Rozdział 3 - Metody wyceny instrumentów finansowych - Szczegółowe zasady uznawania, metody wyceny, zakres ujawniania i sposób prezentacji instrumentów finansowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2017.277 t.j.

Akt obowiązujący

Wersja od: 16 lutego 2017 r.

Rozdział  3

Metody wyceny instrumentów finansowych

§  13.

1. Aktywa finansowe wprowadza się do ksiąg rachunkowych na dzień zawarcia kontraktu w cenie nabycia, to jest w wartości godziwej poniesionych wydatków lub przekazanych w zamian innych składników majątkowych, zaś zobowiązania finansowe - w wartości godziwej uzyskanej kwoty lub wartości otrzymanych innych składników majątkowych. Przy ustalaniu wartości godziwej na ten dzień uwzględnia się poniesione przez jednostkę koszty transakcji.

2. Sposób wyceny określony w ust. 1 stosuje się również wtedy, gdy aktywa finansowe nabyte w obrocie regulowanym wprowadza się do ksiąg rachunkowych pod datą dnia rozliczenia transakcji, z zastrzeżeniem § 21 ust. 3.

3. Jeżeli wbudowany instrument pochodny wykazuje się w księgach rachunkowych odrębnie od umowy zasadniczej, to jego wartość początkową stanowi wartość godziwa ustalona w sposób określony w § 15. Wartość początkową umowy zasadniczej stanowi natomiast różnica między ceną nabycia instrumentu finansowego lub umowy niebędącej instrumentem finansowym, o której mowa w § 10 ust. 3, a wartością godziwą wbudowanego instrumentu pochodnego. Przy ustalaniu ceny nabycia instrumentu finansowego przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio.

4. Jeżeli jednostka udzieliła gwarancji, która spełnia warunki określone w art. 3 ust. 1 pkt 23 i pkt 27 ustawy, to na dzień zawarcia kontraktu zalicza się ją do zobowiązań finansowych w wartości ustalonej zgodnie z postanowieniami ust. 1.

§  14.

1. Aktywa finansowe, w tym zaliczone do aktywów instrumenty pochodne, wycenia się nie później niż na koniec okresu sprawozdawczego, w wiarygodnie ustalonej wartości godziwej bez jej pomniejszania o koszty transakcji, jakie jednostka poniosłaby, zbywając te aktywa lub wyłączając je z ksiąg rachunkowych z innych przyczyn, chyba że wysokość tych kosztów byłaby znacząca.

2. Postanowienia ust. 1 nie dotyczą:

1) pożyczek udzielonych i należności własnych, których jednostka nie przeznacza do sprzedaży;

2) aktywów finansowych utrzymywanych do terminu wymagalności;

3) składników aktywów finansowych, dla których nie istnieje cena rynkowa ustalona w aktywnym obrocie regulowanym albo których wartość godziwa nie może być ustalona w inny wiarygodny sposób;

4) składników aktywów finansowych objętych zabezpieczeniem (pozycji zabezpieczanych).

§ 15. Za wiarygodną uznaje się wartość godziwą ustaloną w szczególności drogą:

1) wyceny instrumentu finansowego po cenie ustalonej w aktywnym obrocie regulowanym, zaś informacje o tej cenie są ogólnie dostępne;

2) oszacowania dłużnych instrumentów finansowych przez wyspecjalizowaną, niezależną jednostkę świadczącą tego rodzaju usługi, przy czym możliwe jest rzetelne oszacowanie przepływów pieniężnych związanych z tymi instrumentami;

3) zastosowania właściwego modelu wyceny instrumentu finansowego, a wprowadzone do tego modelu dane wejściowe pochodzą z aktywnego obrotu regulowanego;

4) oszacowania ceny instrumentu finansowego, dla którego nie istnieje aktywny obrót regulowany, na podstawie publicznie ogłoszonej, notowanej w aktywnym obrocie regulowanym ceny nieróżniącego się istotnie, podobnego instrumentu finansowego, albo cen składników złożonego instrumentu finansowego;

5) oszacowania ceny instrumentu finansowego za pomocą metod estymacji powszechnie uznanych za poprawne.

