Tytuł 2 - ROLNICTWO - Traktat w sprawie przystąpienia Królestwa Danii, Irlandii, Królestwa Norwegii oraz Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej do Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej. Bruksela.1972.01.22.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2004.90.864/15

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 maja 2004 r.

Tytuł  II

ROLNICTWO

Rozdział  1

Postanowienia ogólne

Artykuł  50

O ile w niniejszym Tytule nie postanowiono inaczej, przepisy przewidziane w niniejszym Akcie mają zastosowanie do produktów rolnych.

Artykuł  51

1. Niniejszy artykuł ma zastosowanie do cen, w przypadku których postanowienia rozdziałów 2 i 3 przywołują niniejszy artykuł.

2. Przed pierwszym etapem zbliżania cen, o którym mowa w artykule 52, ceny stosowane w każdym nowym Państwie Członkowskim ustala się, zgodnie z zasadami rządzącymi wspólną organizacją rynku w danym sektorze, na poziomie pozwalającym producentom tego sektora otrzymywać zwroty równe zwrotom otrzymywanym w poprzednim systemie krajowym.

3. Jednak w przypadku Wielkiej Brytanii ceny te ustala się na takim poziomie, aby zastosowanie zasad wspólnotowych doprowadziło do osiągnięcia cen rynkowych na poziomie porównywalnym z cenami odnotowanymi w odpowiednich Państwach Członkowskich we wskaźnikowym okresie poprzedzającym przyjęcie zasad Wspólnoty.

Artykuł  52

1. Jeżeli w efekcie stosowania postanowień niniejszego tytułu poziom cen różni się od cen wspólnotowych, ceny, w przypadku których rozdziały 2 i 3 przywołują niniejszy artykuł wyrównuje się do poziomu cen wspólnych w sześciu etapach.

2. Z zastrzeżeniem ustępu 4, etapy zbliżania cen mają miejsce corocznie na początku sezonu rynkowego, zgodnie z następującymi postanowieniami:

a) jeżeli cena produktu w nowym Państwie Członkowskim jest niższa niż cena wspólna, cena w danym Państwie Członkowskim podwyższana jest stopniowo w czasie każdego etapu zbliżania cen o jedną szóstą, jedną piątą, jedną czwartą, jedną trzecią i o połowę różnicy między poziomem cen w nowym Państwie Członkowskim a poziomem cen wspólnych, stosowanych przed każdym zbliżaniem; cena wynikająca z tych obliczeń wzrasta proporcjonalnie do podwyżek ceny wspólnej w następnym sezonie rynkowym;

b) jeżeli cena produktu w nowym Państwie Członkowskim jest wyższa niż cena wspólna, różnica pomiędzy poziomem cen, stosowanych w nowym Państwie Członkowskim i obowiązujących przed każdym etapem zbliżania a ceną wspólną stosowaną w następnym sezonie rynkowym jest stopniowo obniżana o jedną szóstą, jedną piątą, jedną czwartą, jedną trzecią i o połowę.

3. W celu sprawnego przeprowadzenia procesu integracji i niezależnie od postanowień ustępu 2, Rada stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w artykule 43 ustęp 2 Traktatu EWG, może podjąć decyzję, że cena jednego lub kilku produktów w jednym lub kilku nowych Państwach Członkowskich różni się od cen wynikających z zastosowania ustępu 2.

Różnica ta nie może przekroczyć 10% wysokości ruchu cenowego, który będzie miał miejsce.

W takim przypadku poziom cen w następnym sezonie rynkowym równy jest poziomowi, jaki wynikałby z zastosowania ustępu 2, gdyby nie podjęto decyzji. Jednak decyzja o dalszym odstępstwie od danego poziomu cen dla tego sezonu rynkowego może zostać podjęta tylko zgodnie z zasadami określonymi w powyższych ustępach.

4. Nowe Państwa Członkowskie stosują ceny wspólne nie później niż z dniem 1 stycznia 1978 roku.

Artykuł  53

Jeżeli różnica pomiędzy poziomem ceny produktu w nowym Państwie Członkowskim a poziomem ceny wspólnej jest minimalna, Rada, stanowiąc zgodnie z procedurą przewidzianą w artykule 43 ustęp 2 Traktatu EWG, może podjąć decyzję o zastosowaniu dla tego produktu w tym Państwie Członkowskim ceny wspólnej.

Artykuł  54

1. Przez cały czas istnienia w Wielkiej Brytanii różnicy pomiędzy cenami ustalonymi w ramach krajowego systemu cen gwarantowanych a cenami rynkowymi wynikającymi z zastosowania mechanizmów wspólnej polityki rolnej i postanowień niniejszego Tytułu, państwo to może utrzymać subsydia produkcyjne.

2. W przypadku każdego produktu objętego ustępem 1 Wielka Brytania dąży do jak najszybszego zniesienia tych subsydiów w okresie wymienionym w artykule 9 ustęp 2.

3. Subsydia te nie mogą prowadzić do zwiększenia dochodów producentów powyżej poziomu, jaki wynikałby z zastosowania do tych dochodów zasad zbliżania cen określonych w artykule 52.

4. Rada, stanowiąc zgodnie z procedurą przewidzianą w artykule 43 ustęp 2 Traktatu EWG, przyjmuje przepisy niezbędne do zastosowania niniejszego artykułu, w celu zapewnienia właściwego funkcjonowania wspólnej polityki rolnej, a zwłaszcza wspólnej organizacji rynku.

Artykuł  55

1. Różnice w poziomach cen wyrównuje się w następujący sposób:

a) w handlu pomiędzy nowymi Państwami Członkowskimi oraz między nimi a Wspólnotą w jej obecnym składzie, kwoty wyrównawcze pobierane są przez państwo importujące lub przyznawane przez państwo eksportujące;

b) w handlu pomiędzy nowymi Państwami Członkowskimi a państwami trzecimi pobierane kwoty i inne opłaty importowe stosowane w ramach wspólnej polityki rolnej oraz zwroty eksportowe są obniżane lub podwyższane, zależnie od przypadku, o kwoty wyrównawcze stosowane w handlu ze Wspólnotą w jej obecnym składzie. Opłat celnych nie obniża się o kwotę wyrównawczą.

