej organizacji rynku zbóż lub, zależnie od przypadku, w odpowiednich artykułach innych rozporządzeń w sprawie utworzenia wspólnej organizacji rynków rolnych, zostać upoważnione do zniesienia ceł wymienionych w ustępie 1 lub do dostosowania ceł zgodnie z ustępem 2, albo do podjęcia obydwu tych działań w tempie szybszym niż określone w poprzednich ustępach, bądź do zawieszenia w całości lub w części opłat celnych za produkty importowane z innych Państw Członkowskich.

W przypadku innych produktów upoważnienie na wprowadzenie środków wymienionych w poprzednim akapicie nie jest wymagane.

Opłaty celne wynikające z przyspieszonego dostosowania nie mogą być niższe od opłat celnych za te same towary importowane z innych Państw Członkowskich.

Każde nowe Państwo Członkowskie poinformuje pozostałe Państwa Członkowskie i Komisję o podjętych środkach.

Artykuł  60

1. System ceł i opłat wywierających taki sam skutek oraz ograniczeń ilościowych i środków wywierających taki sam skutek, stosowany we Wspólnocie w jej obecnym składzie do produktów objętych z dniem przystąpienia wspólną organizacją rynku będzie stosowany w nowych Państwach Członkowskich z dniem 1 lutego 1973 roku, z zastrzeżeniem artykułów 55 i 59.

2. W przypadku produktów, które w dniu przystąpienia nie podlegają wspólnej organizacji rynku, postanowienia tytułu I dotyczące stopniowego znoszenia opłat o skutku równoważnym co opłaty celne oraz stopniowego znoszenia ograniczeń ilościowych i środków o skutku równoważnym nie są do stosowane do tych opłat, ograniczeń i środków, które w chwili przystąpienia są częścią krajowej organizacji rynku.

Przepis ten ma zastosowanie wyłącznie w zakresie niezbędnym do utrzymania krajowej organizacji i do dnia wprowadzenia w życie wspólnej organizacji rynku tych produktów.

3. Nowe Państwa Członkowskie zastosują do produktów objętych wspólną organizacją rynku nomenklaturę Wspólnej Taryfy Celnej nie później niż z dniem 1 lutego 1973 roku.

O ile nie powstaną trudności w stosowaniu przepisów Wspólnoty, a zwłaszcza w funkcjonowaniu wspólnej organizacji rynków i przejściowych mechanizmów przewidzianych na mocy postanowień niniejszego Tytułu, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, może upoważnić nowe Państwo Członkowskie do włączenia do tej nomenklatury tych pozycji krajowych, które są konieczne do stopniowego zbliżania ceł do Wspólnej Taryfy Celnej bądź do znoszenia opłat celnych we Wspólnocie na zasadach określonych w niniejszym Akcie.

Artykuł  61

1. Na towary importowane z nowych Państw Członkowskich do Wspólnoty w jej obecnym składzie nakłada się opłatę stanowiącą czynnik ochrony przemysłu przetwórczego, używaną do obliczania opłat za import produktów z państw trzecich objętych wspólną organizacją rynków zbóż, ryżu oraz produktów przetwórstwa owoców i warzyw. Dla towarów importowanych z nowych Państw Członkowskich wysokość tego czynnika ustala się w drodze oddzielenia od całkowitej ochrony stosowanej 1 stycznia 1972 roku czynnika lub czynników, których celem jest ochrona przemysłu przetwórczego.

2. Taki czynnik lub czynniki nakłada się na import pochodzący z innych Państw Członkowskich; zastąpią one czynnik ochrony w odniesieniu do opłat importowych nakładanych na towary z państw trzecich.

3. Postanowienia artykułu 59 stosuje się do czynnika określonego w ustępach 1 i 2. Jednakże wymienione obniżki lub zbliżenia przeprowadza się w przypadku produktów zbożowych i ryżu na początku sezonu rynkowego ustalonego dla danego produktu podstawowego.

Artykuł  62

1. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, podejmuje środki niezbędne do wprowadzenia niniejszego tytułu w życie.

2. Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji i po konsultacji ze Zgromadzeniem, może wprowadzić zmiany postanowień rozdziałów 2, 3 i 4, które okażą się niezbędne w wyniku modyfikacji przepisów wspólnotowych.

Artykuł  63

1. Jeżeli do ułatwienia przejścia z systemów istniejących w nowych Państwach Członkowskich do systemu wynikającego z zastosowania wspólnej organizacji rynków, na zasadach określonych w niniejszym tytule, konieczne są środki przejściowe, a zwłaszcza jeżeli dla niektórych produktów zastosowanie nowego systemu w wyznaczonym terminie napotyka na znaczące trudności, środki takie są wprowadzane zgodnie z procedurą przewidzianą w artykule 26 rozporządzenia nr 120/67/EWG lub, zależnie od przypadku, w odpowiednich artykułach innych rozporządzeń w sprawie wspólnej organizacji rynków rolnych. Takie środki mogą zostać podjęte do 31 stycznia 1974 roku, ale ich stosowania nie można przedłużyć poza ten termin.

2. Rada, stanowiąc jednogłośnie na wniosek Komisji i po zasięgnięciu opinii Zgromadznia, może przedłużyć okres wymieniony w ustępie 1 do 31 stycznia 1975 roku.

Artykuł  64

Postanowienia niniejszego tytułu nie zmieniają stopnia swobody handlu produktami rolnymi, wynikającej z angielsko-irlandzkiej Umowy o Obszarze Wolnego Handlu podpisanej 14 grudnia 1965 roku i umów pochodnych.

Rozdział  2

Postanowienia dotyczące określonych wspólnych organizacji rynków

Sekcja  1

Owoce i warzywa

Artykuł  65

1. Ustala się kwotę wyrównawczą dla owoców i warzyw, w przypadku których:

a) nowe Państwa Członkowskie stosowały w roku 1971 ograniczenia ilościowe lub środki o skutku równoważnym;

b) została ustalona wspólna cena podstawowa oraz

c) cena producenta w nowym Państwie Członkowskim zdecydowanie przewyższa cenę podstawową stosowaną we Wspólnocie w jej obecnym składzie w okresie poprzedzającym wprowadzenie systemu wspólnotowego w nowych Państwach Członkowskich.

2. Cenę producenta wymienioną w ustępie 1 literze c) oblicza się stosując do danych krajowych nowego Państwa Członkowskiego zasady określone w artykule 4 ustęp 2 rozporządzenia nr 159/66/EWG określającego dodatkowe środki dotyczące wspólnej organizacji rynku owoców i warzyw.

3. Kwotę wyrównawczą stosuje się wyłącznie w okresie obowiązywania ceny podstawowej.

Artykuł  66

1. Do czasu pierwszego etapu zbliżania kwota wyrównawcza stosowana w handlu pomiędzy nowym Państwem Członkowskim, w którym spełnione są warunki określone w artykule 65 ustęp 1 a Wspólnotą w jej obecnym składzie, innym nowym Państwem Członkowskim, za wyjątkiem wymienionych w poniższym akapicie lub państwami trzecimi, jest równa różnicy pomiędzy cenami wymienionymi w artykule 65 ustęp 1 litera c).

W handlu pomiędzy dwoma nowymi Państwami Członkowskimi, w których spełnione są warunki określone w artykule 65 ustęp 1, kwota wyrównawcza jest równa różnicy pomiędzy ich odpowiednimi cenami producenta. W przypadku niewielkiej różnicy, kwoty wyrównawczej nie stosuje się.

Różnice wymienione w powyższych akapitach modyfikuje się o niezbędny zakres opłat celnych.

2. W przypadku ustalenia kolejnych kwot wyrównawczych, kwotę wyrównawczą obniża się o jedną piątą kwoty pierwotnej co roku 1 stycznia, poczynając od 1 stycznia 1974 roku.

