Rozdział 5 - Indywidualizacja wykonywania kary pozbawienia wolności - Regulamin wykonywania kary pozbawienia wolności.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1998.111.699

Akt utracił moc
Wersja od: 26 sierpnia 1998 r.

Rozdział  5

Indywidualizacja wykonywania kary pozbawienia wolności

§  57.
1.
Skazany jest obowiązany poddać się badaniom osobopoznawczym w zakresie niezbędnym dla prawidłowego wykonywania kary pozbawienia wolności, a w szczególności dla ustalenia potrzeb w zakresie oddziaływania penitencjarnego oraz przygotowania do życia po zwolnieniu z zakładu karnego.
2.
Skazany jest obowiązany również poinformować o zmianie danych osobowych, miejsca zameldowania lub przebywania bez zameldowania i innych danych niezbędnych do prawidłowego wykonywania kary pozbawienia wolności.
§  58.
Skazany, co do którego sędzia penitencjarny zarządził przeprowadzenie badań psychologicznych lub psychiatrycznych, jest obowiązany:
1)
udzielać osobom prowadzącym badania informacji o stanie zdrowia, przebytych chorobach i urazach oraz warunkach, w jakich się wychowywał,
2)
wykonywać zlecone przez psychologa lub psychiatrę czynności niezbędne na potrzeby badania,
3)
poddawać się lekarskim oględzinom ciała i innym niezbędnym badaniom lekarskim.
§  59.
1.
Przed podjęciem pierwszej decyzji klasyfikacyjnej, a także w razie uzasadnionej potrzeby, skazanego informuje się o zasadach kierowania do poszczególnych systemów odbywania kary oraz o obowiązkach i uprawnieniach wynikających z wykonywania indywidualnego programu oddziaływania albo indywidualnego programu terapeutycznego.
2.
Skazanemu przedstawia się zamierzenia administracji zakładu karnego odnoszące się do przewidywanego dla niego indywidualnego programu oddziaływania albo indywidualnego programu terapeutycznego. Skazanego informuje się także o sposobie i terminie opracowania indywidualnego programu oddziaływania, w celu uzyskania zgody na współudział w jego opracowaniu i wykonywaniu.
§  60.
1.
Indywidualny program oddziaływania obejmuje w szczególności:
1)
rodzaje i formy oddziaływań wychowawczych, którym skazany zostanie poddany,
2)
prace, które skazany będzie wykonywał, a w razie potrzeby szczególne warunki zatrudnienia,
3)
potrzeby, zakres, kierunki i formy nauczania, jakimi skazany zostanie objęty, a także szczególne obowiązki wiążące się z nauczaniem,
4)
rodzaje i formy zajęć kulturalno-oświatowych, sportowych i wychowania fizycznego, w których skazany będzie uczestniczył,
5)
zakres i sposób kontaktów skazanego z rodziną i innymi osobami bliskimi, w szczególności matek sprawujących bezpośrednią opiekę nad swoimi dziećmi w domu dla matki i dziecka,
6)
sposób wywiązywania się skazanego z obowiązków alimentacyjnych i obowiązków nałożonych przez sąd,
7)
zasady korzystania z niektórych przysługujących skazanym uprawnień,
8)
kryteria i termin najbliższej oceny wykonywania programu.
2.
Przy ocenie postępów skazanego w resocjalizacji dokonuje się również oceny wykonywania indywidualnego programu oddziaływania.
§  61.
1.
W indywidualnym programie terapeutycznym określa się przede wszystkim rodzaje i formy oddziaływań specjalistycznych, zwłaszcza psychologicznych, lekarskich i rehabilitacyjnych, którym skazany zostanie poddany, a ponadto oddziaływania, o których mowa w § 60.
2.
Przepis § 60 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
§  62.
1.
Skazanego poddaje się okresowym ocenom postępów w resocjalizacji.
2.
Oceny postępów skazanego w resocjalizacji dokonuje się także przed:
1)
zmianą decyzji klasyfikacyjnej,
2)
wystąpieniem do sądu penitencjarnego o zmianę rodzaju lub typu zakładu karnego, jeżeli sąd penitencjarny jest wyłącznie właściwy do wydania postanowienia w tym przedmiocie,
3)
wydaniem opinii, w przypadkach, o których mowa w § 81 pkt 5 i 6,
4)
weryfikacją decyzji w sprawach określonych w § 81 pkt 3 i 4,
5)
nabyciem przez skazanego uprawnień do warunkowego przedterminowego zwolnienia.
