Część 2 - SPRAWY Z ZAKRESU PRAWA CYWILNEGO I RODZINNEGO - Mongolia-Polska. Umowa o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych. Warszawa.1971.09.14.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1972.36.244

Akt utracił moc
Wersja od: 15 lipca 1972 r.

CZĘŚĆ DRUGA

SPRAWY Z ZAKRESU PRAWA CYWILNEGO I RODZINNEGO

Zwolnienie od zabezpieczania kosztów procesu i od kosztów sądowych

Obywatele jednej z Umawiających się Stron, którzy zamieszkują lub przebywają na obszarze którejkolwiek z tych Stron i występują przed sądami drugiej Umawiającej się Strony, nie są obowiązani do zabezpieczenia kosztów postępowania z tego tylko powodu, że są cudzoziemcami lub że nie mają miejsca zamieszkania lub pobytu na obszarze Umawiającej się Strony, przed której sądem występują.

1.
Obywatele jednej z Umawiających się Stron korzystają na obszarze drugiej Umawiającej się Strony ze zwolnienia od kosztów sądowych, z prawa uzyskania odroczenia zapłaty tych kosztów oraz z bezpłatnego zastępstwa procesowego na tych samych warunkach i w takim samym zakresie jak obywatele tej Umawiającej się Strony.
2.
Zwolnienie od kosztów sądowych, jak również uprawnienie do uzyskania odroczenia uiszczenia kosztów dotyczy wszystkich czynności procesowych, nie wyłączając czynności egzekucyjnych.
3.
Obywatele, którzy zgodnie z przepisami prawnymi jednej z Umawiających się Stron zostali zwolnieni od kosztów sądowych w związku z rozpoznaniem przez sąd jakiejkolwiek sprawy, są zwolnieni od tych kosztów w razie dokonywania czynności procesowych w tej samej sprawie na obszarze drugiej Umawiającej się Strony.
1.
Zaświadczenia o stosunkach osobistych i rodzinnych, o zarobkach i majątku wydają właściwe organy tej Umawiającej się Strony, na której obszarze wnioskodawca ma stałe miejsce zamieszkania lub pobytu.
2.
Jeżeli wnioskodawca nie zamieszkuje i nie przebywa na obszarze jednej ani drugiej Umawiającej się Strony, zaświadczenie wydaje przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny Państwa, którego wnioskodawca jest obywatelem.
3.
Sąd orzekający o zwolnieniu od kosztów sądowych może w razie potrzeby w przewidzianym w artykule 8 niniejszej Umowy trybie zażądać od organu, który wydał zaświadczenie, dodatkowych wyjaśnień.

Obywatel jednej z Umawiających się Stron, zamierzający ubiegać się o zwolnienie od kosztów sądowych albo o odroczenie uiszczenia kosztów sądowych lub o bezpłatne zastępstwo procesowe przed sądem drugiej Umawiającej się Strony, może zgłosić taki wniosek ustnie do protokołu w sądzie właściwym według swego miejsca zamieszkania lub pobytu. Sąd przesyła właściwemu sądowi drugiej Umawiającej się Strony w przewidzianym w artykule 3 niniejszej Umowy trybie protokół wraz z zaświadczeniem określonym w artykule 19 niniejszej Umowy i innymi dokumentami złożonymi przez wnioskodawcę.

1.
Jeżeli sąd jednej Umawiającej się Strony rozpoznający sprawę zażąda przekazania opłat lub zaliczek od obywatela drugiej Strony, termin wyznaczony do uiszczenia ich nie może być krótszy niż dwa miesiące.
2.
W razie wyznaczenia przez sąd jednej Umawiającej się Strony terminu do dokonania przez obywatela zamieszkałego na obszarze drugiej Umawiającej się Strony określonej czynności postępowania, wówczas bieg terminu rozpoczyna się od daty stempla urzędu pocztowego Umawiającej się Strony, z której obszaru zostało wysłane pismo stanowiące wykonanie czynności.

Stosowanie prawa oraz właściwość sądów i innych organów

Prawo osobowe

Zdolność prawna i zdolność do czynności prawnych

1.
Zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych osoby fizycznej ocenia się według prawa Umawiającej się Strony, której osoba ta jest obywatelem.
2.
Zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych osoby prawnej ocenia się według prawa Umawiającej się Strony, na której obszarze znajduje się siedziba tej osoby.