Analogicznie stosuje się artykuł 52 ustęp 3. Kwotę wyrównawczą znosi się 1 stycznia 1978 roku.

Artykuł  67

W celu ustalenia cen wyjściowych stawki cenowe odnotowane w nowych Państwach Członkowskich obniża się o:

(a) wszelkie kwoty wyrównawcze;

(b) cła stosowane w imporcie z państw trzecich do tych Państw Członkowskich, zamiast ceł Wspólnej Taryfy Celnej.

Artykuł  68

Postanowienia dotyczące wspólnych norm jakościowych mają zastosowanie do sprzedaży produktów krajowych w Wielkiej Brytanii wyłącznie od:

(a) 1 lutego 1974 roku w przypadku karczochów, szparagów, brukselki, cykorii, czosnku i cebuli;

(b) 1 lutego 1975 roku w przypadku fasoli, kabaczków, marchwi, sałaty, endywii skrętnolistnej i szerokolistnej (batawijskiej), groszku w strąkach, szpinaku i truskawek.

Sekcja  2

Wino

Artykuł  69

Do 31 grudnia 1975 roku Irlandia i Wielka Brytania mają prawo utrzymać złożone nazewnictwo, w tym słowo wino, do określania pewnych napojów, w przypadku których stosowanie takiego nazewnictwa jest sprzeczne z zasadami Wspólnoty. Odstępstwo to nie ma jednak zastosowania do produktów eksportowanych do Państw Członkowskich Wspólnoty w jej obecnym składzie.

Sekcja  3

Nasiona oleiste

Artykuł  70

1. Postanowienia artykułu 52 mają zastosowanie do pochodnych cen interwencyjnych nasion oleistych.

2. Ceny interwencyjne, stosowane w nowych Państwach Członkowskich do czasu ustalenia pierwszego etapu zbliżania cen, ustala się zgodnie z zasadami określonymi w ramach wspólnej organizacji rynku, z uwzględnieniem zwykłej relacji, jaka winna istnieć pomiędzy dochodem uzyskiwanym z nasion oleistych a dochodem z wytwarzania produktów konkurujących z nasionami oleistymi w rotacji zbiorów.

Artykuł  71

Kwotę pomocy na nasiona oleiste zbierane w nowym Państwie Członkowskim zmienia się o kwotę wyrównawczą stosowaną w danym Państwie, powiększoną o stosowaną w nim opłatę celną.

Artykuł  72

W handlu nasionami oleistymi kwotę wyrównawczą stosuje się wyłącznie do zwrotów z tytułu eksportu do państw trzecich nasion oleistych zbieranych w nowym Państwie Członkowskim.

Sekcja  4

Zboża

Artykuł  73

Postanowienia artykułów 51 i 52 mają zastosowanie do pochodnych cen interwencyjnych zbóż.

Artykuł  74

Kwoty wyrównawcze stosowane w handlu pomiędzy Wspólnotą w jej obecnym składzie a nowymi Państwami Członkowskimi oraz pomiędzy tymi Państwami a państwami trzecimi ustala się w następujący sposób:

1. Kwotę wyrównawczą stosowaną do czasu pierwszego etapu zbliżania cen zbóż, dla których nie określono pochodnej ceny interwencyjnej dla nowych Państw Członkowskich oblicza się w oparciu o kwotę wyrównawczą stosowaną do konkurujących nasion zbożowych, dla których określono pochodną cenę

2. interwencyjną, z uwzględnieniem istniejącej relacji między cenami progowymi danych zbóż. Jeżeli jednak relacja między cenami progowymi różni się znacząco od relacji między cenami odnotowanymi na rynku danego nowego Państwa Członkowskiego, ta ostatnia może zostać uwzględniona.

Dalsze kwoty wyrównawcze ustala się w oparciu o kwoty wymienione w pierwszym akapicie i zgodnie z zasadami przewidzianymi dla zbliżania cen w artykule 52.

2. Kwotę wyrównawczą dla produktów wymienionych w artykule 1 literach c) i d) rozporządzenia nr 120/67/EWG oblicza się na podstawie kwoty wyrównawczej dla zbóż, których produkty te dotyczą, przy pomocy współczynników i zasad stosowanych do określania opłaty lub zmiennego elementu opłaty za te produkty.

Sekcja  5

Wieprzowina

Artykuł  75

1. Kwotę wyrównawczą dla kilograma tuszy wieprzowej oblicza się na podstawie kwot wyrównawczych stosowanych do ilości paszy potrzebnej do wyprodukowania we Wspólnocie jednego kilograma mięsa wieprzowego.

2. Kwotę wyrównawczą dla produktów innych niż tusze wieprzowe, określonych w artykule 1 ustęp 1 rozporządzenia nr 121/67/EWG w sprawie wspólnej organizacji rynku wieprzowiny, oblicza się na podstawie kwoty wyrównawczej wymienionej w ustępie 1, przy pomocy współczynników stosowanych do obliczania opłaty.

Artykuł  76

1. Do 31 grudnia 1975 roku produkty nie odpowiadające wymogom przewidzianym w punkcie 23 załącznika I do dyrektywy nr 64/433/EWG w sprawie zagadnień ochrony zdrowia w handlu świeżym mięsem wewnątrz Wspólnoty mogą w Danii, Irlandii i Wielkiej Brytanii podlegać wykupowi przez agencje interwencyjne.

2. Do 31 października 1974 roku Wielka Brytania może nie stosować wspólnotowej skali klasyfikacji tusz wieprzowych.

Sekcja  6

Jaja

Artykuł  77

1. Kwotę wyrównawczą dla kilograma jaj oblicza się na podstawie kwot wyrównawczych stosowanych do ilości paszy niezbędnej do wyprodukowania we Wspólnocie jednego kilograma takich jaj.

2. Kwotę wyrównawczą dla jaja wylęgowego oblicza się na podstawie kwot wyrównawczych stosowanych do ilości paszy niezbędnej do wyprodukowania we Wspólnocie jednego takiego jaja.

3. Kwotę wyrównawczą dla produktów określonych w artykule 1 ustęp 1 literze b) rozporządzenia nr 122/67/EWG w sprawie wspólnej organizacji rynku jajami oblicza się na podstawie kwoty wyrównawczej dla jaj, przy pomocy współczynników stosowanych do obliczania opłaty.

Artykuł  78

W odniesieniu do norm sprzedaży jaj, Irlandia i Wielka Brytania mogą utrzymać na swoich rynkach system gradacyjny odpowiednio w czterech i pięciu kategoriach wagowych, o ile sprzedaż jaj odpowiadających normom wspólnotowym nie będzie podlegała ograniczeniom z powodu odmiennego systemu gradacji.

Sekcja  7

Drób

Artykuł  79

1. Kwotę wyrównawczą dla kilograma drobiu bitego oblicza się na podstawie kwot wyrównawczych stosowanych do ilości paszy, zróżnicowanej w zależności od rodzaju drobiu, potrzebnej do wyprodukowania we Wspólnocie jednego kilograma takiego drobiu.

2. Kwotę wyrównawczą dla jednego pisklęcia oblicza się na podstawie kwot wyrównawczych stosowanych do ilości paszy niezbędnej do wyprodukowania we Wspólnocie jednego pisklęcia.

3. Kwotę wyrównawczą dla produktów określonych w artykule 1 ustęp 2 literze d) rozporządzenia nr 123/67/EWG w sprawie wspólnej organizacji rynku drobiu oblicza się na podstawie kwoty wyrównawczej dla drobiu bitego, z użyciem współczynników stosowanych do obliczania opłaty.

