Rozdział 7 - Reklamacje, arbitraż, powództwa. - Przewóz przesyłek i osób kolejami.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1953.4.7

Akt utracił moc
Wersja od: 16 stycznia 1953 r.

Rozdział  7.

Reklamacje, arbitraż, powództwa.

1.
Prawo dochodzenia roszczeń przeciwko kolei w postępowaniu arbitrażowym bądź sądowym z umów określonych w niniejszym dekrecie lub przepisach wydanych w jego wykonaniu przysługuje dopiero po wyczerpaniu drogi reklamacji.
2.
Reklamacja powinna być wniesiona przez osobę uprawnioną na piśmie z dołączeniem dokumentów przewozowych oraz innych dokumentów określonych przez Ministra Kolei.
1.
Prawo dochodzenia w postępowaniu arbitrażowym bądź sądowym roszczeń w zakresie określonym w art. 117 ust. 1 przysługuje kolei po uprzednim pisemnym wezwaniu do zapłaty, doręczonym za pokwitowaniem.
2.
Przepis ust. 1 nie stosuje się do dochodzenia roszczeń kolei z umowy przewozu osób (art. 125).

Do załatwienia reklamacji właściwa jest przy roszczeniach:

1)
o zwrot zapłaconej sumy - dyrekcja, w której okręgu pobrano tę sumę;
2)
o wypłatę zaliczenia - dyrekcja, w której okręgu należało wypłacić zaliczenie;
3)
o wyrównanie innych szkód z umowy przewozu - dyrekcja, w której okręgu przyjęto przesyłkę do przewozu bądź wydano ją odbiorcy;
4)
z innych tytułów - dyrekcja, w której okręgu zaszło zdarzenie uzasadniające roszczenie.
1.
Do wnoszenia reklamacji są uprawnione osoby, które mają prawo skierowania sprawy na drogę postępowania arbitrażowego lub sądowego.
2.
Minister Kolei za zgodą Prezesa Rady Ministrów może określić przypadki, w jakich dopuszczalne jest zgłaszanie reklamacji przez organizacje nadrzędne nad jednostkami gospodarki uspołecznionej.

Nie można dochodzić roszczeń, których wartość wynosi mniej niż 5 zł z jednego biletu lub dokumentu przewozowego.

1.
Kolej obowiązana jest rozpatrzyć reklamację i zawiadomić pisemnie reklamującego o sposobie załatwienia w ciągu trzech miesięcy od dnia otrzymania reklamacji.
2.
Jeżeli w terminie wskazanym w ust. 1 reklamacja zostanie załatwiona choćby częściowo odmownie albo gdy nie udzielono odpowiedzi, osoba uprawniona może skierować sprawę na drogę postępowania arbitrażowego bądź sądowego.

Jeżeli osoba zobowiązana do zapłaty nie uiści kolei należności w ciągu trzech miesięcy od dnia pokwitowania odbioru wezwania do zapłaty lub odmówi zapłaty, kolej może skierować sprawę na drogę postępowania arbitrażowego bądź sądowego.

Minister Kolei określi warunki, jakim powinny odpowiadać reklamacje i wezwania do zapłaty, oraz szczegółowy tryb załatwiania reklamacji.

