Polskie statki handlowe morskie.
Dz.U.1920.47.285
Akt utracił mocUSTAWA
z dnia 28 maja 1920 r.
o polskich statkach handlowych morskich.
O uznawaniu statków morskich za polskie statki handlowe morskie.
O uznawaniu statków morskich za polskie statki handlowe morskie.
Za polskie statki handlowe morskie uznaje się statki, uprawiające żeglugę morską w celu zarobkowania i stanowiące własność Państwa, obywateli polskich oraz osób prawnych, które mają siedzibą na obszarze Rzeczypospolitej i w których:
Za polskie statki handlowe morskie uznaje się również statki spółek dla żeglugi transoceanicznej oraz spółek dla rybołówstwa dalekomorskiego, zwolnionych przez Ministra Przemysłu i Handlu od przestrzegania warunków, przewidzianych w punktach b) i d).
Zwolnienie od przestrzegania warunku, przewidzianego w punkcie d), nie może być udzielone na dłużej, jak do końca roku 1938.
Postanowienie to nie ma zastosowania do spółek dla żeglugi transoceanicznej oraz spółek dla rybołówstwa dalekomorskiego, powstałych do roku 1938 włącznie.
Również za polski statek handlowy morski uznaje się statek, którego conajmniej trzy piąte należy do osób, wymienionych w art. 1 o ile pełnomocnik współwłaścicieli jest obywatelem polskim.
Spółki firmowo-komandytowe, których odpowiedzialni osobiście wspólnicy nie są obcokrajowcami, korzystają z praw, służących w myśl ustawy niniejszej obywatelom polskim; spółki firmowe i firmowo-komandytowe, nie czyniące zadość temu wymaganiu, traktowane są na równi z obcokrajowcami.
Przy ocenie kwalifikacji osób fizycznych i prawnych (art. 1 do 3), celem uznania statków do nich należących, za statki handlowe polskie, na równi z obywatelami Rzeczypospolitej traktowane mogą być osoby, nie posiadające obywatelstwa, lecz należące do narodowości polskiej. Uznanie przynależności obcokrajowców do narodowości polskiej może nastąpić w tym razie, tylko za zgodą Ministra Spraw Zagranicznych.
Prócz uprawnień, przewidzianych w innych ustawach, polskim statkom handlowym służą:
Polskie statki handlowe morskie, prócz obowiązków, przewidzianych w innych ustawach, są obowiązane w szczególności do:
Statek morski traci prawa polskiego statku handlowego:
Jeżeli zmiana współwłasności statku, przewidziana w art. 7 ustęp 2, nastąpiła drogą niezależną od woli reszty współwłaścicieli, statek może, z decvzji urzędu rejestracyjnego, korzystać nadal z praw statku polskiego w przeciągu czasu, niezbędnego do wykupu współwłasności od obcokrajowców, nie dłużej jednak, niż w ciągu roku od chwili nastąpienia okoliczności, powodujących utratę praw statku polskiego.
Przepisy ustawy niniejszej mają również zastosowanie do jachtów spacerowych, wychodzących na pełne morze, do statków pilotowych, statków rybackich ponad 10 cmb, holowniczych, ratunkowych, szkolnych, przeznaczonych do wyszkolenia personelu marynarki handlowej, oraz do statków wybudowanych w kraju, na rachunek państw obcych lub ich obywateli, aż do chwili zarejestrowania statków tej ostatniej kategorji przez właściwego konsula obcokrajowego.
Rejestracja statków handlowych.
Rejestracja statków handlowych.
W celu stwierdzenia praw, służących polskim statkom handlowym morskim, statki, wymienione w art. 1 i 9, z wyjątkiem statków o pojemności poniżej dziesięciu metrów sześciennych brutto, winny być wpisane do rejestru.
Rejestr statków handlowych jest publiczny i dostępny do przeglądania przez osoby interesowane, które za opłatą otrzymywać mogą uwierzytelnione wypisy z rejestru. Należytości i koszty rejestracji ponoszą strony interesowane.
Wpis do rejestru statkowego winien zawierać:
Wpis statku do rejestru może nastąpić jedynie po udowodnieniu okoliczności, wymaganych w myśl art. 1-4, zgłoszeniu wszystkich danych, wymienionych w art. 12, i złożeniu aktów dokonania pomiarów statku przez właściwy urząd polski.