§ 16. Aktywa finansowe, do których nie stosuje się zasad określonych w § 14 ust. 1, wycenia się nie później niż na koniec okresu sprawozdawczego następująco:

1) pożyczki udzielone i należności własne, z wyjątkiem zaliczonych do przeznaczonych do obrotu - w wysokości skorygowanej ceny nabycia oszacowanej za pomocą efektywnej stopy procentowej, niezależnie od tego, czy jednostka zamierza utrzymać je do terminu wymagalności czy też nie. Należności o krótkim terminie wymagalności, dla których nie określono stopy procentowej, można wycenić w kwocie wymaganej zapłaty, jeżeli ustalona za pomocą stopy procentowej przypisanej tej należności wartość bieżąca przyszłych przepływów pieniężnych oczekiwanych przez jednostkę nie różni się istotnie od kwoty wymaganej zapłaty;

2) aktywa finansowe, dla których jest ustalony termin wymagalności - w wysokości skorygowanej ceny nabycia oszacowanej za pomocą efektywnej stopy procentowej;

3) aktywa finansowe, dla których nie jest ustalony termin wymagalności - w cenie nabycia ustalonej w sposób określony w § 13.

§ 17. Wyrażone w walutach obcych aktywa finansowe, z wyjątkiem zaliczonych do instrumentów zabezpieczających, jak również zobowiązania finansowe wycenia się w sposób określony w art. 30 ust. 1-3 ustawy. Różnice kursowe powstałe na dzień wyceny aktywów i zobowiązań finansowych ujmuje się w księgach rachunkowych zgodnie z przepisami art. 30 ust. 4 ustawy, z tym że różnice kursowe dotyczące aktywów pieniężnych zaliczonych do kategorii dostępnych do sprzedaży zalicza się do przychodów lub kosztów finansowych, bez względu na to, którą z metod określonych w § 21 ust. 2 jednostka stosuje.

§  18.

1. Zobowiązania finansowe, z wyjątkiem pozycji zabezpieczanych, wycenia się nie później niż na koniec okresu sprawozdawczego, w wysokości skorygowanej ceny nabycia, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Zobowiązania finansowe przeznaczone do obrotu oraz instrumenty pochodne o charakterze zobowiązań wycenia się w wartości godziwej, którą ustala się w sposób określony w § 15. Nie podlega przeszacowaniu ustalona na dzień wprowadzenia do ksiąg rachunkowych wartość instrumentów pochodnych, których rozliczenie nastąpi drogą wydania instrumentów kapitałowych nienotowanych w obrocie regulowanym.

3. Udzielone przez jednostkę gwarancje wycenia się, nie później niż na koniec okresu sprawozdawczego, do dnia ich wygaśnięcia, w wartości godziwej podjętego zobowiązania. Jeżeli nie można ustalić wartości godziwej gwarancji w sposób określony w § 15, to wycenia się ją w kwocie określonej w § 13 ust. 1 lub w wysokości rezerwy, jaka zostałaby utworzona zgodnie z art. 35d ustawy, w zależności od tego, która z nich jest wyższa.

4. Na dzień wyłączenia z ksiąg rachunkowych całości lub części zobowiązania finansowego wynik z operacji ustala się jako różnicę między kwotą zapłaty a wartością wyłączonego z ksiąg rachunkowych zobowiązania, w tym nierozliczonego dyskonta lub premii. Wynik ten zalicza się do przychodów lub kosztów finansowych okresu sprawozdawczego.

§  19.

1. Na dzień wyłączenia z ksiąg rachunkowych całości lub części składnika aktywów finansowych wycenianych w wartości godziwej lub cenie nabycia wynik z operacji ustala się jako różnicę między kwotą osiągniętych wpływów a wartością wydanych aktywów, skorygowaną o odniesione do tego dnia na kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny odpisy aktualizujące ich wartość. Wynik ten zalicza się odpowiednio do przychodów lub kosztów finansowych okresu sprawozdawczego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

2. W przypadku wyłączenia z ksiąg rachunkowych tylko części składnika aktywów finansowych, wartość danego aktywu finansowego oraz związane z nim odpisy aktualizujące odniesione na kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny rozlicza się między część wartości tego składnika pozostającą w księgach rachunkowych i część zbytą, proporcjonalnie do ustalonych na dzień zbycia wartości godziwych tych części.

3. Jeżeli nie można ustalić wartości godziwej części składnika aktywów finansowych pozostającej w księgach rachunkowych w sposób określony w § 15, to wartość tę ustala się w wysokości równej zeru. W przypadku takim wynik z operacji zbycia części składnika aktywów ustala się jako różnicę między kwotą osiągniętych wpływów a wartością całości danego składnika aktywów finansowych, skorygowaną o całość odniesionych do tego dnia na kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny odpisów aktualizujących jego wartość.

§  20.