2. W przypadku produktów, których ceny są ustalane zgodnie z artykułami 51 i 52, kwoty wyrównawcze stosowane w handlu pomiędzy Wspólnotą w jej obecnym składzie a nowymi Państwami Członkowskimi oraz pomiędzy tymi Państwami a państwami trzecimi są równe różnicy pomiędzy cenami ustalonymi dla danego nowego Państwa Członkowskiego a cenami wspólnymi.

Dla pozostałych produktów, kwoty wyrównawcze ustala się w przypadkach określonych w rozdziałach 2 i 3, zgodnie z przewidzianymi w nich zasadami.

3. Kwoty wyrównawcze stosowane w handlu pomiędzy nowymi Państwami Członkowskimi ustala się poprzez bezpośrednie odniesienie do kwot wyrównawczych określonych dla każdego z tych Państw zgodnie z ustępem 2.

4. Kwot wyrównawczych nie ustala się jeżeli zastosowanie ustępów 2 i 3 prowadzi do powstania kwot minimalnych.

5. Na produkty, w przypadku których opłata Wspólnej Taryfy Celnej obowiązuje na mocy Układu Ogólnego w sprawie Ceł i Handlu, stosuje się obowiązujące opłaty.

6. Kwota wyrównawcza pobierana lub przydzielana przez Państwo Członkowskie na mocy ustępu 1 litery a) nie może przekraczać ogólnej kwoty pobieranej przez to Państwo w imporcie z państw trzecich.

Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, może odstąpić od stosowania niniejszego postanowienia, w szczególności w celu uniknięcia zmian ukierunkowania handlu i zakłóceń konkurencji.

Artykuł  56

Jeżeli cena światowa na produkt przekracza cenę stosowaną do obliczenia opłaty importowej wprowadzonej w ramach wspólnej polityki rolnej, pomniejszonej o kwotę wyrównawczą, którą odejmuje się od opłaty importowej zgodnie z postanowieniami artykułu 55, lub jeżeli zwrot za eksport do państw trzecich jest mniejszy niż kwota wyrównawcza lub nie został przyznany żaden zwrot podjąć można odpowiednie środki zmierzające do zapewnienia prawidłowego funkcjonowania wspólnej organizacji rynku.

Artykuł  57

Ustalając poziom różnych elementów systemu cenowo-interwencyjnego, za wyjątkiem cen wymienionych w artykułach 51 i 70, dla nowych Państw Członkowskich uwzględnia się, w zakresie niezbędnym do prawidłowego funkcjonowania przepisów Wspólnoty, różnicę cen wyrażoną kwotą wyrównawczą.

Artykuł  58

Wspólnota finansuje przyznane kwoty wyrównawcze z zasobów Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej.

Artykuł  59

Następujące postanowienia mają zastosowanie do produktów, których import z państw trzecich do Wspólnoty w jej obecnym składzie podlega opłatom celnym:

1. Opłaty celne nakładane na import stopniowo znosi się pomiędzy Wspólnotą w jej obecnym składzie a nowymi Państwami Członkowskimi oraz pomiędzy nowymi Państwami Członkowskimi w pięciu etapach. Pierwsza obniżka zmniejszająca cła do 80% stawki podstawowej, oraz cztery kolejne obniżki po 20% są dokonywane zgodnie z następującym harmonogramem:

a) w przypadku produktów objętych wspólną organizacją rynku wołowiny i cielęciny: na początku każdego sezonu rynkowego, począwszy od 1973 roku;

b) w przypadku produktów objętych rozporządzeniem nr 23 w sprawie stopniowego tworzenia wspólnej organizacji rynku owoców i warzyw, rozporządzeniem EWG nr 234/68 w sprawie utworzenia wspólnej organizacji rynku żywych drzew i innych roślin, cebulek, korzeni, itp., kwiatów ciętych i listowia ozdobnego oraz rozporządzeniem EWG nr 865/68 w sprawie utworzenia wspólnej organizacji rynku produktów przetwórstwa owoców i warzyw: 1 stycznia każdego roku, począwszy od 1 stycznia 1974 roku;

c) w przypadku innych produktów rolnych: zgodnie z harmonogramem przewidzianym w artykule 32 ustęp 1, począwszy od 1 lipca 1973 roku.

2. Celem stopniowego wprowadzenia Wspólnej Taryfy Celnej, każde nowe Państwo Członkowskie obniży różnicę pomiędzy stawką celną a stawką Wspólnej taryfy Celnej o kolejne kwoty 20%. Te etapy zbliżania cen dokonywane są w terminach przewidzianych dla omawianych produktów w ustępie 1. W przypadku produktów wymienionych w ustępie 1 literze c), etapy zbliżania cen są dokonywane zgodnie z harmonogramem określonym w artykule 39 ustęp 1.

Jednakże w przypadku pozycji taryfy, dla której podstawowe stawki celne nie odbiegają o 15% od stawek Wspólnej Taryfy Celnej, te ostatnie stawki są stosowane od daty pierwszego etapu zbliżania cen dla każdej kategorii omawianych produktów.

3. W przypadku drugiej, trzeciej i czwartej obniżki lub etapu zbliżania cen Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, może podjąć decyzję, dla dowolnej liczby nowych Państw Członkowskich, że cła stosowane do dowolnej liczby produktów wymienionych w ustępie 1 literze b) mogą odbiegać od opłat wynikających z zastosowania ustępów 1 lub 2, zależnie od przypadku.

Różnica ta nie przekroczy 10% wysokości zmiany dokonanej na mocy ustępów 1 lub 2.

W takim przypadku cła, które powinny być zastosowane w przyszłym roku są równe cłom, jakie wynikałyby z zastosowania ustępów 1 lub 2, zależnie od przypadku, bez odstępstwa. W danym roku można jednak dalej odstępować od tych opłat, zgodnie z postanowieniami powyższych akapitów.

Z dniem 1 stycznia 1978 roku znosi się cła na te produkty i nowe Państwa Członkowskie stosują Wspólną Taryfę Celną w całości.