3.
Okres pomiędzy kolejnymi ocenami postępów w resocjalizacji nie może przekraczać 6 miesięcy.
4.
W trakcie dokonywania oceny skazanego odbywającego karę pozbawienia wolności w systemie zwykłym proponuje się mu, w razie potrzeby, skierowanie do systemu programowanego oddziaływania.
§  63.
1.
Karę pozbawienia wolności w systemie terapeutycznym wykonuje się przede wszystkim w oddziale terapeutycznym o określonej specjalizacji.
2.
Jeżeli przemawiają za tym względy wychowawcze, w oddziałach terapeutycznych mogą odbywać karę także inni skazani, za ich zgodą.
§  64.
Wobec skazanych skierowanych z terapeutycznego systemu wykonywania kary do systemu zwykłego, dyrektor może, na wniosek lub po zasięgnięciu opinii lekarza, psychologa albo terapeuty, dokonywać odstępstw od przewidzianego w regulaminie sposobu wykonywania kary pozbawienia wolności w zakresie uzasadnionym stanem zdrowia tych skazanych.
§  65.
1.
Skazany, co do którego sąd penitencjarny orzekł o stosowaniu leczenia albo rehabilitacji w związku z uzależnieniem od alkoholu, środków odurzających lub substancji psychotropowych, jest obowiązany:
1)
udzielać osobom prowadzącym leczenie lub rehabilitację informacji o stanie zdrowia, przebytych chorobach i urazach oraz warunkach, w jakich się wychowywał,
2)
uczestniczyć w zajęciach indywidualnych i grupowych organizowanych w oddziale terapeutycznym,
3)
wykonywać inne zlecone czynności niezbędne dla potrzeb leczenia i rehabilitacji.
2.
O odmowie skazanego poddania się leczeniu albo rehabilitacji powiadamia się sąd penitencjarny.
§  66.
1.
W celu umieszczenia skazanego w zakładzie karnym właściwego rodzaju i typu oraz w celu wyboru właściwego systemu wykonywania kary pozbawienia wolności dokonuje się klasyfikacji skazanych, o której mowa w art. 82 § 1 Kodeksu, na podstawie kryteriów wymienionych w art. 82 § 2 Kodeksu, biorąc także pod uwagę rodzaj przestępstwa popełnionego przez skazanego.
2.
Klasyfikacji skazanych dokonuje się niezwłocznie po rozpoczęciu wykonywania prawomocnego orzeczenia.
3.
Decyzję klasyfikacyjną weryfikuje się niezwłocznie po ujawnieniu nowych okoliczności mających wpływ na klasyfikację, a w szczególności po uzyskaniu wyników badań osobopoznawczych, w tym psychologicznych i psychiatrycznych.
§  67.
1.
W przypadku gdy skazany ma odbyć dwie lub więcej kar, bierze się pod uwagę wszystkie okoliczności związane z tymi karami, które mogą mieć wpływ na klasyfikację.
2.
Osobę odbywającą karę orzeczoną za wykroczenie albo karę porządkową, a także osobę, wobec której stosowany jest środek przymusu skutkujący pozbawienie wolności, zwaną "ukaraną", kieruje się do zwykłego systemu odbywania kary, chyba że szczególne okoliczności przemawiają za skierowaniem do innego systemu.
3.
Jeżeli wobec skazanego wykonywana jest kolejno kara pozbawienia wolności, a następnie kara orzeczona za wykroczenie albo kara porządkowa lub środek przymusu, to w czasie wykonywania tej kary lub środka skazany pozostaje w takim systemie wykonywania kary, do jakiego został skierowany w czasie odbywania kary pozbawienia wolności.
§  68.
1.
Dla celów klasyfikacji skazanych:
1)
rodzaje zakładów karnych oznacza się literami:
a)
zakład karny dla młodocianych - M,
b)
zakład karny dla odbywających karę po raz pierwszy - P,
c)
zakład karny dla recydywistów penitencjarnych - R,
d)
zakład karny dla odbywających karę aresztu wojskowego - W,
2)
typy zakładów karnych oznacza się cyframi:
a)
zakład karny typu zamkniętego - 1,
b)
zakład karny typu półotwartego - 2,
c)
zakład karny typu otwartego - 3,
3)
system wykonywania kary oznacza się literami:
a)
system programowanego oddziaływania - p,
b)
system terapeutyczny - t,
c)
system zwykły - z.
