Rozdział 5 - Ujmowanie i wycena aktywów i pasywów oraz ustalanie wyniku finansowego - Szczególne zasady rachunkowości banków.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2019.957 t.j.

Akt obowiązujący

Wersja od: 21 maja 2019 r.

Rozdział  5

Ujmowanie i wycena aktywów i pasywów oraz ustalanie wyniku finansowego

§  30. 

1. Aktywa i zobowiązania finansowe klasyfikuje się w dniu ich nabycia lub powstania do następujących kategorii:

1) aktywa finansowe i zobowiązania finansowe wyceniane w wartości godziwej przez wynik finansowy, w tym aktywa lub zobowiązania finansowe przeznaczone do obrotu;

2) kredyty i pożyczki oraz inne należności banku;

3) aktywa finansowe utrzymywane do terminu zapadalności;

4) aktywa finansowe dostępne do sprzedaży.

2. Aktywa i zobowiązania finansowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1, ujmuje się w księgach rachunkowych, nie uwzględniając kosztów transakcji.

§  31. 

1. Jeżeli w bieżącym roku obrotowym albo w poprzednich dwóch latach obrotowych aktywa finansowe zaliczone do aktywów utrzymywanych do terminu zapadalności zostały w znaczącej wartości sprzedane, przekazane lub została wykonana opcja sprzedaży przed terminem zapadalności, lub przeniesiono je do innej kategorii, to aktywów finansowych nie można klasyfikować do aktywów finansowych utrzymywanych do terminu zapadalności w okresie pozostałym do końca bieżącego roku obrotowego oraz przez dwa następne lata obrotowe, z wyjątkiem przypadku, gdy sprzedaż taka nastąpiła:

1) w dniu bliskim terminu zapadalności;

2) po dniu, w którym 90% wartości nominalnej składnika aktywów finansowych zostało spłacone;

3) na skutek zdarzenia, którego nie można było przewidzieć.

2. Jeżeli ze względu na zmianę przez bank intencji lub możliwości nie jest właściwe kwalifikowanie składników aktywów finansowych do aktywów finansowych utrzymywanych do terminu zapadalności, to takie aktywa finansowe zalicza się do kategorii aktywów finansowych dostępnych do sprzedaży oraz wycenia w wartości godziwej. Skutki wyceny ustalone jako różnica pomiędzy wynikającą z ksiąg rachunkowych wartością bilansową przekwalifikowanych aktywów finansowych a ich wartością godziwą odnosi się na kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny.

3. W przypadku gdy sprzedaż, przekazanie lub wykonanie opcji sprzedaży przed terminem zapadalności lub przekwalifikowanie więcej niż nieznaczącej wartości aktywów finansowych utrzymywanych do terminu zapadalności nie spełnia warunków określonych w ust. 1, bank przekwalifikowuje aktywa finansowe zakwalifikowane do aktywów finansowych utrzymywanych do terminu zapadalności do kategorii aktywów dostępnych do sprzedaży oraz wycenia je w wartości godziwej. Skutki wyceny ustalone jako różnica pomiędzy wynikającą z ksiąg rachunkowych wartością bilansową przekwalifikowanych aktywów finansowych a ich wartością godziwą odnosi się na kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny.

4. W przypadku, w którym minęły następne dwa lata obrotowe, o których mowa w ust. 1, lub nie jest możliwe ustalenie w sposób wiarygodny wartości godziwej składnika aktywów finansowych oraz gdy ze względu na zmianę przez bank intencji lub możliwości nie jest właściwe kwalifikowanie składników aktywów do aktywów dostępnych do sprzedaży, bank dokonuje przekwalifikowania do kategorii, o których mowa w § 30 ust. 1 pkt 2 i 3, i przyjmuje, że wynikająca z ksiąg rachunkowych wartość składnika aktywów finansowych stanowi na dzień przekwalifikowania nowo ustalony zamortyzowany koszt lub cenę nabycia aktywów finansowych. Skutki wyceny tych aktywów finansowych odniesione uprzednio na kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny ujmuje się:

1) w przypadku składnika z określonym terminem zapadalności, w wyniku finansowym przez okres pozostały do terminu zapadalności, z zastosowaniem metody efektywnej stopy procentowej;

2) w przypadku składnika aktywów o nieokreślonym terminie zapadalności, nadal w kapitale (funduszu) z aktualizacji wyceny do momentu wyłączenia składnika aktywów finansowych z bilansu.