Uznanie za zmarłego

1.
W sprawach o uznanie osoby za zmarłą oraz stwierdzenie zgonu właściwe są organy tej Umawiającej się Strony, której obywatelem była ta osoba w czasie, gdy według ostatnich wiadomości pozostawała ona przy życiu.
2.
Organy jednej z Umawiających się Stron mogą uznać obywatela drugiej Umawiającej się Strony za zmarłego, jak również stwierdzić fakt jego zgonu w wypadkach, gdy:
a)
wniosek zgłasza osoba zamierzająca zrealizować swoje uprawnienia spadkowe co do majątku ruchomego lub nieruchomego osoby zaginionej, która znajdowała się na obszarze Umawiającej się Strony;
b)
wniosek zgłasza małżonek osoby zaginionej zamieszkały w czasie zgłoszenia wniosku na obszarze tej Umawiającej się Strony.
3.
W wypadkach określonych w ustępach 1 i 2 niniejszego artykułu stosuje się prawo Umawiającej się Strony, której obywatelem była osoba w czasie, gdy według ostatnich wiadomości pozostawała przy życiu.

Sprawy z zakresu prawa rodzinnego

Zawarcie małżeństwa

1.
Forma zawarcia małżeństwa podlega prawu Umawiającej się Strony, przed której organem małżeństwo zostaje zawarte.
2.
Materialne przesłanki ważności małżeństwa ocenia się dla każdej z osób zawierających małżeństwo według prawa Umawiającej się Strony, której osoba ta jest obywatelem.

Osobiste i majątkowe stosunki prawne małżonków

1.
Prawa i obowiązki małżonków oraz ich stosunki majątkowe podlegają prawu Umawiającej się Strony, której oboje małżonkowie są obywatelami.
2.
Jeżeli jeden z małżonków jest obywatelem jednej Umawiającej się Strony, drugi zaś obywatelem drugiej Umawiającej się Strony, stosuje się prawo tej Strony, na której obszarze małżonkowie mają lub mieli ostatnio miejsce zamieszkania.

Istnienie, nieistnienie i nieważność małżeństwa

1.
Ustalenie istnienia lub nieistnienia małżeństwa oraz uznanie małżeństwa za nieważne z powodu niezachowania formy przy jego zawieraniu podlega prawu Umawiającej się Strony, przed której organem małżeństwo zostało zawarte.
2.
Ustalenie istnienia lub nieistnienia małżeństwa oraz uznanie małżeństwa za nieważne z powodu naruszenia przesłanek zawarcia małżeństwa podlega prawu, które powinno być zastosowane zgodnie z artykułem 24 ustęp 2 niniejszej Umowy.

Rozwód

1.
Rozwód podlega prawu Umawiającej się Strony, której obywatelami są oboje małżonkowie w chwili wniesienia pozwu w tej sprawie.
2.
Jeżeli w chwili wniesienia pozwu o rozwód jeden z małżonków jest obywatelem jednej Umawiającej się Strony, drugi zaś obywatelem drugiej Umawiającej się Strony, właściwe jest prawo Strony, na której obszarze oboje małżonkowie mają lub mieli ostatnio miejsce zamieszkania.

Jurysdykcja sądów w sprawach małżeńskich

1.
Jeżeli oboje małżonkowie są obywatelami jednej Umawiającej się Strony, wówczas w sprawach wymienionych w artykule 25 ustęp 1, 26 i 27 ustęp 1 niniejszej Umowy właściwe są sądy tejże Strony, Jednakże w wypadku, gdy mają oni oboje miejsce zamieszkania na obszarze drugiej Strony, właściwe są również sądy drugiej Strony.
2.
Jeżeli jeden z małżonków jest obywatelem jednej Umawiającej się Strony, drugi zaś obywatelem drugiej Umawiającej się Strony, w sprawach wymienionych w artykule 25 ustęp 2, 26 i 27 ustęp 2 niniejszej Umowy właściwe są sądy Umawiającej się Strony, na której obszarze oboje małżonkowie mają lub mieli ostatnio miejsce zamieszkania.