2.
Dla celów klasyfikacji skazanych litery wymienione w ust. 1 pkt 1 oznaczają grupy klasyfikacyjne, a cyfry i litery wymienione w ust. 1 pkt 2 i 3 oznaczają podgrupy klasyfikacyjne.
3.
Dla celów klasyfikacji skazanych odbywanie kar orzeczonych za wykroczenia, kar porządkowych oraz stosowanie środków przymusu skutkujących pozbawienie wolności oznacza się dodatkowo literą U.
§  69.
W zakładach karnych dla młodocianych odbywają karę:
1)
skazani, którzy nie ukończyli 24 roku życia,
2)
w uzasadnionych przypadkach - skazani jako młodociani, którzy ukończyli 24 rok życia, zwłaszcza jeżeli ich postawa i zachowanie za tym przemawiają, a także jeżeli jest to konieczne ze względu na kontynuację realizacji zadań określonych w indywidualnym programie oddziaływania lub indywidualnym programie terapeutycznym,
3)
dorośli skazani po raz pierwszy, wyróżniający się dobrą postawą, za ich zgodą, jeżeli jest to uzasadnione potrzebami oddziaływania na skazanych młodocianych, z wyłączeniem zakwalifikowanych do niebezpiecznych oraz skazanych za przestępstwa określone w art. 117-124, art. 127-130, art. 132-136, art. 140 i 141, art. 148 § 1-3, art. 151, art. 156 § 3, art. 158 § 3, art. 166 i 167, art. 170, art. 171 § 1, art. 197-204, art. 207-211, art. 223, art. 247 § 1 i 2, art. 252 § 1 i 2, art. 258 § 2 i 3 i art. 280 § 2 Kodeksu karnego.
§  70.
W zakładach karnych dla skazanych odbywających karę po raz pierwszy odbywają karę:
1)
pierwszy raz skazani na karę pozbawienia wolności za przestępstwa umyślne,
2)
skazani odbywający zastępczą karę pozbawienia wolności po raz pierwszy lub orzeczoną w tej samej sprawie co kara pozbawienia wolności,
3)
skazani na karę pozbawienia wolności za przestępstwa nieumyślne,
4)
inni dorośli skazani, którzy nie zostali zaklasyfikowani do odbywania kary w zakładach karnych dla recydywistów penitencjarnych, z uwagi na szczególne względy resocjalizacyjne, zwłaszcza gdy przemawia za tym krótki okres uprzednio lub obecnie odbywanej kary albo znikomy stopień demoralizacji i zagrożenia społecznego.
§  71.
W zakładach karnych dla recydywistów penitencjarnych odbywają karę dorośli skazani, o których mowa w art. 86 Kodeksu, chyba że szczególne względy resocjalizacyjne, wymienione w § 70 pkt 4, przemawiają za skierowaniem ich do zakładu karnego dla odbywających karę po raz pierwszy.
§  72.
W zakładach karnych dla odbywających karę aresztu wojskowego wykonuje się tę karę na podstawie odrębnych przepisów.
§  73.
Skazani odbywają karę pozbawienia wolności, z zastrzeżeniem § 74 i § 75, w zakładzie karnym typu półotwartego.
§  74.
W zakładzie karnym typu otwartego mogą przebywać skazani:
1)
za przestępstwo nieumyślne, a także odbywający zastępcze kary pozbawienia wolności, osoby odbywające kary aresztu oraz skazane kobiety - jeżeli przemawiają za tym ich właściwości i warunki osobiste oraz sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie po dokonaniu przestępstwa albo inne szczególne okoliczności pozwalające przypuszczać, że można wobec nich wykonywać karę w warunkach zmniejszonej izolacji i zabezpieczenia zakładu karnego,
2)
przebywający w zakładzie karnym typu półotwartego wyróżniający się pozytywną postawą i zachowaniem,
3)
przebywający w zakładzie karnym typu zamkniętego, wyróżniający się wzorową postawą i zachowaniem, nie wcześniej niż po odbyciu połowy kary pozbawienia wolności, po której mogą być warunkowo przedterminowo zwolnieni,
4)
skazani na karę dożywotniego pozbawienia wolności wyróżniający się wzorową postawą i zachowaniem, po odbyciu co najmniej 20 lat kary.