Sekcja  8

Ryż

Artykuł  80

Kwoty wyrównawcze stosowane w handlu pomiędzy Wspólnotą w jej obecnym składzie a nowymi Państwami Członkowskimi oraz pomiędzy tymi Państwami a państwami trzecimi ustala się w następujący sposób:

1. Kwotę wyrównawczą stosowaną, do czasu pierwszego etapu zbliżania cen, do ryżu łuskanego okrągłego lub wydłużonego i do ryżu kruszonego ustala się na podstawie różnicy między ceną progową a cenami rynkowymi odnotowanymi na rynku nowego Państwa Członkowskiego w okresie referencyjnym.

Dalsze kwoty wyrównawcze ustala się na podstawie kwot wymienionych w pierwszym akapicie i zgodnie z zasadami przewidzianymi dla zbliżenia cen w artykule 52.

2. Kwotę wyrównawczą dla ryżu niełuskanego, częściowo mielonego i całkowicie mielonego oraz dla produktów wymienionych w artykule 1 ustęp 1 literze c) rozporządzenia nr 359/67/EWG w sprawie wspólnej organizacji rynku ryżu oblicza się, dla każdego z tych produktów, na podstawie kwoty wyrównawczej dla produktu wymienionego w ustępie 1, którego dany produkt dotyczy, z użyciem współczynników i zasad stosowanych do określania opłaty lub zmiennego elementu opłaty.

Sekcja  9

Cukier

Artykuł  81

Postanowienia artykułów 51 i 52 mają zastosowanie do pochodnej ceny interwencyjnej cukru białego i surowego oraz do minimalnej ceny buraka cukrowego.

Artykuł  82

Kwoty wyrównawcze stosowane w handlu pomiędzy Wspólnotą w jej obecnym składzie a nowymi Państwami Członkowskimi oraz pomiędzy tymi Państwami a państwami trzecimi ustala się w następujący sposób:

a) w przypadku produktów innych niż świeże buraki, przewidzianych w artykule 1 ustęp 1 literze b) rozporządzenia nr 1009/67/EWG w sprawie wspólnej organizacji rynku cukru - na podstawie kwoty wyrównawczej produktu pierwotnego, zgodnie z obowiązującymi zasadami obliczania opłaty;

b) w przypadku produktów przewidzianych w artykule 1 ustęp 1 litery d) rozporządzenia nr 1009/67/EWG - na podstawie kwoty wyrównawczej produktu pierwotnego, zgodnie z obowiązującymi zasadami obliczania:

- opłaty, odnośnie kwoty wyrównawczej stosowanej do importu;

- zwrotu, odnośnie kwoty wyrównawczej stosowanej w eksporcie.

Artykuł  83

Kwotę wymienioną w artykule 25 ustęp 3 rozporządzenia nr 1009/67/EWG nowe Państwa Członkowskie zmienią o kwotę wyrównawczą obliczoną zgodnie z artykułem 55 ustęp 2.

Sekcja  10

Drzewa i inne rośliny, bulwy, korzenie, itp., kwiaty cięte i listowie ozdobne

Artykuł  84

Przepisy dotyczące wspólnych norm jakościowych stosuje się do sprzedaży produkcji krajowej w Wielkiej Brytanii dopiero od 1 lutego 1974 roku, zaś w przypadku kwiatów ciętych dopiero od 1 lutego 1975 roku.

Sekcja  11

Mleko i produkty mleczne

Artykuł  85

Postanowienia artykułów 51 i 52 mają zastosowanie do cen interwencyjnych masła i mleka odtłuszczonego w proszku.

Artykuł  86

W handlu pomiędzy Wspólnotą w jej obecnym składzie a nowymi Państwami Członkowskimi oraz pomiędzy tymi Państwami a państwami trzecimi kwoty wyrównawcze ustala się w następujący sposób:

1. Dla produktów pilotażowych innych niż wymienione w artykule 85, kwotę wyrównawczą, stosowaną do czasu pierwszego etapu zbliżania cen, określa się na podstawie różnicy między reprezentatywnym poziomem ceny rynkowej w nowym Państwie Członkowskim a reprezentatywnym poziomem ceny rynkowej we Wspólnocie w jej obecnym składzie, w reprezentatywnym okresie poprzedzającym wprowadzenie zasad wspólnotowych w nowym Państwie Członkowskim.

Przy ustalaniu kwot wyrównawczych stosowanych od czasu pierwszego etapu zbliżania cen uwzględnia się kwotę określoną zgodnie z ustępem 3 akapit pierwszy oraz przepisami dotyczącymi zbliżania cen przewidzianymi w artykule 52.

2. Dla produktów innych niż pilotażowe kwoty wyrównawcze oblicza się na podstawie kwoty wyrównawczej dla produktu pilotażowego grupy, do której należy dany produkt, zgodnie z obowiązującymi zasadami obliczania opłaty.

3. Jeżeli pierwsze akapity ustępów 1 i 2 nie mogą zostać zastosowane lub jeżeli wskutek ich zastosowania kwoty wyrównawcze powodują nienaturalne relacje cenowe, kwotę wyrównawczą oblicza się na podstawie kwot wyrównawczych stosowanych do masła i mleka odtłuszczonego w proszku.

Artykuł  87

1. Jeżeli system umożliwiający zróżnicowaną wycenę mleka, według sposobu wykorzystania w nowym Państwie Członkowskim przed przystąpieniem oraz zastosowanie artykułu 86 prowadzi do trudności rynkowych, kwotę wyrównawczą, stosowaną do czasu pierwszego etapu zbliżania cen, dla jednego lub więcej produktów wymienionych w pozycji nr 04.01 Wspólnej Taryfy Celnej ustala się na podstawie różnicy cen rynkowych.

Po ustaleniu dalszych kwot wyrównawczych, kwotę wyrównawczą obniża się na początku każdego sezonu rynkowego o jedną szóstą wysokości kwoty pierwotnej oraz znosi się ją z dniem 1 stycznia 1978 roku.

2. Należy podjąć odpowiednie środki zmierzające do zapobieżenia zakłóceniom konkurencji wskutek zastosowania ustępu 1, w odniesieniu do omawianych produktów lub innych produktów mlecznych, oraz w celu uwzględnienia ewentualnych zmian ceny wspólnej.

Artykuł  88

1. Irlandia ma prawo udzielać subsydiów dla bezpośredniej konsumpcji masła w zakresie umożliwiającym, w okresie przejściowym, stopniowe dostosowanie ceny płaconej przez konsumenta do poziomu cenowego uzyskanego we Wspólnocie w jej obecnym składzie.

W przypadku skorzystania przez Irlandię z prawa określonego w ustępie pierwszym, subwencjonuje ona w takiej samej wysokości masło importowane z pozostałych Państw Członkowskich

2. Subsydia znosi się w sześciu etapach, równolegle do etapów dostosowujących cenę masła.

Artykuł  89

1. Wielka Brytania do 31 grudnia 1975 roku a Irlandia do 31 grudnia 1977 roku mają prawo dostarczać konsumentom mleko z zawartością tłuszczu poniżej 3,5% jako mleko pełnotłuste.

Z mleka sprzedawanego na mocy powyższego akapitu jako pełnotłuste nie można zbierać śmietany. Podlega ono przepisom dotyczącym mleka pełnotłustego.

2. Dania ma prawo utrzymać do 31 grudnia 1977 roku wyłączne koncesje na dostawy mleka istniejące na określonych obszarach w dniu przystąpienia. Koncesje wygasające przed 1 stycznia 1978 roku nie mogą zostać przedłużone.

Sekcja  12

Wołowina i cielęcina

Artykuł  90

Postanowienia artykułów 51 i 52 mają zastosowanie do cen referencyjnych dorosłego bydła i cieląt.

Artykuł  91

1. Kwotę wyrównawczą dla cieląt i dorosłego bydła obliczaną na podstawie artykułu 55 koryguje się w niezbędnym zakresie przez opłaty celne.