1. W przypadku gdy zgodnie z zawartym kontraktem jednostka wyłącza z ksiąg rachunkowych składnik aktywów finansowych, a w zamian wprowadza do ksiąg rachunkowych nowe aktywa finansowe lub nowe zobowiązanie finansowe, to nowo powstałe aktywa i zobowiązania wycenia się w ich wartości godziwej ustalonej na dzień tej zamiany. Wynik z operacji zbycia aktywów ustala się jako różnicę między osiągniętymi wpływami a wynikającą z ksiąg rachunkowych wartością zbytego składnika aktywów, skorygowaną o odniesione do tego dnia na kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny odpisy aktualizujące jego wartość, pomniejszoną o wartość godziwą nowo powstałego zobowiązania finansowego lub powiększoną o wartość godziwą nowo powstałych aktywów finansowych, z zastrzeżeniem ust. 2. Wynik ten zalicza się do przychodów lub kosztów finansowych okresu sprawozdawczego.

2. Jeżeli nie można ustalić wartości godziwej nowo powstałych aktywów lub zobowiązań finansowych w sposób określony w § 15, to do ksiąg rachunkowych wprowadza się:

1) aktywa finansowe - w wartości równej zeru, przy czym wynik z operacji zbycia aktywów ustala się zgodnie z § 19 ust. 1;

2) zobowiązania finansowe - w kwocie zysku, jaki zostałby osiągnięty ze zbycia aktywów, ustalonego zgodnie z § 19 ust. 1. Jeżeli na operacji zbycia aktywów powstałaby strata, to wprowadza się ją do ksiąg rachunkowych i zalicza do kosztów finansowych okresu sprawozdawczego.

3. Jeżeli w zamian za nowo powstałe aktywa finansowe lub zobowiązania finansowe jednostka wyłącza z ksiąg rachunkowych tylko część składnika aktywów finansowych, to zasady określone w ust. 1 stosuje się odpowiednio.

4. W przypadku gdy zgodnie z zawartym kontraktem jednostka wyłącza z ksiąg rachunkowych całość lub część zobowiązania finansowego, a w zamian wprowadza do nich nowe aktywa finansowe lub nowe zobowiązanie finansowe, przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio.

§  21.

1. Skutki okresowej wyceny (przeszacowania) aktywów finansowych, w tym instrumentów pochodnych, oraz zobowiązań finansowych zakwalifikowanych do kategorii przeznaczonych do obrotu, z wyłączeniem pozycji zabezpieczanych i instrumentów zabezpieczających, zalicza się odpowiednio do przychodów lub kosztów finansowych okresu sprawozdawczego, w którym nastąpiło przeszacowanie.

2. Skutki przeszacowania aktywów finansowych zakwalifikowanych do kategorii dostępnych do sprzedaży i wycenianych w wartości godziwej, z wyłączeniem pozycji zabezpieczanych, wykazuje się w sposób wybrany przez jednostkę do ujęcia wszystkich takich aktywów, od dnia ich nabycia lub powstania do dnia ich wyłączenia z ksiąg rachunkowych. Jednostka może wybrać następujące sposoby:

1) zyski lub straty z przeszacowania zaliczyć odpowiednio do przychodów lub kosztów finansowych okresu sprawozdawczego, w którym nastąpiło przeszacowanie, albo

2) zyski lub straty z przeszacowania odnieść na kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny, z zastrzeżeniem § 25 ust. 3.

3. Skutki przeszacowania aktywów finansowych, które wprowadza się do ksiąg rachunkowych na dzień rozliczenia transakcji i wycenia w wartości godziwej, z wyjątkiem pozycji zabezpieczanych i instrumentów zabezpieczających, ustala się od dnia zawarcia transakcji i odpowiednio zalicza się do przychodów lub kosztów finansowych okresu sprawozdawczego, w którym nastąpiło przeszacowanie, lub odnosi na kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny.

§ 22. Skutki przeszacowania aktywów i zobowiązań finansowych wycenianych w wysokości skorygowanej ceny nabycia (z wyjątkiem pozycji zabezpieczanych i zabezpieczających), to jest odpisy z tytułu dyskonta lub premii, jak również pozostałe różnice ustalone na dzień ich wyłączenia z ksiąg rachunkowych, zalicza się odpowiednio do przychodów lub kosztów finansowych okresu sprawozdawczego, w którym nastąpiło przeszacowanie.