5. Jeżeli bank utworzył rezerwę celową lub dokonał odpisu aktualizującego wartość składników aktywów finansowych, o których mowa w ust. 4, skutki wyceny uprzednio ujęte w kapitale (funduszu) z aktualizacji wyceny ujmuje się w wyniku finansowym.

6. Bank ujmuje w wyniku finansowym różnicę pomiędzy nowo ustalonym zamortyzowanym kosztem, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, a wartością aktywów finansowych w terminie zapadalności przez okres pozostały do terminu zapadalności, z zastosowaniem metody efektywnej stopy procentowej.

§  32. 

1. Aktywa finansowe zaliczone do aktywów finansowych i zobowiązań finansowych wycenianych w wartości godziwej przez wynik finansowy, jeżeli przestały być utrzymywane w celu sprzedaży lub odkupienia w krótkim terminie, mogą być przekwalifikowane do kategorii, o których mowa w § 30 ust. 1 pkt 2-4, z wyłączeniem instrumentów pochodnych oraz aktywów finansowych, które przy początkowym ujęciu zostały uznane przez bank jako aktywa finansowe i zobowiązanie finansowe wyceniane w wartości godziwej przez wynik finansowy, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Aktywa finansowe, o których mowa w ust. 1, mogą być przekwalifikowane do innych kategorii jedynie w wyjątkowych okolicznościach, przez które rozumie się okoliczności wynikające z jednorazowego, nadzwyczajnego zdarzenia, co do którego istnieje bardzo małe prawdopodobieństwo ponownego zaistnienia w najbliższej przyszłości.

3. Aktywa finansowe zaliczone do aktywów finansowych i zobowiązań finansowych wycenianych w wartości godziwej przez wynik finansowy spełniające definicję kredytów i pożyczek oraz innych należności banku, które przy początkowym ujęciu nie zostały uznane przez bank jako aktywa finansowe i zobowiązania finansowe wyceniane w wartości godziwej przez wynik finansowy, mogą być przekwalifikowane do kategorii, o których mowa w § 30 ust. 1 pkt 2-4, ze względu na zmianę przez bank intencji lub możliwości utrzymania składnika aktywów finansowych do określonego terminu lub terminu zapadalności.

4. Aktywa finansowe zaklasyfikowane do kategorii, o których mowa w § 30 ust. 1 pkt 2-4, nie mogą być przeklasyfikowane do kategorii, o której mowa w § 30 ust. 1 pkt 1.

5. Aktywa finansowe zaklasyfikowane do aktywów finansowych dostępnych do sprzedaży mogą być przekwalifikowane do kategorii kredytów i pożyczek oraz innych należności banku pod warunkiem, że bank ma zamiar i może utrzymać te aktywa w posiadaniu, w dającej się przewidzieć przyszłości lub do terminu zapadalności lub do kategorii aktywów finansowych utrzymywanych do terminu zapadalności, jeżeli nie spełniają definicji kredytów i pożyczek oraz innych należności banku. Wartość godziwą przekwalifikowanego składnika aktywów finansowych uznaje się za nowo ustalony zamortyzowany koszt.

6. Jeżeli aktywa finansowe zakwalifikowane do kategorii, o której mowa w § 30 ust. 1 pkt 2, stały się przedmiotem obrotu na rynku i nie spełniają definicji kredytów i pożyczek oraz innych należności banku, to takie aktywa przekwalifikowuje się do kategorii, o której mowa w § 30 ust. 1 pkt 4.

§  33. 

1. W momencie początkowego ujęcia składników aktywów finansowych lub zobowiązań finansowych, bank wycenia je w wysokości kosztu (ceny nabycia) - według wartości godziwej uiszczonej lub otrzymanej zapłaty. Koszty transakcji, które mogą być bezpośrednio przypisane do składnika aktywów finansowych, zwiększają koszt (cenę nabycia) aktywów finansowych, które bank zakwalifikował do kategorii, o których mowa w § 30 ust. 1 pkt 2-4.

2. Aktywa i zobowiązania finansowe, a także zobowiązania pozabilansowe, ujmowane są w księgach rachunkowych na dzień zawarcia transakcji.