Jeżeli stawka cła stosowanego w handlu pomiędzy Wspólnotą w jej obecnym składzie a nowymi Państwami Członkowskimi oraz pomiędzy nowymi Państwami Członkowskimi przewyższa kwotę wyrównawczą obliczoną na podstawie artykułu 55, cło zawiesza się na takim poziomie, aby jego stawka odpowiadała kwocie wyrównawczej.

2. W przypadku zastosowania artykułu 10 ustęp 1 akapit trzeci lub artykułu 11 ustęp 1 rozporządzenia EWG nr 805/68 w sprawie wspólnej organizacji rynku wołowiny i cielęciny podejmuje się odpowiednie środki zmierzające do utrzymania preferencji wspólnotowej i uniknięcia zakłóceń handlu.

3. Kwotę wyrównawczą dla produktów wymienionych w załączniku do rozporządzenia EWG nr 805/68 ustala się z uwzględnieniem postanowień powyższych ustępów i zgodnie z zasadami regulującymi ustalanie opłat od tych produktów.

Artykuł  92

W przypadku produktów wymienionych w artykule 1 literach b) i c) rozporządzenia EWG nr 805/68 zwrot z tytułu eksportu z nowych Państw Członkowskich do państw trzecich koryguje się o różnicę pomiędzy cłami na produkty wyszczególnione w załączniku do tego rozporządzenia w imporcie z państw trzecich do Wspólnoty w jej obecnym składzie, z jednej strony, a imporcie do nowych Państw Członkowskich, z drugiej.

Artykuł  93

Przez cały czas utrzymywania przez Wielką Brytanię na mocy artykułu 54 subsydiów produkcyjnych dla bydła ubojowego Irlandia ma prawo, w celu uniknięcia zakłóceń na swoim rynku bydła, utrzymywać w przypadku eksportu wołowiny i cielęciny środki stosowane przed przystąpieniem, w korelacji z systemem subsydiów stosowanych w Wielkiej Brytanii.

Sekcja  13

Przetwory owocowe i warzywne

Artykuł  94

Kwoty wyrównawcze ustala się na podstawie kwot wyrównawczych dla cukru, glukozy lub syropu glukozowego, w zależności od przypadku, zgodnie z zasadami regulującymi obliczanie:

- opłaty, w przypadku kwoty wyrównawczej stosowanej do importu,

- zwrotu, w przypadku kwoty wyrównawczej stosowanej do eksportu.

Sekcja  14

Len

Artykuł  95

1. Kwotę pomocy dla lnu w nowych Państwach Członkowskich ustala się na podstawie różnicy pomiędzy dochodem uzyskiwanym przez producentów lnu a zyskiem wynikającym z przewidywalnej ceny rynkowej tego produktu.

2. Dochód uzyskiwany przez producentów lnu określa się z uwzględnieniem ceny produktów konkurujących w rotacji zbiorów w nowym Państwie Członkowskim i relacji we Wspólnocie w jej obecnym składzie pomiędzy dochodem z produkcji lnu a dochodem uzyskiwanym z produktów konkurencyjnych.

Sekcja  15

Nasiona

Artykuł  96

W przypadku udzielania pomocy w produkcji nasion, jej wysokość dla nowych Państw Członkowskich można ustalić na poziomie odmiennym od określonego we Wspólnocie w jej obecnym składzie, jeżeli dochód producentów w nowym Państwie Członkowskim uprzednio znacznie odbiegał od dochodu producentów we Wspólnocie w jej obecnym składzie.

W takim przypadku wysokość pomocy dla nowego Państwa Członkowskiego winna uwzględniać dochód uprzednio osiągany przez producentów nasion, potrzebę uniknięcia zakłóceń w modelach produkcyjnych oraz potrzebę stopniowego dostosowania tej wysokości do poziomu wspólnotowego.

Sekcja  16

Produkty rolne eksportowane w formie towarów nieobjętych załącznikiem II do Traktatu EWG

Artykuł  97

Kwoty wyrównawcze dla określonych produktów rolnych eksportowanych w formie towarów nieobjętych załącznikiem II do Traktatu EWG ustala się na podstawie kwot wyrównawczych określonych dla produktów podstawowych i zgodnie z zasadami obliczania zwrotów, przewidzianymi w rozporządzeniu EWG nr 204/69 ustalającym ogólne zasady przyznawania zwrotów eksportowych i zasady określania ich wysokości.

Rozdział  3

Postanowienia dotyczące rybołówstwa

Sekcja  1

Wspólna organizacja rynku

Artykuł  98

Postanowienia artykułów 51 i 52 mają zastosowanie do referencyjnych cen produktów rybołówstwa. Zbliżenia cen dokonywane są na początku sezonu połowów, począwszy od 1 lutego 1973 roku.

Artykuł  99

Kwoty wyrównawcze koryguje się w niezbędnym zakresie poprzez nakładanie ceł.

Sekcja  2

Prawa połowów

Artykuł  100

1. Z zastrzeżeniem postanowień artykułu 2 rozporządzenia EWG nr 2141/70 w sprawie ustanowienia wspólnej polityki strukturalnej rybołówstwa, Państwa Członkowskie i Wspólnota mają prawo do 31 grudnia 1982 roku ograniczać połowy na swoich wodach terytorialnych w promieniu sześciu mil morskich od głównej linii brzegowej, do statków tradycyjnie dokonujących połowów na tych wodach i operujących z portów znajdujących się na tym obszarze. Statki z innych regionów Danii mogą kontynuować połowy na wodach Grenlandii nie dłużej niż do 31 grudnia 1977 roku.

W przypadku skorzystania z tego odstępstwa podejmowane przez Państwa Członkowskie środki dotyczące warunków połowów na tych obszarach nie mogą być mniej restrykcyjne niż te stosowane w praktyce przed przystąpieniem.

2. Postanowienia poprzedniego ustępu i artykułu 101 nie naruszają specjalnych praw połowu posiadanych przez obecne lub nowe Państwa Członkowskie w dniu 31 stycznia 1971 roku w stosunku do jednego lub więcej Państw Członkowskich. Państwa Członkowskie mogą korzystać z tych praw przez cały czas stosowania na danych obszarach odstępstwa. W przypadku wód Grenlandii specjalne prawa wygasają w terminach przewidzianych dla tych praw.

3. W przypadku przesunięcia przez Państwo Członkowskie na określonych obszarach granicy połowów do 12 mil morskich, połowy na tych obszarach winny być dokonywane w sposób nie pogarszający sytuacji z dnia 31 stycznia 1971 roku.

4. Aby ustalić ogólne dodatnie saldo połowów we Wspólnocie w okresie wymienionym w ustępie 1, Państwa Członkowskie nie korzystają w pełni z możliwości przewidzianych w pierwszym akapicie ustępu 1 na pewnych obszarach ich wód terytorialnych.

Państwa Członkowskie informują Komisję o środkach podejmowanych w tym celu. Po otrzymaniu sprawozdania Komisji, Rada analizuje sytuację i, w miarę potrzeb, kieruje zalecenia do Państw Członkowskich.

Artykuł  101

Limit sześciu mil morskich wymieniony w artykule 100 rozszerza się do 12 mil morskich na następujących obszarach:

1. Dania

- Wyspy Owcze

- Grenlandia

- wybrzeże zachodnie, od Thyboron do Blaavandshuk.

2. Francja

- Wybrzeża departamentów Manche, Ille-et-Vilaine, Côtes-du-Nord, Finistere i Morbihan.

3. Irlandia

- wybrzeża północne i zachodnie, od Lough Foyle do Cork Harbour na południowym zachodzie

- wschodnie wybrzeże, od Carlingford Lough do Carnsore Point, w przypadku skorupiaków i mięczaków.

4. Zjednoczone Królestwo

- Szetlandy i Wyspy Orkney

- północna i wschodnia Szkocja, od Cape Wrath do Berwick

- północno-wschodnia Anglia, od rzeki Coquet do Flamborough Head

- na południowy-zachód od Lyme Regis do Hartland Point (w tym 12 mil morskich wokół Wyspy Lundy)

- County Down.