Stosunki prawne między rodzicami a dziećmi

Sprawy o ustalenie lub zaprzeczenie pochodzenia dziecka od określonej osoby rozstrzyga się zgodnie z prawem tej Umawiającej się Strony, której obywatelem jest dziecko. Stosunki prawne między rodzicami a dzieckiem podlegają prawu Umawiającej się Strony, której obywatelem jest dziecko.

1.
Do orzekania o stosunkach prawnych określonych w artykule 29 niniejszej Umowy właściwe są sądy Umawiającej się Strony, której obywatelem jest dziecko.
2.
Jeżeli obie strony procesowe mają miejsce zamieszkania na obszarze jednej Umawiającej się Strony, właściwy jest również sąd tej Strony.

Przysposobienie

1.
Dla przysposobienia właściwe jest prawo tej Umawiającej się Strony, której obywatelem jest przysposabiający.
2.
Jeżeli dziecko przysposabiają małżonkowie, z których jeden jest obywatelem jednej Umawiającej się Strony, drugi zaś obywatelem drugiej Umawiającej się Strony, to przysposobienie powinno być zgodne z wymaganiami prawa obowiązującego na obszarach obu Umawiających się Stron.
3.
Jeżeli dziecko jest obywatelem jednej z Umawiających się Stron, a przysposabiający obywatelem drugiej Umawiającej się Strony, do przysposobienia potrzebna jest, jeżeli tego wymaga prawo tej Umawiającej się Strony, której obywatelem jest dziecko, zgoda przysposobionego dziecka, jego ustawowego przedstawiciela lub właściwego organu państwowego tej Umawiającej się Strony.

Właściwymi w sprawach o przysposobienie są organy tej Umawiającej się Strony, której obywatelem jest przysposabiany.

Przepisy artykułów 31 i 32 niniejszej Umowy stosuje się odpowiednio do rozwiązania przysposobienia.

Opieka i kuratela

1.
W sprawach dotyczących opieki i kurateli nad obywatelami Umawiających się Stron właściwe są, jeśli Umowa niniejsza nie stanowi inaczej, organy tej Umawiającej się Strony, której obywatelem jest osoba podlegająca opiece lub kurateli.
2.
W zakresie ustanowienia opieki i kurateli oraz ich ustania obowiązuje prawo tej Umawiającej się Strony, której obywatelem jest osoba będąca pod opieką lub kuratelą.
3.
Stosunki prawne między opiekunem lub kuratorem a osobą będącą pod opieką lub kuratelą określa prawo tej Umawiającej się Strony, której organ ustanowił opiekuna lub kuratora.
4.
Co do obowiązku przyjęcia opieki lub kurateli obowiązuje prawo tej Umawiającej się Strony, której obywatelem jest osoba mająca zostać opiekunem lub kuratorem.
5.
Dla obywatela jednej Umawiającej się Strony może być ustanowiony jako opiekun lub kurator również obywatel drugiej Umawiającej się Strony, jeśli on zamieszkuje na obszarze Umawiającej się Strony, na którym ma być sprawowana opieka lub kuratela, i jeśli jego ustanowienie najbardziej odpowiada interesom osoby, dla której ustanawia się opiekę lub kuratelę.
1.
Jeżeli zajdzie potrzeba podjęcia w zakresie opieki lub kurateli środków niezbędnych w interesie obywatela jednej Umawiającej się Strony, którego miejsce zamieszkania lub pobytu albo którego majątek znajduje się na obszarze drugiej Umawiającej się Strony, organ tej Umawiającej się Strony zawiadomi o tym niezwłocznie organ Strony, której obywatelem jest dana osoba.
2.
W wypadkach nie cierpiących zwłoki właściwy organ drugiej Umawiającej się Strony może sam zastosować tymczasowe środki do istniejących warunków (umieszczenie, utrzymanie, doglądanie), powinien jednak zawiadomić o tym niezwłocznie organ Umawiającej się Strony, której obywatelem jest dana osoba. To, co zostało przedsięwzięte, pozostaje w mocy dopóty, dopóki zawiadomiony organ nie podejmie innej decyzji.
1.
Organ ojczysty obywatela może zwrócić się do właściwego organu drugiej Umawiającej się Strony, aby ten ustanowił opiekę lub kuratelę dla osoby, której miejsce zamieszkania lub pobytu albo której majątek znajduje się na obszarze drugiej Umawiającej się Strony. Przekazanie tych uprawnień staje się skuteczne z chwilą, gdy organ wezwany podejmuje się ustanowienia opieki lub kurateli i zawiadomi o tym organ wzywający.
2.
Organ który stosownie do ustępu 1 niniejszego artykułu podjął się ustanowienia opieki lub kurateli, działa zgodnie z prawem obowiązującym w jego Państwie. Powinien jednak stosować prawo tej Umawiającej się Strony, której obywatelem jest osoba pozostająca pod opieką lub kuratelą, o ile chodzi o zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych tej osoby. Nie jest on uprawniony do orzekania w sprawach dotyczących stanu cywilnego osoby pozostającej pod opieką lub kuratelą, może jednak udzielić zezwolenia na zawarcie małżeństwa, wymaganego przez prawo tej Umawiającej się Strony, której obywatelem jest osoba pozostająca pod opieką lub kuratelą.
1.
Opiekun lub kurator sprawuje opiekę lub kuratelę zarówno nad osobą, jak i nad całym jej ruchomym i nieruchomym majątkiem, niezależnie od tego, gdzie ta osoba przebywa lub gdzie znajduje się jej majątek.
2.
Jeżeli osoba, nad którą została ustanowiona opieka lub kuratela przez organ jednej Umawiającej się Strony, posiada majątek na obszarze drugiej Umawiającej się Strony, wówczas organ sprawujący opiekę lub kuratelę może żądać od właściwego organu drugiej Umawiającej się Strony, aby ustanowił osobę do zarządu tym majątkiem.