§  75.
W zakładzie karnym typu zamkniętego przebywają skazani:
1)
stwarzający poważne zagrożenie społeczne,
2)
stanowiący poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa zakładu karnego,
3)
za przestępstwa popełnione w zorganizowanej grupie albo związku mającym na celu popełnianie przestępstw, chyba że szczególne okoliczności przemawiają za osadzeniem w zakładzie karnym innego typu,
4)
na karę dożywotniego pozbawienia wolności - przed odbyciem 15 lat kary,
5)
za przestępstwo nieumyślne, odbywający zastępcze kary pozbawienia wolności, osoby odbywające kary aresztu oraz skazane kobiety, a także inni skazani, których właściwości i warunki osobiste, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, zachowanie po dokonaniu przestępstwa, negatywna ocena postawy i zachowania w areszcie śledczym, względy bezpieczeństwa albo inne szczególne okoliczności wskazują, że należy wobec nich wykonywać karę w warunkach zwiększonej izolacji i zabezpieczenia,
6)
którzy podczas pobytu w areszcie śledczym lub zakładzie karnym naruszali w poważnym stopniu dyscyplinę i porządek,
7)
przebywający dotychczas w zakładzie karnym typu otwartego lub półotwartego, jeżeli negatywna ocena ich postawy i zachowania, a także względy bezpieczeństwa wskazują, że należy wobec nich wykonywać karę w warunkach zwiększonej izolacji i zabezpieczenia zakładu karnego,
8)
wobec których zastosowano tymczasowe aresztowanie w związku z toczącym się postępowaniem karnym w innej sprawie,
9)
którzy popełnili przestępstwa o znacznym stopniu społecznej szkodliwości, określone w art. 117-124, art. 127-130, art. 132-136, art. 140 i 141, art. 148 § 1-3, art. 154 § 2, art. 156 § 3, art. 158 § 3, art. 163 § 1 i 3, art. 166 i 167, art. 170, art. 171 § 1, art. 173 § 1 i 3, art. 197, art. 200 § 1, art. 207, art. 223, art. 242, art. 247 § 1 i 2, art. 252 § 1 i 2, art. 258, art. 280 § 2 oraz art. 339 § 1-3 Kodeksu karnego, chyba że ich postawa i zachowanie przemawiają za przebywaniem w zakładzie karnym innego typu.
§  76.
1.
Skazani na karę pozbawienia wolności odbywają karę, z zastrzeżeniem § 77 i § 78, w systemie zwykłym.
2.
W systemie zwykłym karę pozbawienia wolności odbywają także skazani:
1)
dorośli, którzy zostali przeniesieni z systemu programowanego oddziaływania, ponieważ nie przestrzegali wymagań ustalonych w indywidualnym programie oddziaływania,
2)
przeniesieni z systemu terapeutycznego po spełnieniu warunków, o których mowa w art. 97 Kodeksu, jeżeli nie wyrażają zgody na współudział w opracowaniu i wykonaniu indywidualnego programu oddziaływania.
§  77.
W systemie terapeutycznym odbywają karę skazani, o których mowa w art. 96 Kodeksu.
§  78.
W systemie programowanego oddziaływania odbywają karę skazani:
1)
młodociani,
2)
dorośli, którzy po przedstawieniu im projektu programu oddziaływania wyrażą zgodę na współudział w jego opracowaniu i wykonaniu,
3)
przeniesieni z systemu terapeutycznego, po spełnieniu warunków, o których mowa w art. 95 § 1 i art. 97 § 3 Kodeksu.
§  79.
1.