Artykuł  102

Nie później niż w ciągu sześciu lat po przystąpieniu, Rada, na wniosek Komisji, ustali warunki połowów w celu zapewnienia ochrony terenów połowów i zachowania zasobów biologicznych morza.

Artykuł  103

Do 31 grudnia 1982 roku Komisja przedstawi Radzie sprawozdanie na temat ekonomicznej i społecznej sytuacji terenów przybrzeżnych Państw Członkowskich oraz stanu zapasów. W oparciu o to sprawozdanie oraz cele wspólnej polityki rybołówstwa Rada, na wniosek Komisji, podda analizie środki mogące wynikać z odstępstw obowiązujących do 31 grudnia 1982 roku.

Rozdział  4

Inne postanowienia

Sekcja  1

Środki weterynaryjne

Artykuł  104

Dyrektywa nr 64/432/EWG w sprawie kwestii zdrowotnych kontroli weterynaryjnych w handlu wołowiną i wieprzowiną wewnątrz Wspólnoty jest stosowana z uwzględnieniem następujących postanowień:

1. Do 31 grudnia 1977 roku Państwa Członkowskie mają prawo stosować, zgodnie z ogólnymi zasadami Traktatu EWG, krajowe przepisy regulujące import bydła i trzody z przeznaczeniem na hodowlę, chudziec i ubój, za wyjątkiem bydła ubojowego w przypadku Danii.

W ramach przepisów krajowych dążyć należy do zmian zapewniających stopniowy rozwój handlu. W tym celu przepisy te podda analizie Stały Komitet Weterynaryjny.

2. Do 31 grudnia 1977 roku Państwa Członkowskie importujące bydło stosują wobec Państw Członkowskich eksportujących bydło odstępstwo przewidziane w artykule 7 ustęp 1 literze a) dyrektywy.

3. Nowe Państwa Członkowskie mają prawo utrzymać do 31 grudnia 1977 roku metody stosowane na ich obszarach do stwierdzania u bydła braku gruźlicy i brucelozy w rozumieniu artykułu 2 dyrektywy, z zastrzeżeniem zastosowania postanowień dyrektywy dotyczących obecności zwierząt szczepionych przeciwko brucelozie. Postanowienia dotyczące testów przewidzianych dla zwierząt będących przedmiotem handlu we Wspólnocie mają nadal zastosowanie z zastrzeżeniem ustępów 4 i 6.

4. Do 31 grudnia 1977 roku eksport bydła z Irlandii do Wielkiej Brytanii może być dokonywany:

(a) poprzez uchylenie postanowień dyrektywy dotyczących brucelozy, przy czym postanowienia dotyczące testów przewidzianych dla zwierząt będących przedmiotem handlu we Wspólnocie mają nadal zastosowanie do eksportu bydła niewykastrowanego;

(b) poprzez uchylenie postanowień dyrektywy dotyczących gruźlicy, o ile przy eksporcie składana jest deklaracja pochodzenia zwierząt ze stada o urzędowo stwierdzonym braku gruźlicy, zgodnie z metodami obowiązującymi w Irlandii;

(c) poprzez uchylenie postanowień dyrektywy dotyczących obowiązku oddzielnej hodowli chudźca i bydła rzeźnego.

5. W drodze odstępstwa od postanowień załącznika B do dyrektywy Dania ma prawo stosować do 31 grudnia 1975 roku "alttuberculin".

6. Do czasu wprowadzenia postanowień Wspólnoty dotyczących handlu w ramach Państw Członkowskich w odniesieniu do spraw regulowanych przez dyrektywę, Irlandia i Wielka Brytania mają prawo utrzymywać krajowe przepisy regulujące handel pomiędzy Irlandią a Irlandią Północną.

Państwa te mogą przyjąć odpowiednie środki ograniczające to uchylenie wyłącznie do powyższego handlu.

Artykuł  105

Dyrektywa nr 64/433/EWG w sprawie kwestii ochrony zdrowia w handlu świeżym mięsem wewnątrz Wspólnoty ma zastosowanie z uwzględnieniem następujących postanowień;

Do 31 grudnia 1977 roku Irlandia i Wielka Brytania mają prawo utrzymać w stosunku do Irlandii Północnej, w przypadku importu świeżego mięsa, krajowe zasady dotyczące ochrony przed pryszczycą, stosując jednocześnie ogólne postanowienia Traktatu EWG.

Artykuł  106

Przed upływem terminów określonych w artykułach 104 i 105 dokonuje się przeglądu zagadnień weterynaryjnych we Wspólnocie jako całości i w jej poszczególnych częściach.

Nie później niż do 1 lipca 1976 roku Komisja składa Radzie sprawozdanie oraz ewentualne propozycje dotyczące tych zagadnień.

Sekcja  2

Postanowienia różne

Artykuł  107

Akty wymienione w załączniku V do niniejszego Aktu mają zastosowanie do nowych Państw Członkowskich na warunkach określonych w tym załączniku.

Tytuł  III

STOSUNKI ZAGRANICZNE

Rozdział  1

Umowy Wspólnot z określonymi państwami trzecimi

Artykuł  108

1. Od dnia przystąpienia nowe Państwa Członkowskie stosują postanowienia umów wymienionych w ustępie 3, z uwzględnieniem niezbędnych środków i zmian przejściowych, przewidzianych w Protokołach zawartych z Państwami-Sygnatariuszami i do tych umów załączonymi.

2. Te środki, które uwzględniają odpowiadające im środki podjęte we Wspólnocie i są stosowane w tym samym okresie, zapewnią stopniowe wdrożenie przez Wspólnotę jednolitego systemu stosunków z kooperującymi państwami trzecimi oraz jednolitość praw i obowiązków Państw Członkowskich.

3. Postanowienia ustępów 1 i 2 mają zastosowanie do umów zawartych z Grecją, Turcją, Tunezją, Marokiem, Izraelem, Hiszpanią i Maltą.

Postanowienia te mają także zastosowanie do umów zawartych przez Wspólnotę z innymi państwami trzecimi obszaru śródziemnomorskiego przed wejściem w życie niniejszego Aktu.

Rozdział  2

Stosunki ze Stowarzyszonymi Państwami Afryki i Madagaskaru oraz określonymi krajami rozwijającymi się Wspólnoty Brytyjskiej

Artykuł  109

1. Uregulowania wynikające z Konwencji o Stowarzyszeniu podpisanej przez Europejską Wspólnotę Gospodarczą z Państwami Afryki i Madagaskaru 29 lipca 1969 roku oraz z Układu ustanawiającego Stowarzyszenie pomiędzy Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Zjednoczoną Republiką Tanzanii, Republiką Ugandy i Republiką Kenii, podpisanego 24 września 1969 roku, nie mają zastosowania do stosunków pomiędzy nowymi Państwami Członkowskimi a Państwami Stowarzyszonymi ze Wspólnotą na mocy tych aktów.

Nowe Państwa Członkowskie nie muszą przystępować do Umowy dotyczącej produktów podlegających Europejskiej Wspólnocie Węgla i Stali, zawartej 29 lipca 1969 roku.

2. Z zastrzeżeniem postanowień artykułów 110 oraz 111, produkty pochodzące z Państw Stowarzyszonych wymienionych w ustępie 1 podlegają przy imporcie do nowych Państw Członkowskich uregulowaniom stosowanym do tych produktów przed przystąpieniem.

3. Z zastrzeżeniem postanowień artykułów 110 i 111, produkty pochodzące z niezależnych krajów Wspólnoty Brytyjskiej wymienionych w załączniku VI do niniejszego Aktu podlegają, przy imporcie do nowych Państw Członkowskich, uregulowaniom stosowanym do tych produktów przed przystąpieniem.