Niezależnie od powyższego, kontroli państwowej w każdym czasie podlegają wszelkie, w art. 1-4 wymienione warunki, od który h zależy przyznanie statkowi prawa polskiego statku handlowego. W tym celu Urząd Morski ma prawo przejrzenia w każdym czasie korespondencji, ksiąg, dokumentów i sprawozdań wszelkiego rodzaju przedsiębiorstw żeglugi morskiej, badania i sprawdzania stosunków osobowych oraz ustosunkowania kapitałów, czynnych w przedsiębiorstwach.
Wszystkie te dane na żądanie winny być złożone w urzędzie rejestracyjnym.
Statek, wniesiony do rejestru zagranicą, nie może być rejestrowany w Polsce.
Właściciel nabytego od obcokrajowców statku przy zgłoszeniu do rejestracji w Polsce winien udowodnić, że statek został wykreślony z rejestru zagranicznego.
Dla statków, nabytych zagranicą od obcokrajowców, certyfikat może być zastąpiony przez tymczasowe zaświadczenie konsula polskiego, urzędującego zagranicą w tym okręgu, w którym statek w chwili zmiany właściciela się znajduje (świadectwo o banderze). Świadectwo to może być wydane na czas nie dłuższy od jednego roku od daty wystawienia. O ile podróż do tego czasu nie mogła być skończona, świadectwo o banderze może być na czas niezbędny przedłużone przez konsulów polskich. O wydaniu lub przedłużeniu świadectwa konsul zawiadamia urząd rejestracyjny..
Właściciel statku, nie mający zamieszkania w Rzeczypospolitej Polskiej, obowiązany jest ustanowić w jej granicach pełnomocnika, upoważnionego do załatwiania czynności rejestracyjnych oraz wszelkich spraw mocodawcy, z tytułu własności statku płynących.
Po wciągnięciu do rejestru właściciel statku otrzymuje dokument rejestracyjny w postaci certyfikatu okrętowego. Certyfikat okrętowy i uwierzytelniony wyciąg z rejestru winien stale znajdować się na statku.
Certyfikat jest dowodem:
Na dziobie statku, wciągniętego do rejestru, winna być z każdej strony wypisana widocznemi zdaleka i trwałemi literami nazwa statku, na rufie zaś-nazwa statku i portu ojczystego.
Wszelkie późniejsze zmiany danych i szczegółów prawnych, zapisanych do rejestru, winny być zgłaszane i wciągane do rejestru, poczem w najkrótszym czasie wnoszone do certyfikatu okrętowego.
Zmiana nazwy statku, obranej przez właściciela przy pierwotnej rejestracji, może nastąpić jedynie za zezwoleniem Urzędu Morskiego.
Statek wykreśla się z rejestru w razie:
W powyższych wypadkach certyfikat należy unieważnić i w miarę możności odebrać.
Dane, które w myśl art. 12, 13, 20 i 21 mają być wciągane do rejestru lub wykreślane z niego, winny być zgłaszane i udowodnione:
Zmiany i uzupełnienia rejestru winny być zgłaszane przez osoby, do tego obowiązane (art. 22), w ciągu trzech tygodni od dnia, w którym dowiedziały się o fakcie, podlegającym wciągnięciu do rejestru. O ile osób obowiązanych jest kilka, wystarcza, zgłoszenie wniosku przez jedną z tych osób. Do osób obowiązanych należy również kapitan, o ile statek jego w danym czasie znajduje się w porcie, w którym mieści się urząd rejestracyjny.
Szczegółowe przepisy, dotyczące rejestracji statków handlowych, wydaje Minister Żeglugi w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości i innymi zainteresowanymi ministrami.
Postanowienia karne.
Postanowienia karne.
Za podniesienie polskiej bandery handlowej morskiej bez przedwstępnego wyrobienia statkowi certyfikatu lub zaświadczenia o banderze (art. 15 i 18), kapitan statku handlowego, mającego warunki przewidziane w art. 1-4, podlega karze grzywny do stu pięćdziesięciu czterech franków złotych i aresztu do trzech miesięcy, lub jednej z tych kar.
Natomiast kapitan statku handlowego, nie posiadającego warunków, przewidzianych w art. 1-4, podlega za podniesienie bandery polskiej karze grzywny do tysiąca pięciuset czterdziestu dwóch franków złotych i więzieniu do jednego roku, lub jednej z tych kar.