4. W przypadku produktów objętych wspólną organizacją rynku, nowe Państwa Członkowskie mogą, zgodnie z procedurą przewidzianą w artykule 26 rozporządzenia nr 120/67/EWG w sprawie wspólnej organizacji rynku zbóż lub, zależnie od przypadku, w odpowiednich artykułach innych rozporządzeń w sprawie utworzenia wspólnej organizacji rynków rolnych, zostać upoważnione do zniesienia ceł wymienionych w ustępie 1 lub do dostosowania ceł zgodnie z ustępem 2, albo do podjęcia obydwu tych działań w tempie szybszym niż określone w poprzednich ustępach, bądź do zawieszenia w całości lub w części opłat celnych za produkty importowane z innych Państw Członkowskich.

W przypadku innych produktów upoważnienie na wprowadzenie środków wymienionych w poprzednim akapicie nie jest wymagane.

Opłaty celne wynikające z przyspieszonego dostosowania nie mogą być niższe od opłat celnych za te same towary importowane z innych Państw Członkowskich.

Każde nowe Państwo Członkowskie poinformuje pozostałe Państwa Członkowskie i Komisję o podjętych środkach.

Artykuł  60

1. System ceł i opłat wywierających taki sam skutek oraz ograniczeń ilościowych i środków wywierających taki sam skutek, stosowany we Wspólnocie w jej obecnym składzie do produktów objętych z dniem przystąpienia wspólną organizacją rynku będzie stosowany w nowych Państwach Członkowskich z dniem 1 lutego 1973 roku, z zastrzeżeniem artykułów 55 i 59.

2. W przypadku produktów, które w dniu przystąpienia nie podlegają wspólnej organizacji rynku, postanowienia tytułu I dotyczące stopniowego znoszenia opłat o skutku równoważnym co opłaty celne oraz stopniowego znoszenia ograniczeń ilościowych i środków o skutku równoważnym nie są do stosowane do tych opłat, ograniczeń i środków, które w chwili przystąpienia są częścią krajowej organizacji rynku.

Przepis ten ma zastosowanie wyłącznie w zakresie niezbędnym do utrzymania krajowej organizacji i do dnia wprowadzenia w życie wspólnej organizacji rynku tych produktów.

3. Nowe Państwa Członkowskie zastosują do produktów objętych wspólną organizacją rynku nomenklaturę Wspólnej Taryfy Celnej nie później niż z dniem 1 lutego 1973 roku.

O ile nie powstaną trudności w stosowaniu przepisów Wspólnoty, a zwłaszcza w funkcjonowaniu wspólnej organizacji rynków i przejściowych mechanizmów przewidzianych na mocy postanowień niniejszego Tytułu, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, może upoważnić nowe Państwo Członkowskie do włączenia do tej nomenklatury tych pozycji krajowych, które są konieczne do stopniowego zbliżania ceł do Wspólnej Taryfy Celnej bądź do znoszenia opłat celnych we Wspólnocie na zasadach określonych w niniejszym Akcie.

Artykuł  61

1. Na towary importowane z nowych Państw Członkowskich do Wspólnoty w jej obecnym składzie nakłada się opłatę stanowiącą czynnik ochrony przemysłu przetwórczego, używaną do obliczania opłat za import produktów z państw trzecich objętych wspólną organizacją rynków zbóż, ryżu oraz produktów przetwórstwa owoców i warzyw. Dla towarów importowanych z nowych Państw Członkowskich wysokość tego czynnika ustala się w drodze oddzielenia od całkowitej ochrony stosowanej 1 stycznia 1972 roku czynnika lub czynników, których celem jest ochrona przemysłu przetwórczego.

2. Taki czynnik lub czynniki nakłada się na import pochodzący z innych Państw Członkowskich; zastąpią one czynnik ochrony w odniesieniu do opłat importowych nakładanych na towary z państw trzecich.

3. Postanowienia artykułu 59 stosuje się do czynnika określonego w ustępach 1 i 2. Jednakże wymienione obniżki lub zbliżenia przeprowadza się w przypadku produktów zbożowych i ryżu na początku sezonu rynkowego ustalonego dla danego produktu podstawowego.

Artykuł  62

1. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, podejmuje środki niezbędne do wprowadzenia niniejszego tytułu w życie.

2. Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji i po konsultacji ze Zgromadzeniem, może wprowadzić zmiany postanowień rozdziałów 2, 3 i 4, które okażą się niezbędne w wyniku modyfikacji przepisów wspólnotowych.

Artykuł  63

1. Jeżeli do ułatwienia przejścia z systemów istniejących w nowych Państwach Członkowskich do systemu wynikającego z zastosowania wspólnej organizacji rynków, na zasadach określonych w niniejszym tytule, konieczne są środki przejściowe, a zwłaszcza jeżeli dla niektórych produktów zastosowanie nowego systemu w wyznaczonym terminie napotyka na znaczące trudności, środki takie są wprowadzane zgodnie z procedurą przewidzianą w artykule 26 rozporządzenia nr 120/67/EWG lub, zależnie od przypadku, w odpowiednich artykułach innych rozporządzeń w sprawie wspólnej organizacji rynków rolnych. Takie środki mogą zostać podjęte do 31 stycznia 1974 roku, ale ich stosowania nie można przedłużyć poza ten termin.

2. Rada, stanowiąc jednogłośnie na wniosek Komisji i po zasięgnięciu opinii Zgromadznia, może przedłużyć okres wymieniony w ustępie 1 do 31 stycznia 1975 roku.

Artykuł  64

Postanowienia niniejszego tytułu nie zmieniają stopnia swobody handlu produktami rolnymi, wynikającej z angielsko-irlandzkiej Umowy o Obszarze Wolnego Handlu podpisanej 14 grudnia 1965 roku i umów pochodnych.

Rozdział  2

Postanowienia dotyczące określonych wspólnych organizacji rynków

Sekcja  1

Owoce i warzywa

Artykuł  65

1. Ustala się kwotę wyrównawczą dla owoców i warzyw, w przypadku których:

a) nowe Państwa Członkowskie stosowały w roku 1971 ograniczenia ilościowe lub środki o skutku równoważnym;

b) została ustalona wspólna cena podstawowa oraz

c) cena producenta w nowym Państwie Członkowskim zdecydowanie przewyższa cenę podstawową stosowaną we Wspólnocie w jej obecnym składzie w okresie poprzedzającym wprowadzenie systemu wspólnotowego w nowych Państwach Członkowskich.