Artykuł  110

Do produktów wymienionych w załączniku II do Traktatu EWG, podlegających wspólnej organizacji rynku oraz do produktów podlegających przy imporcie do Wspólnoty szczególnym zasadom wynikającym z realizacji wspólnej polityki rolnej, pochodzących z Państw Stowarzyszonych wymienionych w artykule 109 ustęp 1 lub z niezależnych krajów Wspólnoty Brytyjskiej wymienionych w artykule 109 ustęp 3, nowe Państwa Członkowskie stosują przy imporcie zasady Wspólnoty, z zastrzeżeniem warunków przewidzianych w niniejszym Akcie oraz następujących postanowień:

(a) jeżeli przepisy wspólnotowe przewidują nałożenie opłat celnych na import z państw trzecich, nowe Państwa Członkowskie stosują rozwiązania taryfowe stosowane przez nie przed przystąpieniem, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 111;

(b) w przypadku elementów ochronnych innych niż cła, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, wprowadza niezbędne zmiany do przepisów Wspólnoty w celu zapewnienia importu tych produktów na warunkach podobnych do obowiązujących przed przystąpieniem.

Artykuł  111

Jeżeli dostosowanie do Wspólnej Taryfy Celnej prowadzi do obniżenia opłat celnych w nowym Państwie Członkowskim, obniżone cło stosuje się do importu podlegającego postanowieniom artykułów 109 i 110.

Artykuł  112

1. Produkty importowane do Wielkiej Brytanii przed terminami określonymi w artykule 115, pochodzące z niezależnych krajów Wspólnoty Brytyjskiej wymienionych w artykule 109 ustęp 3, nie są uważane za pozostające w wolnym obrocie w rozumieniu artykułu 10 Traktatu EWG w przypadku reeksportu do nowego Państwa Członkowskiego lub do Wspólnoty w jej obecnym składzie.

2. Produkty importowane do Wspólnoty w jej obecnym składzie w tym samym okresie, pochodzące z Państw Stowarzyszonych wymienionych w artykule 109 ustęp 1, nie są uważane za pozostające w wolnym obrocie w rozumieniu artykułu 10 Traktatu EWG w przypadku reeksportu do nowego Państwa Członkowskiego lub do Wspólnoty w jej obecnym składzie.

3. Jeżeli nie istnieje ryzyko zakłóceń handlu, a zwłaszcza w przypadku minimalnych różnic w uregulowaniach importowych, Komisja może uchylić ustępy 1 i 2.

Artykuł  113

1. Po przystąpieniu nowe Państwa Członkowskie przekażą obecnym Państwom Członkowskim i Komisji stosowane przez nie przepisy regulujące import produktów pochodzących z niezależnych krajów Wspólnoty Brytyjskiej wymienionych w artykule 109 ustęp 3 i Państw Stowarzyszonych wymienionych w artykule 109 ustęp 1.

2. Po przystąpieniu Komisja przekaże nowym Państwom Członkowskim wewnętrzne i zwyczajowe przepisy regulujące import do Wspólnoty w jej obecnym składzie produktów pochodzących z niezależnych krajów Wspólnoty Brytyjskiej wymienionych w artykule 109 ustęp 3 i Państw Stowarzyszonych wymienionych w artykule 109 ustęp 1.

Artykuł  114

Przy podejmowaniu odpowiednich decyzji przez Radę i wydawaniu opinii przez Komitet Europejskiego Funduszu Rozwoju, w ramach Umowy Wewnętrznej, na temat środków i procedur wdrożenia Konwencji Stowarzyszeniowej podpisanej przez Europejską Wspólnotę Gospodarczą z Państwami Afryki i Madagaskaru 29 lipca 1969 roku, Umowy Wewnętrznej o finansowaniu i administrowaniu pomocą Wspólnoty, podpisanej 29 lipca 1969 roku, oraz Umowy Wewnętrznej o środkach i procedurach wdrożenia Umowy ustanawiającej Stowarzyszenie pomiędzy Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Zjednoczoną Republiką Tanzanii, Republiką Ugandy i Republiką Kenii, podpisanej 24 września 1969 roku, uwzględnia się wyłącznie głosy obecnych Państw Członkowskich, zgodnie ze średnią głosów stosowaną przed przystąpieniem do obliczania kwalifikowanej większości lub zgodnie z artykułem 13 ustęp 3 powyższej Umowy Wewnętrznej o finansowaniu i administrowaniu pomocą Wspólnoty.

Artykuł  115

1. Postanowienia artykułów 109-114 mają zastosowanie do 31 stycznia 1975 roku.

2. Jednakże import z niezależnego kraju Wspólnoty Brytyjskiej wymienionego w artykule 109 ustęp 3, który przed tym terminem uregulował stosunki ze Wspólnotą inaczej niż w drodze stowarzyszenia, podlega w nowych Państwach Członkowskich, od daty wejścia w życie jego umowy ze Wspólnotą i w przypadku kwestii nie podlegających tej umowie, przepisom państw trzecich stosowanym do tego importu, z uwzględnieniem postanowień przejściowych niniejszego Aktu.

3. Rada, w porozumieniu z Komisją, może jednogłośnie zadecydować o przedłużeniu terminu określonego w ustępie 1 w przypadku zastosowania środków przejściowych przewidzianych w artykule 62 ustęp 2 Konwencji Stowarzyszeniowej podpisanej przez Europejską Wspólnotę Gospodarczą z Państwami Afryki i Madagaskaru 29 lipca 1969 roku, lub w artykule 36 Umowy ustanawiającej Stowarzyszenie pomiędzy Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Zjednoczoną Republiką Tanzanii, Republiką Ugandy i Republiką Kenii, podpisanej 24 września 1969 roku, w okresie stosowania tych środków przejściowych.

Rozdział  3

Stosunki z Papuą Nową Gwineą

Artykuł  116

1. Postanowienia artykułów 109 ustęp 3 i 110-113 mają zastosowanie do 31 grudnia 1977 roku do produktów pochodzących lub sprowadzanych z Papui Nowej Gwinei i importowanych do Wielkiej Brytanii.

2. Postanowienia te mogą ulec zmianom, zwłaszcza w przypadku uzyskania niepodległości przez ten kraj do 1 stycznia 1978 roku. W miarę potrzeby Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, podejmuje odpowiednie, niezbędne środki.

Tytuł  IV

STOWARZYSZENIE KRAJÓW I TERYTORIÓW ZAMORSKICH

Artykuł  117

1. Stowarzyszenie pozaeuropejskich terytoriów utrzymujących specjalne stosunki z Wielką Brytanią i Angielsko-Francuskiego Kondominium Nowych Hebryd, wymienionych w artykule 24 ustęp 2, wchodzi w życie najwcześniej z dniem 1 lutego 1975 roku, po podjęciu decyzji przez Radę na mocy artykułu 136 Traktatu EWG.

2. Nowe Państwa Członkowskie nie muszą przystępować do Umowy w sprawie handlu z krajami i terytoriami zamorskimi produktami podlegającymi Europejskiej Wspólnocie Węgla i Stali, podpisanej 14 grudnia 1970 roku.

Artykuł  118

Postanowienia trzeciej części Protokołu nr 22 w sprawie stosunków pomiędzy Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Państwami Afryki i Madagaskaru oraz krajami rozwijającymi się Wspólnoty Brytyjskiej położonymi w Afryce, na Oceanie Indyjskim, Oceanie Spokojnym i Karaibach mają zastosowanie do krajów i terytoriów zamorskich wymienionych w artykule 117 i do pozaeuropejskich terytoriów zamorskich utrzymujących specjalne stosunki z obecnymi Państwami Członkowskimi.