Sprawy majątkowe

Forma czynności prawnej

1.
Forma czynności prawnej podlega prawu, które jest właściwe dla samej czynności, wystarczy jednak zastosowanie prawa obowiązującego w miejscu sporządzenia czynności.
2.
Forma czynności prawnej, dotyczącej nieruchomości, podlega prawu Umawiającej się Strony, na której obszarze nieruchomość jest położona.
1.
Do zobowiązań ze stosunków umownych między osobami fizycznymi oraz między osobą fizyczną a osobą prawną, z wyjątkiem zobowiązań dotyczących nieruchomości, stosuje się prawo Umawiającej się Strony, na której obszarze zawarto umowę, chyba że Strony uczestniczące w umowie poddadzą ten stosunek innemu wybranemu przez nie prawu, pozostającemu w związku z zobowiązaniem.
2.
Do zobowiązań powstałych z czynów niedozwolonych i innych zdarzeń, z którymi prawo łączy powstanie zobowiązania, właściwe jest prawo Umawiającej się Strony, na której obszarze nastąpił czyn lub inne zdarzenie.
1.
Do rozpoznawania spraw o roszczenia ze stosunków objętych postanowieniami artykułu 39 niniejszej Umowy właściwy jest sąd Umawiającej się Strony, na której obszarze ma miejsce zamieszkania pozwany. W sprawach tych właściwy jest również sąd tej Umawiającej się Strony, na której obszarze ma miejsce zamieszkania powód, jeżeli na tym obszarze znajduje się przedmiot sporu albo majątek pozwanego.
2.
Właściwość sądu w sprawach określonych w artykule 39 ustęp 1 niniejszej Umowy uczestnicy stosunku zobowiązaniowego mogą zmienić w drodze umowy.

Sprawy spadkowe

Zasada równouprawnienia

1.
Obywatele jednej Umawiającej się Strony mogą nabywać na obszarze drugiej Umawiającej się Strony prawa majątkowe w drodze dziedziczenia z mocy ustawy lub rozporządzenia na wypadek śmierci na tych samych warunkach i w tym samym zakresie, jak obywatele tej Strony.
2.
Obywatele jednej Umawiającej się Strony mogą dokonywać rozporządzeń na wypadek śmierci w stosunku do mienia znajdującego się na obszarze drugiej Umawiającej się Strony.

Prawo właściwe

W sprawach spadkowych właściwe jest prawo Umawiającej się Strony, której obywatelem był spadkodawca w chwili jego śmierci.

Testament

1.
Formę testamentu określa prawo tej Umawiającej się Strony, której obywatelem był spadkodawca w chwili jego sporządzenia. Wystarczy jednak zachowanie prawa tej Umawiającej się Strony, na której obszarze testament sporządzono. To samo stosuje się również do odwołania testamentu.
2.
Zdolność do sporządzenia i odwołania testamentu, jak również skutki prawne braków testamentu określa prawo tej Umawiającej się Strony, której obywatelem był spadkodawca w chwili sporządzenia testamentu.