Skazanego, który:
1)
popełnił przestępstwo o znacznym stopniu społecznej szkodliwości, a w szczególności:
a)
zamachu na niepodległość lub integralność państwa, Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, konstytucyjny ustrój państwa lub jego naczelne organy albo na jednostkę Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej,
b)
ze szczególnym okrucieństwem,
c)
wzięcia lub przetrzymania zakładnika albo w związku z wzięciem zakładnika,
d)
uprowadzenia statku wodnego lub powietrznego,
e)
z użyciem broni palnej, materiałów wybuchowych albo łatwo palnych,
2)
podczas uprzedniego lub obecnego pozbawienia wolności stwarzał zagrożenie dla bezpieczeństwa zakładu karnego lub aresztu śledczego w ten sposób, że:
a)
był organizatorem lub aktywnym uczestnikiem zbiorowego wystąpienia w areszcie śledczym lub zakładzie karnym,
b)
dopuścił się czynnej napaści na funkcjonariusza publicznego lub inną osobę,
c)
był sprawcą gwałtu albo znęcał się nad tymczasowo aresztowanym, skazanym lub ukaranym,
d)
uwolnił się lub usiłował uwolnić się z aresztu śledczego lub zakładu karnego typu zamkniętego albo podczas konwojowania poza terenem takiego aresztu lub zakładu

- i którego właściwości, warunki osobiste, motywacje, sposób zachowania się przy popełnieniu przestępstwa, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, sposób zachowania się w trakcie pobytu w zakładzie karnym lub stopień demoralizacji stwarzają poważne zagrożenie społeczne albo poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa zakładu, zwanego dalej "niebezpiecznym", osadza się w wyznaczonym oddziale lub celi zakładu karnego typu zamkniętego, w warunkach zapewniających ochronę społeczeństwa i bezpieczeństwo tego zakładu.

2.
W wyznaczonym oddziale lub celi zakładu karnego typu zamkniętego, w warunkach zapewniających ochronę społeczeństwa i bezpieczeństwo tego zakładu, osadza się również skazanego za przestępstwo popełnione w zorganizowanej grupie albo w związku mającym na celu popełnianie przestępstw, chyba że szczególne okoliczności przemawiają przeciwko takiemu osadzeniu.
§  80.
O zakwalifikowaniu skazanego jako niebezpiecznego powiadamia się sędziego penitencjarnego.
§  81.
Komisja penitencjarna, oprócz zadań wymienionych w art. 74 § 2, art. 76 § 1 pkt 1-4 i art. 164 § 1 Kodeksu:
1)
kwalifikuje skazanych do nauczania w szkołach i na kursach,
2)
kwalifikuje skazanych, o których mowa w art. 84 § 2 Kodeksu, do zakładów karnych dla młodocianych oraz skazanych, o których mowa w § 63 ust. 2, do odbywania kary w oddziałach terapeutycznych,
3)
kwalifikuje skazanych jako niebezpiecznych oraz dokonuje, co najmniej raz na sześć miesięcy, weryfikacji decyzji w tym przedmiocie,
4)
weryfikuje indywidualne programy oddziaływania albo indywidualne programy terapeutyczne, a także kieruje i wycofuje skazanych z oddziałów terapeutycznych,
5)
wyraża opinie w sprawach przyznania skazanemu skierowanemu do odbywania kary w zakładzie karnym typu półotwartego lub otwartego przepustek, o których mowa w art. 91 pkt 7 i art. 92 pkt 9 Kodeksu, oraz nagród, o których mowa w art. 138 § 1 pkt 7 i 8 Kodeksu, wówczas gdy są one udzielane:
a)
po raz pierwszy,
b)
po przerwie trwającej dłużej niż sześć miesięcy,
c)
po powstaniu istotnych zmian w sytuacji prawnej lub rodzinnej skazanego,
6)
wyraża opinie w sprawach:
a)
przyznania nagród, o których mowa w art. 138 § 1 pkt 7 i 8 Kodeksu, skazanemu skierowanemu do odbywania kary w zakładzie karnym typu zamkniętego,
b)
projektu porządku wewnętrznego zakładu karnego oraz zmiany tego porządku,
c)
innych przekazanych jej przez dyrektora,
7)
podejmuje decyzję w sprawie korzystania przez skazanego z uprawnień określonych w art. 107 Kodeksu oraz zwalnia, na podstawie art. 121 § 4 Kodeksu, z obowiązku pracy.
§  82.
W zakresie zadań, o których mowa w art. 76 § 1 pkt 4 Kodeksu, komisja penitencjarna, dokonując oceny okresowej postępów skazanego w resocjalizacji, uwzględnia w szczególności:
1)
stosunek skazanego do popełnionego przestępstwa,
2)
stopień przestrzegania przez skazanego porządku i dyscypliny,
3)
stosunek skazanego do pracy,
4)
charakter kontaktów skazanego z rodziną i wywiązywanie się z obowiązku łożenia na jej utrzymanie,
5)
zachowanie skazanego wobec innych skazanych i przełożonych,
6)
zmiany w zachowaniu się skazanego w okresie od ostatniej oceny.