Artykuł  119

1. Przepisy wynikające z decyzji Rady z dnia 29 września 1970 roku w sprawie stowarzyszenia krajów i terytoriów zamorskich z Europejską Wspólnotą Gospodarczą mają zastosowanie do stosunków tych krajów i terytoriów z nowymi Państwami Członkowskimi.

2. Produkty pochodzące z krajów i terytoriów stowarzyszonych ze Wspólnotą podlegają przy imporcie do nowych Państw Członkowskich przepisom stosowanym do tych produktów przed przystąpieniem.

Produkty pochodzące z pozaeuropejskich terytoriów utrzymujących specjalne stosunki z Wielką Brytanią i z Angielsko-Francuskiego Kondominium Nowych Hebryd, wymienionych w artykule 24 ustęp 2, podlegają przy imporcie do Wspólnoty przepisom stosowanym do tych produktów przed przystąpieniem.

3. Niniejszy artykuł ma zastosowanie do 31 stycznia 1975 roku. W przypadku zastosowania artykułu 115 ustęp 3, termin ten może zostać przedłużony zgodnie z procedurą i na warunkach określonych w tym artykule.

Tytuł  V

PRZEPŁYW KAPITAŁU

Artykuł  120

1. Nowe Państwa Członkowskie mogą odroczyć, zgodnie z harmonogramem i zasadami określonymi w artykułach 121-126 liberalizację przepływu kapitału, przewidzianą w pierwszej dyrektywie Rady z dnia 11 maja 1960 roku w sprawie zastosowania artykułu 67 Traktatu EWG i w drugiej dyrektywie Rady z dnia 18 grudnia 1962 roku uzupełniającej i zmieniającej pierwszą dyrektywę w sprawie zastosowania artykułu 67 Traktatu EWG.

2. We właściwym czasie przeprowadzone zostaną odpowiednie konsultacje pomiędzy nowymi Państwami Członkowskimi a Komisją w sprawie procedur zastosowania środków liberalizujących lub łagodzących, których realizacja może zostać odroczona na podstawie poniższych postanowień.

Artykuł  121

1. Dania może:

a) przez okres dwóch lat po przystąpieniu odraczać liberalizację nabywania przez osoby nieposiadające prawa pobytu w Danii obligacji wyrażonych w koronach duńskich i będących przedmiotem obrotu na giełdzie w Danii, łącznie z fizycznym przenoszeniem tych papierów wartościowych;

b) przez okres pięciu lat po przystąpieniu odraczać liberalizację nabywania przez osoby posiadające prawo pobytu w Danii zagranicznych papierów wartościowych będących przedmiotem obrotu na giełdzie duńskiej oraz odkupywania z zagranicy duńskich papierów wartościowych będących przedmiotem obrotu giełdowego, wyrażonych w całości lub w części w walucie zagranicznej, łącznie z fizycznym przenoszeniem tych papierów wartościowych.

2. Z dniem przystąpienia Dania rozpoczyna stopniową liberalizację operacji wymienionych w ustępie 1 literze a).

Artykuł  122

1. Irlandia może:

(a) przez okres dwóch lat po przystąpieniu odraczać liberalizację bezpośrednich inwestycji dokonywanych w Państwach Członkowskich przez osoby posiadające prawo pobytu w Irlandii oraz liberalizację likwidacji inwestycji dokonywanych w Państwach Członkowskich przez osoby posiadające prawo pobytu w Irlandii;

(b) przez okres 30 miesięcy po przystąpieniu odraczać liberalizację następujących przepływów kapitałowych o charakterze osobistym:

- przenoszenie kapitału należącego do osób posiadających prawo pobytu w Irlandii i emigrujących, za wyjątkiem przenoszenia związanego ze swobodą przepływu pracowników, liberalizowanego z dniem przystąpienia;

- darowizny, zapisy, posagi, spadki i inwestycje w nieruchomości, za wyjątkiem związanych ze swobodą przepływu pracowników, liberalizowanego z dniem przystąpienia;

(c) przez okres pięciu lat po przystąpieniu odraczać liberalizację operacji wymienionych w Wykazie B załączonym do dyrektyw wskazanych w artykule 120 oraz realizowanych przez osoby posiadające prawo pobytu w Irlandii.

2. Dostrzegając konieczność wdrażania, poczynając od daty przystąpienia, znacznej liberalizacji przepisów regulujących operacje wymienione w ustępie 1 literze a) Irlandia podejmie wszelkie środki niezbędne do osiągnięcia tego celu.

Artykuł  123

Artykuł  124

1. Wielka Brytania może:

(a) przez okres dwóch lat po przystąpieniu odraczać liberalizację bezpośrednich inwestycji dokonywanych w Państwach Członkowskich przez osoby posiadające prawo pobytu w Wielkiej Brytanii oraz liberalizację likwidacji inwestycji dokonywanych w Państwach Członkowskich przez osoby posiadające prawo pobytu w Wielkiej Brytanii;

(b) przez okres 30 miesięcy po przystąpieniu odraczać liberalizację następujących przepływów kapitałowych o charakterze osobistym:

- przenoszenie kapitału należącego do osób posiadających prawo pobytu w Wielkiej Brytanii i emigrujących, za wyjątkiem przenoszenia związanego ze swobodą przepływu pracowników, liberalizowanego z dniem przystąpienia;

- darowizny, zapisy, posagi, spadki i inwestycje w nieruchomości, za wyjątkiem związanych ze swobodą przepływu pracowników, liberalizowanego z dniem przystąpienia;

(c) przez okres pięciu lat po przystąpieniu odraczać liberalizację operacji wymienionych w Wykazie B załączonym do dyrektyw wskazanych w artykule 120 oraz realizowanych przez osoby posiadające prawo pobytu w Wielkiej Brytanii.

2. Od dnia przystąpienia Wielka Brytania dąży do znacznej liberalizacji przepisów regulujących operacje wymienione w ustępie 1 literze a).

Artykuł  125

Jeśli jest to możliwe nowe Państwa Członkowskie liberalizują przepływy kapitałowe wymienione w artykułach 121-124 przed upływem terminów określonych w tych artykułach.

Artykuł  126

W celu wykonania postanowień niniejszego Tytułu, Komisja może zasięgnąć opinii Komitetu Walutowego i przedłożyć odpowiednie propozycje Radzie.

Tytuł  VI

POSTANOWIENIA FINANSOWE

Artykuł  127

Decyzja z dnia 21 kwietnia 1970 roku w sprawie zastąpienia wkładów finansowych Państw Członkowskich przez własne zasoby Wspólnot, zwana dalej "decyzją z dnia 21 kwietnia 1970 roku" ma zastosowanie z uwzględnieniem poniższych postanowień.

Artykuł  128

Przychody wymienione w artykule 2 decyzji z dnia 21 kwietnia 1970 roku obejmują także:

(a) wśród wymienionych jako opłaty rolne, przychody z wszelkich kwot wyrównawczych nakładanych na import na mocy artykułów 47 i 55 oraz ze stałych elementów stosowanych w handlu pomiędzy Wspólnotą w jej obecnym składzie a nowymi Państwami Członkowskimi i pomiędzy nowymi Państwami Członkowskimi na mocy artykułu 61;

(b) wśród wymienionych jako opłaty celne, cła nakładane przez nowe Państwa Członkowskie w handlu z Państwami niebędącymi członkami oraz cła nakładane w handlu pomiędzy Wspólnotą w jej obecnym składzie a nowymi Państwami Członkowskimi i pomiędzy nowymi Państwami Członkowskimi.

Artykuł  129

1. Wkłady finansowe Państw Członkowskich wymienione w artykule 3 ustęp 2 decyzji z dnia 21 kwietnia 1970 roku rozkłada się w następujący sposób:

- nowe Państwa Członkowskie:

Dania 2,46%

Irlandia 0,61%

Zjednoczone Królestwo 19,32%;

- obecne Państwa Członkowskie: zgodnie ze skalą zawartą w artykule 3 ustęp 2 decyzji z dnia 21 kwietnia 1970 roku, po odliczeniu wkładów finansowych powyższych nowych Państw Członkowskich.