Właściwość w sprawach spadkowych

1.
W sprawach spadkowych dotyczących majątku ruchomego z wyjątkiem, o którym mowa w ustępie 4 niniejszego artykułu, są właściwe organy tej Umawiającej się Strony, której obywatelem był spadkodawca w chwili śmierci.
2.
W sprawach spadkowych dotyczących majątku nieruchomego są właściwe organy tej Umawiającej się Strony, na której obszarze znajduje się ten majątek.
3.
Przepisy ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu stosuje się odpowiednio również do sporów powstałych na podstawie prawa spadkowego.
4.
W przypadku gdy cały majątek ruchomy pozostały po śmierci obywatela jednej Umawiającej się Strony znajduje się na obszarze drugiej Umawiającej się Strony, to na wniosek spadkobiercy lub zapisobiercy postępowanie spadkowe przeprowadzają organy tej drugiej Umawiającej się Strony, jeżeli wyrażą na to zgodę wszyscy spadkobiercy, których miejsce zamieszkania lub pobytu jest znane.

Zawiadomienie o wypadkach śmierci

1.
Jeżeli obywatel jednej Umawiającej się Strony umrze na obszarze drugiej Umawiającej się Strony, to właściwy organ jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić o śmierci przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny tej Strony, której obywatelem był zmarły, oraz przekazać wszelkie posiadane informacje o spadkobiercach i zapisobiercach, o miejscu ich zamieszkania lub pobytu albo o ich adresie, o stanie majątku spadkowego, jak również o tym czy został sporządzony testament. Wymieniony organ nadsyła także zawiadomienie również w przypadku, gdy posiada wiadomość, że po zmarłym pozostał majątek na obszarze innego państwa.
2.
Jeżeli do wiadomości właściwego organu Umawiające się Strony, powiadomionego zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu, dojdzie, że na jego obszarze lub za granicą istnieją spadkobiercy lub zapisobiercy nie figurujący w zawiadomieniu, albo jeżeli dowie się, że spadkobierca sporządził testament, zawiadamia o tym właściwy organ drugiej Umawiającej się Strony.
3.
Jeżeli obywatel jednej Umawiającej się Strony umrze na obszarze tej Umawiającej się Strony, której był obywatelem, a spadkobiercą jest obywatel drugiej Umawiającej się Strony, to właściwy organ jednej Umawiającej się Strony zawiadamia o tym stosownie do ustępu 1 niniejszego artykułu przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny drugiej Umawiającej się Strony.

Zakres uprawnień przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego

1.
We wszystkich sprawach spadkowych powstałych na obszarze jednej Umawiającej się Strony przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny jest uprawniony do reprezentowania przed organami tej Umawiającej się Strony interesów obywateli swego państwa, jeżeli są oni nieobecni i nie wyznaczyli swych pełnomocników; do tego nie są wymagane szczególne pełnomocnictwa.
2.
Jeżeli obywatel jednej Umawiającej się Strony zmarł w okresie czasowego pobytu na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, wówczas jego rzeczy i wartości, które miał ze sobą, przekazuje się przedstawicielstwu dyplomatycznemu lub urzędowi konsularnemu tej Umawiającej się Strony bez przeprowadzenia postępowania spadkowego.

Otwarcie i ogłoszenie testamentu

Testament otwiera i ogłasza organ tej Umawiającej się Strony, na której obszarze znajduje się testament. Odpis testamentu oraz odpis protokołu otwarcia i ogłoszenia, a w razie potrzeby również oryginalny egzemplarz testamentu przesyła się właściwemu organowi tej Umawiającej się Strony, której obywatelem był spadkodawca.

Środki zabezpieczenia spadku

Organ tej Umawiającej się Strony, na której obszarze pozostał majątek spadkowy obywatela drugiej Umawiającej się Strony, jest obowiązany niezwłocznie powiadomić przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny drugiej Umawiającej się Strony o podjęciu środków zabezpieczenia tego majątku. Urzędnicy ich mogą bezpośrednio lub przez swych pełnomocników wziąć udział w podejmowaniu tych środków. Na odpowiedni wniosek środki te mogą być zmienione lub uchylone.