§ 34. Bank może odpisać należność stanowiącą ekspozycję kredytową, o której mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 81 ust. 2 pkt 8 lit. c ustawy, w ciężar utworzonej na nią rezerwy celowej i przenieść do ewidencji pozabilansowej do czasu jej umorzenia, przedawnienia lub spłaty w przypadku, gdy pozostaje zaklasyfikowana do należności "straconych" przez okres co najmniej roku oraz utworzona na nią rezerwa celowa równa jest kwocie należności pozostającej do spłaty, czyli że wartość netto należności jest równa zero. Wraz z przeniesieniem należności do ewidencji pozabilansowej bank przenosi również odpowiadającą jej rezerwę celową.

§  35. 

1. Bank wyłącza z ksiąg rachunkowych składnik zobowiązań finansowych lub jego część w przypadku, gdy zobowiązanie wygasło. Zobowiązanie wygasa, gdy obowiązek określony w umowie został wypełniony, umorzony lub wygasł termin jego dochodzenia.

2. Bank wyłącza z ksiąg rachunkowych składnik aktywów finansowych lub jego część, z zastrzeżeniem ust. 3-7, gdy spełniony jest co najmniej jeden z warunków:

1) wygasają umowne prawa do przepływów pieniężnych ze składnika aktywów finansowych;

2) bank przenosi na nabywcę składnik aktywów finansowych, a przeniesienie składnika aktywów finansowych spełnia warunki wyłączenia z bilansu, o których mowa w ust. 5 pkt 1.

3. Bank przenosi na nabywcę składnik aktywów finansowych, gdy spełniony jest co najmniej jeden z warunków:

1) przenosi umowne prawa do otrzymania przepływów pieniężnych ze składnika aktywów finansowych;

2) zatrzymuje umowne prawa do otrzymania przepływów pieniężnych ze składnika aktywów finansowych, ale zgodnie z umową jest zobowiązany do przekazania tych przepływów pieniężnych do nabywcy składnika aktywów finansowych, z zastrzeżeniem ust. 4.

4. Jeżeli bank zatrzymuje umowne prawa do otrzymania przepływów pieniężnych ze składnika aktywów finansowych, ale zgodnie z umową jest zobowiązany do przekazania tych przepływów pieniężnych do nabywcy składnika aktywów finansowych, przyjmuje się, że nastąpiło przeniesienie składnika aktywów finansowych, gdy spełnione są łącznie warunki:

1) bank nie jest zobowiązany do przekazania przepływów pieniężnych nabywcy aktywów finansowych przed uprzednim ich uzyskaniem;

2) bank nie może zbyć lub w jakikolwiek sposób obciążyć przeniesionego składnika aktywów finansowych w inny sposób niż przez ustanowienie zastawu lub innego ograniczonego prawa na rzecz nabywcy składnika aktywów finansowych jako zabezpieczenia zobowiązania do przekazania przepływów pieniężnych;

3) bank jest zobowiązany do przekazania wszystkich otrzymanych przepływów pieniężnych nabywcy niezwłocznie; do terminu przekazania przepływów pieniężnych do nabywcy składnika aktywów finansowych bank nie może w zamian za otrzymane przepływy pieniężne nabyć innych aktywów z wyłączeniem aktywów pieniężnych.

5. Bank, przenosząc składnik aktywów finansowych na nabywcę, ocenia, w jakim stopniu zachowuje ryzyko i korzyści ekonomiczne związane z posiadaniem składnika aktywów finansowych, i jeżeli:

1) na nabywcę przenoszone jest zasadniczo całe ryzyko oraz korzyści ekonomiczne, to bank wyłącza z bilansu składnik aktywów finansowych oraz ujmuje jako aktywa lub zobowiązania finansowe wszelkie prawa i zobowiązania powstałe lub zachowane w wyniku przeniesienia (zaangażowanie);

2) bank zachowuje zasadniczo całe ryzyko i wszelkie korzyści ekonomiczne związane z przenoszonym składnikiem aktywów finansowych, to nie wyłącza składnika aktywów finansowych z bilansu;

3) bank nie zachowuje zasadniczo całego ryzyka i wszelkich korzyści ekonomicznych związanych z posiadaniem składnika aktywów finansowych, to ustala, czy zachował kontrolę nad składnikiem aktywów finansowych.