§ 22a. Aktywa finansowe zaliczone do przeznaczonych do obrotu, na dzień przekwalifikowania ich do innej kategorii aktywów zgodnie z § 6 ust. 4 albo 5, wycenia się w wartości godziwej na ten dzień. Wartość godziwa na dzień przekwalifikowania staje się odpowiednio nowo ustaloną ceną nabycia lub skorygowaną ceną nabycia. Zyski lub straty z przeszacowania aktywów finansowych poddanych przekwalifikowaniu ujęte do tej pory jako przychody lub koszty finansowe pozostają w rachunku zysków i strat.

§  23.

1. Aktywa finansowe zaliczone do utrzymywanych do terminu wymagalności, na dzień przekwalifikowania ich w całości lub części do kategorii aktywów finansowych dostępnych do sprzedaży, wycenia się w wartości godziwej. Skutki przeszacowania ustalone jako różnica między wynikającą z ksiąg rachunkowych wartością w skorygowanych cenach nabycia a wartością godziwą zalicza się odpowiednio do przychodów lub kosztów finansowych okresu sprawozdawczego lub odnosi się na kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny, zależnie od wybranego przez jednostkę sposobu, o którym mowa w § 21 ust. 2.

2. Jeżeli możliwe staje się ustalenie wartości godziwej aktywów finansowych, o których mowa w § 14 ust. 2 pkt 3, jednostka powinna wycenić takie aktywa w wartości godziwej, a skutki przeszacowania zaliczyć odpowiednio do przychodów lub kosztów finansowych okresu sprawozdawczego lub odnieść na kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny.

3. W przypadkach uzasadniających przeszacowanie aktywów finansowych, dotychczas wykazywanych w wartości godziwej, do wysokości skorygowanych cen nabycia, jak również wtedy, gdy ustalanie wartości godziwej aktywów stało się niemożliwe, wynikająca z ksiąg rachunkowych wartość godziwa stanowi na dzień przeszacowania nowo ustaloną skorygowaną cenę nabycia lub cenę nabycia aktywów. Skutki przeszacowania tych aktywów, powstałe w okresach przeszłych, a odniesione na kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny, rozlicza się w następujący sposób:

1) zyski i straty z przeszacowania aktywów, dla których nie jest określony termin wymagalności, pozostają w kapitale (funduszu) z aktualizacji wyceny do dnia wyłączenia tych aktywów z ksiąg rachunkowych; na dzień wyłączenia z ksiąg rachunkowych zalicza się je odpowiednio do przychodów lub kosztów finansowych;

2) zyski i straty z przeszacowania aktywów, dla których jest określony termin wymagalności, pozostają w kapitale (funduszu) z aktualizacji wyceny i rozlicza się je w okresie do terminu wymagalności za pomocą efektywnej stopy procentowej; odpisy aktualizujące zalicza się odpowiednio do przychodów lub kosztów finansowych okresu sprawozdawczego.

W przypadku aktywów, dla których jest określony termin wymagalności, różnicę między nowo ustaloną skorygowaną ceną nabycia i wartością aktywów w terminie wymagalności rozlicza się do dnia wymagalności przy zastosowaniu efektywnej stopy procentowej; odpisy aktualizujące zalicza się do przychodów lub kosztów finansowych okresu sprawozdawczego.

§  24.

1. W razie trwałej utraty wartości aktywów finansowych aktualizuje się ich wartość zgodnie z art. 28 ust. 7 i art. 35b ustawy, nie później niż na koniec okresu sprawozdawczego, stosując odpowiednio określone w ustawie zasady ujęcia odpisów z tytułu trwałej utraty wartości w księgach rachunkowych.

2. Odpisy aktualizujące wartość składnika aktywów finansowych lub portfela podobnych składników aktywów finansowych ustala się:

1) w przypadku aktywów finansowych wycenianych w wysokości skorygowanej ceny nabycia - jako różnicę między wartością tych aktywów wynikającą z ksiąg rachunkowych na dzień wyceny i możliwą do odzyskania kwotą. Kwotę możliwą do odzyskania stanowi bieżąca wartość przyszłych przepływów pieniężnych oczekiwanych przez jednostkę, zdyskontowana za pomocą efektywnej stopy procentowej, którą jednostka stosowała dotychczas, wyceniając przeszacowywany składnik aktywów finansowych lub portfel podobnych składników aktywów finansowych;