Kapitan statku handlowego, z wyjątkiem statków wolnych od rejestracji, winny nieposiadania na statku certyfikatu albo wyciągu uwierzytelnionego z rejestru lub świadectwa o banderze, oraz kapitan, winny nie-umieszczenia na dziobie i rufie statku napisów, wymaganych w myśl art. 19, ulega karze grzywny do sześćdziesięciu dwóch franków złotych i aresztu do jednego miesiąca, lub jednej z tych kar.
Kapitan statku handlowego, nie stosujący się do przepisów zarządzeń, dotyczących okazania bandery wobec statków wojennych, wobec fortów nadbrzeżnych, lub przy wejściu do portów polskich - ulega karze grzywny do sześćdziesięciu dwóch franków złotych i aresztu do jednego miesiąca, lub jednej z tych kar.
Karom, w art. 24-26 przewidzianym, podlega również ten, kto nie zastosuje się do odnośnych przepisów zagranicą lub na pełnem morzu.
Osoby, wymienione w art. 22, winne niezgłoszenia w urzędzie rejestracyjnym danych, ustawą niniejszą wymaganych, ulegają karze grzywny do stu pięćdziesięciu czterech franków złotych i aresztu do trzech miesięcy lub jednej z tych kar.
Za niezgłoszenie danych, powodujących utratę prawa do podnoszenia bandery polskiej, kara może być podwyższona do tysiąca pięciuset czterdziestu dwóch franków złotych i więzienia do jednego roku lub jednej z tych kar.
Właściciel statku, jego zastępca lub pełnomocnik oraz kapitan, winny niewykonania jednego z obowiązków, wskazanych w art. 6, ulega karze grzywny w wysokości stu pięćdziesięciu czterech franków złotych i aresztu do trzech miesięcy lub jednej z tych kar.
Przepisy przejściowe.
Przepisy przejściowe.
O ile osoby prawne, zarejestrowane lub zatwierdzone przed wydaniem ustawy niniejszej i uprawnione do żeglugi pod banderą polską, nie odpowiadają warunkom, ustanowionym w art. 1-4, to akta ich założenia lub statuty winny być na wniosek osób interesowanych w ciągu 12 miesięcy od ogłoszenia ustawy niniejszej, zgodnie z wymaganiami art. 1-4 uzupełnione, lub zmienione pod zagrożeniem utraty prawa do żeglugi morskiej pod banderą polską.
Z dniem ogłoszenia ustawy niniejszej tracą moc prawną sprzeczne z nią ustawy, zarządzenia i przepisy, jakie na obszarach Rzeczypospolitej w tym samym przedmiocie dotąd obowiązywały.
Wykonanie ustawy niniejszej porucza się Ministrowi Przemysłu i Handlu oraz Ministrowi Spraw Wojskowych w porozumieniu z interesowanymi Ministrami.
Marszałek:
- zmieniony przez art. 1 rozp. z mocą ustawy z dnia 6 marca 1928 r. (Dz.U.28.29.269) zmieniającej nin. ustawę z dniem 14 marca 1928 r.
- zmieniony przez art. 1 ustawy z dnia 10 marca 1932 r. (Dz.U.32.32.334) zmieniającej nin. ustawę z dniem 18 kwietnia 1932 r.
- zmieniony przez art. 1 ustawy z dnia 10 marca 1932 r. (Dz.U.32.32.334) zmieniającej nin. ustawę z dniem 18 kwietnia 1932 r.
- zmieniony przez art. 1 dekretu z dnia 12 września 1947 r. (Dz.U.47.60.331) zmieniającego nin. ustawę z dniem 20 września 1947 r.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »
Akty prawne liczba obiektów na liście: (11)
Akty zmieniające liczba obiektów na liście: (6)
- Zm.: ustawa o polskich statkach handlowych morskich i rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej o pomiarze morskich statków handlowych.
- Zm.: niektóre postanowienia ustawy z dnia 28 maja 1920 r. o polskich statkach handlowych morskich.
- Unormowanie właściwości władz i trybu postępowania w niektórych działach administracji państwowej.
Akty wykonawcze liczba obiektów na liście: (3)
- Zm.: rozporządzenie z dnia 18 stycznia 1921 r., wydanego przez Ministra b. Dzielnicy Pruskiej, w przedmiocie prowadzenia rejestru statków handlowych morskich.
- Zm.: §18 rozporządzenia z dnia 18 stycznia 1921 r., wydanego przez Ministra b. Dzielnicy Pruskiej, w przedmiocie prowadzenia rejestru statków handlowych morskich.
- Prowadzenie rejestru statków handlowych morskich.