§  83.
W zakresie zadań, o których mowa w § 81 pkt 1, komisja penitencjarna:
1)
określa albo zmienia rodzaj i kierunek nauczania,
2)
wycofuje z nauczania - jeśli nie uczyniła tego w indywidualnym programie oddziaływania lub indywidualnym programie terapeutycznym.
§  84.
W zakresie zadań, o których mowa w § 81 pkt 2, komisja penitencjarna kieruje skazanych, spełniających warunki określone w art. 84 § 2 Kodeksu, do zakładów karnych dla młodocianych.
§  85.
Komisja penitencjarna ogłasza decyzje, przedstawia oceny i wyraża opinie po wysłuchaniu skazanego i w jego obecności.
§  86.
Jeżeli przemawiają za tym względy wychowawcze, decyzje, oceny i opinie komisji penitencjarnej podaje się do wiadomości ogółu skazanych.
§  87.
W zakładzie karnym typu zamkniętego:
1)
skazany może korzystać z dwóch widzeń w miesiącu, a za zgodą dyrektora - wykorzystać je jednorazowo,
2)
funkcjonariusz sprawujący dozór nad widzeniami prowadzi również kontrolę rozmów,
3)
korespondencja skazanego podlega nadzorowi administracji zakładu karnego,
4)
rozmowy telefoniczne skazanego są kontrolowane.
§  88.
W zakładzie karnym typu półotwartego:
1)
skazany może korzystać z trzech widzeń w miesiącu, a za zgodą dyrektora - wykorzystać je jednorazowo,
2)
funkcjonariusz sprawujący dozór nad widzeniami może kontrolować rozmowy,
3)
korespondencja skazanego może podlegać nadzorowi administracji zakładu karnego,
4)
rozmowy telefoniczne skazanego mogą być kontrolowane.
§  89.
W zakładzie karnym typu otwartego:
1)
skazany może korzystać z nieograniczonej liczby widzeń,
2)
dozór funkcjonariusza nad widzeniami ogranicza się do zapewnienia porządku w czasie ich trwania,
3)
korespondencja skazanego nie podlega nadzorowi administracji zakładu karnego,
4)
rozmowy telefoniczne skazanego nie są kontrolowane,
5)
w miarę możliwości skazanym stwarza się warunki do przygotowywania dodatkowych posiłków we własnym zakresie.
§  90.
1.
Przeniesienie skazanego do innego zakładu karnego może nastąpić, w szczególności, w przypadku:
1)
skierowania do właściwego, ze względu na rodzaj, typ, system wykonywania kary lub odpowiednie zabezpieczenie, zakładu karnego,
2)
zmiany przeznaczenia lub zlikwidowania przeludnienia zakładu karnego,
3)
umożliwienia skazanemu odbywania kary najbliżej miejsca zamieszkania,
4)
zatrudnienia lub nauki,
5)
udzielenia świadczenia zdrowotnego oraz przeprowadzenia badań przez komisję lekarską,
6)
skierowania do ośrodka diagnostycznego,
7)
udziału w czynności procesowej.
2.
Jeżeli skazany, który z ważnych powodów przebywa w innym zakładzie karnym niż ten, do którego został zaklasyfikowany, korzysta z uprawnień wynikających z decyzji klasyfikacyjnej. Korzystanie z tych uprawnień nie może naruszać bezpieczeństwa ani zakłócać porządku w zakładzie karnym, w którym przebywa.
§  91.
1.
W zakładach karnych dla młodocianych:
1)
prowadzi się w szerszym zakresie niż w innych zakładach karnych zajęcia kulturalno-oświatowe, sportowe i wychowania fizycznego,
2)
organizuje się spotkania z rodzinami i innymi osobami bliskimi, w szczególności w celu poinformowania ich o postępach w resocjalizacji,
3)
współpracuje się przede wszystkim z podmiotami, o których mowa w art. 38 § 1 Kodeksu.
2.
W zakładach karnych dla młodocianych typu zamkniętego i półotwartego skazani mają ponadto prawo do dodatkowego widzenia w miesiącu.
§  92.
Dyrektor może dokonywać niezbędnych odstępstw od przewidzianego w regulaminie sposobu wykonywania kary pozbawienia wolności w zakresie umożliwiającym skazanym podtrzymywanie i utrwalanie więzi uczuciowej z rodziną i innymi osobami bliskimi oraz sprawowanie przez nich stałej i bezpośredniej opieki nad dziećmi przebywającymi w domach dla matki i dziecka przy zakładach karnych.