2. Cenę producenta wymienioną w ustępie 1 literze c) oblicza się stosując do danych krajowych nowego Państwa Członkowskiego zasady określone w artykule 4 ustęp 2 rozporządzenia nr 159/66/EWG określającego dodatkowe środki dotyczące wspólnej organizacji rynku owoców i warzyw.

3. Kwotę wyrównawczą stosuje się wyłącznie w okresie obowiązywania ceny podstawowej.

Artykuł  66

1. Do czasu pierwszego etapu zbliżania kwota wyrównawcza stosowana w handlu pomiędzy nowym Państwem Członkowskim, w którym spełnione są warunki określone w artykule 65 ustęp 1 a Wspólnotą w jej obecnym składzie, innym nowym Państwem Członkowskim, za wyjątkiem wymienionych w poniższym akapicie lub państwami trzecimi, jest równa różnicy pomiędzy cenami wymienionymi w artykule 65 ustęp 1 litera c).

W handlu pomiędzy dwoma nowymi Państwami Członkowskimi, w których spełnione są warunki określone w artykule 65 ustęp 1, kwota wyrównawcza jest równa różnicy pomiędzy ich odpowiednimi cenami producenta. W przypadku niewielkiej różnicy, kwoty wyrównawczej nie stosuje się.

Różnice wymienione w powyższych akapitach modyfikuje się o niezbędny zakres opłat celnych.

2. W przypadku ustalenia kolejnych kwot wyrównawczych, kwotę wyrównawczą obniża się o jedną piątą kwoty pierwotnej co roku 1 stycznia, poczynając od 1 stycznia 1974 roku.

Analogicznie stosuje się artykuł 52 ustęp 3. Kwotę wyrównawczą znosi się 1 stycznia 1978 roku.

Artykuł  67

W celu ustalenia cen wyjściowych stawki cenowe odnotowane w nowych Państwach Członkowskich obniża się o:

(a) wszelkie kwoty wyrównawcze;

(b) cła stosowane w imporcie z państw trzecich do tych Państw Członkowskich, zamiast ceł Wspólnej Taryfy Celnej.

Artykuł  68

Postanowienia dotyczące wspólnych norm jakościowych mają zastosowanie do sprzedaży produktów krajowych w Wielkiej Brytanii wyłącznie od:

(a) 1 lutego 1974 roku w przypadku karczochów, szparagów, brukselki, cykorii, czosnku i cebuli;

(b) 1 lutego 1975 roku w przypadku fasoli, kabaczków, marchwi, sałaty, endywii skrętnolistnej i szerokolistnej (batawijskiej), groszku w strąkach, szpinaku i truskawek.

Sekcja  2

Wino

Artykuł  69

Do 31 grudnia 1975 roku Irlandia i Wielka Brytania mają prawo utrzymać złożone nazewnictwo, w tym słowo wino, do określania pewnych napojów, w przypadku których stosowanie takiego nazewnictwa jest sprzeczne z zasadami Wspólnoty. Odstępstwo to nie ma jednak zastosowania do produktów eksportowanych do Państw Członkowskich Wspólnoty w jej obecnym składzie.

Sekcja  3

Nasiona oleiste

Artykuł  70

1. Postanowienia artykułu 52 mają zastosowanie do pochodnych cen interwencyjnych nasion oleistych.

2. Ceny interwencyjne, stosowane w nowych Państwach Członkowskich do czasu ustalenia pierwszego etapu zbliżania cen, ustala się zgodnie z zasadami określonymi w ramach wspólnej organizacji rynku, z uwzględnieniem zwykłej relacji, jaka winna istnieć pomiędzy dochodem uzyskiwanym z nasion oleistych a dochodem z wytwarzania produktów konkurujących z nasionami oleistymi w rotacji zbiorów.

Artykuł  71

Kwotę pomocy na nasiona oleiste zbierane w nowym Państwie Członkowskim zmienia się o kwotę wyrównawczą stosowaną w danym Państwie, powiększoną o stosowaną w nim opłatę celną.

Artykuł  72

W handlu nasionami oleistymi kwotę wyrównawczą stosuje się wyłącznie do zwrotów z tytułu eksportu do państw trzecich nasion oleistych zbieranych w nowym Państwie Członkowskim.

Sekcja  4

Zboża

Artykuł  73

Postanowienia artykułów 51 i 52 mają zastosowanie do pochodnych cen interwencyjnych zbóż.

Artykuł  74

Kwoty wyrównawcze stosowane w handlu pomiędzy Wspólnotą w jej obecnym składzie a nowymi Państwami Członkowskimi oraz pomiędzy tymi Państwami a państwami trzecimi ustala się w następujący sposób:

1. Kwotę wyrównawczą stosowaną do czasu pierwszego etapu zbliżania cen zbóż, dla których nie określono pochodnej ceny interwencyjnej dla nowych Państw Członkowskich oblicza się w oparciu o kwotę wyrównawczą stosowaną do konkurujących nasion zbożowych, dla których określono pochodną cenę

2. interwencyjną, z uwzględnieniem istniejącej relacji między cenami progowymi danych zbóż. Jeżeli jednak relacja między cenami progowymi różni się znacząco od relacji między cenami odnotowanymi na rynku danego nowego Państwa Członkowskiego, ta ostatnia może zostać uwzględniona.

Dalsze kwoty wyrównawcze ustala się w oparciu o kwoty wymienione w pierwszym akapicie i zgodnie z zasadami przewidzianymi dla zbliżania cen w artykule 52.

2. Kwotę wyrównawczą dla produktów wymienionych w artykule 1 literach c) i d) rozporządzenia nr 120/67/EWG oblicza się na podstawie kwoty wyrównawczej dla zbóż, których produkty te dotyczą, przy pomocy współczynników i zasad stosowanych do określania opłaty lub zmiennego elementu opłaty za te produkty.

