Przepisy meldunkowe na terenie niektórych miejscowości województwa warszawskiego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1966.8.48

Akt utracił moc

Wersja od: 13 stycznia 1972 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 11 stycznia 1966 r.

w sprawie przepisów meldunkowych na terenie niektórych miejscowości województwa warszawskiego.

W miastach i osiedlach położonych na terenie województwa warszawskiego w pobliżu m.st. Warszawy następuje szybki wzrost ludności powodowany w dużym stopniu migracją z innych rejonów województwa i kraju. Nadmierna migracja stwarza poważne trudności w rozwiązywaniu problemów mieszkaniowych, komunalnych i sanitarno-zdrowotnych w tych miejscowościach. W celu zapewnienia prawidłowego rozwoju wspomnianych miast i osiedli stanowiących zaplecze Warszawy oraz stworzenia warunków właściwego zaspokajania potrzeb mieszkaniowych i socjalno-bytowych zamieszkałej w nich ludności - na podstawie art. 21 ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o ewidencji i kontroli ruchu ludności (Dz. U. z 1961 r. Nr 33, poz. 164 i z 1963 r. Nr 15, poz. 77) zarządza się, co następuje:

§ 1. 1 Wprowadza się na okres do dnia 31 grudnia 1972 r. szczególne przepisy dotyczące meldowania osób na terenie następujących miast i osiedli w województwie warszawskim:

1) Otwock,

2) Józefów,

3) Karczew,

4) Wesoła,

5) Sulejówek,

6) Piaseczno,

7) Jeziorna,

8) Skolimów-Konstancin,

9) Pruszków,

10) Ursus,

11) Brwinów,

12) Ożarów-Franciszków,

13) Piastów,

14) Błonie,

15) Podkowa Leśna,

16) Wołomin,

17) Ząbki,

18) Zielonka,

19) Marki,

20) Radzymin,

21) Nowy Dwór Mazowiecki,

22) Legionowo,

23) Mińsk Mazowiecki,

24) Grodzisk Mazowiecki,

25) Milanówek,

26) Żyrardów.

§  2.

1. W obrębie miejscowości wymienionych w § 1 zabrania się meldowania na pobyt stały:

1) w pomieszczeniach z przeznaczenia niemieszkalnych, jak: piwnice, strychy, komórki, lokale użytkowe, zaplecza sklepowe itp.,

2) w lokalach, w których na skutek zamieszkania dodatkowych osób przypadałoby poniżej 7 m² powierzchni na osobę,

3) w budynkach przeznaczonych do rozbiórki,

4) w budynkach, na których użytkowanie nie wyraził zgody organ nadzoru budowlanego.

2. Organy nadzoru budowlanego prezydiów właściwych powiatowych (miejskich) rad narodowych powiadamiają o przeznaczeniu budynku do rozbiórki właściwe organy spraw lokalowych, organy spraw wewnętrznych i administracje domów mieszkalnych, które są obowiązane zastosować niezbędne środki zapobiegające zajmowaniu lokali w tych budynkach na cele mieszkalne.

3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do budynków, o których mowa w ust. 1 pkt 4.

4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do współmałżonka najemcy (właściciela) lokalu, jego dzieci oraz osób przybywających w związku z wykonaniem obowiązków rodzicielskich lub alimentacyjnych, o ile najemca (właściciel) jest już w danym lokalu zameldowany na pobyt stały.

§  3.

1. Zameldowanie na pobyt stały w miejscowościach wymienionych w § 1 wymaga zezwolenia organu ewidencji i kontroli ruchu ludności prezydium miejskiej rady narodowej (rady narodowej osiedla) właściwej ze względu na miejsce zamierzonego pobytu.

2. Udzielenie zezwolenia może nastąpić po:

1) stwierdzeniu przez organ spraw lokalowych, właściwy ze względu na miejsce zamierzonego pobytu, że zameldowanie nie naruszy zasad określonych w § 2,

2) stwierdzeniu przez organ do spraw zatrudnienia, właściwy ze względu na siedzibę zakładu pracy, potrzeby zatrudnienia na danym terenie osoby ubiegającej się o zameldowanie.

3. Przepisu ust. 2 pkt 2 nie stosuje się do osób, które zostały skierowane do pracy na terenie m.st. Warszawy przez Wydział Zatrudnienia Prezydium Rady Narodowej m.st. Warszawy.

4. Zezwolenie na zameldowanie na pobyt stały może być udzielone osobom, których pobyt na terenie miast i osiedli wymienionych w § 1 jest konieczny ze względów społecznych lub gospodarczych, a w szczególności gdy chodzi o:

1) zapewnienie kadr niezbędnych dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstw i instytucji państwowych, spółdzielczych oraz innych uspołecznionych zakładów pracy,

2) osoby, których zatrudnienie jest niezbędne dla rozwoju życia kulturalnego i oświaty oraz podnoszenia zdrowotności na danym terenie,

3) zapewnienie wykonania obowiązków rodzicielskich lub alimentacyjnych, wynikających z przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

§ 4. Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie ustali szczegółowe zasady wydawania zezwoleń na zameldowanie na pobyt stały na terenie miast i osiedli wymienionych w § 1.

§ 5. Osoby, które w dniu wejścia w życie rozporządzenia zamieszkują i są zameldowane na pobyt stały na terenie miast i osiedli wymienionych w § 1, posiadają prawo pobytu stałego i nie są obowiązane do uzyskania zezwolenia na ten pobyt.

§ 6. W sprawach meldunkowych nie uregulowanych rozporządzeniem stosuje się ogólne przepisy o ewidencji i kontroli ruchu ludności.

§ 7. Wykonanie rozporządzenia porucza się Ministrowi Spraw Wewnętrznych oraz Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie.

§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

¹ § 1:

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 30 grudnia 1970 r. (Dz.U.71.2.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 stycznia 1971 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 31 grudnia 1971 r. (Dz.U.72.1.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 stycznia 1972 r.