6. W przypadku, o którym mowa w ust. 5 pkt 3, bank, jeżeli:

1) zachowuje kontrolę nad składnikiem aktywów finansowych, to nie wyłącza składnika aktywów finansowych z bilansu proporcjonalnie do zachowanego zaangażowania w składniku aktywów finansowych;

2) nie zachowuje kontroli nad składnikiem aktywów finansowych, to wyłącza składnik aktywów finansowych z bilansu oraz ujmuje jako aktywa lub zobowiązania finansowe wszelkie prawa i zobowiązania powstałe lub zachowane w wyniku przeniesienia.

7. Bank zachowuje kontrolę nad przeniesionym składnikiem aktywów finansowych, jeżeli ma prawo do zbycia przeniesionego składnika aktywów finansowych, natomiast nie zachowuje kontroli, jeżeli nabywca ma prawo do zbycia tego składnika aktywów finansowych.

§  36. 

1. Wycena aktywów i pasywów na dzień bilansowy dokonywana jest według zasad określonych w ustawie, z uwzględnieniem odpowiednio przepisów wydanych na podstawie art. 81 ust. 2 pkt 8 lit. c ustawy, przepisów rachunkowości zabezpieczeń, o których mowa w rozdziale 7, oraz następujących zasad:

1) aktywa finansowe i zobowiązania finansowe wyceniane w wartości godziwej przez wynik finansowy wycenia się według wartości godziwej, a skutki zmiany wartości godziwej zalicza się odpowiednio do przychodów lub kosztów z operacji finansowych, z zastrzeżeniem że zobowiązanie, które ma zostać rozliczone przez przekazanie instrumentu kapitałowego, którego wartości godziwej nie można wiarygodnie ustalić, należy wycenić według zamortyzowanego kosztu;

2) kredyty i pożyczki oraz inne należności banku, które nie zostały zaklasyfikowane jako przeznaczone do obrotu, wycenia się według zamortyzowanego kosztu, z uwzględnieniem metody efektywnej stopy procentowej;

3) aktywa finansowe dostępne do sprzedaży wycenia się według wartości godziwej, a skutki zmiany wartości godziwej odnosi się na kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny, do momentu wyłączenia aktywów finansowych z bilansu, w którym skumulowane skutki zmian wartości godziwej ujęte w kapitale (funduszu) z aktualizacji wyceny ujmuje się odpowiednio w przychodach lub kosztach finansowych; naliczone odsetki ujmuje się w przychodach z tytułu odsetek; należne dywidendy ujmuje się w przychodach z udziałów lub akcji, pozostałych papierów wartościowych i innych instrumentów finansowych, o zmiennej kwocie dochodu; w przypadku, w którym nastąpiła utrata wartości składnika aktywów finansowych, bank ujmuje skumulowane straty ujęte w kapitale (funduszu) z aktualizacji wyceny jako koszty finansowe z tytułu odpisów aktualizujących;

4) aktywa finansowe utrzymywane do terminu zapadalności wycenia się według zamortyzowanego kosztu, z uwzględnieniem metody efektywnej stopy procentowej;

5) akcje i udziały w jednostkach podporządkowanych wycenia się według ceny nabycia, z uwzględnieniem odpisów aktualizujących, lub według wartości godziwej;

6) akcje i udziały w jednostkach podporządkowanych, które bank przeznacza do sprzedaży, wycenia się w wartości bilansowej albo w wartości godziwej, w zależności od tego, która z tych wartości jest niższa, z uwzględnieniem oszacowanych przez bank kosztów sprzedaży;

7) aktywa przejęte za długi wycenia się według wartości godziwej, a skutki wyceny zalicza się odpowiednio do pozostałych przychodów operacyjnych lub pozostałych kosztów operacyjnych; w przypadku gdy wartość godziwa przejętych aktywów jest wyższa od kwoty długu, różnica stanowi zobowiązanie wobec kredytobiorcy;

8) zobowiązania finansowe, które nie zostały zakwalifikowane do aktywów i zobowiązań finansowych wycenianych w wartości godziwej przez wynik finansowy, wycenia się według zamortyzowanego kosztu, z uwzględnieniem metody efektywnej stopy procentowej;

9) zobowiązania finansowe powstałe w wyniku utrzymania przez bank zaangażowania w przeniesionych aktywach finansowych lub powstałe w wyniku przeniesienia składnika aktywów finansowych, a których nie wyłączono z bilansu, wycenia się:

a) według zamortyzowanego kosztu, z uwzględnieniem metody efektywnej stopy procentowej, jeżeli przeniesiony składnik aktywów wyceniany jest według tej metody,

b) w wartości godziwej, jeżeli przeniesiony składnik aktywów wyceniany jest według tej metody.