Sekcja  5

Wieprzowina

Artykuł  75

1. Kwotę wyrównawczą dla kilograma tuszy wieprzowej oblicza się na podstawie kwot wyrównawczych stosowanych do ilości paszy potrzebnej do wyprodukowania we Wspólnocie jednego kilograma mięsa wieprzowego.

2. Kwotę wyrównawczą dla produktów innych niż tusze wieprzowe, określonych w artykule 1 ustęp 1 rozporządzenia nr 121/67/EWG w sprawie wspólnej organizacji rynku wieprzowiny, oblicza się na podstawie kwoty wyrównawczej wymienionej w ustępie 1, przy pomocy współczynników stosowanych do obliczania opłaty.

Artykuł  76

1. Do 31 grudnia 1975 roku produkty nie odpowiadające wymogom przewidzianym w punkcie 23 załącznika I do dyrektywy nr 64/433/EWG w sprawie zagadnień ochrony zdrowia w handlu świeżym mięsem wewnątrz Wspólnoty mogą w Danii, Irlandii i Wielkiej Brytanii podlegać wykupowi przez agencje interwencyjne.

2. Do 31 października 1974 roku Wielka Brytania może nie stosować wspólnotowej skali klasyfikacji tusz wieprzowych.

Sekcja  6

Jaja

Artykuł  77

1. Kwotę wyrównawczą dla kilograma jaj oblicza się na podstawie kwot wyrównawczych stosowanych do ilości paszy niezbędnej do wyprodukowania we Wspólnocie jednego kilograma takich jaj.

2. Kwotę wyrównawczą dla jaja wylęgowego oblicza się na podstawie kwot wyrównawczych stosowanych do ilości paszy niezbędnej do wyprodukowania we Wspólnocie jednego takiego jaja.

3. Kwotę wyrównawczą dla produktów określonych w artykule 1 ustęp 1 literze b) rozporządzenia nr 122/67/EWG w sprawie wspólnej organizacji rynku jajami oblicza się na podstawie kwoty wyrównawczej dla jaj, przy pomocy współczynników stosowanych do obliczania opłaty.

Artykuł  78

W odniesieniu do norm sprzedaży jaj, Irlandia i Wielka Brytania mogą utrzymać na swoich rynkach system gradacyjny odpowiednio w czterech i pięciu kategoriach wagowych, o ile sprzedaż jaj odpowiadających normom wspólnotowym nie będzie podlegała ograniczeniom z powodu odmiennego systemu gradacji.

Sekcja  7

Drób

Artykuł  79

1. Kwotę wyrównawczą dla kilograma drobiu bitego oblicza się na podstawie kwot wyrównawczych stosowanych do ilości paszy, zróżnicowanej w zależności od rodzaju drobiu, potrzebnej do wyprodukowania we Wspólnocie jednego kilograma takiego drobiu.

2. Kwotę wyrównawczą dla jednego pisklęcia oblicza się na podstawie kwot wyrównawczych stosowanych do ilości paszy niezbędnej do wyprodukowania we Wspólnocie jednego pisklęcia.

3. Kwotę wyrównawczą dla produktów określonych w artykule 1 ustęp 2 literze d) rozporządzenia nr 123/67/EWG w sprawie wspólnej organizacji rynku drobiu oblicza się na podstawie kwoty wyrównawczej dla drobiu bitego, z użyciem współczynników stosowanych do obliczania opłaty.

Sekcja  8

Ryż

Artykuł  80

Kwoty wyrównawcze stosowane w handlu pomiędzy Wspólnotą w jej obecnym składzie a nowymi Państwami Członkowskimi oraz pomiędzy tymi Państwami a państwami trzecimi ustala się w następujący sposób:

1. Kwotę wyrównawczą stosowaną, do czasu pierwszego etapu zbliżania cen, do ryżu łuskanego okrągłego lub wydłużonego i do ryżu kruszonego ustala się na podstawie różnicy między ceną progową a cenami rynkowymi odnotowanymi na rynku nowego Państwa Członkowskiego w okresie referencyjnym.

Dalsze kwoty wyrównawcze ustala się na podstawie kwot wymienionych w pierwszym akapicie i zgodnie z zasadami przewidzianymi dla zbliżenia cen w artykule 52.

2. Kwotę wyrównawczą dla ryżu niełuskanego, częściowo mielonego i całkowicie mielonego oraz dla produktów wymienionych w artykule 1 ustęp 1 literze c) rozporządzenia nr 359/67/EWG w sprawie wspólnej organizacji rynku ryżu oblicza się, dla każdego z tych produktów, na podstawie kwoty wyrównawczej dla produktu wymienionego w ustępie 1, którego dany produkt dotyczy, z użyciem współczynników i zasad stosowanych do określania opłaty lub zmiennego elementu opłaty.

Sekcja  9

Cukier

Artykuł  81

Postanowienia artykułów 51 i 52 mają zastosowanie do pochodnej ceny interwencyjnej cukru białego i surowego oraz do minimalnej ceny buraka cukrowego.

Artykuł  82

Kwoty wyrównawcze stosowane w handlu pomiędzy Wspólnotą w jej obecnym składzie a nowymi Państwami Członkowskimi oraz pomiędzy tymi Państwami a państwami trzecimi ustala się w następujący sposób:

a) w przypadku produktów innych niż świeże buraki, przewidzianych w artykule 1 ustęp 1 literze b) rozporządzenia nr 1009/67/EWG w sprawie wspólnej organizacji rynku cukru - na podstawie kwoty wyrównawczej produktu pierwotnego, zgodnie z obowiązującymi zasadami obliczania opłaty;

b) w przypadku produktów przewidzianych w artykule 1 ustęp 1 litery d) rozporządzenia nr 1009/67/EWG - na podstawie kwoty wyrównawczej produktu pierwotnego, zgodnie z obowiązującymi zasadami obliczania:

- opłaty, odnośnie kwoty wyrównawczej stosowanej do importu;

- zwrotu, odnośnie kwoty wyrównawczej stosowanej w eksporcie.