1.
Nie uiszczone należności kolei, powstałe w związku z przewozem osób, jak opłaty za przejazd, dopłaty, kary umowne i inne opłaty, podlegają ustaleniu przez dyrekcję z wyłączeniem drogi sądowej.
2.
Nakaz płatniczy, wystawiony przez dyrekcję, stanowi tytuł egzekucyjny.
3.
Należność objęta tytułem egzekucyjnym, zaopatrzonym przez dyrekcję klauzulą wykonalności, podlega przymusowemu ściągnięciu w trybie egzekucji administracyjnej świadczeń pieniężnych.
1.
Jeżeli kolej spostrzeże lub przypuszcza albo jeżeli osoba uprawniona twierdzi, że przesyłka częściowo zaginęła albo została uszkodzona, kolej obowiązana jest niezwłocznie, o ile możności w obecności osoby uprawnionej, stwierdzić protokolarnie stan, a w razie potrzeby i wagę przesyłki, oraz jeżeli to jest możliwe - przyczynę oraz czas powstania szkody. Odpis tego protokołu powinien być wydany na żądanie osobie uprawnionej.
2.
Do udziału w sporządzaniu protokołu w myśl ust. 1 wzywa się osobę uprawnioną. Jeżeli wezwanie tej osoby jest niemożliwe lub nie zgłosi się ona w wyznaczonym terminie, protokół należy sporządzić w obecności dwóch świadków, powołanych możliwie nie spośród pracowników kolei, a w razie potrzeby - z udziałem rzeczoznawcy, powołanego przez kolej.
3.
Jeżeli czynności powyższe, podjęte na żądanie osoby uprawnionej, nie wykażą częściowego zaginięcia lub uszkodzenia przesyłki lub też potwierdzą tylko braki lub uszkodzenia uznane już przez kolej, to osoba, która żądała sporządzenia protokołu, ponosi koszty jego sporządzania i inne koszty z tym związane, a także kary umowne w razie przetrzymania wagonu lub przechowania przesyłki.
1.
Z chwilą odebrania przesyłki gasną roszczenia do kolei z umowy przewozu, z wyjątkiem:
1)
roszczeń z tytułu przekroczenia terminu dostawy, jeżeli zgłoszono je kolei w drodze reklamacji w terminie nieprzekraczalnym dwóch miesięcy od dnia zawiadomienia o nadejściu przesyłki;
2)
roszczeń o odszkodowanie z powodu częściowego zaginięcia lub uszkodzenia:
a)
jeżeli zaginięcie lub uszkodzenie zostało stwierdzone przed odbiorem przesyłki zgodnie z art. 126,
b)
jeżeli z winy kolei zaniedbano stwierdzenia szkody, którego należało dokonać,
c)
jeżeli przesyłkę wagonową ponownie nadano do przewozu w warunkach określonych w art. 95 ust. 2, a częściowe zaginęcie lub uszkodzenie stwierdzono przy wydaniu jej ostatniemu odbiorcy;
3)
roszczeń o naprawienie szkód, nie dających się z zewnątrz zauważyć, które stwierdzono po odebraniu przesyłki, jeżeli:
a)
z żądaniem stwierdzenia szkody zgodnie z art. 126 wystąpiono niezwłocznie po jej wykryciu, najpóźniej jednak w ciągu siedmiu dni po odebraniu przesyłki i
b)
osoba uprawniona udowodni, iż szkoda powstała w czasie między przyjęciem przesyłki do przewozu a jej wydaniem;
4)
roszczeń o zwrot zapłaconych sum lub z tytułu zaliczeń.
2.
Nie można dochodzić roszczeń o zwrot opłat z tytułu niewykorzystania biletu, wycofania przesyłki oraz o zwrot nadwyżki powstałej przy likwidacji przesyłek po upływie sześciu miesięcy od daty upływu ważności biletu lub od dnia wystawienia dokumentu przewozowego albo od daty likwidacji przesyłki.
1.
Roszczenia z umów określonych w niniejszym dekrecie lub w przepisach wydanych w jego wykonaniu przedawniają się z upływem roku od dnia wymagalności.
2.
Bieg przedawnienia rozpoczyna się w szczególności:
1)
dla roszczeń o odszkodowanie w przypadku częściowego zaginięcia, uszkodzenia lub przekroczenia terminu dostawy - od dnia zawiadomienia o nadejściu przesyłki;
2)
dla roszczeń o odszkodowanie w przypadku całkowitego zaginięcia - od trzydziestego dnia po upływie terminu dostawy;
3)
dla roszczeń o zapłatę przewoźnego, opłat dodatkowych i innych kosztów lub kar umownych - od dnia przyjęcia przesyłki do przewozu, a w razie likwidacji - od dnia zakończenia likwidacji;
4)
dla roszczeń o zwrot przewoźnego, opłat dodatkowych i innych kosztów lub kar umownych - od dnia zapłaty;
5)
dla roszczeń o zapłatę lub zwrot sum stanowiących przedmiot rachunku przedpłaty - od dnia rozliczenia się z nadawcą z rachunku przedpłaty;
6)
dla roszczeń z tytułu zaliczeń - od trzydziestego dnia po upływie terminu dostawy;
7)
dla roszczeń o zapłatę lub zwrot, wynikających z innych tytułów - od dnia, w którym zaszło zdarzenie uzasadniające roszczenie.
3.
Dnia wskazanego jako początek terminu przedawnienia nie wlicza się do tego terminu.
4.
Bieg przedawnienia jak również bieg terminu przewidzianego do złożenia wniosku w postępowaniu arbitrażowym ulega zawieszeniu na okres postępowania reklamacyjnego.

Obowiązek udowodnienia początku i końca okresu zawieszenia przedawnienia ciąży na stronie, która się na to powołuje.

Dla ustalenia początku lub końca zawieszenia biegu przedawnienia miarodajna jest data doręczenia pisma, a w przypadku gdy pismo było wysłane pocztą - data nadania na pocztę.