2. Za wiarygodną uznaje się wartość godziwą ustaloną w szczególności drogą:

1) wyceny instrumentu finansowego po cenie ustalonej na aktywnym rynku regulowanym;

2) oszacowania ceny instrumentu finansowego, dla którego nie istnieje aktywny rynek regulowany, na podstawie publicznie ogłoszonej ceny nieróżniącego się istotnie, podobnego instrumentu finansowego, albo cen składników złożonego instrumentu finansowego;

3) zastosowania właściwego modelu wyceny instrumentu finansowego, a wprowadzone do tego modelu dane wejściowe pochodzą z aktywnego rynku regulowanego;

4) oszacowania ceny instrumentu finansowego za pomocą metod estymacji powszechnie uznanych za poprawne.

3. Jeżeli bank nie może oszacować w sposób wiarygodny wartości godziwej, wycenia wartość danego składnika aktywów finansowych w cenie nabycia z uwzględnieniem odpisów aktualizujących lub ustala wartość danego składnika zobowiązań finansowych według zamortyzowanego kosztu, a skutki wyceny zalicza się odpowiednio do przychodów lub kosztów z operacji finansowych. Jeżeli staje się możliwe wiarygodne ustalenie wartości godziwej danego składnika aktywów finansowych lub zobowiązań finansowych, bank dokonuje wyceny w wartości godziwej, a różnice pomiędzy wartością bilansową a wartością godziwą odnosi się na kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny.

§  37. 

1. Aktywa i pasywa oraz zobowiązania pozabilansowe wyrażone w walutach obcych wykazuje się w złotych po przeliczeniu według kursu średniego ogłoszonego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego na dzień bilansowy.

2. Jeżeli na należności wyrażone w walucie obcej utworzono rezerwę celową, przeliczeniu, z zastrzeżeniem ust. 3, podlega także rezerwa.

3. Różnice kursowe wynikające z przeliczenia sald aktywów i pasywów bilansowych w walutach obcych zalicza się odpowiednio do przychodów lub kosztów z pozycji wymiany.

§ 38. Przy wycenie rozchodu aktywów finansowych, o których mowa w § 30 ust. 1 pkt 1 i 4, nabytych po różnych cenach, charakteryzujących się jednakowymi lub podobnymi cechami, stosuje się metody, o których mowa w art. 34 ust. 4 pkt 2 ustawy.

§ 39. Aktywa finansowe banku spisuje się w ciężar kosztów lub strat. W przypadku, o którym mowa w § 35 ust. 7, aktywa finansowe spisuje się w ciężar rezerwy celowej bądź odpisu aktualizującego.

§ 40. W sprawach dotyczących instrumentów finansowych, które nie zostały uregulowane w ustawie i niniejszym rozporządzeniu, stosuje się przepisy wydane na podstawie art. 81 ust. 2 pkt 4 ustawy.

§  41. 

1. Wynik finansowy netto w księgach rachunkowych banku ustala się z uwzględnieniem odpowiednio przepisów art. 6, 35, 35a-35d, 37, 39, 41 i 43 ustawy oraz przepisów wydanych na podstawie art. 81 ust. 2 pkt 8 lit. c ustawy.

2. Do wyniku z tytułu odsetek, o których mowa w art. 43 ust. 2 ustawy, zalicza się:

1) nieotrzymane w okresie sprawozdawczym przychody z tytułu:

a) należnych bankowi odsetek, w tym dyskonta oraz odsetek skapitalizowanych,

b) otrzymanych w poprzednich okresach przychodów z tytułu odsetek, w tym dyskonta, przypadających na bieżący okres sprawozdawczy;

2) otrzymane w bieżącym okresie sprawozdawczym przychody z tytułu odsetek przypadające za okres sprawozdawczy, w tym od należności banku;

3) koszty z tytułu odsetek wymagalnych i niewymagalnych od zobowiązań banku przypadające za okres sprawozdawczy.

3. Do wyniku z tytułu odsetek, o których mowa w art. 43 ust. 2 ustawy, nie zalicza się:

1) (uchylony);

2) dyskonta oraz odsetek otrzymanych z góry, przypadających na następne okresy sprawozdawcze.