Artykuł  83

Kwotę wymienioną w artykule 25 ustęp 3 rozporządzenia nr 1009/67/EWG nowe Państwa Członkowskie zmienią o kwotę wyrównawczą obliczoną zgodnie z artykułem 55 ustęp 2.

Sekcja  10

Drzewa i inne rośliny, bulwy, korzenie, itp., kwiaty cięte i listowie ozdobne

Artykuł  84

Przepisy dotyczące wspólnych norm jakościowych stosuje się do sprzedaży produkcji krajowej w Wielkiej Brytanii dopiero od 1 lutego 1974 roku, zaś w przypadku kwiatów ciętych dopiero od 1 lutego 1975 roku.

Sekcja  11

Mleko i produkty mleczne

Artykuł  85

Postanowienia artykułów 51 i 52 mają zastosowanie do cen interwencyjnych masła i mleka odtłuszczonego w proszku.

Artykuł  86

W handlu pomiędzy Wspólnotą w jej obecnym składzie a nowymi Państwami Członkowskimi oraz pomiędzy tymi Państwami a państwami trzecimi kwoty wyrównawcze ustala się w następujący sposób:

1. Dla produktów pilotażowych innych niż wymienione w artykule 85, kwotę wyrównawczą, stosowaną do czasu pierwszego etapu zbliżania cen, określa się na podstawie różnicy między reprezentatywnym poziomem ceny rynkowej w nowym Państwie Członkowskim a reprezentatywnym poziomem ceny rynkowej we Wspólnocie w jej obecnym składzie, w reprezentatywnym okresie poprzedzającym wprowadzenie zasad wspólnotowych w nowym Państwie Członkowskim.

Przy ustalaniu kwot wyrównawczych stosowanych od czasu pierwszego etapu zbliżania cen uwzględnia się kwotę określoną zgodnie z ustępem 3 akapit pierwszy oraz przepisami dotyczącymi zbliżania cen przewidzianymi w artykule 52.

2. Dla produktów innych niż pilotażowe kwoty wyrównawcze oblicza się na podstawie kwoty wyrównawczej dla produktu pilotażowego grupy, do której należy dany produkt, zgodnie z obowiązującymi zasadami obliczania opłaty.

3. Jeżeli pierwsze akapity ustępów 1 i 2 nie mogą zostać zastosowane lub jeżeli wskutek ich zastosowania kwoty wyrównawcze powodują nienaturalne relacje cenowe, kwotę wyrównawczą oblicza się na podstawie kwot wyrównawczych stosowanych do masła i mleka odtłuszczonego w proszku.

Artykuł  87

1. Jeżeli system umożliwiający zróżnicowaną wycenę mleka, według sposobu wykorzystania w nowym Państwie Członkowskim przed przystąpieniem oraz zastosowanie artykułu 86 prowadzi do trudności rynkowych, kwotę wyrównawczą, stosowaną do czasu pierwszego etapu zbliżania cen, dla jednego lub więcej produktów wymienionych w pozycji nr 04.01 Wspólnej Taryfy Celnej ustala się na podstawie różnicy cen rynkowych.

Po ustaleniu dalszych kwot wyrównawczych, kwotę wyrównawczą obniża się na początku każdego sezonu rynkowego o jedną szóstą wysokości kwoty pierwotnej oraz znosi się ją z dniem 1 stycznia 1978 roku.

2. Należy podjąć odpowiednie środki zmierzające do zapobieżenia zakłóceniom konkurencji wskutek zastosowania ustępu 1, w odniesieniu do omawianych produktów lub innych produktów mlecznych, oraz w celu uwzględnienia ewentualnych zmian ceny wspólnej.

Artykuł  88

1. Irlandia ma prawo udzielać subsydiów dla bezpośredniej konsumpcji masła w zakresie umożliwiającym, w okresie przejściowym, stopniowe dostosowanie ceny płaconej przez konsumenta do poziomu cenowego uzyskanego we Wspólnocie w jej obecnym składzie.

W przypadku skorzystania przez Irlandię z prawa określonego w ustępie pierwszym, subwencjonuje ona w takiej samej wysokości masło importowane z pozostałych Państw Członkowskich

2. Subsydia znosi się w sześciu etapach, równolegle do etapów dostosowujących cenę masła.

Artykuł  89

1. Wielka Brytania do 31 grudnia 1975 roku a Irlandia do 31 grudnia 1977 roku mają prawo dostarczać konsumentom mleko z zawartością tłuszczu poniżej 3,5% jako mleko pełnotłuste.

Z mleka sprzedawanego na mocy powyższego akapitu jako pełnotłuste nie można zbierać śmietany. Podlega ono przepisom dotyczącym mleka pełnotłustego.

2. Dania ma prawo utrzymać do 31 grudnia 1977 roku wyłączne koncesje na dostawy mleka istniejące na określonych obszarach w dniu przystąpienia. Koncesje wygasające przed 1 stycznia 1978 roku nie mogą zostać przedłużone.

Sekcja  12

Wołowina i cielęcina

Artykuł  90

Postanowienia artykułów 51 i 52 mają zastosowanie do cen referencyjnych dorosłego bydła i cieląt.

Artykuł  91

1. Kwotę wyrównawczą dla cieląt i dorosłego bydła obliczaną na podstawie artykułu 55 koryguje się w niezbędnym zakresie przez opłaty celne.

Jeżeli stawka cła stosowanego w handlu pomiędzy Wspólnotą w jej obecnym składzie a nowymi Państwami Członkowskimi oraz pomiędzy nowymi Państwami Członkowskimi przewyższa kwotę wyrównawczą obliczoną na podstawie artykułu 55, cło zawiesza się na takim poziomie, aby jego stawka odpowiadała kwocie wyrównawczej.

2. W przypadku zastosowania artykułu 10 ustęp 1 akapit trzeci lub artykułu 11 ustęp 1 rozporządzenia EWG nr 805/68 w sprawie wspólnej organizacji rynku wołowiny i cielęciny podejmuje się odpowiednie środki zmierzające do utrzymania preferencji wspólnotowej i uniknięcia zakłóceń handlu.