Wydanie spadku

1.
Jeżeli ruchomy majątek spadkowy albo kwota uzyskana ze sprzedaży ruchomego lub nieruchomego majątku spadkowego podlega po zakończeniu postępowania spadkowego wydaniu spadkobiercom znajdującym się na obszarze drugiej Umawiającej się Strony, to ruchomy majątek spadkowy albo uzyskaną kwotę przekazuje się przedstawicielstwu dyplomatycznemu lub urzędowi konsularnemu tej Strony.
2.
Organ właściwy dla spraw spadkowych zarządza wydanie spadku przedstawicielstwu dyplomatycznemu lub urzędowi konsularnemu, jeżeli:
a)
wszystkie roszczenia spadkobierców, zapisobiorców lub wierzycieli zmarłego zgłoszone w przewidzianym przez prawo tej Umawiającej się Strony, na której obszarze znajduje się majątek spadkowy, zostały zaspokojone lub zabezpieczone;
b)
wszystkie związane z dziedziczeniem podatki zostały uiszczone;
c)
właściwe organy udzieliły zezwolenia na wywóz majątku spadkowego.

Uznanie i wykonalność orzeczeń w sprawach cywilnych i rodzinnych

1.
Prawomocne orzeczenia sądów w sprawach cywilnych i rodzinnych oraz organów właściwych w zakresie opieki i kurateli jednej Umawiającej się Strony, dotyczące spraw niemajątkowych, jeśli nie są sprzeczne z niniejszą Umową, podlegają uznaniu na obszarze drugiej Umawiającej się Strony bez potrzeby przeprowadzania postępowania o uznanie, jeżeli żaden z sądów lub organów właściwych w zakresie opieki i kurateli drugiej Umawiającej się Strony nie wydał w tej sprawie prawomocnego orzeczenia. Dotyczy to również orzeczeń wydanych przed wejściem w życie niniejszej Umowy.
2.
Wydane na obszarze jednej z Umawiających się Stron prawomocne orzeczenia sądów w sprawach cywilnych i rodzinnych dotyczące stosunków majątkowych podlegają uznaniu na obszarze drugiej Umawiającej się Strony, jeśli orzeczenie to wydano po wejściu w życie niniejszej Umowy. Dotyczy to również prawomocnych wyroków sądów zasądzających powództwo cywilne o odszkodowanie w sprawach karnych.
1.
Postępowanie o stwierdzenie wykonalności orzeczenia określa prawo tej Umawiającej się Strony, na której obszarze następuje wykonanie.
2.
Wniosek o stwierdzenie wykonalności orzeczenia należy zgłosić do sądu, który rozpoznawał daną sprawę w pierwszej instancji, lub do właściwego sądu drugiej Umawiającej się Strony, jeśli zainteresowana osoba znajduje się na obszarze tej Umawiającej się Strony. Sąd pierwszej instancji przekazuje zgłoszony wniosek właściwemu sądowi drugiej Umawiającej się Strony w trybie określonym w artykule 3 niniejszej Umowy.
1.
Do wniosku o stwierdzenie wykonalności orzeczenia należy dołączyć:
a)
pełny odpis orzeczenia z uzasadnieniem oraz dokument urzędowy stwierdzający prawomocność orzeczenia, jeśli to nie wynika z treści samego orzeczenia;
b)
dokument stwierdzający, że pozwany, który nie brał udziału w postępowaniu, lub jego pełnomocnik był we właściwym czasie i w należytym trybie chociażby jednokrotnie wezwany na rozprawę;
c)
uwierzytelniony przekład dokumentów wymienionych pod literą a) i b).
2.
Z wnioskiem o stwierdzenie wykonalności orzeczenia można połączyć wniosek o przeprowadzenie egzekucji.

Orzekając w sprawie dotyczącej wykonalności orzeczenia, sąd może w razie potrzeby zażądać od wnioskodawcy wyjaśnień lub zobowiązać go do uzupełnienia braków wniosku. Sąd może również wysłuchać dłużnika co do treści wniosku oraz zażądać wyjaśnień od sądu, który wydał orzeczenie.