2) w przypadku aktywów finansowych wycenianych w wartości godziwej, zgodnie z § 21 ust. 2 pkt 2 - jako różnicę między ceną nabycia składnika aktywów i jego wartością godziwą ustaloną na dzień wyceny, z tym że przez wartość godziwą dłużnych instrumentów finansowych na dzień wyceny rozumie się bieżącą wartość przyszłych przepływów pieniężnych oczekiwanych przez jednostkę zdyskontowaną za pomocą bieżącej rynkowej stopy procentowej stosowanej do podobnych instrumentów finansowych. Stratę skumulowaną do tego dnia ujętą w kapitale (funduszu) z aktualizacji wyceny zalicza się do kosztów finansowych w kwocie nie mniejszej niż wynosi odpis, pomniejszony o część bezpośrednio zaliczoną do kosztów finansowych;

3) w przypadku pozostałych aktywów finansowych - jako różnicę między wartością składnika aktywów wynikającą z ksiąg rachunkowych i bieżącą wartością przyszłych przepływów pieniężnych oczekiwanych przez jednostkę, zdyskontowaną za pomocą bieżącej rynkowej stopy procentowej stosowanej do podobnych instrumentów finansowych.

3. Od dnia, w którym dokonano odpisu z tytułu trwałej utraty wartości składnika aktywów finansowych lub portfela podobnych aktywów, zaprzestaje się naliczania przychodów z odsetek według stopy dotychczas stosowanej. Od tego dnia przychody z odsetek nalicza się za pomocą stopy dyskontującej przyszłe przepływy pieniężne przyjętej w celu ustalenia możliwej do odzyskania wartości w sposób określony w ust. 2.

4. Z chwilą ustania przyczyny, dla której dokonano odpisu aktualizującego z tytułu trwałej utraty wartości, stosuje się przepisy art. 35c ustawy, z tym że pomniejszenie uprzednio dokonanego odpisu i zwiększenie wartości aktywów wycenianych przez jednostkę w wysokości skorygowanych cen nabycia może nastąpić o kwotę, której doliczenie spowoduje przyrost wartości aktywów finansowych nie wyższy od wysokości skorygowanych cen nabycia, jakie byłyby ustalone na ten dzień, gdyby trwała utrata wartości nie nastąpiła.

§  25.

1. Przychody z odsetek związane z dłużnymi instrumentami finansowymi ustala się proporcjonalnie do upływu czasu, na poziomie efektywnej dochodowości tych aktywów, do dnia wyłączenia ich z ksiąg rachunkowych i zalicza do przychodów finansowych poszczególnych okresów sprawozdawczych. Przychody z odsetek obejmują naliczone odsetki wyliczone za pomocą efektywnej stopy, jak również wszelkie odpisy dyskonta, premii lub innej różnicy między wartością aktywów wynikającą z ksiąg rachunkowych na dzień wyceny i ich wartością w terminie wymagalności.

2. Odsetek naliczonych przed dniem nabycia instrumentu finansowego nie zalicza się do przychodów z odsetek nawet wtedy, gdy termin wypłaty takich odsetek przypada po dniu nabycia aktywu.

3. Zasady określone w ust. 1 stosuje się również wtedy, gdy dłużne instrumenty finansowe zaliczone do kategorii dostępnych do sprzedaży wycenia się w wartości godziwej, a skutki przeszacowania wpływają na kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny. W takim przypadku zysk lub stratę odnoszoną na kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny stanowi różnica między ustaloną na dzień wyceny wartością godziwą aktywów a wartością tych aktywów w skorygowanej cenie nabycia.

4. Jeżeli w wyniku oceny prawdopodobieństwa zapłaty kwot zaliczonych do przychodów z odsetek konieczne jest dokonanie odpisów aktualizujących, to odpisy takie zalicza się do kosztów finansowych.

§  26.

1. Należne dywidendy zalicza się do przychodów finansowych na dzień powzięcia przez właściwy organ spółki uchwały o podziale zysku, chyba że w uchwale określono inny dzień prawa do dywidendy.

2. Należną dywidendę od kapitałowych instrumentów finansowych, którym zostało przyznane prawo do dywidendy za lata obrotowe lub inaczej określone okresy poprzedzające dzień ich nabycia, odejmuje się od ceny nabycia instrumentu. Jeżeli wartości przysługującej dywidendy nie można wiarygodnie ustalić albo można przyjąć, iż kwota dywidendy stanowi zwrot części zapłaconej ceny nabycia instrumentu, to dywidendę zalicza się do przychodów finansowych na dzień, o którym mowa w ust. 1.

3. Odpisy aktualizujące należności z tytułu dywidendy zalicza się do kosztów finansowych.

4. Do zaliczki na poczet dywidendy stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1-3.