3. Kwotę wyrównawczą dla produktów wymienionych w załączniku do rozporządzenia EWG nr 805/68 ustala się z uwzględnieniem postanowień powyższych ustępów i zgodnie z zasadami regulującymi ustalanie opłat od tych produktów.

Artykuł  92

W przypadku produktów wymienionych w artykule 1 literach b) i c) rozporządzenia EWG nr 805/68 zwrot z tytułu eksportu z nowych Państw Członkowskich do państw trzecich koryguje się o różnicę pomiędzy cłami na produkty wyszczególnione w załączniku do tego rozporządzenia w imporcie z państw trzecich do Wspólnoty w jej obecnym składzie, z jednej strony, a imporcie do nowych Państw Członkowskich, z drugiej.

Artykuł  93

Przez cały czas utrzymywania przez Wielką Brytanię na mocy artykułu 54 subsydiów produkcyjnych dla bydła ubojowego Irlandia ma prawo, w celu uniknięcia zakłóceń na swoim rynku bydła, utrzymywać w przypadku eksportu wołowiny i cielęciny środki stosowane przed przystąpieniem, w korelacji z systemem subsydiów stosowanych w Wielkiej Brytanii.

Sekcja  13

Przetwory owocowe i warzywne

Artykuł  94

Kwoty wyrównawcze ustala się na podstawie kwot wyrównawczych dla cukru, glukozy lub syropu glukozowego, w zależności od przypadku, zgodnie z zasadami regulującymi obliczanie:

- opłaty, w przypadku kwoty wyrównawczej stosowanej do importu,

- zwrotu, w przypadku kwoty wyrównawczej stosowanej do eksportu.

Sekcja  14

Len

Artykuł  95

1. Kwotę pomocy dla lnu w nowych Państwach Członkowskich ustala się na podstawie różnicy pomiędzy dochodem uzyskiwanym przez producentów lnu a zyskiem wynikającym z przewidywalnej ceny rynkowej tego produktu.

2. Dochód uzyskiwany przez producentów lnu określa się z uwzględnieniem ceny produktów konkurujących w rotacji zbiorów w nowym Państwie Członkowskim i relacji we Wspólnocie w jej obecnym składzie pomiędzy dochodem z produkcji lnu a dochodem uzyskiwanym z produktów konkurencyjnych.

Sekcja  15

Nasiona

Artykuł  96

W przypadku udzielania pomocy w produkcji nasion, jej wysokość dla nowych Państw Członkowskich można ustalić na poziomie odmiennym od określonego we Wspólnocie w jej obecnym składzie, jeżeli dochód producentów w nowym Państwie Członkowskim uprzednio znacznie odbiegał od dochodu producentów we Wspólnocie w jej obecnym składzie.

W takim przypadku wysokość pomocy dla nowego Państwa Członkowskiego winna uwzględniać dochód uprzednio osiągany przez producentów nasion, potrzebę uniknięcia zakłóceń w modelach produkcyjnych oraz potrzebę stopniowego dostosowania tej wysokości do poziomu wspólnotowego.

Sekcja  16

Produkty rolne eksportowane w formie towarów nieobjętych załącznikiem II do Traktatu EWG

Artykuł  97

Kwoty wyrównawcze dla określonych produktów rolnych eksportowanych w formie towarów nieobjętych załącznikiem II do Traktatu EWG ustala się na podstawie kwot wyrównawczych określonych dla produktów podstawowych i zgodnie z zasadami obliczania zwrotów, przewidzianymi w rozporządzeniu EWG nr 204/69 ustalającym ogólne zasady przyznawania zwrotów eksportowych i zasady określania ich wysokości.

Rozdział  3

Postanowienia dotyczące rybołówstwa

Sekcja  1

Wspólna organizacja rynku

Artykuł  98

Postanowienia artykułów 51 i 52 mają zastosowanie do referencyjnych cen produktów rybołówstwa. Zbliżenia cen dokonywane są na początku sezonu połowów, począwszy od 1 lutego 1973 roku.

Artykuł  99

Kwoty wyrównawcze koryguje się w niezbędnym zakresie poprzez nakładanie ceł.

Sekcja  2

Prawa połowów

Artykuł  100

1. Z zastrzeżeniem postanowień artykułu 2 rozporządzenia EWG nr 2141/70 w sprawie ustanowienia wspólnej polityki strukturalnej rybołówstwa, Państwa Członkowskie i Wspólnota mają prawo do 31 grudnia 1982 roku ograniczać połowy na swoich wodach terytorialnych w promieniu sześciu mil morskich od głównej linii brzegowej, do statków tradycyjnie dokonujących połowów na tych wodach i operujących z portów znajdujących się na tym obszarze. Statki z innych regionów Danii mogą kontynuować połowy na wodach Grenlandii nie dłużej niż do 31 grudnia 1977 roku.

W przypadku skorzystania z tego odstępstwa podejmowane przez Państwa Członkowskie środki dotyczące warunków połowów na tych obszarach nie mogą być mniej restrykcyjne niż te stosowane w praktyce przed przystąpieniem.

2. Postanowienia poprzedniego ustępu i artykułu 101 nie naruszają specjalnych praw połowu posiadanych przez obecne lub nowe Państwa Członkowskie w dniu 31 stycznia 1971 roku w stosunku do jednego lub więcej Państw Członkowskich. Państwa Członkowskie mogą korzystać z tych praw przez cały czas stosowania na danych obszarach odstępstwa. W przypadku wód Grenlandii specjalne prawa wygasają w terminach przewidzianych dla tych praw.

3. W przypadku przesunięcia przez Państwo Członkowskie na określonych obszarach granicy połowów do 12 mil morskich, połowy na tych obszarach winny być dokonywane w sposób nie pogarszający sytuacji z dnia 31 stycznia 1971 roku.

4. Aby ustalić ogólne dodatnie saldo połowów we Wspólnocie w okresie wymienionym w ustępie 1, Państwa Członkowskie nie korzystają w pełni z możliwości przewidzianych w pierwszym akapicie ustępu 1 na pewnych obszarach ich wód terytorialnych.