2. Podstawa obliczania zmiennych wymienionych w artykule 3 ustęp 3 decyzji z dnia 21 kwietnia 1970 roku za rok 1973 wynosi:

- dla nowych Państw Członkowskich: procent określony w ustępie 1;

- dla obecnych Państw Członkowskich: ich względny udział za rok poprzedni, z uwzględnieniem powyższych procentów przewidzianych dla nowych Państw Członkowskich.

Artykuł  130

Własne zasoby Wspólnot, wkłady finansowe i, zależnie od potrzeb, wkłady wymienione w artykule 4 ustępy 2-4 decyzji z dnia 21 kwietnia 1970 roku są należne od nowych Państw Członkowskich tylko w następującym zakresie:

- 45,0% w 1973 roku,

- 56,0% w 1974 roku,

- 67,5% w 1975 roku,

- 79,5% w 1976 roku,

- 92,0% w 1977 roku.

Artykuł  131

1. Z dniem 1 stycznia 1978 roku własne zasoby Wspólnot, wkłady finansowe i, zależnie od potrzeb, wkłady wymienione w artykule 4, ustępy 2-4 decyzji z dnia 21 kwietnia 1970 roku stają się należne od nowych Państw Członkowskich w całości, z zastrzeżeniem następujących postanowień:

(a) wzrost względnego udziału należnego od każdego z nowych Państw Członkowskich na poczet własnych zasobów Wspólnot i wkładu finansowego za 1978 rok, w porównaniu ze względnym udziałem należnym za rok 1977, nie może przekroczyć dwóch piątych różnicy między względnym udziałem należnym na poczet własnych zasobów Wspólnot i wkładu finansowego za 1977 rok a względnym wkładem, który dane nowe Państwo Członkowskie winno wpłacić na ten sam poczet w tym samym roku, w przypadku obliczenia względnego wkładu zgodnie z uregulowaniami przewidzianymi od 1978 roku dla obecnych Państw Członkowskich w decyzji z dnia 21 kwietnia 1970 roku;

(b) w roku 1979 wzrost względnego udziału każdego nowego Państwa Członkowskiego, w porównaniu z 1978 rokiem, nie może przekroczyć wzrostu z roku 1978, w porównaniu z 1977.

2. Obliczenia niezbędne do zastosowania niniejszego artykułu wykonuje Komisja.

Artykuł  132

Do 31 grudnia 1979 roku część budżetu Wspólnot nieobjętą artykułami 130 i 131 włącza się do kwoty przewidzianej dla obecnych Państw Członkowskich w artykule 129. Tak określoną kwotę całkowitą rozdziela się pomiędzy obecne Państwa Członkowskie zgodnie z decyzją z dnia 21 kwietnia 1970 roku.

Tytuł  VII

INNE POSTANOWIENIA

Artykuł  133

Akty wymienione w załączniku VII do niniejszego Aktu mają zastosowanie do nowych Państw Członkowskich na warunkach określonych w tym załączniku.

Artykuł  134

1. W ciągu pięciu lat po przystąpieniu Komisja i zainteresowane rządy zbadają, czy istniejące środki wynikające z uregulowań zawartych w ustawach, przepisach i działaniach administracyjnych obowiązujących w nowych Państwach Członkowskich, które w przypadku wprowadzenia, po przystąpieniu podlegałyby artykułowi 67 Traktatu EWWiS, mogą, w porównaniu ze środkami obowiązującymi w obecnych Państwach Członkowskich, spowodować znaczące zakłócenia konkurencji w sektorze węgla i stali na wspólnym rynku lub na rynkach eksportowych. Komisja, po zasięgnięciu opinii Rady, może zaproponować zainteresowanym rządom podjęcie działań uznanych przez siebie za niezbędne do korekty tych środków lub zrównoważenia ich skutków.

2. Do 31 grudnia 1977 roku ceny stosowane przez przedsiębiorstwa z tytułu sprzedaży stali na rynku irlandzkim, obniżone do poziomu ich równowartości w punkcie wybranym dla ustalenia ich cennika, nie mogą być niższe od cen określonych w tym cenniku dla porównywalnych transakcji, chyba że Komisja na to zezwoli, w porozumieniu z Rządem Irlandii, z zastrzeżeniem ostatniego akapitu artykułu 60 ustęp 2 litera b) Traktatu EWWiS.

3. Jeżeli ważność decyzji Najwyższej Władzy nr 1/64 z dnia 15 stycznia 1964 roku zabraniająca zbliżania cen produktów stalowych i surowego żelaza zostanie przedłużona po przystąpieniu, zakaz ten nie będzie miał zastosowania do 31 grudnia 1975 roku do produktów przeznaczonych na rynek duński.

Artykuł  135

1. Jeśli przed 31 grudnia 1977 roku pojawią się poważne trudności, które mogą utrzymywać się w jakiejkolwiek dziedzinie gospodarki lub spowodować poważne pogorszenie sytuacji gospodarczej danego obszaru, nowe Państwa Członkowskie mogą zwrócić się o zezwolenie na podjęcie środków ochronnych w celu uzdrowienia sytuacji i dostosowania danego sektora gospodarki do wspólnego rynku.

2. Na żądanie zainteresowanego Państwa, Komisja, w ramach procedury przyspieszonej, określa środki ochronne, które uważa za niezbędne, wskazując warunki i sposób ich stosowania.

3. Środki dopuszczone na mocy ustępu 2 mogą obejmować wyłączenia stosowania przepisów Traktatu EWG, a także niniejszego Aktu w takim zakresie i na takie okresy, jakie są ściśle niezbędne do realizacji celów, o których mowa w ustępie 1. Pierwszeństwo przyznaje się środkom, które w możliwie najmniejszy sposób zakłócają funkcjonowanie wspólnego rynku.

4. W takich samych okolicznościach i według tej samej procedury każde z obecnych Państw Członkowskich może ubiegać się o zezwolenie na podjęcie środków ochronnych w stosunku do jednego lub kilku nowych Państw Członkowskich.

Artykuł  136

1. Jeśli do 31 grudnia 1977 roku Komisja, działając na wniosek Państwa Członkowskiego lub jakiejkolwiek innej zainteresowanej strony, stwierdzi praktykowanie dumpingu pomiędzy Wspólnotą w jej obecnym składzie i nowymi Państwami Członkowskimi lub pomiędzy nowymi Państwami Członkowskimi, skieruje ona zalecenia do osoby lub osób, które zainicjowały te praktyki, w celu położenia im kresu.

Jeżeli te praktyki będą kontynuowane, Komisja upoważni poszkodowane Państwo lub Państwa Członkowskie do podjęcia środków ochronnych, których warunki i szczegółowe zasady określi.

2. W celu zastosowania niniejszego artykułu do produktów wyliczonych w załączniku II do Traktatu EWG, Komisja dokona oceny wszelkich istotnych czynników, w szczególności poziomu cen, po których towary te są importowane na badany rynek, z uwzględnieniem przepisów Traktatu EWG dotyczących rolnictwa, a szczególnie artykułu 39.

Artykuł  137

1. Nie naruszając artykułu 136, do 31 grudnia 1977 roku Irlandia może podejmować niezbędne środki w nagłych wypadkach. Zawiadamia o nich niezwłocznie Komisję, która może zadecydować o ich zniesieniu lub zmianie.

2. Niniejsze postanowienie nie ma zastosowania do produktów wyszczególnionych w załączniku II do Traktatu EWG.

Artykuł  138

Nie naruszając ustępu 2 artykułu 95 Traktatu EWG, do 30 czerwca 1974 roku Dania może utrzymać specjalne podatki akcyzowe od wina importowanego w butelkach lub podobnych pojemnikach.