1.
Tryb wykonania orzeczenia określa prawo tej Umawiającej się Strony, na której obszarze ma nastąpić egzekucja.
2.
Dłużnik może zgłosić do sądu, który orzeka o stwierdzeniu wykonalności, sprzeciw zarówno co do jego dopuszczalności, jak i co do uwzględnionych w wyroku sądu roszczeń w tym wypadku, gdy jest to dopuszczalne według prawa tej Umawiającej się Strony, na której obszarze wydano wyrok.

Odmowa stwierdzenia wykonalności orzeczeń sądowych

Można odmówić stwierdzenia wykonalności orzeczenia sądu, jeżeli:

a)
orzeczenie, o którego wykonalność zgłoszono wniosek, nie jest prawomocne;
b)
pozwany lub osoba, od której zasądzono roszczenie, nie uczestniczyli w postępowaniu sądowym na skutek tego, że im lub ich pełnomocnikom we właściwym czasie i w należytym trybie nie doręczono wezwania na rozprawę w sposób przewidziany w niniejszej Umowie;
c)
orzeczenie sądu jest sprzeczne z innym wcześniejszym prawomocnym orzeczeniem wydanym co do tego samego roszczenia i na tej samej podstawie przez sąd tej Umawiającej się Strony, na której obszarze orzeczenie ma być wykonane.

Do kosztów postępowania związanych z egzekucją stosuje się prawo tej Umawiającej się Strony, na której obszarze ma być wykonywane.

Przepisy artykułu 50 ustęp 2 i artykułów 51-56 niniejszej Umowy stosuje się również do ugód zawartych przed sądem.

Wykonalność orzeczeń o kosztach

1.
Jeżeli na obywateli, zwolnionych na podstawie artykułu 17 niniejszej Umowy od zabezpieczenia kosztów postępowania, nałożono obowiązek zapłaty tych kosztów, wówczas właściwy sąd Umawiającej się Strony, na której obszarze ma nastąpić ich ściągnięcie, orzeknie zgodnie ze swoim prawem bezpłatnie na wniosek o wykonalności orzeczenia.
2.
Kosztami postępowania są również koszty poświadczenia prawomocności i wykonalności orzeczenia oraz koszty tłumaczenia wymaganych dokumentów. Koszty te ustala na wniosek sąd, który rozstrzyga o stwierdzeniu wykonalności orzeczenia.
1.
Wniosek o stwierdzenie wykonalności orzeczenia o kosztach postępowania składa w sposób określony w artykule 51 ustęp 2 niniejszej Umowy Strona, na której rzecz zostały one zasądzone.
2.
Do wniosku należy dołączyć orzeczenie zasądzające na zapłatę kosztów wraz z poświadczeniem jego prawomocności i wykonalności poza uwierzytelnionym tłumaczeniem na język wezwanej Umawiającej się Strony.
3.
Z wnioskiem o stwierdzenie wykonalności orzeczenia o kosztach można połączyć wniosek o przeprowadzenie egzekucji.
1.
Sąd wezwanej Umawiającej się Strony rozpoznaje wniosek o stwierdzenie wykonalności orzeczenia o kosztach bez wysłuchania stron, ograniczając się jedynie do sprawdzenia, czy orzeczenie to jest prawomocne i wykonalne.
2.
Nie można odmówić przyjęcia wniosku o egzekucję kosztów z tego powodu, że wnioskodawca nie uiścił zaliczki na poczet kosztów tej egzekucji.
1.
W razie nałożenia na obywatela jednej Umawiającej się Strony obowiązku zapłaty kosztów należnych sądowi drugiej Umawiającej się Strony, sąd ten zwróci się do właściwego sądu Umawiającej się Strony, na której obszarze zamieszkuje dłużnik, z wnioskiem o ściągnięcie tych kosztów.

Sąd wezwany przeprowadzi egzekucję zgodnie ze swoim prawem bez pobierania opłat.

2.
Do wniosku dołącza się dokumenty wymienione w artykule 59 ustęp 2 niniejszej Umowy. Postanowienie artykułu 58 ustęp 2 niniejszej Umowy stosuje się także w tym wypadku.

Wyegzekwowane koszty postępowania przekazuje się wnioskodawcy bezpośrednio na jego adres, natomiast koszty należne sądowi po ich ściągnięciu od strony zasądzonej na ich zapłacenie przekazuje się zgodnie z własnym prawem sądowi wzywającemu.