§  93.
Kobiety ciężarne i karmiące mają prawo do dodatkowych zakupów artykułów żywnościowych oraz korzystania z dłuższego spaceru.
§  94.
Wobec skazanych kobiet ciężarnych i karmiących dyrektor może dokonywać, na wniosek lekarza lub po zasięgnięciu jego opinii, niezbędnych odstępstw od przewidzianego w regulaminie sposobu wykonywania kary pozbawienia wolności w zakresie wynikającym z potrzeby uwzględnienia stanu fizycznego lub psychicznego tych kobiet.
§  95.
1.
Wykonując karę wobec skazanych sprawujących pieczę nad dzieckiem do lat 15, do której wykonywania zobowiązani są rodzice, uwzględnia się w szczególności potrzebę inicjowania, podtrzymywania i zacieśniania ich więzi uczuciowej z dziećmi, wywiązywania się z obowiązków alimentacyjnych oraz świadczenia pomocy materialnej dzieciom, a także współdziałania z placówkami opiekuńczo-wychowawczymi, w których te dzieci przebywają.
2.
Skazani, o których mowa w ust. 1, mają prawo do dodatkowego widzenia z dziećmi.
3.
Skazani sprawujący pieczę nad dziećmi, które przebywają w placówkach opiekuńczo-wychowawczych, powinni być w miarę możliwości osadzani w odpowiednich zakładach karnych, położonych najbliżej miejsca pobytu dzieci.
§  96.
1.
Skazanego niebezpiecznego osadza się w oddziale lub celi przeznaczonej dla takich skazanych.
2.
Cele mieszkalne oraz miejsca i pomieszczenia wyznaczone do: pracy, nauki, przeprowadzania spacerów, widzeń, odprawiania nabożeństw, spotkań religijnych i nauczania religii oraz zajęć kulturalno-oświatowych, sportowych i wychowania fizycznego dla skazanych niebezpiecznych wyposaża się w dodatkowe zabezpieczenia techniczno-ochronne.
3.
Cele mieszkalne pozostają zamknięte całą dobę i są częściej kontrolowane niż te, w których osadzeni są skazani nie zakwalifikowani do niebezpiecznych.
4.
Skazany niebezpieczny może uczyć się, pracować, bezpośrednio uczestniczyć w nabożeństwach, spotkaniach religijnych i nauce religii oraz korzystać z zajęć kulturalno-oświatowych, sportowych i wychowania fizycznego tylko w oddziale, w którym jest osadzony.
5.
Poruszanie się skazanego niebezpiecznego po terenie zakładu karnego odbywa się pod wzmocnionym dozorem i jest ograniczone tylko do niezbędnych potrzeb.
6.
Skazanego niebezpiecznego poddaje się kontroli osobistej przy każdorazowym wyjściu i powrocie do celi.
7.
Spacer skazanego niebezpiecznego odbywa się w wyznaczonych miejscach pod wzmocnionym dozorem.
8.
Sposób osobistego kontaktowania się przedstawicieli podmiotów określonych w art. 38 § 1 Kodeksu ze skazanym niebezpiecznym określa każdorazowo dyrektor.
9.
Widzenia skazanego niebezpiecznego odbywają się w wyznaczonych miejscach pod wzmocnionym dozorem. W czasie korzystania z widzenia w sposób uniemożliwiający bezpośredni kontakt z osobą odwiedzającą, skazany ten nie może spożywać artykułów żywnościowych i napojów, o których mowa w § 33 ust. 6. Skazany niebezpieczny nie może korzystać z widzeń w obecności skazanych nie zakwalifikowanych jako niebezpiecznych.
10.
Widzenia mogą być udzielane w sposób uniemożliwiający bezpośredni kontakt, jeżeli zachodzi poważne zagrożenie bezpieczeństwa osoby odwiedzającej. Decyzję w tej sprawie podejmuje dyrektor. Nie dotyczy to osób, o których mowa w art. 8 § 3 Kodeksu. Na żądanie tych osób widzenia udziela się w sposób uniemożliwiający bezpośredni kontakt ze skazanym niebezpiecznym.
11.
Skazany niebezpieczny nie może korzystać z własnej odzieży.