Państwa Członkowskie informują Komisję o środkach podejmowanych w tym celu. Po otrzymaniu sprawozdania Komisji, Rada analizuje sytuację i, w miarę potrzeb, kieruje zalecenia do Państw Członkowskich.

Artykuł  101

Limit sześciu mil morskich wymieniony w artykule 100 rozszerza się do 12 mil morskich na następujących obszarach:

1. Dania

- Wyspy Owcze

- Grenlandia

- wybrzeże zachodnie, od Thyboron do Blaavandshuk.

2. Francja

- Wybrzeża departamentów Manche, Ille-et-Vilaine, Côtes-du-Nord, Finistere i Morbihan.

3. Irlandia

- wybrzeża północne i zachodnie, od Lough Foyle do Cork Harbour na południowym zachodzie

- wschodnie wybrzeże, od Carlingford Lough do Carnsore Point, w przypadku skorupiaków i mięczaków.

4. Zjednoczone Królestwo

- Szetlandy i Wyspy Orkney

- północna i wschodnia Szkocja, od Cape Wrath do Berwick

- północno-wschodnia Anglia, od rzeki Coquet do Flamborough Head

- na południowy-zachód od Lyme Regis do Hartland Point (w tym 12 mil morskich wokół Wyspy Lundy)

- County Down.

Artykuł  102

Nie później niż w ciągu sześciu lat po przystąpieniu, Rada, na wniosek Komisji, ustali warunki połowów w celu zapewnienia ochrony terenów połowów i zachowania zasobów biologicznych morza.

Artykuł  103

Do 31 grudnia 1982 roku Komisja przedstawi Radzie sprawozdanie na temat ekonomicznej i społecznej sytuacji terenów przybrzeżnych Państw Członkowskich oraz stanu zapasów. W oparciu o to sprawozdanie oraz cele wspólnej polityki rybołówstwa Rada, na wniosek Komisji, podda analizie środki mogące wynikać z odstępstw obowiązujących do 31 grudnia 1982 roku.

Rozdział  4

Inne postanowienia

Sekcja  1

Środki weterynaryjne

Artykuł  104

Dyrektywa nr 64/432/EWG w sprawie kwestii zdrowotnych kontroli weterynaryjnych w handlu wołowiną i wieprzowiną wewnątrz Wspólnoty jest stosowana z uwzględnieniem następujących postanowień:

1. Do 31 grudnia 1977 roku Państwa Członkowskie mają prawo stosować, zgodnie z ogólnymi zasadami Traktatu EWG, krajowe przepisy regulujące import bydła i trzody z przeznaczeniem na hodowlę, chudziec i ubój, za wyjątkiem bydła ubojowego w przypadku Danii.

W ramach przepisów krajowych dążyć należy do zmian zapewniających stopniowy rozwój handlu. W tym celu przepisy te podda analizie Stały Komitet Weterynaryjny.

2. Do 31 grudnia 1977 roku Państwa Członkowskie importujące bydło stosują wobec Państw Członkowskich eksportujących bydło odstępstwo przewidziane w artykule 7 ustęp 1 literze a) dyrektywy.

3. Nowe Państwa Członkowskie mają prawo utrzymać do 31 grudnia 1977 roku metody stosowane na ich obszarach do stwierdzania u bydła braku gruźlicy i brucelozy w rozumieniu artykułu 2 dyrektywy, z zastrzeżeniem zastosowania postanowień dyrektywy dotyczących obecności zwierząt szczepionych przeciwko brucelozie. Postanowienia dotyczące testów przewidzianych dla zwierząt będących przedmiotem handlu we Wspólnocie mają nadal zastosowanie z zastrzeżeniem ustępów 4 i 6.

4. Do 31 grudnia 1977 roku eksport bydła z Irlandii do Wielkiej Brytanii może być dokonywany:

(a) poprzez uchylenie postanowień dyrektywy dotyczących brucelozy, przy czym postanowienia dotyczące testów przewidzianych dla zwierząt będących przedmiotem handlu we Wspólnocie mają nadal zastosowanie do eksportu bydła niewykastrowanego;

(b) poprzez uchylenie postanowień dyrektywy dotyczących gruźlicy, o ile przy eksporcie składana jest deklaracja pochodzenia zwierząt ze stada o urzędowo stwierdzonym braku gruźlicy, zgodnie z metodami obowiązującymi w Irlandii;

(c) poprzez uchylenie postanowień dyrektywy dotyczących obowiązku oddzielnej hodowli chudźca i bydła rzeźnego.

5. W drodze odstępstwa od postanowień załącznika B do dyrektywy Dania ma prawo stosować do 31 grudnia 1975 roku "alttuberculin".

6. Do czasu wprowadzenia postanowień Wspólnoty dotyczących handlu w ramach Państw Członkowskich w odniesieniu do spraw regulowanych przez dyrektywę, Irlandia i Wielka Brytania mają prawo utrzymywać krajowe przepisy regulujące handel pomiędzy Irlandią a Irlandią Północną.

Państwa te mogą przyjąć odpowiednie środki ograniczające to uchylenie wyłącznie do powyższego handlu.

Artykuł  105

Dyrektywa nr 64/433/EWG w sprawie kwestii ochrony zdrowia w handlu świeżym mięsem wewnątrz Wspólnoty ma zastosowanie z uwzględnieniem następujących postanowień;

Do 31 grudnia 1977 roku Irlandia i Wielka Brytania mają prawo utrzymać w stosunku do Irlandii Północnej, w przypadku importu świeżego mięsa, krajowe zasady dotyczące ochrony przed pryszczycą, stosując jednocześnie ogólne postanowienia Traktatu EWG.

Artykuł  106

Przed upływem terminów określonych w artykułach 104 i 105 dokonuje się przeglądu zagadnień weterynaryjnych we Wspólnocie jako całości i w jej poszczególnych częściach.

Nie później niż do 1 lipca 1976 roku Komisja składa Radzie sprawozdanie oraz ewentualne propozycje dotyczące tych zagadnień.

Sekcja  2

Postanowienia różne

Artykuł  107

Akty wymienione w załączniku V do niniejszego Aktu mają zastosowanie do nowych Państw Członkowskich na warunkach określonych w tym załączniku.